84000 Test

From Rangjung Yeshe Wiki - Dharma Dictionary
< User:Jeremi
Revision as of 13:25, 9 June 2021 by Jeremi (talk | contribs) ((by SublimeText.Mediawiker))
Jump to navigation Jump to search
       F.1.b1རྒྱ་གར་སྐད་དུ།In the language of India,F.1.b65བོད་སྐད་དུ།In the language of Tibet,F.1.b115དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །Homage to the Three Jewels.F.1.b285ཁྱིམ་དོན་ཆེ་ཆུང་སྤངས་ཏེ་དང་པོར་རབ་འབྱུང་དཀའ། །At first to renounce a householder’s concerns and go forth is hard.F.1.b353རབ་བྱུང་ཐོབ་ནས་ཡུལ་སྤྱད་དག་གིས་དགའ་ཐོབ་དཀའ། །For a hedonist to be happy among renunciants is hard.F.1.b407མངོན་དགའ་ཇི་བཞིན་དོན་བསྐྱེད་ཡང་དག་བྱེད་པ་དཀའ། །For the joyful set on perfection to act perfectly is hard.F.1.b466ངུར་སྨྲིག་གོས་འཆང་མཁས་པ་ཚུལ་ལས་ཉམས་པ་དཀའ། །For a learned wearer of the saffron robes to fall is hard.F.1.b789སྤོ་དང་གསོ་སྦྱོང་བཞག་པ་དང་། །Demotions, suspension of the purification,F.1.b741དམར་སེར་ཅན་དང་གང་ཟག་དང་། །A group of troublesome monks, types of persons,F.1.b695ཀཽ་ཤཱམ་བཱི་དང་ལས་ཀྱི་གཞི། །The monks of Kauśāmbī, formal acts of saṅgha,F.1.b610དགག་དབྱེ་དབྱར་དང་ཀོ་ལྤགས་གཞི། །Lifting restrictions, the rains, leather,F.1.b525གཞི་རྣམས་ཀྱི་སྤྱི་སྡོམ་ལ། རབ་འབྱུང་གསོ་སྦྱོང་གཞི་དང་ནི། །The Chapters on Monastic Discipline includes chapters on: Going forth, purification,F.1.b652སྨན་དང་གོས་དང་སྲ་བརྐྱང་དང་།Medicine, robes, turning cloth into robes,F.2.a113ཤཱ་རིའི་བུ་དང་མུ་སྟེགས་ཅན། །Śāriputra, tīrthikas,F.2.a135དགེ་ཚུལ་གཉིས་དང་བྱ་རོག་སྐྲོད། །The two novices, scaring a crow,F.2.a168དགྲ་བཅོམ་བསད་དང་ལག་རྡུམ་གྱི། །Killing an arhat, and missing hands.F.2.a1124གང་གི་ཚེ་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བ་དེའི་ཚེ་ན། །At a time when King Mahāpadma and his armies were dominant,F.2.a872གང་གི་ཚེ་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བ་དེའི་ཚེ་ན།At a time when the King of Aṅga and his armies were dominant,F.2.a934དེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ།he called up the four branches of his armed forcesF.2.a984གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་། རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ།
                   ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་མ་གཏོགས་པ་བཅོམ་ནས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་བྱེད་དོ།—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—and laid waste to all of Magadha, save Rājagṛha, before
                   returning.F.2.a811རེས་འགའ་ནི་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ། །At other times, King Mahāpadma and his armies were dominant.F.2.a754རེས་འགའ་ནི་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ། །At times, the King of Aṅga and his armies were dominant.F.2.a355བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པ་ན། །While the Bodhisattva was dwelling in the Abode of Tuṣita,F.2.a578ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་དག་ན་ཡང་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བས། རྒྱལ་སྲིད་འབྱོར་པ་རྒྱས་པ་བདེ་བ་ལོ་ལེགས་པ་Meanwhile, King Mahāpadma ruled over the lands of Magadha. Under his rule, the kingdom prospered and thrived, crops were bountifulF.2.a311ཉེ་སྡེས་ཚོགས་ནི་བསྡུས་པ་དང་། །querying Upasena, and a summary.F.2.a290བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གནང་བ་དང་། །granting ordination,F.2.a89སྡེ་ཚན་ཡང་དག་བསྡུས་པ་ཡིན།Is told in sections on:F.2.a1184དེས་ཀྱང་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ།he too called up the four branches of his armed forcesF.2.a1238གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་། རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ།
                   ཡུལ་ཨང་ག་ཙམ་པ་མ་གཏོགས་པ་བཅོམ་ནས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་བྱེད་དོ། །—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—and laid waste to all of Aṅga, save Campā, before returning.F.2.b249དེ་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བར་གྱུར་ནས།At yet another time when the King of Aṅga and his armies were dominant,F.2.b1765དེས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།Then he said to his ministers,F.2.b1713ལག་པ་ལ་འགྲམ་པ་གཏད་ནས་སེམས་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅིང་འདུག་འདུག་ནས། །Head in hands, he sat and sat, absorbed in thought.F.2.b1659རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་ཕྲིན་ཡིག་བཀླགས་ནས་དེ་མི་བདེ་བར་གྱུར་ཏེ། །King Mahāpadma was unsettled by the message he heard.F.2.b1591ཇི་སྟེ་རིའི་རྩེ་མོར་འཛེག་ན་ནི་དེར་ཡང་ཁྱོད་ཐར་པ་མེད་དོ་ཞེས་སྤྲིང་ངོ་། །Flee to the mountaintops, and even there you shall find no escape.”F.2.b1524ཇི་སྟེ་སའི་འོག་ཏུ་འགྲོ་ན་ནི་མཆིལ་པ་དང་དྲང་བའི་ཚུལ་གྱིས་དྲང་བར་བྱའོ།Tunnel beneath the earth and I will yank you up as if with a hook.F.2.b1414གལ་ཏེ་ཕྱིར་མི་འབྱུང་ན་ཇི་སྟེ་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་ན་ནི་མདའ་བརྒྱུད་པས་ཁྱོད་ལྟུང་བར་བྱའོ།If you do not surrender, and instead take flight into the sky above, I will fell you with a volley of arrows.F.2.b1374གལ་ཏེ་ཕྱིར་འབྱུང་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། །“It would be good were you to come out.F.2.b1307ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ལ་ཕོ་ཉ་བཏང་སྟེ།The King of Aṅga sent an envoy to King Mahāpadma with the message,F.2.b1214རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཞུགས་ནས་སྒོ་བཅད་དེ། ར་བ་དག་གི་ཁར་སྦྲེངས་ནས་འདུག་གོ། །Entering Rājagṛha, he closed the gates and shut himself up within the walls of his fortress.F.2.b1138རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ཡང་ཕམ་པ་དང་། སྐྲག་པ་དང་། བཅོམ་པ་དང་། གཞན་རྒྱལ་བ་དང་། རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པར་བྱས་ཏེ། །Defeated and frightened, destroyed and conquered, King Mahāpadma retreated.F.2.b990དེ་ནས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོའི་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཕྲོགས་ཤིང་།The King of Aṅga captured King Mahāpadma’s entire elephant corpsF.2.b1055རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཕྲོགས་སོ།and proceeded to capture the whole of his cavalry, charioteer corps, and infantry.F.2.b941ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དང་གཡུལ་སྤྲད་པའི་ཕྱིར་འཕགས་སོ། །and rode out to meet the King of Aṅga in battle.F.2.b782རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་ཀྱང་ཐོས་ནས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་། རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་།
                   དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ།When King Mahāpadma heard this, he too called up the four branches of his armed forces—the elephant corps, the cavalry, the charioteer
                   corps, and the infantry—F.3.a271དེ་དག་གིས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།They spoke in verse:F.3.a292ཡུལ་དང་སྲོག་ལ་གནོད་གྱུར་ན། །“When land and life are threatened,F.3.a328སྐྱེས་བུས་ཀུན་དུ་སྲོག་བསྲུང་བྱ། །Seek always to protect life.F.3.a357བློ་ཡིས་གཉིས་ཀ་དཔྱད་བྱས་ན། །When the wise look at both,F.3.a516དེ་རལ་གྲི་མགུལ་དུ་ཐོགས་ཏེ་ཕྱིར་བྱུང་བ་དང་།King Mahāpadma hung his sword from his neck in surrender and went out,F.3.a587ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་དེ་ལ་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་ཕབ་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ་བཞག་གོ། །where the King of Aṅga imposed an annual tribute and tax upon him.F.3.a654གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དགའ་ལྡན་གྱི་གནས་ན་བཞུགས་པས་While the blessed Bodhisattva was dwelling in the Abode of Tuṣita,F.3.a721གཟིགས་པ་ལྔ་པོ་དག་ལ་གཟིགས་ནས་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་དྲུག་པོ་དག་ལ་ལན་གསུམ་བསྒོ་བ་མཛད་དེ།he saw five sights and thrice gave notice to the six classes of gods who revel in the desire realm.F.3.a821གླང་པོ་ཆེ་ལྟར་སྣང་བར་བསྒྱུར་ཏེ།Assuming an elephant’s appearance,F.3.a856ཡུམ་གྱི་ལྷུམས་སུ་ཞུགས་པ་དེའི་ཚེ་ན་ས་ཆེན་པོ་ཤིན་ཏུ་གཡོས་པར་གྱུར་ཅིང་འཇིག་རྟེན་འདི་he entered his mother’s womb as the earth shook and this worldF.3.a919ཐམས་ཅད་ཀྱང་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ཁ་དོག་གི་མཐུ་བས་ལྷག་པའི་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་ཅིང་།and all others too were bathed in a vast light more luminous than the glow of the gods of the Thirty-Three.F.3.a1681རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོའི་བུ་བཙས་སོ། །In Rājagṛha the son of King Mahāpadma was born.F.3.a1729མཉན་ཡོད་དུ་ནི་རྒྱལ་པོ་རྩིབས་ཀྱིས་འཕུར་ཚངས་བྱིན་གྱི་བུ་བཙས་སོ། །In Śrāvastī the son of King Arāḍa Brahmadatta was born.F.3.a1560གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བལྟམ་པ་དེའི་ཚེ་ན་At the same time as the blessed Bodhisattva was born,F.3.a1614གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་བཞི་པོ་དག་ཏུ་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་གི་བུ་ཡང་བཙས་པར་གྱུར་ཏེ། །sons were also born to four great kings in four great city-states.F.3.a1517ཤེས་ལྡན་དག་སེམས་ཅན་གཞན་ཡང་འདིར་སྐྱེས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་གྱུར་ཏོ།There are others who have been born here!”F.3.a1027འཇིག་རྟེན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བར་གང་ན་ཉི་མ་དང་ཟླ་བ་འདི་ལྟར་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ།
                   འདི་ལྟར་མཐུ་ཆེ་བ་འདི་གཉིས་ཀྱི་འོད་དག་ཉམས་སུ་མི་མྱོང་བའི་མུན་པ་མུན་གནག་མུན་པར་བྱེད་པས།So great was this miraculous manifestation, it was as if the sun and moon shone in the gulf between worlds. So great was its strength that
                   darkness everywhere,F.3.a1187གནག་པར་གྱུར་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་དེའི་ཚེ་ན་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་ནས།even the pitch-black darkness of dark places dark from never knowing the light of the sun and moon, was filled with a vast light.F.3.a1317སེམས་ཅན་གང་དག་དེར་སྐྱེས་པ་དག་གིས་རང་གི་ལག་པ་བརྐྱང་བ་ཡང་མི་                    མཐོང་བ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་འོད་དེས་སེམས་ཅན་གཅིག་གིས་གཅིག་མཐོང་ནས་ཤེས་ལྡན་དག་སེམས་ཅན་གཞན་ཡང་འདིར་སྐྱེས་སོ།Beings born in those places had never even seen so far as their outstretched hands, yet by this light these beings saw one another and
                   exclaimed, “You there! There are others who have been born here!F.3.a194དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བར་གྱུར་ལ།and his military might is great.F.3.a184ཕ་རོལ་གནོན་པ།ruthless,F.3.a138ཤེས་ལྡན་དག་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་འདི་ནི་གདུག་པ། །“Gentlemen, this King of Aṅga is belligerent,F.3.b226འཕགས་རྒྱལ་དུ་ནི་རྒྱལ་པོ་མུ་ཁྱུད་མཐའ་ཡས་ཀྱི་བུ་བཙས་སོ། །In Ujjayinī the son of King Anantanemi was born.F.3.b275ཀཽ་ཤཱམ་བཱིར་ནི་རྒྱལ་པོ་དམག་བརྒྱ་པའི་བུ་བཙས་སོ། །In Kauśāmbī the son of King Śatānīka was born.F.3.b322བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བལྟམ་པ་ན་When the blessed Bodhisattva was born,F.3.b361འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ཁ་དོག་གི་མཐུ་བས་ལྷག་པའི་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་ཅིང་the entire universe was bathed in a vast light more luminous than the glow of the gods of the Thirty-Three.F.3.b469འཇིག་རྟེན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བར་གང་ན་ཉི་མ་དང་ཟླ་བ་འདི་ལྟར་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ།So great was this miraculous manifestation, it was as if the sun and moon shone in the gulf between worlds.F.3.b759སེམས་ཅན་གང་དག་དེར་སྐྱེས་པ་དག་གིས་རང་གི་ལག་པ་བརྐྱང་བ་ཡང་མི་མཐོང་བ་Beings born in those places had never even seen so far as their outstretched hands,F.3.b843དེ་དག་གིས་ཀྱང་འོད་དེས་སེམས་ཅན་གཅིག་གིས་གཅིག་མཐོང་ནས་ཤེས་ལྡན་དག་སེམས་ཅན་གཞན་ཡང་འདིར་སྐྱེས་སོ། །yet by this light these beings saw one another and exclaimed, “You there! There are others who have been born here!F.3.b959ཤེས་ལྡན་དག་སེམས་ཅན་གཞན་ཡང་འདིར་སྐྱེས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་གྱུར་ཏོ། །There are others who have been born here!”F.3.b1002རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་བསམས་པ།King Mahāpadma thought,F.3.b1026བདག་གི་བུ་བཙས་པ་ན་འཇིག་རྟེན་ཉི་མའི་གཟུགས་ཤར་བ་ལྟར་སྣང་ཞིང་“When my son was born, the world was lit as if by the gold of the rising sun.F.3.b1104འདི་བཙུན་མོ་གཟུགས་ཅན་གྱི་བུ་ཡིན་པས་And as he is the son of Queen Bimbī (Goldie),F.3.b1150གཞོན་ནུ་འདིའི་མིང་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོར་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་I shall name this prince Bimbisāra (Essence of Gold).”F.3.b1205བུ་དེའི་མིང་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །And so the boy was named Bimbisāra.F.3.b1241རྒྱལ་པོ་རྩིབས་ཀྱིས་འཕུར་ཚངས་བྱིན་གྱིས་བསམས་པ།King Arāḍa Brahmadatta thought,F.3.b1273བདག་གི་བུ་བཙས་པ་ན་འཇིག་རྟེན་གསལ་བ་གསལ་བ་ལྟར་སྣང་བས་“When my son was born, the world was lit as if by the light of lights,F.3.b1344གཞོན་ནུ་འདིའི་མིང་གསལ་རྒྱལ་དུ་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་so I shall name this prince Prasenajit (Supreme Light).”F.3.b1401བུ་དེའི་མིང་གསལ་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །And so the boy was named Prasenajit.F.3.b1438རྒྱལ་པོ་དམག་བརྒྱ་པས་བསམས་པ།King Śatānīka thought,F.3.b1461བདག་གི་བུ་བཙས་པ་ན་འཇིག་རྟེན་ཉི་མ་ཤར་བ་ལྟར་སྣང་བར་གྱུར་པས་གཞོན་ནུ་འདིའི་མིང་ཤར་བར་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་“When my son was born, the world was lit as if by the rising sun, so I shall name this prince Udayana (Rising).”F.3.b1574བུ་དེའི་མིང་ཤར་བ་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །And so the boy was named Udayana.F.3.b1608རྒྱལ་པོ་མུ་ཁྱུད་མཐའ་ཡས་ཀྱིས་བསམས་པ།King Anantanemi thought,F.3.b1633བདག་གི་བུ་བཙས་པ་ན་འཇིག་རྟེན་རབ་ཏུ་སྣང་བས་སྣང་བར་གྱུར་པས་གཞོན་ནུ་འདིའི་མིང་རབ་སྣང་ཞེས་བྱ་བར་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་“When my son was born, the world was lit by a brilliant light, so I shall name this prince Pradyota (Brilliant Light).”F.3.b1753བུ་དེའི་མིང་རབ་སྣང་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །And so the boy was named Pradyota.F.3.b1788རྒྱལ་པོ་རེ་རེས་བསམས་པ་ཡང་བདག་གི་བུ་འདིའི་མཐུ་ཡིན་ནོ།And so each king attributed the light to the birth of his own son.F.3.b577འདི་ལྟར་མཐུ་ཆེ་བ་འདི་གཉིས་ཀྱི་འོད་དག་ཉམས་སུ་མི་མྱོང་བའི་མུན་པ་མུན་གནག་མུན་པར་བྱེད་པས་གནག་པར་གྱུར་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་དེའི་ཚེ་ན་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་                    ནས། །So great was its strength that darkness everywhere, even the pitch-black darkness of dark places dark from never knowing the light of the
                   sun and moon, was filled with a vast light.F.4.a68བདག་གི་བུ་འདིའི་མཐུ་ཡིན་ནོ་སྙམ་མོད་ཀྱི།Though each attributed it to his own son,F.4.a110དེ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ།it was not so.F.4.a125འདི་ལྟར་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །For all that occurred, occurred because of the Bodhisattva.F.4.a185གང་གི་ཉིན་མོ་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་བཙས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཉིན་མོ་On the very same day that Prince Bimbisāra was born,F.4.a238བློན་པོ་ལྔ་བརྒྱ་དག་གི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་ཡང་བཙས་ཏེ།five hundred sons of five hundred ministers were also bornF.4.a297དེ་དག་ཀྱང་རིགས་དང་མཐུན་པར་མིང་བཏགས་སོ།and were given names appropriate to their patrilineage.F.4.a583སྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་རྫིང་ན་གནས་པའི་པད་མ་བཞིན་མྱུར་དུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །he grew quickly, shooting up like a lotus in a pond.F.4.a507དེ་མ་མ་བརྒྱད་པོ་དག་གིས་འོ་མ་དང་། ཞོ་དང་། མར་དང་། ཞུན་མར་དང་། མར་གྱི་སྙིང་ཁུ་དང་།
                   གཞན་ཡང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གཙོ་བོ་གཙོ་བོ་དག་གིས་སྲིང་བར་བྱེད། །Fortified with milk, curd, butter, ghee, cream, and other nourishing foods,F.4.b600བློན་པོའི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དེ་དག་ཀྱང་བཟོའི་གནས་དང་། ལས་ཀྱི་གནས་དག་ལ་བྱང་བར་གྱུར་ཏོ། །These arts and skills were also mastered by the five hundred sons of the five hundred ministers.F.4.b697དེ་ཕས་བཟོ་སྦྱང་བ་བཅྭ་བརྒྱད་པོ་དག་ལ་བཅུག་ནས་དེའི་མིང་བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ། བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །Bimbisāra’s father enrolled him in the eighteen guilds, due to which he was named and became known as Bimbisāra of the Guilds.F.4.b824དེ་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་གླང་པོ་ཆེ་ལ་ཞོན་ཏེ་ལྗོངས་སུ་བྱུང་བ་དང་།Later Prince Bimbisāra ventured into the countryside astride an elephantF.4.b897དེས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་དག་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་མཐོང་ནས། དེས་སྨྲས་པ།where he saw the King of Aṅga’s officers collecting tributes and taxes, prompting him to inquire of his men,F.4.b1006ཤེས་ལྡན་དག་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་འདི་དག་སུའི་ཡིན།“Gentlemen, for whom are these tributes and taxes being collected?”F.4.b1112ཅི་ཡུ་བུ་ཅག་དེ་ལ་ལོ་ཐང་འབུལ་བ་ཡིན་ནམ། །“What? Will we be offered tribute?”F.4.b1242དེ་དག་གིས་བོས་པ་དང་། དེས་སྨྲས་པ།When the officers were summoned, he said,F.4.b1360ངེད་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ཡིན་ན།If I too have been crowned and anointed a kṣatriya king,F.4.b1417ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱེད་ཅག་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པར་བྱེད།why is it you are collecting tributes and taxes here?F.4.b1284ཤེས་ལྡན་དག་དེ་ཡང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ཡིན་ལ།“Gentlemen, the King of Aṅga has been crowned and anointed a kṣatriya king.F.4.b1471དེང་ལ་ཕྱིན་ཆད་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་མ་སྡུད་ཅིགI forbid you to collect tributes and taxes from this day forth.”F.4.b1847ཤེས་ལྡན་དག་གཞོན་ནུ་དེ་ནི་རྒྱུས་མི་ཤེས་པ་ཡིན་པས་ཁྱེད་ཅག་སྔོན་ཇི་ལྟར་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྡུས་ཤིག“Gentlemen, the prince doesn’t understand the situation. Continue to collect tributes and taxes as you have done before.”F.4.b1647དེ་དག་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།They went to King Mahāpadma and said,F.4.b1685ལྷ་བདག་ཅག་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་ན་“Your Majesty, when we officers of the King of Aṅga were collecting tributes and taxes,F.4.b1773གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་བཀག་ན།Prince Bimbisāra stopped us from doing so.F.4.b1816ཅི་བསྡུ་བར་འཚལ་ལམ། འོན་ཏེ་སླར་མཆི་བར་འཚལ། །Shall we collect them or not?”F.4.b1536དེ་དག་གིས་བསམས་པ། གཞོན་ནུ་འདི་ནི་རྒྱུས་མི་ཤེས་པ་ཡིན་པས་བདག་ཅག་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོའི་གན་དུ་འདོང་ཞིང་སོང་ནས་བསྙད་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས། །“The prince fails to appreciate the situation,” they thought. “Let us go submit the matter to King Mahāpadma.”F.5.a1དེ་དག་གིས་ཡང་བསྡུ་བར་བརྩམས་ཏེ།They had begun their collection againF.5.a39དེ་དག་འོངས་ནས་ཕྱིར་ལྡོག་པ་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།when Prince Bimbisāra spotted them on their way back from the countryside and said,F.5.a123ཤེས་ལྡན་དག་ངས་ཁྱེད་ལ་ཕྱིན་ཆད་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་མ་སྡུད་ཅིག་ཅེས་མ་བཟློག་གམ།“Gentlemen, have I not already prohibited you from collecting tributes and taxes?F.5.a205ཅིའི་ཕྱིར་ཡང་ཁྱེད་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད།Why are you collecting them again?F.5.a240གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་འཁོད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་མི་འཁོད་ན་མཚམས་ཆེན་པོ་གཅད་པར་བྱའོ། །You are to desist. Fail to desist and I shall close the borders.”F.5.a306དེ་དག་སྐྲག་ནས་བསམས་པ།Frightened, they thought,F.5.a332གཞོན་ནུ་འདི་ནི་གདུག་པ་ཕ་རོལ་གནོན་པ་ཡིན་པས་“The prince is dangerous and ruthless.F.5.a371བདག་ཅག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཡོད་པར་འགྱུར་གྱིས།In time he may pose a serious risk to us.F.5.a413བདག་ཅག་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་དོང་སྟེ་སྦྲན་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས་We must go warn the King of Aṅga.”F.5.a448དེ་དག་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།They went before the King of Aṅga and said,F.5.a492ལྷ་བདག་ཅག་ལྷའི་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་ལགས་ཏེ།“Your Majesty, as officers of the court,F.5.a533བདག་ཅག་ལྷའི་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་ན་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོའི་བུ་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་དེས་བཟློག་ལགས་ན།we were collecting tributes and taxes on your behalf when King Mahāpadma’s son, Prince Bimbisāra, stopped us.F.5.a643ད་གལ་ཏེ་ལྷས་བཏང་སྙོམས་མཛད་ན་If Your Majesty ignores the prince’s actions,F.5.a697སླད་ཀྱིས་གནོད་པ་ཆེན་པོ་བགྱིད་པར་འགྱུར་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །he may, in time, pose a serious risk to us.”F.5.a742ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཡང་སྨྲས་པ།Then they spoke in verse:F.5.a768ཇི་སྲིད་ཤིང་ནི་གཞོན་པའི་ཚེ། །སེན་མོ་དག་གིས་གཅད་ནུས་པ། །“When a tree is small, Fingernails may fell it.F.5.a816དེ་ཉིད་ཆེན་པོར་སྐྱེས་པ་ན། །Yet when the tree is large,F.5.a844སྟ་རེ་བརྒྱས་ཀྱང་གཅད་པར་དཀའ།Even a hundred axes may fail.”F.5.a1387བུ་ལོ་ཐང་འབུལ་བ་ཡིན་ནོ།“Son, we are tributaries.”F.5.a1279དེས་ཁྲོས་ཏེ་ང་ལ་འདི་དང་འདི་སྐད་ཅེས་སྤྲིང་ངོ་།They have sent me a letter expressing their anger.”F.5.a1192ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་དག་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་སྡུད་པ་ཟློག།“Son, why did you stop the King of Aṅga’s officers from collecting tributes and taxes?F.5.a1148དེས་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་བོས་ནས་སྨྲས་པ།Then he summoned Prince Bimbisāra and said,F.5.a1111སེམས་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅིང་འདུག་འདུག་ནས། །he sat and sat, absorbed in thought.F.5.a1040རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་ཕྲིན་ཡིག་བཀླགས་ནས་དེ་མི་བདེ་བར་གྱུར་ཏེ་ལག་པ་འགྲམ་པ་ལ་གཏད་ནས། །King Mahāpadma heard this letter read and was troubled. Head in hands,F.5.a875ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ལ་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་མགུལ་པ་ནས་ཐོགས་ལ་ཚུར་བཀྲི་བའམ།The King of Aṅga sent a letter to King Mahāpadma: “Send Prince Bimbisāra with his sword hung from his neckF.5.a981ཡང་ན་རྩྭ་དང་ཆས་སྟ་གོན་གྱིས་ཤིག་དང་། ང་ཉིད་འོ་ནིར་འོང་ངོ་ཞེས་ཕྲིན་ཡིག་སྤྲིང་ངོ་།—or prepare your pyre and shroud, for I myself will come!”F.5.b68སྐོལ་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ལགས་ན།and we too have been crowned and anointed kṣatriya kings,F.5.b126ཅིའི་སླད་དུ་སྐོལ་དེ་ལ་ལོ་ཐང་དང་དཔྱ་འབུལ།why do we offer tribute and taxes to him?F.5.b168ལྷས་བདག་ལ་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་སྩལ་བ་འབའ་ཞིག་མཛོད་ཅིག་དང་།Give me an army of just four divisions, Your Majesty,F.5.b222བདག་གིས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དང་ལྷན་ཅིག་གཡུལ་ངོར་གཡུལ་སྤྲད་པར་བགྱིའོ། །and I will meet the King of Aṅga in battle.”F.5.b267དེ་ནས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་མཐུ་དང་། དཔུང་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་།
                   ཕ་རོལ་གནོན་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་མ་ཉམས་པར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་ཕྲིན་ཡིག་སྤྲིང་ངོ་། །King Mahāpadma then sent a message to the King of Aṅga, saying, “You had best hope all the power, forces, will, and authority you possess
                   do not fail you!”F.5.b423ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་ཐོས་ནས་མི་བཟོད་པ་སྐྱེས་ཏེ་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The King of Aṅga found this message intolerable and commanded his ministers,F.5.b500ཤེས་ལྡན་དག་དེའི་ཡུལ་འཁོར་གཞོམ་པར་བྱས།“Gentlemen, lay waste to those lands!F.5.b538དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གོ་སྐོན་ཅིག །Call up the four branches of the armed forces.F.5.b1512དེ་ཉམས་ན་ནི་ཀུན་ཉམས་ཏེ།If he falls, then all fall,F.5.b1540ལྟེ་བ་ཆག་པས་རྩིབས་རྣམས་བཞིན།As spokes at a hub’s collapse.”F.5.b1455མི་གང་ལ་ནི་ཁྱིམ་དཔལ་གནས། །“In whose house dwells glory,F.5.b1485དེ་ནི་ཀུན་གྱིས་ཡོངས་བསྲུང་བྱ། །‘It is he we should protect.F.5.b1430དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Then they said in verse:F.5.b1284ཤེས་ལྡན་དག་ང་ནི་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་དང་ལྷན་ཅིག་གཡུལ་ངོར་གཡུལ་སྤྲོད་པར་བྱེད་ན་ཤེས་ལྡན་དག་ཅི་བྱེད།“Gentlemen, what if I were to meet the King of Aṅga in battle? What would you do?”F.5.b1367དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། གཞོན་ནུ་ཁྱོད་ཀྱི་གནས་སྐབས་གང་ལགས་པ་དེ་བདག་ཅག་གི་ཡང་ལགས་སོ། །“Prince, your struggle shall be our struggle!” they responded.F.5.b1215གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་བློན་པོའི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་བསྡུས་ཏེ་སྨྲས་པ།Prince Bimbisāra gathered the five hundred ministers’ sons and said,F.5.b1122དེས་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་བོས་ཏེ། དེ་ལ་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་བྱིན་ནོ། །He summoned Prince Bimbisāra and gave him charge over the four branches of the armed forces.F.5.b1027རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོས་ཐོས་ནས་དེ་མི་བདེ་བར་གྱུར་ཏེ་ལག་པ་འགྲམ་པ་ལ་གཏད་ནས། སེམས་ཁོང་དུ་ཆུད་ཅིང་འདུག་འདུག་ནས། །King Mahāpadma was troubled by this news and, head in hands, sat and sat, absorbed in thought.F.6.a24ད་ཁྱེད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བར་བྱའོ།“Now you must do all you can to protect me.”F.6.a69ལྷའི་གནས་སྐབས་གང་ལགས་པ་དེ་བདག་ཅག་གི་ཡང་ལགས་ལ།“Whatever Your Majesty’s plight may be, that too shall be ours.F.6.a133ལྷའི་ཞབས་གང་ན་བ་དེ་ན་བདག་ཅག་གི་མགོ་མཆིས་སོ། །Wherever Your Majesty’s foot may fall, there shall we bow our heads.”F.6.a203དེ་ནས་དེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གོ་བསྐོན་ཏེ།The four branches of the armed forces were then called upF.6.a261རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ནས་བྱུང་ངོ་། །and they set out from Rājagṛha.F.6.a293རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་སྟེང་གི་ཁང་བཟངས་ཀྱི་གཞིར་གཏོགས་པ་ན་བློན་པོའི་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་ཅིང་འདུག་པ་དེས་དེ་བྱུང་བ་མཐོང་ནས་དེས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།When King Mahāpadma, who sat shut up in his upper citadel surrounded by his council, saw them depart, he asked his ministers,F.6.a419ཤེས་ལྡན་དག་དམག་འདི་སུའི་ཡིན།“Gentlemen, whose army is this?”F.6.a452ལྷ་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོའི་ལགས་སོ།“Your Majesty, it is Prince Bimbisāra’s.”F.6.a494ཤེས་ལྡན་དག་ཨེ་མ་འདི་དམག་མང་པོ་དང་ལྡན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་པས།“Gentlemen! It is awesome to behold!”F.6.a532དེའི་མིང་དམག་ལྡན་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ། དམག་ལྡན་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །Hence, the prince was named and became known as Bimbisāra of the Army.F.6.a603དེ་ན་ཁ་ཅིག་གིས་ནི་བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་སོ། །ཁ་ཅིག་གིས་ནི་དམག་ལྡན་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་སོ། །Some knew him as Bimbisāra of the Guilds while some knew him as Bimbisāra of the Army.F.6.a690གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་བློན་པོའི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དག་ལ་སྨྲས་པ།Prince Bimbisāra said to the five hundred sons of the ministers,F.6.a755ཤེས་ལྡན་དག་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་འདི་ནི་གདུག་པ་ཕ་རོལ་གནོན་                    པ་དཔུང་དང་མཐུ་ཆེ་བར་གྱུར་པ་ཡིན་པས་ཡུ་བུ་ཅག་གིས་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་གཡུལ་སྤྲད་པར་ནི་མི་ནུས་ཀྱིས།“Gentlemen, this King of Aṅga is belligerent, ruthless, and his military might is great so we cannot meet him in battle.F.6.a876འདི་ལྟར་དེ་བག་ཡངས་སུ་གོ་ཕུད་པའི་ཕྲུ་མ་བརྫི་ཞིང་བཞབས་ཏེ་གསད་པར་བྱའོ། །Therefore, we will sneak in, overrun his exposed camp, and kill him while their guard is down and their armor off.”F.6.a992དེ་དག་གིས་དེ་བག་ཡངས་སུ་གོ་ཕུད་པའི་ཕྲུ་མ་བརྫིས་ནས་དེ་དག་གིས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་བཞབས་ཏེ་བསད་དོ། །They overran the King of Aṅga’s exposed camp while their guard was down and their armor off, sneaking up and killing him.F.6.a1114ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་ཕྱོགས་བཞིར་བྱེར་བ་དང་།The four branches of the King of Aṅga’s armed forces scattered to the four directions.F.6.a1201གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་ཕྱོགས་བཞིར་ཕོ་ཉ་རྟ་པ་དག་བཀྱེ་སྟེ།Prince Bimbisāra sent mounted emissaries in the four directions with the message,F.6.a1291ཤེས་ལྡན་དག་དེ་ཡང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ཡིན་ལ།“Gentlemen, you have been crowned and anointed kings of kṣatriyaF.6.a1356ངེད་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ཡིན་གྱིས་ཕྱིར་ལོག་ཤིག་དང་། །and I too have been crowned and anointed a kṣatriya king, so return!F.6.b1212ངས་ཀྱང་འདི་ཉིད་དུ་རྒྱལ་སྲིད་བྱེད་དུ་གཞུག་གོ་ཞེས་སྤྲིང་ངོ་། །I, for my part, will assume the reins of power here.”F.6.b1266དེ་ནས་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་ཡུལ་ཨང་ག་དག་ཏུ་རྒྱལ་སྲིད་འབྱོར་པ་རྒྱས་པ་བདེ་བ་ལོ་ལེགས་པ་སྐྱེ་བོ་དང་མི་མང་པོས་གང་བ་བྱེད་དུ་བཅུག་གོ། །And so Prince Bimbisāra assumed the reins of power. Under him, the kingdom prospered and thrived, crops were bountiful and the land teemed
                   with animals and people.F.6.b1430དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་དུས་ལ་བབ་ནས་Once King Mahāpadma’s time had come,F.6.b1467རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་ལྷ་ཁྱོད་ཀྱི་ཡབ་དུས་ལ་བབ་པོ་ཞེས་སྤྲིང་ནས།the ministers of Rājagṛha sent a message to King Bimbisāra, saying, “Your Majesty, your father’s time has come.”F.6.b1580དེ་ཨང་ག་དང་མ་ག་དྷཱ་པའི་བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱལ་སྲིད་ལ་དབང་བསྐུར་བ་ཆེན་པོས་དབང་བསྐུར་ཏོ། །In a great coronation ceremony, the ministers of Rājagṛha and Magadha granted him sovereignty over the lands of Aṅga and Magadha.F.6.b1710དེ་ནས་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་ཡུལ་ཨང་ག་དང་མ་ག་དྷཱ་དག་ཏུ་རྒྱལ་སྲིད་འབྱོར་པ། རྒྱས་པ། བདེ་བ། ལོ་ལེགས་པ། སྐྱེ་བོ་དང་མི་མང་པོས་གང་བ། །Under King Bimbisāra’s rule, the kingdoms of Aṅga and Magadha prospered and thrived, crops were bountiful and the land teemed with animals
                   and people.F.6.b604སྐྱེས་བུས་ཀུན་དུ་སྲོག་བསྲུང་བྱ། །Seek always to protect life.F.6.b633བློ་ཡིས་གཉིས་ཀ་དཔྱད་བྱས་ན། །When the wise look at both,F.6.b661ཡུལ་ནི་ཡང་རྙེད་སྲོག་རྣམས་མིན། །they see Land, but not life, can be found again.”F.6.b711སྙམ་ནས་དེ་རལ་གྲི་མགུལ་དུ་ཐོགས་ཏེ་ཕྱིར་བྱུང་ངོ་།With that thought he hung his sword from his neck in surrender and came out.F.6.b1166བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་འོ་ནི་ཉིད་དུ་རྒྱལ་སྲིད་བྱེད་དུ་ཆུག་ཤིག“Son, you must take the reins of power there.F.6.b994ལྷ་ཡོངས་སུ་མ་གྲུབ་པ་གཞན་ཅི་མཆིས་བཀའ་སྩོལ་ཅིག་དང་ཡོངས་སུ་བསྒྲུབ་པར་བགྱིའོ་ཞེས་ཕྲིན་ཡིག་སྤྲིང་ངོ་། །Your Majesty, tell me what else needs to be done and I shall see to it.”F.6.b1067དེ་མགུ་ནས་དེས་དེ་ལ་གདུགས་དང་། ཅོད་པན་དང་། ཐོད་བསྐུར་ཏེ།Pleased, King Mahāpadma sent Prince Bimbisāra a parasol, a turban, and a coronet with the message,F.6.b919ལྷ་བདག་གིས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་བཀུམ་སྟེ་གྲོང་ཁྱེར་ཙམ་པ་རང་གི་སུག་པར་ཐོབ་ལགས་ན། །“Your Majesty, I have slain the King of Aṅga and Campā is now in my hands.F.6.b788དེ་ན་གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་བསད་དེ་གྲོང་ཁྱེར་ཙམ་པ་རང་གི་ལག་ཏུ་ཐོབ་ནས་དེས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ལ་With the King of Aṅga slain, Campā fell into Prince Bimbisāra’s hands, at which point he sent a message to King Mahāpadma, saying,F.6.b568ཡུལ་དང་སྲོག་ལ་གནོད་གྱུར་ན། །“When land and life are threatened,F.6.b489དེས་ཐོས་ནས་མི་བདེ་བར་གྱུར་ཏེ། དེས་བསམས་པ།It distressed the steward of Campā to hear this, and he thought of this verse:F.6.b314ངས་ཁྱོད་ཀྱི་ཇོ་བོ་གང་ཡིན་པ་དེ་གནས་སྐབས་འདི་ལྟ་བུར་བྱས་ཀྱིས།“It is I who has brought your lord to this state.F.6.b364གལ་ཏེ་ཇེ་ཕྱིར་འབྱུང་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས།Come out immediately and I shall look favorably upon you.F.6.b422གལ་ཏེ་ཕྱིར་མི་འབྱུང་ན་ཁྱོད་ཀྱང་གནས་སྐབས་འདི་ལྟ་བུར་བྱས་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །Fail to appear and you too will soon find yourself in this state.”F.6.b185གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ཡང་མཐར་གྱིས་གྲོང་ཁྱེར་ཙམ་པར་ཕྱིན་ནས་When at last Prince Bimbisāra reached Campā,F.6.b230དེས་ཤིང་རིང་པོ་ལ་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་མགོ་བཏགས་ཏེ་བསྟན་ནས་སྨྲས་པ།the prince fixed the King of Aṅga’s head onto a long pole and displayed it, saying,F.7.a259ཆོམ་རྐུན་དང་། མུ་གེ་དང་། ནད་དང་བྲལ་བ། སཱ་ལུ་དང་། བུ་རམ་ཤིང་གི་ཕྲེང་བ་དང་། བ་ལང་དང་། མ་ཧེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ།He rid the land of brigands, thieves, famine, and illness, and brought a wealth of rice, sugar cane, cattle, and buffalo.F.7.a381ཆོས་དང་ལྡན་པ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོས་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་སྲིད་བྱེད་དུ་བཅུག་གོ། །Devout, the just king ruled justly.F.7.a417དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གསང་ཚིག་འདོད་པ་གསང་ཚིག་ཚོལ་བ་ཞིག་ཡུལ་དབུས་ནས་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་སོང་ངོ་། །There was a young brahmin who, desiring and in search of esoteric instruction, left the Middle Country and went to the South.F.7.a543དེ་ན་བྲམ་ཟེ་རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་དུ་སོན་པ་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ན་གནས་པའི་བྲམ་ཟེ་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པར་གྱུར་པ་ཞིག་འདུག་ནས།There, in a land not his own, lived a teacher of brahmins who had mastered the Vedas and all branches of Vedic knowledge.F.7.a665བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་བྲམ་ཟེ་དེའི་དྲུང་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ཞི་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །The young brahmin went to see this teacher of brahmins. Serene, the young brahmin bowed his head calmly and sat off to one side.F.7.a794དེ་ནས་བྲམ་ཟེ་དེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་ལ་འོངས་པ་ལེགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀུན་དུ་སྤྱད་ནས་སྨྲས་པ།The brahmin teacher warmly greeted him with words of welcome, and asked,F.7.a867ཀྱེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་ག་ལས་འོངས་ཅི་ཞིག་འདོད།“Young brahmin, where have you come from and what do you desire?”F.7.a933བདག་ཡུལ་དབུས་ནས་མཆིས་ཏེ། མཁན་པོའི་ཞབས་ལ་སྲི་ཞུ་བགྱིད་པར་འཚལ་ལོ། །“I hail from the Middle Country and I seek to serve at the feet of a master.”F.7.a1011ཅི་ཞིག་གི་ཕྱིར། རིག་བྱེད་བཀླག་པའི་སླད་དུའོ། །“Why?” “So that I may recite the Vedas.”F.7.a1052བུ་ལེགས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་དུ་གྱིས་ཤིག །“Excellent, my son. You should do just that,F.7.a1097དེ་ནི་བྲམ་ཟེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །for that is a brahmin’s duty.”F.7.a1128བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་བྲམ་ཟེ་དེའི་དྲུང་དུ་རིག་བྱེད་བཀླག་པར་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །And so, the young brahmin began to recite the Vedas with the teacher of brahmins.F.7.a1210བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ།The brahmins’ students were in the habit,F.7.a1473དེ་དག་ལ་ལམ་གྱི་བར་དུ་བར་སྐབས་ཀྱི་གཏམ་བརྗོད་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་བྱུང་སྟེ། །On the way they had the following conversation.F.7.a1633ཇེ་ཁྱེད་ཅག་ལས་གང་ནི་ཡུལ་ག་ལས་འོངས་པ་དྲི་བར་བྱའོ། །To begin with, let us share where we come from, from which land we hail.”F.7.a1729དེ་ན་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གཅིག་གིས་སྨྲས་པ།one young brahmin responded.F.7.a1707ཁོ་བོ་ནི་ཡུལ་ཤར་ནས་སོ། །“I am from the East,”F.7.a1387ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེ་དག་མི་ཀློག་པར་གྱུར་ནས་དེའི་ཚེ་དེ་དག་ཡམ་སྲེག་ཤིང་ཐུར་དོང་བ་དང་།Once, when not occupied with their studies, they went to collect wood for fire pūjas.F.7.a1252གང་གི་ཚེ་མི་ཀློག་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ལན་འགའ་ནི་ཆུ་ངོགས་སུ་ཉེ་རེག་བྱེད་དུ་འདོང་ངོ་།when not occupied with their studies, of going to the riverbank to bathe,F.7.a152ཐབ་མོ་དང་། ཐ་བ་དང་། ཕྱི་དགྲ་དང་། ནང་འཁྲུག་རབ་ཏུ་ཞི་བ། །He completely pacified conflict, aggressors, and enemies from without as well as disturbances from within.F.7.b75གཞན་ཞིག་གིས་སྨྲས་པ།said another.F.7.b52ཁོ་བོ་ནི་ལྷོ་ཕྱོགས་ནས་སོ།“I am from the South,”F.7.b89ཁོ་བོ་ནི་ནུབ་ཕྱོགས་ནས་སོ།“I am from the West.”F.7.b111ཁོ་བོ་ནི་བྱང་ཕྱོགས་ནས་སོ། །“I am from the North.”F.7.b134བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་སྨྲས་པ།The young brahmin then said,F.7.b163ཁོ་བོ་ནི་ཡུལ་དབུས་ནས་སོ། །“I am from the Middle Country.”F.7.b195དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།To him they said,F.7.b221ཤེས་ལྡན་དག་བདག་ཅག་གིས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ཞིང་ཐོས་ན་“Sir! We have seen and heard of all those other countries,F.7.b280ཡུལ་དབུས་ནི་མ་མཐོང་མ་ཐོས་སོ། །but have neither seen nor heard of the Middle Country.”F.7.b368ཤར་ན་བློ་ཅན་གནས་པ་སྟེ། །“In the East they are wise,F.7.b396ལྷོ་ཕྱོགས་ན་ནི་གཡོན་བྱེད་འདུག །In the South they are cunning,F.7.b427ནུབ་ཀྱི་ཡུལ་ན་ཕྲ་མ་ཅན། །In the West they stir division,F.7.b459བྱང་ཕྱོགས་ན་ནི་ཚིག་རྩུབ་བོ། །In the North they speak roughly.”F.7.b336ཞེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཡང་སྨྲས་སོ། །And then they added this verse:F.7.b493དེ་ནས་དྲིས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཡུལ་དབུས་ཅི་འདྲ།“Young brahmin,” they asked, “what is the Middle Country like?”F.7.b557ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ནི་ཡུལ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་ཏེ།“Gentlemen, the Middle Country is the best of all lands,F.7.b614སཱ་ལུ་དང་། བུ་རམ་ཤིང་གི་ཕྲེང་བ་དང་། བ་ལང་དང་། མ་ཧེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ།abounding in rice, sugar cane, cattle, and buffalo,F.7.b911དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་བསྟི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་ཆུ་དགུར་བཅྭ་བརྒྱད་འབབ་པ་ཡོད་དེ།At one point, where sages are known to gather, the river flows through eighteen bends.F.7.b998དེར་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱིས་དཀའ་ཐུབ་སྤྱད་ན་རང་གི་ལུས་ཉིད་ཀྱིས་མཐོ་རིས་སུ་འདོང་བ་ཡིན་ནོ། །There, sages seek to bodily rise to the heavens through their practice of austerities.”F.7.b1086ཀྱེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་ནི་མཇལ་གྱིས་གཞན་འདི་འདྲིའོ། །“Young brahmin, having met you, we have another question.F.7.b1144ཡུལ་དབུས་ན་མཁས་པར་བགྲང་བ་དག་ཡོད་དམ།Do you have men counted as learned in the Middle Country?”F.7.b1363བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་སྐད་སྨྲས་སོ།“Young brahmin, you did say that.F.7.b666སློང་མོ་པ་བརྒྱས་ཁྱབ་པ། དབུས་པའི་སྐྱེ་བོས་གང་བ། མཐའ་འཁོབ་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས་པ། སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་བསྟེན་པ།thronging with hundreds of honest women and filled with upstanding men, devoid of foreign savages, and guided by learned men.F.7.b792དེ་ན་ཆུ་ཀླུང་གང་གཱ་ཁ་རྗེ་དང་། བསོད་ནམས་དང་། བཀྲ་ཤིས་དང་། གཙང་བ་དང་། གཙང་བ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སུ་གྲགས་པ། འགྲམ་གཉིས་ནས་རླན་འཕྱོ་བ། །The river Gaṅgā, bountiful, meritorious, auspicious, and clean, flows through this famed land, irrigating both shores.F.7.b1397བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཡུལ་དབུས་ན་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་འདྲ་བ་སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཡོད་དམ།Young brahmin, are there any in the Middle Country like our master, the wisest of philosophers?”F.7.b1494ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ན་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོས་གང་དག་གི་གདོང་དུ་ལྟ་བར་ཡང་མི་ནུས་པ།“Gentlemen, in the Middle Country, the philosophers are such that our teacher could not even look them in the face,F.7.b1610སྙན་པར་སྨྲ་བ། སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཡོད་དོ། །so eloquently do they speak, so wise are they.”F.7.b1658བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་དེ་དག་ལ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ཡུལ་དབུས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་།On hearing the young brahmin speak so highly of the Middle Country,F.8.a69འདི་ལྟར་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དབུས་སུ་འདོང་འདོད་པར་གྱུར་ཏོ། །they were moved by the desire to visit it.F.8.a112དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་ཡམ་སྲེག་ཤིང་དག་བཙལ་ཏེ།The young brahmins then went off to collect wood for use in fire pūjas.F.8.a184ཡམ་སྲེག་ཤིང་གི་ཁུར་ཐོགས་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱིམ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Bearing their loads of wood, they came to the house in which the teacher of brahmins lived.F.8.a276ཡམ་སྲེག་ཤིང་གི་ཁུར་དག་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བཞག་སྟེ།On arriving, they set their loads of wood off to one side,F.8.a335བྲམ་ཟེ་དེ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་ནས་ཕྱིན་པ་དང་། བྲམ་ཟེ་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །went to him, and said,F.8.a358མཁན་པོ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Master, please listen.F.8.a382བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིས་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་ཅག་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དབུས་སུ་མཆི་འཚལ་བར་གྱུར་པ་དེ་ལྟར་ཡུལ་དབུས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་དོ། །The young brahmin from the Middle Country speaks so highly of it that we are moved by the desire to visit.”F.8.a490བྲམ་ཟེ་དེས་སྨྲས་པ།The brahmin said,F.8.a508བུ་དག་ཇི་སྙེད་ཐོས་པ་དེ་སྙེད་བགྲོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནམ། །“Boys, would you visit every place of which you hear?F.8.a896བུ་དག་ཅི་ཁོ་བོ་ན་རེ་སའི་སྟེང་ན་ཁོ་བོ་གཅིག་པུ་ཁོ་ན་སྨྲ་བ་ཡིན་གྱི།“My sons, do I say I am the one and only philosopher on this earth,F.8.a964སྨྲ་བ་གཞན་འགའ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རམ།that there are no other philosophers?F.8.a1002ས་ནི་རིན་པོ་ཆེ་མང་པོ་འཛིན་པ་ཡིན་པས་ས་གཞི་ནི་མཛེས་པ་མཛེས་པ་དག་གིས་གང་བ་ཡིན་ནོ།After all, since the earth contains many gems, its surface is covered with one beauty after another.”F.8.b100དེས་རྒོལ་བ་ཁ་ཅིག་ནི་ཚར་བཅད་དེ་རྒོལ་བའི་ཤིང་རྟ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད།Along the way, he defeated an opponent in debate, and then bound him to his chariot.F.8.b185ཁ་ཅིག་ནི་མགོར་ཐལ་བའི་བུམ་པ་དག་གིས་བསྣུན།He poured ashes from a pot on another’s head.F.8.b231ཁ་ཅིག་ནི་འཕོང་གི་དཔོང་སར་ཁྭ་བཞིན་དུ་ཐག་རིང་པོ་ནས་ཡོངས་སུ་སྤོང་བར་བྱེད།Another steered clear of him like a crow does an archery range.F.8.b295ཁ་ཅིག་ནི་གདུགས་དང་། རྒྱལ་མཚན་དང་། བ་དན་དག་གིས་བསུ་བར་བྱེད། །Another received him with parasols, victory banners, and standards.F.8.b549བྲམ་ཟེ་དེས་བསམས་པ།The brahmin thought,F.8.b570བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་རྩ་བ་སྤངས་ཏེ་ཡལ་ག་དང་། འདབ་མ་དང་། ལོ་མ་ལ་ཉུག་པར་བྱ།“Why bother pulling off the branches, petals, and leaves while leaving the root?F.8.b651རྒོལ་བ་གང་དག་དང་། མཁས་པར་བགྲང་བ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་དང་ཉེ་བ་ཡིན་གྱིས།Since all worthy opponents and anyone counted as learned will be close to the king,F.8.b735བདག་ཀྱང་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་འགྲོའོ་སྙམ་ནས་it is the king I shall see.”F.8.b764བྲམ་ཟེ་དེ་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་With that, the brahmin went to see King Bimbisāra.F.8.b815རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་རྒྱལ་བ་དང་ཚེ་སྤེལ་བ་བྱས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །On arriving, he wished King Bimbisāra success and long life,F.8.b876ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །took a place off to one side, and addressed him:F.8.b925ལྷ་བདག་ལ་བླ་མ་ལས་ཡི་གེ་ཉུང་ཤས་ཤིག་བླངས་པ་མཆིས་ཏེ།“Your Majesty, from my guru I have received a few teachings.F.8.b986དེའི་སླད་དུ་ལྷའི་སྤྱན་སྔར་རྒོལ་བ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་བཀའ་མཆིད་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པར་འཚལ་ལོ། །And so I seek to settle a matter in debate with an opponent in Your Majesty’s presence.”F.8.b1075རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The king asked his ministers,F.8.b1105ཤེས་ལྡན་དག་ངའི་ཡུལ་ན་བྲམ་ཟེ་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པའི་རྒོལ་བ་འགའ་ཡོད་དམ།“Gentlemen, are there any opponents in my kingdom capable of settling a matter in debate with this brahmin?”F.8.b1458དེས་བསྟན་བཅོས་གནས་ལེན་གྱི་བུ་ཞེས་བགྱི་བ་ཉེ་བར་སྦྱར་ཏོ། །He has put together a work known as Māṭhara’s Treatise.”F.8.b1515མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དེ་བོས་ཤིག །“Summon Master Māṭhara.”F.8.b1540ལྷ་བོད་པར་བགྱིའོ་ཞེས་“As you wish, Your Majesty.”F.8.b1569དེ་དག་གིས་དེ་བོས་ནས་དེ་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Māṭhara received the summons and went to see King Bimbisāra.F.8.b1630རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་རྒྱལ་བ་དང་ཚེ་སྤེལ་བ་བྱས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་པ་དང་།On arrival, he wished King Bimbisāra success and long life then took a place off to one side.F.8.b1354གཞན་གྱི་སྨྲ་བ་ཚར་གཅོད་པར་རྔོ་ཐོག་པ་ཞིག་མཆིས་ཏེ།With blazing intelligence, this capable man illuminates his own assertions and smashes those of others.F.8.b1214ལྷ་གྲོང་ན་ལ་ད་ན་བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་ཞེས་བགྱི་བ་“Your Majesty, in the village of Nālada there is a brahmin known as MāṭharaF.8.b1290རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་མཆིས་པ་ཞུགས་ལྟ་བུའི་ཤེས་པས་རང་གི་སྨྲ་བ་གསལ་བར་བགྱིད། །who has mastered the Vedas and all branches of Vedic knowledge.F.8.a1626དེ་དག་གིས་དེ་དག་བླངས་ནས་བྲམ་ཟེ་དེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་ཡུལ་དབུས་སུ་འཕགས་པ་དང་། །Having collected their things, the brahmin set off with the young brahmins for the Middle Country.F.8.a1488བུ་དག་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་གཡང་གཞི་དག་དང་། ཤིང་ཤུན་དག་དང་། དབྱུ་གུ་དག་དང་། བླུགས་གཟར་དག་དང་། དགང་གཟར་དག་དང་།
                   རིལ་བ་དག་ལོང་ཤིག་དང་ཡུལ་དབུས་སུ་འདོང་ངོ་། །“In that case, my sons, let us gather our funds, robes, walking staffs, ladles, funnels, and washing bowls and go to the Middle
                   Country.”F.8.a1375བྲམ་ཟེ་དེ་སློབ་མ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། འཁོར་ཉུང་བ་ཡིན་པས་དེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ།As the brahmin was attached to his students and his circle of students was small, he said to the young brahmins,F.8.a1340བདག་ཅག་ཡུལ་དབུས་སུ་མཆིའོ།We will go to the Middle Country.”F.8.a1279རང་གི་གྲགས་པ་ཡང་བསྒྲག་པར་བགྱི། རྙེད་པ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བགྱིས།we will make a name for ourselves and find our fortune, too.F.8.a1253རྒོལ་བ་དག་ཀྱང་ཚར་གཅད་པར་བགྱི།we will defeat opponents,F.8.a1211སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་དག་ལ་ཡང་བསྙེན་བཀུར་བགྱི། །we will serve the wisest of philosophers,F.8.a1104མཁན་པོ་རེ་ཞིག་ཡུལ་དེ་ཡང་མཐོང་བར་འགྱུར་ཞིང་ཆུ་ངོགས་སུ་ཉེ་རེག་ཀྱང་བགྱི།“We will see that country yet, Master, if only for a short while. We will bathe on the banks of the river,F.8.a848སྙན་པར་སྨྲ་བ། སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་མཆིས་སོ་ཞེས་མཆིའོ། །so eloquently do they speak, so wise are they.”F.8.a697མཁན་པོ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིའི་མཆིད་ནས་ཡུལ་དབུས་ན་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོས་གང་དག་གི་གདོང་དུ་ལྟ་བར་ཡང་མི་ནུས་པ།“Master, according to this young brahmin, in the Middle Country the philosophers are such that you, our teacher, could not even look them
                   in the face,F.8.a562འདི་ལྟར་ཡུལ་དག་ནི་ཐོས་ན་དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་མཉན་པར་བྱའི་བགྲོད་པར་ནི་མི་བྱའོ།Since you seem to derive so much pleasure from hearing of other countries, I would suggest you not visit those places you hear
                   about.”F.9.a156བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།The ministers said,F.9.a176ལྷ་མཁན་པོ་དེ་འདི་ལགས་སོ། །“This is the master, Your Majesty.”F.9.a212རྒྱལ་པོས་འོངས་པ་ལེགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀུན་དུ་སྤྱད་དེ་སྨྲས་པ།The king greeted him with words of welcome and asked,F.9.a266མཁན་པོ་ཁྱོད་ཁོ་བོའི་མདུན་དུ་བྲམ་ཟེ་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པར་བྱེད་ནུས་སམ།“Master, can you settle a matter in debate in my presence with this brahmin?”F.9.a397གནས་ལེན་གྱི་བུས་སྨྲས་པ།replied Māṭhara.F.9.a344བདག་གིས་རྔོ་ཐོག་པས། རྒྱལ་པོ་དགྱེས་པར་བགྱིའོ། །“I, as a capable man, shall do as the king pleases,”F.9.a414རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ།The king ordered the ministers,F.9.a446ཤེས་ལྡན་དག་རྒོལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཤོམས་ཤིག །“Gentlemen, prepare the debate arenaF.9.a483ཕྱོགས་དང་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་དག་རྣམ་པར་ཞོག་ཤིག །and assign the disputants their roles.”F.9.a523བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒོལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཤམས་ཤིང་ཕྱོགས་དང་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་དག་རྣམ་པར་བཞག་གོ། །The ministers prepared the debate arena and assigned the disputants their roles.F.9.a604དེ་ནས་བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨྲས་པ།The ministers then prostrated at the king’s feet and asked,F.9.a664ལྷ་ཕྱོགས་སྔ་མ་གང་བགྱིད་དུ་སྩལ།“Your Majesty, who would you have defend a position first?”F.9.a724བྲམ་ཟེ་འདི་འགྲོན་པ་ཡིན་གྱིས་འདི་ཕྱོགས་སྔ་མ་བྱེད་དུ་ཆུག་ཤིག །“This brahmin is a visitor so have him defend a position first.”F.9.a789བྲམ་ཟེ་དེ་ཕྱོགས་སྔ་མ་བྱེད་དུ་བཅུག་ནས་དེས་རྒྱུད་ཆགས་ལྔ་བརྒྱ་བཟླས་སོ། །Having been assigned to defend a position first, the brahmin proceeded to recite five hundred stanzas.F.9.a892གནས་ལེན་གྱི་བུས་ཕྱིར་བཟླས་ཏེ།Māṭhara repeated them and then said,F.9.a929ཁྱོད་ཀྱི་འདི་ནི་རིགས་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །“This position of yours is devoid of logic.F.9.a973འདི་ནི་མི་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་མི་འཐད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་It is inconsistent and incoherent.”F.9.a1009སྐྱོན་བཏགས་པ་དང་བྲམ་ཟེ་དེ་ཅང་མི་སྨྲ་བར་འདུག་གོ། །The brahmin remained silent as Māṭhara pointed out the position’s faults.F.9.a1083ཚར་གཅད་པའི་གནས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདི་ལྟ་སྟེ་ལན་ལ་སྤོབས་པ་མེད་པ་འདི་ནི་ཐ་ཆད་ཡིན་ནོ། །That the brahmin had no confidence to respond was damning and among the reasons he was vanquished.F.9.a1182རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The king asked the ministers,F.9.a1212ཤེས་ལྡན་དག་སུ་རྒྱལ།“Gentlemen, who won?”F.9.a1234ལྷ་མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུའོ། །“Māṭhara, Your Majesty.”F.9.a1259དེ་ནས་རྒྱལ་པོ་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་ནས་རོ་སྟོད་བསྲང་སྟེ། ལག་པ་གཡས་པ་བརྐྱང་ནས་This pleased the king, who straightened up, extended his right arm,F.9.a1343བདག་གི་ཡུལ་ན་སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་འདི་ལྟ་བུ་དག་ཡོད་པ་ནི་བདག་གིས་རྙེད་པ་ལེགས་པར་རྙེད་དོ་“It is a fine discovery for me to find this wisest of philosophers in my kingdom!”F.9.a1456མཁན་པོ་ཁྱོད་གནས་གང་ན་གནས།“Master, where do you live?”F.9.a1485ལྷ་གྲོང་ན་ལ་ད་ནའོ། །“Your Majesty, in Nālada.”F.9.a1512ཁྱོད་སོང་ལ་གྲོང་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་གྱིས་ཤིག །“Go, and let that village be your victor’s prize.”F.9.a1563གནས་ལེན་གྱི་བུ་རངས་པ་དང་དགའ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་གྱུར་ནས་Māṭhara was thrilled, delighted, and overjoyed.F.9.a1611སྐྱེ་བོ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་ཏེ།Surrounded by learned men,F.9.a1638གྲོང་དེར་སོང་ངོ་། །he returned to his village.F.9.b104འཇིག་རྟེན་ནི་འབྱོར་པ་འདོད་ཅིང་རྒུད་པ་ལ་མ་དད་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་བྲམ་ཟེ་དུ་མ་ཞིག་གིས་བུ་མོ་ཆུང་མར་ལེན་དུ་བཅུག་པ་དང་།And since the world desires success and distrusts failure, several brahmins pressed their daughters on him in marriage.F.9.b224དེ་ནས་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ཏེ།Māṭhara then took a wife of equal casteF.9.b264དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །and together they sported, made love, and indulged all their desires.F.9.b334རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་ཆུང་མ་ལ་བུ་རོ་སྟོད་རིང་བ་རིང་བ་ཞིག་བཙས་ནས་The wife with whom he sported, made love, and indulged all desires gave birth to a son with an extraordinarily long torso.F.9.b457དེའི་ཉེ་དུ་དག་འདུས་ཤིང་ལྷགས་ནས་ཉི་མ་བདུན་གསུམ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་བཙས་པའི་བཙས་སྟོན་རྒྱ་ཆེར་བྱས་ཏེ།Three weeks or twenty-one days after the birth, relatives came and gathered to celebrate his birth in grand style,F.9.b572ཁྱེའུའི་མིང་ཅིར་གདགས་ཞེས་མིང་འདོགས་པར་བྱེད་དོ། །during which time they chose a name for the boy.F.9.b621ཉེ་དུ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།The relatives said,F.9.b641ཁྱེའུ་འདི་རོ་སྟོད་རིང་བ་རིང་བར་གྱུར་པས་ཁྱེའུ་འདིའི་མིང་སྟོད་རིངས་སུ་གདགས་སོ་ཞེས་དེའི་མིང་སྟོད་རིངས་སུ་བཏགས་སོ། །“Since this boy has an extraordinarily long torso, he should be named Koṣṭhila (Long Torso).”F.9.b735བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྟོད་རིངས་མ་མ་བརྒྱད་པོ་པང་ན་འཚོ་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་།The young brahmin was entrusted to eight nursemaids: two to cuddle him,F.9.b807ནུ་མ་སྣུན་པའི་མ་མ་གཉིས་དང་།two to breastfeed him,F.9.b830དྲི་མ་འཕྱི་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་།two to change his diapers,F.9.b857རྩེན་གྲོགས་ཀྱི་མ་མ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་གཏད་དོ།and two to play with him.F.9.b883འོ་མ་དང་། ཞོ་དང་། མར་དང་། ཞུན་མར་དང་། མར་གྱི་སྙིང་ཁུ་དང་། གཞན་ཡང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གཙོ་བོ་གཙོ་བོ་དག་གིས་སྲིང་བར་བྱེད།Fortified with milk, curd, butter, ghee, cream, and other nourishing foods,F.9.b959སྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་རྫིང་ན་གནས་པའི་པད་མ་བཞིན་མྱུར་དུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །he grew quickly, shooting up like a lotus in a pond.F.9.b1012དེ་གང་གི་ཚེ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཡི་གེ་དང་།When he was old enough, he was introduced to letters,F.9.b1223དེའི་ཚེ་ན་བྲམ་ཟེའི་སྤྱོད་ཚུལ་དང་།he was instructed in the ways of brahmins:F.9.b1066གྲངས་དང་། རྩིས་དང་། ལག་རྩིས་དང་། དབྱུང་བ་དང་། གཞུག་པ་དང་། གཞག་པ་དང་། འབྱེད་པ་དང་། ཀློག་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་ཅིང་།number names, calculation, counting by hand, how to exclude, to add, and to leave, and to parse until he had mastered reading.F.9.b1266སྤྱོད་པ་དང་། གཙང་སྦྲ་དང་། ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཐལ་བ་བླང་བ་དང་། བྱ་མ་བུམ་བླང་བ་དང་། ས་བླང་བ་དང་།their conduct, ritual purity, and observances; the handling of ashes, the handling of ritual vases, and the handling of sites;F.9.b1393ལག་སྟངས་དང་། ཐོར་ཚུགས་དང་། རབ་བསྔགས་བྱ་བ་དང་། ཀྱེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་།hand gestures, turbans, offering praise, and salutations;F.9.b1451ངེས་བརྗོད་ཀྱི་རིག་བྱེད་དང་། མཆོད་སྦྱིན་གྱི་རིག་བྱེད་དང་། སྙན་ཚིག་གི་རིག་བྱེད་དང་། སྲིད་སྲུང་གི་རིག་བྱེད་དང་།the Ṛgveda, the Yajurveda, the Sāmaveda, and the Atharvaveda;F.9.b1513བྲམ་ཟེའི་ལས་དྲུག་པོ་མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་པ་དང་།and a brahmin’s six dutiesF.9.b1539མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་དང་། ཀློག་པ་དང་། ཀློག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་། སྦྱིན་པ་དང་། ལེན་པ་ལ་མཁས་པའི་བྲམ་ཟེ་རིག་བྱེད་དང་།—making ritual sacrifices, officiating over ritual sacrifices, studying, teaching, giving, and receiving.F.9.b1645རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་པ་མེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་པས་རང་གི་སྨྲ་བ་གསལ་བར་བྱེད་པ།He mastered and became learned in the Vedas and all branches of Vedic knowledge, and with his blazing intelligence he could illuminate his
                   own assertionsF.10.a1065གཞན་གྱི་སྨྲ་བ་ཚར་གཅོད་པར་བྱེད་ནུས་པར་གྱུར་ཏོ། །and vanquish those of others.F.10.a1548དེ་ཕས་ཡིག་འབྲུའི་ཡི་གེ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱར་ནས་དེས་ཡིག་འབྲུའི་ཡི་གེ་དག་ལོབས་སོ། །Her father taught her how to combine letters into words so she became proficient in reading.F.10.a1641དུས་གཞན་ཞིག་ན་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྟོད་རིངས་ཤཱ་རི་ཀཱ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྱེད་པར་བྱེད་པ་ན་ཤཱ་རི་ཀཱས་དེ་ཚར་བཅད་ནས།Later, when the young brahmin Koṣṭhila was debating Śārikā, Śārikā vanquished himF.10.a1723ཕས་སྟོད་རིངས་ལ་སྨྲས་པ།and their father said to Koṣṭhila,F.10.a1758བུ་ཁྱོད་སྐྱེས་པ་ཡིན་ན་བུད་མེད་ཀྱིས་ཚར་བཅད་དམ།“Son, if you are a male, how has a female vanquished you?F.10.a1816ང་འདས་ནས་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་དག་ཕྲོགས་པར་འགྱུར་རོ། །Once I’m gone, the spoils I’ve won in debate will be taken away.”F.10.a1882དེ་ནས་ཡང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གསང་ཚིག་འདོད་པ་གསང་ཚིག་ཚོལ་བ་ཞིག་ཡུལ་དབུས་ནས་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་སོང་ངོ་། །At that the young brahmin Koṣṭhila, desiring and in search of esoteric instruction, set off from the Middle Country for the South.F.10.a2013དེ་ན་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་ལ་མཁས་པ།There, in a country not his own, lived a brahmin named Tiṣya who was learned in Lokāyata philosophy,F.10.a2114རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་ཏུ་སོན་པ་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ན་གནས་པའི་བྲམ་ཟེ་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པར་གྱུར་པ་ཞིག་འདུག་ནས།a teacher of brahmins and a master of the Vedas and all branches of Vedic knowledge.F.10.a2199བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་བྲམ་ཟེ་དེའི་དྲུང་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Koṣṭhila went to see the brahmin Tiṣya.F.10.a2239ཞི་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །Serene, the young brahmin Koṣṭhila bowed at Tiṣya’s feet and sat off to one side.F.10.a2321དེ་ནས་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་ལ་འོངས་པ་ལེགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀུན་དུ་སྤྱད་ནས་སྨྲས་པ།Tiṣya warmly greeted Koṣṭhila with words of welcome, asking,F.10.a2382ཀྱེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་ག་ལས་འོངས་ཅི་ཞིག་འདོད།“Young brahmin, where have you come from and what do you desire?”F.10.a2448བདག་ཡུལ་དབུས་ནས་མཆིས་ཏེ།“I hail from the Middle CountryF.10.a2480མཁན་པོའི་ཞབས་ལ་སྲི་ཞུ་བགྱིད་པར་འཚལ་ལོ། །and I seek to serve at the feet of the master.”F.10.a2528ཅི་ཞིག་གི་ཕྱིར།“Why?”F.10.a2535འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་གཟུང་བའི་སླད་དུའོ། །“So that I may uphold the Lokāyata philosophy.”F.10.a2659བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱི་དྲུང་དུ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་གཟུང་བར་བརྩམས་སོ། །And so, the young brahmin Koṣṭhila began to study Lokāyata philosophy in the presence of the brahmin Tiṣya.F.10.a1509བུ་མོ་ཤཱ་རི་ཀཱ་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་མོར་གྱུར་ཏོ། །The girl Śārikā was nurtured and grew.F.10.a1398ཉེ་དུ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།The relatives said,F.10.a1418བུ་མོ་འདིའི་མིག་གཉིས་བྱ་ཤཱ་རི་ཀཱ་འདྲ་བས་བུ་མོ་འདིའི་མིང་ཤཱ་རི་ཀཱར་གདགས་སོ་ཞེས་དེའི་མིང་ཤཱ་རི་ཀཱར་བཏགས་སོ།“Since this girl has eyes like a śārī, this girl should be given the name Śārikā.”F.10.a1348བུ་མོའི་མིང་ཅིར་གདགས་ཞེས་མིང་འདོགས་པར་བྱེད་དོ།during which time they chose a name for the girl.F.10.a1233ཉི་མ་བདུན་གསུམ་ཉི་ཤུ་གཅིག་ཏུ་བཙས་པའི་བཙས་སྟོན་རྒྱ་ཆེར་བྱས་ཏེ། །Three weeks or twenty-one days after the birth, relatives came and gathered to celebrate her birth in grand style,F.10.a1095ཡང་དེ་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད།
                   དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པའི་ཆུང་མ་ལ་བུ་མོ་མིག་གཉིས་བྱ་ཤཱ་རི་ཀཱ་འདྲ་བ་ཞིག་བཙས་ནས་དེའི་ཉེ་དུ་དག་འདུས་ཤིང་ལྷགས་ནས་The wife with whom Māṭhara sported, made love, and indulged all desires again gave birth, this time to a girl with eyes like a śārī
                   bird.F.10.b109བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ།The brahmins’ students were in the habit,F.10.b151གང་གི་ཚེ་མི་ཀློག་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ལན་འགའ་ནི་ཆུའི་ངོགས་སུ་ཉེ་རེག་བྱེད་དུ་འདོང་ངོ་། །when not occupied with their studies, of going to the riverbank to bathe,F.10.b225ལན་འགའ་ནི་གྲོང་ཁྱེར་ལྟར་འདོང་ངོ་། །ལན་འགའ་ནི་ཡམ་སྲེག་ཤིང་ཐུར་འདོང་ངོ་། །visiting the city, or collecting wood for use in fire pūjas.F.10.b286ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེ་དག་མ་ཀློག་པར་གྱུར་ནས་དེའི་ཚེ་དེ་དག་ཡམ་སྲེག་ཤིང་ཐུར་དོང་བ་དང་།Once, when not occupied with their studies, they went to collect wood for fire pūjas.F.10.b606ཁོ་བོ་ནི་ཡུལ་ཤར་ནས་སོ། །“I am from the East,”F.10.b628དེ་ན་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གཅིག་གིས་སྨྲས་པ། །one young brahmin responded.F.10.b680གཞན་ཞིག་གིས་སྨྲས་པ།said another.F.10.b657ཁོ་བོ་ནི་ལྷོ་ཕྱོགས་ནས་སོ།“I am from the South,”F.10.b694ཁོ་བོ་ནི་ནུབ་ཕྱོགས་ནས་སོ།“I am from the West.”F.10.b716ཁོ་བོ་ནི་བྱང་ཕྱོགས་ནས་སོ། །“I am from the North.”F.10.b739བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་སྨྲས་པ།The young brahmin then said,F.10.b768ཁོ་བོ་ནི་ཡུལ་དབུས་ནས་སོ།“I am from the Middle Country.”F.10.b818ཤེས་ལྡན་དག་བདག་ཅག་གིས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ཞིང་ཐོས་ན་ཡུལ་དབུས་ནི་མ་མཐོང་མ་ཐོས་སོ། །“Sir! We have seen and heard of all those other countries, but have neither seen nor heard of the Middle Country.”F.10.b800དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། །To him they said,F.10.b965ཤར་ན་བློ་ཅན་གནས་པ་སྟེ། །“In the East they are wise,F.10.b993ལྷོ་ཕྱོགས་ན་ནི་གཡོན་བྱེད་འདུག །In the South they are cunning,F.10.b1024ནུབ་ཀྱི་ཡུལ་ན་ཕྲ་མ་ཅན། །In the West they stir division,F.10.b1056བྱང་ཕྱོགས་ན་ནི་ཚིག་རྩུབ་བོ། །In the North they speak roughly.”F.10.b933ཞེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཡང་སྨྲས་སོ། །And then they added this verse:F.10.b1090དེ་ནས་དྲིས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཡུལ་དབུས་ཅི་འདྲ།“Young brahmin,” they asked, “what is the Middle Country like?”F.10.b1154ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ནི་ཡུལ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་ཏེ།“Gentlemen, the Middle Country is the best of all lands,F.10.b1211སཱ་ལུ་དང་། བུ་རམ་ཤིང་གི་ཕྲེང་བ་དང་། བ་ལང་དང་། མ་ཧེ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ།abounding in rice, sugar cane, cattle, and buffalo,F.10.b1263སློང་མོ་པ་བརྒྱས་ཁྱབ་པ། དབུས་པའི་སྐྱེ་བོས་གང་བ།thronging with hundreds of honest women and filled with upstanding men,F.10.b1335མཐའ་འཁོབ་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས་པ། སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་བསྟེན་པ།devoid of foreign savages, and guided by learned men.F.10.b1389དེ་ན་ཆུ་ཀླུང་གང་གཱ་ཁ་རྗེ་དང་། བསོད་ནམས་དང་། བཀྲ་ཤིས་དང་། གཙང་བ་དང་། གཙང་བ་ཉིད་ཀྱི་གནས་སུ་གྲགས་པ། འགྲམ་གཉིས་ནས་རླན་འཕྱོ་བ།The river Gaṅgā, bountiful, meritorious, auspicious, and clean, flows through this famed land, irrigating both shores.F.10.b1508དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་བསྟི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་ཆུ་དགུར་བཅྭ་བརྒྱད་འབབ་པ་ཡོད་དེ།At one point, where sages are known to gather, the river flows through eighteen bends.F.10.b1595དེར་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་དཀའ་ཐུབ་སྤྱད་ན་རང་གི་ལུས་ཉིད་ཀྱིས་མཐོ་རིས་སུ་འདོང་བ་ཡིན་ནོ། །There, sages seek to bodily rise to the heavens through their practice of austerities.”F.11.a1ཀྱེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་ནི་མཇལ་གྱིས་གཞན་འདི་འདྲིའོ། །“Young brahmin, having met you, we have another question.F.11.a59ཡུལ་དབུས་ན་མཁས་པར་བགྲང་བ་དག་ཡོད་དམ།Do you have men counted as learned in the Middle Country?”F.11.a118ཤེས་ལྡན་དག་ཁོ་བོས་དང་པོ་ཉིད་ནས་ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ནི་དབུས་པའི་སྐྱེ་བོས་གང་བ།“Gentlemen, from the first did I not say, ‘Gentlemen, the Middle Country is filled with upstanding men,F.11.a222མཐའ་འཁོབ་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས་པ། སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་བསྟེན་པའོ་ཞེས་མ་སྨྲས་སམ།devoid of foreign savages, and guided by learned men’?”F.11.a278བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་སྐད་སྨྲས་སོ། །“Young brahmin, you did say that.F.11.a312བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཡུལ་དབུས་ན་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་འདྲ་བ་སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཡོད་དམ། །Young brahmin, are there any in the Middle Country like our master, the wisest of philosophers?”F.11.a573བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེས་དེ་དག་ལ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ཡུལ་དབུས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་།On hearing the young brahmin speak so highly of the Middle Country,F.11.a641འདི་ལྟར་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དབུས་སུ་འདོང་འདོད་པར་གྱུར་ཏོ། །they were moved by the desire to visit it.F.11.a684དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་གིས་ཡམ་སྲེག་ཤིང་དག་བཙལ་ཏེ།The young brahmins then went off to collect wood for use in fire pūjas.F.11.a756ཡམ་སྲེག་ཤིང་གི་ཁུར་ཐོགས་ནས་བྲམ་ཟེ་དེའི་ཁྱིམ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ཡམ་སྲེག་ཤིང་གི་ཁུར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བཞག་སྟེ།Bearing their loads of wood, they came to the house in which the teacher of brahmins lived.F.11.a848བྲམ་ཟེ་དེ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་ནས་ཕྱིན་པ་དང་། བྲམ་ཟེ་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །On arriving, they set their loads of wood off to one side, went to him, and said,F.11.a930མཁན་པོ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Master, please listen.F.11.a954བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིས་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་ཅག་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དབུས་སུ་མཆི་འཚལ་བར་གྱུར་པ་དེ་ལྟར་ཡུལ་དབུས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་དོ། །The young brahmin from the Middle Country speaks so highly of it that we are moved by the desire to visit.”F.11.a1062བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་སྨྲས་པ།The brahmin Tiṣya said,F.11.a1086བུ་དག་ཇི་སྙེད་ཐོས་པ་དེ་སྙེད་བགྲོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནམ།“Boys, would you visit every place of which you hear?F.11.a1580ས་ནི་རིན་པོ་ཆེ་མང་པོ་འཛིན་པ་ཡིན་པས་ས་གཞི་ནི་མཛེས་པ་མཛེས་པ་དག་གིས་གང་བ་ཡིན་ནོ། །After all, since the earth contains many gems, its surface is covered with one beauty after another.”F.11.a1474བུ་དག་ཅི་ཁོ་བོ་ན་རེ་སའི་སྟེང་ན་ཁོ་བོ་གཅིག་པུ་སྨྲ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་སྨྲ་བ་གཞན་འགའ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རམ། །“My sons, do I say I am the one and only philosopher on this earth, that there are no other philosophers?F.11.a1275མཁན་པོ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིའི་མཆིད་ནས་ཡུལ་དབུས་ན་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོས་གང་དག་གི་གདོང་དུ་ལྟ་བར་ཡང་མི་ནུས་པ།“Master, according to this young brahmin, in the Middle Country the philosophers are such that you, our teacher, could not even look them
                   in the face,F.11.a1140འདི་ལྟར་ཡུལ་དག་ནི་ཐོས་ན་དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་མཉན་པར་བྱའི་བགྲོད་པར་ནི་མི་བྱའོ།Since you seem to derive so much pleasure from hearing of other countries, I would suggest you not visit those places you hear
                   about.”F.11.a409ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ན་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོས་གང་དག་གི་གདོང་དུ་ལྟ་བར་ཡང་མི་ནུས་པ་སྙན་པར་སྨྲ་བ། སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཡོད་དོ།“Gentlemen, in the Middle Country, the philosophers are such that our teacher could not even look them in the face, so eloquently do they
                   speak, so wise are they.”F.11.a525སྙན་པར་སྨྲ་བ། སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་ལྟ་བུ་དག་མཆིས་སོ་ཞེས་མཆིའོ།so eloquently do they speak, so wise are they.”F.11.b316སྨྲ་བའི་ཁྱུ་མཆོག་དེ་དག་ལ་ཡང་བསྙེན་བཀུར་བགྱི། །we will serve the wisest of philosophers,F.11.b209མཁན་པོ་རེ་ཞིག་ཡུལ་དེ་ཡང་མཐོང་བར་འགྱུར་ཞིང་“We will see that country yet, Master, if only for a short while.F.11.b275ཆུ་ངོགས་སུ་ཉེ་རེག་ཀྱང་བགྱི།We will bathe on the banks of the river,F.11.b358རྒོལ་བ་དག་ཀྱང་ཚར་གཅད་པར་བགྱི།we will defeat opponents,F.11.b384ཪང་གི་གྲགས་པ་ཡང་བསྒྲག་པར་བགྱི། རྙེད་པ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བགྱིས།we will make a name for ourselves and find our fortune, too.F.11.b445བདག་ཅག་ཡུལ་དབུས་སུ་མཆིའོ། །We will go to the Middle Country.”F.11.b480བྲམ་ཟེ་དེ་སློབ་མ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་།As the brahmin was attached to his studentsF.11.b524འཁོར་ཉུང་བ་ཡིན་པས་དེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །and his circle of students was small, he said to the young brahmins,F.11.b593བུ་དག་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་གཡང་གཞི་དག་དང་། ཤིང་ཤུན་དག་དང་། དབྱུ་གུ་དག་དང་། བླུགས་གཟར་དག་དང་། དགང་གཟར་དག་དང་།
                   རིལ་བ་དག་ལོང་ཤིག་དང་ཡུལ་དབུས་སུ་འདོང་ངོ་། །“In that case, my sons, let us gather our funds, robes, walking staffs, ladles, funnels, and washing bowls and go to the Middle
                   Country.”F.11.b731དེ་དག་གིས་དེ་དག་བླངས་ནས་བྲམ་ཟེ་དེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་ཡུལ་དབུས་སུ་འཕགས་པ་དང་།Having collected their things, the brahmin set off with the young brahmins for the Middle Country.F.11.b830དེས་རྒོལ་བ་ཁ་ཅིག་ནི་ཚར་བཅད་དེ་རྒོལ་བའི་ཤིང་རྟ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད།Along the way, he defeated an opponent in debate, and then bound him to his chariot.F.11.b915ཁ་ཅིག་ནི་མགོར་ཐལ་བའི་བུམ་པ་དག་གིས་བསྣུན།He poured ashes from a pot on another’s head.F.11.b961ཁ་ཅིག་ནི་འཕོང་གི་དཔོང་སར་ཁྭ་བཞིན་དུ་ཐག་རིང་པོ་ནས་ཡོངས་སུ་སྤོང་བར་བྱེད།Another steered clear of him like a crow does an archery range.F.11.b1025ཁ་ཅིག་ནི་གདུགས་དང་། རྒྱལ་མཚན་དང་། བ་དན་དག་གིས་བསུ་བར་བྱེད།Another received him with parasols, victory banners, and standards.F.11.b1093ཁ་ཅིག་ནི་སློབ་མ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་ཅིང་Another made a pledge to become his student.F.11.b1138དེ་མཐར་གྱིས་གྲོང་དང་། གྲོང་ཁྱེར་དང་། གྲོང་རྡལ་དང་། དབྱེ་ཚོངས་དང་། ཚོང་རྡལ་དག་ཏུ་རྒོལ་བ་འདུལ་ཞིང་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་ཏོ། །As he went, he vanquished one opponent after another in villages, cities, towns, marketplaces, and hamlets until he reached Rājagṛha.F.11.b1272བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་བསམས་པ།The brahmin Tiṣya thought,F.11.b1299བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་རྩ་བ་སྤངས་ཏེ་ཡལ་ག་དང་། འདབ་མ་དང་། ལོ་མ་ལ་ཉུག་པར་བྱ།“Why bother pulling off the branches, petals, and leaves while leaving the root?F.11.b1557རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་རྒྱལ་བ་དང་ཚེ་སྤེལ་བ་བྱས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །On arriving, he wished the king success and long life,F.11.b1612ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །took a place off to one side, and addressed him:F.11.b1661ལྷ་བདག་ལ་བླ་མ་ལས་ཡི་གེ་ཉུང་ཤས་ཤིག་བླངས་པ་མཆིས་ཏེ།“Your Majesty, from my guru I have received a few teachings.F.11.b1503བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས།In time the brahmin Tiṣya went to see King Bimbisāra.F.11.b1464བདག་ཀྱང་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་འགྲོའོ་སྙམ་ནས་it is the king I shall see.”F.11.b1380རྒོལ་བ་གང་དག་དང་། མཁས་པར་བགྲང་བ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་དང་ཉེ་བ་ཡིན་གྱིས།Since all worthy opponents and anyone counted as learned will be close to the king,F.12.a220དེའི་སླད་དུ་ལྷའི་སྤྱན་སྔར་རྒོལ་བ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་བཀའ་མཆིད་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པར་འཚལ་ལོ། །And so I seek to settle a matter in debate with an opponent in Your Majesty’s presence.”F.12.a404མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དེ་བོས་ཤིག །“Summon Master Māṭhara.”F.12.a309རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དེ་གང་ན་འདུག །ལྷ་གྲོང་ན་ལ་ད་ནའོ། །The king asked the ministers, “Gentlemen, where is Master Māṭhara?” “In Nālada, Your Majesty.”F.12.a429ལྷ་བོད་པར་བགྱིའོ་ཞེས་དེ་དག་གིས་དེ་བོས་ནས་དེ་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས།“As you wish, Your Majesty.” On receiving the summons, Māṭhara went to see King Bimbisāra.F.12.a520རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་རྒྱལ་བ་དང་ཚེ་སྤེལ་བ་བྱས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་པ་དང་On arrival, he wished the king success and long life then took a place off to one side.F.12.a608བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།The ministers said,F.12.a628ལྷ་མཁན་པོ་དེ་འདི་ལགས་སོ། །“This is the master, Your Majesty.”F.12.a664རྒྱལ་པོས་འོངས་པ་ལེགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀུན་དུ་སྤྱད་དེ་སྨྲས་པ།The king greeted him with words of welcome and asked,F.12.a718མཁན་པོ་ཁྱོད་ཁོ་བོའི་མདུན་དུ་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བྱེད་ནུས་སམ།“Master, can you settle a matter in debate in my presence with this brahmin Tiṣya?”F.12.a855གནས་ལེན་གྱི་བུས་སྨྲས་པ།replied Māṭhara.F.12.a802བདག་གིས་རྔོ་ཐོག་གིས་རྒྱལ་པོ་དགྱེས་པར་བགྱིའོ། །“I, as a capable man, shall do as the king pleases,”F.12.a1579བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་ཕྱིར་བཟླས་ཏེ།The brahmin Tiṣya repeated them andF.12.a1638ཁྱོད་ཀྱི་འདི་ནི་རིགས་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །“This position of yours is devoid of logic.F.12.a1682འདི་ནི་མི་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་མི་འཐད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་It is inconsistent and incoherent.”F.12.a1718སྐྱོན་བཏགས་པ་དང་། བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་ཅང་མི་སྨྲ་བར་འདུག་གོ།The other brahmin remained silent as Tiṣya pointed out the text’s faults.F.12.a1501ཇེ་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་ཚིག་འགྲེད་པ་ཞིག་བྱའོ་སྙམ་ནས་དེས་རྒྱུད་ཆགས་ལྔ་བརྒྱ་བཟླས་སོ།I shall focus on an old text.” And with that he recited five hundred stanzas.F.12.a1408བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་འདི་གཞུང་གསར་ལ་བྱེད་པ་གསལ་བས་བདག་གིས་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས།“This brahmin Tiṣya is clearly acquainted with new treatises so I cannot debate him on them.F.12.a1379བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུས་བསམས་པ།The brahmin Māṭhara thought,F.12.a1291ལྷ་བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་འདི་རྒན་པ་ལགས་པས་འདི་ཕྱོགས་སྔ་མ་བགྱིད་དུ་སྩལ་པར་གསོལ། །“as the brahmin Māṭhara is the elder, I ask that you have him defend a position first.”F.12.a1268བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་སྨྲས་པ།said he brahmin Tiṣya,F.12.a1182བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་འདི་འགྲོན་པ་ཡིན་གྱིས། འདི་ཕྱོགས་སྔ་མ་བྱེད་དུ་ཆུག་ཤིག །“The brahmin Tiṣya is a visitor so have him defend a position first.”F.12.a1062དེ་ནས་བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨྲས་པ། །The ministers then prostrated at the king’s feet and asked,F.12.a981བློན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་རྒོལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཤམས་ཤིང་ཕྱོགས་དང་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་དག་རྣམ་པར་བཞག་གོ། །The ministers prepared the debate arena and assigned the disputants their roles.F.12.a872རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ།The king ordered the ministers,F.12.a904ཤེས་ལྡན་དག་རྒོལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཤོམས་ཤིག །ཕྱོགས་དང་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་དག་རྣམ་པར་ཞོག་ཤིག །“Gentlemen, prepare the debate arena and assign the disputants their roles.”F.12.b214ཚར་བཅད་པའི་གནས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདི་ལྟ་སྟེ་ལེན་ལ་སྤོབས་པ་མེད་པ་འདི་ནི་ཐ་ཆད་ཡིན་ནོ། །That Māṭhara had no confidence to respond was damning and among the reasons he was vanquished.F.12.b309རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The king asked the ministers,F.12.b339ཤེས་ལྡན་དག་སུ་རྒྱལ།“Gentlemen, who won?”F.12.b361བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་རྒྱལ་ལོ། །“The brahmin Tiṣya, Your Majesty.”F.12.b396ཤེས་ལྡན་དག་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ལ་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་བྱིན་ཅིག“Gentlemen, give the brahmin Tiṣya a victor’s prize.”F.12.b611འདི་ལྟར་གྲོང་ན་ལ་ད་འདི་ཉིད་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་བ་དན་དུ་བགྱིས་ལ་Therefore make the village of Nālada the standard victor’s prize.F.12.b677བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་ལས་ཕྲོགས་ཏེ།Take it from the brahmin MāṭharaF.12.b710བྲམ་ཟེ་འདི་ལ་སྩལ་ཅིང་and give it to this brahmin.F.12.b739འདི་བས་ཀྱང་ཆེས་རྒྱལ་བ་གཞན་འགའ་ཞིག་མཆིས་ན་ཡང་སྐོལ་གྱིས་དེ་ལ་སྩལ་བར་བགྱིའོ། །And if any other should best Tiṣya, then award it to the victor.”F.12.b860དེ་དག་གིས་དེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་ལས་ཕྲོགས་ཏེ་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ལ་བྱིན་ནོ། །The village was then taken from the brahmin Māṭhara and given to the brahmin Tiṣya.F.12.b944གནས་ལེན་གྱི་བུས་བསམས་པ།The brahmin Māṭhara thought,F.12.b973བདག་གིས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་བདག་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཀྱིས།“Though I have done much for this king, he has not taken care of me.F.12.b1042བདག་གཞན་དུ་འགྲོའོ་སྙམ་ནས་དེས་ཆུང་མ་ལ་སྨྲས་པ།I shall go elsewhere.” He said to his wife,F.12.b1086བཟང་མོ་ཁོ་བོས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་ཁོ་བོ་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཀྱིས་“Noble lady, though I have done much for this king, he has not taken care of me.F.12.b1167ཁོ་བོ་གཞན་དུ་འགྲོས་ཁྱིམ་གྱི་སོ་ནམ་དག་སྡུས་ཤིག །I shall go elsewhere. So pack up our household.”F.12.b1216དེས་ཁྱིམ་གྱི་སོ་ནམ་དག་བསྡུ་བར་བརྩམས་པ་དང་།With that they began packing up their household.F.12.b1265དེའི་ཉེ་དུ་དག་གིས་མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་གཞན་དུ་འགྲོའོ། །ཞེས་ཐོས་ནས་When their relatives heard that the master Māṭhara was leaving,F.12.b1329དེ་དག་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།they went to see him and asked,F.12.b1361མཁན་པོ་ཅིའི་སླད་དུ་ཁྱིམ་གྱི་སོ་ནམ་དག་སྡུད།“Master, why are you packing up your household?”F.12.b1410ཤེས་ལྡན་དག་ཁོ་བོས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་ཁོ་བོ་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཀྱིས་“Gentlemen, though I have done much for this king, he has not taken care of me.F.12.b1490ཁོ་བོ་གཞན་དུ་འགྲོའོ། །Therefore, I shall go elsewhere.”F.12.b1632དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Māṭhara replied in verse:F.12.b1658མི་ནི་གཞན་གྱི་ཡུལ་ན་གནས་བླ་ཡི། །རང་གི་ཡུལ་ན་ཟིལ་གནོན་གནས་པ་མིན། །“Better to live in another’s land Than to be oppressed in one’s own.F.12.b1727མི་ནི་གང་ན་ཟིལ་གནོན་མེད་གནས་པ། །དེ་ཉིད་རང་ཡུལ་དེ་ན་གཉེན་ཡང་ཡོད།There where a man lives free Is the place he finds his home and friends.”F.12.b1524མཁན་པོ་ཁྱོད་གཞན་དུ་མ་བཞུད་པར་རེ་ཞིག་ཉེ་དུའི་ནང་འདི་ཉིད་དུ་བདེ་བར་བཞུགས་ཤིག“Master, do not leave for other parts. Remain for a while, at your leisure, in the home of your relatives.”F.12.b480ལྷ་གལ་ཏེ་སྐོལ་གྱིས་རྒོལ་བ་མཆིས་ཤིང་ལྷགས་དགུ་ལ་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་སྩལ་བར་གྱུར་ན་རིང་པོ་མི་ཐོགས་པར་སྐོལ་གྱི་ཡུལ་ཨང་ག་དང་མ་ག་དྷཱ་དག་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་དུ་འགྱུར་བས། །“if you give a prize to everyone who wins a debate, before long your lands of Aṅga and Magadha will themselves be victors’ prizes.F.12.b466དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། །they replied,F.12.b805རྒྱལ་པོས་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག །“Gentlemen,” said the king, “that is what I shall do.”F.13.a46བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་མཁན་པོ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་གཞན་དུ་འགྲོའོ་ཞེས་ཐོས་ནས་When the brahmin Tiṣya heard that the master Māṭhara was to leave,F.13.a113དེ་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།he went to him and said,F.13.a138བདག་ནི་བློ་བུར་དུ་འོངས་པ་ཡིན་པས་རིང་པོ་མི་ཐོགས་པ་ཁོ་ནར་འགྲོ་སྟེ།“I have come only for a short time and before long am certain to go.F.13.a207འདི་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱི་རྒོལ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་དུ་འགྱུར་གྱིས་Let this remain your victor’s prize.F.13.a244གཞན་དུ་མ་འགྲོ་བར་འདུག་ཤིག །Do not leave, you must stay.”F.13.a274དེས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འགྲོའོ། །Māṭhara replied, “I intend to leave, young brahmin.”F.13.a441བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུས་བསམས་པ།Māṭhara thought,F.13.a458བདག་གིས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་བདག་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཏེ།“Though I have done much for this king, he has not taken care of me.F.13.a642འདི་ལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་དེ་ཆུང་མའི་དོན་དུ་སྦྱིན་ནོ་སྙམ་ནས་དེས་ཆུང་མ་ལ་སྨྲས་པ།I will give Śārikā to him as a wife.” Māṭhara then said to his wife,F.13.a711བཟང་མོ་ཁོ་བོས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་ཁོ་བོ་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཏེ།“Noble lady, though I have done much for this king, he has not taken care of me.F.13.a1441ཅིའི་སླད་དུ་སྐོལ་གྱིས་འདི་ལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་མཆིས་བྲང་གི་དོན་དུ་སྩལ་བར་བགྱི།why would you give Śārikā to him in marriage?”F.13.a1488དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།His parents said,F.13.a1361ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་དུ་སྲོག་དང་འབྲལ་བར་བགྱིད་པར་ཡང་འགྱུར་ལ། དེས་བདག་ཅག་ལོངས་སྤྱོད་དག་ལས་ཉམས་པར་བགྱིས་ན།Anyone else in our position would try to take his life. If he has robbed us so,F.13.a1322དེས་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་ལས་ཉམས་པར་བགྱིད་པའམ།Hasn’t he robbed us of our livelihood?F.13.a1258ཡབ་ཡུམ་དེ་ལྟར་དགྲ་བོ་ལ་མཛའ་བཤེས་སུ་བགྱིས་ན་འདི་ལྟ་སྟེ།“Father! Mother! How could I accept this enemy into our family?F.13.a1201འདི་ལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་དེ་ཆུང་མའི་དོན་དུ་སྦྱིན་པར་བྱའོ། །དེས་སྨྲས་པ།I shall give Śārikā to him as a wife.” Koṣṭhila replied,F.13.a1010བུ་བདག་ཅག་གིས་རྒྱལ་པོ་འདི་ལ་ཕན་མང་དུ་བཏགས་ན་རྒྱལ་པོ་འདིས་བདག་ཅག་རྗེས་སུ་མ་བསྲུངས་ཏེ། །“Son, though we have done much for this king, he has not taken care of us.F.13.a970དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་བོས་ཏེ་སྨྲས་པ།His parents summoned Koṣṭhila and said,F.13.a945བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྟོད་རིངས་ལ་དྲིའོ། །Call our son, Koṣṭhila.”F.13.a327མཁན་པོ་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་གྲོང་འདི་ཕྱེད་ཁྱོད་སྣོམས་ཤིག །ཕྱེད་བདག་འཚལ་ལོ།“Master, if that is how you feel, you should keep half of this village and I shall keep claim to the other half.”F.13.a1085འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་འདིས་བདག་ཅག་ལ་འདི་ལྟ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་དག་གིས་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་བགོ་བཤའ་བྱས་པ་ནི་ཕན་མང་དུ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱིས།Yet, out of consideration for me, this brahmin Tiṣya has offered to share our prize––a most beneficial arrangement.F.13.a792འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་འདིས་ཁོ་བོ་ལ་འདི་ལྟ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་དག་གིས་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་བགོ་བཤའ་བྱས་པ་ནི་ཕན་མང་དུ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱིས།
                   འདི་ལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་དེ་ཆུང་མའི་དོན་དུ་སྦྱིན་ནོ།Yet out of consideration for me, this brahmin Tiṣya has offered to share our prize––a most beneficial arrangement. I shall give Śārikā to
                   him as a wife.F.13.a527འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་འདིས་བདག་ལ་འདི་ལྟ་སྟེ། ལོངས་སྤྱོད་དག་གིས་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་བགོ་བཤའ་བྱས་པ་ནི་ཕན་མང་དུ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱིས།Yet out of consideration for me, this brahmin Tiṣya has offered to share our prize––a most beneficial arrangement.F.13.b19བླུན་པོ་ཁྱོད་ཅི་ཤེས་ཞེས་“Fool! What do you know?”F.13.b45དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེའི་ཚིག་ཚིག་མ་ཡིན་པར་བྱས་ཏེ་ཤཱ་རི་ཀཱ་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ལ་ཆུང་མའི་དོན་དུ་བྱིན་ནོ། །Ignoring what he said, they gave Śārikā to the brahmin Tiṣya as a wife.F.13.b117དེས་དེ་དཔལ་གྱི་འབྱོར་པ་ཆེན་པོས་བག་མར་བླངས་སོ། །In a lavish ceremony, Tiṣya took Śārikā as his bride.F.13.b171བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྟོད་རིངས་ཀྱིས་བསམས་པ།The young brahmin Koṣṭhila thought,F.13.b207འདི་དག་གིས་བདག་བརྙས་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ཐོས་པ་ཉུང་བ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་“This insult is all due to my lack of learning.”F.13.b256སྙམ་ནས་འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཅི་ཞིག་ཤེས་སྙམ་ན།He thought, “What does the brahmin Tiṣya know?F.13.b303འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་ཤེས་སོ་སྙམ་ནས་དེས་སྨྲས་པ།He knows Lokāyata philosophy.” He asked around,F.13.b351ཤེས་ལྡན་དག་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་ཤེས་པ་ག་ལ་ཡོད།“Gentlemen, where is the Lokāyata philosophy known?”F.13.b404ལྷོ་ཕྱོགས་ནའོ།“In the South,”F.13.b528ཤེས་ལྡན་དག་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་ཤེས་པ་སུ་དག་ཡིན།“Gentlemen, who knows the Lokāyata philosophy?”F.13.b503དེ་དེར་སོང་སྟེ་དྲིས་པ། །On arrival, he inquired,F.13.b420དེ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་གྱི་དོན་དུ་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་འཕགས་ནས་དེ་མཐར་གྱིས་ལྷོ་ཕྱོགས་སུ་ཕྱིན་པ་དང་།he was told. He set out on the journey for the South to learn Lokāyata philosophy.F.13.b576ཀུན་དུ་རྒྱུ་དག་གོ། །“The wanderers.”F.13.b593དེ་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།He went to them and said,F.13.b619བདག་ཤེས་ལྡན་དག་གི་ཞབས་ལ་སྲི་ཞུ་བགྱིད་པར་འཚལ་ལོ། །“I seek to serve you, gentlemen.”F.13.b653ཅི་ཞིག་གི་ཕྱིར། འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་གཟུང་བའི་སླད་དུའོ།“Why?” “So that I may grasp the Lokāyata philosophy.”F.13.b762གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་།“In that case, I shall go forth.”F.13.b927དེས་སེན་མོ་རིང་པོ་རིང་པོར་བཞག་ནས་So he let his fingernails grow extraordinarily longF.13.b979དེའི་སེན་མོ་རིང་བ་རིང་བར་གྱུར་པས་དེའི་མིང་ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །and for this he became known as the wanderer Dīrghanakha (He who has Long Fingernails).F.13.b1067ཤཱ་རི་ཀཱ་ཡང་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྱེད་པར་བྱེད་པ་ན་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་དེ་ཚར་བཅད་དོ། །When Śārikā challenged her husband Tiṣya, he vanquished her.F.13.b1128བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད།Later, as Tiṣya and Śārikā sported, made love,F.13.b1175དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་ན་སེམས་ཅན་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་སྤྱོད་པ་ཚོལ་བ།and indulged all their desires, a sentient being in search of his final rebirth,F.13.b1256ཐར་པའི་སྙིང་པོ་བཟུང་བ།who had grasped the essence of liberation,F.13.b1299མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཕྱོགས་པ། འཁོར་བ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ།who had turned to nirvāṇa and away from saṃsāra,F.13.b1348སྲིད་པའི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བ།who had seen that all births end in death, who did not seek to be reborn,F.13.b1422ལུས་ཐ་མ་འཛིན་པ་ཞིག་ཀྱང་ལྷའི་རིས་བཟང་པོ་ཞིག་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཤཱ་རི་ཀཱའི་མངལ་དུ་ཞུགས་སོ། །and who was to take his last body, died and passed from the lofty heights of a god and entered Śārikā’s womb.F.13.b707དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་ཁྱིམ་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་མི་སྟོན་ཏོ། །“We do not teach Lokāyata philosophy to householders.”F.14.a1ཤཱ་རི་ཀཱས་རྨི་ལམ་དུ་མི་ལག་ན་སྒྲོན་མ་ཐོགས་པ་ཞིག་གིས་བདག་གི་དཀུ་དྲལ་ཏེ་ཞུགས་ཤིང་བདག་རི་ཆེན་པོའི་སྤོ་ལ་འཛེག་གོ། །Śārikā dreamed that a man carrying a torch rent and entered her belly. She climbed to a mountain peak.F.14.a104བདག་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོའོ། །བདག་ལ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་ཟེར་བ་རྨིས་སོ། །She moved through the sky above. An assembly of great men prostrated to her.F.14.a181རྨིས་ནས་དེས་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ལ་སྨྲས་པ། །She then told Tiṣya about her dream.F.14.a218འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཉིད་རྨི་ལྟས་ཀྱི་དཔྱད་ལ་མཁས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱི།Though Tiṣya was expert at interpreting dreams and omens,F.14.a276དེས་བྲམ་ཟེ་རྨི་ལྟས་ཀྱི་དཔྱད་འདོན་པ་གཞན་དག་ལ་སྨྲས་པ།he consulted other brahmins who interpreted them.F.14.a326བདག་གི་བྲམ་ཟེ་མོས་རྨི་ལམ་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་རྨིས་ན་ཅི་ལ་ལྟ། །“What does it portend,” he asked,F.14.a1365བཙས་ནས་དེས་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ལ་སྨྲས་པ།After his birth, Śārikā said to Tiṣya,F.14.a1404བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདི་མེས་པོའི་གན་དུ་ཕུལ་ན་དེ་འདིའི་མིང་འདོགས་པར་འགྱུར་རོ། །“If we present this brahmin boy to his grandfather, he will give him a name.”F.14.a1131དེ་ནས་ཟླ་བ་བརྒྱད་དམ་དགུ་འདས་ཏེ་After eight or nine months,F.14.a1234གསེར་གྱི་མདོག་འདྲ་བ། མགོ་གདུགས་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ། ལག་པ་རིང་བ། འཕྲལ་བའི་དབྱེས་ཆེ་བ།with a golden complexion, a head shaped well like a parasol, long arms, a broad forehead,F.14.a1324སྨིན་མ་འཇར་བ། སྣའི་གཟེངས་མཐོ་བ་eyebrows that met, and a prominent nose.F.14.a1159ཞིག་བཙས་སོ།a boy was born,F.14.a1064འདི་ལྟར་འདིའི་མངལ་དུ་སེམས་ཅན་ཞུགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་མཐུ་ཡིན་ནོ་སྙམ་མོ། །He thought, “It is because of the being who has entered her womb.”F.14.a891དུས་གཞན་ཞིག་ན་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཤཱ་རི་ཀཱ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྱེད་པར་བྱེད་པ་ན་ཤཱ་རི་ཀཱས་དེ་ཚར་བཅད་ནས།The next time Tiṣya and Śārikā engaged in debate, Śārikā vanquished him,F.14.a964སྔོན་བདག་གིས་འདི་ཚར་བཅད་ན་ད་འདིས་བདག་ཚར་བཅད་པའི་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན་སྙམ་ནས་དེས་བསམས་པ། །making him wonder, “If I have vanquished her in the past, what now has allowed her to vanquish me?”F.14.a751བདག་ལ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཕྱག་འཚལ་ལོ་ཞེས་མཆི་བ་གང་ལགས་པ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་བརྟུལ་ཞུགས་གྲུབ་པའི་བདག་ཉིད་ཆེན་པོར་འགྱུར་བ་ལ་ལྟའོ། །An assembly of great men prostrated to me.’ These statements indicate her son will go forth and become a great saint who perfects his
                   vow.”F.14.a689བདག་རི་ཆེན་པོའི་སྤོ་ལ་འཛེག་གོ། །བདག་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོའོ།‘I climbed to a mountain peak. I moved through the sky above.F.14.a553དེས་ལོ་བརྒྱད་གཉིས་ཀྱིས་དབང་པོའི་བརྡ་སྤྲོད་པ་བཀླགས་ནས་རྒོལ་བ་ཐམས་ཅད་ཚར་གཅོད་པར་འགྱུར་བ་ལ་ལྟའོ།It portends that, after twice eight years, he will have studied the Aindra school of grammar and will vanquish all opponents.F.14.a456མི་ལག་ན་སྒྲོན་མ་ཐོགས་པ་ཞིག་གིས་བདག་གི་དཀུ་དྲལ་ཏེ་ཞུགས་ཞེས་མཆི་བ་ནི་བུ་བཙའ་བར་འགྱུར་ཞིང་Her statement, ‘A man carrying a torch rent and entered my belly,’ indicates a son will be born.F.14.a403དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་གཡར་ལམ་དེ་བཟང་སྟེ།They replied, “Master, that is an excellent portent.F.14.a360བདག་གིས་རྨི་ལམ་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཞིག་རྨིས་སོ།“if my brahmin wife has had such a dream?”F.15.a967མེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་པས་རང་གི་སྨྲ་བ་གསལ་བར་བྱེད་པ། གཞན་གྱི་སྨྲ་བ་ཚར་གཅོད་ནུས་པར་གྱུར་ཏོ། །and with his blazing intelligence he could illuminate his own assertions and vanquish those of others.F.15.a1070དེས་ཕས་རིག་པའི་གནས་ཐམས་ཅད་སློབ་ཏུ་བཅུག་ནས་His father made him study all fields of knowledge,F.15.a1230དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཕ་དང་ལྷན་ཅིག་རིག་བྱེད་འདོན་པར་བྱེད་པ་ན་སྨྲས་པ།At another time when he was reciting the Vedas with his father, he asked,F.15.a1304ཡབ་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་ཅི་ལགས།“Father, what is the meaning of this statement?”F.15.a1353བུ་ཁོ་བོས་ཀྱང་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་མི་ཤེས་ཏེ་“Son, even I do not know the meaning of this statement.F.15.a1121དེས་ལོ་བརྒྱད་གཉིས་ཀྱིས་དབང་པོའི་བརྡ་སྤྲོད་པ་བཀླགས་ནས་རྒོལ་བ་ཐམས་ཅད་ཚར་བཅད་པར་གྱུར་ཏོ།and thus by the age of sixteen he had studied the Aindra school of grammar and could vanquish all opponents.F.15.a1409འདི་ལྟར་གསང་ཚིག་གི་གཞི་འདི་དག་ནི་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་བསྒྲགས་པ་ཡང་དག་པར་སྦྱར་བ་སྟེ།But these rudiments of mantra have been praised, proclaimed, and correctly applied by past sages.F.15.a1507དེ་དག་ནི་ད་ལྟར་བྲམ་ཟེ་རྣམས་ཀྱང་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་ཤིང་རྗེས་སུ་རྗོད་པར་བྱེད་དོ། །Nowadays brahmins simply recite and repeat them.”F.15.a1826བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་ནས་བསམས་པ།Tiṣya was delighted and in his delight thought,F.15.a1874བུས་བྱ་བ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ།“This is what a son should do:F.15.a1905ཕའི་གཞུང་སྲོངས་པར་བྱ་བའམ།he should carry on his father’s tradition orF.15.a1950ཁྱད་པར་ལྷག་པར་རྟོགས་པར་བྱ་བ་develop his insight even further.F.15.a2231བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་པ་ན་When the young brahmin Upatiṣya taught the five hundred young brahmins to recite brahminic mantras,F.15.a2331དེས་རིག་བྱེད་རིང་པོ་རིང་པོ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་ཐུང་ངུར་རྣམ་པར་བཞག་གོ།
                   །རིག་བྱེད་ཐུང་ངུ་ཐུང་ངུ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རིང་པོར་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ་he summarized the longer Vedas, abridging their words and phrases, and expanded on the shorter Vedas,F.15.a2433ཚིག་དང་ཡི་གེ་ཕྲི་ཞིང་དོན་དང་ངེས་པའི་ཚིག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ།།explaining their meaning and etymologies.F.15.a2067དེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་པ་དེ་དག་ཀྱང་དེས་ཡིད་དགའ་ཞིང་དགའ་བས་དེ་ཉིད་ལ་གཏད་དོ།He shared this insight with the five hundred young brahmins he was teaching to recite brahminic mantras and they too were delighted and
                   happily turned to Upatiṣya.F.15.a1984དེ་ཙམ་དུ་ཟད་ན་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིས་ནི་བདག་པས་ཁྱད་པར་ལྷག་པར་རྟོགས་སོ་སྙམ་ནས།Were he to accomplish only this, this brahmin boy’s insight would surpass my own.”F.15.a1761ཅི་འདི་ལྟར་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་ནི་འདི་ལགས་སོ། །This is what such statements mean,”F.15.a1557ཡབ་གསང་ཚིག་གི་གཞི་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་དེ་                    རྣམས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་བསྒྲགས་པ་ཡང་དག་པར་སྦྱར་བ་གང་དག་ད་ལྟར་བྲམ་ཟེ་རྣམས་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་ཤིང་རྗེས་སུ་རྗོད་པ་དེ་དག་དོན་མ་མཆིས་ལགས་སྙམ་མམ།“Father, do you think there is no meaning to these rudiments of mantra, which have been praised, proclaimed, and correctly applied by past
                   sages, but nowadays are simply recited and repeated by brahmins?F.15.a2475གྲོང་ཤིང་ཐགས་ཅན་ན་In the village of Kāṣṭhavāṭa,F.15.b31བྲམ་ཟེ་མདུན་ན་འདོན་གྲུ་འཛིན་ཅེས་བྱ་བ་ཕྱུག་པ་ནོར་མང་བ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བ།there lived a royal priest named Potalaka who was wealthy with many riches and goods,F.15.b189དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས།He took a wife of equal casteF.15.b219དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད།and with her sported,F.15.b241དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །made love, and indulged all his desires.F.15.b282རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད།After their sporting, lovemakingF.15.b315དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེ་ལ་བུ་ཡང་མེད་བུ་མོ་ཡང་མེད་ནས།and the indulgence of all their desires resulted in no child, male or female,F.15.b393དེ་བུ་མེད་ཅིང་བུ་མངོན་པར་འདོད་པས་ཞི་བ་དང་། ཆུ་ལྷ་དང་། ལུས་ངན་དང་། བརྒྱ་བྱིན་དང་། ཚངས་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་གསོལ་བ་འདེབས་ཤིང་།the childless couple, badly wanting a child, propitiated Śiva, Varuṇa, Kubera, Śakra, Brahmā, and others.F.15.b499ལྷའི་བྱེ་བྲག་གཞན་འདི་ལྟ་སྟེ། ཀུན་དགའ་ར་བའི་ལྷ་དག་དང་། ཚལ་གྱི་ལྷ་དག་དང་།Among the different gods were gods of park shrines, gods of the forest,F.15.b571བཞི་མདོའི་ལྷ་དག་དང་།gods of crossroads,F.15.b591སུམ་མདོའི་ལྷ་དག་དང་།gods of intersections,F.15.b614གཏོར་མ་ལེན་པའི་ལྷ་དག་དང་། །gods who take votive offerings,F.15.b727འཇིག་རྟེན་ན་གང་གསོལ་བ་འདེབས་པའི་རྒྱུ་ལས་བུ་དང་བུ་མོ་དག་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བའི་གཏམ་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་དེ།There is a saying, “Boys and girls are born in the world because they are prayed for.”F.15.b814དེ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ་གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་འགྱུར་དུ་ཟིན་ན་རེ་རེ་ལ་ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་བཞིན་དུ་བུ་སྟོང་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །But that is not so, for if it were, then each and every man would have a thousand sons, as do the kings of the world.F.15.b932འདི་ལྟར་གནས་གསུམ་པོ་དག་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལས་བུ་དང་བུ་མོ་དག་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ།Rather, boys and girls are born when three circumstances are present.F.15.b1002གསུམ་པོ་དེ་དག་གང་ཞེ་ན།What are those three?F.15.b1024ཕ་དང་མ་གཉིས་ཆགས་པར་གྱུར་ཅིང་འདུས་པ་དང་།The mother and father feel desire and couple;F.15.b1070མ་དུས་ལ་བབ་ཅིང་ཟླ་མཚན་དང་ལྡན་པ་དང་།it is the right time and the mother is ovulating;F.15.b1120དྲི་ཟ་ཉེ་བར་གནས་ཤིང་འཇུག་པར་འདོད་པ་སྟེ།and a spirit is near and wants to be reborn.F.15.b1165གནས་གསུམ་པོ་དེ་དག་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ལས་བུ་དང་བུ་མོ་དག་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །And so it is that boys and girls are born when those three circumstances are present.F.15.b1606བུད་མེད་མཁས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ལ་ལ་ལ་མ་འདྲེས་པའི་ཆོས་ལྔ་ཡོད་དེ།Certain women, endowed with natural intelligence, have five unique qualities.F.15.b1494ལུས་ཐ་མ་འཛིན་པ་ཞིག་ཀྱང་ལྷའི་རིས་བཟང་པོ་ཞིག་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དེའི་སྐྱེ་དགུའི་བདག་མོའི་མངལ་དུ་ཞུགས་སོ།and who was to take his last body, died and passed from the lofty heights of a god and entered his wife’s womb.F.15.b1420སྲིད་པའི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་དང་། སྐྱེ་བ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བ།who had seen that all births end in death, who did not seek to be reborn,F.15.b1371མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཕྱོགས་པ། འཁོར་བ་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ།who had turned to nirvāṇa and away from saṃsāra,F.15.b1288སེམས་ཅན་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་སྤྱོད་པ་ཚོལ་བ། ཐར་པའི་སྙིང་པོ་བཟུང་བ། །a being in search of his final rebirth, who had grasped the essence of liberation,F.15.b1251དེ་དེ་ལྟར་གསོལ་བ་འདེབས་པ་ལྷུར་ལེན་ཅིང་འདུག་པ་ན།As Potalaka sat engrossed in prayer,F.15.b117ཡོངས་སུ་བཟུང་བ། ཡངས་ཤིང་རྒྱ་ཆེ་བ། རྣམ་ཐོས་ཀྱི་བུའི་ནོར་དང་ལྡན་པ། རྣམ་ཐོས་ཀྱི་བུ་ལ་ནོར་གྱིས་འགྲན་པ་ཞིག་འདུག་སྟེ།with holdings both vast and extensive, with riches to rival Vaiśravaṇa.F.15.b1684ལྔ་གང་ཞེ་ན།What are the five?F.16.a98སྐྱེས་པ་ཆགས་པར་གྱུར་པ་ཤེས་ཤིང་ཆགས་པ་དང་བྲལ་བ་ཤེས་པ་དང་།They know when a man feels desire and when he does not;F.16.a154དུས་ཤེས་ཤིང་ཟླ་མཚན་ཤེས་པ་དང་།they know when the time comesF.16.a184མངལ་ན་གནས་པ་ཞུགས་པར་ཤེས་པ་དང་།and when they are ovulating;F.16.a337གལ་ཏེ་ཁྱེའུ་ཡིན་ན་དཀུ་གཡས་པར་རྟེན་ཅིང་འདུག་ལ།If it is a boy, he lies with his head to the right side of the womb.F.16.a406གལ་ཏེ་བུ་མོ་ཡིན་ན་དཀུ་གཡོན་པར་རྟེན་ཅིང་འདུག་པའོ།If it is a girl, she lies with her head to the left side of the womb.F.16.a213གང་ལས་མངལ་ན་གནས་པ་ཞུགས་པ་དེ་ཤེས་པ་དང་།they know when they have conceived; they know whence the conceived child came;F.16.a292ཁྱེའུ་ཤེས་ཤིང་བུ་མོ་ཤེས་པ་སྟེ། །and they know whether it is a boy or a girl.F.16.a476དེ་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་ནས་ཁྱིམ་ཐབ་ལ་སྨྲས་པ།Delighted, Potalaka’s wife joyfully told her husband,F.16.a766ཁོ་བོ་ཡུན་རིང་པོ་ནས་མངོན་པར་འདོད་པ་བུའི་ངོ་མཐོང་བ་དང་།“At last, I shall look on the face of the son I have wanted for so long!F.16.a839ཁོ་བོ་དང་མཐུན་པར་སྐྱེ་ཞིང་མི་མཐུན་པར་མི་སྐྱེ་བ་དང་།May we get along and not disagree.F.16.a874ཁོ་བོའི་བྱ་བ་དག་བྱེད་པ་དང་།May he carry on my work and,F.16.a903གསོས་པས་ཕྱིར་གསོ་བ་དང་།having been nurtured, nurture in return.F.16.a944བགོ་སྐལ་ལ་སྤྱོད་པ་དང་། ཁོ་བོའི་རིགས་རྒྱུད་རིང་དུ་གནས་པར་སྒྲུབ་པ་དང་།May he enjoy his inheritance and ensure that my line lasts long.F.16.a1571སྨན་པས་བཅས་པའི་ཟས་ཧ་ཅང་ཡང་མི་ཁ་བ་དང་། ཧ་ཅང་ཡང་མི་སྐྱུར་བ་དང་།On the doctor’s advice, her food was not to be too bitter, too sour,F.16.a1640ཧ་ཅང་ཡང་ལན་ཚྭ་མི་ཆེ་བ་དང་། ཧ་ཅང་མི་མངར་བ་དང་།too salty, too sweet,F.16.a1662ཧ་ཅང་མི་ཚ་བ་དང་། ཧ་ཅང་མི་བསྐ་བ་དང་།too spicy, or too astringent;F.16.a1692ཁ་བ་དང་། སྐྱུར་བ་དང་། ལན་ཚྭ་དང་། མངར་བ་དང་། ཚ་བ་དང་། བསྐ་བ་རྣམ་པར་སྤངས་པའི་ཟས་དག་དང་།and so she was given food that was not bitter, sour, salty, sweet, spicy, or astringent.F.16.a1781དོ་ཤལ་དང་། སེ་མོ་དོ་དང་། རྒྱན་གྱིས་བཀླུབས་པའི་ལུས་ལྷའི་བུ་མོ་དགའ་བའི་ཚལ་ན་རྣམ་པར་སྤྱོད་པ་ལྟ་བུ་དང་།Her body was festooned in garlands, necklaces, and jewelry, like a goddess at play in a pleasure garden.F.16.a1510དྲོ་བ་ན་དྲོ་བའི་ཡོ་བྱད་དག་དང་།When it was hot, she was given what she needed for the heat.F.16.b625ཁྲི་ནས་ཁྲིར་དང་། །She moved from bed to throne,F.19.a1237ཇི་ཙམ་ན་ཉི་མ་འཆར་བ་ནས་ཇི་ཙམ་ན་ནུབ་པར་འགྱུར་བ་དེའི་བར་དུ་ཁྱོད་དང་འདྲ་བའི་རྒོལ་བ་གཞན་མེད་དོ།From the time the sun rises to the time it sets, there shall be no challenger to equal you.”F.1.b52བི་ན་ཡ་བསྟུ།Vinayavastu.F.1.b104འདུལ་བ་གཞི།Dulwa ShiF.16.a1009བདག་ཅག་ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་པ་དག་ལ་ཉུང་ངུའམ། མང་པོ་ཡང་རུང་བའི་སྦྱིན་པ་དག་བྱིན་ཞིང་When our time comes and we die, may he make the appropriate offerings, neither too few nor too many.F.16.a1110བསོད་ནམས་དག་བྱས་ནས་འདི་དེ་གཉིས་གང་དུ་སྐྱེས་ཤིང་འགྲོ་བའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་མིང་གིས་ཡོན་སྔོ་བ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་རྗོད་པར་བྱེད་དོ། །And may he dedicate the merit he thus accrues to us by name, saying, ‘May this merit follow the two of them wherever they be born, wherever
                   they go.’F.16.a1260དེ་ལ་སེམས་ཅན་ཞུགས་པར་རིག་ནས་འདི་ལྟ་སྟེ། མངལ་ན་གནས་པ་ཡོངས་སུ་སྨིན་                    པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སྟེང་གི་ཁང་བཟངས་ཀྱི་གཞིར་གྲང་བ་ན་གྲང་བའི་ཡོ་བྱད་དག་དང་།” Knowing she was with child, to ensure she carried the child to term he installed his wife on the top story of their mansion where he saw
                   that she was tended to and did not come to harm. When it was cold, she was given what she needed for the cold.F.16.a530རྗེའི་སྲས་བདག་ལ་སེམས་ཅན་ཞུགས་པར་གྱུར་པ་ནི་“Son of a lord! I am with child!F.16.b655ཁྲིའུ་ནས་ཁྲིའུར་རྒྱུ་ཞིང་ཤོད་ཀྱིས་གཞིར་མི་འབབ་པ་དང་།from pedestal to pedestal, the soles of her feet never touching the floor,F.16.b730དེས་སྒྲ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་ཐོས་པར་གནོད་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་རིམ་གྲོ་བྱེད་དུ་འཛུད་དོ། །and she never heard anything even slightly unpleasant.F.16.b792དེ་ཟླ་བ་བརྒྱད་དམ་དགུ་འདས་ཏེ་ཁྱེའུ་གཟུགས་བཟང་བ། བལྟ་ན་སྡུག་པ། མཛེས་པ། གསལ་བ་གསེར་གྱི་མདོག་འདྲ་བ། མགོ་གདུགས་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ། ལག་པ་རིང་བ།
                   འཕྲལ་བའི་དབྱེས་ཆེ་བ། སྨིན་མ་འཇར་བ། སྣའི་གཟེངས་མཐོ་བ་ཞིག་བཙས་སོ། །After eight or nine months had passed, a boy was born, well proportioned, pleasing to the eye, handsome, radiant, with a golden complexion,
                   a head shaped well like a parasol, long arms, a broad forehead, eyebrows that met, and a prominent nose.F.16.b1037བཙས་ནས་དེའི་ཉེ་དུ་དག་འདུས་ཤིང་ལྷགས་ནས་ཉི་མ་བདུན་གསུམ་                    ཉི་ཤུ་གཅིག་ཏུ་བཙས་པའི་བཙས་སྟོན་རྒྱ་ཆེར་བྱས་ནས་ཁྱེའུའི་མིང་ཅིར་གདགས་ཞེས་མིང་འདོགས་པར་བྱེད་དོ། །Three weeks or twenty-one days after the birth, relatives came and gathered to celebrate his birth in grand style, during which time they
                   chose a name for the boy.F.16.b1201ཁྱེའུ་འདི་ལྷ་པང་དུ་བླངས་ནས་ཐོབ་པས།As this boy had come to them from the lap of the gods,F.16.b1256བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིའི་མིང་པང་ནས་སྐྱེས་སུ་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་they thought the young brahmin should be named Kolita (Born from the Lap),F.16.b1331དེའི་མིང་པང་ནས་སྐྱེས་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །and so he was named Kolita.F.16.b1359གཞན་ཡང་མཽད་གལ་གྱི་རིགས་ཡིན་པས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིའི་མིང་མཽད་གལ་གྱི་བུར་གདགས་སོ་སྙམ་ནས་Also, because he was a descendent of Mudgala, they thought the young brahmin should be named Maudgalyāyana (Son of Mudgala’s
                   descendants),F.16.b1498དེའི་མིང་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་བཏགས་སོ། །and so he was named Maudgalyāyana.F.16.b1533དེ་ན་ཁ་ཅིག་གིས་ནི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་སོ། །Thus it was that some knew the young brahmin as MaudgalyāyanaF.16.b1595ཁ་ཅིག་གིས་ནི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་སོ། །while others knew him as Kolita.F.16.b1628བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་མ་མ་བརྒྱད་པོ་པང་ན་འཚོ་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་།The young brahmin Kolita was entrusted to eight nursemaids: two to cuddle him,F.16.b1707ནུ་མ་སྣུན་པའི་མ་མ་གཉིས་དང་།two to breastfeed him,F.16.b1730དྲི་མ་འཕྱི་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་།two to change his diapers,F.16.b1757རྩེན་གྲོགས་ཀྱི་མ་མ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་གཏད་དོ། །and two to play with him.F.16.b1783དེ་མ་མ་བརྒྱད་པོ་དག་གིས་འོ་མ་དང་། ཞོ་དང་། མར་དང་། ཞུན་མར་དང་། མར་གྱི་སྙིང་ཁུ་དང་།
                   གཞན་ཡང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གཙོ་བོ་གཙོ་བོ་དག་གིས་སྲིང་བར་བྱེད།Fortified with milk, curd, butter, ghee, cream, and other nourishing foods,F.16.b1859སྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་རྫིང་ན་གནས་པའི་པད་མ་བཞིན་མྱུར་དུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །he grew quickly, shooting up like a lotus in a pond.F.16.b1912དེ་གང་གི་ཚེ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཡི་གེ་དང་།When he was old enough, he was introduced to letters,F.16.b1966གྲངས་དང་། རྩིས་དང་། ལག་རྩིས་དང་། དབྱུང་བ་དང་།number names, calculation, counting by hand, and how to exclude,F.16.b2031གཞུག་པ་དང་། གཞག་པ་དང་། འབྱེད་པ་དང་།to add, to leave, and to parse.F.16.b2063ཀློག་པའི་ཕ་རོལ་དུ་སོན་ཅིང་།Once he had mastered letters,F.16.b2093དེའི་ཚེ་ན་བྲམ་ཟེའི་སྤྱོད་ཚུལ་དང་།he was instructed in the ways of brahmins:F.16.b2136སྤྱོད་པ་དང་། གཙང་སྦྲ་དང་། ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་།their conduct, ritual purity, and observances;F.17.a556ཐལ་བ་བླང་བ་དང་།the handling of ashes,F.17.a579བྱ་མ་བུམ་བླང་བ་དང་།the handling of ritual vases,F.17.a609ས་བླང་བ་དང་།and the handling of sites;F.17.a636ལག་སྟངས་དང་།hand gestures,F.17.a651ཐོར་ཚུགས་དང་།turbans,F.17.a660རབ་བསྔགས་བྱ་བ་དང་།offering praise,F.17.a677ཀྱེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་།and salutations;F.17.a694ངེས་བརྗོད་ཀྱི་རིག་བྱེད་དང་།the Ṛgveda,F.17.a706མཆོད་སྦྱིན་གྱི་རིག་བྱེད་དང་།the Yajurveda,F.17.a721སྙན་ཚིག་གི་རིག་བྱེད་དང་།the Sāmaveda,F.17.a735སྲིད་སྲུང་གི་རིག་བྱེད་དང་།and the Atharvaveda;F.17.a756བྲམ་ཟེའི་ལས་དྲུག་པོ་མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་པ་དང་།and a brahmin’s six duties—making ritual sacrifices,F.17.a809མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་དང་།officiating over ritual sacrifices,F.17.a845ཀློག་པ་དང་།studying,F.17.a855ཀློག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་།teaching,F.17.a865སྦྱིན་པ་དང་།giving,F.17.a873ལེན་པ་ལ་and receiving.F.17.a888མཁས་པའི་བྲམ་ཟེའི་རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་དུ་སོན་པ་He mastered and became learned in the Vedas and all branches of Vedic knowledge,F.17.a969མེ་ལྟ་བུའི་ཤེས་པས་རང་གི་སྨྲ་བ་གསལ་བར་བྱེད་པ།and with his blazing intelligence,F.17.a1004གཞན་གྱི་སྨྲ་བ་ཚར་གཅོད་ནུས་པར་གྱུར་ཏོ། །he could illuminate his own assertions and vanquish those of others.F.17.a1073དེ་ཕས་རིག་པའི་གནས་ཐམས་ཅད་སློབ་ཏུ་བཅུག་གོ། །His father made him study all fields of knowledge.F.17.a1124དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཕ་དང་ལྷན་ཅིག་རིག་བྱེད་འདོན་པར་བྱེད་པ་ན་སྨྲས་པ།Once, when he was reciting the Vedas with his father, he asked,F.17.a1188ཡབ་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་ཅི་ལགས།“Father, what does this statement mean?”F.17.a1229བུ་ཁོ་བོས་ཀྱང་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་མི་ཤེས་ཏེ།“Son, even I don’t know the meaning of this statement.F.17.a1284འདི་ལྟར་གསང་ཚིག་གི་གཞི་འདི་དག་ནི་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་བསྒྲགས་པ་ཡང་དག་པར་སྦྱར་བ་སྟེ།Sages of the past praised, proclaimed, and correctly applied these rudiments of mantraF.17.a1371དེ་དག་ནི་ད་ལྟར་བྲམ་ཟེ་རྣམས་ཀྱང་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་ཤིང་རྗེས་སུ་རྗོད་པར་བྱེད་དོ། །but nowadays brahmins simply recite and repeat them.”F.17.a1694བྲམ་ཟེ་གྲུ་འཛིན་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་ནས་བསམས་པ།Potalaka was delighted and in his delight thought,F.17.a1745བུས་བྱ་བ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། །“This is what a son should do:F.17.a2113བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་གོ། །The young brahmin Maudgalyāyana then taught the five hundred young brahmins to recite the brahminic mantras.F.17.a2222བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ།The five hundred young brahmins were in the habit,F.17.a1776ཕའི་གཞུང་སྲོངས་པར་བྱ་བའམ། ཁྱད་པར་ལྷག་པར་རྟོགས་པར་བྱ་བ་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་ན།he should carry on his father’s tradition or develop his insight even further. Were he to accomplish only that,F.17.a1888བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདིས་ནི་བདག་པས་ཁྱད་པར་ལྷག་པར་རྟོགས་སོ་སྙམ་ནས་this brahmin boy’s insight would surpass my own.”F.17.a1938བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་པ་དེ་དག་ཀྱང་དེས་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་བས་དེ་ཉིད་ལ་གཏད་དོ།Potalaka shared this insight with the five hundred young brahmins he was teaching to recite brahminic mantras and they too were delighted
                   and happily turned to Maudgalyāyana.F.17.a1629འདི་ལྟར་སྨྲས་པ་འདིའི་དོན་ནི་འདི་ལགས་སོ། །This is what such statements mean,” and he proceeded to explain.F.17.a1425ཡབ་གསང་ཚིག་གི་གཞི་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟོད་པ་བསྒྲགས་པ།
                   ཡང་དག་པར་སྦྱར་བ་གང་དག་ད་ལྟར་བྲམ་ཟེ་རྣམས་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་ཤིང་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་དེ་དག་དོན་མ་མཆིས་པ་ལགས་སྙམ་མམ་ཅི།“Father, do you think there is no meaning to these rudiments of mantra, which have been praised, proclaimed, and correctly applied by past
                   sages, but nowadays are simply recited and repeated by brahmins?F.17.b52གང་གི་ཚེ་མི་ཀློག་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ལན་འགའ་ནི་ཆུ་ངོགས་སུ་ཉེ་རེག་བྱེད་དུ་འདོང་ངོ་། །when not occupied with their studies, of going to the riverbank to bathe,F.17.b126ལན་འགའ་ནི་གྲོང་ཁྱེར་ལྟར་འདོང་ངོ་། །visiting the city,F.17.b145ལན་འགའ་ནི་ཡམ་སྲེག་ཤིང་ཐུར་འདོང་ངོ་། །or collecting wood for use in fire pūjas.F.17.b187ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེ་དག་མི་ཀློག་པར་གྱུར་ནས།Once, when not occupied with their studies,F.17.b231དེའི་ཚེ་དེ་དག་གྲོང་ཁྱེར་ལྟར་དོང་བ་དང་། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཅིང་མདུན་དུ་འདོང་ངོ་། །the students of the young brahmin Upatiṣya walked, reciting mantras on their way to the city.F.17.b325བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཀྱང་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཅིང་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་ཞིང་འདོང་ངོ་། །Meanwhile, trailing behind, the students of the young brahmin Maudgalyāyana walked, reciting mantras on their way to the city.F.17.b452བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་                    སྐྱེས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་གསང་ཚིག་གི་གཞི་དག་ཀློག་པ་ཐོས་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When the students of the young brahmin Maudgalyāyana heard the students of the young brahmin Upatiṣya reciting the rudiments of mantra,
                   they asked,F.17.b600ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱེད་ཅག་གསང་ཚིག་གི་གཞི་དག་ཉམས་པར་བྱས་ཏེ་ཀློག“Why do you recite the rudiments of mantra in such a debased way?”F.17.b697གསང་ཚིག་གི་གཞི་འདི་དག་ནི་འདི་དང་འདི་སྐད་ཅེས་བཀླག་པར་བྱའོ། །“The rudiments of mantra should be recited as we do.”F.17.b857གྲོང་ན་ལ་ད་ན་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་འདུག་པ་In the village of Nālada lives the brahmin Tiṣya.F.17.b907དེའི་བུ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལས་བདག་ཅག་གིས་བཀླགས་སོ། །We have learned them from his son, the young brahmin Upatiṣya.F.17.b970ཁྱེད་ཅག་གིས་ཀྱང་སུ་ལས་གསང་ཚིག་གི་གཞི་འདི་དག་བཀླགས། །And from whom did you learn these rudiments of mantra?”F.17.b1079གྲོང་ཤིང་ཐགས་ཅན་ན་བྲམ་ཟེ་མདུན་ན་འདོན་གྲུ་འཛིན་ཅེས་བྱ་བ་ཞིག་འདུག་པ་In the village of Kāṣṭhavāṭa, there lives a royal priest named Potalaka.F.17.b1152དེའི་བུ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལས་བདག་ཅག་གིས་བཀླགས་སོ། །We have learned them from his son, the young brahmin Kolita.”F.17.b1214དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་སྤ་གོང་ཞིང་མི་དགའ་བ་དང་། མི་འཇིགས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཏེ།With that, the young brahmin students of Upatiṣya became dispirited, upset, and daunted.F.17.b751ཁྱེད་ཅག་གིས་སུ་ལས་གསང་ཚིག་གི་གཞི་འདི་དག་བཀླགས།“From whom did you learn these rudiments of mantra?”F.17.b1303བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་བ་དང་དེས་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།They went to Upatiṣya, who saw them off in the distance and asked,F.17.b1370བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་འདི་ལྟ་ཅི་ཉེས།“What troubles you, young brahmins?F.17.b1406མཁན་པོ་ཅང་མ་ནོངས་སོ། །Your master is never wrong.”F.17.b1435དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། །Then he spoke in verse:F.18.a200དེ་དག་གིས་སྐབས་དེ་རྒྱས་པར་བརྗོད་པ་དང་དེས་སྨྲས་པ། །After they explained the situation at length, Upatiṣya said,F.18.a1339དེ་གཉིས་གཅིག་གིས་གཅིག་ཐོས་མ་ཐག་ཁོ་ནར་མཐོང་འདོད་པར་གྱུར་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ཕའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ། །On hearing of the other, both Kolita and Upatiṣya formed a singular desire to meet the other. Upatiṣya went to his father and said,F.18.a756དེས་ཀྱང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།He too then spoke the verse:F.18.a25བསམ་པ་ནང་ན་ཡོད་པ་ཀུན། །ཕྱི་རོལ་ནས་ནི་ཉེ་བར་དམིགས།“Those things you feel from within Are clearly seen from without.F.18.a618བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་བ་དང་དེས་ཀྱང་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ། །They went to Kolita, who too, on seeing them off in the distance, asked,F.18.a91སྐད་མདོག་དབང་པོའི་རྣམ་པ་དག །རྣམ་པར་སྦ་བར་མི་ནུས་སོ། །You cannot mask your voice, Your complexion, or your mien.F.18.a150བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་གོར་མ་ཆག་པར་ཅི་ཞིག་ཉེས་སོ། །“Young brahmins, clearly something troubles you.”F.18.a967དེ་དག་གིས་སྐབས་དེ་རྒྱས་པར་བརྗོད་པ་དང་དེས་སྨྲས་པ།After they explained the situation at length, he said,F.18.a261བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་དེ་དེ་བཞིན་ཏེ།“Young brahmins, allow me to explain.F.18.a1060ཇི་ལྟར་བདག་ཅག་གསང་ཚིག་གི་གཞི་དེ་དག་ཀློག་པ་དེ་བཞིན་དུ་དེ་དག་བཀླག་པར་བྱ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི།Although the rudiments of mantra should be recited in the manner we have recited them,F.18.a1147བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་ཤེས་རབ་ཅན་ཡིན་པས་དེས་རིག་བྱེད་རིང་པོ་རིང་པོ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་ཐུང་ངུར་རྣམ་པར་བཞག་གོ།
                   །རིག་བྱེད་ཐུང་ངུ་ཐུང་ངུ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རིང་པོར་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ།that young brahmin Upatiṣya is wise for he has he summarized the longer Vedas, abridging their words and phrases, and expanded on the
                   shorter Vedas,F.18.a299ཇི་ལྟར་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་དག་གསང་ཚིག་གི་གཞི་དེ་དག་ཀློག་པ་བཞིན་དུ་དེ་དག་བཀླག་པར་བྱ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི།Although the rudiments of mantra should be recited in the manner those young brahmins recite them,F.18.a398ཁོ་བོས་རིག་བྱེད་རིང་པོ་རིང་པོ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་ཐུང་ངུར་རྣམ་པར་བཞག་གོ། །རིག་བྱེད་ཐུང་                    ངུ་ཐུང་ངུ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རིང་པོར་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ།I have summarized the longer Vedas, abridging their words and phrases, and expanded on the shorter Vedas,F.18.a504ཚིག་དང་ཡི་གེ་ཕྲི་ཞིང་དོན་དང་ངེས་པའི་ཚིག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ།
                   །བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ཀྱང་སྤ་གོང་ཞིང་མི་དགའ་བ་དང་མི་འཇིགས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཏེ།explaining their meaning and etymologies.” The students of Kolita had also become dispirited, upset, and daunted.F.18.b133ཡབ་བདག་གྲོང་ཤིང་ཐགས་ཅན་དུ་མཆི་འཚལ་ལོ།“Father, I wish to visit the village of Kāṣṭhavāṭa,F.18.b1463བུ་སོང་ལ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་། ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་གྱིས་ཤིག །“Son, go and join in the festivities for the nāga kings Giri and Valguka.”F.18.b1367ཅི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལ་བྱ་བ་ཆུང་ཞིག་བྱུང་ནས་དེས་གཞོན་ནུ་མ་སྐྱེས་དགྲ་ལ་སྨྲས་པ། །A short time later, a small task came up, prompting King Bimbisāra to say to Prince Ajātaśatru,F.18.b1125ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་། ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ལ་བབ་བོ། །Some time later, in Rājagṛha, the feast day of the nāga kings Giri and Valguka approached.F.18.b1216རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོའི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་གང་གི་ཚེ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་།
                   ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ལ་བབ་པ་དེའི་ཚེ་ན་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་པའམ། ཡང་ན་གཞོན་ནུ་མ་སྐྱེས་དགྲ་གཏོང་བར་བྱེད་དོ། །As the day neared, King Bimbisāra wondered whether he should join in the festivities himself, as was his wont, or send Prince Ajātaśatru in
                   his stead.F.18.b789བུ་དེ་ཁྱོད་པས་ཆེས་ཕྱུག་པ་ཞིག་ཡིན་ནམ་ཅི།“Son, is he wealthier than you?”F.18.b822ཡབ་དེ་ནི་བདག་པས་ཆེས་ཕྱུག་པ་མ་ལགས་ཏེ།“Father, he is not wealthier than I.F.18.b859འདི་ལྟར་དེ་ནི་ཆེས་ཤེས་རབ་ཅན་ལགས་སོ།It is rather that he is wiser.”F.18.b655ཡབ་བདག་གྲོང་ན་ལ་དར་མཆི་འཚལ་ལོ། །ཅི་ཞིག་གི་ཕྱིར་དེ་ན་བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཞེས་བགྱི་བ་ཞིག་མཆིས་པ་དེའི་བུ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་                    ཉེ་རྒྱལ་ཞེས་བགྱི་བ་དེ་བལྟ་བའི་སླད་དུ་མཆིའོ། །“Father, I wish to visit the village of Nālada, for there lives a brahmin Tiṣya whose son is called Upatiṣya. I shall go to see him.”F.18.b614བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱང་ཕའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ། །Kolita also went to his father and said,F.18.b185ཅི་ཞིག་གི་ཕྱིར་བྲམ་ཟེ་མདུན་ན་འདོན་གྲུ་འཛིན་ཅེས་བགྱི་བ་ཞིག་མཆིས་པ་དེའི་བུ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཞེས་བགྱི་བ་དེ་བལྟ་བའི་སླད་དུའོ། །for there lives a royal priest named Potalaka whose son is called Kolita. I shall go to see him.”F.18.b283བུ་དེ་ཁྱོད་པས་ཆེས་ཤེས་རབ་ཅན་ཞིག་ཡིན་ནམ་ཅི། ཡབ་དེ་ནི་བདག་པས་ཆེས་ཤེས་རབ་ཅན་མ་ལགས་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ནི་ཆེས་ཕྱུག་པ་ལགས་སོ། །“Son, is he wiser than you?” “Father, he is not wiser than I. It is rather that he is wealthier.”F.19.a1བྲམ་ཟེ་གྲུ་འཛིན་གྱིས་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་གཞོན་ནུ་མ་སྐྱེས་དགྲ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་།
                   ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་དུ་བཏང་བ། ཐོས་ནས་དེས་བསམས་པ།When the brahmin Potalaka heard that King Bimbisāra had sent Prince Ajātaśatru to join in the festivities for the nāga kings Giri and
                   Valguka, he thought,F.19.a156གཞོན་ནུ་མ་སྐྱེས་དགྲ་འདི་ཕ་འདས་ནས་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་ལ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་འདི་ཡང་བདག་འདས་ནས་མདུན་ན་འདོན་དུ་འགྱུར་བས། །“Prince Ajātaśatru will become king once his father dies and Kolita will become royal priest when I die.F.19.a1512རོལ་མོའི་སྒྲ་དག་བྱུང་བ་ན་གར་མཁན་དག་གིས་ཏོ་ཊ་ཀའི་རྒྱུད་དུ་གླུ་བླངས་པ་དང་། །When the music began, the dancers sang in Toṭaka meter.F.19.a1330དེ་ཡང་སོང་སྟེ་རྒྱལ་པོའི་སྟན་དང་། མདུན་ན་འདོན་གྱི་སྟན་བཞག་སྟེ། མཆོག་ཐོབ་པའི་སྟན་ལ་དབྱི་གུ་དང་རིལ་བ་བཞག་སྟེ་རྒོལ་བའི་སྟན་ལ་འདུག་གོ། །When Upatiṣya arrived, he passed the king’s and the royal priest’s seats, placed a small stick and vase on the seat for the reigning
                   champion, and sat down on the challenger’s seat.F.19.a694བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་གྱིས་ཀྱང་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོས་གཞོན་ནུ་མ་སྐྱེས་དགྲ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་།
                   ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་དུ་བཏང་བ་ཐོས་ནས་དེས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ལ་སྨྲས་པ།When the brahmin Tiṣya heard that King Bimbisāra had sent Prince Ajātaśatru to join in the festivities for the nāga kings Giri and Valguka,
                   he too said to Upatiṣya,F.19.a261དེ་བསྟེན་ན་དུས་སུ་འབྲས་བུ་སྟེར་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས་དེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་སྨྲས་པ། །Thus their acquaintance will in time bear fruit.” He said to Kolita,F.19.a616དེ་དེར་སོང་ནས་རྒྱལ་པོའི་སྟན་གཅིག་པུ་བཞག་སྟེ་མདུན་ན་འདོན་གྱི་སྟན་ལ་འདུག་གོ།” On arriving, he left the king’s seat be and sat on the royal priest’s seat.F.19.a1568མི་དག་གིས་བྲོ་བརྡུང་བ་དང་། གླུ་བླང་བར་བརྩམས་པ་དང་The people began to dance and sing,F.19.b275བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་དབང་པོ་དག་ཕྱིར་བླན་ཏེ།while the two young brahmins sat in repose.F.19.b319འཁོད་པ་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཀྱིས་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། །When the assembled crowd saw this, they exclaimed,F.19.b438རོལ་མོའི་སྒྲ་དག་ཞི་ཞིང་མི་དག་གིས་བྲོ་བརྡུང་ཞིང་གླུ་བླངས་ཏེ་དོང་བ་དང་།As the music wound down and the people went off dancing and singing,F.19.b507བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ལ་སྨྲས་པ།Kolita asked Upatiṣya,F.19.b370བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདི་གཉིས་ཡང་ན་ནི་བླུན་པོ་གཉིས་ཤིག་གོ། །ཡང་ན་ནི་ཤེས་པས་མི་འཁྲུག་པ་གཉིས་ཤིག་གོ། །“Either those two young brahmins are fools or they’re unflappable!”F.19.b1510བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་སྨྲས་པ།Upatiṣya said to Kolita,F.19.b1535ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །“Come, join me. As we have faith in only what is perfect, let us go forth from home into homelessness.”F.19.b1420གཟུགས་ཀུན་མི་རྟག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །And all bodies but impermanent.”F.19.b1400གླུ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱལ་བ་སྟེ། །All songs nonsense,F.19.b1375གར་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཐོ་འཚམ་པ།All dance a competition.F.19.b1322དེས་ཀྱང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Kolita replied in verse:F.19.b1347རྒྱན་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཁུར་ཡིན་ཏེ།“All adornment is a weight,F.19.b804དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། །Upatiṣya replied in verse:F.19.b941མཁས་པ་སུ་ཞིག་བག་མེད་བྱེད།What wise man would not be vigilant?”F.19.b1013ཁོ་བོ་སྐྱེ་བོ་དག་གིས་དེ་ལྟར་ཤེས་སོ།“People know me thus.”F.20.a256དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Upatiṣya recited a verse:F.20.a282ལྗོན་ཤིང་རྡིབ་པར་གྱུར་པའི་ཚེ། །“When a tree rots,F.20.a301ཡལ་ག་འདབ་མས་ཅི་ཞིག་བྱེད། །What use has it for blossoms and boughs?F.20.a342དེ་བཞིན་སྐྱེས་བུ་འཆི་བའི་ཚེ། །When a person dies,F.20.a362ཡོངས་སུ་བཟུང་བས་ཅི་ཞིག་བྱེད། །What use has he for possessions?”F.20.a577བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཕ་མ་གཉིས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།The young brahmin Kolita went to his parents and said,F.20.a632ཡབ་ཡུམ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Father, Mother, please listen.F.20.a664བདག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །As I have faith in only what is perfect, I shall go forth from home into homelessness.”F.20.a752བུ་གང་གི་དོན་དུ་མཆོད་སྦྱིན་སྦྱིན་པར་བྱེད། སྦྱིན་སྲེག་སྲེག་པར་བྱེད།“Son, the royal priesthood, for which you have made offerings to the gods, performed fire pūja,F.20.a848དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས་གདུང་བར་བྱེད་པའི་མདུན་ན་འདོན་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལག་མཐིལ་དུ་འོངས་ཤིང་གླང་པོ་ཆེས་འགྲོ་བའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་འབྱུང་།and suffered through austerities, is within reach. Having been born into a caste borne about by elephants, why would you renounce
                   it?”F.20.a983དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Kolita spoke in verse:F.20.a1006ནགས་ན་ཤིང་ཤུན་རྩྭ་གྱོན་ཞིང་། །རྩ་བ་འབྲས་བུ་འཆའ་བ་དང་། །རི་དགས་གདུག་པ་རྣམས་དང་ནི། །ལྷན་ཅིག་གནས་པ་མཆོག་ལགས་ཀྱི། །“To live in the forest, Clad in bark or grass, Eating roots and fruit Among beasts, is best.F.20.a1099འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་འཇིགས་བྱེད་པའི། །Fearing the future,F.20.a1119མཁས་པས་རྒྱལ་སྲིད་སླད་དུ་ནི། །གསོད་དང་བཅིང་དང་རྡེག་པ་དག །བགྱིད་པ་དེ་ལྟ་མ་ལགས་སོ། །The wise refuse To kill, imprison, or torture For temporal power.”F.20.a1186དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།His parents replied,F.20.a1207བུ་ཁྱོད་ངེད་ཀྱི་བུ་གཅིག་པ་སྡུག་པ། ཡིད་དུ་འོང་བ། བཟོད་པ། མཐོང་ན་མི་མཐུན་པ་མེད་པ་ཡིན་པས་“Son, you are our only boy, beloved, handsome, patient, and agreeable to the eye.F.20.a1289ཁྱོད་ཤི་བར་གྱུར་ན་ངེད་མི་འདོད་བཞིན་དུ་འབྲལ་གྲང་།Even if you were to die, we would fight to keep you with us.F.20.a1358གསོན་བཞིན་དུ་གཏང་བ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས།Why, then, do you think we’d let you go while you’re still alive?”F.20.a1425ཡབ་ཡུམ་གལ་ཏེ་གནང་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས།“Father, Mother, it is best you let me go.F.20.a1468གལ་ཏེ་མི་གནང་ན་དེང་སླན་ཆད་བདག་འཚལ་མ་ཡང་མི་འཚལ། ཕྱག་ལ་ཡང་མི་འཚལ་ལོ།For if you do not, from this day forth, I shall neither eat your food nor honor you.”F.20.a1554བུ་གཞོན་ནུ་མི་གནང་གིས་ཇི་སྲིད་ངེད་གསོན་གྱི་བར་དུ་ཁྱོད་ངེད་ཀྱི་མིག་ལམ་ན་འདུག་ལ་བྱ་བ་གཞན་མ་སེམས་ཤིག །“Dear boy, we will not let you leave. So long as we live, you will remain within sight. Do not think of disobeying!”F.1.b833གནས་མལ་དང་ནི་རྩོད་པ་དང་། །དགེ་འདུན་དབྱེན་རྣམས་བསྡུས་པ་ཡིན། །Housing, disputes, and schisms in the saṅgha.F.2.a47རབ་ཏུ་འབྱུང་བའི་གཞིའི་སྤྱི་སྡོམ་ལ།The whole of “The Chapter on Going Forth”F.2.a266ཤཱ་རིའི་བུ་དང་རབ་འབྱུང་དང་། །Śāriputra, going forth,F.2.a216ལྔ་པའི་སྡེ་ཚན་བསྡུས་པ་ཡིན།The Śāriputra section is told over five chapters:F.2.a414ཡུལ་ཨང་ག་དག་ན་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བས་རྒྱལ་སྲིད་འབྱོར་པ། རྒྱས་པ་བདེ་བ་ལོ་ལེགས་པ་སྐྱེ་བོ་དང་མི་མང་པོས་གང་བ་བྱེད་དུ་བཅུག་གོ།the King of Aṅga ruled over the lands of Aṅga. Under his rule, the kingdom prospered and thrived, crops were bountiful and the land teemed
                   with animals and people.F.2.a533སྐྱེ་བོ་དང་མི་མང་པོས་གང་བ་བྱེད་དུ་བཅུག་གོ།and the land teemed with animals and people.F.2.b321དེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་། རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ།
                   ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་གཞོམ་པར་བརྩམས་པ་དང་།he again called up the four branches of his armed forces—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—and began
                   again to lay waste to the land of Magadha,F.2.b503མ་ག་དྷཱ་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ལ་ལྷ་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་།
                   རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ། ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་འཇོམས་པར་བགྱིད་དོ་ཞེས་སྦྲོན་པ་དག་བཏང་ངོ་།prompting the people of Magadha to send a message to King Mahāpadma, saying, “Your Majesty, the King of Aṅga has called up the four
                   branches of his armed forces—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—and is laying waste to the lands of
                   Magadha.”F.3.a227དེས་ཡུ་བུ་ཅག་ལ་འདི་དང་འདི་སྐད་ཅེས་སྤྲིང་ན། དེ་ལ་ཡུ་བུ་ཅག་གིས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱ། །If he gives an order, how can we not obey?F.3.a385ཡུལ་ནི་ཡང་རྙེད་སྲོག་རྣམས་མིན། །they see Land, but not life, can be found again.F.4.a360གཞོན་ནུ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་མ་མ་བརྒྱད་པོ་པང་ན་འཚོ་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་། ནུ་མ་སྣུན་པའི་མ་མ་གཉིས་དང་། དྲི་མ་འཕྱི་བའི་མ་མ་གཉིས་དང་།
                   རྩེན་གྲོགས་ཀྱི་མ་མ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་གཏད་དོ། །Prince Bimbisāra was entrusted to eight nursemaids: two to cuddle him, two to breastfeed him, two to change his diapers, and two to play
                   with him.F.4.a636དེ་གང་གི་ཚེ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་When he was old enough,F.4.a660ཡི་གེ་དང་། གྲངས་དང་། རྩིས་དང་། ལག་རྩིས་དང་། དབྱུང་བ་དང་། གཞུག་པ་དང་། གཞག་པ་ལ་ཉེ་བར་ཞུགས་ནས།he was introduced to letters, number names, calculation, counting by hand, expenditures, revenues, and deposits.F.4.a773དེ་ཡི་གེའི་མཐར་ཕྱིན་ཅིང་འབྱེད་པ་དང་། ཀློག་པ་དང་། མཁས་པ་དང་། སྐྱོད་པ་གསལ་བ་དང་། བརྟག་པ་བརྒྱད་པོ་འདི་ལྟ་སྟེ། རིན་པོ་ཆེ་བརྟག་པ་དང་།
                   གཞི་བརྟག་པ་དང་། གོས་བརྟག་པ་དང་། ཤིང་བརྟག་པ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་བརྟག་པ་དང་། རྟ་བརྟག་པ་དང་། བུད་མེད་བརྟག་པ་དང་།
                   སྐྱེས་པ་བརྟག་པ་ལ་མཁས་པར་གྱུར་ཏོ།After he mastered letters, he became skilled in exegesis, reading, knowledge, proper conduct, and the way to assess gems, sites, fabrics,
                   woods, elephants, horses, women, and men.F.4.b246ཤིང་རྟའི་ཐབས་དང་། རལ་གྲིའི་ཐབས་དང་།charioteering, swordsmanship,F.4.b276འཕོང་དང་། ཕྱིར་བསྣུར་བ་དང་།archery, advancing,F.4.b296མདུན་དུ་བསྣུར་བ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་བསྒྱུར་ཐབས་དང་།yielding, wielding a hook,F.4.b323ཞགས་པ་གདབ་པ་དང་། མདའ་བོ་ཆེ་འཕེན་ཐབས་དང་།throwing a lasso, casting a spear,F.4.b358འཛིན་སྟངས་དང་། གོམ་སྟངས་དང་། ཐོར་ཚུགས་དང་།and how to hold a weapon, march, tie a topknot,F.4.b406གཅད་པ་དང་། དྲལ་བ་དང་། དབུག་པ་དང་། གནས་ལྔ་པོ་འདི་ལྟ་སྟེ། རྒྱང་ནས་འཕོག་པ་དང་། སྒྲ་གྲགས་པར་འཕོག་པ་དང་། གནད་དུ་འཕོག་པ་དང་།
                   མི་འཆོར་བར་འཕོག་པ་དང་། ཚབས་ཆེ་བ་slash, quarter, pierce, and strike in five ways—striking from a distance, striking a target using acoustic location, striking a fatal blow,
                   striking without hesitation, and striking forcefully.F.4.b1148ལྷ་ལོ་ཐང་འབུལ་བ་ལགས་སོ།“No, Your Majesty, we are the ones to offer the tribute.”F.4.b1207ཤེས་ལྡན་དག་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་དེ་དག་བོས་ཤིགGentlemen, summon those officers.F.4.b1075ལྷ་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོའི་ལགས་སོ།Your Majesty! For the King of Aṅga.F.5.a1332ལྷ་ཅི་སྐོལ་དེ་ལ་ལོ་ཐང་འབུལ་བ་ལགས་སམ།Your Majesty, why do we pay tribute and taxes to him?F.5.a1415ལྷ་དེ་ཡང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་ལགས་ལ། །If the King of Aṅga has been crowned and anointed a kṣatriya kingF.5.b586དེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་། རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་                    ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ་ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་གཞོམ་པར་བརྩམས་པ་དང་།Having called up the four branches of the armed forces—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—they began
                   to lay waste to the land of Magadha.F.5.b761མ་ག་དྷཱ་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་པད་མ་ཆེན་པོ་ལ་ལྷ་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་འདི་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་གླང་པོ་ཆེ་པའི་ཚོགས་དང་།
                   རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། ཤིང་རྟ་པའི་ཚོགས་དང་། དཔུང་བུ་ཆུང་གི་ཚོགས་གོ་བསྐོན་ཏེ་ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་འཇོམས་པར་བགྱིད་དོ་ཞེས་སྦྲོན་པ་དག་བཏང་ངོ་།The people of Magadha sent a message to King Mahāpadma, saying, “Your Majesty, the King of Aṅga has called up the four branches of his
                   armed forces—the elephant corps, the cavalry, the charioteer corps, and the infantry—and is laying waste to the lands of Magadha.F.6.a1425ཤེས་ལྡན་དག་ངས་ཤེས་ལྡན་དག་ལ་འཚོ་བའི་རྒྱུ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་སྤྲིང་བ་དང་Gentlemen, I will support you!F.6.b1དེ་ནས་ཨང་གའི་རྒྱལ་པོས་གྲོང་ཁྱེར་ཙམ་པ་བསྲུང་བ་བཞག་པ་དེས་He whom the King of Aṅga left to defend the city of CampāF.6.b59ཨང་གའི་རྒྱལ་པོ་ཇི་ལྟར་བསད་པ་ཐོས་ནས་དེས་སྒོ་བཅད་དེ་ར་བ་དག་གི་ཁར་སྦྲེངས་ནས་འདུག་གོ།heard how the King of Aṅga had been killed, prompting him to close the gates and take cover within the walls of the fortress.F.7.a1326གྲོང་ཁྱེར་ལྟར་འདོང་ངོ་།visiting the city,F.7.a1345ཡམ་སྲེག་ཤིང་ཐུར་འདོང་ངོ་།or collecting wood for use in fire pūjas.F.7.a1522ཀྱེ་ཀུད་སའི་བུ་དག །བད་སའི་བུ་དག །ཤན་དི་ལིའི་བུ་དག །བ་ར་དྭ་ཛའི་བུ་དག །ལྔ་པའི་བུ་དག །ཉེ་ལྔའི་བུ་དགSons of Kutsa, sons of Vātsa, sons of Śāṇḍili, sons of Bhāradvāja, sons of the Five, sons of the Further Five.F.7.b1203ཤེས་ལྡན་དག་ཁོ་བོས་དང་པོ་ཉིད་ནས་ཤེས་ལྡན་དག་ཡུལ་དབུས་ནི་དབུས་པའི་སྐྱེ་བོས་གང་བ། མཐའ་འཁོབ་པའི་སྐྱེ་བོས་སྤངས་པ།
                   སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་བསྟེན་པའོ་ཞེས་མ་སྨྲས་སམ།“Gentlemen, from the first did I not say, ‘Gentlemen, the Middle Country is filled with upstanding men, devoid of foreign savages, and
                   guided by learned men’?”F.8.b363ཁ་ཅིག་ནི་སློབ་མ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་ཅིང་དེ་མཐར་གྱིས་གྲོང་དང་། གྲོང་ཁྱེར་དང་། གྲོང་རྡལ་དང་། དབྱེ་ཚོངས་དང་།
                   ཚོང་རྡལ་དག་ཏུ་རྒོལ་བ་འདུལ་ཞིང་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་ཏོ།Another made a pledge to become his student. As he went, he vanquished one opponent after another in villages, cities, towns, marketplaces,
                   and hamlets until he reached Rājagṛha.F.9.a1426བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་ནས་སྨྲས་པ། །He saluted Māṭhara and asked,F.10.a2584བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལེགས་ཀྱིས་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག །དེ་ནི་བྲམ་ཟེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ།Excellent, my son. You should do just that, for that is a brahmin’s duty.F.10.b372དེ་དག་ལ་ལམ་གྱི་བར་དུ་བར་སྐབས་ཀྱི་གཏམ་བརྗོད་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་བྱུང་སྟེ།On the way they had the following conversation.F.10.b421ཀྱེ་ཀུད་སའི་བུ་དག །བད་སའི་བུ་དག །ཤན་དི་ལའི་བུ་དག །བ་ར་དྭ་ཛའི་བུ་དག །ལྔ་པའི་བུ་དག །ཉེ་ལྔ་པའི་བུ་དག་ཇེ་ཁྱེད་                    ཅག་ལས་གང་ནི་ཡུལ་ག་ལས་འོངས་པ་དྲི་བར་བྱའོ།Sons of Kutsa, sons of Vātsa, sons of Śāṇḍili, sons of Bhāradvāja, sons of the Five, sons of the Further Five. To begin with, let us share
                   where we come from, from which land we hail.F.12.a1128ལྷ་ཕྱོགས་སྔ་མ་གང་བགྱིད་དུ་སྩལ། །Majesty, who would you have defend a position first?F.13.b796དེ་དག་གིས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་དེས་After they allowed his going forth, he said,F.13.b850བདག་གིས་ཇི་སྲིད་དུ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་མ་བཟུང་བ་དེ་སྲིད་དུ་བདག་གིས་སེན་མོ་མི་གཅད་དོ་ཞེས་So long as I uphold the Lokāyata philosophy, I will not cut my fingernails.F.14.a1175གཟུགས་བཟང་བ། བལྟ་ན་སྡུག་པ། མཛེས་པ། གསལ་བ།well proportioned, pleasing to the eye, handsome, radiant,F.15.a863སྦྱིན་པ་དང་། ལེན་པ་ལ་མཁས་པའི་བྲམ་ཟེ་རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཕ་རོལ་དུ་སོན་པ།giving, and receiving. He mastered and became learned in the Vedas and all branches of Vedic knowledge,F.15.a1797འདིའི་དོན་ནི་འདི་ལགས་སོ།and he proceeded to explain.F.15.b646ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དག་དང་། ཆོས་མཐུན་པ་དག་དང་། རྟག་ཏུ་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ལྷ་དག་birth totem gods, gods who adhere to the Dharma, and gods who always shadow you.F.16.a563འདི་ལྟར་བདག་གིས་དཀུ་གཡས་པར་རྟེན་ཅིང་མཆིས་པས་ངེས་པར་ཁྱེའུར་འགྱུར་གྱིས་དགྱེས་པ་བསྐྱེད་དུ་གསོལ།And as it lies with its head to the right side of my womb, it is sure to be a boy, so pray be happy!F.16.a665དེ་ཡང་ཡིད་དགའ་ཞིང་ཡིད་དགའ་ནས་རོ་སྟོད་བསྲང་སྟེ་ལག་པ་གཡས་པ་བརྐྱང་ནས་འདི་སྐད་ཅེས་Potalaka too was delighted. He sat straight up, raised his right hand, and exclaimed with great joy,F.17.b667ཇི་ལྟར་བཀླག་པར་བྱ།“How should they be recited?”F.17.b805གང་གིས་དེ་མི་ཤེས་པ་དེས་ནི་ཉི་མ་དང་ཟླ་བ་གཉིས་མི་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ།Not to know him is not to know the sun or the moon.F.18.a692བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་འདི་ལྟ་ཅི་ཉེས། མཁན་པོ་ཅང་མ་ནོངས་སོ།What troubles you, young brahmins? Your master is never wrong.F.18.a504ཚིག་དང་ཡི་གེ་ཕྲི་ཞིང་དོན་དང་ངེས་པའི་ཚིག་ཏུ་རྣམ་པར་བཞག་གོ།explaining their meaning and etymologies.F.18.b402མི་གང་རིགས་ཀྱིས་རྒན་པ་དང་། །ན་ཚོད་རྒན་དང་ནོར་གྱིས་རྒན། །Some are greater due to pedigree, Others because of age or riches.F.18.b469དེ་ཀུན་ཐོས་པས་རྒན་པ་ཡི། །སྒོ་ན་དོན་ཀུན་གཉེར་བས་སྡོད། །But they all seek to sit At the doorstep of the learned.F.18.b527བུ་གལ་ཏེ་དེ་འོང་ན་ཐོས་པས་བགོ་བཤའ་བྱའི་བགྲོད་པར་ནི་མི་བྱའོ།Son, if he should come here you should share your learning but you mustn’t go to him.F.18.b402མི་གང་རིགས་ཀྱིས་རྒན་པ་དང་། །Some are greater due to pedigree,F.18.b946ན་ཚོད་རྒན་དང་ཐོས་པས་རྒན། །Others because of age or learning.F.18.b981དེ་ཀུན་ནོར་གྱིས་རྒན་པ་ཡི། །སྒོ་ན་ཅི་བྱ་སྙམ་པ་སྡོད།But they all sit subservient At the doorstep of the rich.F.19.a331བུ་སོང་ལ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རི་བོ་དང་། ཡིད་འོང་གཉིས་ཀྱི་དུས་སྟོན་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་གྱིས་ལ་Son, go join the festivities for the nāga kings Giri and Valguka.F.19.a397དེ་ན་སྟན་བཞི་པོ་རྒྱལ་པོའི་སྟན་དང་། མདུན་ན་འདོན་གྱི་སྟན་དང་། རྒོལ་བའི་སྟན་དང་། མཆོག་ཐོབ་པའི་སྟན་བཤམས་པ་ལས་There, they will have arranged four seats, one for the king, one for the royal priest, one for the challenger, and one for the reigning
                   champion.F.19.a543ཁྱོད་ཀྱིས་རྒྱལ་པོའི་གདན་གཅིག་པུ་ཞོག་ལ་མདུན་ན་འདོན་གྱི་སྟན་ལ་འདུག་ཤིགLeave the king’s seat be, and take your place in the royal priest’s seat.F.19.a1072ཁྱོད་ཀྱིས་རྒྱལ་པོའི་གདན་དང་། མདུན་ན་འདོན་གྱི་སྟན་ཞོག་ལ་མཆོག་ཐོབ་པའི་སྟན་ལ་དབྱི་གུ་དང་རིལ་བ་ཞོག་སྟེ་རྒོལ་བའི་སྟན་ལ་འདུག་ཤིགLeave the king’s seat and the royal priest’s seat be, but place a small stick and vase on the reigning champion’s seat before sitting down
                   on the challenger’s seat.F.19.b530ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ལ་བྲོ་ལེགས་པར་བརྡུངས་པ་དང་། གླུ་ལེགས་པར་བླངས་པ་དང་། རོལ་མོའི་སྒྲ་ལེགས་པར་བསྒྲགས་པར་སྣང་ངམ།“Did it seem to you that the dances were well danced, the songs well sung, and the music well played?”F.19.b651གང་གིས་མཐོང་བའམ། ཐོས་པ་ལ་སྣང་ངོ་།“It seemed so to those who saw and heard them.”F.19.b699དབང་པོ་ནང་དུ་བསྡུས་པ་དག་གིས་མ་མཐོང་བ་ནི་བདེན་ན་ཇི་ལྟར་མ་ཐོས།“If it is true that those who withdraw into repose do not see, how then do they not hear?”F.19.b832ཤི་ལྤགས་ཤི་བའི་རྒྱུས་པ་དང་། །འཆིར་འགྱུར་བཞད་གད་འཇོ་སྒེག་གི། །འཆི་བའི་སྐྱེ་བོ་འདུས་པ་ལ།In a crowd of people destined for death, Who laugh and flirt Though their dead skin and dead flesh will die,F.19.b993ཁྱོད་ཉེ་རྒྱལ་ཡིན་ནམ།“Are you Upatiṣya?”F.19.b1469ཁྱོད་པང་ནས་སྐྱེས་ཡིན་ནམ། །“Are you Kolita?”F.20.a422ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་།“Come, join me. As we have faith in only what is perfect, let us go forth from home into homelessness.”F.20.a526ཇེ་ཕ་མ་ལ་དྲི་བར་བྱའོ། །“I must first consult my parents,”F.20.b1བུ་གཞོན་ནུ་མི་གནང་གིས་ཇི་སྲིད་ངེད་གསོན་གྱི་བར་དུ་ཁྱོད་ངེད་ཀྱི་མིག་ལམ་ན་འདུག་ལ་བྱ་བ་གཞན་མ་སེམས་ཤིག །“Dear boy, we will not let you leave. So long as we live, you will remain within sight. Do not think of disobeying!”F.20.b118དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱིས་ཉི་མ་གཅིག་ཀྱང་ཟན་གཅད་པ་བྱས་སོ། །Kolita refused food for one day,F.20.b151གཉིས་དང་། གསུམ་ནས་དྲུག་གི་བར་དུ་ཡང་ཟན་གཅད་པ་བྱས་སོ། །then for a second, and for a third until the sixth day.F.20.b207དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་                    བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །བུ་གཞོན་ནུ་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །At that point Kolita’s parents went to him and said, “Dear boy, please listen.F.20.b286ཁྱོད་ནི་ཤིན་ཏུ་གཞོན་པ་བདེ་བ་འདོད་པ་ཡིན་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མི་ཤེས་ཏེ།You are very young and have lived a life of leisure, and you do not know what it is to suffer.F.20.b381ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དཀའོ། །It is hard to live the holy life.F.20.b415རབ་ཏུ་དབེན་པ་བྱ་དཀའོ། །གཅིག་པུ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བར་དཀའོ། །It is hard to live in solitude. It is hard to be happy all on your own.F.20.b487གནས་མལ་དགོན་པ་ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའ་དག་ཏུ་གནས་པར་མནགས་པར་དཀའོ། །It is hard to make your bed in distant forests, at the foot of mountains, and in remote places.F.20.b583གཅིག་པུ་དགོན་པར་གནས་པ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །Living alone in the wilderness is very trying.F.20.b630ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རི་དགས་གདུག་པ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life living among wild animals.F.20.b702ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་གཞན་གྱིས་བྱིན་པས་འཚོ་བར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life living on others’ handouts.F.20.b775ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་འདོད་པ་དག་ལས་དབེན་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life away from human pleasures.F.20.b847ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་དགའ་བ་དང་རྩེད་མོ་དག་ལས་དབེན་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life away from the fun and games of ordinary people.F.20.b940བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་ཤོག་འདི་ཉིད་དུ་འདུག་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy! Kolita! Come home. There is pleasure to be had while living here, too.F.20.b1021སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་བྱིན་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་གྱིས་ཤིག །Here, too, you may give generously. Here, too, you may act meritoriously.”F.20.b1096དེ་སྐད་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Despite their pleading, Kolita remained silent.F.20.b1144བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Kolita’s parents again entreated him, a second and a third time, saying each time,F.20.b260བུ་གཞོན་ནུ་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །“Dear boy, please listen.F.21.a812བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་ཤོག་ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་འདུག་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy! Kolita! Come home. There is pleasure to be had while living here, too.F.21.a719ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་དགའ་བ་དང་རྩེད་མོ་དག་ལས་དབེན་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life away from the fun and games of ordinary people.F.21.a647ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་འདོད་པ་དག་ལས་དབེན་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life away from human pleasures.F.21.a574ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་གཞན་གྱིས་བྱིན་པས་འཚོ་བར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life living on others’ handouts.F.21.a455གཅིག་པུ་དགོན་པར་གནས་པ་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །Living alone in the wilderness is very trying.F.21.a359གནས་མལ་དགོན་པ་ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའ་དག་ཏུ་གནས་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་དཀའོ། །It is hard to make your bed in distant forests, at the foot of mountains, and in remote places.F.21.a287རབ་ཏུ་དབེན་པ་བྱ་དཀའོ། །གཅིག་པུ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བར་དཀའོ། །It is hard to live in solitude. It is hard to be happy all on your own.F.21.a502ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རི་དགས་གདུག་པ་དག་དང་། ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱ་དགོས་སོ། །You will have to spend the rest of your life living among wild animals.F.21.a893སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་བྱིན་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་གྱིས་ཤིག །Here, too, you may give generously. Here, too, you may act meritoriously.”F.21.a968དེ་སྐད་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Yet though they thus entreated him a second and a third time, Kolita remained silent.F.21.a1229ཁྱོད་ནི་ཤིན་ཏུ་གཞོན་པ་བདེ་བ་བཞེད་པ་ལགས་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མི་མཁྱེན་ཏེ། ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དཀའོ། །You are very young and have lived a life of leisure and don’t know what it is to suffer. It is hard to live the holy life.F.21.a132སྲས་གཞོན་ནུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Dear boy, please listen.F.21.a1153དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཉེ་དུ་དག་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ།At this, Kolita’s relatives went to him and said,F.21.a1100ཀྱེ་ཉེ་དུ་དག་ཚུར་ཤོག་བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་སློང་ཤིག །“Family! Come! Talk sense into our dear boy Kolita.”F.21.a1054དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཉེ་དུ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ། །Kolita’s parents then enjoined his relatives,F.21.a1980སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་སྩོལ་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་མཛོད་ཅིག །There too you may give generously. There too you may act meritoriously.”F.21.a1877སྲས་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་སྤྱོན་ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་བཞུགས་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy, Kolita, come home! Among your relatives, there is pleasure to be had while living there too.F.21.b901དེ་སྐད་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Despite their pleading, Kolita did not say a thing.F.21.b953བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཉེ་དུ་དག་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Kolita’s relatives again entreated him, a second and a third time, saying each time,F.21.b51སྲས་གཞོན་ནུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Dear boy, please listen.F.21.b1064ཁྱོད་ནི་ཤིན་ཏུ་གཞོན་པ་བདེ་བ་བཞད་པ་ལགས་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མི་མཁྱེན་ཏེ།You are very young and have lived a life of leisure, and you do not know what it is to suffer.F.21.b166ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དཀའོ། །རབ་ཏུ་དབེན་པར་བགྱི་དཀའོ། །It is hard to live the holy life. It is hard to live in solitude.F.21.b232གཅིག་པུ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བར་དཀའོ། །It is hard to be happy all on your own.F.21.b272གནས་མལ་དགོན་པ་ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའ་དག་ཏུ་གནས་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་དཀའོ། །It is hard to make your bed in distant forests, at the foot of mountains, and in remote places.F.21.b368གཅིག་པུ་དགོན་པར་གནས་པ་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །Living alone in the wilderness is very trying.F.21.b415ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རི་དགས་གདུག་པ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life living among wild animals.F.21.b487ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་གཞན་གྱིས་བྱིན་པས་འཚོ་བར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life living on others’ handouts.F.21.b560ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་འདོད་པ་དག་ལས་དབེན་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life away from human pleasures.F.21.b632ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་དགའ་བ་དང་། རྩེད་མོ་དག་ལས་དབེན་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life away from the fun and games of ordinary people.F.21.b1718སྲས་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་སྤྱོན་ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་བཞུགས་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy! Kolita! Come home. Among your relatives, there is pleasure to be had while living there, too.F.21.b1822སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་སྩོལ་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་མཛོད་ཅིག །There, too, you may give generously. There, too, you may act meritoriously.”F.21.b1899དེ་སྐད་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Yet though they thus pleaded with him a second time and a third time, Kolita still remained silent.F.21.b1999དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ནེའུ་ལྡངས་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ། །Kolita’s parents then enjoined his childhood friends, “You must come!F.21.b2202ཁྱོད་ནི་ཤིན་ཏུ་གཞོན་པ་བདེ་བ་བཞེད་པ་ལགས་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མི་མཁྱེན་ཏེ། །You are very young and have lived a life of leisure and do not know what it is to suffer.F.21.b2183སྲས་ཞི་བ་གཞོན་ནུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Dear boy, listen.F.21.b2107དེ་ནས་བྲམ་                    ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ནེའུ་ལྡངས་དག་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ།At this, the young brahmin Kolita’s childhood friends went to him and said,F.21.b2069ཀྱེ་གཞོན་ནུ་དག་ཚུར་ཤེག་བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་སློང་ཤིགTalk sense into our dear boy Kolita.”F.22.a186ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དཀའོ། །རབ་ཏུ་དབེན་པར་བགྱི་དཀའོ། །It is hard to live the holy life. It is hard to live in solitude.F.22.a252གཅིག་པུ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་དགའ་བར་དཀའོ། །It is hard to be happy all on your own.F.22.a292གནས་མལ་དགོན་པ་ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའ་དག་ཏུ་གནས་པ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་དཀའོ། །It is hard to make your bed in distant forests, at the foot of mountains, and in remote places.F.22.a388གཅིག་པུ་དགོན་པར་གནས་པ་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །Living alone in the wilderness is very trying.F.22.a435ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རི་དགས་གདུག་པ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life living among wild animals.F.22.a507ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་གཞན་གྱིས་བྱིན་པས་འཚོ་བར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life living on others’ handouts.F.22.a580ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་འདོད་པ་དག་ལས་དབེན་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life away from human pleasures.F.22.a652ཁྱོད་ཀྱིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མིའི་དགའ་བ་དང་རྩེད་མོ་དག་ལས་དབེན་པར་བགྱི་འཚལ་ལོ། །You will have to spend the rest of your life away from the fun and games of ordinary people.F.22.a745སྲས་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་སྤྱོན་ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་བཞུགས་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy! Kolita! Come home. There is also pleasure to be had while living among your relatives.F.22.a842སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་སྩོལ་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་མཛོད་ཅིག །There too you may give generously. There too you may act meritoriously.”F.22.a915དེ་སྐད་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Yet though they thus entreated him, Kolita remained silent.F.22.a975བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ནེའུ་ལྡངས་རྣམས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །His childhood friends again entreated Kolita a second and a third time, saying each time,F.22.a1065སྲས་གཞོན་ནུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །ཁྱོད་ནི་ཤིན་ཏུ་གཞོན་པ་བདེ་བ་བཞེད་པ་ལགས་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་མི་མཁྱེན་ཏེ། །“Dear boy, please listen. You are very young and have lived a life of leisure, and you do not know what it is to suffer.F.22.b831སྲས་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་སྤྱོན་ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་བཞུགས་ལ་འདོད་པ་དག་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་ཅིག །Dear boy! Kolita! Come home. Among your relatives, there is pleasure to be had while living there, too.F.22.b935སྦྱིན་པ་དག་ཀྱང་སྩོལ་ཅིག །བསོད་ནམས་དག་ཀྱང་མཛོད་ཅིག །There, too, you may give generously. There, too, you may act meritoriously.”F.22.b1012དེ་སྐད་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་སྨྲས་ཀྱང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཅང་མི་སྨྲའོ། །Yet though they thus entreated him a second and a third time, Kolita still remained silent.F.22.b1104དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་                    ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ནེའུ་ལྡངས་རྣམས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Kolita’s childhood friends then went to his parents and said,F.22.b1166ཡབ་ཡུམ་དག་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Father, Mother, please listen.F.22.b1198ཞི་བ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་གུམ་པས་ཅི་ཞིག་What good can come from the death of the serene youth Kolita?F.22.b1260བགྱི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ནི་མཁས་པས་བསྔགས་པ་ལགས་པས་གལ་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་མངོན་པར་དགའ་བར་གྱུར་ན་ཡང་དེ་གསོན་པོ་ཉིད་དུ་གཟིགས་པར་འགྱུར་ལ།The wise have praised going forth, so if going forth makes him happy, then at least you will see him alive.F.22.b1368མངོན་པར་དགའ་བར་མ་གྱུར་ན་ཡང་དྲང་སྲོང་དག་ནི་སླར་ལྡོག་པ་ལགས་པས་If he isn’t happy, he can always give up the life of a sage.F.22.b1429བུའི་གནས་ཕ་མ་གཉིས་ལས་མ་གཏོགས་པ་གཞན་སུ་ཞིག་མཆིས་པར་འགྱུར་གྱིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ལེགས་སོ། །And since he will have no home but yours, it is better that you let him go forth.”F.22.b1512དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Kolita’s parents then asked Kolita,F.22.b1548བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཁྱོད་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལེགས་པ་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། ཁྱིམ་ན་གནས་པ་ལེགས་པ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ།“Dear boy, Kolita, do you think it better to go forth than to remain at home?”F.22.b1627ཡབ་ཡུམ་བདག་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལེགས་པ་བགྱིད་པ་ལགས་ལ། ཁྱིམ་ན་གནས་པ་ལེགས་པ་བགྱིད་པ་མ་ལགས་སོ། །“Father, Mother, it is not good for me to live at home. It is good for me to go forth.”F.22.b1715བུ་གཞོན་ནུ་པང་ནས་སྐྱེས་འོ་ན་ད་དེའི་དུས་ལ་བབ་པར་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །“Well then, dear boy, Kolita, know that the time for such a change has come.”F.22.b1793དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་གནང་ནས་འབྲས་ཁུའི་རིམ་གྱིས་ལུས་ཀྱི་མཐུ་དང་། སྟོབས་དང་། བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད་དེ།
                   གྲོང་ཤིང་ཐགས་ཅན་ནས་ཕྱིར་བྱུང་ནས།Having obtained his parents’ consent, the young brahmin Kolita slowly regained his strength, vigor, and determination by drinking rice
                   gruel.F.22.b1935གྲོང་ན་ལ་དག་ལ་བ་དེར་འཕགས་སོ། །He left the village of Kāṣṭhavāṭa and set out for the village of Nālada.F.22.b2008བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དབེན་པ་ལ་དགའ་བས་གནས་མལ་དགོན་པར་སོང་སྟེ།As the young brahmin Upatiṣya enjoyed solitude, he had gone to live in the forest,F.22.b2091བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་གོ། །where he gave instruction to five hundred young brahmins in the reciting of mantras.F.22.b2176བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་མཐར་གྱིས་གྲོང་ན་ལ་དར་ཕྱིན་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་སྨྲས་པ།In time, the young brahmin Kolita reached the village of Nālada and asked Upatiṣya’s parents,F.22.b2270ཡབ་ཡུམ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གར་མཆིས།“Father, Mother, where is Upatiṣya?”F.23.a263ཡབ་ཡུམ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གར་མཆིས།“Father, Mother, where is Upatiṣya?”F.23.a300དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དབེན་པ་ལ་དགའ་བས་གནས་མལ་དགོན་པར་སོང་སྟེ།They replied, “Upatiṣya enjoys solitude so he has gone to live in the forest,F.23.a378བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུག་གོ། །where he instructs five hundred young brahmins in the reciting of mantras.”F.23.a454བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།Kolita went to Upatiṣya and said,F.23.a488ཉེ་རྒྱལ་ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །“Come, join me, Upatiṣya. As we have faith in only what is perfect, we shall go forth from home into the homelessness.”F.23.a608དེས་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་གནང་ངམ།“Did your parents give their consent?”F.23.a647གནང་ངོ་། །“They did.”F.23.a659དེས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁོ་བོས་ཕ་མ་གཉིས་ལ་དྲིས་ཏེ་འོང་གི་བར་དུ་རེ་ཞིག་སྡོད་ཅིག །“Young brahmin, please stay until I have asked my parents.”F.23.a913དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ཕ་མ་གཉིས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ཕ་མ་གཉིས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ།Upatiṣya went to his parents and said,F.23.a833དེས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁོ་བོ་ད་ཁོ་ན་གནང་བར་བྱས་ཏེ་འོང་ངོ་། །“Young brahmin, I will see that they give their consent right away and return.”F.23.a719དེས་སྨྲས་པ། ཉེ་རྒྱལ་ཁོ་བོ་ནི་དུས་དེ་སྲིད་ཀྱིས་ཕ་མས་གནང་ན་ཁྱོད་ད་ཇི་སྲིད་ཀྱིས་གནང་བར་འགྱུར། །“Upatiṣya, it took a long time for my parents to give their consent. How long will it be until you have consent?”F.23.a952ཡབ་ཡུམ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Father, Mother, please listen.F.23.a984བདག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །As I have faith in only what is perfect, I shall go forth from home into homelessness.”F.23.a1072དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལེགས་པ་བྱེད་པ་ཡིན་ནམ།“Son, is it good for you to go forth?”F.23.a1111ཡབ་ཡུམ་བདག་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལེགས་པ་བགྱིད་པ་ལགས་སོ། །“Father, Mother, it is good for me to go forth.”F.23.a1160བུ་འོ་ན་སོང་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ཤིག །“Then go forth, son.”F.23.a1182དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།Upatiṣya went to Kolita and said,F.23.a1216པང་ནས་སྐྱེས་ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་།“Come, Kolita. As we have faith in only what is perfect, we shall go forth from home into homelessness.”F.23.a1583ཁོ་བོ་ནི་འཆིང་བ་སྟོབས་མེད་པ་དང་། འཆིང་བ་སྟོབས་ཆུང་བ་དང་། འཆིང་བ་རུལ་བ་དང་། གགས་ཤིང་ཕྲ་བ་ཡིན་ནོ།while I was hindered by light bindings, powerless, weak, and perishable.”F.23.a1513འདི་ལྟར་ཁྱོད་ནི་འཆིང་བ་དམ་པ་དང་། འཆིང་བ་བརྟན་པ་དང་། འཆིང་བ་མ་རུལ་བ་དང་། གགས་ཤིང་སྦོམ་པ་ཡིན་གྱི། །You were hindered by heavy bindings, tight, secure, and imperishable,F.23.a1372ཉེ་རྒྱལ་ཁོ་བོ་ནི་དུས་དེ་སྲིད་ཀྱིས་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་གནང་ན་ཁྱོད་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་མྱུར་དུ་གནང་བའི་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན། །“Upatiṣya, it took a long time for my parents to give their consent. How did you get the consent of yours so quickly?”F.23.b167འདི་ལྟར་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ནི་ཚེ་རབས་ལྔ་བརྒྱར་རབ་ཏུ་བྱུང་བར་གྱུར་ཅིང་འདི་ལྟར་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།The venerable Śāriputra had gone forth in five hundred previous lives because he had made this prayer:F.23.b270ཧ་ཅང་ཕྱུག་པའི་ཁྱིམ་དང་ནི། །དབུལ་པོའི་ཁྱིམ་དུ་མི་སྐྱེ་བར། །བར་མའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་། །རྟག་ཏུ་རབ་བྱུང་མང་བར་ཤོག
                   །ཅེས་བཏབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །“May I be born, not in a wealthy house Nor in one that is poor; Let it be rather in a house of moderate means And always among many
                   renunciants.”F.23.b416བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་ལ་སྨྲས་པ།Kolita said to Upatiṣya,F.23.b441བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བདག་ཅག་ནི་བྲམ་ཟེ་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་དག་ཡིན་པས་“Young brahmin, as we are well-known brahmins, we cannot join just any renunciant order.F.23.b658དེའི་ཚེ་ན་རྫོགས་བྱེད་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་འདི་ལྟ་སྟེ།Meanwhile there were six tīrthika teachers living in Rājagṛha who entertained the conceit of omniscience although they were not
                   omniscient:F.23.b530བདག་ཅག་གང་ཡང་རུང་བ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་མི་ནུས་ཀྱིས།
                   འདི་ལྟར་ལེགས་པར་བརྟག་པར་བྱ་སྟེ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་དེ་གཉིས་མཐར་གྱིས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་ཏོ།We must properly scrutinize the different renunciant orders and only then join one.” With that they made their way to Rājagṛha.F.23.b798འདྲོབ་སྐྱོང་གི་བུ་རྫོགས་བྱེད་དང་། གནག་ལྷས་ཀྱི་བུ་ཀུན་དུ་རྒྱུ་དང་། སྨྲ་འདོད་ཀྱི་བུ་མོའི་བུ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་དང་།
                   མི་ཕམ་སྐྲའི་ལ་བ་ཅན་དང་།Pūraṇa Kāśyapa; Gośālīputra, the wanderer; Sañjayin, son of Vairaṭṭī; Ajita of the hair shawl;F.23.b893ཀ་ཏྱའི་བུ་ནོག་ཅན་དང་། གཉེན་གྱི་བུ་གཅེར་བུ་དག་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་གནས་སོ། །Kakuda, a descendant of Kātyāyana; and Jñātiputra, the Nirgrantha.F.23.b960དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་།
                   པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདྲོབ་སྐྱོང་གི་བུ་རྫོགས་བྱེད་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་འདྲོབ་སྐྱོང་གི་བུ་རྫོགས་བྱེད་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །The young brahmins Upatiṣya and Kolita went to Pūraṇa Kāśyapa and asked him,F.23.b1037ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma?F.23.b1080སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།What instructions do you give to your students?F.23.b1128ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living a holy life? What are its benefits?”F.23.b1194རྫོགས་བྱེད་ཀྱིས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied Pūraṇa, “this is how I see it and this is my philosophy:F.23.b1277སྦྱིན་པ་མེད་དོ། །མཆོད་སྦྱིན་མེད་དོ། །སྦྱིན་སྲེག་མེད་དོ། །ལེགས་པར་སྤྱད་པ་མེད་དོ། །ཉེས་པར་སྤྱད་པ་མེད་དོ། །There is nothing to alms, oblations, ritual sacrifices, good deeds, or bad deeds.F.23.b1359ལེགས་པར་སྤྱད་པ་དང་ཉེས་པར་སྤྱད་པའི་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མེད་དོ། །There are no results or fruitions from performing good deeds or bad deeds.F.23.b1434འཇིག་རྟེན་འདི་མེད་དོ། །འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་མེད་དོ། །There is no present life. There is no afterlife.F.23.b1483མ་མེད་དོ། །ཕ་མེད་དོ། །There is no mother. There is no father.F.23.b1523སེམས་ཅན་རྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བ་མེད་དོ། །Sentient beings are not born miraculously.F.24.a373འཇིག་རྟེན་ན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་སོང་བ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ་In the world there are no arhats who have reached perfection, who have entered perfection,F.24.a464གང་དག་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་རང་གི་མངོན་པར་ཤེས་པས་འཇིག་རྟེན་འདི་དང་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ནས་བསྒྲུབས་ཏེ་བདག་ཅག་ནི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །who can knowingly say that through their heightened insight they have seen this and future lives, and proclaim, ‘We have overcome
                   birth.F.24.a601ཚངས་པར་སྤྱད་པ་བསྟེན་ཏོ། །བྱ་བ་བྱས་སོ། །We have lived the holy life. We have done what needed to be done.F.24.a667སྲིད་པ་འདི་ལས་གཞན་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་We will know no life other than this.’F.24.a706གོ་བར་བྱེད་པ་དག་མེད་དོ། །སྲོག་ནི་འདི་ཉིད་ལ་འཚོ་ཞིང་དེ་ཕྱིས་ཆད་པར་འགྱུར།One’s life-force persists for the duration of this life but is annihilated after that.F.24.a793ཞིག་པར་འགྱུར་ཏེ་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་མི་འབྱུང་ངོ་། །It will perish and after death will not arise again.F.24.a846སྐྱེས་བུའི་ལུས་ནི་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ།A person’s body is forged from the four great elements,F.24.a902དེ་ནི་གང་གི་ཚེ་དུས་བྱེད་པ་ན་དེའི་སའི་ལུས་ནི་སའི་བག་ལ་ཞ།for once its time is up, the body’s solid structures recede into earth,F.24.a974ཆུའི་ལུས་ནི་ཆུའི། མེའི་ལུས་ནི་མེའི། རླུང་གི་ལུས་ནི་རླུང་གི་བག་ལ་ཞ་བར་འགྱུར་རོ། །the body’s fluids recede into water, the body’s heat recedes into fire, and the body’s vital energies recede into wind.F.24.a1094དབང་པོ་རྣམས་ནི་ནམ་མཁའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ། །The senses fade into space.F.24.a1122སྐྱེས་བུའི་རོ་ནི་ཁྲི་དང་ལྔའི་མི་དག་གིས་ཁྱེར་ཏེ་དུར་ཁྲོད་དུ་འགྲོ་ཞིང་བསྲེགས་ཕན་ཆད་མི་མངོན་པར་འགྱུར་རོ། །A person’s corpse is borne on a bier carried by four men and taken to the charnel ground where it is burned, never to be seen again.F.24.a1255བསྲེག་བྱ་དག་ནི་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །རུས་པ་དག་ནི་ཐི་བའི་མདོག་འདྲ་བར་གནས་སོ། །What burns turns to ash. The bones turn a pigeon-like grey.F.24.a1315འདི་ལྟར་རྨོངས་པས་ཉེ་བར་བསྟེན་པ་ནི་སྦྱིན་ལ། མཁས་པས་ཉེ་བར་བསྟེན་པ་ནི་ལེན་ཏོ། །Those who are confused about these things counsel giving, while the wise counsel taking.F.24.a1404དེ་ལ་གང་དག་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་གསོབ་གསོག་བརྫུན་དུ་གདོལ་པ་དག་ཡིན་ནོ། །Those who argue that such things exist are all vainly debating what is empty and hollow.F.24.a1493འདི་ལྟར་བྱིས་པ་དང་མཁས་པ་དེ་གཉིས་ནི་ཕྱིས་ཆད་པར་འགྱུར། །Both the childish and the wise will cease to be.F.24.a1597དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་། པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།The young brahmins Upatiṣya and Kolita thought,F.24.a1645སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ནི་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ།“This noble teacher has strayed onto a spurious path.F.24.a1699ལམ་ངན་པ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ།He pursues fully a ruinous path.F.24.a1732ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤྲང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.”F.24.a1807སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ། །Knowing this, they spoke in verse: “He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.24.a1919གང་གི་ཆོས་ནི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.24.a1985ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་། །Pūraṇa’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.24.a2064དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་གནག་ལྷས་ཀྱི་བུ་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ག་ལ་བ་དེར་                    དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་གནག་ལྷས་ཀྱི་བུ་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Upatiṣya and Kolita then went to Gośālīputra the wanderer and asked,F.24.b70ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན། སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma? What instructions do you give to your students?F.24.b161ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living the holy life? What are its benefits?”F.24.b229ཀུན་དུ་རྒྱུས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied the wanderer, “this is how I see it and this is my philosophy:F.24.b318སེམས་ཅན་རྣམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་བ་ལ་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་དོ། །That sentient beings are afflicted has nothing to do with causes and conditions.F.24.b399སེམས་ཅན་རྣམས་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་རོ། །The affliction of sentient beings has nothing to do with causes and conditions.F.24.b479སེམས་ཅན་རྣམས་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བ་ལ་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་དོ། །That sentient beings are purified has nothing to do with causes and conditions.F.24.b559སེམས་ཅན་རྣམས་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་རོ། །The purification of sentient beings occurs randomly and by chance.F.24.b626སེམས་ཅན་རྣམས་ཤེས་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་། མཐོང་བ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ལ་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་དོ། །That sentient beings lack understanding and insight has nothing to do with causes and conditions.F.24.b724སེམས་ཅན་རྣམས་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་ཤེས་པ་མེད་པ་དང་། མཐོང་བ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །Their lack of understanding and insight occurs randomly and by chance.F.24.b795སེམས་ཅན་རྣམས་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་དང་། མཐོང་བར་འགྱུར་བ་ལ་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་དོ། །That sentient beings acquire understanding and insight has nothing to do with causes and conditions.F.24.b896སེམས་ཅན་རྣམས་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་ཤེས་པ་དང་། མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །Their acquisition of understanding and insight occurs randomly and by chance.F.24.b974སྟོབས་མེད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་མེད་དོ། །སྟོབས་དང་བརྩོན་འགྲུས་མེད་དོ། །It is not due to vigor. It is not due to determination. It is not due to a combination of vigor and determination.F.24.b1089སྐྱེས་བུའི་རྩལ་མེད་དོ། །ཕ་རོལ་གནོན་པ་མེད་དོ། །It is not due to a person’s skill. It is not due to his overpowering ability.F.24.b1383སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དང་། སྲོག་ཐམས་ཅད་དང་། འབྱུང་པོ་ཐམས་ཅད་མཐུ་མེད། སྟོབས་མེད་དོ། །All beings, all living things, and all elements are powerless.F.24.b1244བདག་གི་རྩལ་མེད་དོ། །གཞན་གྱི་རྩལ་མེད་དོ། །It is not due to one’s own skill. It is not due to another’s skill.F.24.b1312བདག་གི་རྩལ་དང་གཞན་གྱི་རྩལ་མེད་དོ། །It is not due to a combination of one’s own skill and another’s skill.F.24.b1167སྐྱེས་བུའི་རྩལ་དང་ཕ་རོལ་གནོན་པ་མེད་དོ། །It is not due to a combination of a person’s skill and overpowering ability.F.24.b1446དབང་མེད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་མེད་དོ། །ཕ་རོལ་གནོན་པ་མེད་དོ། །They lack strength, influence, determination, and the ability to overcome.F.24.b1521འགྲོ་བ་མཚམས་སྦྱོར་བའི་སྲིད་པ་དག་ངེས་པར་གྱུར་ཏོ། །A being’s life is predetermined.F.24.b1554འདི་ལྟར་འགྲོ་བ་དྲུག་པོ་དག་ཏུ་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །That is why we experience the unique pleasures and pains of each of the six realms.”F.24.b1639དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་། པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Upatiṣya and Kolita thought,F.24.b1668སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ།“This noble teacher too has strayed onto a spurious path.F.24.b1726ལམ་ངན་པ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ།He pursues fully a ruinous path.F.24.b1759ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.”F.25.a196སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Knowing this, they spoke in verse:F.25.a231བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ། །“He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.25.a308གང་གི་ཆོས་ནི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.25.a374ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་།།Gośālīputra’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.25.a458དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་།
                   པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་སྨྲ་འདོད་ཀྱི་བུ་མོའི་བུ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲ་འདོད་ཀྱི་བུ་མོའི་བུ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ལ་འདི་                    སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Upatiṣya and Kolita then went to Sañjayin, son of Vairaṭṭī, and asked,F.25.a529ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན། སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma? What instructions do you give to your students?F.25.a620ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living the holy life? What are its benefits?”F.25.a688ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱིས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied Sañjayin, “this is how I see it and this is my philosophy:F.25.a773བྱེད་པ་དང་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་དང་།A person may act or make another person act,F.25.a818གཅོད་པ་དང་གཅོད་དུ་འཇུག་པ་དང་།maim or make another person maim,F.25.a852སྲེག་པ་དང་སྲེག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་། རྡེག་པ་དང་རྡེག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་།burn or make another person burn, flog or make another person flog,F.25.a920སྲོག་ཆགས་ལ་འཚེ་བ་དང་། མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་།endanger life, take what has not been given,F.25.a965འདོད་པ་དག་ལ་ལོག་པར་སྤྱོད་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་དུ་བརྫུན་སྨྲ་བ་དང་།engage wrongfully in acts of desire, knowingly speak falsehoods,F.25.a1030མྱོས་པར་འགྱུར་བའི་བཏུང་བ་འཐུང་བ་དང་། ཁྱིམ་འབིགས་པ་དང་།imbibe intoxicating drinks, break into a house,F.25.a1078མདུད་པ་དགྲོལ་བ་དང་། རིལ་གྱིས་འཕྲོག་པ་དང་།pick a lock, rob at knifepoint,F.25.a1110ལམ་འགོག་ཅིང་འདུག་པ་དང་། གྲོང་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དང་།block a road and lie in wait, sack a town,F.25.a1153གྲོང་ཁྱེར་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡུལ་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དང་།sack a city, sack a region,F.25.a1181ས་གཞི་ཆེན་པོ་འདི་ལ་སེམས་ཅན་གང་དག་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་འཁོར་ལོའི་མཐའ་སྤུ་གྲི་ལས་བྱས་པས་ཀུན་དུ་གཅོད་པར་བྱེད།or slaughter, dismember, flog, and tear apart every last being on this earth with the edge of a cakra blade,F.25.a1567གཞི་དེ་ལས་སྡིག་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མེད་དོ།and having done all those things, there would be no sin in that nor would any sin come from it.F.25.a1290ཀུན་དུ་གཤེག་པར་བྱེད། ཀུན་དུ་རྡུང་བར་བྱེད། ཀུན་དུ་འདྲལ་བར་བྱེད་ཅིང་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀུན་དུ་བཅད། ཀུན་དུ་གཤེགས། ཀུན་དུ་བརྡུངས།
                   ཀུན་དུ་དྲལ་ནས་and then, having cut up, dismembered, flogged, and torn apart all beings,F.25.a1364ཤའི་ཐང་མ་གཅིག་ཏུ་བྱེད། ཤའི་ཚོམས་གཅིག་ཏུ་བྱེད། ཤའི་བུངས་གཅིག་ཏུ་བྱེད། ཤའི་ཕུང་པོ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་ཅིང་ཤའི་ཐང་མ་གཅིག་ཏུ་བྱས།lay all the flesh out on a single plane, in a single mound, in a single pile, or a single heap.F.25.a1461ཤའི་ཚོམས་གཅིག་ཏུ་བྱས། ཤའི་བུངས་གཅིག་ཏུ་བྱས། ཤའི་ཕུང་པོ་གཅིག་ཏུ་བྱས་ནས་དེ་ལྟར་ཀུན་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལ་གཞི་དེ་ལས་སྡིག་པ་ཡང་མེད། །n having laid all the flesh out on a single plane, in a single mound, in a single pile, or a single heap,F.25.b976ཆུ་ཀླུང་གང་གཱའི་ལྷོ་ནས་ཀུན་དུ་གཅོད་པར་བྱེད།One could walk along the south bank of the river Gaṅgā and slaughter,F.25.b1046ཀུན་དུ་གཤེག་པར་བྱེད། ཀུན་དུ་རྡུང་བར་བྱེད། ཀུན་དུ་འདྲལ་བར་བྱེད་ཅིང་འགྲོ་ལ།dismember, flog, and tear apart everything,F.25.b1090ཆུ་ཀླུང་གང་གཱའི་བྱང་ནས་སྦྱིན་པ་བྱེད། མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་ཅིང་འགྲོ་བར་གྱུར་ན།or walk along the north bank of the river Gaṅgā and give alms and oblations,F.25.b1167གཞི་དེ་ལས་སྡིག་པ་དང་བསོད་ནམས་ཀྱང་མེད།and there would be no sin or merit in either,F.25.b1213ཞི་དེ་ལས་སྡིག་པ་དང་བསོད་ནམས་སུ་འགྱུར་བ་ཡང་མེད་དོ། །nor would sin or merit come from either.F.25.b1254སྦྱིན་པ་དང་། དུལ་བ་དང་། ཡང་དག་པར་སྡོམ་པ་དང་།Even if one practices generosity, discipline, perfect restraint,F.25.b1319དོན་སྤྱོད་པ་དང་། དོན་མཐུན་པས་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ཡང་བསོད་ནམས་མི་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །and acts with purpose and integrity, one still does not gain merit.”F.25.b1388དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Upatiṣya and Kolita thought,F.25.b1417སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ། ལམ་ངན་པ་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ།“This noble teacher too has strayed onto a spurious path. He pursues fully a ruinous path.F.25.b1508འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་ལམ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.” Knowing this, they spoke in verse:F.25.b1618བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ། །“He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.25.b1695གང་གི་ཆོས་འདི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.25.b1761ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་། །Sañjayin’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.25.b1842དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་མི་ཕམ་སྐྲའི་ལ་བ་                    ཅན་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་མི་ཕམ་སྐྲའི་ལ་བ་ཅན་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Upatiṣya and Kolita then went to Ajita of the hair shawl and asked,F.25.b1910ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན། སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma? What instructions do you give to your students?F.25.b2001ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living the holy life? What are its benefits?”F.25.b2069མི་ཕམ་གྱིས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied Ajita, “this is how I see it and this is my philosophy:F.25.b2151ལུས་བདུན་པོ་འདི་དག་ནི་མ་བྱས་པ། བྱས་པས་མ་བྱས་པ། མ་སྤྲུལ་པ། སྤྲུལ་པས་མ་བྱས་པ།Seven bodies are not products, they are not by-products, they are not apparitions, they are not by-products of apparitions,F.25.b2275གནོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ། ཐེར་ཟུག་ཏུ་གནས་པ། ཀ་བ་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་ཡིན་ཏེ།they are not subject to harm, they are everlasting, and they are still and solid like a pillar.F.26.a303བདུན་གང་ཞེ་ན།What are the seven?F.26.a323འདི་ལྟ་སྟེ་སའི་ལུས་དང་། ཆུའི་ལུས་དང་། མེའི་ལུས་དང་། རླུང་གི་ལུས་དང་། བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། སྲོག་གསོན་པ་ཉིད་ནི་བདུན་པ་སྟེ།The seven are thus: the body of earth, the body of water, the body of fire, the body of wind, pleasure, pain, and the vitality of
                   life.F.26.a459ལུས་བདུན་པོ་དེ་དག་ནི་མ་བྱས་པ། བྱས་པས་མ་བྱས་པ།Those seven bodies are not products, are not by-products,F.26.a517མ་སྤྲུལ་པ། སྤྲུལ་པས་མ་བྱས་པ། གནོད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ།are not apparitions, are not by-products of apparitions, are not subject to harm,F.26.a599ཐེར་ཟུག་ཏུ་གནས་པ། ཀ་བ་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་ཡིན་ནོ།are everlasting, and are still and solid like a pillar.F.26.a750བསོད་ནམས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རམ། སྡིག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རམ། བསོད་ནམས་དང་སྡིག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རམ། །nor do they become merit, nor do they become sin, nor do they become both merit and sin,F.26.a655དེ་དག་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ།Those seven are suchF.26.a676གཡོ་བར་མི་བྱེད།that they do not waver,F.26.a839བདེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རམ། སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རམ། བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིརnor do they become pleasure, nor do they become pain, nor do they become both pleasure and pain.F.26.a700རྣམ་པར་འགྱུར་བར་མི་བྱེད། གཅིག་ལ་གཅིག་གནོད་པར་མི་བྱེད་དོ། །they do not change, nor do they harm one another,F.26.a936སྐྱེས་བུ་གང་གིས་སྐྱེས་བུའི་མགོ་གཅོད་པར་བྱེད་པ་དེས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ན་གཡོ་བའམ།Were one person to cut off the head of another person, even that would not influence the worldF.26.a1031གནས་པ་ལ་གནོད་པ་ཆུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་དེ།nor would it cause the slightest harm to that which is still and solid,F.26.a1103ལུས་བདུན་པོ་དག་ལ་བར་མེད་པར་མཚོན་ཐལ་བྱུང་དུ་འགྲོ་ཞིང་དེར་སྲོག་ལ་གནོད་པའང་མེད་དོ།for the weapon would pass straight through the unbroken spaces in those seven bodies, leaving the life within them unharmed.F.26.a1289སྐུལ་བར་བྱེད་པའམ། སྐུལ་དུ་བཅུག་པའམ།no rousing them, no making to rouse them,F.26.a1331དྲན་པར་བྱེད་པའམ། དྲན་པར་བྱེད་དུ་བཅུག་པའམ།no awareness of them, no making to be aware of them,F.26.a1384རྣམ་པར་རིག་པར་བྱེད་པའམ། རྣམ་པར་རིག་པར་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་འགའ་ཡང་མེད་དོ།no knowing them, and no making them known.F.26.a1714ལམ་དྲུག་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། རྟོག་པ་བར་མ་དྲུག་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་།sixty-two paths, sixty-two intermediate eons,F.26.a1670ལས་གཉིས་དང་ལས་དང་། ལས་ཕྱེད་དང་།two types of actions, action, half-actions,F.26.a1623ལས་ལྔ་དང་། ལས་གསུམ་དང་། །five types of actions, three types of actions,F.26.a1228དེ་ལ་གསོད་པར་བྱེད་པའམ། གསོད་དུ་བཅུག་པའམ།There is absolutely no killing them, no making to kill them,F.26.a1515སྐྱེ་གནས་གཙོ་བོ་དང་ལྡན་པ་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དང་། རྟོག་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཁྲི་དང་དྲུག་བརྒྱ་དང་།in the meantime, you are reborn in and cycle through 14,000 principal places of rebirth, 60,600 great eons,F.26.a1760སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་སུམ་བཅུ་རྩ་དྲུག་དང་། དབང་པོ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་དང་།thirty-six hells, one hundred and twenty senses,F.26.a1809རྡུལ་གྱི་ཁམས་དྲུག་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། ཀླུའི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་།sixty-two constituent particles, 49,000 classes of nāga families,F.26.a1875ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་། ཀུན་དུ་རྒྱུའི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་།49,000 classes of garuḍa, 49,000 classes of wanderers,F.26.b1875ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་། ཀུན་དུ་རྒྱུའི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་།49,000 classes of garuḍa, 49,000 classes of wanderers,F.26.b1930ཀུན་དུ་འཚོའི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་། གཅེར་བུ་པའི་རིགས་བཞི་ཁྲི་དགུ་སྟོང་དང་།49,000 classes of Ājivika, 49,000 classes of Nirgrantha,F.26.b1987འདུ་ཤེས་ཅན་གྱི་གནས་བདུན་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པའི་གནས་བདུན་དང་།seven realms with discerning awareness, seven realms lacking discerning awareness,F.26.b2070གཅེར་བུ་པའི་གནས་བདུན་དང་། ལྷ་མ་ཡིན་བདུན་དང་། ཤ་ཟ་བདུན་དང་།seven Nirgrantha realms, seven demi-god realms, seven demonic realms,F.26.b2140ལྷ་བདུན་དང་། མི་བདུན་དང་། མཚོ་ཆེན་པོ་བདུན་དང་།seven godly realms, seven human realms, seven great oceans,F.26.b2200མཚོ་བདུན་བརྒྱ་དང་། རྨི་ལམ་ཆེན་པོ་བདུན་དང་། རྨི་ལམ་བདུན་བརྒྱ་དང་།seven hundred lakes, seven great dreams, seven hundred dreams,F.26.b2263འབྲི་བ་ཆེན་པོ་བདུན་དང་། འབྲི་བ་བདུན་བརྒྱ་དང་།seven states of great diminishment, seven hundred states of diminishment,F.26.b2337འཕེལ་བ་ཆེན་པོ་བདུན་དང་། འཕེལ་བ་བདུན་བརྒྱ་དང་།seven states of great increase, seven hundred states of increase,F.26.b2403སད་པ་ཆེན་པོ་བདུན་དང་། སད་པ་བདུན་བརྒྱ་དང་།seven states of great depletion, seven hundred states of depletion,F.26.b2471གཡང་ས་ཆེན་པོ་བདུན་དང་། གཡང་ས་བདུན་བརྒྱ་དང་།seven great abysses, seven hundred abysses,F.26.b2515རིགས་བཙུན་པ་དྲུག་དང་། མངོན་པར་མཐོ་བ་བཅུ་དང་། སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་ས་བརྒྱད་པོ་six noble clans, ten high-status rebirths, and the eight grounds of a great person.F.26.b2599དེ་དག་ཏུ་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དུ་མཚམས་སྦྱར་ཅིང་འཁོར་ནས་སྡུག་བསྔལ་མཐར་བྱེད་དོ། །འདི་ལྟ་སྟེ།
                   དཔེར་ན་སྐུད་པའི་དྲུ་བུ་ཡང་བ་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལས་འཕངས་པ་གཟངས་པ་ནས་ལ་འབབ་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱིས་པའམ་མཁས་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དག་ཀྱང་དེ་དག་ཏུ་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་                    སྟོང་དུ་མཚམས་སྦྱར་ཅིང་འཁོར་ནས་སྡུག་བསྔལ་མཐར་བྱེད་དོ། །Thus, just as a ball of thread thrown in the air unravels into a long thread as it falls, everyone, be they childish or wise, is liberated
                   from suffering after having been through the cycle of rebirth for 8,400,000 eons.F.26.b2820དེ་ལ་དགེ་སྦྱོང་དང་། བྲམ་ཟེ་གང་འདི་སྐད་ཅེས།No ascetic or brahmin can say,F.26.b2851བདག་ཚུལ་ཁྲིམས་སམ། བརྟུལ་ཞུགས་སམ། དཀའ་ཐུབ་བམ། ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པ་འདིས་ལས་‘By observing ethics, a vow, asceticism, or celibacy,F.26.b2905ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་པ་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ་ཞིང་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ནི་རེག་པར་བྱས་ནས་བྱང་བར་བྱའོ་ཞེས་ཟེར་བ་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །I shall bring to fruition those acts that have not borne fruit, and in facing those acts that have borne fruit, purify them.’F.26.b3031བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་འདི་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡར་སྐྱེ་བ་དང་མར་འགྲིབ་པ་ནི་མི་སྲིད་དོ། །Our pleasures and pains are predestined. It is impossible to extend or reduce them.F.26.b3115འདི་ལྟ་བུ་འདི་ཉིད་དང་གཞན་མ་ཡིན་པས་འཁོར་བ་གཞལ་ལོ། །As this is how things are and not otherwise, the rounds of existence are thus to be counted.”F.26.b3209དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Upatiṣya and Kolita thought,F.26.b3238སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ། ལམ་ངན་པ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ།“This noble teacher too has strayed onto a spurious path. He pursues fully a ruinous path.F.26.b3329ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཅི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། །This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.”F.27.a513ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན། སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma? What instructions do you give to your students?F.27.a604ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living the holy life? What are its benefits?”F.27.a672ནོག་ཅན་གྱིས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied Kakuda Kātyāyana, “this is how I see it and this is my philosophy:F.27.a765གལ་ཏེ་འགའ་ཞིག་ཁོ་བོའི་གན་དུ་འོངས་ཏེ་འདི་སྐད་ཅེས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་དམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If someone comes to me and asks, ‘Is there an afterlife?’F.27.a823དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་དོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘There is an afterlife.’F.27.a872འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་མེད་དམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Is there not an afterlife?’F.27.a919དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་མེད་དོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘There is no afterlife.’F.27.a968འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Is there or is there not an afterlife?’F.27.a1027དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘There is and is not an afterlife.’F.27.a1087འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Does an afterlife neither exist nor not exist?’F.27.a1154དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘An afterlife neither exists nor does it not exist.’F.27.a308གང་གི་ཆོས་འདི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.27.a374ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་། །Ajita’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.27.a452དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཀ་ཏྱའི་བུ་ནོག་ཅན་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས། ཀ་ཏྱའི་བུ་ནོག་ཅན་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ།Upatiṣya and Kolita then went to Kakuda Kātyāyana and asked,F.27.a231བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ།“He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.27.a121ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཅི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། །This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.” Knowing this, they spoke in verse:F.27.a1231དེ་བཞིན་དུ་གལ་ཏེ་འགའ་ཞིག་ཁོ་བོའི་གན་དུ་འོངས་ཏེ་འདི་སྐད་ཅེས་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་འདི་ལྟ་བུ་ཉིད་དང་།
                   འདི་ལྟ་བུ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནམ་དྲི་བ་འདྲི་ན།Likewise, if someone comes to me and asks, ‘Is the afterlife like or unlike this world?’F.27.a1320དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་འདི་ལྟ་བུ་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, “The afterlife is like and unlike this world.’F.27.a1391འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གཞན་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Is the afterlife different or not different?’F.27.a1456དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གཞན་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer by saying, ‘The afterlife is different and not different.’ If he should ask, ‘Is the afterlife not different or not not
                   different?’F.27.b853འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གཞན་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་གཞན་མ་ཡིན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Is the afterlife not different or not not different?’F.27.b926དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གཞན་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དང་། གཞན་མ་ཡིན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘The afterlife is not different and not not different.’F.27.b1006འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དེ་ཉིད་དང་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བ་འདྲི་ན།If he should ask, ‘Is the afterlife like that or not like that?’F.27.b1071དེ་ལ་ཁོ་བོ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དེ་ཉིད་དང་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དྲི་བ་དྲིས་པའི་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་དོ། །I answer him by saying, ‘The afterlife is like that and not like that.’ ”F.27.b1145དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Upatiṣya and Kolita thought,F.27.b1174སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ། ལམ་ངན་པ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ།“This noble teacher too has strayed onto a spurious path. He pursues fully a ruinous path.F.27.b1265ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.” Knowing this, they spoke in verse:F.27.b1375བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ། །“He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.27.b1452གང་གི་ཆོས་ནི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.27.b1518ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་། །Kakuda Kātyāyana’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.27.b1607དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་གཉེན་གྱི་བུ་གཅེར་བུ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་གཉེན་གྱི་བུ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Upatiṣya and Kolita then went to Jñātiputra the Nirgrantha and asked,F.27.b1677ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན། སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན།“Sir, what is your approach to the Dharma? What instructions do you give to your students?F.27.b1768ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན། ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན།What is the result of living the holy life? What are its benefits?”F.27.b1836གཅེར་བུས་སྨྲས་པ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins,” replied the Nirgrantha, “this is how I see it and this is my philosophy:F.27.b1927སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་འདིས་སོ་སོར་མྱོང་བ་གང་ཡིན་པ་ཅི་ཡང་རུང་སྟེ་དེ་ཐམས་ཅད་སྔོན་བྱས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །No matter what a person individually experiences, it all comes from causes sown in the past.F.27.b2020ལས་རྙིང་པ་རྣམས་ནི་དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས་འབྱང་བར་འགྱུར་ལ་ལས་སར་པ་རྣམས་ནི་མི་བྱ་བའི་ཆུ་ལོན་གྱིས་ལྡོག་པར་བྱའོ། །Old actions are purified through penance while new actions are averted by the dam of inactivity.F.27.b2117དེ་ལྟར་ན་ཕྱིན་ཆད་ཟག་པ་མེད་དོ། །ཟག་པ་མེད་ན་ལས་ཟད་དོ། །In this way one avoids future defilement. In the absence of defilement, actions are exhausted.F.27.b2212ལས་ཟད་ན་སྡུག་བསྔལ་ཟད་དོ། །When actions are exhausted, suffering is exhausted.F.27.b2264སྡུག་བསྔལ་ཟད་ན་སྡུག་བསྔལ་མཐར་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །When suffering is exhausted, one is freed from suffering.”F.28.a1དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Upatiṣya and Kolita thought,F.28.a30སྟོན་པ་ཤེས་ལྡན་འདི་ཡང་ལམ་གོལ་བར་ཞུགས་པ་ལམ་ངན་པ་ལེགས་པར་སྒྲུབ་པ་སྟེ།“This noble teacher too has strayed onto a spurious path. He pursues fully a ruinous path.F.28.a121ལམ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།This is exactly the kind of dangerous path the wise say must be rejected.” Knowing this, they spoke in verse:F.28.a231བློ་ངན་ལོག་པར་སྟོན་བྱེད་པ། །དམན་པ་སྟོན་པར་གྲགས་པ་སྟེ། །“He who teaches a wrong and ruinous path Is known to be an inferior teacher.F.28.a308གང་གི་ཆོས་འདི་དེ་འདྲ་བ། །དེ་ཡི་ཆོས་མིན་ཅི་ཞིག་འདྲ། །If this is his Dharma, What, for him, is antithetical to Dharma?”F.28.a374ཞེས་སྨྲས་ནས་སྣོད་སྟོང་པ་བཞིན་དུ་བརྡབས་ཏེ་དོང་ངོ་། །The Nirgrantha’s teaching heard, they cast it aside like an empty bottle and moved on.F.28.a461དེའི་ཚེ་ན་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་བྱུང་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པར་གྱུར་ཏོ། །Not long before, word had spread about a tīrthika named Sañjayin.F.28.a527དེ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་དྲིས་པ།The young brahmins Upatiṣya and Kolita went to where the teacher Sañjayin lived and asked,F.28.a618ཤེས་ལྡན་དག་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གང་ན།“Gentlemen, where is the teacher Sañjayin?”F.28.a662ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལའོ། །“He has withdrawn into seclusion.”F.28.a697ཀྱེ་མ་བདག་ཅག་གིས་ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ནས་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་གི་སྒྲ་གདོད་ཐོས་སོ། །“Oh! This is the first time we’ve heard the phrase ‘withdrawn into seclusion’ in such a long time!”F.28.a797དེ་གཉིས་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།They thought,F.28.a812བདག་ཅག་གིས་སྟོན་པ་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལས་བསླང་བ་ནི་བདག་ཅག་གི་ཚུལ་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་གྱིས།It would not be right to disturb the teacher’s withdrawal into seclusion.F.28.a886གང་གི་ཚེ་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལས་ལངས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་དྲུང་དུ་འདོང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས། དེ་གཉིས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་དོང་སྟེ་འཁོད་དོ། །We will approach him once he has risen from this state.” And with that they sat off to one side.F.28.a983དེ་ནས་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ནང་དུ་ཡང་དག་འཇོག་ལས་ལངས་པ་དང་དེ་བསམ་གཏན་དག་གིས་དབང་པོ་རྣམས་ཚིམ་པར་གྱུར་ཏོ།The teacher Sañjayin emerged from seclusion. The states of absorption he had experienced had invigorated his senses.F.28.a1129གང་ལ་བྱད་བཞིན་ཡོད་པ་དེ་དག་ལ་ཡོན་ཏན་དག་ཀྱང་ཡོད་དོ་སྙམ་ནས་དེ་གཉིས་དེའི་གན་དུ་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།“Whoever has such a face must have qualities to match.” They approached him and asked,F.28.a1216ཤེས་ལྡན་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ཚུལ་ནི་གང་ཡིན།“Sir Sañjayin, what is your approach to the Dharma?F.28.a1268སློབ་མ་ལ་གདམས་པ་ནི་གང་ཡིན། ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་གང་ཡིན།What instructions do you give to your students? What is the result of living the holy life?F.28.a1360ཕན་ཡོན་ནི་གང་ཡིན། ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱིས་སྨྲས་པ།What are its benefits?” Sañjayin replied,F.28.a1402བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་དག་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་ལྟ་ཞིང་འདི་སྐད་སྨྲ་སྟེ།“Young brahmins, this is how I see it and this is my philosophy:F.28.a1467བདེན་པ་དང་མི་འཚེ་བ་ནི་ཆོས་སོ་ཞི་བ་དང་། རྒ་བ་མེད་པ་དང་། འཆི་བ་མེད་པ་དང་། ཉམས་པ་མེད་པའི་གནས་དེ་ནི་ཚངས་པའོ། །The Dharma is truth and non-violence. The peaceful, ageless, immortal, and unwaning state is Brahman.”F.28.b187དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་སྨྲས་པ་དེའི་དོན་ཅི་ལགས།The two replied, “Master, what is the meaning of what you have said?”F.28.b257བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བདེན་པའི་བསམ་པས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བའོ། །“As for truth, renunciation is born of true thoughts.F.28.b311མི་འཚེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་མི་འཚེ་བའི་གཞི་ལས་བྱུང་བའོ། །As for non-violence, all dharmas spring from the ground of non-violence.F.28.b384ཞི་བ་དང་། རྒ་བ་མེད་པ་དང་། འཆི་བ་མེད་པ་དང་། ཉམས་པ་མེད་པའི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་དག་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་ཚིག་དག་ཡིན་ནོ། །The peaceful, ageless, immortal, and unwaning state are other names by which nirvāṇa may be known.F.28.b483དེ་ནི་ཚངས་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས།That state is called Brahmā, for if some were to achieve nirvāṇa in this very life, all would be well.F.28.b586གལ་ཏེ་སྒྲུབ་པར་མི་བྱེད་ན་ཡང་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བར་འགྱུར་ཏེ།But even if they did not achieve it, they would still draw near to the world of Brahmā.F.28.b674དེ་ལྟ་ན་ཡང་བྲམ་ཟེ་དག་ནི་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་གཞོལ་བ་དང་།Even so, brahmins will be reborn in the world of Brahmā,F.28.b731ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་འབབ་པ་དང་། ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་བབ་པ་ཡིན་ནོ།will alight into the world of Brahmā, will have alighted into the world of Brahmā.F.28.b846ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གཞོལ་བ་ཡིན་ནོ། །Gaining the fortune for the world of Brahmā is akin to entering nirvāṇa.”F.28.b814ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡང་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞིང་། ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡང་དེ་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ། །And how is the world of Brahmā?F.28.b920མཁན་པོ་བདག་ཅག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་གནང་ན་བདག་ཅག་མཁན་པོའི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བགྱིའོ། །“Master, allow us to go forth. We pledge to live the holy life under your guidance.”F.28.b1005དེས་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ངོ་། །And with that the two became renunciants in Sañjayin’s order.F.28.b1067གང་གི་ཚེ་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་After the teacher Sañjayin allowed Upatiṣya and Kolita’s going forth,F.28.b1137ཐམས་ཅད་དུ་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ངོ་ཞེས་སྒྲ་གྲགས་                    ཤིང་དེ་ལ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་མང་པོ་བྱུང་བར་གྱུར་ཏོ། །the news of their acceptance spread everywhere and Sañjayin was lauded with many accolades and much praise.F.28.b1245དེས་བསམས་པ།He thought,F.28.b1257སྔོན་ཡང་བདག་ཤཎ་ཌི་ལའི་རིགས་ཡིན་ལ་ད་ལྟར་ཡང་བདག་ཤཎ་ཌི་ལའི་རིགས་ཡིན་ན་ད་ལྟར་བདག་ལ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་མང་པོ་བྱུང་བར་གྱུར་པའི་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན་སྙམ་མོ། །“If I was a member of the Śāṇḍilya clan before and am still a member now, what has caused such abundant accolades and praise to come to me
                   now?”F.28.b1402དེས་བསམས་པ། འདི་ནི་བདག་གི་མཐུ་མ་ཡིན་ཏེ།Sañjayin thought, “It is not due to my own sway.F.28.b1451འདི་ལྟར་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་འདི་གཉིས་ཀྱི་མཐུ་ཡིན་ནོ་Rather, it is the sway of these two young brahmins.”F.28.b1504སྙམ་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ཚིག་དག་ཀློག་ཏུ་འཇུད་པ་ན་དེས་གཅིག་ལ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་གཏད་ཅིང་ཅིག་ཤོས་ལ་ཡང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་གཏད་དོ། །Thus when he accepted five hundred young brahmins for instruction in how to recite brahminic mantras, he assigned two hundred and fifty to
                   Upatiṣya and two hundred and fifty to Kolita.F.29.a186དུས་གཞན་ཞིག་ན་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ན་བར་གྱུར་ནས་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་སྨྲས་པ།At one point, after the teacher Sañjayin had fallen ill, Upatiṣya asked Kolita,F.29.a266པང་ནས་སྐྱེས་ཅི་ཁྱོད་མཁན་པོའི་གཡོག་བྱེད་དམ་འོན་ཏེ་སྨན་ཚོལ་བར་བྱེད།“Kolita, will you attend the master or will you seek out medicine for him?”F.29.a342དེས་བསམས་པ།Kolita thought,F.29.a358འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཅན་ཡིན་པས་འདི་ཉིད་གཡོག་བྱེད་དུ་བཅུག་ལ་བདག་གིས་ནི་སྨན་བཙལ་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་དེས་སྨྲས་པ།“Upatiṣya is intelligent. I would have him attend the master while I go in search of medicine,” and said,F.29.a464ཁྱོད་མཁན་པོའི་གཡོག་བྱོས་ཤིག་དང་ཁོ་བོས་སྨན་བཙལ་ལོ། །“Please attend the master and I will seek medicine.”F.29.a517ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་གཡོག་བྱ་བར་བརྩམས་ནས་པང་ནས་སྐྱེས་སྨན་ཚོལ་བར་བྱེད་དོ། །Upatiṣya began to attend the master and Kolita went off in search of medicine.F.29.a596དེ་ལ་རྩ་བ་དང་། སྡོང་བུ་དང་། འདབ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུའི་སྨན་དག་གིས་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ཀྱང་ནད་དེ་ཉེ་བར་ཞི་བར་མ་གྱུར་Though Upatiṣya ministered to the master with medicinal roots, stalks, leaves, flowers, and fruit, the illness would not subside.F.29.a726ཅིང་ཉམ་དམས་ནས་དེས་འཛུམ་པ་བསྟན་པ་དང་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་སྨྲས་པ།Though weak, the master smiled, prompting Upatiṣya to ask,F.29.a785མཁན་པོ་ཁྱོད་ལྟ་བུའི་སྐྱེས་བུ་གཙོ་བོ་དག་ནི་རྒྱུ་མ་མཆིས་རྐྱེན་མ་མཆིས་པར་འཛུམ་པ་མི་མཛད་ན།“Master, given that great people like you do not smile for no reason,F.29.a855མཁན་པོ་འཛུམ་པ་མཛད་པའི་རྒྱུ་ནི་གང་ལགས། རྐྱེན་ནི་གང་ལགས།what causes you to smile? What prompts it?”F.29.a899དེས་སྨྲས་པ། ཉེ་རྒྱལ་དེ་དེ་བཞིན་ནོ། །“Upatiṣya,” replied Sañjayin,F.29.a929དེ་དེ་བཞིན་ཏེ། ཁོ་བོ་ལྟ་བུ་སྐྱེས་བུ་གཙོ་བོ་དག་ནི་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་འཛུམ་པ་མི་སྟོན་ཏེ།“allow me to explain. Great beings like me do not smile without cause or condition.F.29.a1013འདི་ལྟར་གསེར་གླིང་ན་རྒྱལ་པོ་གསེར་བདག་ཅེས་བྱ་བ་དུས་ལ་བབ་པ་དེའི་ཆུང་མ་མེའི་ཕུང་པོར་མཆོངས་པ་ན་དེ་ལ་ཁོ་བོ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།I was thinking about the wife of King Suvarṇapati of Suvarṇadvīpa. When her husband’s time had come, she leapt onto his funeral pyre.F.29.a1147སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་འདོད་པའི་རྒྱུ་དང་། འདོད་པའི་གཞི་དང་། འདོད་པའི་གནས་ཀྱི་རྒྱུས་འདི་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་དོ་སྙམ་མོ། །I was thinking how the impulse to desire, the very things desired, and the pursuit of desire are what cause these sentient beings to
                   suffer.”F.29.a1289མཁན་པོ་དུས་གང་གི་ཚེ། དུས་མང་གེ་མོ་ཞིག་གི་ཚེའོ། །“When was this, master?” “At such and such a time, a long time ago.”F.29.a1358ཟླ་བ་གང་ལ། ཟླ་བ་མང་གེ་མོ་ཞིག་ལའོ། །“In what month?” “In such and such a month long ago.”F.29.a1412ཉི་མ་གང་ལ། ཉི་མ་མང་གེ་མོ་ཞིག་ལའོ། །“On what day?” “On such and such a day long ago.”F.29.a1462དེས་དྲིས་པ་དེ་གླེགས་བུ་ལ་བྲིས་ཏེ་བཞག་གོ། །Sañjayin recorded this conversation on a board and set it down.F.29.a1526དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་བདག་ཅག་ཅུང་ཟད་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་གང་ལགས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བདུད་རྩི་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་བདུད་རྩི་ཚོལ་བ་ལགས་ན།“Master,” Upatiṣya urged, “if the whole of what little renunciation we have is for ambrosia and the search for ambrosia,F.29.a1647གལ་ཏེ་མཁན་པོས་བདུད་རྩི་ཅུང་ཟད་བརྙེས་པ་ལྟ་ན།and if you, master, have found some small measure of that ambrosiaF.29.a1714ཀྱེ་མ་མཁན་པོས་བདག་ཅག་ལ་ཡང་བདུད་རྩི་བགོ་བཤའ་མཛད་དུ་གསོལ།then please share it with us!”F.29.b1བུ་ཁོ་བོ་ཡང་ཅུང་ཟད་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེ་ཐམས་ཅད་བདུད་རྩི་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་བདུད་རྩི་ཚོལ་བ་ཡིན་ན་ཁོ་བོས་བདུད་རྩི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་རྙེད་དེ།“Son, the whole of what little renunciation I have is for ambrosia and the search for ambrosia but neither have I discovered even a small
                   measure of that ambrosia.F.29.b165འདི་ལྟར་འདི་ཉིད་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་བཅྭ་ལྔ་པ་ལ་ལྷ་དག་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་རྒྱུ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྒྲ་ཐོས་ནས་Allow me to explain. On the fifteenth, a day of fast, I heard the gods, who were passing through the heavens above, say,F.29.b286གངས་ཀྱི་ངོས་དང་ཉེ་བ་ཆུ་ཀླུང་སྐལ་ལྡན་ཤིང་རྟ་པའི་འགྲམ་དྲང་སྲོང་སེར་སྐྱའི་བསྟི་གནས་དང་ཧ་ཅང་མི་རིང་བར་ཤཱཀྱ་རྣམས་ཀྱི་གཞོན་ནུ་བྱུང་སྟེ།‘At the foot of the snow mountains, on the banks of the river Bhāgīrathī, not far from the sage Kapila’s hermitage, a youth from the Śākya
                   clan has appeared.F.29.b444དེ་བྲམ་ཟེ་ལྟས་པ་དང་མཚན་མཁན་དག་གིས་Brahmins skilled in interpreting omens and signs made this prophecy:F.29.b513གཞོན་ནུ་དེ་ཕོ་བྲང་གི་ནང་ན་བཞུགས་པར་གྱུར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་མཐའ་བཞིར་རྒྱལ་བ།‘The youth installed in the palace will either become king of the world, with his reign extending over the four directions,F.29.b637ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་ཆོས་དང་ལྡན་པ། རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་ཏེ།or he will become a king of Dharma. He will be endowed with the Dharma or the seven precious emblems.F.29.b739དེའི་རིན་པོ་ཆེ་བདུན་པོ་དེ་དག་ནི་འདི་ལྟ་བུར་འགྱུར་ཏེ།The seven precious emblems he will possess are as follows:F.29.b798འདི་ལྟ་སྟེ་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་། གླང་པོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་། རྟ་རིན་པོ་ཆེ་དང་།a precious wheel, a precious elephant, a precious horse,F.29.b855ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དང་། བུད་མེད་རིན་པོ་ཆེ་དང་། ཁྱིམ་བདག་རིན་པོ་ཆེ་དང་། དམག་དཔོན་རིན་པོ་ཆེ་ཉིད་ནི་བདུན་པ་ཡིན་ནོ། །a precious jewel, a precious woman, a precious steward, and a precious general.F.29.b935འདི་ལ་བུ་དཔའ་བ། རྟུལ་ཕོད་པ། ཡན་ལག་མཆོག་གི་གཟུགས་དང་ལྡན་པ། ཕ་རོལ་གྱི་སྡེ་རབ་ཏུ་འཇོམས་པ་སྟོང་ཚང་བ་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །He will have a full one thousand sons, heroic, brave, and of ideal build who will destroy enemy forces.F.29.b1250གལ་ཏེ་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ཏེ་གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་བགོས་ནས་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ནི་But if he, with perfect faith, should cut his hair, shave his beard, don the saffron robes, and go forth from home into homelessness,F.29.b1384དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་རྣམ་པར་གྲགས་པའི་སྒྲ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་བསྟན་ཏོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྒྲ་ཐོས་ཀྱིས།then he shall become a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha, famed all over the world.’ “F.29.b1194ཆོས་དང་མཐུན་ཞིང་སྙོམས་པས་ལེགས་པར་ཕབ་སྟེ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །where rule is impartial and in harmony with the Dharma.F.29.b1039དེ་རྒྱ་མཚོ་ལ་ཐུག་པའི་ས་ཆེན་པོ་མ་ལུས་པ་གནོད་པར་སྡོ་བ་མེད་ཅིང་འཚེ་བ་མེད་པ་འདི་ཉིད་ཆད་པ་མེད་ཅིང་མཚོན་གྱིས་བདའ་བ་མེད་ལ།Under him, the whole earth, from sea to sea, will be free from the threat of harm and violence, and will be a realm without punishment or
                   armed expulsion,F.29.b1486ཁྱེད་གཉིས་དེའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ལ་‘You two should go forth into his teachings.F.29.b1531རིགས་སྨྲ་བར་མི་བྱ། རུས་སྨྲ་བར་མི་བྱ། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུར་སྨྲ་བ་མི་བྱ་བར་རྒྱགས་པ་དང་Having gone forth, you should not proclaim your caste, you should not proclaim your clan, you should not proclaim your being a brahmin
                   youth.F.29.b1673ང་རྒྱལ་ངེས་པར་བཅོམ་པ་དག་གིས་དེའི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་ཅིག་དང་།
                   དེ་ལས་ཁྱེད་གཉིས་ཀྱིས་བདུད་རྩི་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྨྲས་ནས།Once you have overcome conceit and pride, you should live the holy life under his guidance and then you will receive a great
                   ambrosia.”F.29.b1809བསགས་པ་ཀུན་གྱི་མཐའ་ཟད་ཅིང་།Then he said, “All accumulation ends in depletion;F.30.a38མཐོན་པོ་རྣམས་ནི་མཐའ་ལྟུང་འགྱུར། །ཕྲད་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བ་སྟེ། །གསོན་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡིན། །The lofty in the end will fall; All meetings end in separation; All life ends in death.”F.30.a127ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་དུས་ཀྱི་ཆོས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཏོ། །On saying that, he went the way of all temporal phenomena.F.30.a186དེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་གོས་སྔོན་པོ་དང་། སེར་པོ་དང་། དམར་པོ་དང་། དཀར་པོ་དག་གི་ཕྱོགས་བརྒྱན་ཏེ་དུར་ཁྲོད་དུ་བསྐྱལ་ནས་བསྲེགས་ཏེ།After decorating the sides of his bier with blue, yellow, red, and white cloth, they carried his corpse to the charnel ground and cremated
                   him.F.30.a330དེའི་འོག་ཏུ་མྱ་ངན་བསང་བདག་བྱས་ནས་འཁོད་དོ། །In time, their grief subsided.F.30.a362གསེར་གླིང་ནས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རལ་པ་གསེར་འདྲ་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་མཐར་གྱིས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་ནས་n time, a young brahmin named Suvarṇajaṭa from Suvarṇadvīpa arrived in RājagṛhaF.30.a443དེ་དེ་རྣམས་ཀྱི་འདུག་གནས་སུ་ཞུགས་པ་དང་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་སྨྲས་པ།When he entered their dwelling, Upatiṣya asked,F.30.a491བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་དེ་བར་ག་ལས་འོངས།“Young brahmin, where have you come from?”F.30.a534དེས་སྨྲས་པ། གསེར་གླིང་ནས་སོ། །“From Suvarṇadvīpa,” he replied.F.30.a567བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་ཀྱིས་གསེར་གླིང་ན་ངོ་མཚར་དང་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཅི་མཐོང་།“Young brahmin, did you see anything at all amazing or remarkable in Suvarṇadvīpa?”F.30.a651དེས་སྨྲས་པ། བདག་གིས་ངོ་མཚར་དང་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཆེན་པོ་མ་མཐོང་སྟེ།“I didn’t see anything truly amazing or remarkable,” he replied,F.30.a716འདི་ལྟར་བདག་གིས་གསེར་གླིང་ན་ངོ་མཚར་དང་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཅི་མཐོང་བ་དེ་ཉོན་ཅིག །“but I did see something somewhat amazing and remarkable so listen as you please.F.30.a798གསེར་གླིང་ན་རྒྱལ་པོ་གསེར་བདག་ཅེས་བྱ་བ་དུས་ལ་བབ་པ་དེའི་ཆུང་མ་མེའི་ཕུང་པོར་མཆོངས་སོ། །The wife of King Suvarṇapati of Suvarṇadvīpa leapt onto his funeral pyre when her husband’s time had come.”F.30.a906དུས་གང་གི་ཚེ། དུས་མང་གེ་མོ་ཞིག་གི་ཚེའོ། །“When was this?” “At such and such a time, a long time ago.”F.30.a967ཟླ་བ་གང་ལ། ཟླ་བ་མང་གེ་མོ་ཞིག་ལའོ། །“In what month?” “In such and such a month long ago.”F.30.a1021ཉི་མ་གང་ལ། ཉི་མ་མང་གེ་མོ་ཞིག་ལའོ། །“On what day?” “On such and such a day long ago.”F.30.a1071དེས་དྲིས་པ་གླེགས་བུ་ལ་བྲིས་པ་བལྟས་ན་ཇི་ཙམ་ན་ཐམས་ཅད་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་མཐོང་ནས་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་པང་ནས་When Upatiṣya looked at the conversation recorded on the board, he saw that everything was exactly as Sañjayin had said,F.30.a1192སྐྱེས་ལ་སྨྲས་པ། མཁན་པོས་སློབ་དཔོན་གྱི་དཔེ་མཁྱུད་བྱས་ཏེ།at which point he said to Kolita, “Our master Sañjayin concealed his learning from us.F.30.a1279དེས་ཤིན་ཏུ་བདུད་རྩི་རྙེད་ན་བདག་ཅག་ལ་བདུད་རྩིའི་བགོ་བཤའ་མ་བྱས་ཏེ།If he had found such rare ambrosia, he did not share it with us.F.30.a1344འདི་ལྟར་ལྷའི་མིག་གིས་ཡུལ་གཞན་ན་འདུག་པའི་གཟུགས་དག་མཐོང་བ་དང་། ལྷའི་རྣ་བས་སྒྲ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དག་ཐོས་པ་ལས་ན།For if he himself saw forms in other lands with the divine eye and heard pleasant sounds with the divine ear,F.30.a1454དེས་བདུད་རྩི་མ་རྙེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་མེད་དོ། །then his claim to have found no ambrosia is not true.”F.30.a1509པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱིས་བསམས་པ།Kolita thought,F.30.a1525ཉེ་རྒྱལ་འདི་ནི་ཤེས་རབ་ཅན་ཡིན་པས་འདིས་ཀྱང་བདུད་རྩི་རྙེད་ན་བདག་ལ་མི་རྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས་དེས་སྨྲས་པ།“Upatiṣya is intelligent. Were he to find such ambrosia he may not tell me and a situation such as this might happen again.”F.30.a1650ཉེ་རྒྱལ་ཚུར་ཤོག་ཁྲིམས་སུ་བྱ་བ་བཅས།Then he said, “Upatiṣya, join me in a pledge.F.30.a1696བདག་ཅག་གཉིས་ལས་གང་གིས་དང་པོར་བདུད་རྩི་རྙེད་པ་དེས་ཕན་ཚུན་བསྙད་པར་བྱའོ་ཞེསWhoever finds such ambrosia first, he shall share it with the other.”F.30.b117དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཁྲིམས་སུ་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུ་བཅས་ཏེ་ལྗོངས་རྒྱུར་དོང་ངོ་། །They made the pledge and set out on their journey. Going Forth.F.30.b181གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལོ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་པ་ཞེས་ཀྱང་འདོད་པ་དག་ལ་མ་རོལ་ཏེ་རྒན་པོ་དང་། ན་བ་དང་།
                   ཤི་བ་གཟིགས་པས་ཐུགས་བྱུང་ནས་When the blessed Bodhisattva reached the age of twenty-nine, he ceased to revel in desires, for the sight of the elderly, the sick, and the
                   dead had moved him deeply.F.30.b348མཚན་མོ་ནམ་ཕྱེད་ན། ནགས་སུ་གཤེགས་ནས་He stole out in the middle of the night and fled into the forest,F.30.b414ལོ་དྲུག་ཏུ་དཀའ་བ་སྤྱད་དེ་དཀའ་བ་བྱེད་པ་where he spent six years practicing austerities.F.30.b463ཅི་ཡང་མེད་པར་རིག་ནས་ཅི་བདེར་དབུགས་རྔུབ་པར་མཛད།But he came to see that those austerities would amount to nothing.F.30.b530ཅི་བདེར་དབུགས་འབྱིན་པར་མཛད་ཅིང་འབྲས་ཆན་དང་ཟན་དྲོན་ལ་སོགས་པ་ཞལ་ཟས་རྒྱ་ཆེན་པོ་དག་ཀྱང་གསོལ་བར་མཛད།He then breathed freely, in and out, and partook again of solid foods such as rice and porridge.F.30.b627ཞུན་མར་དང་། འབྲུ་མར་དག་གིས་སྐུ་དག་ཀྱང་སྐུད་པར་མཛད། ཆུ་དྲོན་པོས་ཀྱང་སྐུ་བསིལ་བར་མཛད་ཅིང་གྲོང་སྡེ་He rubbed ghee and oil into his skin and took refreshing baths in warm water.F.30.b705འདོད་དུ་གཤེགས་ནས་གྲོང་པའི་བུ་མོ་དགའ་མོ་དང་། དགའ་སྟོབས་མ་གཉིས་ལས་When he came to the village of Senānī, the village headman’s daughters, Nandā and Nandabalā,F.30.b798ལན་བཅུ་དྲུག་བཟླས་པའི་འོ་མ་སྦྲང་རྩི་དང་བསྲེས་པ་གསོལ་ཏེ།gave him milk that had been churned sixteen times and mixed with honey to drink.F.30.b879ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་ནག་པོས་མངོན་པར་བསྟོད་པ་ན་རྩྭ་བཀྲ་ཤིས་འཚོང་བ་ལས་རྩྭ་གསེར་གྱི་མདོག་ལྟ་བུ་དག་བཞེས་ནས་He was lauded by the nāga king Kālika, and he accepted a bundle of auspicious golden-colored kūśa grass from a grassmonger.F.30.b1003བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གཞི་ག་ལ་བ་དེར་གཤེགས་ཏེ་བྱོན་ནས་From there he went to what would be the site of his awakening.F.30.b1066ཉིད་ཀྱིས་རྩྭ་མ་འཁྲུགས་ཤིང་ཀུན་དུ་མ་འཁྲུགས་པའི་གདན་བཤམས་ནས་He arrived and settled cross-legged into an unshakable absorption on an unshakable bed of kuśa grass.F.30.b1168སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་སྐུ་དྲང་པོར་བསྲང་ནས་དྲན་པ་ཕྱོགས་པར་བཞག་སྟེ་བཞུགས་ནས།Sitting straight and erect, he settled his mind and said,F.30.b1226ཇི་སྲིད་ཟག་མེད་མ་ཐོབ་པ། །དེ་སྲིད་སྐྱིལ་ཀྲུང་གཞིག་མི་བྱ། །“I shall not uncross my legs Until I have achieved the undefiled state.”F.30.b1299ཞེས་ཐུགས་བསྐྱེད་ཅིང་གསུང་བརྗོད་དེ། དེ་ཡིས་ཇི་སྲིད་ཟག་མེད་པ། །མ་བརྙེས་སྐྱིལ་ཀྲུང་འཇིག་མི་མཛད། །ཅེས་བྱ་བ་དང་།His intention pledged, he said, “So long as I have not found an undefiled state, I shall not uncross my legs.”F.30.b1410གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཚན་མོའི་གུང་ཐུན་ལ་བདུད་འབྱུང་པོ་དུང་ཕྱུར་ཕྲག་གསུམ་དང་།
                   བྱེ་བ་ཕྲག་དྲུག་གི་འཁོར་དང་ལྡན་པ་བྱམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མངོན་པར་བཏུལ་ཏེ་During the midnight hours, through the power of his loving kindness the Blessed One subdued Māra and his retinue of 360 million demonic
                   spirits,F.30.b1555བླ་ན་མེད་པའི་མཁྱེན་པ་ཐུགས་སུ་ཆུད་ནས་ཚངས་པས་གསོལ་ཏེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱིར་གཤེགས་ནས་and unsurpassed wisdom arose within him. At Brahmā’s request, he went to VārāṇasīF.30.b1637ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་ཏེ་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་སུ་ཆོས་དང་ལྡན་པ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་and turned the wheel of Dharma, revealing in three phases a teaching with twelve aspects.F.30.b1727དེའི་ཚེ་ལྔ་པ་དང་། ཉེ་ལྔ་དག་དང་། གྲོང་པའི་ཁྱེའུ་མཐོ་བ་མཐོ་བ་ལྔ་བཅུ་བཏུལ་ཏེ་During that time, he converted the group of five, the five friends, and fifty high-born village brahmin youths,F.30.b1839རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དོ། །who then went forth and received full ordination.F.31.a480རས་བལ་ཅན་གྱི་ཚལ་གསེབ་ཏུ་གཤེགས་ནས་བཟང་སྡེའི་ཚོགས་དྲུག་བཅུ་བདེན་པ་དག་ལ་བཀོད་དོ། །While passing through the Karpāsī forest, he convinced a noble band of sixty youths of the truths.F.31.a579གྲོང་སྡེ་འདོང་དུ་གཤེགས་ནས་While passing through the village of Senānī,F.31.a624གྲོང་པའི་བུ་མོ་དགའ་མོ་དང་། དགའ་སྟོབས་མ་གཉིས་བདེན་པ་དག་ལ་བཀོད་དོ། །he convinced the village headman’s daughters, Nandā and Nandabalā, of the truths.F.31.a706ལྟེང་རྒྱས་སུ་གཤེགས་ནས་While passing through Uruvilvā,F.31.a738རལ་པ་ཅན་སྟོང་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དོ། །he inspired a group of one thousand dreadlocked ascetics to go forth, and ordained them.F.31.a827ག་ཡཱ་མགོའི་མཆོད་རྟེན་དུ་གཤེགས་ནས་དགེ་སློང་སྟོང་པོ་དེ་དག་ཆོ་འཕྲུལ་གསུམ་གྱི་གདམས་པ་མཛད་ནས་While passing by the Gayāśīrṣa stūpa, he instructed those one thousand monks by displaying three miracles,F.31.a934འཁོར་བའི་དགོན་པ་ལས་བསྒྲལ་ཏེ་ཤིན་ཏུ་མཐར་ཐུག་པ་གྲུབ་པ་དང་བདེ་བ་བླ་ན་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་བཀོད་དོ། །thereby freeing them from the wilds of saṃsāra and establishing them in the utterly final state of perfection and the unsurpassably
                   blissful state of nirvāṇa.F.31.a1093ལྟང་བྲང་གི་ཚལ་གསེབ་ཏུ་གཤེགས་ནས་While passing through the Yaṣtī forest,F.31.a1133མ་ག་དྷཱའི་རྒྱལ་པོ་བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལྷ་བརྒྱད་ཁྲི་དང་མ་ག་དྷཱ་པའི་བྲམ་ཟེ་དང་།
                   ཁྱིམ་བདག་འབུམ་ཕྲག་དུ་མ་དང་ལྷན་ཅིག་བདེན་པ་དག་ལ་བཞག་གོ། །he brought the King of Magadha, Bimbisāra of the Guilds, to the truths along with 80,000 gods and many hundreds of thousands of Magadhan
                   brahmins and householders.F.31.a1297རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་གཤེགས་ནས་འོད་མའི་ཚལ་བཞེས་ཏེ།While passing through Rājagṛha, he accepted the offering of a bamboo grove.F.31.a1373དེ་ན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་འོད་མའི་ཚལ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་ན་བཞུགས་སོ། །It was then that the Blessed Buddha took up residence at the Kalandakanivāsa in Rājagṛha’s Bamboo Grove.F.31.a1478ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱང་ལྗོངས་རྒྱུ་ཞིང་དོང་བ་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་On their journeys and travels, Upatiṣya and Kolita also arrived in Rājagṛha.F.31.a1555དེ་ན་གྲོང་ཁྱེར་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཆེམ་མེ་ཆེམས་སེ་འདུག་པ་མཐོང་ནས། དེ་གཉིས་ཀྱིས་བསམས་པ།They saw that Rājagṛha was utterly still and thought,F.31.a1609རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་འདི་ལྟ་བུ་ཆེམ་མེ་ཆེམས་སེར་གྱུར་ཏེ།“One of only two things could have brought utter quiet to this town:F.31.a1678ཕ་རོལ་གྱི་དམག་ཚོགས་ཀྱིས་འཇིགས་པ་དང་། དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེ་བསོད་ནམས་དང་དབང་ཆེ་བར་གྲགས་པ་འགའ་ཞིག་གནས་པ་ལས་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།either fear of neighboring armies, or the presence of several ascetics and brahmins famed for their merit and majesty.”F.31.a1798དེ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་སྐར་དག་ལ་བལྟ་བར་བརྩམས་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་བསམས་པ།As they began to examine the stars, they acknowledged,F.31.a1853རེ་ཞིག་ཕ་རོལ་གྱི་དམག་ཚོགས་ཀྱིས་འཇིགས་པ་ནི་མེད་པས་སང་ཤེས་པར་བྱའོ་སྙམ་མོ། །“As neighboring armies present no imminent danger, tomorrow we shall know more.”F.31.a1934དེ་གཉིས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་གང་གི་ཚེ་དེ་གཉིས་འཕྲལ་རིས་གསུམ་བྱས་ཏེ་The two were in the habit of daubing three lines of ash across their foreheads and going out on their daily rounds.F.31.a2050སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འདོང་བ་དེའི་ཚེ་ན་སྲོག་ཆགས་འབུམ་ཕྲག་དུ་མ་དག་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །When they did so, many hundreds of thousands of creatures would always follow after them.F.31.a2140དེ་གཉིས་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་འཕྲལ་རིས་གསུམ་བྱས་ཏེ།The next day they daubed three lines of ash across their foreheads and went out on their daily rounds.F.31.a2243སྤྱོད་ཡུལ་དུ་དོང་བ་དང་དེའི་ཉིན་པར་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་ངོ་། །However, on that day not a single being followed after them.F.31.b165དེ་གཉིས་ཕྱིར་བྱུང་སྟེ་བལྟས་ན།On returning they considered the matter.F.31.b206ཇི་ཙམ་ན་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་བར་མཐོང་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་བསམས་པ།They saw that not a single being had followed after them and wondered,F.31.b277བདག་ཅག་གཉིས་སྔོན་ཆད་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འདོང་བ་དེའི་ཚེ་ན་སྲོག་ཆགས་འབུམ་ཕྲག་དུ་མ་དག་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་གྱུར་ན།“In the past when we have gone out on rounds, many hundreds of thousands of creatures would follow after us.F.31.b386ད་ལྟར་སེམས་ཅན་གཅིག་ཀྱང་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་བ་འདི་ལ་རྒྱུ་གང་ཡིན་སྙམ་མོ། །Why then has not a single being followed after us today?”F.31.b444དེའི་སྐབས་སུ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ལ་ནི་མི་མཁྱེན་པ་དང་།There is nothing, even in the slightest, the blessed buddhas do not know,F.31.b518མ་གཟིགས་པ་དང་། མ་རིག་པ་དང་། རྣམ་པར་མི་མཁྱེན་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་མངའ་བས།do not see, are not aware of, or do not notice.F.31.b566སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཚོ་ཞིང་བཞུགས་ལ་གསོན་ཞིང་གཞེས་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ།Thus the Blessed Buddha subsists, alive and well, endowed with great compassion,F.31.b647འཇིག་རྟེན་ལ་ཕན་པར་ཞུགས་པ།engaged in actions to help the world;F.31.b685སྲུང་བ་གཅིག་པུ་པ། ཉག་གཅིག་དཔའ་བ། གཉིས་པ་མེད་པ།is its sole protector, its lone champion, one of a kind;F.31.b742གཉིས་སུ་མི་གསུང་བ། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གིས་བཞུགས་པ། རིག་པ་གསུམ་གསལ་བར་མཛད་པ།does not speak duplicitously; is sustained by calm abiding and insight; illuminates the three types of knowledge;F.31.b856བསླབ་པ་གསུམ་ལ་ལེགས་པར་བསླབས་པ། དུལ་བའི་གནས་གསུམ་གྱི་གཞི་ལ་མཁས་པ།is well-trained in the three trainings; is skilled in the three approaches to discipline;F.31.b946ཆུ་བོ་བཞི་ལས་རྒལ་བ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་བཞིས་སྤྱོད་པའི་གཞི་ལ་ལེགས་པར་གནས་པ།has crossed the four rivers; is well-grounded in his use of the four foundations of miraculous conduct,F.31.b1050བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་ལ་ཡུན་རིང་པོ་ནས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པ་མཛད་པ།and is one who long ago perfected the four means of attraction;F.31.b1114འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་སྟོན་པ། མི་འཇིགས་པ་བཞིས་བསྙེངས་པ་མི་མངའ་བ་ཡན་ལག་ལྔ་སྤངས་པ།who teaches the four noble truths; who, being fearless in four ways, is never frightened; who has abandoned the five branches,F.31.b1241འགྲོ་བ་ལྔ་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པ། ཕུང་པོ་ལྔ་བདག་མེད་པར་སྟོན་པ།has transcended the five rebirths, teaches the five aggregates to be selfless,F.31.b1320ཡན་ལག་དྲུག་དང་ལྡན་པ། ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ།is in possession of the six branches, and has perfected the six perfections;F.31.b1397རྟག་ཏུ་གནས་པ་དྲུག་གིས་གནས་པ། དབང་པོ་དྲུག་གི་སྒོ་བསྡམས་པ།who always abides by the six spheres, who binds the six sense gates;F.31.b1466ཡང་དག་པར་དགའ་བར་བྱ་བའི་ཆོས་དྲུག་ལ་གོམས་པར་མཛད་པ།who accustoms himself to the six dharmas that elicit perfect joy;F.31.b1532བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་བདུན་གྱི་མེ་ཏོག་གིས་ཕྱུག་པ། འཕགས་པའི་ནོར་བདུན་སྟོན་པ།who is rich with the flower of awakening’s seven branches; who displays the seven treasures of a noble being;F.31.b1642འཇིག་རྟེན་གྱི་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་མ་གོས་པ། ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་དགུ་ལ་མཁས་པ།who is unstained by the eight mundane concerns; who knows the nine things that inspire aggression;F.31.b1741ལམ་གྱི་ཡན་ལག་བརྒྱད་སྟོན་པ། མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དགུ་ལ་མཁས་པ།who teaches the eight branches of the path; who is skilled in the nine stages of meditative absorption;F.32.a1402སྟོབས་བཅུའི་སྟོབས་དང་ལྡན་པ། ཕྱོགས་བཅུར་སྙན་པས་ཡང་དག་པར་རྒྱས་པ།who possesses the strength of the ten strengths; whose good name has spread in the ten directions;F.32.a1501བརྒྱ་ཕྲག་བཅུར་དབང་སྒྱུར་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་and who surpasses those who rule over the thousandfold universe.F.32.a1566ཉིན་ལན་གསུམ་མཚན་ལན་གསུམ་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་འཇིག་རྟེན་ལ་རྣམ་པར་གཟིགས་ནས།As it is in the nature of such beings to watch over the world with their buddha eye during the three times of the day and night,F.32.a1695གང་ན་ཉམས་པར་གྱུར། གང་ནི་འཕེལ་བར་གྱུར། གང་ནི་གནོད་པར་གྱུར།they know and see who has fallen, who has flourished, who hurts,F.32.a1760གང་ན་ཉམ་ང་བར་གྱུར། གང་ནི་མི་བདེ་བར་གྱུར། གང་ནི་གནོད་པ་དང་།who wants, who is unhappy, who hurts,F.32.a1798ཉམ་ང་བ་དང་། མི་བདེ་བར་གྱུར། གང་ནི་ངན་སོང་ལ་གཞོལ།who wants, who is unhappy, who is headed for a miserable rebirth,F.32.a1864གང་ནི་ངན་སོང་ལ་འབབ། གང་ནི་ངན་སོང་ལ་བབ། ངས་གང་ནི་ངན་སོང་གི་ལམ་ལས་བསློང་སྟེ་མཐོ་རིས་དང་།who will fall into a miserable rebirth; who will decide to rise from his path towards a miserable rebirth and land in a high-status
                   rebirth,F.32.a2005ཐར་པ་དང་འབྲས་བུ་ལ་གཞག་པར་བྱ།liberation, or the fruition;F.32.a2034འདོད་པའི་འདམ་དུ་བྱིང་བ་གང་གི་ལག་ནས་ནི་དྲང་བར་བྱ།who will reach out his hand to those sinking in the mud of desire;F.32.a2101འཕགས་པའི་ནོར་གྱི་དབྱིག་དང་བྲལ་བ་གང་ནི་འཕགས་པའི་ནོར་གྱི་དབང་ཕྱུག་ལ་གཞག་པར་བྱ།who lacks the riches of a noble being’s treasures; who will come to the magnificent wealth of a noble being’s treasures;F.32.a2222གང་གི་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བས་བརྒྱན་པའི་འཇིག་རྟེན་ནི་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པར་བྱ།whose buddhahood, with its attendant fruits, will ornament the world;F.32.a2292གང་གི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དག་མ་བསྐྱེད་པ་ནི་བསྐྱེད་པར་བྱ།whose latent roots of virtue will bud;F.32.a2331གང་གི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དག་བསྐྱེད་པ་ནི་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱ།whose budding roots of virtue will blossom;F.32.a2375ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་གང་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱ་ཞེས་མཁྱེན་པ་དང་གཟིགས་པ་ལ་འཇུག་གོ། །and who, having blossomed, will be freed.F.32.a2417སྨྲས་པ། ཆུ་སྲིན་གནས་ཀྱི་དུག་ཅན་པ། །དུས་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་སྲིད་ཀྱི། །It has been said: The home of noxious water beasts May in time evaporate,F.32.a2491སངས་རྒྱས་གདུལ་ལ་བྱམས་པ་ནི། །དུས་ལས་འདའ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །But the love of buddhas For their disciples shall not.F.32.a2852དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱན་གྱིས་འཇིག་རྟེན་ལ་རྣམ་པར་གཟིགས་ན་Thus the Blessed One watches over the world with his buddha eye.F.32.a2917ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ། སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་བྱ་བ་ལྷག་པར་བྱས་པ། །With this eye, the Blessed One saw that the minds of the wanderers Upatiṣya and Kolita had been ripened through their service to past
                   buddhasF.32.a2741སྲིད་དང་ངན་འགྲོས་ཉམས་ལ་བྱམས་པ་ནི། །རབ་ཉམས་བེའུ་ལ་བྱམས་པའི་བ་བཞིན་ནོ། །So its love for those who fall to the miserable realms and saṃsāra Is like the cow’s love for its fallen calf.F.32.a2652ཀུན་མཁྱེན་རྒྱུད་ལ་མངའ་བའི་ཐུགས་རྗེ་ཡིས། །བཞོན་མ་གདུལ་བའི་བེའུ་ཚོལ་མི་སྐྱོ་སྟེ། །An omniscient mind’s compassion never wanes In its quest for the young calves it nurses,F.32.a2598དེ་བཞིན་གཤེགས་པའང་གདུལ་བའི་སྐྱེ་བོ་ལ། །རྟོག་པར་མཛད་ཅིང་དེ་སྲོག་སྲུང་བར་མཛད། །Tathāgatas too hold dear And protect their disciples.F.32.a2546ཇི་ལྟར་མ་ནི་བུ་སྡུག་གཅིག་པུ་ལ། །རྟོག་ཅིང་དེ་སྲོག་སྲུང་བར་བྱེད་པ་ལྟར།As a mother holds dear And protects her only child,F.32.a3059དགེ་བའི་རྩ་བའི་ཚོགས་བསགས་པ་ཡིན་ཏེ།and the stores of virtue they had amassed,F.32.b208དགེ་བའི་རྩ་བའི་ཚོགས་བསགས་པ་ཡིན་ཏེ།and the stores of virtue they had amassed,F.32.b251དེ་གཉིས་གདུལ་བའི་དུས་ནི་འབྲས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་མཚོན་གྱིས་བརྟོལ་བ་ལ་སྡོད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པར་གཟིགས་ནས།and thus he understood that the two wanderers were like fruit ripe for the plucking. The time to train them had come.F.32.b369བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་སྙམ་དུ་དགོངས་ཏེ།The Blessed One thought,F.32.b394ཅི་འདི་གཉིས་རེ་ཞིག་སྟོན་པས་གདུལ་བ་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གདུལ་བ་ཡིན་སྙམ་དུ་དགོངས་ན།“Will these two be captivated by the Teacher or by his disciples?”F.32.b461ཉན་ཐོས་ཀྱིས་གདུལ་བ་ཡིན་པར་གཟིགས་སོ།and saw they would be captivated by disciples.F.32.b618དགོངས་ན། སྤྱོད་ལམ་གྱིས་གདུལ་བ་ཡིན་པར་གཟིགས་སོ། །Thinking that, he saw they would be drawn by conduct.F.32.b508སྒོ་གང་ནས་འཇུག་པར་འགྱུར། ཅི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་གདུལ་བ་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་གདུལ་བ་ཡིན་སྙམ་དུ་He thought, “What will be their way into the renunciant order? Will they be drawn by miracles or by conduct?”F.32.b672བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་གང་ལ་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་གདུལ་བ་དེ་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གཏོང་བར་མཛད་དེ།The Blessed One summoned the venerable Aśvajit, whose conduct he saw would captivate them,F.32.b763འདི་ལྟར་དེའི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་ནི་ལྷ་དང་མིའི་ཡིད་སྡུད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །for conduct like his captivated gods and men.F.32.b809དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།Then the Blessed One instructed the venerable Aśvajit,F.32.b864རྟ་ཐུལ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ལ་སོམས་ཤིག །“Aśvajit, consider the wanderers Upatiṣya and Kolita.”F.32.b919ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱིས་ཅང་མི་སྨྲ་བས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་དུ་བླངས་སོ། །Aśvajit’s silence indicated his assent to the Blessed One’s instruction.F.32.b992དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་                    ཐུལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་ལ་ལྷག་པར་བྱ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་པ་དང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་བྱས་ནས་As Aśvajit was fully committed to acting on the Blessed One’s instruction, he praised and welcomed the Blessed One’s instruction.F.32.b1122བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སོང་ངོ་། །Bowing his head at the Blessed One’s feet, he said, “I go with the Blessed One’s guidance.”F.32.b1214དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་དེ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་མོ་འདས་ནས་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ།Early the next morning, after the night had passed, the venerable Aśvajit put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma
                   robes, and went to beg alms in Rājagṛha.F.32.b1390འགྲོ་བ་དང་། ལྡོག་པ་དང་། ཆུང་ཟད་བལྟ་བ་དང་། རྣམ་པར་བལྟ་བ་དང་།As he walked, he gazed just ahead, he gazed to his left and right,F.32.b1457བསྐུམ་པ་དང་། བརྐྱང་བ་དང་། སྣམ་སྦྱར་དང་། ཆོས་གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་པ་མཛེས་པས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་སོ། །with his arms drawn in and his legs extended, dignified by his ceremonial robe, Dharma robes, and begging bowl.F.32.b1569དེའི་ཚེ་ན་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བྱ་བ་ཞིག་གི་ཕྱིར་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཞུགས་པས་Meanwhile the wanderer Upatiṣya was out and about in Rājagṛha on some errand when he saw from afar the venerable Aśvajit, who had come to
                   beg alms in Rājagṛha.F.32.b1729ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་འགྲོ་བ་དང་། ལྡོག་པ་དང་། ཆུང་ཟད་བལྟ་བ་དང་།Upatiṣya saw him walking, gazing just ahead, gazing to his left and right,F.33.a236རྣམ་པར་བལྟ་བ་དང་། བསྐུམ་པ་དང་། བརྐྱང་བ་དང་། སྣམ་སྦྱར་དང་།
                   ཆོས་གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་པ་མཛེས་པས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་བསོད་སྙོམས་ལ་རྒྱུ་བ་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་མཐོང་ངོ་། །his arms drawn in and his legs extended, dignified by his robe, shawl, and begging bowl.F.33.a325མཐོང་ནས་ཀྱང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།On seeing him he thought,F.33.a351རྒྱལ་པོའི་ཁབ་འདིར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་ལྷགས་ཤིང་གནས་པ་དག་ལས་འདི་ལྟ་སྟེ།“So this is what the renunciants who come to live here in Rājagṛha are like.F.33.a428རབ་ཏུ་བྱུང་བ་འདིའི་སྤྱོད་ལམ་ལྟ་བུ་ནི་བདག་གིས་སྔན་ཆད་འགའ་ཡང་མ་མཐོང་བས་Never in my life have I seen anyone carry himself like this renunciant.F.33.a500བདག་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ། དགེ་སློང་ཁྱོད་ཀྱི་སྟོན་པ་ནི་གང་ཡིན།I must approach him and ask, ‘Monk, who is your teacher?F.33.a612ལམ་པོ་ཆེ་རུབ་པ་ཞིག་ན་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པས་ཤས་ཆེར་སྡོད་ཅིང་འདུག་གོ། །Knowing the monk was likely to pass by one of the main crossroads, Upatiṣya went there to wait.F.33.a708དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་ངོ་། །When the venerable Aśvajit reached the spot where Upatiṣya was,F.33.a772དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །Upatiṣya asked this of Aśvajit:F.33.a804དགེ་སློང་ཁྱོད་ཀྱི་སྟོན་པ་ནི་གང་ཡིན། གང་གི་ཕྱིར་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་། སུའི་ཆོས་ལ་ནི་དགའ།“Monk, who is your teacher? Why have you gone forth? Whose Dharma do you favor?”F.33.a885ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་གཽ་ཏ་མ་ཤཱཀྱའི་རིགས་ལས་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ནས་“Gautama, the venerable monk and prince of the Śākyas, left the Śākya clan, shaved his head and beard,F.33.a988གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་བགས་ཏེ་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཞིག་ཡོད་དེ།donned the saffron robes and, with perfect faith, went forth from home into homelessness.F.33.a1078དེ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པས་In his unsurpassed, perfect awakening, he has become a perfect buddha.F.33.a1149ཁོ་བོའི་སྟོན་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཡིན་ནོ། །My teacher is the Blessed One.F.33.a1180ཁོ་བོ་དེའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །ཁོ་བོ་དེའི་ཆོས་ལ་དགའོ། །It is because of him that I have gone forth. It is his Dharma that I favor.”F.33.a1257དགེ་སློང་དེའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཅིག །“Monk, then you must share one of his teachings!”F.33.a1307ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁོ་བོ་ནི་ན་གཞོན་པ་དང་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་གསར་པས་དེའི་ཕྱིར་ཁོ་བོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དེའི་བསྟན་པ་རྒྱ་ཆེར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་པར་                    སླ་བ་མ་ཡིན་ཏེ།“Venerable, I am but young and a new renunciant so it would not be easy for me to fully and perfectly explain the teachings of the Blessed
                   One, who is a tathāgata, an arhat, a perfect buddha.F.33.a1499འདི་ལྟར་དེའི་དོན་བསྟན་པར་བྱའོ། །Thus I will share with you their import.”F.33.a1541དགེ་སློང་ཁོ་བོ་ལ་ནི་དོན་དགོས་ཀྱི་ཚིག་ནི་ཤིན་དུ་མང་པོས་ཀྱང་ཅི་བྱ་སྟེ།“Monk, the import is what I need. What good is a lengthy explanation?F.33.a1611ཁྱོད་ཀྱིས་དོན་མང་ཡང་རུང་ཉུང་ཡང་རུང་སྟོན་ཅིག །Please teach me the import, whatever its length.”F.33.a1661དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱིས་དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།The venerable Aśvajit spoke this verse:F.33.a1701ཆོས་རྣམས་གང་དག་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་གང་ཡིན་པའང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ།
                   །དེ་སྐད་གསུང་བའི་ཚུལ་ཅན་དགེ་སྦྱོང་ཆེ།“Those phenomena that arise from causes, The Tathāgata himself has taught That they have a cause and also a cessation. The Great Śramaṇa is
                   the one who thus proclaims.”F.33.b1ཆོས་རྣམས་གང་དག་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་གང་ཡིན་པའང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། །“Those phenomena that arise from causes, The Tathāgata himself has taught That they have a cause and also a cessation.F.33.b120དེ་སྐད་གསུང་བའི་ཚུལ་ཅན་དགེ་སྦྱོང་ཆེ། །The Great Śramaṇa is the one who thus proclaims.”F.33.b170ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་འདི་བཤད་པ་ན་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ཆོས་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་མིག་རྡུལ་མེད་ཅིང་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་སྐྱེས་སོ། །Once he had explained this aspect of the Dharma, Upatiṣya came to see phenomena through the unclouded and pristine eyes of Dharma.F.33.b301དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ཆོས་མཐོང་བ་དང་། ཆོས་ཐོས་པ་དང་།Upatiṣya saw the Dharma, heard the Dharma,F.33.b344ཆོས་རིག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་གཏིང་སླེབ་པ་དང་། སོམ་ཉི་ལས་རྒལ་བ་དང་།knew the Dharma, plumbed the depths of the Dharma, overcame his skepticism,F.33.b420ཐེ་ཚོམ་ལས་རྒལ་བ་དང་། གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་། གཞན་གྱིས་མི་བཀྲི་བ་དང་།transcended doubt, could not be swayed by others, and was not reliant on others.F.33.b501སྟོན་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་ནས་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་With his newfound fearless confidence in the Dharma taught by the Teacher, he stood up from his seat,F.33.b604བླ་གོས་ཕྲག་པ་གཅིག་ཏུ་གཟར་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ག་ལ་བ་དེ་ལོགས་སུ་ཐལ་མོ་སྦྱར་བ་བཏུད་དེ་དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།ulled his shawl from one shoulder, bowed to the venerable Aśvajit with his palms pressed together, and spoke in verse:F.33.b723སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་འདི་ཡིན། །བསྐལ་མང་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་ཏུ། །“This is the Dharma of saviors. For millions upon billions of eonsF.33.b790སྔན་ཆད་མ་མཐོང་མ་ཐོས་པ། །འཆི་མེད་མྱ་ངན་མེད་པ་ཡི། །གོ་འཕང་འདི་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས། །I have neither seen it nor heard it. May I come to realize This immortal and peaceful state.”F.33.b884ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ད་ལྟར་ག་ལ་བཞུགས།“Venerable, where is the Blessed One now?”F.33.b927ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་འོད་མའི་ཚལ་བྱ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་འདི་ཉིད་ནའོ། །“Venerable, at the Kalandakanivāpa, in the Bamboo Grove outside Rājagṛha.”F.33.b1002དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱིས་སྨྲས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་པ་དང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་བྱས་ཏེ།Upatiṣya then praised and welcomed what Aśvajit had said.F.33.b1060ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ནས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ལ་ལན་གསུམ་བསྐོར་བ་                    བྱས་ཏེ་སོང་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་པང་ནས་སྐྱེས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་ངོ་། །After prostrating at Aśvajit’s feet, he circumambulated him three times and went to see Kolita.F.33.b1156ཀུན་དུ་རྒྱུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཀྱིས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་མཐོང་ངོ་། །From a long way off, Kolita saw Upatiṣya approaching.F.33.b1210མཐོང་ནས་ཀྱང་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །On meeting him, he said to Upatiṣya,F.33.b1247ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱི་དབང་པོ་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་རང་བཞིན་གྱི་མདོག་ནི་ཡོངས་སུ་དག །“Venerable, your faculties are clear and your complexion lustrous.F.33.b1314པགས་པའི་མདོག་ནི་ཤིན་དུ་དཀར་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་བདུད་རྩི་རྙེད་དམ།If your skin is so radiant, does that mean you have found ambrosia?”F.33.b1383ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྙེད་དོ། །“I have found someone worth venerating.”F.33.b1424ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེའི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ཅིག །“Share this venerable one’s teaching.” Upatiṣya then spoke in verse:F.34.a120དེ་སྐད་གསུང་བའི་ཚུལ་ཅན་དགེ་སྦྱོང་ཆེ། །The Great Śramaṇa is the one who thus proclaims.”F.34.a170ཚེ་དང་ལྡན་པ་ད་དུང་ཡང་ལན་གཅིག་བརྗོད་ཅིག །ཚེ་དང་ལྡན་པ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །“Venerable, please repeat it one more time. Venerable, say it again.”F.34.a1ཆོས་རྣམས་གང་དག་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་གང་ཡིན་པའང་། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏེ། །“Those phenomena that arise from causes, The Tathāgata himself has taught That they have a cause and also a cessation.F.34.a409ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་འདི་བཤད་པ་ན་ཀུན་དུ་རྒྱུ་པང་ནས་Once Upatiṣya had explained this aspect of the Dharma,F.34.a464སྐྱེས་ཆོས་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་མིག་རྡུལ་མེད་ཅིང་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་སྐྱེས་སོ། །Kolita too came to see phenomena through the unclouded and pristine eyes of Dharma.F.34.a548དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་པང་ནས་སྐྱེས་ཆོས་མཐོང་བ་དང་། ཆོས་ཐོས་པ་དང་། ཆོས་རིག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་གཏིང་སླེབ་པ་དང་།Kolita saw the Dharma, heard the Dharma, knew the Dharma, plumbed the depths of the Dharma,F.34.a640སོམ་ཉི་ལས་རྒལ་བ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ལས་རྒལ་བ་དང་།overcame his skepticism, transcended doubt,F.34.a684གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་། གཞན་གྱིས་མི་བཀྲི་བ་དང་།could not be swayed by others, and could not be led astray by others.F.34.a754སྟོན་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་ནས་Having gained a fearless confidence in the Dharma taught by the Teacher,F.34.a827སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་བླ་གོས་ཕྲག་པ་གཅིག་ཏུ་གཟར་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་ག་ལ་བ་དེ་ལོགས་སུ་ཐལ་མོ་སྦྱར་བ་བཏུད་དེ།he stood up from his seat, pulled his shawl from one shoulder, bowed to Upatiṣya with his palms pressed together,F.34.a942དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།nd spoke in verse:F.34.a961སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་འདི་ཡིན། །བསྐལ་མང་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་ཏུ། །“This is the Dharma of saviors. For millions upon billions of eonsF.34.a1028སྔན་ཆད་མ་མཐོང་མ་ཐོས་པ། །འཆི་མེད་མྱ་ངན་མེད་པ་ཡི། །གོ་འཕང་འདི་ལ་རྗེས་སུ་རྟོགས། །I have neither seen it nor heard it. May I come to realize This immortal and peaceful state.”F.34.a1122ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ད་ལྟར་ག་ལ་བཞུགས།“Venerable, where is the Blessed One now?”F.34.a1165ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་འོད་མའི་ཚལ་བྱ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་འདི་ཉིད་ནའོ། །“At the Kalandakanivāpa, in the Bamboo Grove outside Rājagṛha.”F.34.a1229ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཚུར་ཤོག་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བྱའོ། །“Come. We must live the holy life under the guidance of the Blessed One.”F.34.a1303ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེའི་ཕྱིར་ཇེ་འཁོར་ལ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ།“But venerable, we must first see our followers;F.34.a1352བདག་ཅག་ལྟ་བུའི་མི་གྲགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཤེས་པར་གྱུར་པ་དག་གིས་འཁོར་ལ་བལྟ་བ་ནི་ལེགས་པ་ཡིན་ནོ། །for it is only proper that knowledgeable and prominent people like us visit our followers.”F.34.a1444དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།So the wanderers Upatiṣya and Kolita went to the young brahmins and said,F.34.a1518བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །“Young brahmins, listen.F.34.a1543ཁོ་བོ་ཅག་གཉིས་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པར་བྱེད་ན་ཁྱེད་ཅག་ཇི་ལྟར་བྱེད།What will you do if we two go to live the holy life under the guidance of the Blessed One?”F.34.b1མཁན་པོ་གཉིས་བདག་ཅག་ཅུང་ཟད་ཅི་འཚལ་བ་གང་ལགས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་མཁན་པོ་གཉིས་ལས་བརྟེན་ནས་འཚལ་བ་ལགས་ན།“Masters, the little we seek, we seek because of you;F.34.b55གལ་ཏེ་མཁན་པོ་གཉིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་ན་བདག་ཅག་ཀྱང་མཁན་པོ་གཉིས་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྗེས་སུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བགྱིའོ། །so if you two masters go to live the holy life under the guidance of the Blessed One and go forth, we too will go forth.”F.34.b177བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་རྣམས་ད་དེའི་དུས་ལ་བབ་པར་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །“Young brahmins, then know that the time has come.”F.34.b229དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་འཁོར་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ལྔ་བཅུ་དང་འོད་མའི་ཚལ་བྱ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་ངོ་། །Upatiṣya and Kolita and their students, 250 apiece, then went to the Kalandakanivāpa in the Bamboo Grove.F.34.b335དེའི་ཚེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ཉིན་མོ་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་ཤིང་ལྗོན་པ་ཞིག་གི་དྲུང་ན་རྟེན་ཅིང་འདུག་གོ། །At the time, the venerable Aśvajit was seated, taking shelter from the sun at the foot of a tree.F.34.b433ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་མཐོང་ངོ་། །The wanderers Upatiṣya and Kolita saw the venerable Aśvajit from a long way off.F.34.b514མཐོང་ནས་ཀྱང་ཉེ་རྒྱལ་གྱིས་པང་ནས་སྐྱེས་ལ་སྨྲས་པ།On seeing him, Upatiṣya asked Kolita,F.34.b552པང་ནས་སྐྱེས་ཅི་ཇེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱའམ། འོན་ཏེ་གང་ལས་ཆོས་ཐོས་པ་དེ་ལ་བྱ།“Kolita, do we first pay our respects to the Blessed One, or to the one from whom we have heard of his Dharma?”F.34.b664དེས་སྨྲས་པ། ཇེ་གང་ལས་ཆོས་ཐོས་པ་དེ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱའོ། །“To the one from whom we have heard of his Dharma.”F.34.b716དེ་གཉིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་འཁོད་དོ།The two of them went to the venerable Aśvajit. Reaching him, they prostrated at his feet, before taking a seat off to one side.F.34.b956རྒན་པ་དང་ནི་གཞོན་པའང་རུང་། །གང་ལས་ཆོས་ནི་རྣམ་ཤེས་པ། །དེ་ལ་གུས་པར་ཕྱག་བྱ་སྟེ། །མེ་ལ་བྲམ་ཟེ་གཙང་མ་བཞིན།། །“Like a pure brahmin does to fire, Bow with respect to the one, Whether he be young or old, Who tells you of the Dharma.”F.34.b844བྲམ་ཟེ་མེ་ལ་དགའ་བ་ཞིག་ཀྱང་མེ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱེད་ཅིང་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །At that point, a brahmin who loved fire paid it homage and respect.F.34.b912དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྱུང་བ་འདི་ལ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།He then spoke a verse of the Blessed One’s:F.34.b1078དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་གྱི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་དོང་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་                    ངོ་། །When Upatiṣya and Kolita had prostrated at the feet of Aśvajit, they left and went to where the Blessed One was.F.35.a114དེའི་ཚེ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་དགེ་སློང་གི་འཁོར་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མའི་གུང་ལ་ཆོས་སྟོན་ཅིང་བཞུགས་སོ། །At the time, the Blessed One was seated, teaching Dharma to a crowd of many hundreds of monk followers.F.35.a218བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་གཟིགས་སོ། །The Blessed One saw Upatiṣya and Kolita from a long way off.F.35.a279གཟིགས་ནས་ཀྱང་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།When he saw them, he said to the monks,F.35.a319དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གྲོགས་ཡོངས་སུ་སྡུད་པ། ཚོགས་ཡོངས་སུ་འདྲེན་པ། ཚོགས་ཀྱི་མདུན་ནས་འོང་བ་འདི་ལྟ་སྟེ།“Monks, embrace your friends, bring them to the head of the assembly, let them come before you.F.35.a415ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་མཐོང་ངམ། བཙུན་པ་མཐོང་ངོ་། །Do you see Upatiṣya and Kolita, or do you see venerable ones?F.35.a477འདི་གཉིས་ནི་ངའི་ཉན་ཐོས་ཟུང་དང་། ཟུང་གི་མཆོག་དང་། ཟུང་བཟང་བོར་འགྱུར་ཏེ།These two will become my disciples, my foremost and noblest pair,F.35.a543གཅིག་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་ལ། ཅིག་ཤོས་ནི་ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །for one shall become the greatest of miracle workers, and the other shall become the wisest of the wise.”F.35.a649དེ་ནས་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།A monk then spoke a verse:F.35.a676སྟོན་པ་དགོངས་ཡུལ་མཐའ་ཡས་པ། །སྐྱེས་བུའི་དབང་པོ་མཁྱེན་མཐར་བྱོན། །“To what the Teacher knows there is no end, His mind the perfection of human capacity.F.35.a763བཅོམ་ལྡན་སྲིད་པའི་མཐར་མཛད་པས། །The Blessed One has reached saṃsāra’s end,F.35.a806གྲོགས་པོ་ཉེ་རྒྱལ་པང་ནས་སྐྱེས། །འོད་མའི་ཚལ་དུ་མ་ཕྱིན་པར། །དེ་ལྟར་མཆི་བ་གཟིགས་གྱུར་ནས། །So before our friends Upatiṣya and Kolita Arrived in the Bamboo Grove He foresaw their coming And said with certainty among this
                   gathering:F.35.a1006གཅིག་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལྡན་པའི་མཆོག །ཅིག་ཤོས་ཤེས་རབ་ལྡན་པ་ཡི། །One will be the greatest Of miracle workers; The other will be The wisest of the wise.’ ”F.35.a946ཚོགས་མཆོག་དབུས་སུ་དེ་གཉིས་ནི། །འདི་གཉིས་ང་ཡི་ཉན་ཐོས་ཀྱི། །ཟུང་མཆོག་འགྱུར་ཞེས་ངེས་བསྟན་ཏེ། །‘These two will become The foremost among all my disciples.F.35.a1096དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་ཉེ་རྒྱལ་དང་པང་ནས་སྐྱེས་གཉིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Upatiṣya and Kolita then approached the Blessed One,F.35.a1149བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །prostrated at his feet, and made the following request:F.35.a1205བཙུན་པ་བདག་ཅག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་གནང་ན།“If we are permitted, reverend, we would obtain the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.F.35.a1337བདག་ཅག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བགྱིའོ།We would live the holy life in the Blessed One’s presence.”F.35.a1701སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་ཞག་བདུན་སྐྱེས་པ་ཙམ་དང་།with but a week’s worth of hair and beard,F.35.a1560དེ་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའི་མཇུག་ཁོ་ནར་སྐྲ་བྱི་བ་དང་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པར་གྱུར་ཏེ། །Only after the Blessed One had given his consent, did their hair fall out and they were clothed in robes.F.35.a1397བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་གཉིས་ལ་དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་The Blessed One said to them, “Come, join me,” thereby allowing their going forth.F.35.a1480བྱ་བས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་དགེ་སློང་དག་ཚུར་ཤོག་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་། །He enjoined them with the words, “Monks, come, join me and live the holy life.”F.35.b498ཡང་སྨྲས་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཚུར་ཤོག་བཀའ་སྩལ་པས། སྐྲ་བྱི་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པའི་ལུས་ལྡན་ཞིང་། །མོད་ལ་དབང་པོ་རབ་ཞིར་གནས་གྱུར་ཏེ། །Again it is said: Hair tonsured and body clad in robes From the Tathāgata’s call to come forth, That moment, their senses were perfectly stilledF.35.b404དགེ་སློང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བརྒྱ་ལོན་པའི་སྤྱོད་ལམ་ལྟ་བུར་གནས་པར་གྱུར་ཏོ།Having completed their approach to monkhood, they stood with the deportment of monks who had been ordained for one hundred years.F.35.b266སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་ཞག་བདུན་སྐྱེས་པ་ཙམ་དང་། ལག་པ་ན་ལྷུང་བཟེད་དང་། བྱ་མ་བུམ་ཐོགས་པ་དང་། །with but a week’s worth of hair and beard, alms bowl and water pitcher in their hands.F.35.b667སངས་རྒྱས་དགོངས་པས་ལུས་གཟུགས་བཀབ་པར་གྱུར།For then will your body be swathed in the Buddha’s mind.F.35.b838རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་། །and entered Rājagṛha to beg for alms.F.35.b724དེ་ནས་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ།Early the next morning, a great many monks put on their lower robes, took up their begging bowls and Dharma robesF.35.b1107སངས་རྒྱས་མ་ག་དྷཱ་དག་གི། །གྲོང་མཆོག་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་གཤེགས་པས།“The Buddha has come to Rājagṛha, Magadha’s premier city,F.35.b1065ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Vilifying the monks, they spoke in verse:F.35.b971རིང་པོ་མ་ལོན་པས་ཡི་མ་རངས་ཤིང་མངོན་པར་མི་དགའ་བ་དེ་དག་གིས་དགེ་སློང་དེ་དང་དེ་དག་མཐོང་ནས་ཅོ་འདྲི་ཞིང་and joined the Buddha’s renunciant order, they quickly became disappointed and visibly upset.F.35.b1165ཡང་དག་རྒྱལ་བའི་ཀུན་ཁྲིད་ན། །ཕྱིན་ཆད་ཅི་ཞིག་བཀྲི་བར་བྱ། །And led away all Sañjayin’s students Only when there was naught else to lead away.”F.35.b1249དེས་དགེ་སློང་རྣམས་སྤ་གོང་ཞིང་མི་དགའ་བ་དང་མི་འཇིགས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཏོ།The monks were crestfallen, upset, and lost their fearlessness.F.35.b1489རྐང་པ་གཉིས་བཀྲུས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་མི་བདེ་བས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་ནས་ཕྱིན་པ་དང་། །washed their feet, and went, hurting and upset, to see the Blessed One.F.35.b1313དེ་ནས་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཕྱིར་བརྒྱུས་ནས་ཟས་ཀྱི་བྱ་བ་བྱས་ཏེ་Having gone to collect alms in Rājagṛha, the great many monks ate what they had been given and,F.35.b1409ཕྱི་དྲོ་བསོད་སྙོམས་མི་ལེན་པས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་མཁོས་སུ་ཕབ་ནས་as alms are not sought after noon, packed their begging bowls and Dharma robes,F.35.b1561བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འཁོད་དོ། །As they arrived, the great many monks prostrated at the Blessed One’s feet,F.35.b1637ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འཁོད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་གིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །sat off to one side, and told the Blessed One,F.35.b1684བཙུན་པ་འདི་ན་བདག་ཅག་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་འཚལ།“Reverend, early this morning a great many of us monks put on our robes,F.35.b1757ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་།picked up our begging bowls and Dharma robes, and went to Rājagṛha to collect alms.F.35.b1841དེ་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་མི་གང་དག་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱི་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་There, when the people of Rājagṛha saw that members of Sañjayin’s tīrthika community had renounced itF.35.b2037ཅོ་འདྲི་ཞིང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ།Vilifying us, they spoke in verse:F.36.a725ཅོ་འདྲི་ཞིང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ།Vilifying us, they spoke in verse:F.36.a760སངས་རྒྱས་མ་ག་དྷཱ་དག་གི། །གྲོང་མཆོག་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་གཤེགས་པས། །ཡང་དག་རྒྱལ་བའི་ཀུན་ཁྲིད་ན། །ཕྱིན་ཆད་ཅི་ཞིག་བཀྲི་བར་བྱ། །“The Buddha has come to Rājagṛha, Magadha’s premier city, and And led away all Sañjayin’s students Only when there was naught else to lead
                   away.”F.36.a906ཞེས་མཆི་ནས་དེས་བདག་ཅག་རྣམས་སྤ་གོང་ཞིང་མི་དགའ་བ་དང་། མི་འཇིགས་པ་མ་མཆིས་པར་གྱུར་ཏོ། །“With this, we became crestfallen, upset, and lost our fearlessness.”F.36.a976བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་མི་དེ་སྐད་ཟེར་བ་རྣམས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས།“Monks,” instructed the Blessed One, “say this to the people of Rājagṛha who say such things: “F.36.a1072འདི་ལ་དཔའ་ཆེན་བདེ་གཤེགས་དག །དམ་པའི་ཆོས་ཀྱིས་ཁྲིད་མཛད་དེ། །‘Here the mighty sugatas Lead with the sublime Dharma.F.36.a1127དེ་དག་ཆོས་ཀྱིས་ཁྲིད་མཛད་ལ། །མཁས་པ་སུ་ཞིག་མི་བཟོད་བྱེད། །What wise man could reject Such noble leadership?’F.36.a1178ཅེས་བརྗོད་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་མི་དེ་སྐད་ཟེར་བ་རྣམས་ཀྱི་རློམ་པ་ཙམ་མམ་སྤོབས་པ་ཙམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །“That will dispel all the vanity and self-assurance of the people of Rājagṛha who speak like that.”F.36.a1278དེ་ནས་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་Early the next morning, a great many monks put on their robes, took up their begging bowls and Dharma robes,F.36.a1387རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་།and entered Rājagṛha to beg for alms.F.36.a1425དེ་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་མི་གང་དག་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་གྱི་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པས་ཡི་མ་རངས་ཤིང་མངོན་པར་མི་དགའ་བ་དེ་དག་གིས་དགེ་སློང་དེ་དང་དེ་དག་མཐོང་ནས་ཅོ་འདྲི་                    ཞིང་When the people of Rājagṛha saw that members of Sañjayin’s tīrthika community had renounced it and joined the Buddha’s renunciant order,
                   they soon become disappointed and visibly upset.F.36.a1611ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ། །Vilifying the monks, they again spoke the same verse:F.36.a1807དེ་ནས་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།One monk then replied:F.36.a1830འདི་ན་དཔའ་ཆེན་བདེ་གཤེགས་དག །དམ་པའི་ཆོས་ཀྱིས་ཁྲིད་མཛད་དེ། །“Here the mighty sugatas Lead with the sublime Dharma.F.36.a1885དེ་དག་ཆོས་ཀྱིས་ཁྲིད་མཛད་ལ། །མཁས་པ་སུ་ཞིག་བཟོད་མི་བྱེད། །What wise man could reject Such noble leadership?”F.36.a1936དེ་སྐད་ཅེས་སྨྲས་པ་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཀྱི་མི་དེ་སྐད་ཟེར་བ་རྣམས་ཀྱི་རློམ་པ་ཙམ་མམ་སྤོབས་པ་ཙམ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་དུ་མེད་པར་གྱུར་                    ཏོ། །With that statement he dispelled all the vanity and self-assurance of the people of Rājagṛha who spoke like that.F.36.a2050ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དུས་ལ་བབ་ཅིང་དེའི་ཆུང་མ་ཡང་དུས་ལ་བབ།Some time later, the brahmin Māṭhara’s time came, as did his wife’s.F.36.a2119བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ཡང་དུས་ལ་བབ། ཤཱ་རི་ཀཱ་ཡང་དུས་ལ་བབ་བོ། །The brahmin Tiṣya’s time came, as did Śārikā’s.F.36.a2167བྲམ་ཟེའི་བུ་ཁྱེའུ་སྟོད་རིངས་ཀྱང་ལྷོ་ཕྱོགས་ནས་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་བཟུང་ནས་གྲོང་ན་ལ་དར་ཕྱིན་པ་དང་།Tiṣya’s son, Koṣṭhila, returned to the village of Nālada from the South where he had taken up with the Lokāyata ascetics.F.36.b240དེ་སྒོ་བས་བཞིན་གྱི་གཟུགས་ལས་ངོ་ཤེས་ནས་སྨྲས་པ།The village gatekeeper recognized him and asked,F.36.b289ཤེས་ལྡན་ཁྱོད་སྟོད་རིངས་ཡིན་ནམ། ཁོ་བོ་སྐྱེ་བོ་དག་གིས་དེ་ལྟར་ཤེས་སོ། །“Sir, are you Koṣṭhila?” “People know me thus.F.36.b336བྲམ་ཟེ་གནས་ལེན་གྱི་བུ་དེ་ག་རེ། དུས་ལ་བབ་བོ། །What has become of the brahmin Māṭhara?” “His time came.”F.36.b394དེའི་ཆུང་མ་དེ་ག་རེ། དེ་ཡང་དུས་ལ་བབ་བོ། །“What has become of his wife?” “Her time came.”F.36.b442བྲམ་ཟེ་སྐར་རྒྱལ་ག་རེ། དེ་ཡང་དུས་ལ་བབ་བོ། །“What has become of the brahmin Tiṣya?” “His time came too.”F.36.b503ཤཱ་རི་ཀཱ་ག་རེ། དེ་ཡང་དུས་ལ་བབ་བོ། །“What has become of Śārikā?” “Her time came too.”F.36.b553ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་ག་རེ། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་དེའི་གན་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །“What has become of Śāriputra?” “Shortly after a teacher named Sañjayin appeared in Rājagṛha, he went forth and joined his renunciant
                   order.F.36.b694འདི་ལྟ་སྟེ་རེ་ཞིག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱ་བ་དེ་ནི་བྲམ་ཟེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །Lately it has become common for brahmins to go forth.”F.36.b749དེ་མཐར་གྱིས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་ཕྱིན་ནས་དེ་དེར་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།Koṣṭhila then made his way to Rājagṛha, and when he arrived there he asked,F.36.b825སྟོན་པ་ཡང་དག་རྒྱལ་བ་ཅན་ག་རེ། དུས་ལ་བབ་བོ། །“What has become of the teacher Sañjayin?” “His time came.”F.36.b885དེའི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གནས་ག་རེ།“What has become of his tīrthika community?”F.36.b930ཐམས་ཅད་དགེ་སྦྱོང་གཽ་ཏ་མའི་དྲུང་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །“They have all gone forth and joined the renunciant order around the ascetic Gautama.”F.36.b1017དགེ་སྦྱོང་གཽ་ཏ་མ་ནི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་ལུང་བསྟན་པས་དེ་ཡང་དེའི་མདུན་ན་འདོན་དུ་འགྱུར་བས་ལེགས་སོ། །“It would have been good had the ascetic Gautama, who was prophesied to become king of the world, become royal priest.”F.36.b1397ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཀྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །As he sat there off to one side, Dīrghanakha said to the Blessed One,F.36.b1467ཀྱེ་གཽ་ཏ་མ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ། །“O Gautama, no self endures.”F.36.b1497མེར་འཇུག་གི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་པར་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པའི་ལྟ་བ་དེ་ཡང་མི་བཟོད་དོ། །“Son of a self-immolator, even that view you hold, which views all forms of self as unable to endure, does not itself endure.”F.36.b1624ཀྱེ་གཽ་ཏ་མ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་པར་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པའི་ལྟ་བ་དེ་ཡང་མི་བཟོད་དོ།“Agreed, O Gautama,” replied Dīrghanakha, “even that view which views all forms of self as unable to endure does not itself endure.”F.36.b1799དེ་ལྟར་མཐོང་ན་ལྟ་བ་དེ་ཡང་སྤོང་བ་དང་། འདོར་བ་དང་། མེད་པར་འགྱུར་ལ། །if you see it like that, that view too will be abandoned, discarded, and cease to be.F.36.b1757མེར་འཇུག་གི་བུ་འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་ཤེས་ཤིང་“Son of a self-immolator, then know this:F.36.b1885ལྟ་བ་གཞན་ཡང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བ་དང་། ཉེ་བར་མི་ལེན་པ་དང་། མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །Other views too will not be entertained, embraced, or arise.”F.36.b1947ཀྱེ་གཽ་ཏ་མ་བདག་གིས་དེ་ལྟར་ཤེས་ཤིང་“O Gautama, I know this,F.36.b2125མེར་འཇུག་གི་བུ་ཁྱོད་ནི་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་དང་ལྷན་ཅིག་མཚུངས་ཤིང་འདྲ་བར་འགྱུར་ཏེ། །The Blessed One replied at length, “Son of a self-immolator, you are like and akin to most people,F.36.b1137དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Koṣṭhila, who had taken the name Dīrghanakha when he became a wanderer, went to see the Blessed One.F.36.b1238བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་ཐབས་ཅིག་ཕན་ཚུན་མངོན་དུ་ཡང་དག་པར་དགའ་བར་འགྱུར་བ་དང་།
                   ཡང་དག་པར་མགུ་བར་འགྱུར་བའི་གཏམ་སྣ་ཚོགས་བྱས་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ།When he arrived, he and the Blessed One were clearly overjoyed to see one another and exchanged warm words of goodwill before Dīrghanakha
                   sat off to one side.F.37.a100སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེ་ཡང་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བས་ཁྱོད་ཀྱང་དེ་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །for most people also view things thus and say such things, and in that you are just like them.F.37.a195མེར་འཇུག་གི་བུ་འཇིག་རྟེན་ན་དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེ་གང་ལ་ལ་དག་ལྟ་བ་འདི་ཡང་འདོར་Son of a self-immolator, in this world those ascetics and brahmins who discard this view,F.37.a285ཞིང་ལྟ་བ་གཞན་ཡང་ཉེ་བར་མི་ལེན་པའི་དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེ་དེ་དག་ནི་ཉུང་བ་བས་ཀྱང་ཆེས་ཉུང་བ་ཞེས་བྱའོ། །and those ascetics and brahmins who do not embrace other views, are said to be the fewest of the few.F.37.a387མེར་འཇུག་གི་བུ་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་ལྟ་བའི་གནས་ཡིན་ཏེ། གསུམ་གང་ཞེ་ན།“Son of a self-immolator, there are three positions regarding the view. What are those three positions?F.37.a491མེར་འཇུག་གི་བུ་འདི་ལ་ལ་ལ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་དང་།Son of a self-immolator, regarding this point, some hold the view and argue that all selves endure.F.37.a591གཞན་ཡང་འདི་ལ་ལ་ལ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་དང་།Others hold the view and argue that no self endures,F.37.a644གཞན་ཡང་འདི་ལ་ལ་ལ་བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་ལ་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བའོ། །while still others hold the view and argue that some selves endure and other selves do not endure.F.37.a743མེར་འཇུག་གི་བུ་དེ་ལ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པར་འགྱུར་གྱི།“Son of a self-immolator, in holding that all selves endure, attachment will ariseF.37.a826ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་། ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།and attachment will not disappear; aversion will arise and aversion will not disappear;F.37.a914ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།confusion will arise and confusion will not disappear;F.37.a969ཀུན་དུ་སྩོགས་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྩོགས་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།accumulation will occur and accumulation will not disappear;F.37.a1030ཀུན་དུ་སྦྱོར་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་བྲལ་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།fetters will occur and fetters will not disappear;F.37.a1081ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་གྱི། རྣམ་པར་བྱང་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།and defilement will arise and purification will not occur.F.37.a1140བདག་ནི་ཐམས་ཅད་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་མངོན་པར་དགའ་བ་དང་། ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ལྷག་པར་ཆགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ།With this view that holds that all selves endure, eager anticipation, pursuit, and excessive attachment will arise.F.37.a1597རྣམ་པར་བྱང་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།and purification will occur and defilement will disappear.F.37.a1541ཀུན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྦྱོར་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།one will be free of fetters and fetters will not occur;F.37.a1480ཀུན་དུ་སྩོགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྩོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།accumulation will disappear and accumulation will not occur;F.37.a1425ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།confusion will disappear and confusion will not arise;F.37.a1372ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་། །aversion will disappear and aversion will not arise;F.37.a1256མེར་འཇུག་གི་བུ་དེ་ལ་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་“Son of a self-immolator, in holding that no self endures,F.37.a1315འདི་ནི་ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།attachment will disappear and attachment will not arise;F.37.b401བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་མངོན་པར་མི་དགའ་བ་དང་།With this view that holds that no self endures, there will be no eager anticipation,F.37.b486ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པ་དང་། ལྷག་པར་ཆགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །no pursuit, and excessive attachment will disappear.F.37.b539མེར་འཇུག་གི་བུ་དེ་ལ་བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་ལ་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ལ་ནི་“Son of a self-immolator, regarding the view that some selves endure and other selves do not endure,F.37.b640་རེ་ཞིག་བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།in holding that some selves do endure, attachment will arise and attachment will not disappear;F.37.b736ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།aversion will arise and aversion will not disappear;F.37.b789ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།confusion will arise and confusion will not disappear;F.37.b844ཀུན་དུ་སྩོགས་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྩོགས་པ་མེད་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།accumulation will occur and accumulation will not disappear;F.37.b905ཀུན་དུ་སྦྱོར་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་བྲལ་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།fetters will occur and fetters will not disappear;F.37.b956ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་གྱི། རྣམ་པར་བྱང་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།and defilement will arise and purification will not occur.F.37.b1015བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་མངོན་པར་དགའ་བ་དང་།With this view that holds that some selves endure, eager anticipation,F.37.b1086ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་། ལྷག་པར་ཆགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །pursuit, and excessive attachment will arise.F.37.b1132བདག་ནི་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་འདོད་ཆགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།At the same time, in holding that some selves do not endure, attachment will disappear and attachment will not arise;F.37.b117ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་ཞེ་སྡང་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།aversion will disappear and aversion will not arise;F.37.b170ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་གཏི་མུག་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།confusion will disappear and confusion will not arise;F.37.b225ཀུན་དུ་སྩོགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྩོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།accumulation will disappear and accumulation will not occur;F.37.b286ཀུན་དུ་སྦྱོར་བ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་དུ་སྦྱོར་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་།one will be free of fetters and fetters will not occur;F.37.b342རྣམ་པར་བྱང་བར་འགྱུར་གྱི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་།and purification will occur and defilement will disappear.F.37.b1534བདག་ནི་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་ལྟ་བའི་ལྟ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་མངོན་པར་མི་དགའ་བ་དང་། །With this view that holds that some selves do not endure, there will be no eager anticipation,F.37.b1682དེ་ལ་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་འདི་ལྟར་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་དེ།“Informed noble disciples scrutinize the first position in this way:F.37.b1751གལ་ཏེ་བདག་ཐམས་ཅད་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་ན་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་གང་ཡིན་པ་དང་།if one holds the view and argues that all selves endure, then the view and argument that no self enduresF.38.a175བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་ལ་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་གང་ཡིན་པ་གཉིས་དང་བདག་ལྷན་ཅིག་རྩོད་པར་འགྱུར།and the view and argument that some selves endure while other selves do not endure would counter and undermine the self;F.38.a296འགྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། རྩོད་ན་འགྱེད་པར་འགྱུར། འགྱེད་ན་རྣམ་པར་འཚེ་བར་འགྱུར་རོ། །if it counters, it would undermine, and if it undermines, it would debunk the self.F.38.a380དེ་ལྟར་རྩོད་པ་དང་། འགྱེད་པ་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བ་ཡང་དག་པར་མཐོང་ནས་“In correctly seeing the countering, the undermining, and the debunking thus done,F.38.a463ལྟ་བ་འདིའང་དོར་ཞིང་ལྟ་བ་གཞན་ཉེ་བར་མི་བླང་སྟེ།that view too would be abandoned and other views would not be embraced.F.38.a535དེ་ལྟར་ན་བདག་ལ་ལྟ་བ་དེ་ཡང་སྤོང་བ་དང་། འདོར་བ་དང་། མེད་པར་འགྱུར་ལ།Thus that view of self too would be abandoned, discarded, and cease to be,F.38.a610ལྟ་བ་གཞན་ཡང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བ་དང་། ཉེ་བར་མི་ལེན་པ་དང་། མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་མོ། །while other views too would not be entertained, embraced, or arise.F.38.a678དེ་ལ་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་འདི་ལྟར་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་དེ།“Informed noble disciples scrutinize the second position in this way:F.38.a748གལ་ཏེ་བདག་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་ན་if one holds the view and argues that no self endures, then the view and argument that all selves endureF.38.a1356དེ་ལ་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཐོས་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་འདི་ལྟར་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་དེ་གལ་ཏེ་“Informed noble disciples scrutinize the third position in this way:F.38.a1516བདག་ནི་ཁ་ཅིག་བཟོད་ལ་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་གང་ཡིན་པ་གཉིས་དང་བདག་ལྷན་ཅིག་རྩོད་པར་འགྱུར།the view and argument that all selves endure and the view and argument that no selves endure would counter and undermine the self;F.38.a1425བདག་ཁ་ཅིག་བཟོད་ལ་ཁ་ཅིག་མི་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་ན་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་བཟོད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ལྟ་ཞིང་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་གང་ཡིན་པ་དང་།if one holds the view and argues that some selves endure while other selves do not endure,F.38.b231ལྟ་བ་གཞན་ཡང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བ་དང་། ཉེ་བར་མི་ལེན་པ་དང་། མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་མོ། །while other views too would not be entertained, embraced, or arise.F.38.b299མེར་འཇུག་གི་བུ་ལུས་འདི་ནི་གཟུགས་ཅན་རགས་པ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ།“Son of a self-immolator, as this body is composed of gross form and arises from the four great elements,F.38.b405དེ་ལ་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་ཡང་དང་ཡང་དུ་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པ་རྗེས་སུ་བལྟ་ཞིང་གནས་པར་བྱའོ། །noble disciples observe and dwell on its repeated arising and destruction.F.38.b480དེ་ལ་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཡང་དང་ཡང་དུ་འབྱུང་བ་དང་འཇིག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་ན།If noble disciples observe and dwell on its repeated arising and destruction,F.38.b558དེ་ལ་ལུས་ལ་འདུན་པ་དང་། ལུས་ལ་ཆགས་པ་དང་། ལུས་ལ་དགའ་བ་དང་། ལུས་ལ་ཞེན་པ་དང་།whatever aspirations, attachment, craving, obsessions,F.38.b613ལུས་ལ་ཆུམས་པ་དང་། ལུས་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པ་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེས་དེའི་སེམས་ཡོངས་སུ་གཏུགས་ཏེ་མི་གནས་སོ། །preoccupations, or excessive attachment may arise towards the body will be confronted and will not remain.F.38.b720མེར་འཇུག་གི་བུ་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་ཚོར་བ་ཡིན་ཏེ། གསུམ་གང་ཞེ་ན།“Son of a self-immolator, there are three feelings. What are these three?F.38.b794བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའོ། །Pleasure, pain, and that which is neither pleasant nor painful.F.38.b858མེར་འཇུག་གི་བུ་གང་གི་ཚེ་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་བདེ་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་ན་Son of a self-immolator, when noble disciples experience feelings of pleasure,F.38.b937དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་གཉིས་འགག་པར་འགྱུར་ཏེ།then feelings of pain and feelings which are neither pleasant nor painful come to a halt.F.38.b1027དེའི་ཚེ་ན་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་བདེ་བའི་ཚོར་བ་འབའ་ཞིག་མྱོང་བར་བྱེད་དེ།At that time noble disciples experience only feelings of pleasureF.38.b1093བདེ་བའི་ཚོར་བ་ཡང་མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། འགོག་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ། །yet feelings of pleasure too are subject to impermanence, suffering, and cessation.F.38.b1177གང་གི་ཚེ་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་ན་“When noble disciples experience feelings of pain,F.38.b1228དེ་ལ་བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་གཉིས་འགག་པར་འགྱུར་ཏེ།then feelings of pleasure and feelings which are neither pleasant nor painful come to a halt.F.38.b1322དེའི་ཚེ་ན་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་འབའ་ཞིག་མྱོང་བར་བྱེད་དེ།At that time, noble disciples experience only feelings of painF.38.b1385སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་ཡང་མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། འགོག་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ། །yet feelings of pain too are subject to impermanence, suffering, and cessation.F.38.b1465གང་གི་ཚེ་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་ན་དེ་ལ་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་གཉིས་འགག་པར་འགྱུར་ཏེ།“When noble disciples experience feelings which are neither pleasant nor painful, then feelings of pleasure and pain come to a halt.F.38.b1598དེའི་ཚེ་ན་འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་འབའ་ཞིག་མྱོང་བར་བྱེད་དེ།At that time, noble disciples experience only feelings that are neither pleasant nor painfulF.39.a227སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་ཡང་མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། འགོག་པའི་ཆོས་ཅན་ནོ། །yet feelings that are neither pleasant nor painful too are subject to impermanence, suffering, and cessation.F.39.a337དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ་ཚོར་བ་འདི་དག་གི་གཞི་ནི་གང་ཡིན།“Thus they think, ‘What is the basis for these feelings?F.39.a394ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་གང་ཡིན། རིགས་མཐུན་པ་ནི་གང་ཡིན།What are their origins? What types of things are compatible with them?F.39.a465རབ་ཏུ་སྐྱེད་པ་ནི་གང་ཡིན་སྙམ་ན།What has produced their arising?’F.39.a499དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། ཚོར་བ་འདི་དག་གི་གཞི་ནི་རེག་པ་ཡིན།On reflection, the basis for these feelings is contact,F.39.a555ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་རེག་པ་ཡིན། རིགས་མཐུན་པ་ནི་རེག་པ་ཡིན། རབ་ཏུ་སྐྱེད་པ་ནི་རེག་པ་ཡིན་ཏེ།their origins lie in contact, they are compatible with contact, what has produced them is contactF.39.a654རེག་པ་དེ་དང་དེ་ཀུན་འབྱུང་བ་ལས་ཚོར་བ་དེ་དང་དེ་དག་ཀུན་འབྱུང་ངོ་། །Thus contact of different types occurs, prompting feelings of different types to arise.F.39.a742རེག་པ་དེ་དང་དེ་འགགས་པ་ལས་ཚོར་བ་དེ་དང་དེ་དག་འགག་པར་འགྱུར།Contact of different types cease, prompting feelings of different types to cease,F.39.a824ཉེ་བར་ཞི་བར་འགྱུར། བསིལ་བར་འགྱུར། ནུབ་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་མོ། །to calm, to cool off, to fade away.F.39.a860དེ་བདེ་བའམ། སྡུག་བསྔལ་བའམ། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་གང་ཡང་Thus when they experience feelings that are pleasant, painful or neither pleasant nor painful,F.39.a955རུང་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་དེས་དེ་དག་གི་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། ནུབ་པ་དང་། རོ་མྱང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་དང་།
                   ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ།they thoroughly and precisely understand their origins, their fading, their flavor, their shortcomings, and their perfect
                   renunciation.F.39.a1658རབ་ཏུ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པ་ན་འཇིག་རྟེན་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཉེ་བར་ལེན་པར་མི་བྱེད་དོ།and viewing and resting in its utter abandonment, they are not taken in, even in the slightest, by the world.F.39.a1595འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། འགོག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། །viewing it free of desirous attachment, viewing its cessation,F.39.a1466དེ་ཚོར་བ་བྱུང་ངོ་ཅོག་ལ་མི་རྟག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པ་དང་། ཟད་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། འཇིག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་།“When they view and rest in the impermanence of any feeling that arises while viewing its dwindling, viewing its disintegration,F.39.a1355འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། འགོག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། རབ་ཏུ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་སོ།they view it free of desirous attachment, they view its cessation, and view and rest in its utter abandonment.F.39.a1300ཟད་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། འཇིག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་།they view its dwindling, they view its disintegration,F.39.a1233ཚོར་བ་བྱུང་ངོ་ཅོག་ལ་མི་རྟག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས། །they view and rest in the impermanence of any feeling that arises,F.39.a1091དེ་ཚོར་བ་དེ་དག་གི་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། ནུབ་པ་དང་། རོ་མྱང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་པ་ན་“When they thoroughly and precisely understand their origins, their fading, their flavor, their shortcomings, and their perfect
                   renunciation,F.39.a1768ཉེ་བར་ལེན་པར་མི་བྱེད་ན་ཡོངས་སུ་གདུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །If they are not taken in, there will be no torment.F.39.a1820ཡོངས་སུ་མི་གདུང་ན་བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །If there is no torment, they will understand that their births have come to an end,F.39.a1904ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་བསྟེན་ཏོ། །བྱ་བ་བྱས་སོ། །that they have lived the holy life, that they have done what needed doing,F.39.a1979སྲིད་པ་འདི་ལས་གཞན་མི་ཤེས་སོ་ཞེསand that they will know no lives after this one.F.39.b514སྲིད་པ་འདི་ལས་གཞན་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་གོ་བར་བྱེད་ཅིང་བདག་ཉིད་ཁོ་ནས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད་དོ། །and that they will know no lives after this one. Thus they themselves will altogether transcend misery.F.39.b618དེ་ལུས་ཀྱི་མཐའ་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་When they experience the body’s most basic feelings,F.39.b671ལུས་ཀྱི་མཐའ་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །they thoroughly and precisely understand them with the thought, ‘I am experiencing the body’s most basic feelings.’F.39.b787སྲོག་གི་མཐའ་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་When they experience the life-force’s most basic feeling,F.39.b845སྲོག་གི་མཐའ་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ། །they thoroughly and precisely understand it with the thought, ‘I am experiencing the life-force’s most basic feeling.’F.39.b964ལུས་ཞིག་པའི་འོག་ཏུ་སྲོག་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པས་“Since the life-force comes to an end after the body has perished,F.39.b1031འདི་ཉིད་དུ་དེའི་ཚོར་བ་ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པར་འགག་པར་འགྱུར།all of that life’s feelings, every last one of them, come to a halt,F.39.b1100མ་ལུས་པར་ནུབ་པར་འགྱུར། མ་ལུས་པར་ཟད་པར་འགྱུར།every last one of them fades away, every last one of them dwindles away,F.39.b1173མ་ལུས་པར་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པར་འགྱུར་རོ། །and every last one of them comes to an end.F.39.b1217དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། བདག་བདེ་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་ལུས་ཞིག་པར་གྱུར་ན་དེ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ཡིན་ནོ། །Thus they think, ‘When I experience feelings of pleasure, if the body should perish, that will be the end of suffering.F.39.b1337བདག་སྡུག་བསྔལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་When I experience feelings of pain and feelings that are neither pleasant nor painful,F.39.b1424ལུས་ཞིག་པར་གྱུར་ན་དེ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཐའ་ཡིན་ནོ་སྙམ་མོ། །if the body should perish, that will be the end of suffering.’F.39.b1487དེ་བདེ་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་མི་ལྡན་པ་མྱོང་བར་བྱེད་ཀྱི་ལྡན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །“Thus when they experience the feeling of pleasure, it is unaccompanied, it is not accompanied by experiences.F.39.b1598དེ་སྡུག་བསྔལ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཚོར་བ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ན་མི་ལྡན་པ་མྱོང་བར་བྱེད་ཀྱི་ལྡན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །When they experience the feeling of pain or a feeling that is neither pleasant nor painful, it is unaccompanied, it is not accompanied by
                   experiences.F.39.b1749ཇི་ཞིག་དང་མི་ལྡན་ཞེ་ན། འདོད་ཆགས་དང་། ཞེ་སྡང་དང་། གཏི་མུག་དང་“What does not accompany their death? It is not accompanied by desire, aversion, or confusion.F.39.b1844མི་ལྡན་པ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་བ་དང་། ན་བ་དང་། འཆི་བ་དང་། མྱ་ངན་དང་། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་།It is not accompanied by birth, aging, illness, death, mourning, cries of misery,F.39.b1926སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། འཁྲུག་པ་དག་དང་མི་ལྡན་པ་དང་།pain, unease, or disturbance.F.39.b1956སྡུག་བསྔལ་དང་མི་ལྡན་པ་ཪང་སྨྲའོ། །It is not, I argue, accompanied by suffering.”F.39.b2003དེའི་ཚེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ཟླ་བ་ཕྱེད་ལོན་པ།During this talk, the venerable Śāriputra, who had been ordained two weeks earlier,F.39.b2087བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྣམ་ལོགས་ན་བསིལ་ཡབ་ཐོགས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་གཡོབ་ཅིང་འདུག་གོ། །sat, fanning the Blessed One.F.39.b2117དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།Śāriputra then had this thought:F.39.b2150བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་དེ་དང་དེ་དག་གི་སྤོང་བ་ཉིད་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་མཛད་ཅིང་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཉིད་དང་། འགོག་པ་ཉིད་དང་།
                   རབ་ཏུ་སྤོང་བ་ཉིད་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པར་མཛད་ཀྱིས།“The Blessed One has praised the abandonment of such phenomena along with the freedom from, the cessation of, and the utter abandonment of
                   desire.F.39.b2297བདག་གིས་ཀྱང་ཆོས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་སྤོང་བ་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པར་བྱ།I, too, should observe and abide by the abandonment of such phenomena,F.39.b2368དོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། །and should observe freedom from desire.F.40.a556དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས།Śāriputra then observed and abided by the abandonment of such phenomena.F.40.a295བདག་གིས་ཀྱང་ཆོས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་སྤོང་བ་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པར་བྱ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་།I, too, should observe and abide by the abandonment of such phenomena, and should observe freedom from desire.F.40.a406འགོག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། རབ་ཏུ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པར་བྱའོ་སྙམ་མོ།I, too, should observe and abide by the abandonment of such phenomena, and its cessation. I, too, should observe and abide by its utter
                   abandonment.”F.40.a629འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། འགོག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་། རབ་ཏུ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་སོ། །He proceeded to observe freedom from desire, observe its cessation, and observe and abide by its utter abandonment.F.40.a2369སངས་རྒྱས་དགོངས་པས་ལུས་གཟུགས་བཀབ་པར་གྱུར། །For then will your body be swathed in the Buddha’s mind.”F.40.a2262སྐྲ་བྱི་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པའི་ལུས་ལྡན་ཞིང་། །མོད་ལ་དབང་པོ་རབ་ཞིར་གནས་གྱུར་ཏེ། །Though your head be tonsured and your body clad in robes It is more important that your senses be stilled,F.40.a2199ཡང་སྨྲས་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཚུར་ཤོག་བཀའ་སྩལ་པསAgain it is said: “Once called by the Tathāgata to come forth,F.40.a2133ལོ་བརྒྱ་ལོན་པའི་སྤྱོད་ལམ་ལྟ་བུར་གནས་པར་གྱུར་ཏོ།he stood with the deportment of a monk who had been ordained for one hundred years.F.40.a1123ཆོས་ཐོས་པ་དང་། ཆོས་རིག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་གཏིང་སླེབ་པ་དང་།heard the Dharma, knew the Dharma, plumbed the depths of the Dharma,F.40.a1192སོམ་ཉི་ལས་རྒལ་བ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ལས་རྒལ་བ་དང་།overcame his skepticism, transcended doubt,F.40.a1236གཞན་གྱི་དྲིང་མི་འཇོག་པ་དང་། གཞན་གྱིས་མི་བཀྲི་བ་དང་།could not be swayed by others, and could not be led astray by others.F.40.a1306སྟོན་པའི་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་ནས་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་With his new-found fearless confidence in the Dharma taught by the Teacher, he stood up from his seat,F.40.a1409བླ་གོས་ཕྲག་པ་གཅིག་ཏུ་གཟར་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེ་ལོགས་སུ་ཐལ་མོ་སྦྱར་བ་བཏུད་དེ་pulled his shawl from one shoulder, bowed to the Blessed One with his palms pressed together,F.40.a1503བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །and made the following request to the Blessed One:F.40.a1554བཙུན་པ་བདག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་གནང་ན།“If it is permitted, reverend, I would obtain the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.F.40.a1684བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བདག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བགྱིའོ། །I would live the holy life in the Blessed One’s presence.”F.40.a1095དེ་ནས་ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཆོས་མཐོང་བ་དང་། །Dīrghanakha saw the Dharma,F.40.a991ཀུན་དུ་རྒྱུ་སེན་རིངས་ཀྱང་ཆོས་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་མིག་རྡུལ་མེད་ཅིང་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་སྐྱེས་སོ།The wanderer Dīrghanakha, too, came to see phenomena through the unclouded and pristine eyes of Dharma.F.40.a877རབ་ཏུ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པ་ན་ལེན་པ་མེད་པར་ཟག་པ་རྣམས་ལས་སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་ལོ། །and observe and abide by its utter abandonment, his mind, in the absence of grasping, was freed from defilements.F.40.a745དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ཆོས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་སྤོང་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་།
                   འགོག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དང་།As he observed and abided by the abandonment of such phenomena and proceeded to observe freedom from desire, observe its cessation,F.40.a1902དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའི་མཇུག་ཁོ་ནར་སྐྲ་བྱི་བ་དང་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པར་གྱུར་ཏེ་Only after the Blessed One had given his consent, did his hair fall out and was he clothed in robes,F.40.a1999སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་ཞག་བདུན་སྐྱེས་པ་ཙམ་དང་། ལག་པ་ན་ལྷུང་བཟེད་དང་བྱ་མ་བུམ་ཐོགས་ཤིང་དགེ་སློང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་with but a week’s worth of hair and beard, alms bowl and water pitcher in hand. Having completed his approach to monkhood,F.40.a1743བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་ལ་དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་The Blessed One said to him, “Come, join me,” thereby allowing his going forth,F.40.a1823དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་། །and enjoined him with the words, “Monk, come, join me and live the holy life.”F.40.b59དེ་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་གཅིག་པུ་དབེན་པ་བག་ཡོད་པ་རྟུན་པ་དང་ལྡན་པ་བདག་ཉིད་བཏང་བར་གནས་སོ། །With this going forth, Dīrghanakha went to live alone in solitude, diligent and persevering, devoted to his resolve.F.40.b176གཅིག་པུ་དབེན་པ་བག་ཡོད་པ་རྟུན་པ་དང་ལྡན་པ་བདག་ཉིད་བཏང་བར་གནས་པ་ན་While living alone in solitude, diligent and persevering, devoted to his resolve,F.40.b258རིགས་ཀྱི་བུ་གང་དག་གི་ཕྱིར་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ཏེ་གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་བགོས་ནས་he perceived that he had, in that very life, actualized the unsurpassed aim of the holy life for which the sons of noble families,F.40.b777།བར་སྡོམ་ལ།A section index:F.40.b676གོ་བར་བྱེད་ཅིང་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་ཀུན་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་གྱུར་ཏོ།། །Thus the venerable one achieved the all-knowing state of an arhat whose mind had been utterly freed.F.40.b607བྱ་བ་བྱས་སོ། །སྲིད་པ་འདི་ལས་གཞན་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་I have done what needed doing, I will know no lives after this one.”F.40.b510དེ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་རང་གི་མངོན་པར་ཤེས་པས་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ཏེ་བསྒྲུབས་ནས་བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དོ།With his achievement, he understood, “My births have come to an end, I have lived the holy life,F.40.b389ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱེད་པ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་མཐའ་བླ་ན་མེད་པwith perfect faith, cut their hair, shave their beards, don the saffron robes, and go forth from home into homelessness.F.40.b794བདག་ནི་ཐམས་ཅད་མི་བཟོད་དང་། །འོ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་ཤེས། །“All selves do not endure”; “You who view things thus,F.40.b849ཁྱོད་ནི་སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེན་མཚུངས། །འཇིག་རྟེན་དགེ་སྦྱོང་བྲམ་ཟེ་དང་། །You are just like them”; Worldly persons, ascetics, and brahmins,F.40.b915ལྟ་བའི་གནས་ནི་གསུམ་པོ་དང་། །འཕགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཐོས་ལྡན་དང་། །And their three positions on the view; Informed noble disciples;F.40.b980ལུས་དང་ཚོར་དང་ཚོར་གཞི་འགག །ཀུན་འབྱུང་ལ་སོགས་ཤེས་པ་དང་། །Body, feelings, and the cessation of the basis for feelings; Understanding their origin and the like;F.40.b1082མྱ་ངན་འདས་དང་ལུས་སྲོག་མཐའ། །ལུས་ཞིག་སྲོག་ནི་ཡོངས་གཏུགས་དང་། །Transcending misery, the most basic of body and life-force; Life ends unaccompanied,F.40.b1167སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དང་མི་ལྡན་དང་། །ཤཱ་རིའི་བུ་ནི་ཐ་མ་ཡིན། །With the perishing of the body, And the end of suffering; And, lastly, Śāriputra.F.40.b1249དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One said to the monks,F.40.b1284དགེ་སློང་དག་ངའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་སློང་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདི་ལྟ་སྟེ།“Monks, among my monk disciples who have gained the knowledge of perfect discernment,F.40.b1370དགེ་སློང་སྟོད་རིངས་མཆོག་ཡིན་ནོ། །the monk Koṣṭhila is supreme.”F.40.b1401དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཙོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཙོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།In doubt, the monks went to him who severs all doubts, the Blessed Buddha, and asked,F.40.b1487བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན་“Reverend, what is it that the venerable Śāriputra has done,F.40.b1548ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཤེས་རབ་རྣོ་བ་དང་། ཤེས་རབ་ཟབ་པ་དང་། ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་དུ་གྱུར།that the ripened fruit of that action has made his intellect sharper, finer, and more incisive?”F.40.b1645བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་“Monks,” replied the Blessed One,F.40.b1679ཤཱ་རིའི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ། རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ།“Śāriputra himself discovered the store of action, mastered conditions,F.40.b1751འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་བསགས་པས།tended to them as one does an irrigation channel, and emerged without indecision.F.40.b1833ཤཱ་རིའི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར།As he himself acted and accumulated thus, no one else experiences the results of actions and accumulations as Śāriputra has done.F.41.a319དགེ་སློང་དག་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།Monks, actions and accumulations do not ripen upon the outer elements.F.41.a390ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར་གྱི།They do not ripen upon the element of water, upon the element of fire, nor upon the element of wind.F.41.a491འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་The virtuous and non-virtuous actions performed and accumulatedF.41.a555ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ།come to fruition upon the aggregates, elements, and seats of the senses of the one who performed them:F.41.a658ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས། །རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད། །“Actions never waste away, Not even after one hundred eons. When the time and the conditions Are right, they alight upon embodied
                   beings.F.41.a796དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་རི་བྲགས་ཤིག་ན་བྲམ་ཟེ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད།“Monks, long ago a brahmin who lived in a remote mountain range took a wife of equal caste and together they sported, made love, and
                   indulged all their desires.F.41.a957དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས་དེས་དེའི་མིང་ཞིབ་མ་ཞེས་བྱ་བར་                    བཏགས་སོ། །From their sporting, lovemaking, and the indulging all of their desires, there came a boy whom they named Śūrpī.F.41.a1070ཡང་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་བུ་མོ་ཞིག་བྱུང་ནས་དེས་དེའི་མིང་ཞིབ་མ་མོ་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །Again, they sported, made love, and indulged all their desires, producing a girl, whom they named Sūkṣmā.F.41.a1176ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཕ་བྲམ་ཟེ་དེ་ཆུང་མ་དང་བཅས་ཏེ་དུས་ལ་བབ་བོ། །After a while, their brahmin father’s time came, as did his wife’s.F.41.a1244བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཞིབ་མ་དེ་ཡང་དབེན་པ་ལ་དགའ་བའི་ཕྱིར་སྲིང་མོ་ཁྲིད་ནས་དགོན་པའི་ནགས་སུ་སོང་སྟེ་འདུག་གོ། །The young brahmin Śūrpī, because he loved solitude, took his sister to live in a remote forest.F.41.a1340གང་གི་ཚེ་བུ་མོ་ཞིབ་མ་མོ་ཆེན་མོར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཉོན་མོངས་པ་དག་གིས་གནོད་པར་གྱུར་ནས་དེས་སྨྲས་པ།“At a certain point, his sister Sūkṣmā grew into a woman and at the time, beset by disturbing emotions, said,F.41.a1450མིང་པོ་བདག་ནི་དགོན་པའི་སྨན་དག་གིས་འཚོ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས་བདག་ཅག་གྲོང་མཐར་འདོང་ངོ་། །‘Brother, I cannot be sustained by the medicinal plants in this forest. Let us go to the outskirts of town.’F.41.a1558དེས་སྲིང་མོ་ཁྲིད་དེ་གྲོང་མཐར་སོང་ནས་དེ་གཉིས་ཅིག་ཅར་ཁྱིམ་གཅིག་ཏུ་སློང་མོ་ལ་ཞུགས་པ་དང་“So Śūrpī took his sister to the outskirts of town, and as they approached a house to beg alms,F.41.a1654བྲམ་ཟེ་ནང་ན་འདུག་པས་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པའི་ཚིག་བརྗོད་པ་ཐོས་སོ། །a brahmin sitting in his home heard the voice of a man speaking to a woman.F.41.a1730ཐོས་ནས་དེ་ཕྱིར་བྱུང་སྟེ་སྨྲས་པ།On hearing this, the brahmin came out and asked,F.41.a1779ཅི་དྲང་སྲོང་ཡང་ཆུང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་ཡོངས་སུ་རྒྱུའམ།‘What is a sage doing traveling with a wife?’“F.41.a1826དེས་སྨྲས་པ། འདི་ནི་ཁོ་བོའི་ཆུང་མ་མ་ཡིན་གྱི། འདི་ནི་ཁོ་བོའི་སྲིང་མོ་ཡིན་ནོ། །‘This is not my wife. This is my younger sister.F.41.a1875ཅི་འགའ་ཞིག་ལ་བྱིན་ནམ།Would you give us a little something to eat?’“F.41.a1922དེས་སྨྲས་པ། མ་བྱིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མ་བྱིན་ན་འདི་ཁོ་བོའི་ཆུང་མར་བྱིན་ཅིག །‘I will not. And if I refuse, would you give me your sister?’“F.41.a1985དེས་སྨྲས་པ། འདིས་ནི་སྡིག་པ་ཅན་དམ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཆོས་དེ་སྤངས་སོ། །‘That would be a sin and I reject such ignoble principles.’“F.41.a2045ཞིབ་མ་མོས་སྨྲས་པ། མིང་པོ་བདག་ནི་དགོན་པའི་སྨན་དག་གིས་འཚོ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས་བདག་ཅག་གྲོང་མཐར་འདོང་ངོ་ཞེས་སྨྲས་པ།Sūkṣmā said, ‘Brother, the medicinal plants in this forest do not sustain me, so it was I who suggested we go to the edge of town.F.41.a2176དེ་ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། འདི་ལྟར་བདག་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དག་གིས་གནོད་པར་གྱུར་ཏོ།Why did I suggest it? Incapacitated as I am by emotions, I trusted you would know what to do.’F.41.b133དེ་ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། འདི་ལྟར་བདག་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དག་གིས་གནོད་པར་གྱུར་ཏོ། །Why did I suggest it? Incapacitated as I am by emotions, I trusted you would know what to do.’ “F.41.b230གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་ཁྱོད་ཉིད་ཤེས་སོ། །བྲམ་ཟེ་དེས་དེ་དཔལ་གྱི་འབྱོར་པ་ཆེན་པོས་བག་མར་བླངས་སོ། །‘I will give a large dowry and take her as my bride,’ said the brahmin. “F.41.b304ཞིབ་མ་མོས་སྨྲས་པ་མིང་པོ་ཚུར་ཤོག་དང་ལྷན་ཅིག་འཁོད་དོ། །‘Brother, let us leave,’ said Sūkṣmā, and together they stepped away.F.41.b374དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ནི་འདོད་པ་དག་དོན་དུ་མི་གཉེར་བས་ཁོ་བོ་དགོན་པར་འགྲོའོ། །“Śūrpī said, ‘It is because I do not pursue desires that I have gone to remote places.’“F.41.b463མིང་པོ་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་ཇི་སྟེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཆུང་ཟད་ཐོབ་ན་བདག་ལ་རྗོད་ཅིག །‘Then, brother, should you attain even the slightest store of qualities, you must come share them with me.’“F.41.b571ཞིབ་མ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ་མཁན་པོ་མེད་པ་དང་སློབ་དཔོན་མེད་པར་Śūrpī went off into the wilds and, without a teacher or a guide,F.41.b636བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་བཅུ་རྩ་བདུན་བསྐྱེད་ནས་རང་བྱང་ཆུབ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་སོ། །gave rise to the thirty-seven qualities conducive to awakening and actualized his own awakening.F.41.b733དེས་བསམས་པ།He then thought,F.41.b750བདག་གིས་སྲིང་མོ་དེ་ལ་ཁས་བླངས་པས་སོང་སྟེ་ཉེ་བར་བསྟན་པར་བྱའོ་སྙམ་མོ། །‘I promised to share any such attainment with my sister, so I must do so.’F.41.b825བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ཚིག་གིས་མི་སྟོན་པས་“Great persons teach the Dharma through their actions and not their words.F.41.b900དེ་དེ་ལ་སྙིང་བརྩེ་བའི་ཕྱིར་དེས་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་བ་ལྟར་སྟེང་So, out of the great love and compassion Śūrpī felt, like a swan spreading its wings,F.41.b986གི་ནམ་མཁའ་ལ་མངོན་པར་འཕགས་ནས་འབར་བ་དང་། གསལ་བ་དང་། ཆར་འབེབས་པ་དང་། གློག་འབྱིན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དག་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །he flew up into the sky above and began to miraculously invoke flashes and bursts of light, clouds and lightning.F.41.b1100སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་མྱུར་དུ་སེམས་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཞིབ་མ་མོས་Now, because ordinary beings are swift to pay heed to miracles,F.41.b1164ཤིང་ལྗོན་པ་རྩ་བ་ནས་བཅད་པ་བཞིན་དུ་རང་སངས་རྒྱས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་སྨྲས་པ།Sūkṣmā dropped like a felled tree at the pratyekabuddha’s feet and said,F.41.b1237འཕགས་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ། ཐོབ་བོ། །‘Noble one! Have you found such a store of qualities?’ “ ‘I have.’“F.41.b1305འཕགས་པ་ཁྱོད་ནི་བསོད་སྙོམས་བཞེས་པ་ལགས་ལ།‘Noble one, accept these alms.F.41.b1336བདག་ནི་བསོད་ནམས་འཚལ་བ་ལགས་པས་འདི་ཉིད་དུ་བཞུགས་ཤིག་དང་། བདག་གིས་ཁྱོད་ལ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་མཁོ་བ་བསྟབ་པར་བགྱིའོ། །I seek merit, so please stay here and let me provide you all the provisions you need.’“F.41.b1425སྲིང་མོ་ཇེ་ཁྱིམ་ཐབ་ལ་དྲིས་ཤིག །དེ་ཁྱིམ་ཐབ་ཀྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།Sister, first ask the master of the house.’ “She went to the brahmin, the master of the house, and saidF.41.b1530རྗེའི་སྲས་བདག་གི་མིང་པོ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་བརྟུལ་ཞུགས་གྲུབ་པ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོར་གྱུར་གྱིས་‘Son of a lord, my brother has gone forth, accomplished his vow, and become a great being.F.41.b1621གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་། བདག་གིས་དེ་ལ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་མཁོ་བ་བསྟབ་པར་བགྱིའོ། །Please allow him to stay and I will offer him all the provisions he needs.’“F.41.b1697དེས་སྨྲས་པ། གལ་ཏེ་རབ་ཏུ་མ་བྱུང་ན་ཡང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན།Her husband replied, ‘If I give to laymen without being asked,F.41.b1760རབ་ཏུ་བྱུང་བ་བརྟུལ་ཞུགས་གྲུབ་པ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོར་གྱུར་ན་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་why would I not give to a renunciant who has lived up to his vows and become a saint?F.42.a151དགོས་ཀྱིས་སོང་ལ་ཅི་བདེར་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་མཁོ་བ་སྟོབས་ཤིག །Go, do as you please and offer him all the provisions he needs.’“F.42.a216དེས་རང་སངས་རྒྱས་དེ་ལ་ཟླ་བ་གསུམ་དུ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་མཁོ་བ་བསྟབས་ནས་After three months, during which she offered the pratyekabuddha all the provisions he needed,F.42.a310རས་ཡུག་ཆེན་ཆེན་པོ་ལ་འོས་པ་བསྐོན་ཏེ་ཁབ་དང་། གྲི་དང་། སྐུད་པ་ཡང་ཕུལ་ལོ། །she offered him a piece of cotton cloth large enough to be worn as a robe, a needle, a razor, and thread.F.42.a416དེས་རས་ཡུག་ཆེན་དང་། གྲི་དང་། ཁབ་དང་། སྐུད་པ་དེ་བླངས་ཏེ།He accepted the cotton cloth, needle, razor, and thread, and began to cut the cloth in front of her.F.42.a517དེ་ཉིད་ཀྱི་མདུན་དུ་དྲ་བར་བརྩམས་པ་དང་གྲི་དེ་རྣོ་བ་རྣོ་བར་གཅོད་ནས་As he sharpened the razor’s blade,F.42.a552ཞིབ་མ་མོས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།Sūkṣmā prostrated at his feet and said this prayer:F.42.a604ཇི་ལྟར་གྲི་འདི་རྣོ་བ་རྣོ་བར་གཅོད་པ་དེ་ལྟར་བདག་ཀྱང་‘Just as this razor’s blade becomes sharper and sharper,F.42.a661དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་ཤེས་རབ་རྣོ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བཏབ་བོ། །may these roots of virtue sharpen my intellect.’“F.42.a710རང་སངས་རྒྱས་དེས་ཁབ་ཀྱིས་དབུག་པར་བརྩམས་པ་དང་ཁབ་དེ་ཟབ་མོ་ཟབ་མོར་འབིགས་ནས་The pratyekabuddha began to poke holes with the needle and as the needle made finer and finer holes,F.42.a863ཇི་ལྟར་ཁབ་འདི་ཟབ་མོ་ཟབ་མོར་འབིགས་པ་དེ་ལྟར་བདག་ཀྱང་‘Just as this needle pokes finer and finer holes,F.42.a913དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་ཤེས་རབ་ཟབ་མོར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བཏབ་བོ། །may these roots of virtue refine my intellect.’“F.42.a961རང་སངས་རྒྱས་དེས་སྐུད་པས་དྲུབ་པར་བརྩམས་པ་དང་སྐུད་པ་དེ་ཐལ་བྱུང་ཐལ་བྱུང་དུ་འགྲོ་ནས་The pratyekabuddha began to sew with the thread and as the thread passed through the cloth unhindered,F.42.a1170དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་དུ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བཏབ་བོ།may these roots of virtue help me develop an incisive intellect.’F.42.a1116ཇི་ལྟར་སྐུད་པ་འདི་ཐལ་བྱུང་ཐལ་བྱུང་དུ་འགྲོ་བ་དེ་ལྟར་བདག་ཀྱང་‘Just as this thread passes unhindered through cloth,F.42.a1236དགེ་སློང་དག་དེ་ལ་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན་བྲམ་ཟེའི་བུ་མོ་ཞིབ་མ་མོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དགེ་སློང་ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ཉིད་ཡིན་ཏེ།“Monks, at that time the monk Śāriputra was the brahmin’s daughter Sūkṣmā.F.42.a1311དེས་རང་སངས་རྒྱས་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ནས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་གང་ཡིན་པའི་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ད་ལྟར་ཤེས་རབ་རྣོ་བ་དང་། ཤེས་རབ་ཟབ་པ་དང་།
                   ངེས་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་དུ་གྱུར་ཏོ། །That action of making offerings and prayers to the pratyekabuddha ripened so that now his intellect is sharp, fine, and incisive.F.42.a1441དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟར་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་ཡིན་ལ།“Monks, the ripened fruits of wholly negative actions are wholly negative,F.42.a1567ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་ཡིན།but the ripened fruits of wholly positive actions are wholly positive.F.42.a1516ལས་འདྲེན་མ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་འདྲེན་མ་ཡིན་ནོ། །and the ripened fruits of mixed actions are mixed,F.42.a1638དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་དང་འདྲེན་མ་རྣམས་སྤངས་ཏེ།“Monks, therefore abandon wholly negative and mixed actionsF.42.a1698ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ལ་བརྩལ་བར་བྱ་སྟེ། དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ། །and seek wholly positive actions. Monks, this is how you should train.”F.42.b133ཡང་དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཙོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཙོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།Still in doubt, the monks questioned him who severs all doubts, the Blessed Buddha,F.42.b217བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཁྱིམ་ཧ་ཅང་ཕྱུག་པར་ཡང་མ་སྐྱེས། ཁྱིམ་ཧ་ཅང་དབུལ་བར་ཡང་མ་སྐྱེས།“Reverend, what has the venerable Śāriputra done that the ripened fruit of his action has led to his birth into a family that is neither
                   extremely rich nor extremely poor,F.42.b389ཁྱིམ་འབྲིང་པོར་སྐྱེས་ཤིང་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མང་བར་གྱུར།but into a family of moderate means with many renunciants?”F.42.b449བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One replied,F.42.b474དགེ་སློང་དག་ཤཱ་རིའི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ། རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ།“Monks, Śāriputra himself discovered the store of action, mastered conditionsF.42.b680ཤཱ་རིའི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་མྱོང་བར་འགྱུར།and so no one else experiences Śāriputra’s actions and accumulations for themselves.F.42.b553འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་བསགས་པས།tended to them as one does an irrigation channel, and emerged without indecision. He himself acted and accumulated this store,F.42.b765དགེ་སློང་དག་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།Monks, actions and accumulations do not ripen upon the external elements.F.42.b839ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར་གྱི།They do not ripen upon the element of water, upon the element of fire, nor upon the element of wind.F.42.b940འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་Virtuous and non-virtuous actions performed and accumulated come to ripen upon the aggregates,F.42.b1035ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ།elements, and seats of the senses of the one who performed them:F.42.b1100ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས། །“Actions never waste away, Not even after one hundred eons.F.42.b1160རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད། །When the time and the conditions Are right, they alight upon embodied beings.F.42.b1238དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་རི་བྲགས་ཤིག་ན་རྒྱལ་པོ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས།“Monks, long ago a king who lived in a remote mountain range took a wife of equal casteF.42.b1326དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.42.b1399རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་From their sporting, lovemaking, and the indulging all of their desires,F.42.b1472དེའི་བུ་བྱུང་ནས་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏོ། །there came a boy, whom they nurtured and raised until he grew into a man.F.42.b1546དེས་ཕ་ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པས་རྒྱལ་སྲིད་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་མཐོང་ནས་དེས་བསམས་པ།Seeing that his father ruled in ways compatible with the principles of justice, the boy thought,F.42.b1643བདག་ཀྱང་ཡབ་འདས་ནས་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་ལ།‘When my father passes, I will become king.F.42.b1687བདག་གིས་ཀྱང་ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པས་རྒྱལ་སྲིད་བྱེད་དུ་བཅུག་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།If I exercise my royal authority in ways compatible with the principles of justice, in a later life I will go to hell.’“F.42.b1807དེ་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།He went to the king and said,F.42.b1837ཡབ་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་བདག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །‘Father, grant me leave. I wish to go forth in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.’ “F.42.b1925རྒྱལ་པོས་སྨྲས་པ།The king replied,F.43.a20བུ་གང་གི་དོན་དུ་མཆོད་སྦྱིན་སྦྱིན་པར་བྱེད། སྦྱིན་སྲེག་སྲེག་པར་བྱེད།
                   དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས་གདུང་བར་བྱེད་པའི་རྒྱལ་སྲིད་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལག་མཐིལ་དུ་འོངས་ཤིང་‘Son, the royal authority, for which you have made offerings to the gods, performed fire pūja, and suffered through austerities, is within
                   reach.F.43.a166གླང་པོ་ཆེས་འགྲོ་བའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ཞེས་སྤྱོས་ཏེ་དེ་ཕས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་མ་སྟེར་ཏོ། །Having been born into a caste borne about by elephants, why would you renounce it?’“And with that his father refused to let him go
                   forth.F.43.a304དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་གླང་པོ་ཆེའི་གཤུལ་དུ་ཞོན་ཏེ་ཕྱིར་བྱུང་བ་དང་།“Some time later, the boy set out, riding astride the neck of an elephant,F.43.a379དེས་མི་དབུལ་པོ་ཞིག་ཁར་བ་དང་སློང་ཕོར་ཆག་པ་ཐོགས་ཏེ་སློང་མོ་ལ་རྒྱུ་བ་མཐོང་ངོ་། །when he saw a poor man on his begging rounds holding a staff and a broken beggar’s bowl.F.43.a468མཐོང་ནས་ཀྱང་རྒྱལ་བུ་དེ་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།The prince went to him and said,F.43.a501ཀྭའེ་ནང་རྗེ་ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟ་བུའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེས་པ་དེས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་ན་‘Householder, because I was born into a wealthy family, I could not get consent to go forth.F.43.a594ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་།You are poor, so why have you not joined such an order?’“F.43.a652དེས་སྨྲས་པ། རྒྱལ་པོའི་སྲས་བདག་ལ་ལྷུང་བཟེད་མ་མཆིས་ཤིང་ཆོས་གོས་མ་མཆིས་ན་ཇི་ལྟར་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བགྱི།‘Prince,’ he replied, ‘how could I go forth if I don’t have a begging bowl or a dharma robe?’“F.43.a747རྒྱལ་བུས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཚུར་ཤོག་ངས་ཁྱོད་ལ་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་རྒྱལ་བུ་དེས་དེ་ཁྲིད་དེ་སོང་ནས་‘Good man, come,’ said the prince. ‘I will give you a begging bowl and a Dharma robe.’“F.43.a834བསྟི་གནས་ཤིག་ན་དྲང་སྲོང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལྔ་དང་ལྡན་པ་ཞིག་འདུག་པ་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་The prince then took him to the sanctuary of a sage endowed with the five types of heightened awareness.F.43.a939ཕྱིན་ནས་གླང་པོ་ཆེའི་གཤུལ་ནས་བབས་ཏེ་དུལ་བ་དང་བཅས་པས་སྨྲས་པ།The prince got down from his perch atop the elephant’s neck and said calmly,F.43.a1016ཤེས་ལྡན་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ཁྱོད་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་ཀྱིས།‘Sir, this noble son wishes to go forth.F.43.a1057འདི་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཤིག་དང་བདག་གིས་འདི་ལ་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་སྦྱིན་པར་བྱའོ། །Allow him to do so, and I shall provide his begging bowl and Dharma robe.’“F.43.a1132དྲང་སྲོང་དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ངོ་། །So the sage allowed the beggar to go forth.F.43.a1176རྒྱལ་བུ་དེས་དེའི་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་དག་བཀྲུས་ཤིང་དྲུབས་ཏེ་The prince then washed a begging bowl and had a Dharma robe cut, sewn, and dyed.F.43.a1257ཁ་བསྒྱུར་ནས་བྱིན་ཏེ་སྨྲས་པ།He handed them over to the former beggar and said,F.43.a1308འཕགས་པ་གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཅུང་ཟད་ཐོབ་ན་བདག་ལ་རྗོད་ཅིག །‘Noble one, should you attain even the slightest store of qualities, you must tell me.’“F.43.a1396དེས་རྒྱལ་བུ་དེ་ལ་དེ་ལྟར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་སོ། །He promised the prince he would do so and went off into the wilds.F.43.a1463དེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ་མཁན་པོ་མེད་པ་དང་སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་བཅུ་རྩ་བདུན་བསྐྱེད་ནས་རང་བྱང་ཆུབ་མངོན་                    སུམ་དུ་བྱས་སོ། །Without a teacher or a guide, he gave rise to the thirty-seven qualities conducive to awakening and actualized his own awakening.F.43.a1593དེས་བསམས་པ།He then thought,F.43.a1610བདག་གིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་གང་ཅུང་ཟད་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་རྒྱལ་པོའི་བུ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོབ་པ་ཡིན་ལ།‘This small store of qualities I have attained, I have attained with the help of the prince.F.43.a1703བདག་གིས་དེ་ལ་ཁས་བླངས་པས་སོང་ལ་དེ་ལ་ཉེ་བར་བསྟན་པར་བྱའོ་སྙམ་མོ། །I promised to share any such attainment with him, so I must do so.’“F.43.a1771བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི། ཚིག་གིས་མི་སྟོན་པས་Great persons teach the Dharma through their actions and not their words.F.43.b1བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི། ཚིག་གིས་མི་སྟོན་པས་“Great persons teach the Dharma through their actions and not their words.F.43.b76དེ་ལ་སྙིང་བརྩེ་བའི་ཕྱིར་དེས་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་བ་ལྟར་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མངོན་པར་འཕགས་ནས་So out of the great love and compassion he felt, like a swan spreading its wings, he flew up into the sky aboveF.43.b188འབར་བ་དང་། གསལ་བ་དང་། ཆར་འབེབས་པ་དང་། གློག་འབྱིན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དག་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །and miraculously invoked flashes and bursts of light, clouds and lightning.F.43.b264སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་མྱུར་དུ་སེམས་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས།Now, because ordinary beings are swift to pay heed to miracles,F.43.b328རྒྱལ་བུ་དེ་ཤིང་ལྗོན་པ་རྩ་བ་ནས་བཅད་པ་བཞིན་དུ་རང་སངས་རྒྱས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་སྨྲས་པ།the prince dropped like a felled tree at the pratyekabuddha’s feet and said,F.43.b405འཕགས་པ་ཁྱོད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ།‘Noble one! Have you found such a store of qualities?’F.43.b459ཐོབ་བོ། །དེས་བསམས་པ། འཕགས་པ་འདིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་གང་ཅུང་ཟད་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་‘I have.’“The prince thought, ‘If the small store of qualities this noble being has attained,F.43.b553ཐམས་ཅད་བདག་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོབ་པ་ཡིན་ན། འཕགས་པ་འདིས་སྔོན་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཁྱིམ་དེ་ལྟ་བུར་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ།he has attained with my help, then this noble being’s failure to get consent to go forth was due to his birth into a lowly family like
                   his.F.43.b693བདག་གིས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཁྱིམ་འདི་ལྟ་བུར་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས།My own failure to get consent to go forth was due to my birth into a high family such as mine.’“F.43.b789དེས་རང་སངས་རྒྱས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།With that thought, he prostrated at the pratyekabuddha’s feet and made this prayer:F.43.b873དགེ་བའི་རྩ་བ་འདི་ཡིས་བདག །ཧ་ཅང་ཕྱུག་པའི་ཁྱིམ་དང་ནི། །དབུལ་བོའི་ཁྱིམ་དུ་མི་སྐྱེ་བར། །བར་མའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་།
                   །རྟག་པར་རབ་འབྱུང་མང་བར་ཤོག །ཅེས་བཏབ་བོ། །“ ‘By these roots of virtue, May I be born, not in a wealthy house Nor in one that is poor; Let it be rather in a house of moderate means
                   And always among many renunciants.’F.43.b1047དགེ་སློང་དག་དེ་ལ་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན་རྒྱལ་བུ་དེ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དགེ་སློང་ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ཉིད་ཡིན་ཏེ།“Monks, the monk Śāriputra was at that time the prince.F.43.b1103དེས་རང་སངས་རྒྱས་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ནས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་གང་ཡིན་པའི་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་That action of making offerings and prayers to the pratyekabuddha ripenedF.43.b1177ད་ལྟར་ཁྱིམ་ཧ་ཅང་ཕྱུག་པར་ཡང་མ་སྐྱེས།so that now he was not born into too rich a family, nor into too poor a family,F.43.b1257ཁྱིམ་ཧ་ཅང་དབུལ་བར་ཡང་མ་སྐྱེས་པར་ཁྱིམ་འབྲིང་པོར་སྐྱེས་ཤིང་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མང་བར་གྱུར་ཏོ། །but rather into a family of moderate means in which there were many renunciants.F.43.b1338དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟར་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་ཡིན་ལ། ལས་གཅིག་ཏུ་                    དཀར་བ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་ཡིན།“Monks, thus the ripened fruits of wholly negative actions are wholly negative while the ripened fruits of wholly positive actions are
                   wholly positiveF.43.b1489ལས་འདྲེན་མ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་འདྲེན་མ་ཡིན་ནོ། །and the ripened fruits of mixed actions are mixed.F.43.b1540དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་དང་འདྲེན་མ་རྣམས་སྤངས་ཏེ། ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ལ་བརྩལ་བར་བྱ་སྟེ།“Monks, therefore abandon wholly negative and mixed actions and seek wholly positive actions.F.43.b1634དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ།Monks, this is how you should train.”F.44.a95དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ། །Monks, this is how you should train.”F.44.a133ཡང་དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཙོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཙོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།Still in doubt, the monks questioned him who severs all doubts, the Blessed Buddha,F.44.a420བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་ཏེ།The Blessed One replied, “It is the prayers he made.F.44.a217བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན། ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་།
                   སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན།“Reverend, what has the venerable Śāriputra done that the ripened fruit of his action has led him to be singled out by the Blessed One as
                   the wisest of the wise and the most confident of the confident?”F.44.a751འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་གདུལ་བྱའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།one who knew the world, an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men,F.44.a643སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ།a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha, a knowledgeable and venerable one, a sugata,F.44.a473གང་དུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་ཅེ་ན།What did he pray for?F.44.a495དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་Monks, long ago during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.44.a593སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world,F.44.a841དེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ།who lived and dwelt in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī.F.44.a1235དེའི་འོག་ཏུ་འཆི་བའི་ཚེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས། །Later, as he was dying, he made this prayer:F.44.a1139དེ་ན་འདིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་ནས། །“He lived the holy life for the rest of his days, but he did not attain any store of qualities.F.44.a903དེའི་བསྟན་པ་ལ་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་དགེ་སློང་གང་གིས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བའི་དགེ་སློང་དེ་“A monk, he who would later become Śāriputra, went forth into Kāśyapa’s teachingsF.44.a985དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་                    བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ།and was singled out by the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha Kāśyapa as the wisest of the wise and the most confident of
                   the confident.F.44.a1280བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་ལ་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་‘Although I have spent my entire life living the holy life under Kāśyapa, an arhat, a blessed tathāgata, a perfectly awakened buddha and
                   unsurpassed object of veneration,F.44.a1451ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་སྟེ།I have not attained any store of qualities.F.44.a1785བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་ཐུབ་པ་ན་‘Young brahmin, in the future, when the lifespan of beings is one hundred years,F.44.a1667བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་མ་ལ།arhat and blessed tathāgata and perfectly awakened Buddha Kāśyapa has prophesied to the young brahmin Uttara, saying,F.44.a1495བདག་གིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་May the roots of virtue, accumulated through living the holy life for my entire lifetime,F.44.a1866དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་you will become the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha,F.44.b801རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ།the knowledgeable and venerable one,F.44.b838འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ།the sugata, the one who knows the world, the unsurpassed guide who tames beings,F.44.b919ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་the teacher to gods and men known as the Blessed Buddha Śākyamuni,’F.44.b988ལུང་བསྟན་པ་དེའི་བསྟན་པ་ལ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་།nd that I may go on to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.F.44.b1068ཇི་ལྟར་མཁན་པོ་འདི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་And just as I, this master, was singled out by the tathāgata, the arhat, and perfectly awakened Buddha KāśyapaF.44.b1326ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་གཙོ་བོ་དེས་king of the Śākyas,F.44.b2356ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི།“Actions never waste away,F.44.b2193འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་The virtuous and non-virtuous actions performed and accumulated come to ripen upon the aggregates,F.44.b2292ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ།elements and seats of the senses of the one who performed them:F.44.b2046དགེ་སློང་དག་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།Monks, actions and accumulations do not ripen upon the external elements,F.44.b2120ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར་གྱི།the element of water, the element of fire, nor upon the element of wind.F.44.b1757དགེ་སློང་དག་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ། རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ།“Monks, Maudgalyāyana himself discovered the store of action, mastered conditions,F.44.b1840འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་བསགས་པས་tended to them as one does an irrigation channel, and emerged without indecision.F.44.b1922མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར།He himself acted and accumulated thus, so no one else experiences Maudgalyāyana’s actions and accumulations for themselves.F.44.b1732བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One replied,F.44.b1558བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ལས་ཇི་ཞིག་བགྱིས་ན་“Reverend, what has the venerable, the great Maudgalyāyana doneF.44.b1622ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་དང་མཐུ་ཆེ་བར་གྱུར།that the ripened fruit of his action has led to him being the most powerful and the greatest miracle worker?”F.44.b1490ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་། སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ།as the wisest of the wise and the most confident of the confident.”F.44.b1346ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་། སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་as the wisest of the wise and the most confident of the confident.’“F.44.b1414གདབ་པར་བརྩམས་པས་སྨོན་ལམ་དེའི་དབང་གིས་ད་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་Because of that prayer, Śāriputra has now been singled out by the TathāgataF.44.b1179ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་། སྤོབས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པ་as the wisest of the wise and the most confident of the confident,F.44.b1246དེ་བཞིན་དུ། བདག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ། ཤཱཀྱའི་སེང་གེ།may I too be singled out by the blessed sage of the Śākyas, lion of the Śākyas,F.45.a1ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས། །“Actions never waste away, Not even after one hundred eons.F.45.a61རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད། །When the time and the conditionsAre right, they alight upon embodied beings.F.45.a138དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་གྲོང་ཁྱེར་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ནས་ཧ་ཅང་ཐག་མི་རིང་བའི་བསྟི་གནས་ཤིག་ན་དྲང་སྲོང་བྱམས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན།“Monks, long ago, in a sanctuary not very far from the city of Vārāṇasī, there lived a sage who personified loving kindness.F.45.a263སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པ་ཞིག་འདུག་གོ། །Endowed with compassion, he was kind to all sentient beings.F.45.a324ཇི་ཙམ་ན་མི་དབུལ་པོ་ཞིག་ཤིང་ཁུར་ཐོགས་ཏེ་One day, a poor man arrived at the sanctuary carrying a bundle of woodF.45.a396བསྟི་གནས་དེར་སོང་ནས་ཤིང་ཁུར་ཕོག་སྟེ་ངལ་སོ་ཞིང་འདུག་པ་དྲང་སྲོང་དེས་མཐོང་ནས།The sage saw him put down his bundle of wood before sitting down to rest.F.45.a470དེ་དེ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྐྱེས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་འདི་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་ཉེས་པས་མིར་སྐྱེས་ཀྱང་ཚེགས་ཆེན་པོས་འཚོ་བ་སྦྱོར་བར་བྱེད་ཀྱིས།Feeling compassion for him, he thought, ‘He has been born a human, but because of faulty actions done in the past, this afflicted man must
                   struggle very hard to make a living.F.45.a646བདག་གིས་འདི་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་ནས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་སུ་ཞིག་ཡིན།I shall allow his going forth.’“The sage called out, ‘Son, who are you?’“F.45.a720དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་ནི་མི་དབུལ་པོ་ཤིང་གིས་འཚོ་བ་སྦྱོར་བ་ཞིག་ལགས་སོ། །‘Noble one, I am a poor man who makes his living from wood.’“F.45.a782དྲང་སྲོང་གིས་སྨྲས་པ། བུ་འོ་ན་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་།‘Well then, why do you not go forth?’“F.45.a821དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་ནི་མི་དབུལ་པོ་ཞིག་སྟེ་ཤིང་བཙོངས་ཤིང་བཙོངས་ནས་ཚེགས་ཆེན་པོས་འཚོ་བ་སྐྱོང་བར་བགྱིད་པ་ལགས་ན།‘Noble one, if I am a poor man who must work very hard to forge a living by selling wood,F.45.a911སུ་ཞིག་གིས་བདག་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་འགྱུར།who would allow me to go forth?’“F.45.a944དེ་ནས་དྲང་སྲོང་དེ་བྱམས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་སྙིང་རྗེ་སྐྱེས་ནས་དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།Because the sage was the very personification of loving kindness, he felt tremendous compassion for the man and asked,F.45.a1063བུ་ཁྱོད་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་དམ།‘Son, do you wish to go forth?’“F.45.a1096དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་གྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་བདག་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ།‘Noble one, I seek to go forth, so in your love I ask that you allow me.’“F.45.a1170དྲང་སྲོང་དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་དག་ཀྱང་བཀྲུས་ཤིང་ཁ་བསྒྱུར་ཏེ་བྱིན་ནས་སྨྲས་པ།The sage allowed him to go forth, then washed a begging bowl and dyed a Dharma robe and gave them to him, saying,F.45.a1284བཞིན་བཟངས་གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཅུང་ཟད་ཐོབ་ན་ཁོ་བོ་ལ་རྗོད་ཅིག །‘Good man, should you attain even the slightest store of qualities, you must tell me.’ “F.45.a1372དེས་དེ་ལ་དེ་བཞིན་དུ་བགྱིའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་སོ། །The man promised to do so and he went off into the wilds.F.45.a1430དེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སོང་ནས་མཁན་པོ་མེད་པ་དང་སློབ་དཔོན་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཆོས་སུམ་བཅུ་རྩ་བདུན་བསྐྱེད་ནས་Without a teacher or a guide, he gave rise to the thirty-seven qualities conducive to awakeningF.45.a1526རང་བྱང་ཆུབ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་སོ། །and actualized his own awakening.F.45.a1560དེས་བསམས་པ། བདག་གིས་དྲང་སྲོང་དེ་ལ་ཁས་བླངས་པས་སོང་ལ་དེ་ལ་ཉེ་བར་བསྟན་པར་བྱའོ་སྙམ་མོ། །Then he thought, ‘I promised to share any such attainment with that sage, so I must do so.’ “F.45.a1653བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་ལུས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ཚིག་གིས་མི་སྟོན་པས་Great persons teach the Dharma through their actions and not their words.F.45.a1727དེ་དེ་ལ་རྗེས་སུ་སྙིང་བརྩེ་བའི་ཕྱིར་དེས་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་བ་ལྟར་So out of the great love and compassion he felt, like a swan spreading its wings,F.45.b158སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མངོན་པར་འཕགས་ནས་འབར་བ་དང་། གསལ་བ་དང་། ཆར་འབེབས་པ་དང་། གློག་འབྱིན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དག་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །he flew up into the sky above and miraculously invoked flashes and bursts of light, clouds and lightning.F.45.b264སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་མྱུར་དུ་སེམས་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་As ordinary beings are swift to pay heed to miracles,F.45.b318དྲང་སྲོང་དེ་ཤིང་ལྗོན་པ་རྩ་བ་ནས་བཅད་པ་བཞིན་དུ་རང་སངས་རྒྱས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་སྨྲས་པ།the sage dropped like a felled tree at the pratyekabuddha’s feet and said,F.45.b393འཕགས་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ།‘Noble one! Have you found such a store of qualities?’“F.45.b449ཐོབ་བོ། །དེས་བསམས་པ།‘I have.’“The sage thought,F.45.b477འཕགས་པ་འདིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཅུང་ཟད་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས།‘The small store of qualities this noble being has attained, he has attained with my help,’F.45.b569དེས་རང་སངས་རྒྱས་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།and with that he prostrated at the pratyekabuddha’s feet and made this prayer,F.45.b648འདི་ལྟར་འཕགས་པ་འདི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་དང་མཐུ་ཆེ་བ་དེ་བཞིན་དུ།‘Just as this noble being is powerful and a great miracle worker,F.45.b714བདག་ཀྱང་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་དང་མཐུ་ཆེ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་བཏབ་བོ།through these roots of virtue may I too become powerful and a great miracle worker.’“F.45.b1200བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན།“Reverend, what is it that the venerable, the great Maudgalyāyana has done,F.45.b1276ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་། མཐུ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན།that the ripened fruit of his action has led the Blessed One to declare him as the greatest and most powerful miracle worker?”F.45.b1122དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཙོམ་སྐྱེས་ནས། ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ། །In doubt, the monks questioned him who severs all doubts, the Blessed Buddha,F.45.b990དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་དང་འདྲེན་མ་རྣམས་སྤངས་ཏེ། ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ལ་བརྩལ་བར་བྱ་སྟེ།“Monks, therefore abandon wholly negative and mixed actions and seek wholly positive actions.F.45.b1084དགེ་སློང་དག་ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ།།Monks, this is how you should train.”F.45.b866ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་ཡིན། ལས་འདྲེན་མ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་འདྲེན་མ་ཡིན་ནོ།while the ripened fruits of wholly positive actions are wholly positive, and the ripened fruits of mixed actions are mixed.F.46.a282དེ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་ཏེ། གང་དུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་ཅེ་ན།The Blessed One replied, “It is the prayers he made. What did he pray for?F.46.a357དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་Monks, long ago during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.46.a455སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world,F.46.a505སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha,F.46.a568རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།a knowledgeable and venerable one, a sugata, one who knew the world,F.46.a637སྐྱེས་བུ་གདུལ་བྱའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men,F.46.a703དེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ།who lived and dwelt in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī.F.46.a862དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་ལྡན་པ་རྣམས་དང་།
                   མཐུ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ། །was singled out by the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha Kāśyapa as the greatest and most powerful miracle worker.
                   “F.46.a765དེའི་བསྟན་པ་ལ་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་དགེ་སློང་གང་གིས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བའི་དགེ་སློང་དེ་“A monk, he who would later become Maudgalyāyana, went forth into Buddha Kāśyapa’s teachings andF.46.a996དེ་ན་འདིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་ནས་He lived the holy life for the rest of his days, but he did not attain any store of qualities.F.46.a1091དེའི་འོག་ཏུ་འཆི་བའི་ཚེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།Later, as he was dying, he made this prayer:F.46.a1136བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་ལ་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་‘I have spent my entire life living the holy life under Kāśyapa, the blessed tathāgata, the arhat, and perfectly awakened Buddha and
                   unsurpassed object of veneration,F.46.a1303ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་སྟེ།but I have not attained any store of qualities.F.46.a1351བདག་གིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་May the roots of virtue accumulated through living the holy life for my entire lifetimeF.46.a1782རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།the knowledgeable and venerable one, the sugata, the one who knows the world,F.46.a1709སྐྱེས་དགུའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་ཐུབ་པ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་you will become the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened buddha,F.46.a1628བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་‘Young brahmin, in the future, when the lifespan of beings is one hundred years,F.46.a1968ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་།and that I may go on to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.F.46.a1506བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་མ་ལ།about whom the blessed tathāgata and perfectly awakened Buddha Kāśyapa has prophesied to the young brahmin Uttara, sayingF.46.a1860སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་བསྟན་པ་དེའི་བསྟན་པ་ལ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་the unsurpassed guide who tames beings, the teacher to gods and men known as the Blessed Buddha Śākyamuni,’F.46.b1240བདག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ། ཤཱཀྱའི་སེང་གེ། ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་གཙོ་བོ་དེས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་།
                   མཐུ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་may I too be singled out by the blessed sage of the Śākyas, lion of the Śākyas, king of the Śākyas, as the greatest and most powerful of
                   miracle workers.’“F.46.b1395གདབ་པར་བརྩམས་པས་སྨོན་ལམ་དེའི་དབང་གིས་ད་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་།
                   མཐུ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ།Because of that prayer, Maudgalyāyana has now been singled out by the Tathāgata as the greatest and most powerful of miracle
                   workers.”F.46.b1055ཇི་ལྟར་མཁན་པོ་འདི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་དང་།
                   མཐུ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པ་དེ་བཞིན་དུ། །And just as I, this master, was singled out by the tathāgata, the arhat, and perfectly awakened Buddha Kāśyapa as the most powerful of the
                   powerful and the greatest of miracle workers,F.46.b1530ཡང་དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཙོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།Still in doubt, the monks questioned him who severs all doubts, the Blessed Buddha,F.46.b1614བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་སྟོད་རིངས་ཀྱིས་ལས་ཇི་ཞིག་བགྱིས་ན།“Reverend, what is it that the venerable Koṣṭhila has done,F.46.b1674ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན།that the ripened fruit of his action has led him to be singled out by the Blessed One as supreme among those who have attained discerning
                   wisdom?”F.46.b1846དེ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་ཏེ། གང་དུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་ཅེ་ན།“It is the prayers he made. What did he pray for?F.46.b1896དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་Monks, long ago during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.46.b2044སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ།a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha, a knowledgeable and venerable one, a sugata,F.46.b2152འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་གདུལ་བྱའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།one who knew the world, an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men,F.46.b1994སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world,F.46.b2242དེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ། །who lived and dwelt in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī.F.46.b2304དེའི་བསྟན་པ་ལ་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་དགེ་སློང་གང་གིས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བའི་དགེ་སློང་དེ་“A monk, he who would later become Koṣṭhila, went forth into Buddha Kāśyapa’s teachingsF.46.b2392དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ། །and was singled out by the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha Kāśyapa as supreme among those who have attained discerning
                   wisdom.F.46.b1དེ་ན་འདིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་ནས།“He lived the holy life for the rest of his days, but he did not attain any store of qualities.F.46.b97དེའི་འོག་ཏུ་འཆི་བའི་ཚེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས་Later, as he was dying, he made this prayer:F.46.b2680བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་ལ་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་‘I have spent my entire life living the holy life under Kāśyapa, the blessed tathāgata, the arhat, and perfectly awakened Buddha, and
                   unsurpassed object of veneration,F.47.a310ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་སྟེ།but I have not attained any store of qualities.F.47.a358བདག་གིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་May the roots of virtue accumulated through living the holy life for my entire lifetimeF.47.a446ཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་མ་ལ།ensure that I may go forth into the teachings of Buddha Śākyamuni, about whom the blessed tathāgata, the arhat, and perfectly awakened
                   Buddha Kāśyapa has prophesied to the young brahmin Uttara,F.47.a640བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་ཐུབ་པ་ན་saying, ‘Young brahmin, in the future, when the lifespan of beings is one hundred years,F.47.a745དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha, the knowledgeable and venerable one, the sugata,F.47.a851སྐྱེས་བུ་གདུལ་བྱའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་the one who knows the world, the unsurpassed guide who tames beings, the teacher to gods and men known as the blessed Buddha
                   Śākyamuni,’F.47.a729འགྱུར་རོ་ཞེས་you will becomeF.47.a988ལུང་བསྟན་པ་དེའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་and that I may go on to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.F.47.a1164སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པ་དེ་བཞིན་དུ།as supreme among those who have attained discerning wisdom,F.47.a1069དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་། ཇི་ལྟར་མཁན་པོ་འདི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་And just as this master was singled out by the tathāgata and perfectly awakened Buddha KāśyapaF.47.a1224བདག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ། ཤཱཀྱའི་སེང་གེ
                   །ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་གཙོ་བོ་དེས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་may I too be singled out by the blessed sage of the Śākyas, lion of the Śākyas, king of the Śākyas, as supreme among those who have
                   attained discerning wisdom.’“F.47.a1385གདབ་པར་བརྩམས་པས་སྨོན་ལམ་དེའི་དབང་གིས་ད་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ཏོ། །Because of that prayer, he has now been singled out by the Tathāgata as supreme among those who have attained discerning wisdom.”F.47.a1515དེའི་ཚེ་ན་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་འདི་ལྟར་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་ཏེ།Granting Ordination. In the time of the Blessed Buddha, one obtained the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed
                   Dharma and Vinaya in the following way:F.47.a1951དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས། དེས་དེ་ཁྲིད་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་འགྲོའོ།“Come join me, monk,’ he obtained the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.F.47.a1865བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་མཛད་ཅིང་།the postulant was led before the Blessed One, knowing that when the Blessed One said,F.47.a1801འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་པ་ན།Thus when a person approached a monk with the wish to go forth,F.47.a1693བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་མཛད་ཅིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་པས་Blessed Buddha allowed the postulants’ going forth and ordained them with the words, “Come, join me, monk.”F.47.b1765དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།The postulant would make the following petition: “Revered saṅgha, please listen.F.47.b1846བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་དགེ་འདུན་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་གསོལ་ན། །I, [postulant’s name], petition the saṅgha to allow my going forth and grant ordination into the monkhood.F.47.b1765དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།The postulant would make the following petition:F.47.b1814དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“Revered saṅgha, please listen.F.47.b1185བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།So the monks asked the Blessed One about it, and he said,F.47.b1243འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།“If a person approaches a monk wishing to go forth,F.47.b1295དེས་དེ་གཟུང་བར་བྱ་ཞིང་བཟུང་ནས་the monk should accept charge of him.F.47.b1333དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་འདུས་པ་ན་Once this is done and the entire saṅgha has assembled,F.47.b1388ཆ་ལུགས་འདི་བཞིན་བྱས་ཤིང་རྒན་རིམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་སྟེ།the postulant should don the robes and prostrate to his seniors.F.47.b1453ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ། ལན་གསུམ་གསོལ་བ་འདེབས་སུ་བཅུག་ནས་The postulant should then kneel with palms joined and petition the saṅgha three times, after whichF.47.b1552དགེ་སློང་གཅིག་གིས་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་ཅིག་ཅར་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།the receiving monk makes a motion to ratify the petition. The postulant’s going forth is allowed and he is ordained the moment this very
                   act whose fourth member is a motion is accepted.”F.47.b1151ཇི་ལྟར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་མི་ཤེས་པའི་སྐབས་དེ་they did not know how to do that.F.47.b1061བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་འདུན་གྱིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་བ་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།
                   དེ་དག་གིས་ཇི་ལྟར་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་བ་དང་།Although the Blessed One authorized the saṅgha to allow going forth and grant ordination,F.47.b817ཀྱེ་མ་ངའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཐག་རིང་པོ་དང་ཆེས་རིང་པོ་ནས་འོང་བ་རྣམས་ངལ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས“Alas! For those disciples who live a great distance away, the journey can be arduous.”F.47.b905བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དེང་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། དགེ་འདུན་གྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བར་གནང་ངོ་།He then said, “In the light of what has happened, from this day forward, I authorize the saṅgha to allow going forth and grant ordination.”
                   The Early Rite.F.47.b758བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།When the monks asked the Blessed One about it, he thought,F.48.a140ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་བདག་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ།I ask that the loving and reverend saṅgha, in your love, allow my going forth and confer ordination on me.”F.48.a248དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་གསོལ་བ་བྱས་ཏེ་This would be repeated a second and a third time. The monk’s petition.F.48.a319ལས་བྱའོ། །After that, one monk would act on the petition.F.48.a367འདི་ལྟར་བྱས་ཏེ་འདུག་ལ་འདི་སྐད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།While seated he would say the following:F.48.a1དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“Revered saṅgha, please listen.F.48.a440མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་དགེ་འདུན་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་གསོལ་ན།[Postulant’s name] has petitioned the saṅgha to allow his going forth and grant ordination into the monkhood.F.48.a550གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་།If the time is right and the saṅgha can allow it, I ask that the saṅgha grant their consent.F.48.a643དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་ཏོ། །I ask that the saṅgha allow [postulant’s name] to go forth and grant him ordination.”F.48.a729བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དོ། །འདི་ནི་གསོལ་བའོ། །ལས་ནི་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ།Acting on the petition. The petition would be acted on in the following way:F.48.a948དེའི་སླད་དུ་དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་ན།
                   ཚེ་དང་ལྡན་པ་གང་དག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་པར་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་ཅང་མ་གསུང་ཤིག །If the saṅgha allows his going forth and grants ordination, then I ask that any who can allow the going forth of the venerable [postulant’s
                   name] and his ordination remain silent.F.48.a1128གང་དག་མི་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་གསུང་ཤིག །I ask that any who cannot allow it speak up.”F.48.a1174འདི་ནི་ལས་བརྗོད་པ་དང་པོ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།After the first motion to act, the motion would be repeated a second and a third time.F.48.a1261དགེ་འདུན་གྱིས་བཟོད་ཅིང་གནང་ནས་The saṅgha would acknowledge its acceptance andF.48.a1776དེ་དག་དེར་ཟས་སློང་བར་བྱེད། ཟས་སློང་དུ་འཇུག་པར་བྱེད།While there, they would beg for food, implore others to beg for food,F.48.a1846སྲན་ཚོད་སློང་བར་བྱེད། སྲན་ཚོད་སློང་དུ་འཇུག་པར་བྱེད་ཅིང་བསྟན་པ་དང་འགལ་བ་གཞན་དག་ཀྱང་བྱེད་ནས།grovel for soup, implore others to grovel for soup, and do still more that went against the teachings.F.48.a1712སྒྲ་མཐོན་པོ་དང་། སྒྲ་ཆེན་པོ་དང་། རྒོད་བག་གི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་while speaking shrilly and in loud voices, and behaving wildly.F.48.a1610བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་གི་ཁྱིམ་དག་ཏུ་འདོང་ཞིང་they would go to the homes of brahmins and householdersF.48.a1666ལེགས་པར་མ་སྦྱངས་པ་དང་། ལེགས་པར་མ་བགོས་པ་དང་། །without being well presented or well dressed,F.48.a1491དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དག་མཁན་པོ་མེད་པ་དང་། སློབ་དཔོན་མེད་པས་Because those whose going forth was allowed and who were ordained under the Early Rite had no preceptor or instructor,F.48.a1437དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཏོ། །དེ་ནི་སྔོན་གྱི་ཆོ་གའོ།Thus went the Early Rite. Preceptors and Instructors.F.48.a1309དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་ལགས་ཏེ། འདི་ལྟར་ཅང་མི་གསུང་བས་དེ་give its consent that the going forth of such and such a monk be allowed and that he be granted ordination by remaining silent.F.48.b459གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་དག་ཤེས་ལྡན་དག་This prompted tīrthikas, knowledgeable men, and othersF.48.b573ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་མཁན་པོ་མེད་པ་དང་། སློབ་དཔོན་མེད་པས་ལེགས་པར་མ་སྦྱངས་པ་དང་། ལེགས་པར་མ་བགོས་པ་དང་།“Since these ascetic sons of the Śākya have no preceptor and no instructor, they go to the houses of brahmins and householders without
                   being well presented or well dressed,F.48.b222སྒྲ་མཐོན་པོ་དང་། སྒྲ་ཆེན་པོ་དང་། རྒོད་བག་གི་སྤྱོད་ལམ་གྱིས་while speaking shrilly and in loud voices, and behaving wildly.F.48.b810བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་གི་ཁྱིམ་དག་ཏུ་འདོང་ཞིང་དེ་དག་དེར་ཟས་སློང་བར་བྱེད། ཟས་སློང་དུ་འཇུག་པར་བྱེད།While there, they beg for food, implore others to beg for food,F.48.b874སྲན་ཚོད་སློང་བར་བྱེད། སྲན་ཚོད་སློང་དུ་འཇུག་པར་བྱེད་དེ།grovel for soup, and implore others to grovel for soup.F.48.b514ཞེས་སྨོད་པར་བྱེད། ཕྱར་ཀ་གཏོང་བར་བྱེད། ཁ་ཟེར་བར་བྱེད་དོ།to criticize, disparage, and slander them. They would say,F.48.b930དགེ་སྦྱོང་མགོ་རེག་འདི་དག་ལ་སུ་ཞིག་བསོད་སྙོམས་སྦྱིན་པ་དང་། བྱ་བར་སེམས་Who would give these shaven-headed ascetics alms or think to help them?”F.48.b1003དགེ་སློང་ནད་པ་ཞིག་ཀྱང་ནད་གཡོག་དང་བྲལ་བས་ཤི་བར་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་One sick monk even died for lack of someone to nurse him.F.48.b1061བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།When that occurred, the monks asked the Blessed One about it, and the Blessed One thought,F.48.b1152ངས་ཉན་ཐོས་རྣམས་གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་དང་། ནད་པ་རྣམས་ལ་རིམ་གྲོ་བྱ་བའི་ཕྱིར་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གནང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་“I should authorize my disciples to act as preceptors and instructors, so that they may allow others to go forth and care for the sick
                   among them.”F.48.b1300བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་བ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བར་གནང་ངོ་། །The Blessed One proclaimed, “After considering the matter, I authorize preceptors and instructors to allow going forth and grant
                   ordination.”F.48.b1442བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།When the Blessed One had authorized preceptors and instructors to allow going forth and grant ordination,F.48.b1548དེ་དག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དུ་ཡོད་མི་ཤེས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།the monks found themselves in a quandary, for they did not know what serving as a preceptor or instructor entailed. So the Blessed One
                   proclaimed,F.48.b1695སློབ་དཔོན་ནི་ལྔ། མཁན་པོ་ནི་གཉིས་སོ། །“There are five types of instructors and two types of preceptors.F.48.b1761སློབ་དཔོན་ལྔ་གང་ཞེ་ན། དགེ་ཚུལ་གྱི་སློབ་དཔོན་དང་། གསང་སྟེ་སྟོན་པ་དང་།What are these five types of instructors? They are instructors of novices, instructors who inquire into confidential matters,F.48.b1887ལས་བྱེད་པ་དང་། གནས་སྦྱིན་པའི་སློབ་དཔོན་དང་། ཀློག་པའི་སློབ་དཔོན་ནོ། །officiants, givers of instruction, and recitation instructors.F.48.b1950དགེ་ཚུལ་གྱི་སློབ་དཔོན་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། བསླབ་པའི་གཞི་དག་བྱིན་པ་ཡིན་ནོ། །What is an instructor of novices? He is one who grants refuge and the foundations of the training.F.48.b2049གསང་སྟེ་སྟོན་པ་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་གསང་སྟེ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །What is an instructor who inquires into confidential matters? He is one who delves into private matters.F.48.b2154ལས་བྱེད་པ་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་ལས་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །What is an officiant? He is one who moves to act upon an act whose fourth member is a motion.F.48.b2248གནས་སྦྱིན་པའི་སློབ་དཔོན་གང་ཞེ་ན། གང་གི་དྲུང་དུ་ཞག་གཅིག་ཙམ་ཡང་གནས་པས་འདུག་པ་ཡིན་ནོ། །What is a giver of instruction? He is one in whose presence you stay even for a single day.F.49.a677ཀློག་པའི་སློབ་དཔོན་གང་ཞེ་ན། གང་ལས་ཚིག་བཞི་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཙམ་ཡང་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས་ཏེ་བཟུང་བ་ཡིན་ནོ། །What is a recitation instructor? He is one who recites even a single verse of four lines three times, which you then repeat.F.49.a802མཁན་པོ་གཉིས་གང་ཞེ་ན། རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པའོ། །What are the two types of preceptor? They are those who allow going forth and those who grant ordination.”F.49.a942བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།When the Blessed One authorized preceptors and instructors to allow going forth and grant ordination,F.49.a1044དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་བ་དང་། ཇི་ལྟར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་མི་ཤེས་ནས་the monks found themselves in a quandary, for they did not know how to do that.F.49.a1124བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་So the Blessed One proclaimed, “If someone approaches you with the wish to go forth,F.49.a1209དེས་དེ་ལ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དྲིས་ནས་གཟུང་བར་བྱའོ། །you should accept charge of him after having inquired into impediments he might face.F.49.a1295བཟུང་ནས་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། དགེ་བསྙེན་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་པས་Once you have accepted charge of him and he has promised to seek refuge in the Three Jewels and live as a lay devotee,F.49.a1414དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པར་བྱའོ། །you should give him the layperson’s vows.”F.49.a1540འདི་ལྟར་སྦྱིན་པར་བྱ་སྟེ།This is how to give the layperson’s vows.F.49.a1582དང་པོར་སྟོན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ། །First, the postulant prostrates to the Teacher.F.49.a1630དེའི་འོག་ཏུ་སློབ་དཔོན་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།
                   ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།He then prostrates and kneels before the instructor, joins his palms together, and says:F.49.a1719བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ།“Reverend, heed me. I, [postulant’s name], will henceforth,F.49.a1779ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་། །for as long as I live, seek refuge in the Buddha, supreme among men;F.49.a1848འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I will seek refuge in the Dharma, supreme among all that is free from attachment;F.49.a1930ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ་། །I will seek refuge in the Saṅgha, supreme among communities.F.49.a1991བདག་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་དགེ་བསྙེན་དུ་བཙུན་པས་གཟུང་དུ་གསོལ།For as long as I live, I ask that you, reverend, accept me as a lay devotee.”F.49.a2069དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། ཚིག་གསུམ་པ་ལ་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The postulant repeats this a second and a third time, but in the third recitation, says “instructor.”F.49.a2171སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The instructor then says: “This is the procedure.”F.49.a2222དགེ་བསྙེན་གྱིས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །At which point the lay devotee says: “It is excellent.”F.49.a2278དེ་ནི་དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པའོ། །Pledging to keep the precepts.F.49.a2309དེའི་འོག་ཏུ་བསླབ་པ་བརྗོད་པ་ཁས་བླང་བའི་ཚུལ་གྱིས་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ།The postulant then expresses his commitment to the precepts with the following words:F.49.a2395སློབ་དཔོན་དགོངས་སུ་གསོལ། ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་ཏེ་“Instructor, heed me. Just as noble arhats renounced killing and swore to refrain from killing for as long as they lived,F.49.a2517སྲོག་གཅོད་པ་ལས་སླར་ལོག་པ་དེ་བཞིན་དུ། བདག་so do I,F.49.b132མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་ཀྱང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ། ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་ཏེ། སྲོག་གཅོད་པ་ལས་སླར་ལྡོག་པར་བགྱིའོ། །[postulant’s name], henceforth, for as long as I live, renounce killing and swear to refrain from killing.F.49.b239ཡན་ལག་དང་པོ་འདིས་བདག་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གི་བསླབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་སློབ་བོ། །རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་བོ། །རྗེས་སུ་བགྱིད་དོ། །With this first branch, I pledge to train in, practice, and act upon the precepts of those noble arhats.F.49.b344གཞན་ཡང་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། འདོད་པས་ལོག་པར་གཡེམ་པ་དང་།Furthermore, noble arhats renounced and swore to refrain from stealing, sexual misconduct,F.49.b435བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་དང་། འབྲུའི་ཆང་དང་བཅོས་པའི་ཆང་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་བག་མེད་པའི་གནས་སྤངས་ཏེ།
                   འབྲུའི་ཆང་དང་བཅོས་པའི་ཆང་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་བག་མེད་པའི་གནས་ལས་སླར་ལོག་པ་དེ་བཞིན་དུ།lying, and intoxicating substances like grain alcohol and its by-products, which leave one uninhibited.F.49.b539བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་ཀྱང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ། །Just so do I, [postulant’s name], too,F.49.b880སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དགེ་བསྙེན་གྱིས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The instructor then says: “This is the procedure.” At which point the lay devotee says: “It is excellent.”F.49.b769ཡན་ལག་ལྔ་པ་འདིས་བདག་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གི་བསླབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་སློབ་བོ། །རྗེས་སུ་སྒྲུབ་བོ། །རྗེས་སུ་བགྱིད་དོ།With this, the fifth branch, I pledge to train in, practice, and act upon the precepts of those noble arhats.”F.49.b578ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་ལོག་པར་གཡེམ་པ་དང་། །for as long as I live, renounce and swear to refrain from stealing, sexual misconduct,F.49.b987དགེ་བསྙེན་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་ཆོ་ག་རྫོགས་སྷོ།། །This completes the ceremony by which a person becomes a lay devotee.F.49.b1296མ་དྲིས་པར་ཞུ་བར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །A serious breach occurs if a petition is made without such inquiry.F.49.b1364དེའི་འོག་ཏུ་ཞུ་བའི་དགེ་སློང་གིས་ཞུ་བར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་ཞུ་བར་བྱ་སྟེ།The monk informant then informs the saṅgha in the following way.F.49.b1429གནས་མལ་བཤམ་པ་བྱས་ནས་གཎ་ཌཱི་བརྡུངས་ཏེ་He lays out his sleeping mat and strikes the wooden beam.F.49.b1487དྲིས་པའི་ཚིག་གིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་ཡང་དག་པར་བསྒོ་ནས་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་འདུག་ཅིང་He then properly summons the monks with words of invitation, requesting the presence of the entire saṅgha,F.49.b1594མཐུན་པར་གྱུར་པ་ལའང་རུང་། གནས་ཁང་སོ་སོ་ན་འཁོད་པ་ལའང་རུང་སྟེ།either in the usual way or by visiting them in their own dwellings.F.49.b1662རྒན་རིམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ། །The monk informant then prostrates to the seniormost in the saṅgha before taking his place in a kneeling position.F.49.b1206ཞུ་བའི་དགེ་སློང་གིས་མཁན་པོ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དྲིས་སམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །།The monk informant asks the preceptor: “Have you inquired into the confidential matters?”F.49.b1115དེའི་འོག་ཏུ་གང་གིས་དེ་ཞུ་བར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་གཏད་པར་བྱའོ།The postulant then turns to the monk who will inform the saṅgha of his desire to go forth.F.50.a414ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་ཞུ་བར་བྱེད་པས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།With palms pressed together, he informs the saṅgha with these words:F.50.a483དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“I ask you, reverend saṅgha, to listen.F.50.a523མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ཏེ།The postulant [postulant’s name] has asked the preceptor [preceptor’s name] to allow his going forth.F.50.a625ཁྱིམ་པ་གོས་དཀར་པོ་ཅན་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་མ་བྲེགས་པ་ལས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ཏེ།He seeks to leave the householder’s life, with its white clothes and unshaven head and face, and go forth in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya.F.50.a773མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ཞིང་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ནས་གོས་ངུར་སྨྲིག་བགོས་ཏེ།[Postulant’s name] seeks to go forth and, having shaven head and face, to don the saffron robes.F.50.a870ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་སྟེ།With perfect faith, he seeks to go forth from home into homelessness under the guidance of this preceptor [preceptor’s name].F.50.a996དེ་ཡང་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཡོངས་སུ་དག་གོ་ཞེས་ཁོ་ན་ཉིད་མཆི་ན།Furthermore, he is utterly free of impediments.”F.50.a1045ཅི་དེ་རབ་ཏུ་དབྱུང་ངམ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གལ་ཏེ་ཡོངས་སུ་དག་ནའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The saṅgha reply: “If that is indeed the case, he is utterly free of all impediments to his going forth being allowed.”F.50.a1165གལ་ཏེ་དེ་སྐད་བརྗོད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་མི་བརྗོད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If they say that, then all is well. A serious breach occurs if they do not.F.50.a1241དེ་ནི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ཞུ་བའོ།། །།That is how one informs the saṅgha of the wish to go forth.F.50.a1328དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོར་གསོལ་བའོ། །འདི་ལྟར་གསོལ་བར་བྱ་སྟེ།Next, a petition is made to the preceptor in the following way.F.50.a1392མཁན་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།The postulant prostrates to and then kneels before the preceptor.F.50.a1458ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།With palms pressed together, he says:F.50.a1496སློབ་དཔོན་དགོངས་སུ་གསོལ།“Master, heed me.F.50.a1514བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་སློབ་དཔོན་ལ་མཁན་པོར་གསོལ་གྱིས། སློབ་དཔོན་བདག་གི་མཁན་པོ་མཛད་དུ་གསོལ།I, [postulant’s name], petition you, master, to serve as preceptor. Master, please act as my preceptor.F.50.a1618སློབ་དཔོན་མཁན་པོས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བགྱིའོ། །Master, as preceptor, please allow my going forth.”F.50.a1670དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། ཚིག་གསུམ་པ་ལ་མཁན་པོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །He repeats this a second and a third time, but the third time he says “preceptor” in place of “master.”F.50.a1774མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.”F.50.a1824རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནི་མཁན་པོར་གསོལ་བའོ། །To which the person wishing to go forth says: “It is excellent.”F.50.a1889དེའི་འོག་ཏུ་གང་གིས་དེའི་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་དག་འབྲེག་པར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་བཅོལ་བར་བྱའོ། །དེས་ཐམས་ཅད་འབྲེག་པར་བྱེད་ནས།A monk is then assigned to shave the postulant’s head and face.F.50.a1953བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One decreed,F.50.a1978ཐམས་ཅད་བྲེག་པར་མི་བྱ་བར་འདི་ལྟར་གཙུག་ཕུད་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་དེའི་འོག་ཏུ་ཅི་གཙུག་ཕུད་བྲེག་གམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །“Do not shave off all of his hair but rather leave a tuft of hair at his crown.” So, after shaving off nearly all the postulant’s hair, the
                   monk should ask the postulant: “Shall I cut this tuft?”F.50.b26གལ་ཏེ་མི་བྲེག་གོ་ཞེས་ཟེར་ན་འོ་ན་སོང་ཤིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If he answers “No, do not cut it,” then tell him to go.F.50.b82གལ་ཏེ་བྲེགས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་ན་བྲེག་པར་བྱའོ། །But if he answers “Yes, I am happy for you to do so,” then cut it.F.50.b149དེའི་འོག་ཏུ་ཁྲུས་བྱེད་དུ་གཞུག་སྟེ། གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་གྲང་བའི་དུས་ཡིན་ན་ནི་ཆུ་དྲོན་པོས་ཁྲུས་བྱེད་དུ་གཞུག་གོ། །The postulant should then bathe. If the weather is cold, he may bathe with warm water.F.50.b236གལ་ཏེ་ཚ་བའི་དུས་ཡིན་ན་ནི་ཆུ་གྲང་མོས་ཁྲུས་བྱེད་དུ་གཞུག་གོ། །If the weather is warm, he should bathe with cold water.F.50.b293དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོས་ལྷུང་བཟེད་དང་གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་སྦྱིན་པར་བྱ་ཞིང་དེས་ཀྱང་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་བླང་བར་བྱའོ། །The preceptor then gives him a begging bowl and saffron robes, which he accepts after bowing at the preceptor’s feet.F.50.b411དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོས་བསྐོན་པར་བྱ་ཞིང་མཚན་མེད་པའམ།The preceptor then dresses the postulant, checking to ensure he is not asexual,F.50.b491མཚན་གཉིས་པའམ། གླེ་འདམས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བརྟག་པར་བྱའོ། །a paṇḍaka, or suffering from an excretory fistula.F.50.b542བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བརྟག་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས་The Blessed One decreed that postulants should be examined,F.50.b602དགེ་སློང་དག་དེ་སྒྲེན་མོར་ཕྱུང་སྟེ་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ན་དེ་ངོ་ཚ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།but the embarrassment that the monks’ examination caused to the naked and exposed postulants prompted the Blessed One to decree,F.50.b731སྒྲེན་མོར་ཕྱུང་སྟེ་བརྟག་པར་མི་བྱ་བར་ཤམ་ཐབས་བསྐོན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་མ་ཚོར་བར་བརྟག་པར་བྱའོ། །“Do not examine him while naked. Examine him without his knowing, while he is dressed only in a lower robe.”F.50.b840དེ་ནི་དུས་དང་པོར་བྱ་བའོ།། །།That is how the first part of the ceremony should be performed.F.50.b942དེའི་འོག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་རྩོམ་པས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ།Allowing going forth begins with the postulant going for refuge.F.50.b1007དང་པོར་སྟོན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ། །The postulant first prostrates to the Teacher,F.50.b1054དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཙོག་ཙོག་པུར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།then prostrates to the preceptor and kneels before him,F.50.b1110ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། མཁན་པོ་དགོངས་སུ་གསོལ།presses his palms together, and says: “Preceptor, heed me.F.50.b1169བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I, [postulant’s name], will henceforth, for as long as I live, seek refuge in the Buddha, supreme among men;F.50.b1278འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I will seek refuge in the Dharma, supreme among all that is free from attachment;F.50.b1360ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I will seek refuge in the Saṅgha, supreme among communities.F.50.b1462བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ།by the Blessed One, the tathāgata, the arhat, the perfectly complete Buddha Śākyamuni,F.50.b1549ཤཱཀྱའི་སེང་གེ །ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་གཙོ་བོ་དེ་the lion of the Śākyas, the king of the Śākyas,F.50.b1421རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྗེས་སུ་Following the example of going forth setF.50.b1597རབ་ཏུ་འབྱུང་སྟེ་ཁྱིམ་པའི་རྟགས་སྤོང་ངོ་། །རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟགས་ཡང་དག་པར་ལེན་ཏོ། །I, in going forth, renounce the tokens of the householder life and fully embrace the tokens of the renunciant life.”F.50.b1714དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།He repeats this a second and a third time.F.50.b1757མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.”F.51.a26རབ་ཏུ་བྱུང་བས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའོ།། །།At which point the renunciant says: “It is excellent.” Becoming a novice.F.51.a144དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་གཏད་པར་བྱའོ། །The postulant is then directed to the monk who will induct him into the novitiate.F.51.a227དེས་ཀྱང་མཁན་པོ་ལ་ཅི་ཡོངས་སུ་དག་གམ་ཞེས་དྲིས་ནས་The preceptor again asks the postulant whether he is utterly free of impediments,F.51.a494དང་པོར་སྟོན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ།The postulant first prostrates to the Teacher,F.51.a309ཡོངས་སུ་དག་ན་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཁས་བླང་བས་དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ། །and if he is, the postulant’s induction into the novitiate begins with his going for refuge and promising to live as a novice. This is how
                   the postulant is inducted into the novitiate.F.51.a541དེའི་འོག་ཏུ་སློབ་དཔོན་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།
                   ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།then prostrates to and kneels before the instructor, presses his palms together, and says:F.51.a632བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ།“Reverend, heed me. I, [postulant’s name], will henceforth,F.51.a692ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རྐང་གཉིས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་སངས་རྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །for as long as I live, seek refuge in the Buddha, supreme among men;F.51.a761འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཆོས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I will seek refuge in the Dharma, supreme among pure doctrines;F.51.a825ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །I will seek refuge in the Saṅgha, supreme among communities.F.51.a886བདག་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་དགེ་ཚུལ་དུ་བཙུན་པས་གཟུང་དུ་གསོལ།I ask that you, reverend, accept charge of me as a novice for as long as I live.”F.51.a968དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། ཚིག་གསུམ་པ་ལ་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The postulant repeats this a second and a third time, but the third time he says “instructor” in place of “reverend.”F.51.a1086སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The instructor then says: “This is the procedure.”F.51.a1137དགེ་ཚུལ་གྱིས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནི་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པའོ།། །།At which point the novice says: “It is excellent.”F.51.a1206དེའི་འོག་ཏུ་སློབ་དཔོན་མ་ཡིན་པ་དགེ་སློང་གཞན་གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་གིས་གྲིབ་ཚོད་གཞལ་བར་བྱ་ཞིང་སྐྱེས་བུ་དང་། རྩ་བ་དང་། ཉིན་མཚན་གྱི་ཆ་དང་།
                   དུས་ཚོད་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱའོ། །A monk other than the instructor then consults the sundial and announces the month, the day, the time of day or night, and the hour.F.51.a1363དེའི་འོག་ཏུ་བསླབ་པ་བརྗོད་པ་ཁས་བླང་བའི་ཚུལ་གྱིས་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ།The novice then pledges to keep the precepts in the following way:F.51.a1430སློབ་དཔོན་དགོངས་སུ་གསོལ།“Instructor, heed me.F.51.a1452ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་ཏེ།Just as noble arhats renounced and swore off killing for as long as they lived,F.51.a1532སྲོག་གཅོད་པ་ལས་སླར་ལོག་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་ཀྱང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ། ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་ཏེ།
                   སྲོག་གཅོད་པ་ལས་སླར་ལྡོག་པར་བགྱིའོ། །so do I, [novice’s name], henceforth, for as long as I live, renounce and swear to refrain from killing.F.51.b208ཡན་ལག་དང་པོ་འདིས་བདག་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གི་བསླབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་སློབ་བོ། །རྗེས་སུ་སྒྲུབ་བོ། །རྗེས་སུ་བགྱིད་དོ། །With this first branch, I pledge to train in, practice, and act upon the precepts of those noble arhats.F.51.b313གཞན་ཡང་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གིས་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་དང་། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་དང་།Furthermore, noble arhats renounced stealing, sexual misconduct, lying,F.51.b385འབྲུའི་ཆང་དང་བཅོས་པའི་ཆང་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་བག་མེད་པའི་གནས་དང་། གླུ་དང་།intoxicating substances like grain alcohol and its by-products which leave one uninhibited, singing,F.51.b486གར་དང་། རོལ་མོའི་སྒྲ་དང་། ཕྲེང་བ་དང་། སྤོས་ཉུག་པ་དང་། རྒྱན་དང་ཁ་དོག་འཆང་བ་དང་།dancing, music, garlands, perfumes, jewelry, cosmetics,F.51.b542ཁྲི་སྟན་མཐོན་པོ་དང་། ཁྲི་སྟན་ཆེན་པོ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པའི་ཟས་དང་། གསེར་དངུལ་ལེན་པ་སྤངས་ཏེ།tall seating, grand seating, untimely eating, and accepting gold and silver,F.51.b619གསེར་དངུལ་ལེན་པ་ལས་སླར་ལོག་པ་དེ་བཞིན་དུ།and thus ceased accepting gold and silver.F.51.b662བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་ཀྱང་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་དང་། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་དང་།Just so, henceforth, for as long as I live, so too do I, [novice’s name], renounce stealing, sexual misconduct, lying,F.51.b938ཁྲི་སྟན་མཐོན་པོ་དང་། ཁྲི་སྟན་ཆེན་པོ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པའི་ཟས་དང་། གསེར་དངུལ་ལེན་པ་སྤངས་ཏེ།tall seating, grand seating, untimely eating, and accepting gold and silver;F.51.b1015གསེར་དངུལ་ལེན་པ་ལས་སླར་ལྡོག་པར་བགྱིའོ། །thus will I cease to accept gold and silver.F.51.b1060ཡན་ལག་བཅུ་པ་འདིས་བདག་འཕགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་དག་གི་བསླབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་སློབ་བོ། །རྗེས་སུ་སྒྲུབ་བོ། །རྗེས་སུ་བགྱིད་དོ། །With these ten branches, I too pledge to train in, practice, and act upon the precepts of those noble arhats.”F.51.b1171སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The instructor then says: “This is the procedure.”F.51.b1222དགེ་ཚུལ་གྱིས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །At which point the novice says: “It is excellent.”F.51.b1273དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའི་ཆོ་ག་རྫོགས་སྷོ།། །།That marks the end of the novice investiture rite.F.51.b1367དེའི་འོག་ཏུ་གལ་ཏེ་དེ་ལོ་ཉི་ཤུ་ཚང་ན་མཁན་པོས་དེའི་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་དག་བཙལ་བར་བྱ་ཞིང་ལས་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱ།When the novice reaches the age of twenty, the preceptor gives him his begging bowl and Dharma robes and requests the presence of a monk
                   officiant.F.51.b1515གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱ།The preceptor also requests the presence of a monk who will inquire into confidential matters,F.51.b1610གང་དག་དེའི་ལས་ཀྱི་གནས་སུ་འཇུག་པར་འགྱུར་བའི་དགེ་སློང་དག་ལ་ཡང་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱའོ། །and that of any other monk in the vicinity where the ceremony is to be performed.F.51.b1692དགེ་སློང་གང་དག་དེའི་ལས་ཀྱི་གནས་སུ་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་དེ་དག་གིས་When the monks in the vicinity have gathered,F.51.b1738ཀྱང་དེར་འདུ་བར་འགྱུར་བའི་ཚེ་ཟླ་བ་ཕྱེད་འདས་པའི་ཉེས་པ་བསྡམ་པར་བྱ་བ་དང་། བཤགས་པར་བྱ་བ་དང་།they each individually investigate whether they have incurred any transgressions in the past half a month that need to be reined in,
                   confessed,F.52.a191བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་བ་or formally excused.F.52.a212དག་ལ་སོ་སོར་བརྟག་པར་བྱ་ཞིང་ཉེས་པ་ཤེས་པ་བསྡམ་པའམ། བཤགས་པའམ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་ཕྱིར་བཅོས་ཏེ་Recognizing those transgressions, they make reparations by reining them in, confessing them, or having them formally excusedF.52.a337འདུག་པར་བྱའོ། །before taking their places.F.52.a365དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་འདུག་ཅིང་མཐུན་པར་གྱུར་པའམ། དཀྱིལ་འཁོར་བ་ཡང་རུང་སྟེ།All of the saṅgha then take their places in concord or in an inner circle.F.52.a440ཡུལ་དབུས་སུ་དགེ་སློང་བཅུ་ལ་སོགས་པའི་ཚོགས་སམ།In the Middle Country, a quorum of ten monks is needed.F.52.a496མཐའ་འཁོབ་དག་ཏུ་གཞན་མེད་ན་འདུལ་བ་འཛིན་པ་དང་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་ཚོགས་ལ་ཡང་རུང་སྟེ།In outlying areas, if there are no other monks, then a quorum of five, which includes a master of monastic discipline, will suffice.F.52.a629དང་པོར་སྟོན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ། །དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་རེ་རེ་ལ་ཕྱག་གསུམ་གསུམ་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ། །The ordinand first prostrates to the Teacher, then three times to each monk.F.52.a706ཕྱག་ནི་གཉིས་ཏེ། ཡན་ལག་ལྔས་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། སྒྱིད་པ་ནས་འཁྱུད་པ་སྟེ་འདིར་གང་ཡང་རུང་ངོ་། །Either of the two types of prostration—bowing prostrate with all four limbs and head, or a kneeling bow—is permissible.F.52.a826འདི་ནི་དུས་དང་པོར་བྱ་བའོ།། །།This is how the opening occasion is conducted.F.52.a900དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོར་གསོལ་བ་བྱའོ། །འདི་ལྟར་གསོལ་བར་བྱ་སྟེ།Next, the ordinand petitions the preceptor in the following wayF.52.a965མཁན་པོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་The ordinand prostrates to the preceptor and squats before him,F.52.a1029མདུན་དུ་ཕ་གུའི་སྟེང་དུ་རྩྭ་བཏིང་བ་ལ་རྟིང་པ་གཉིས་ཀྱིས་མནན་ནས་ཙོག་ཙོག་པར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།with his two heels pressed to a grass mat on bricks so as to relieve pressure on the nerves.F.52.a1343བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་བཙུན་པ་ལ་མཁན་པོར་གསོལ་གྱིས། བཙུན་པ་བདག་གི་མཁན་པོ་མཛད་དུ་གསོལ།I, [ordinand’s name], petition you, reverend, to serve as preceptor. Reverend, please act as my preceptor.F.52.a1323བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ།“Reverend, heed me.F.52.a1244སློབ་དཔོན་ཡིན་ན་སློབ་དཔོན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ། བཙུན་པ་ཡིན་ན་བཙུན་པ་ཞེས་“Instructor” if addressing the instructor, or “Reverend” if addressing a monk:F.52.a1122ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་Pressing his palms together,F.52.a1203གལ་ཏེ་མཁན་པོ་ཡིན་ན་མཁན་པོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ།“Preceptor” if addressing the preceptor,F.52.a1151ཅི་རིགས་པར་བརྗོད་པར་བྱའོ་ཞེས་བསྟན་ནས། དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།he says, employing whichever address is appropriate—F.52.a1450བཙུན་པ་མཁན་པོས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བགྱིའོ། །Reverend, please grant me ordination.”F.52.a1489དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། ཚིག་གསུམ་པ་ལ་མཁན་པོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །This is repeated a second and a third time, but the third time he says “preceptor” in place of “instructor” or “reverend.”F.52.a1612མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.”F.52.a1662སློབ་མས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །།At which point the ordinand says: “It is excellent.”F.52.a1778དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོ་རང་གིས་དེ་ལ་ཆོས་གོས་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱའོ། །The preceptor himself then sanctions the novice’s three Dharma robes.F.52.a1848གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་ཆོས་གོས་དྲས་ཤིང་དྲུབས་པ་དག་ཡོད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས་ཏེ།It is best if the ordinand has a set of robes already cut and sewn,F.52.a1916འདི་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་སྟེ།in which case they are sanctioned as follows.F.52.a1962ཆོས་གོས་གསུམ་པོ་སོ་སོར་བལྟབ་སྟེ་སློབ་མའི་ཕྲག་པ་གཡོན་པར་བཀལ་ནས་གཉིས་ཀ་འགྲེང་སྟེ།Each of the three robes are folded and laid over the ordinand’s left shoulder, after which both preceptor and ordinand rise.F.52.b310ལག་པས་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་བཟུང་ནས་They both take the Dharma robe called the “ceremonial robe” in their hands,F.52.b386འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། མཁན་པོ་དགོངས་སུ་གསོལ། །and the novice says: “Preceptor, heed me.F.52.b564དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།The ordinand repeats this a second and a third time.F.52.b428བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གོས་བགྱིས་ལགས་པ་རུང་བ་སྤྱད་པར་འོས་པ་This is my, [ordinand’s name]’s, Dharma robe, woven, good, right, and fit to wear.F.52.b511འདི་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ།Please bless this Dharma robe as a ceremonial robe.”F.52.b617མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.”F.52.b667སློབ་མས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །At which point the ordinand says: “It is excellent.”F.52.b720དེའི་འོག་ཏུ་ཆོས་གོས་བླ་གོས་བཟུང་ནས་དེས་After that, he takes the upper robe in his handsF.52.b932དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།This is repeated a second and a third time.F.52.b883འདི་ཆོས་གོས་བླ་གོས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ།Please bless this Dharma robe as an upper robe.”F.52.b1236འདི་ཆོས་གོས་མཐང་གོས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །Please bless this Dharma robe as a lower robe.”F.52.b1430དེའི་འོག་ཏུ་ཆོས་གོས་དག་བསྐོན་པར་བྱ་ཞིང་དེས་ཀྱང་སྣམ་སྦྱར་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཡིན་ན་After that, the ordinand puts the Dharma robes on, along with the ceremonial robe if there is one,F.52.b1529བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་འདུས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་ཕྱག་བྱའོ། །and prostrates to the saṅgha that has assembled to ordain him.F.52.b1592དེ་ནི་ཆོས་གོས་དྲས་ཤིང་དྲུབས་པ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པའོ།། །།That is how the ordinand’s Dharma robes that have already been cut and sewn are sanctioned.F.52.b1751གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་ཆོས་གོས་དྲས་ཤིང་དྲུབས་པ་དག་མེད་ན་རྒྱུ་ལ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་སྟེ།If the ordinand’s Dharma robes have not already been cut and sewn, the materials must be sanctioned in the following way.F.52.b1873ཆོས་གོས་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་སོ་སོར་བལྟབ་སྟེ་སློབ་མའི་ཕྲག་པ་གཡོན་པར་བཀལ་ནས་གཉི་ག་འགྲེང་སྟེ་The materials for the three Dharma robes are folded separately and laid on the student’s left shoulder, after which the ordinand and the
                   preceptor both rise.F.52.b2031ལག་པས་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་རྒྱུ་བཟུང་ནས་They both take the material for the Dharma robe called the ceremonial robe in their hands,F.52.b2166དག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གོས་འདི་སྣམ་སྦྱར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །Please bless this, my, [ordinand’s name]’s, Dharma robe, as a ceremonial robe.F.52.b2245འཚལ་ན་སྣམ་ཕྲན་དགུ་པ་ལ་སོགས་པར་བགྱིས་ཏེ། གླེགས་བུ་ཕྱེད་དང་གསུམ་པ་ལ་སོགས་པར་བགྱིའོ། །If you please, I will divide it into nine or more patches and those into sections of two and a half and more.F.53.a211བར་ཆད་མ་བྱུང་ན་བཀྲུའོ། །བརྐྱང་ངོ་། །དྲའོ། །བསྡེབ་བོ། །If not prevented from doing so, I will wash them, lay them out, cut them,F.53.a484དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། །This is repeated a second and a third time.F.53.a398རྐྱེན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བགྱིས་ཏེ། ཆོས་གོས་འདི་རུང་བ་སྤྱད་པར་འོས་པའོ། །Acting in accord with circumstances, this Dharma robe will be right and fit to wear.”F.53.a285གཟུངས་གདབ་བོ། །དྲུབ་བོ། །ཁ་བསྒྱུར་རོ། །ཡང་ན་འདི་ལ་ལྷན་ཐབས་སུ་གླན་ནོ།piece them together, stitch them, sew them together, and dye them. Or, I will patch additional pieces onto this.F.53.a528མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །སློབ་མས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.” At which point the student says: “It is excellent.”F.53.a630དེའི་འོག་ཏུ་ཆོས་གོས་བླ་གོས་རྒྱུ་བཟུང་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། མཁན་པོ་དགོངས་སུ་གསོལ།After that, they both take the material for the upper robe in their hands, and the ordinand says: “Preceptor, heed me.F.53.a749བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གོས་འདི་བླ་གོས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །Please sanction this, my, [ordinand’s name]’s, Dharma robe, as an upper robe.F.53.a827འཚལ་ན་སྣམ་ཕྲན་བདུན་པར་བགྱིས་ཏེ། གླེགས་བུ་ཕྱེད་དང་གསུམ་པར་བགྱིའོ། །If you please, I will divide it into seven patches and those into sections of two and a half.F.53.a1340དེའི་འོག་ཏུ་ཆོས་གོས་མཐང་གོས་རྒྱུ་བཟུང་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།Next, they both take the material for the lower robe in their hands, and the ordinand says:F.53.a1432མཁན་པོ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གོས་འདི་མཐང་གོས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །“Preceptor, heed me. Please sanction this, my, [ordinand’s name]’s, Dharma robe, as a lower robe.F.53.a1530འཚལ་ན་སྣམ་ཕྲན་ལྔ་པར་བགྱིས་ཏེ། གླེགས་བུ་ཕྱེད་དང་གཉིས་པར་བགྱིའོ། །།If you please, I will divide it into five patches and those into sections of two and a half.F.53.a2042དེའི་འོག་ཏུ་དེའི་ལྷུང་བཟེད་བསྟན་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བསྟན་པར་བྱ་སྟེ།Displaying the begging bowl. The ordinand then displays his begging bowl in the following way.F.53.b286བཙུན་པའམ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ།“Reverend or venerable, heed me.F.53.b227འདུད་པ་དང་བཅས་པས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།and as he stands before them, asks the following question:F.53.b76ལག་པ་གཡས་པས་བཀབ་ནས་རྒན་པའི་མཐའ་ལོགས་ནས་དགེ་སློང་རེ་རེའི་མདུན་དུ་འགྲེང་སྟེ་places the begging bowl in his left hand and covers it with his right hand. The ordinand then bows to each of the monks, starting with the
                   seniormost,F.53.b319ཚེ་དང་ལྡན་པ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ལྷུང་བཟེད་འདི་མི་ཆུང་ངམ། མི་ཆེ་འམ། མི་སྐྱ་འམ།Venerable [monk’s name], is this begging bowl too small, too large, or too pale?”F.53.b401དགེ་སློང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ལྷུང་བཟེད་དེ་ལྟ་བུ་ཉིད་མ་ཡིན་ན་རེ་རེ་ནས་ལྷུང་བཟེད་བཟང་ངོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If all the monks agree the begging bowl is none of those, they each say: “The begging bowl is fine.”F.53.b502གལ་ཏེ་དེ་སྐད་བརྗོད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་མི་བརྗོད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །།If they should say that, then all is well. A serious breach occurs if they do not say that.F.53.b625དེའི་འོག་ཏུ་མཁན་པོ་རང་གིས་དེ་ལ་ལྷུང་བཟེད་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་བྱ་སྟེ།The preceptor himself then sanctions the begging bowl in the following way.F.53.b701གཉི་ག་འགྲེང་སྟེ་ལག་པ་གཡོན་པར་ལྷུང་བཟེད་བཞག་ལ་ལག་པ་གཡས་པས་བཀབ་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།Both rise and the ordinand places the begging bowl in his left hand while he covers it with his right hand and says the following:F.53.b832མཁན་པོ་དགོངས་སུ་གསོལ།“Preceptor, heed me.F.53.b853བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ལྷུང་བཟེད་ཟས་ལ་སྤྱད་པར་འོས་པ་དྲང་སྲོང་གི་སྣོད་འདི་བསླང་བའི་སྣོད་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །This is my, [ordinand’s name]’s, begging bowl, fit to eat from. Please sanction this sage’s bowl as a container for alms begged.”F.53.b983དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།This is repeated a second and a third time.F.53.b1027མཁན་པོས་ཐབས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །སློབ་མས་ལེགས་སོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The preceptor then says: “This is the procedure.” At which point the student says: “It is excellent.”F.53.b594དེ་ནི་ལྷུང་བཟེད་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པའོ། །Sanction for the begging bowl.F.53.b1196དེའི་འོག་ཏུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དེ་ཐོས་པའི་ཉེན་ཀོར་ནས་བཀར་ཏེ་མཐོང་བThe ordinand is then sequestered out of hearing range but within sight.F.53.b1268འི་ཉེན་ཀོར་དུ་ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་ཚོགས་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་གཞག་པར་བྱའོ། །With his palms joined, he stands facing the assembly.F.53.b1322དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་དགེ་སློང་ལ།The monk officiant then asks about the monk who inquires into confidential matters:F.53.b1406མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བས་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བའི་གསང་སྟེ་སྟོན་པར་གསོལ་བ་བཏབ་པ་གང་ཡིན་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །“Who has the preceptor [preceptor’s name] asked to serve as inquirer for this ordinand [ordinand’s name]?”F.53.b1961དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་གསང་སྟེ་The monk officiant next performs an act of motion aloneF.53.b1513གསང་སྟེ་སྟོན་པ་གང་ཡིན་པ་དེས་Whoever was named to inquire into confidential matters responds:F.53.b1578བདག་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །“It is I, [inquirer’s name].”F.53.b1850དེས་ཀྱང་སྤྲོ་འོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །He responds by saying: “I am happy to do so.”F.53.b1608དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་གསང་སྟེ་The monk officiant then asks the monk who inquires into confidential matters:F.53.b1686སྟོན་པའི་དགེ་སློང་ལ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བས་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་གསང་སྟེ་སྟོན་པར་སྤྲོའམ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།“Are you, [inquistor’s name], happy to inquire into the confidential matters of this ordinand [ordinand’s name] at the behest of the
                   preceptor [preceptor’s name]?”F.54.a25སྟོན་པས་བར་ཆད་དྲི་བའི་ཕྱིར་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་གི་ལས་བྱའོ། །performs an act of motion alone so that the monk who inquires into confidential matters may question the student about impediments.F.54.a157འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། འདུག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །This is how that petition is made. While seated, he says the following:F.54.a229དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“Reverend saṅgha, please listen.F.54.a262དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་གསང་སྟེ་སྟོན་པར་སྤྲོ་ན།This monk, [inquirer’s name], is happy to inquire into the confidential matters of the ordinand [ordinand’s name], at the behest of the
                   preceptor [preceptor’s name].F.54.a428གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་།If that is so, and the time is right and the saṅgha can allow it, I ask that the saṅgha grant their leave.F.54.a535དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་གསང་སྟེ་སྟོན་ཏོ། །།This monk, [inquirer’s name], shall inquire into the confidential matters of the ordinand [ordinand’s name] at the behest of the preceptor
                   [preceptor’s name].”F.54.a734དེའི་འོག་ཏུ་གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་དགེ་སློང་གིས་དཀྱིལ་འཁོར་བའི་ཕྱི་རོལ་དུ་སོང་སྟེ་The monk who inquires into confidential matters then leaves the inner circle.F.54.a862ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།then joins his palms as the inquirer says:F.54.a812བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དེ་བདག་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།The ordinand prostrates to and kneels before him,F.54.a905ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག་འདི་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་བདེན་པའི་དུས། འདི་ནི་འབྱུང་བའི་དུས་ཏེ།“Listen, venerable. It is time for you to be truthful. It is time to come forth.F.54.a986ཁོ་བོས་ཁྱོད་ལ་ཆུང་ཟད་ཅིག་དྲིས། ཁྱོད་མ་འཛེམ་པར་བྱོས་ལ་ཡིན་པ་ལ་ཡིན་ཞེས་སྨྲོས་ཤིག །I shall ask you a few questions. Do not be apprehensive.F.54.a1043མ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་ལན་ཐོབ་ཤིག །ཁྱོད་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནམ།Answer simply by saying what is so is so, and what is not is not. Are you a male?”F.54.a1126དེས་སྐྱེས་པ་ལགས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The postulant responds: “I am a male.”F.54.a1165སྐྱེས་པའི་དབང་པོ་དང་ལྡན་ནམ། དེས་ལྡན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The inquirer asks: “Do you have male organs?” The postulant responds: “I do.”F.54.a1244ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ནམ། དེས་ལོན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །he inquirer asks: “Have you reached the age of twenty?” The postulant responds: “I have reached that age.”F.54.a1351ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་གོས་གསུམ་དང་ལྷུང་བཟེད་ཚང་ངམ། དེས་ཚང་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The inquirer asks: “Do you have all three Dharma robes and a begging bowl?” The postulant responds: “I have them all.”F.54.a1470ཁྱོད་ཀྱི་ཕ་མ་གསོན་ནམ། གལ་ཏེ་གསོན་ཞེས་ཟེར་ན།The inquirer asks: “Are your parents still living?” If the ordinand says his parents are still living,F.54.a1573ཁྱོད་ཕ་མས་གནང་ངམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །དེས་གནང་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །he is then asked: “Have your parents given you leave?” The ordinand responds: “They have given me leave.”F.54.a1679གལ་ཏེ་ཤི་ཟེར་ན། ཁྱོད་བྲན་མ་ཡིན་ནམ།If the ordinand says his parents are deceased, he is asked: “Are you not a bondsman?F.54.a1764བརྐུས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྙེད་བཙོན་མ་ཡིན་ནམ། རྩོད་པ་ཅན་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a captive? Are you not a pledge? Are you not a pawn?F.54.a1829བཙོངས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྒྱལ་པོས་བཀྲབས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྒྱལ་པོ་ལ་སྡིགས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not chattel? Are you not a favorite of the king? Are you not a threat to the king?F.54.a1920རྒྱལ་པོ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཁྱོད་རྒྱལ་པོ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱས་སམ།Have you not worked to harm the king? Have you worked to harm the king or enlisted others to do so?F.54.a2020བྱེད་དུ་བཅུག་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཆོམ་རྐུན་པར་གྲགས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a known bandit or thief?F.54.a2057ཟ་མ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a eunuch?F.54.b341མ་ནིང་མ་ཡིན་ནམ། དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ། རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a paṇḍaka? Have you not violated a nun? Are you not an impostor?F.54.b418ཐ་དད་དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནམ། གནས་པར་མི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནམ། མུ་སྟེགས་ཅན་མ་ཡིན་ནམ།Are you not in segregation? Are you not fallen? Are you not a tīrthika?F.54.b490མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཕ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ། མ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a convert to a tīrthika order? Are you not a patricide? Are you not a matricide?F.54.b583དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དགེ་འདུན་དབྱེན་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ།Have you not killed an arhat? Have you not caused a schism in the saṅgha? Have you not maliciously drawn blood from a tathāgata?F.54.b712སྤྲུལ་པ་མ་ཡིན་ནམ། དུད་འགྲོ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །Are you not a trickster? Are you not an animal?”F.54.b761དེས་མ་ལགས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The ordinand responds: “No.”F.54.b790ཁྱོད་ལ་ལ་ལའི་བུ་ལོན་མང་ཡང་རུང་ཉུང་ཡང་རུང་ཅུང་ཟད་ཆགས་པ་མེད་དམ།If the ordinand responds that he is not these things, the inquirer asks him: “Have you not incurred some debts, be they large or
                   small?”F.54.b927གལ་ཏེ་བུ་ལོན་ཆགས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་འཇལ་ནུས་སམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “I have incurred some,” the inquirer asks: “Are you able to repay them once you have been ordained?”F.54.b1053གལ་ཏེ་མི་ནུས་ཞེས་ཟེར་ན། འོ་ན་སོང་ཤིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If the ordinand responds “No, I am unable,” the inquirer tells him: “In that case, I ask you to leave.”F.54.b1157གལ་ཏེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་འཇལ་ནུས་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་སྔོན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If the ordinand responds “I am able to repay them after I have been ordained, the inquirer asks him: “Have you not gone forth
                   before?”F.54.b1292གལ་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཁྱོད་ལ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་ལས་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ། །If the ordinand responds “I have gone forth before,” he inquirer asks him: “Did you not transgress and incur one of the four defeats?F.54.b2157ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །མི་རྣམས་ཀྱི་ལུས་ལ་ལུས་ཀྱི་ནད་ཀྱི་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་འབྱུང་བ་འདི་ལྟ་སྟེ།“Venerable, please listen. Human bodies are subject to diseases that manifest on the body in these ways:F.54.b2262མཛེ་དང་། འབྲས་དང་། ཕོལ་མིག་དང་། འབྲུམ་ཕྲན་དང་།as oozing pustules, large pustules, small pustules, exanthema,F.54.b2325ཤ་བཀྲ་དང་། ཁྱི་རྔོ་དང་། གཡའ་བ་དང་། གློག་པ་དང་།leprosy, oozing rashes, dry rashes, welts,F.54.b2368རྐང་ཤུ་དང་། སྐེམ་ནད་དང་། སྐེམ་པ་དང་། བརྗེད་བྱེད་དང་། །scabs, consumption, pulmonary consumption, fits,F.54.b1951ཁྱོད་ཀྱི་མིང་ཅི། ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་པོའི་མིང་ཅི།“What is your name? What is your preceptor’s name?”F.54.b1426ཁྱོད་འབབས་པ་ན་བསླབ་པ་ལེགས་པར་ཕུལ་ལམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །Did you properly offer back your precepts when you stepped down?”F.54.b1492གལ་ཏེ་ལྟུང་བ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན། འོ་ན་སོང་ཤིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If the ordinand responds “A transgression occurred,” the inquirer tells him: “In that case, I ask you to leave.”F.54.b1605གལ་ཏེ་མ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ད་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “No transgression occurred,” the inquirer asks him: “Have you now gone forth?”F.54.b1709གལ་ཏེ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ན།If the ordinand responds “I have gone forth,” the inquirer asks him:F.54.b1778ཁྱོད་ཀྱིས་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལེགས་པར་སྤྱད་དམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །“Have you properly lived the holy life?”F.54.b1819དེས་ལེགས་པར་སྤྱད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།The ordinand responds: “I have lived it properly.” If the ordinand says he has lived the holy life properly, the inquirer asks him:F.54.b2003དེས་བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི། དོན་གྱི་སླད་དུ་མཚན་ནས་སྨོས་ཏེ་བདག་གི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།The ordinand responds: “My name is [ordinand’s name] and my preceptor’s name, who will speak on my behalf, is [preceptor’s name].” The
                   inquirer asks him:F.55.a351ཉིན་གཅིག་པ་དང་། ཉིན་གཉིས་པ་དང་། ཉིན་གསུམ་པ་དང་། ཉིན་བཞི་པ་དང་།fevers which last a day, two day fevers, tertian fevers, quartan fevers,F.55.a255བརྗེད་བྱེད་དང་། བཀྲེས་ངབ་དང་། སྐྱ་རྦབ་དང་། རྐང་བམ་དང་། མཚན་བར་རྡོལ་བ་དང་། རིམས་དང་། རིམས་དྲག་པོ་དང་།fits, anal fistula, fluid retention, elephantiasis, urethral fistula, a latent or raging fever,F.55.a424འདུས་པ་དང་། རིམས་ཉིན་རེ་བ་དང་། རྟག་པའི་རིམས་དང་། རིམས་ལྡང་དུབ་པ་དང་། ཤུ་བ་དང་།complexes, daily fevers, chronic fevers, dissipation, abscesses,F.55.a489གསུད་པ་དང་། སྐྱིགས་བུ་དང་། ལུད་པ་དང་། དབུགས་མི་བདེ་བ་དང་། ལྷོག་པ་དང་།vomiting and diarrhea, hiccoughs, coughs, asthma, carbuncles,F.55.a695ལུས་ཀྱི་ནད་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་དང་། འདི་ལྟ་བུ་གཞན་དག་ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱི་ལུས་ལ་མེད་དམ།Do any of these physical conditions or others like them afflict your body?”F.55.a632ཆུས་བགགས་པ་དང་། ངལ་བ་དང་། ལུས་ཚ་བ་དང་། རྩིབ་ལོགས་ཚ་བ་དང་། རུས་པ་ལ་ཟུག་པ་སྟེ།urinary retention, fatigue, pyrexia, arthritis, and bone pain.F.55.a551ཡན་ལག་ཏུ་ཟུག་པ་དང་། སྐྲན་དང་། ཁྲག་ནད་དང་། མཁྲིས་ནད་དང་། གཞང་འབྲུམ་དང་། སྐྱུག་བྲོ་བ་དང་།pain in the extremities, tumors, blood disorders, jaundice, hemorrhoids, nausea,F.55.a771དེས་མ་མཆིས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The ordinand responds: “They do not.”F.55.a1070ཁྱོད་མ་བོས་ཀྱི་བར་དུ་མ་འོང་བར་སྡོད་ཅིག །Stay here until you are called.”F.55.a1004མ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་ལན་ཐོབ་ཅིག །Answer simply by saying what is so is so, and what is not is not.F.55.a809ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །The inquirer says to him: “Venerable, listen.F.55.a855ཁྱོད་ལ་ད་ལྟར་ངས་གང་དྲིས་པ་དེ་ཉིད་དགེ་འདུན་གྱི་དབུས་སུ་ཡང་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་མཁས་པ་རྣམས་ཁྱོད་ལ་འདྲི་བས་The learned brethren will ask the same questions I have just now asked you but in front of the saṅgha community.F.55.a968དེར་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་འཛེམ་པར་བྱོས་ལ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་ཡིན་ཞེས་སྨྲོས་ཤིག །།Once there, do not be apprehensive.F.55.a1127དེའི་འོག་ཏུ་གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་དགེ་སློང་གིས་རྒན་པའི་མཐའ་ལོགས་སུ་འགྲེང་སྟེ།The monk who inquired into confidential matters then stands before the senior monks,F.55.a1212འདུད་པ་དང་བཅས་པས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ། །bows, and says the following: “Venerable saṅgha, please listen.F.55.a1276བདག་གིས་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་གསང་སྟེ་རྗེས་སུ་བསྟན་ན།
                   དེ་ཡང་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཡོངས་སུ་དག་གོ་ཞེས་ཁོ་ན་ཉིད་མཆི་ན། །If the preceptor [preceptor’s name] were to again ask the ordinand [ordinand’s name] about the confidential matters regarding impediments I
                   have inquired into, he too will find that the ordinand is utterly free of impediments.F.55.a1753དེའི་འོག་ཏུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བ་དེ་དཀྱིལ་འཁོར་བར་བཀུག་ནས་རྒན་པའི་མཐའ་ལོགས་སུ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་སྟེ། །The ordinand is then brought into the inner circle and prostrates before the seniormost of those gathered.F.55.a1629གལ་ཏེ་དེ་སྐད་བརྗོད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་མི་བརྗོད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།If he says that, then all is well. A serious breach occurs if he does not say that.F.55.a1503ཅི་མཆི་ཞིག་གམ། ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གལ་ཏེ་ཡོངས་སུ་དག་ནའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།If that is indeed the case, and the ordinand is asked, ‘Which of these do you have?’ he will respond, ‘I have none at all.’ ”F.55.b108དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་གསོལ་དུ་གཞུག་པར་བྱའོ། །The monk officiant then prompts him to petition for ordination.F.55.b172འདི་ལྟར་གསོལ་དུ་གཞུག་པར་བྱ་སྟེ། དང་པོར་སྟོན་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་གོ། །The ordinand first prostrates to the Teacher, then before the seniormost monk.F.55.b251དེའི་འོག་ཏུ་རྒན་པའི་མཐའ་ལོགས་སུ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་སྟེ། ཕ་གུའི་སྟེང་དུ་རྩྭ་བཏིང་བ་ལ་རྟིང་པ་གཉིས་ཀྱིས་                    མནན་ནས་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།He then squats with his two heels pressed to a grass mat on bricks so as to relieve pressure on the nerves.F.55.b359ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་དེས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།Joining his palms, he says: “Venerable saṅgha, please listen.F.55.b421བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་དོན་གྱི་སླད་དུ་མཚན་ནས་སྨོས་ཏེ་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་འཚལ་ཏེ།The preceptor, [preceptor’s name], speaking on my, [ordinand’s name], behalf, seeks consent from the saṅgha for ordination.F.55.b545བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དོན་གྱི་སླད་དུ་མཚན་ནས་སྨོས་ཏེ། མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་ན།If the saṅgha allows the petition of the preceptor [preceptor’s name], who speaks on my, [ordinand’s name], behalf,F.55.b661དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ།I ask that the venerable saṅgha grant me ordination.F.55.b714དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དྲང་བར་གསོལ།I ask that the venerable saṅgha guide me.F.55.b756དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་རྗེས་སུ་གཟུང་དུ་གསོལ།I ask that the venerable saṅgha accept charge of me.F.55.b809དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ལ་རྗེས་སུ་བསྟན་དུ་གསོལ།I ask that the venerable saṅgha show me the way.F.55.b858ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་བདག་ལ་ཐུགས་བརྩེ་བར་མཛད་དུ་གསོལ།I ask that the venerable and compassionate saṅgha, in their compassion, extend their compassion to me.”F.55.b962དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། དེ་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་བའོ། །That is repeated a second and a third time. The petition to ask about impediments before the saṅgha.F.55.b1063དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བར་ཆད་དྲི་བའི་ཕྱིར་གསོལ་བ་འབའ་ཞིག་གི་ལས་བྱའོ། །The monk officiant makes an act of motion alone so that the ordinand can be asked before the saṅgha about impediments.F.55.b1182འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ་འདུག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །While seated, the monk officiant says:F.55.b387དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“Venerable saṅgha, please listen.F.55.b1255མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་འཚལ་ཏེ།The ordinand [ordinand’s name] seeks consent from the saṅgha to receive ordination from the preceptor [preceptor’s name].F.55.b1377མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་ན།If he has petitioned the saṅgha to give consent to the preceptor [preceptor’s name] to grant ordination to the ordinand,F.55.b1498གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་།and if the time is right and the saṅgha can allow it, I ask that the saṅgha grant their consent.F.55.b1595བདག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དྲི་བར་བགྱིའོ།Before the saṅgha, I shall ask about the impediments faced by the ordinand [ordinand’s name] who is to be ordained by the preceptor
                   [preceptor’s name].”F.56.a2366དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ།Have you not maliciously drawn blood from a tathāgata?F.56.a2292དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Have you not killed an arhat? Have you not caused a schism in the saṅgha?F.56.a2242ཕ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ། མ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a patricide? Are you not a matricide?F.56.a2175མུ་སྟེགས་ཅན་མ་ཡིན་ནམ། མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a tīrthika? Are you not a convert to a tīrthika order?F.56.a2127ཐ་དད་དུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནམ། གནས་པར་མི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not in segregation? Are you not fallen?F.56.a2073དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ། རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Have you not violated a nun? Are you not an impostor?F.56.a2028ཟ་མ་མ་ཡིན་ནམ། མ་ནིང་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a eunuch? Are you not a paṇḍaka?F.56.a1929ཁྱོད་རྒྱལ་པོ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱས་སམ་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཆོམ་རྐུན་པར་གྲགས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Have you worked to harm the king or enlisted others to do so? Are you not a known bandit or thief?F.56.a1857རྒྱལ་པོ་ལ་སྡིགས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྒྱལ་པོ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a threat to the king? Have you not worked to harm the king?F.56.a1780རྩོད་པ་ཅན་མ་ཡིན་ནམ། བཙོངས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྒྱལ་པོས་བཀྲབས་པ་མ་ཡིན་ནམ།Are you not a pawn? Are you not chattel? Are you not a favorite of the king?F.56.a1710ཁྱོད་བྲན་མ་ཡིན་ནམ། བརྐུས་པ་མ་ཡིན་ནམ། རྙེད་བཙོན་མ་ཡིན་ནམ། །“Are you not a bondsman? Are you not a captive? Are you not a pledge?F.56.a1650གལ་ཏེ་ཤི་ཞེས་ཟེར་ན།If the ordinand says his parents are deceased, he is asked:F.56.a1562ཁྱོད་ཕ་མས་གནང་ངམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །དེས་གནང་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །“Have your parents given you leave?” The ordinand responds: “They have given me leave.”F.56.a1460ཁྱོད་ཀྱི་ཕ་མ་གསོན་ནམ། གལ་ཏེ་གསོན་ཞེས་ཟེར་ན། །“Are your parents still living?” If the ordinand says his parents are still living, he is then asked:F.56.a1322ཁྱོད་ཀྱི་ཆོས་གོས་གསུམ་དང་ལྷུང་བཟེད་ཚང་ངམ། དེས་ཚང་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The inquirer asks: “Do you have all three Dharma robes and a begging bowl?” The postulant responds: “I have them all.” The inquirer
                   asks:F.56.a1214ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ནམ། དེས་ལོན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The inquirer asks: “Have you reached the age of twenty?” The postulant responds: “I have reached that age.”F.56.a1136སྐྱེས་པའི་དབང་པོ་དང་ལྡན་ནམ། དེས་ལྡན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The inquirer asks: “Do you have male organs?” The postulant responds: “I do.”F.56.a1080ཁྱོད་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནམ། དེས་སྐྱེས་པ་ལགས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།Are you a male?” The postulant responds: “I am a male.”F.56.a990ཁྱོད་མ་འཛེམ་པར་བྱོས་ལ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་ཡིན་ཞེས་སྨྲོས་ཤིག །མ་ཡིན་པ་ལ་ཡང་མ་ཡིན་ཞེས་ལན་ཐོབ་ཅིགDo not be apprehensive. Answer simply by saying what is so is so, and what is not is not.F.56.a931འདི་ནི་འབྱུང་བའི་དུས་ཏེ། ཁོ་བོས་ཁྱོད་ལ་ཅུང་ཟད་ཅིག་དྲིས།It is time to come forth. I shall ask you a few questions.F.56.a876ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །འདི་ནི་ཁྱོད་ཀྱི་བདེན་པའི་དུས།“Listen, venerable. It is time for you to be truthful.F.56.a793ཐལ་མོ་སྦྱོར་དུ་བཅུག་ནས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།The ordinand then joins his palms as the monk officiant inquires into impediments.F.56.a643ལས་བྱེད་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་མདུན་དུ་ཕ་གུའི་སྟེང་དུ་རྩྭ་བཏིང་བ་ལ་རྟིང་པ་གཉིས་ཀྱིས་མནན་ནས་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ། །།The ordinand prostrates to the officiant and then squats with his two heels pressed to a grass mat on bricks so as to relieve pressure on
                   the nerves.F.56.a574དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བར་ཆད་དྲི་བར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་དྲི་བར་བྱ་སྟེ།The monk officiant then inquires into impediments before the saṅgha.F.56.b712སྤྲུལ་པ་མ་ཡིན་ནམ། དུད་འགྲོ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །Are you not a trickster? Are you not an animal?”F.56.b761དེས་མ་ལགས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The ordinand responds: “No.”F.56.b790ཁྱོད་ལ་ལ་ལའི་བུ་ལོན་མང་ཡང་རུང་ཉུང་ཡང་རུང་ཅུང་ཟད་ཆགས་པ་མེད་དམ།If the ordinand responds that he is not these things, the inquirer asks him: “Have you not incurred some debts, be they large or
                   small?”F.56.b927གལ་ཏེ་བུ་ལོན་ཆགས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་འཇལ་ནུས་སམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “I have incurred some,” the inquirer asks: “Are you able to repay them once you have been ordained?”F.56.b1053གལ་ཏེ་མི་ནུས་ཞེས་ཟེར་ན། འོ་ན་སོང་ཤིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If the ordinand responds “No, I am unable,” the inquirer tells him: “In that case, I ask you to leave.”F.56.b1157གལ་ཏེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་འཇལ་ནུས་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་སྔོན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “I am able to repay them after I have been ordained, the inquirer asks him: “Have you not gone forth
                   before?”F.56.b1292གལ་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན་ཁྱོད་ལ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་ལས་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ།If the ordinand responds “I have gone forth before,” he inquirer asks him: “Did you not transgress and incur one of the four defeats?F.56.b1426ཁྱོད་འབབས་པ་ན་བསླབ་པ་ལེགས་པར་ཕུལ་ལམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །Did you properly offer back your precepts when you stepped down?”F.56.b1492གལ་ཏེ་ལྟུང་བ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན། འོ་ན་སོང་ཤིག་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །If the ordinand responds “A transgression occurred,” the inquirer tells him: “In that case, I ask you to leave.”F.56.b1605གལ་ཏེ་མ་བྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན། ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ད་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “No transgression occurred,” the inquirer asks him: “Have you now gone forth?”F.56.b1709གལ་ཏེ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལེགས་པར་སྤྱད་དམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If the ordinand responds “I have gone forth,” the inquirer asks him: “Have you properly lived the holy life?”F.56.b1819དེས་ལེགས་པར་སྤྱད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The ordinand responds: “I have lived it properly.” If the ordinand says he has lived the holy life properly, the inquirer asks him:F.56.b1951ཁྱོད་ཀྱི་མིང་ཅི། ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་པོའི་མིང་ཅི།“What is your name? What is your preceptor’s name?”F.56.b2003དེས་བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་དོན་གྱི་སླད་དུ་མཚན་ནས་སྨོས་ཏེ་བདག་གི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The ordinand responds: “My name is [ordinand’s name] and my preceptor’s name, who will speak on my behalf, is [preceptor’s name].”F.56.b2134ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །མི་རྣམས་ཀྱི་ལུས་ལ་ལུས་ཀྱི་ནད་ཀྱི་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་འབྱུང་བ་འདི་ལྟ་སྟེ།The inquirer asks him: “Venerable, please listen. Human bodies are subject to diseases that manifest on the body in these ways:F.56.b2262མཛེ་དང་། འབྲས་དང་། ཕོལ་མིག་དང་། འབྲུམ་ཕྲན་དང་། ཤ་བཀྲ་དང་།as oozing pustules, large pustules, small pustules, exanthema, leprosy,F.56.b2334ཁྱི་རྔོ་དང་། གཡའ་བ་དང་། གློག་པ་དང་། རྐང་ཤུ་དང་། སྐེམ་ནད་དང་།oozing rashes, dry rashes, welts, scabs, consumption,F.56.b2388སྐེམ་པ་དང་། བརྗེད་བྱེད་དང་། བཀྲེས་ངབ་དང་། སྐྱ་རྦབ་དང་། རྐང་བམ་དང་།pulmonary consumption, fits, anal fistula, fluid retention, elephantiasis,F.56.b2463མཚན་པར་རྡོལ་བ་དང་། རིམས་དང་། རིམས་དྲག་པོ་དང་།urethral fistula, a latent or raging fever,F.56.b2507ཉིན་གཅིག་པ་དང་། ཉིན་གཉིས་པ་དང་། ཉིན་གསུམ་པ་དང་། ཉིན་བཞི་པ་དང་།fevers which last a day, two day fevers, tertian fevers, quartan fevers,F.56.b2580འདུས་པ་དང་། རིམས་ཉིན་རེ་བ་དང་། རྟག་པའི་རིམས་དང་། རིམས་ལྡང་དུབ་པ་དང་། ཤུ་བ་དང་།complexes, daily fevers, chronic fevers, dissipation, abscesses,F.56.b2645གསུད་པ་དང་། སྐྱིགས་བུ་དང་། ལུད་པ་དང་། དབུགས་མི་བདེ་བ་དང་། ལྷོག་པ་དང་།vomiting and diarrhea, hiccoughs, coughs, asthma, carbuncles,F.57.a551ཡན་ལག་ཏུ་ཟུག་པ་དང་། སྐྲན་དང་། ཁྲག་ནད་དང་། མཁྲིས་ནད་དང་། གཞང་འབྲུམ་དང་།pain in the extremities, tumors, blood disorders, jaundice, hemorrhoids,F.57.a624སྐྱུག་བྲོ་བ་དང་། ཆུས་བགགས་པ་དང་། ངལ་བ་དང་། ལུས་ཚ་བ་དང་། རྩིབ་ལོགས་ཚ་བ་དང་། རུས་པ་ལ་ཟུག་པ་སྟེ།nausea, urinary retention, fatigue, pyrexia, arthritis, and bone pain.F.57.a695ལུས་ཀྱི་ནད་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་དང་། འདི་ལྟ་བུ་གཞན་དག་ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱི་ལུས་ལ་མེད་དམ།Do any of these physical conditions or others like them afflict your body?”F.57.a771དེས་མ་མཆིས་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ནི་ནང་དུ་བར་ཆད་དྲི་བའོ།། །།The ordinand responds: “They do not.” This was the inner inquiry into impediments.F.57.a854དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་ལས་བྱེད་པས་གསོལ་བ་བྱས་ཏེ་ལས་བྱའོ། །འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ།The monk officiant’s petition to ordain. After that, the monk officiant petitions the saṅgha.F.57.a948འདུག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།While seated, he says: “Venerable saṅgha, please listen.F.57.a1005མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་འཚལ་ནས།The ordinand [ordinand’s name] has sought consent from the saṅgha to receive ordination from the preceptor [preceptor’s name].F.57.a1132མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་ཏེ།He has petitioned the saṅgha to give consent for the preceptor [preceptor’s name] to grant ordination to the ordinand [ordinand’s
                   name].F.57.a1269སྐྱེས་པ་ཡང་ལགས། སྐྱེས་པའི་དབང་པོ་དང་ཡང་ལྡན། ལོ་ཉི་ཤུ་ཡང་ལོན། འདིའི་ཆོས་གོས་གསུམ་དང་ལྷུང་བཟེད་ཀྱང་ཚང་།He is a male, has male organs, has reached twenty years of age, and has all three Dharma robes and a begging bowl.F.57.a1384བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་དག་གོ་ཞེས་ཁོ་ན་ཉིད་མཆི་སྟེ།He has attested that he is utterly free of impediments.F.57.a1440མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་ན།If the saṅgha gives consent for the preceptor [preceptor’s name] to grant ordination to the ordinand [ordinand’s name],F.57.a1560གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན་དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་།and if the time is right and the saṅgha can allow it,F.57.a1614དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དོ། །I ask that the saṅgha grant consent.”F.57.a1652འདི་ནི་གསོལ་བའོ། །ལས་ནི་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།The motion to act. This is how the motion to act is made: “Venerable saṅgha, please listen.F.57.b470མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་དགེ་འདུན་ལས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གསོལ་ན།The saṅgha gives consent for the preceptor [preceptor’s name] to grant ordination to the ordinand [ordinand’s name].F.57.b587དེའི་སླད་དུ་དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་ན།Therefore, if the saṅgha grants consent for the preceptor [preceptor’s name] to grant ordination to ordinand [ordinand’s name],F.57.b715ཚེ་དང་ལྡན་པ་གང་དག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་པར་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་ཅང་མ་གསུང་ཤིག །then venerables, those who can allow the preceptor [preceptor’s name] granting ordination to the ordinand [ordinand’s name] remain
                   silent.F.57.b854གང་དག་མི་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་གསུང་ཤིག །I ask that any who cannot allow it speak up.”F.57.b900འདི་ནི་ལས་བརྗོད་པ་དང་པོ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།This is the first motion to act. This is repeated a second and a third time.F.57.b977དགེ་འདུན་གྱིས་བཟོད་ཅིང་གནང་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མཁན་པོ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་ལགས་ཏེ།
                   འདི་ལྟར་ཅང་མི་གསུང་བས་དེ་དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཏོ། །The saṅgha acknowledges its acceptance and gives its consent to the preceptor to grant ordination to the ordinand by remaining
                   silent.F.57.b1112དེ་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པའོ།། །།This concludes the ordination portion of the rite.F.57.b1207དེའི་འོག་ཏུ་གྲིབ་ཚོད་གཞལ་བར་བྱའོ། །Next, measuring the length of a shadow.F.57.b1247བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གྲིབ་ཚོད་གཞལ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས་དགེ་སློང་དག་ཤིང་བུ་རིང་པོ་དག་གིས་གྲིབ་ཚོད་འཇལ་བར་བྱེད་ནས།When the Blessed One decreed, “Measure the length of a shadow,” the monks measured the length of a shadow using a long stick,F.57.b1373བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།prompting the Blessed One to order,F.57.b1409ཤིང་བུ་རིང་པོ་དག་གིས་གྲིབ་ཚོད་གཞལ་བར་མི་བྱའོ། །“Do not measure the length of a shadow with a long stick.”F.57.b1468དགེ་སློང་དག་གོམ་པ་དག་གིས་འཇལ་བར་བྱེད་པ་ན་ཧ་ཅང་ཐོགས་ནས་When the monks measured the length of a shadow in steps, it proved too difficult,F.57.b1586གོམ་པ་དག་གིས་གཞལ་བར་མི་བྱ་བར་འདི་ལྟར་ཐུར་མ་དག་གིས་གཞལ་བར་བྱའོ། །“Do not measure the length of a shadow in steps. Measure it like this, using splints of wood.”F.57.b1681དགེ་སློང་དག་ཐུར་མ་རིང་པོ་དག་གིས་འཇལ་བར་བྱེད་པ་ན། དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཧ་ཅང་ཐོགས་ནས་When the monks measured the length of a shadow using long splints, it also proved too difficult,F.57.b1814ཐུར་མ་སོར་བཞི་ཙམ་གྱིས་གཞལ་བར་བྱ་ཞིང་ཐུར་མ་ཇི་ཙམ་ཡོད་པ་དེ་ཙམ་ལ་སྐྱེས་བུ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །།“Measure with a splint just four finger widths tall. A splint of exactly that length shall be called a ‘bar.’ ”F.57.b2057དེའི་འོག་ཏུ་ཉིན་མཚན་གྱི་ཆ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།“The different parts of the day and night are described asF.57.b2116སྔ་དྲོ་དང་། གུང་དང་། ཕྱི་དྲོ་དང་། མཚན་མོའི་ཐུན་དང་པོ་དང་།morning, noon, evening, the first watch of the night,F.57.b2170ཐུན་དང་པོའི་ཕྱེད་དང་། གུང་ཐུན་དང་། གུང་ཐུན་གྱི་ཕྱེད་དང་། ཐུན་ཐ་མ་དང་།the latter half of the first watch, the midnight watch, the latter half of the midnight watch, the last watch of the night,F.57.b2294ཐུན་ཐ་མའི་ཕྱེད་དང་། སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བ་དང་། སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་དང་། ཉི་མ་མ་ཤར་བ་དང་།the latter half of the last watch of the night, pre-dawn, dawn, before sunrise,F.57.b2374ཉི་མ་ཤར་བ་དང་། ཉི་མ་བརྒྱད་ཆ་ཤར་བ་དང་།sunrise, an eighth of the sun’s passage,F.58.a359ཉི་མ་བཞི་ཆ་ཤར་བ་དང་། གུང་ཚིགས་མ་ཡོལ་བ་དང་། ཉི་མ་བཞི་ཆ་ལུས་པ་དང་།a quarter of the sun’s passage, midday, a quarter of the sun’s passage remaining,F.58.a441ཉི་མ་བརྒྱད་ཆ་ལུས་པ་དང་། ཉི་མ་མ་ནུབ་པ་དང་། ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། རྒྱུ་སྐར་རྣམས་མ་ཤར་བ་དང་། རྒྱུ་སྐར་རྣམས་ཤར་བ་སྟེ། །།an eighth of the sun’s passage remaining, before sunset, sunset, before the stars appear, and after the stars appear.”F.58.a598དེའི་འོག་ཏུ་དུས་ཚོད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།The length of the seasons are then described:F.58.a644དུས་ཚོད་ནི་ལྔ་སྟེ། དགུན་གྱི་དུས་དང་། དཔྱིད་ཀྱི་དུས་དང་།“There are five seasons: the cold season, springtime,F.58.a698དབྱར་གྱི་དུས་དང་། དབྱར་ཐུང་ངུའི་དུས་དང་། དབྱར་རིང་པོའི་དུས་སོ། །the rainy season, the short rainy season, and the long rainy season.F.58.a767དེ་ལ་དགུན་གྱི་དུས་ནི་ཟླ་བ་བཞིའོ། །དཔྱིད་ཀྱི་དུས་ནི་ཟླ་བ་བཞིའོ། །The cold season lasts four months, springtime lasts four months,F.58.a832དབྱར་གྱི་དུས་ནི་ཟླ་བ་གཅིག་གོ། །དབྱར་ཐུང་ངུའི་དུས་ནི་ཉིན་ཞག་གཅིག་གོ། །the rainy season lasts one month, the short rainy season lasts a day,F.58.a902དབྱར་རིང་པོའི་དུས་ནི་ཉིན་ཞག་གཅིག་གིས་ཟླ་བ་གསུམ་དུ་མ་ཆོག་པ་སྟེ།while the long rainy season is one day shy of three months.”F.58.a560དེ་ནི་དུས་ཚོད་བརྗོད་པའོ།། །།Describing the length of the seasons.F.58.a989དེའི་འོག་ཏུ་གནས་རྣམས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།The resources are then explained:F.58.a1023ཚེ་དང་ལྡན་པ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །“Listen, venerable [newly ordained monk’s name].F.58.a1072བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་གི་གནས་སུ་གསུངས་ཏེ།The Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing Buddha has declared four resources to be resources for
                   monks who have gone forth and been ordained.F.58.a1254དེ་ལ་གནས་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ། །If one abides by them, the monk who has gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya will be a genuine monk.F.58.a1388བཞི་གང་ཞེ་ན། གོས་ཀྱི་ནང་ན་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ནི་རུང་བ་རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ།What are the four? As for clothes, it is preferable that you find a pile of discarded rags suitable.F.58.a1489དེ་ལ་གནས་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ། །If one abides by that, the monk who has gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya will be a genuine monk.F.58.a1623མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ཀྱི་གོས་ཀྱིས་འཚོ་བར་སྤྲོའམ།Will you, [newly ordained monk’s name], delight in living on clothes from a pile of discarded rags for so long as you live?”F.58.a1748དེས་སྤྲོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།The newly ordained monk responds: “I will so delight.”F.58.a2013ཁ་དོག་ངན་པའམ། བལ་གོས་སམ། ཤ་ནའི་རས་སམ། ཟར་མའི་རས་སམ། རས་གོས་སམ།ill-colored cloth, woolen cloth, hempen cloth, linen, cotton cloth,F.58.a1935བེའུ་རས་དམར་པོའམ། བེའུ་ཕྲུག་གམ། ལ་མར་རམ། ཡུལ་ཀ་ཤིའི་རས་ཕྲན་ནམ། ཁ་དོག་རན་པའམ། །red wool, lambswool, a red shawl, fine Kāśī cotton, cloth of a fitting color,F.58.a1803ལྷག་པར་རྙེད་ན་དར་རམ། རས་ཡུག་ཆེན་ནམ། བེའུ་རས་སམ། དར་ལའམ། མོན་དར་རམ། བེའུ་རས་ཡུག་ཆེན་ནམ།He is then told: “Or further, if you were to obtain silk or a large piece of cotton, wool, muslin, raw silk, a large piece of wool,F.58.b262དུ་གུ་ལའི་རས་སམ། ཀོ་ཏམ་པའི་རས་སམ། ཉི་འོག་གི་གོས་སམ། གཞན་ཡང་གོས་རུང་བ་གང་དགེ་འདུན་ནམ་གང་ཟག་ལས་རྙེད་ན།dugūla cloth, jute cloth, Aparāntin cloth, or were to receive any other appropriate cloth from the saṅgha or a person,F.58.b381དེ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་ལོང་ལ་ཚོད་ཟིན་པར་གྱིས་ཤིག །you may also accept that, provided you take the proper amount.F.58.b444ཇི་ལྟར་ཁྱོད་གནས་འདི་ལྟ་བུས་དམ་འཆའ་འམ། དེས་དམ་འཆའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Will you commit yourself to subsisting on such resources?” The newly ordained monk responds: “I will so commit myself.”F.58.b564མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །ཟས་ཀྱི་ནང་ན་བསོད་སྙོམས་ནི་རུང་བ་རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ།He is then told: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name]. As for food, it is preferable that you find begging for alms
                   suitable.F.58.b701དེ་ལ་གནས་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ། །If one abides by that, the monk who has gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya will be a genuine monk.F.58.b835མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བསོད་སྙོམས་ཀྱི་ཟས་ཀྱིས་འཚོ་བར་སྤྲོའམ། དེས་སྤྲོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Will you, [newly ordained monk’s name], delight in living on alms for so long as you live?” The newly ordained monk responds: “I will so
                   delight.”F.58.b982ལྷག་པར་རྙེད་ན་འབྲས་ཅན་ནམ། སྐྱོ་མའམ། ཐུག་པའམ། ལྔ་སྟོན་ནམ།He is then told: “Or further, if you were to obtain cooked grains, gruel, soup; special food prepared for feasts on the fifth,F.58.b1109བརྒྱད་སྟོན་ནམ། བཅུ་བཞི་སྟོན་ནམ། ཉ་སྟོན་ནམ། རྟག་རེས་འཁོར་རམ། མགྲོན་དུ་བོས་པའམ།the eighth, the fourteenth, or the full moon; or everyday fare; or be invited to a banquet,F.58.b1201འཕྲལ་ལ་བོས་པའམ། སྤགས་པའམ། གཞན་ཡང་ཟས་རུང་བ་གང་དགེ་འདུན་ནམ་གང་ཟག་ལས་རྙེད་ན།or be invited on a whim, or obtain vegetables, or obtain any other appropriate food from the saṅgha or a person,F.58.b564དེས་དམ་འཆའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །He is then told: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name].F.58.b1563གནས་མལ་གྱི་ནང་ན་ཤིང་དྲུང་ནི་རུང་བ་རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ། །As for shelter, it is preferable that you find shelter at the foot of a tree suitable.F.58.b1784མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་ཤིང་དྲུང་གི་གནས་མལ་གྱིས་འཚོ་བར་སྤྲོའམ།Will you, [newly ordained monk’s name], delight in living in shelter at the foot of a tree for so long as you live?”F.58.b1901དེས་སྤྲོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །The newly ordained monk responds: “I will delight in living so.”F.58.b1966ལྷག་པར་རྙེད་ན་ཁང་པའམ། སྔ་ཁང་ངམ། ཁང་པ་བརྩེགས་པའམ། བསིལ་ཁང་ངམ། སབ་མོས་བསྐོར་བའམ།He is then told: Or further, if you were to find shelter in a house, a temple, a multi-story building, a veranda,F.58.b2080བ་གམ་མམ། ཁང་བཟངས་སམ། སྒོ་ཁང་གི་སྟེང་གི་བསིལ་ཁང་ངམ། ཁང་སྟེང་གི་ཡོལ་ཁང་ངམ།a yard, a rotunda, a hall, a veranda above a vestibule, a rooftop shed,F.58.b2152ཡོལ་ཁང་ངམ། སྤང་ལེབ་ཁང་ངམ། ས་ཕུག་གམ། བྲག་ཕུག་གམ། རི་ཕུག་གམ།a shed, a wooden hut, an earthen cave, a rock cave, a mountain cave,F.58.b2221རྩྭའི་སྤྱིལ་བུའམ། ལོ་མའི་སྤྱིལ་བུའམ། འཆག་སར་བྱས་པའམ།a grass hut, a hut of leaves, a settlement,F.59.a283འཆག་སར་མ་བྱས་པའམ། བྱ་སྐྱིབས་སུ་བྱས་པའམ། བྱ་སྐྱིབས་སུ་མ་བྱས་པའམ།an unsettled place, a burrowed out crevice, or a natural crevice,F.59.a349གཞན་ཡང་གནས་མལ་རུང་བ་གང་དགེ་འདུན་ནམ་གང་ཟག་ལས་རྙེད་ན། དེ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་ལོང་ལ་ཚོད་ཟིན་པར་གྱིས་ཤིག །or find any other appropriate shelter from the saṅgha or a person, you may also accept that, provided you take its proper measure.F.59.a480ཇི་ལྟར་ཁྱོད་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་དམ་འཆའ་འམ། དེས་དམ་འཆའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Will you commit yourself to subsisting on such resources? The newly ordained monk responds: “I will so commit myself.”F.59.a599མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །སྨན་གྱི་ནང་ན་བཀུས་ཏེ་བོར་བ་ནི་རུང་བ་རྙེད་ཀྱང་སླ་བ་སྟེ།He is then told: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name]. As for medicines, it is preferable that you find voided urine
                   suitable.F.59.a737དེ་ལ་གནས་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་རོ། །If one abides by that, the monk who has gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya will be a genuine monk.F.59.a871མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བཀུས་ཏེ་བོར་བའི་སྨན་གྱིས་འཚོ་བར་སྤྲོ་འམ། དེས་སྤྲོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Will you, [newly ordained monk’s name], delight in living by voided urine for so long as you live?” The newly ordained monk responds: “I
                   will delight in living so.”F.59.a1036ལྷག་པར་རྙེད་ན་ཞུན་མར་རམ། འབྲུ་མར་རམ། སྦྲང་རྩིའམ། བུ་རམ་གྱི་དབུ་བའམ། དུས་སུ་རུང་བའམ།He is then told: “Or further, if you were to obtain ghee, sesame oil, honey, molasses, food fit for a time,F.59.a1144ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པའམ། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བའམ། རྩ་བའི་སྨན་ནམ།fit for a period, tonics kept for seven days, lifelong medicines, medicinal roots,F.59.a1227སྡོང་བུའི་སྨན་ནམ། ལོ་མའི་སྨན་ནམ། འབྲས་བུའི་སྨན་ནམ། གཞན་ཡང་སྨན་རུང་བ་གང་དགེ་འདུན་ནམ་གང་ཟག་ལས་རྙེད་ན།medicinal stalks, medicinal leaves, medicinal fruits, or any other appropriate medicines from the saṅgha or a person,F.59.a1345དེ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་ལོང་ལ་ཚོད་ཟིན་པར་གྱིས་ཤིག །you may also accept them, provided you take the proper amount.F.59.a1408ཇི་ལྟ་ཁྱོད་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་དམ་འཆའ་འམ། དེས་དམ་འཆའོ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །།Will you commit yourself to subsisting on such resources?” The newly ordained monk responds: “I will so commit myself.”F.59.a1552དེའི་འོག་ཏུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་རྣམས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།Then those things that lead to an offense are explained:F.59.a1609མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །བཞི་པོ་འདི་                    དག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས་“Listen, venerable [newly ordained monk’s name]. The Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing
                   Buddha,F.59.a1748དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་གི་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་སུ་གསུངས་ཏེ།has declared four things that lead to an offense for monks who have gone forth and been ordained.F.59.a1846དགེ་སློང་གིས་དེ་བྱས་ན་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར།If a monk were to engage in them, he would immediately disqualify himself as a monk,F.59.a1931དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་།disqualify himself as a spiritual practitioner, disqualify himself as an heir of the Śākya,F.59.a2023དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ།and would fall from monkhood.F.59.a2053དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་ཉམས་པ་བཅོམ་པ་ལྟུང་བ་ཕམ་པར་གྱུར་པ་སྟེ།It would leave his spiritual practice in tatters, leave him ruined, wrecked, fallen, and defeated.F.59.a2152དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བསླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །There would be no way to restore his spiritual practice.F.59.b601འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་ན་སྔོན་པོར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་ལ། འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་ཡངས་པར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ། །It is like a palmyra tree: if you were to lop off its crown, it would no longer be green, nor would it flourish, grow, or expand.F.59.b731བཞི་གང་ཞེ་ན། འདོད་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་ཞེན་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་འཆུམས་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་ལྷག་པར་ཞེན་པ་ནི་What are the four? They are desires, clinging to desires, longing for desires, and pursuing desires,F.59.b832བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་སྨད་དོ། །which the Blessed One criticised in many ways.F.59.b879འདོད་པ་སྤངས་པ་ནི་བསྔགས་ཏེ་བོར་བ་དང་། བསྩལ་བ་དང་། ཟད་པ་དང་།It was abandoning desires that he honored; it was renouncing them, rejecting them, forsaking them;F.59.b978འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་། འགོག་པ་དང་། ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་།it was freedom from desires, their cessation, their pacification,F.59.b1044ནུབ་པ་ནི་བསྟོད་དོ། །བཀུར་རོ། །བསྔགས་སོ། །སྙན་པར་བརྗོད་དོ། །and their vanishing that he praised, esteemed, honored, and extolled.F.59.b1114ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དེང་ཕྱིན་ཆད་ཆགས་པའི་སེམས་ཀྱིས་བུད་མེད་ལ་མིག་གཏད་དེ་མིག་གིས་བལྟ་བར་ཡང་མི་བྱ་ན།“Venerable, since from now on you should not even fix your eyes with attachment upon a woman,F.59.b1208གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྤྲད་དེ་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པའི་ཆོས་བསྟེན་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས།what need is there to mention engaging in an act of sexual intercourse in which a couple’s two organs meet?F.59.b50ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས།The Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing BuddhaF.59.b1405དགེ་སློང་གང་དགེ་སློང་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་བསླབ་པ་མཚུངས་པར་གྱུར་པས་declared that if any monk, who has the same training as other monks,F.59.b1474བསླབ་པ་མ་ཕུལ་བསླབ་པ་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པའི་ཆོས་བསྟེན་ན།were to engage in the act of sexual intercourse without first offering back his training with training intact,F.59.b1585ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སྐྱེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཀྱང་རུང་སྟེ།he is liable, at the least, to wind up amongst those born as animals.F.59.b1655དགེ་སློང་དེ་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱིས་གནས་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་བཀའ་སྩལ་ཏེ།As that monk has suffered a defeat, he should not remain.F.59.b1713དགེ་སློང་གིས་གནས་དེ་ལྟ་བུ་བྱས་ན་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར།If a monk were to do such a thing, he would immediately disqualify himself as a monk,F.59.b323དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་། དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ།disqualify himself as a spiritual practitioner, disqualify himself as an heir of the Śākya, and would fall from monkhood.F.59.b445དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་ཉམས་པ་བཅོམ་པ་ཕམ་པ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་སྟེ།It would leave his spiritual practice in tatters, leave him ruined, wrecked, fallen, and defeated.F.59.b544དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བསླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །There would be no way to restore his spiritual practice.F.59.b2207དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་།
                   སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་སྤང་བ་དེ་ལ་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་བསྲུང་བར་བརྩོན་པར་གྱིས་ཤིག །From this day forward, you must endeavor to fully safeguard your intentions by being mindful of and attentive to forsaking improper
                   arrangements, improper actions, and improper behavior.F.60.a1281ཇི་ལྟར་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་མི་སྤྱོད་དམ། དེས་མི་སྤྱོད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Do you accept not to engage in such things?” The newly ordained monk responds: “I will not engage in such things.”F.60.a1396ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིགHe is then told: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name].F.60.a1462བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་སྨད་དོ། །མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་སྤངས་པ་ནི་བསྟོད་དོ། །བཀུར་ཏོ། །བསྔགས་སོ། །སྙན་པར་བརྗོད་དོ།The Blessed One criticised stealing in many ways, and praised, esteemed, honored, and extolled the forsaking of stealing.F.60.a2073རྒྱལ་པོའམ་བློན་པོ་ཆེན་པོས་བཟུང་ནས་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས།whereby the king or his minister could rightly say to him,F.60.a1770ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས།Venerable, the Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing BuddhaF.60.a1709མ་ཤ་ཀ་ལྔའམ། མ་ཤ་ཀ་ལྔ་ལས་ལྷག་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས། །what need is there to mention five measures of gold or more?F.60.a1584ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དེང་ཕྱིན་ཆད་རྐུ་སེམས་ཀྱིས་གཞན་གྱི་ཏིལ་གྱི་ཕུབ་མ་ཡང་མ་བྱིན་པར་མི་བླང་ན།Venerable, since, from now on, you should not, with thieving intent, take from another so much as the husk of a sesame seed,F.60.a1870ཡང་དགེ་སློང་གང་གཞན་དག་གི་གྲོང་ན་འདུག་པའམ། དགོན་པ་ན་འདུག་པ་མ་བྱིན་པ་declared that if any monk takes something of another’s—in the community or outside the monastery—which he has not been given,F.60.a1996རྐུ་བའི་གྲངས་སུ་གཏོགས་པ་བླངས་ན། ཇི་ཙམ་མ་བྱིན་པར་བླངས་པས་དེ་that is counted as tantamount to stealing, no matter how much he has stolen,F.60.a2132ཀྱེ་མི་ཁྱོད་ནི་རྐུན་མའོ། །བྱིས་པའོ། །བླུན་པའོ། །རྐུ་བའོ་ཞེས་‘O! You are a thief! A fool! An idiot! A robber!’F.60.a2182ཟེར་ཞིང་གསོད་དམ། འཆིང་ངམ། སྤྱུག་ཀྱང་རུང་སྟེ།and execute, bind, or exile him.F.60.a2215དགེ་སློང་དེ་ལྟར་མ་བྱིན་པར་ལེན་ན་དགེ་སློང་དེ་ཡང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་པས་གནས་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་བཀའ་སྩལ་ཏེ།If a monk thus takes what has not been given, that monk also incurs a defeat and so should not remain.F.60.a2318དགེ་སློང་གིས་གནས་དེ་ལྟ་བུ་བྱས་ན་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར།If a monk were to do such things, he would immediately disqualify himself as a monk,F.60.a686དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་། དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ།disqualify himself as a spiritual practitioner, disqualify himself as an heir of the Śākya, and would fall from monkhood.F.60.a808དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཉམས་པ་བཅོམ་པ་ལྟུང་བ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ།It would leave his spiritual practice in tatters, leave him ruined, wrecked, fallen, and defeated.F.60.a907དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བསླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །There would be no way to restore his spiritual practice.F.60.a2681འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་ན་སྔོན་པོར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་ལ། འཕེལ་ཤིང་རྒྱས་པ་དང་ཡངས་པར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ། །It is like a palmyra tree: if you were to lop off its crown, it would no longer be green, nor would it flourish, grow, or expand.F.60.a1094དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། བྱ་                    བ་མ་ཡིན་པ་དག་སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་སྤང་བ་དེ་ལ་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་བསྲུང་བར་བརྩོན་པར་གྱིས་ཤིག །From this day forward, you must endeavor to fully safeguard your intentions by being mindful of and attentive to forsaking improper
                   arrangements, improper actions, and improper behavior.F.60.b102སྲོག་གཅོད་པ་སྤངས་པ་ནི་བསྟོད་དོ། །བཀུར་རོ། །བསྔགས་སོ། །སྙན་པར་བརྗོད་དོ། །praised, esteemed, honored, and extolled the forsaking of killing.F.60.b169ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་ཀྱི་ཐ་ན་བསམ་བཞིན་དུ་སྲོག་ཆགས་གྲོག་སྦུར་ཡང་གསད་པར་མི་བྱ་ན།Venerable, since, from now on, you should not so much as kill an ant intentionally,F.60.b253མིའམ་མིར་ཆགས་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས།what need is there to mention a human or a human embryo?F.60.b310ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས།Venerable, the Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing BuddhaF.60.b410ཡང་དགེ་སློང་གང་མིའམ་མིར་ཆགས་པ་ལ་བསམས་བཞིན་དུ་རང་གིས་ལག་དར་ཏེ་སྲོག་གཅོད་དམ།declared that if any monk intentionally kills a human, or a human embryo, with his own hands,F.60.b504དེ་ལ་མཚོན་བྱིན་ནམ། དེ་ལ་མཚོན་ཐོགས་པ་གཉེར་ཏམ། དེ་འཆིར་བཅུག་གམ། དེ་ལ་འཆི་བའི་བསྔགས་པ་བརྗོད་ཀྱང་རུང་སྟེ།or gives them a weapon, sends an assassin to them, pressures them, or extols the merits of death to them,F.60.b611དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས། ཀྱེ་མི་ཁྱོད་འཚོ་བ་སྡིག་པ་མི་གཙང་བ་ངན་པ་འདིས་ཅི་ཞིག་བྱ།hen say this to him: ‘Oh! Why do you visit such negativity, filth, and evil on the living?F.60.b702ཀྱེ་མི་ཁྱོད་གསོན་པ་བས་ཤི་བླའོ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་སེམས་ཀྱི་འདོད་པ་དང་། །Oh! You, who are alive and well, you suggest it would be better to die.F.60.b1852ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །He is then told: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name].F.60.b1737ཇི་ལྟར་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་མི་སྤྱོད་དམ། དེས་མི་སྤྱོད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།Do you accept not to engage in such things?” The newly ordained monk responds: “I will not engage in such things.”F.60.b1142དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་།disqualify himself as a spiritual practitioner, disqualify himself as an heir of the Śākya,F.60.b1234དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ།and would fall from monkhood.F.60.b1264དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་ཉམས་པ་བཅོམ་པ་ལྟུང་བ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ།It would leave his spiritual practice in tatters, leave him ruined, wrecked, fallen, and defeated.F.60.b1363དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བསླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །There would be no way to restore his spiritual practice.F.60.b1421འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་ན་སྔོན་པོར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་ལ། འཕེལ་ཤིང་རྒྱས་པ་དང་ཡངས་པར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ།t is like a palmyra tree: if you were to lop off its crown, it would no longer be green, nor would it flourish, grow, or expand.F.60.b989དགེ་སློང་དེ་ཡང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱིས་གནས་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་བཀའ་སྩལ་ཏེ།then that monk incurs a defeat and thus should not remain.F.60.b774སེམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་རྟོག་པ་དག་གི་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་དེ་འཆིར་བཅུག་གམ།In your mind, do you desire and scheme, while pressuring them with the many things you say?’F.60.b867དེ་ལ་འཆི་བའི་བསྔགས་པ་བརྗོད་དེ་དེ་ཡང་རྩོམ་པ་དེས་དུས་བྱས་ན།The Blessed One declared that if, initiated by that monk’s extolling the merits of death, the time comes that it happens,F.60.b1048དགེ་སློང་གིས་གནས་དེ་ལྟ་བུ་བྱས་ན་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར། །If a monk were to do such things as these, he would immediately disqualify himself as a monk,F.60.b1550དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་།From this day forward, you must endeavor to fully safeguard your intentionsF.60.b1626བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་སྤང་བ་དེ་ལ་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་བསྲུང་བར་བརྩོན་པར་གྱིས་ཤིག །by being mindful of and attentive to forsaking improper arrangements, improper actions, and improper behavior.F.61.a1659ལྷ་རྣམས་ཀྱི་སྒྲ་ཐོས་སོ། །ཀླུ་རྣམས་དང་། །I hear the voices of the gods. I hear the voices of the nāga,F.61.a100བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་སྤངས་པ་ནི་བསྟོད་དོ། །བཀུར་རོ། །བསྔགས་སོ། །སྙན་པར་བརྗོད་དོ། །praised, esteemed, honored, and extolled the forsaking of lying.F.60.b1918བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་སྨད་དོ། །The Blessed One criticised lying in many waysF.61.a165ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་དེང་ཕྱིན་ཆད་ཐ་ན་བཞད་གད་བྱ་བར་བསམས་ཏེ་ཤེས་བཞིན་དུ་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བར་ཡང་མི་བྱ་ན།Venerable, since, from now on, you should not knowingly speak falsely even in the hopes of getting a laugh,F.61.a273བསམས་བཞིན་དུ་མིའི་ཆོས་བླ་མ་སྨྲ་བ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས།what need is there to mention intentionally claiming to possess superhuman qualities?F.61.a359ཚེ་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས།Venerable, the Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing BuddhaF.61.a459ཡང་དགེ་སློང་གང་མངོན་པར་མི་ཤེས་ཤིང་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་ལ་མིའི་ཆོས་བླ་མ་མཐའ་དང་།declared that any monk who claims to have attained the final superhuman quality,F.61.a934ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་བདག་གིས་ནི་མི་ཤེས་པར་ཤེས་སོ་ཞེས་སྨྲས།‘Venerables, I declared I knew something I did not know.F.61.a991མ་མཐོང་བར་མཐོང་ངོ་ཞེས་སྨྲས་ཏེ།I declared I saw something I did not see.F.61.a1033གསོབ་གསོག་བརྫུན་དུ་སྨྲས་སོ་ཞེས་ཟེར་ན་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མ་གཏོགས་ཏེ།I spoke duplicitously and fraudulently,’ in which case it is only excessive pride.F.61.a1116དགེ་སློང་དེ་ཡང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་གྱིས་གནས་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་བཀའ་སྩལ་ཏེ།“The Blessed One declared that such a monk has incurred a defeat and thus should not remain.F.61.a1209ཅི་ཞིག་ཤེས་ཞེ་ན། སྡུག་བསྔལ་ཤེས་སོ། །Such a monk claims, ‘What do I know? I know suffering.F.61.a1264ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། འགོག་པ་དང་། ལམ་ཤེས་སོ། །I know its origin. I know its cessation. I know its path.F.61.a1322ཅི་ཞིག་མཐོང་ཞེ་ན། ལྷ་རྣམས་མཐོང་ངོ་། །What do I see? I see gods.F.61.a1349ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།I see the nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.a1405ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་དང་། ཤ་ཟ་རྣམས་དང་། གྲུལ་བུམ་རྣམས་དང་།mahoragas, pretas, piśācas, kumbhāṇḍas,F.61.a1445སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་མཐོང་ངོ་། །pūtanas, kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas.F.61.a1490ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བདག་མཐོང་ངོ་། །ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།The gods also see me. The nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.a1602སྲུལ་བོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བདག་མཐོང་ངོ་།pūtanas, kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas also see me.F.61.a727མེད་བཞིན་དུ་འདི་ཤེས་སོ།
                   །འདི་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཁས་འཆེས་པ་ལས་དེ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་རྣམ་པར་དག་པར་འདོད་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དྲིས་ཀྱང་རུང་མ་དྲིས་ཀྱང་རུང་འདི་སྐད་ཅེས།‘I know this, I have seen this,’ even though he has not, that monk incurs a defeat, unless at some other time, wanting to come clean about
                   the offense that has occurred, he says, at another’s urging or not,F.61.a727མེད་བཞིན་དུ་འདི་ཤེས་སོ།
                   །འདི་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཁས་འཆེས་པ་ལས་དེ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་རྣམ་པར་དག་པར་འདོད་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དྲིས་ཀྱང་རུང་མ་དྲིས་ཀྱང་རུང་འདི་སྐད་ཅེས།‘I know this, I have seen this,’ even though he has not, that monk incurs a defeat, unless at some other time, wanting to come clean about
                   the offense that has occurred, he says, at another’s urging or not,F.61.a540འཕགས་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཐོབ་པ་དང་། ཤེས་པ་དང་། མཐོང་བ་དང་། རེག་པར་སྤྱོད་པ་མེད་ལ།or an exalted or specific superhuman human quality, while in a state of non-perception or non-discernment, one who, while devoid of
                   knowledge, insight, and first-hand experience, claims,F.61.b290ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་དང་། ཤ་ཟ་རྣམས་དང་། གྲུལ་བུམ་རྣམས་དང་།mahoragas, pretas, piśācas, kumbhāṇḍas, pūtanas,F.61.b694སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་ཀྱི་སྒྲ་ཐོས་སོ། །ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བདག་གི་སྒྲ་ཐོས་སོ། །kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas. The gods also hear my voice.F.61.b575ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།I hear the voices of the nāga, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.b858སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བདག་གི་སྒྲ་ཐོས་སོ། །kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas also hear my voice.F.61.b913ལྷ་རྣམས་བལྟ་བའི་ཕྱིར་འགྲོའོ། །ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།I go to see the gods. I go to see the nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.b339སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་འདྲེ་བར་བྱེད། །kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas.F.61.b1378ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།I converse with the nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.b1303ཕེབས་པར་སྨྲ་བར་བྱེད། སོ་སོར་ཀུན་དགའ་བར་བྱེད། རྟག་ཏུ་ཡང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱེད་དོ།I chat with them. We delight one another, and I always keep their company.F.61.b1210སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་བདག་བལྟ་བའི་ཕྱིར་འོང་ངོ་། །ལྷ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་འདྲེ་བར་བྱེད། །kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas also come see me.’ “He claims, ‘I converse with the gods.F.61.b1086ལྷ་རྣམས་བདག་བལྟ་བའི་ཕྱིར་འོང་ངོ་། །ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་། མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་།The gods come to see me. The nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas, kiṁnaras,F.61.b1046སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་བལྟ་བའི་ཕྱིར་འགྲོའོ།kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas too.F.62.a266ཕེབས་པར་སྨྲ་བར་བྱེད། སོ་སོར་ཀུན་དགའ་བར་བྱེད། རྟག་ཏུ་ཡང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱེད་དོ། །I chat with them. We delight one another. And I always keep their company.F.62.a341ལྷ་རྣམས་བདག་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་འདྲེ་བར་བྱེད། ཕེབས་པར་སྨྲ་བར་བྱེད།The gods converse with me. They chat with me.F.62.a387སོ་སོར་ཀུན་དགའ་བར་བྱེད། རྟག་ཏུ་ཡང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱེད་དོ། །We delight one another. And they always keep my company.F.62.a444ཀླུ་རྣམས་དང་། གནོད་སྦྱིན་རྣམས་དང་། ནམ་མཁའ་ལྡིང་རྣམས་དང་། དྲི་ཟ་རྣམས་དང་།The nāgas, yakṣas, garuḍas, gandharvas,F.62.a171མིའམ་ཅི་རྣམས་དང་། ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་དང་། ཤ་ཟ་རྣམས་དང་།kiṁnaras, mahoragas, pretas, piśācas,F.62.a522གྲུལ་བུམ་རྣམས་དང་། སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། ལུས་སྲུལ་པོ་རྣམས་དང་། རྡུལ་ཁྲོད་ཀྱི་ཤ་ཟ་རྣམས་བདག་དང་ལྷན་ཅིག་གཏམ་འདྲེ་བར་བྱེད།
                   ཕེབས་པར་སྨྲ་བར་བྱེད། །kumbhāṇḍas, pūtanas, kaṭapūtanas, and pāṃśukūla piśācas converse with me. They chat with me.F.62.a673མ་ཐོབ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་མི་རྟག་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། མི་རྟག་པ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བའི་འདུ་ཤེས་དང་།Though he has no such attainments, he claims, ‘I have gained recognition of impermanence,F.62.a763སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་བདག་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། ཟས་ལ་མི་མཐུན་པའི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of the suffering in impermanence, recognition of the selflessness of suffering, recognition of aversion to food,F.62.a888འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ལ་མངོན་པར་མི་དགའ་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། ཉེས་དམིགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་དང་། སྤོང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of dislike for all worlds, recognition of drawbacks, recognition of abandonment,F.62.a981འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། འགོག་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། འཆི་བའི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of freedom from desirous attachment, recognition of cessation, recognition of death,F.62.a1078མི་སྡུག་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་སྔོས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་རྣགས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of ugliness, recognition of putrefaction, recognition of suppuration,F.62.a1160རྣམ་པར་བམ་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་འབུས་གཞིགས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་ཟོས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of bloating, recognition of decomposition, recognition of moldering,F.62.a1241རྣམ་པར་དམར་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྣམ་པར་འཐོར་བའི་འདུ་ཤེས་དང་། རུས་གོང་གི་འདུ་ཤེས་དང་།recognition of red rot, recognition of disintegration, recognition of bare bones,F.62.a1323སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་འདུ་ཤེས་ཐོབ་བོ། །and recognition of the discernment of emptiness.’“F.62.a1373མ་ཐོབ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་། གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པ་དང་། བཞི་པ་དང་།Though he has no such attainments, he claims, ‘I have attained the first, second, third, and fourth dhyānas;F.62.a1482བྱམས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་དང་། དགའ་བ་དང་། བཏང་སྙོམས་དང་།loving kindness, compassion, joy, and equanimity;F.62.a1532ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་དང་། རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་དང་།the abode of infinite space, the abode of infinite consciousness,F.62.a1598ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་དང་།the abode of nothingness, the abode of neither recognition nor non-recognition,F.62.b307རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་དང་། ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བའི་འབྲས་བུ་དང་།the fruition of stream-enterer, the fruition of once-returner,F.62.b370ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་དང་།the fruition of non-returner, the fruition of arhatship,F.62.b427རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཡུལ་དང་། ལྷའི་རྣ་བ་དང་། སེམས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་དང་། སྔོན་གྱི་གནས་དང་།miraculous abilities, the divine ear, and knowledge of manifold minds, previous lives,F.62.b515འཆི་འཕོ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་ཟག་པ་ཟད་པ་ཐོབ་བོ། །he onset of death and birth, and the exhaustion of defilements.F.62.b579བདག་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་ལ་བསམ་གཏན་པ་དང་གཉི་གའི་ཆ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ།I, an arhat absorbed in the eight liberations, have been freed from the two.’ “F.62.b658དགེ་སློང་གིས་གནས་དེ་ལྟ་བུ་བྱས་ན་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་དགེ་སློང་དུ་མི་རུང་བར་འགྱུར།If a monk were to do such things, he would immediately disqualify himself as a monk,F.62.b743དགེ་སྦྱོང་དུ་མི་རུང་། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱིར་མི་རུང་། དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ།disqualify himself as a spiritual practitioner, disqualify himself as an heir of the Śākya, and would fall from monkhood.F.62.b865དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཞིག་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཉམས་པ་བཅོམ་པ་ལྟུང་བ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ།It would leave his spiritual practice in tatters, leave him ruined, wrecked, fallen, and defeated.F.62.b964དེའི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ཕྱིར་བསླང་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །There would be no way to restore his spiritual practice.F.62.b1021འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཤིང་ཏ་ལའི་མགོ་བཅད་ན་སྔོན་པོར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་ལ་འཕེལ་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་ཡངས་པར་འགྱུར་དུ་མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ། །It is like a palmyra tree: if you were to lop off its crown, it would no longer be green, nor would it flourish, grow, or expand.F.62.b1151དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་དང་།“From this day forward, you must endeavor to fully safeguard your intentionsF.62.b1228སྤྱད་པ་མ་ཡིན་པ་སྤང་བ་དེ་ལ་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་བསྲུང་བར་བརྩོན་པར་གྱིས་ཤིག །by being mindful of and attentive to forsaking improper arrangements, improper actions, and improper behavior.F.62.b1339ཇི་ལྟར་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་མི་སྤྱོད་དམ། དེས་མི་སྤྱོད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །།Do you accept not to engage in such things?” The newly ordained monk responds: “I will not engage in such things.”F.62.b1514དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །Explain those things that constitute spiritual practice: “Listen, venerable [newly ordained monk’s name].F.62.b1620བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཁྱེན་ཅིང་གཟིགས་པ་དེས་The Blessed One, the tathāgata, arhat, perfectly awakened, omniscient, all-seeing BuddhaF.62.b1709དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་གི་དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་སུ་གསུངས་ཏེ།has declared four observances to constitute spiritual practice.F.62.b1773བཞི་གང་ཞེ་ན། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེང་ཕྱིན་ཆད་གཤེ་ཡང་སླར་མི་གཤེ་བར་བྱ་བ་དང་།What are those four observances? Venerable, from now on, though you be rebuked, do not rebuke in return;F.62.b1878ཁྲོས་ཀྱང་སླར་མི་ཁྲོ་བར་བྱ་བ་དང་། བརྡེགས་ཀྱང་སླར་མི་བརྡེག་པར་བྱ་བ་དང་།though you be assaulted, do not assault in return; though you be struck, do not strike back;F.62.b1971མཚང་བྲུས་ཀྱང་སླར་མཚང་མི་བྲུ་བར་བྱའོ། །and though you be reproached, do not reproach in return.F.62.b2028ཇི་ལྟར་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ལ་སྤྱོད་དམ། དེས་སྤྱོད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Do you accept to engage in such observances?” The newly ordained monk responds: “I will engage in those observances.”F.62.b1454དེ་ནི་དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་བརྗོད་པའོ།། །།Explaining those things that constitute spiritual practice.F.63.a1དེའི་འོག་ཏུ་མཆོག་ཏུ་འདོད་པར་བྱ་བ་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྫོགས་པ་ཉིད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།Announce the perfect fulfillment of his greatest desire:F.63.a58ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །།“Listen, venerable.F.63.a493དེའི་འོག་ཏུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མཉམ་པར་གྱུར་པ་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ། །Enjoin him to practice the equally applicable ethical code:F.63.a430དེ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མཉམ་པར་གྱུར་པ་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བའོ།། །Enjoining him to practice the equally applicable ethical code.F.63.a573བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བརྒྱ་ལོན་པའི་དགེ་སློང་གིས་བསླབ་པ་གང་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་དེ་ལ་དེ་རིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པས་ཀྱང་བསླབ་བོ། །A person ordained today trains in the very same training that a monk ordained for one hundred years trains in.F.63.a684དེ་རིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་གིས་བསླབ་པ་གང་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་དེ་ལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བརྒྱ་ལོན་པས་ཀྱང་བསླབ་བོ། །Just so, one ordained for one hundred years trains in the very same training that a monk ordained today trains in.F.63.a799དེ་ལྟར་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉིད་ཀྱིས་མཉམ་པ་དང་། བསླབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཉམ་པ་དང་།Since the ethical code is equally applicable, the training is equally applicable,F.63.a881སོ་སོར་ཐར་པས་མདོ་འདོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཉམ་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེང་ཕྱིན་ཆད་བསྒྲུབ་པར་བྱའི་མི་བསྒྲུབ་པར་མི་བྱའོ། །and because the recitation of the Prātimokṣasūtra is equally applicable, from now on you must not neglect what you must train in.”F.63.a1012དེ་ནི་ཚུལ་དང་འབྲེལ་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བའོ།། །།Enjoining him to adhere to his role model.F.63.a1055དེའི་འོག་ཏུ་ཚུལ་དང་འབྲེལ་པའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ།Enjoin the newly ordained monk to adhere to his role model:F.63.a1115དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་ཀྱིས་མཁན་པོ་ལ་ཕའི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱའོ། །“From now on, you should think of your preceptor as your father.F.63.a1180མཁན་པོས་ཀྱང་ཁྱོད་ལ་བུའི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱའོ། །For his part, your preceptor will think of you as his son.F.63.a1239ཁྱོད་ཀྱིས་དེང་ཕྱིན་ཆད་མཁན་པོ་ལ་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བསྙེན་བཀུར་བྱའོ། །From this day forth, you should venerate your preceptor for as long as you shall live.F.63.a1326མཁན་པོས་ཀྱང་ཁྱོད་ཤིའམ་སོས་ཀྱི་བར་དུ་ནད་གཡོག་བྱའོ། །།For his part, your preceptor will nurse you unto death, for so long as you live.”F.63.a1447དེའི་འོག་ཏུ་དུལ་བར་གནས་པ་ཉིད་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ། །Enjoin him to dwell in tranquility:F.63.a1408དེ་ནི་དུལ་བར་གནས་པ་ཉིད་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བའོ།།Enjoining him to dwell in tranquility.F.63.a1483དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་ཀྱིས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་དང་།“From now on, have respect for those who live in accord with the holy lifeF.63.a1557གནས་བརྟན་རྣམས་དང་། བར་མ་རྣམས་དང་། གསར་བུ་རྣམས་ལ་—elders, the middle-aged, and the young—F.63.a229ཁྱོད་སྔོན་བདག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་ཐོབ་ཀྱང་ཅི་མ་རུང་སྙམ་དུ་སྨོན་པ་it would not be right to disregard your wish, your seeking monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya.F.63.a78གང་ཡིན་པ་དེང་ཁྱོད་མཁན་པོར་འོས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་དུ་འོས་པ་གཉིས་དང་། དགེ་འདུན་མཐུན་པ་དང་། གསོལ་བ་དང་བཞིའི་ལས་མི་གཡོ་བ་གཞག་པར་མི་འོས་པས་As you have irreproachably secured a suitable preceptor, a suitable instructor, the consent of the saṅgha, and an act whose fourth member
                   is a motion,F.63.a368རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་སོ། །And so I declare that you have gone forth and been ordained.”F.63.b1613དགེ་སློང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་བའི་ཆོ་ག་རྫོགས་སོ།། །This marks the end of the monk’s ordination rite.F.63.b162དེ་ནི་དགོས་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱར་བར་བྱ་བའོ།། །།Enjoining him to acquire what is needed.F.63.b203དེའི་འོག་ཏུ་དགོས་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ།Enjoin him to acquire what is needed:F.63.b241དེང་ཕྱིན་ཆད་ཁྱོད་ཀྱིས་ལུང་མནོད་པར་བྱ། བཀླག་པར་བྱ། ཁ་ཏོན་དུ་བྱའོ། །“From now on, you should learn the scriptures, read them, and recite them.F.63.b316ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཁམས་ལ་མཁས་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པ་དང་།Master the aggregates, master the sense spheres, master the seats of the senses,F.63.b397རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ལ་མཁས་པ་དང་། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པར་བྱའོ། །master interdependent arising, master right and wrong,F.63.b452མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་དང་། མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་པར་བྱ་བ་དང་།attain what you have not yet attained, realize what you have not yet realized,F.63.b531མངོན་དུ་མ་བྱས་པ་མངོན་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་བརྩོན་པ་མི་འདོར་བར་བྱའོ། །actualize what you have not yet actualized—do not let your effort lag.”F.63.b603དེ་ནི་མ་བརྗོད་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་སྒྲུབ་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་བརྗོད་པའོ།། །།Informing him of what he must do to fully understand his unspoken commitments.F.63.b682དེའི་འོག་ཏུ་མ་བརྗོད་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་སྒྲུབ་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ།Inform him of what he must do to fully understand his unspoken commitments:F.63.b758འདི་དག་ནི་ཁོ་བོས་ཁྱོད་ལ་བསླབ་པའི་གཞི་ཆེ་ལོང་ཆེ་ལོང་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པར་ཟད་དེ།“These things that I have told you are but a rough overview of the foundations of your training.F.63.b855གཞན་དག་ནི་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཕྱེད་ཅིང་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པ་འདོན་པའི་ཚེ་ཐོས་པར་འགྱུར་རོ། །You shall hear more every half-month when you recite the Prātimokṣasūtra,F.63.b1017གཞན་དག་ཀྱང་སློབ་དཔོན་དང་། མཁན་པོ་དང་། མཁན་པོ་གཅིག་པ་དང་། སློབ་དཔོན་གཅིག་པ་དང་།your instructor, your preceptor, one like your preceptor, one like your instructor, or companions.”F.63.b929གཏམ་འདྲེས་པ་དང་། ཕེབས་པར་སྨྲ་བ་དང་། སྨོས་འདྲིན་དང་། འགྲོགས་བཤེས་རྣམས་ཀྱང་རྒྱ་ཆེར་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །while the rest will be revealed at length if you converse with, chat with, and questionF.63.b1117དེ་ནི་གུས་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བའོ།། །།Enjoining him to heed what he reveres.F.63.b1156དེའི་འོག་ཏུ་གུས་པ་ལ་ཡང་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ།Enjoin him to heed what he reveres:F.63.b1192ཤེས་རབ་མཆོག་གི་བསྟན་པ་ལ། །ཁྱོད་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གྱུར། །“You have been ordainedInto the teachings of the most wise.F.63.b1252དལ་དང་འབྱོར་པ་རྙེད་དཀའ་བས། །འདི་དག་ཇི་ལྟ་བཞིན་དུ་སྒྲུབས། །To find leisure and opportunity is rare, So heed them perfectly.F.63.b1317མཛེས་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། །ཡོངས་སུ་དག་པ་བསྙེན་རྫོགས་པར། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རབ་མཁྱེན་ཏེ། །བདེན་པའི་མཚན་གྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །།Knowing all, the Perfectly Awakened One, Whose name denotes truth, proclaimed That going forth is for the gracious And ordination for the
                   pure.”F.63.b1501དེའི་འོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཐབས་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་སྟེ།Finally, enjoin him in how he must practice:F.63.b1546ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་བསྙེན་པར་རྫོགས་ཟིན་གྱིས་བག་ཡོད་པར་སྒྲུབས་ཤིག །དེ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཐབས་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བའོ།“Venerable, as you have been ordained, you must be conscientious.”F.64.a1248དེ་ལ་དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས། །a monk ward or apprentice should do so with great vigor, thinking,F.64.a1506འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ལས་ཉེ་བར་གནས་པར་གྱུར་ན།“When, for instance, he attends to the Dharma robes of a preceptor or instructor,F.64.a1450གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །A serious breach occurs if he should not exert himself.F.64.a1404གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས།If he should exert himself, then all is well.F.64.a1315ཨེ་མའོ་བདག་ཅག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལས་བྱའོ་ཞེའམ། བྱེད་དུ་གཞུག་གོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །‘Oh! We shall work on the preceptor or instructor’s begging bowl or have another do so.’F.64.a1166འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལས་ཉེ་བར་གནས་པར་གྱུར་ན།“When, for instance, he attends to the begging bowl of a preceptor or instructor,F.64.a1106གཙུག་ལག་ཁང་ནས་འདོམ་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུའི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་མ་གཏོགས་སོ།or moving about within forty-nine fathoms of the monastery.F.64.a1028ཆུ་བཏུང་བ་དང་། ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པའི་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་མཆོད་རྟེན་ལ་ཕྱག་བྱ་བ་དང་།drinking water, paying reverence to a stūpa in the vicinity of the monastery,F.64.a953བཤང་བ་དང་། གཅི་བ་དང་། སོ་ཤིང་དོར་བ་དང་།with the exception of defecating, urinating, throwing away his toothbrush,F.64.a405བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One replied,F.64.a430དགེ་སློང་དག་ངས་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པའི་ཆོས་དག་བཅའ་བར་བྱ་སྟེ།“Monks, I will lay out the appropriate conduct of a monk ward or apprentice.F.64.a726དགེ་སློང་དེ་འདྲ་བ་ལ་འདག་རྫས་དང་། སོ་ཤིང་དག་བསྟབ་པར་མི་བྱ།Such a monk should not be given soap or a toothbrush.F.64.a780ཁ་ཏོན་དང་དམིགས་ཀྱིས་དྲི་བ་མི་བྱའོ།He should not be asked for prayers or looked to for answers.F.64.a69བར་སྡོམ་ལ། མ་ཞུས་ལྷུང་བཟེད་ཆོས་གོས་དང་། །A section index: Not tending the begging bowl, Dharma robes,F.64.a130ནད་གཡོག་འགྱོད་དང་ལྟ་བ་དང་། །ནན་ཐུར་བཟོད་དང་སྤོ་བ་དང་། །མགུ་དང་དབྱུང་བ་རྣམ་པ་བཅུ།Nursing, regret, view, Disciplinary acts, clemency, demotion, Probation, and reinstatement.F.64.a222བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། །The monks asked the Blessed OneF.64.a254དེ་དག་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ན་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་ལ་ཞུ་བར་མི་བྱེད།
                   ཡོངས་སུ་ཞུ་བར་མི་བྱེད་གུས་པར་མི་བྱེད་པའི་སྐབས་དེ་for instructions on what to do when those who have gone forth and are ordained cannot consult, seek counsel from, or heed the preceptor or
                   instructor.F.64.a507དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས་A monk ward or apprenticeF.64.a690དགེ་སློང་དེ་འདྲ་བ་མཁོས་སུ་དབབ་པར་མི་བྱ།Such a monk should not be welcomed.F.64.a533མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་མ་ཞུས་པར་གཙུག་ལག་ཁང་ཆག་ཆག་གདབ་པར་མི་བྱ། ཕྱག་དར་མི་བྱ། བ་ལང་གི་ལྕི་བ་སར་པས་བྱུག་པར་མི་བྱ།
                   ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལས་དང་ཆོས་གོས་ཀྱི་ལས་མི་བྱ།may not wet, sweep, or apply fresh cow dung to a monastery, or work on his begging bowl or Dharma robes, without first consulting a
                   preceptor or instructor.F.64.a867མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་མ་ཞུས་པར་ལས་ཐམས་ཅད་མི་བྱ་སྟེ།should not undertake any activity without first consulting a preceptor or instructor,F.64.a1274དེ་ལ་དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།should do so with great vigor, thinking,F.64.b150ཨེ་མའོ་བདག་ཅག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ལས་བྱའོ་ཞེའམ། །‘Oh! We shall work on the preceptor or instructor’s Dharma robes or have another do so.’F.64.b288གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །A serious breach occurs if he should not exert himself.F.64.b344འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ན་བར་གྱུར་ན།“When, for instance, a preceptor or instructor falls ill,F.64.b402དེ་ལ་དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།a monk ward or apprentice should think with great vigor,F.64.b459ཨེ་མའོ་བདག་ཅག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་ནད་གཡོག་བྱའོ་ཞེའམ། །‘Oh! We shall work as the preceptor or instructor’s sickness attendants or have another do so.’F.64.b660འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་ན།“If, in thinking of his preceptor or instructor, he feels sorrow,F.64.b783ཨེ་མའོ་བདག་ཅག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་འགྱོད་པ་བསལ་བར་བྱའོ་ཞེའམ། །‘Oh! I will dispel the sorrow I feel toward my preceptor or instructor,F.64.b1049འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་སྐྱེས་ན།“If, in thinking of his preceptor or instructor, he develops a negative view,F.64.b1753སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་མི་གཏོང་བས་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་ལས་དེor an act of suspension for refusal to give up deviant views.F.64.b947གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། །If he should exert himself, then all is well.F.64.b1477འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་དགེ་འདུན་གྱིས་ནན་ཐུར་གྱི་ལས་འདི་ལྟ་སྟེ།“The saṅgha may mete out the following disciplinary acts on a preceptor or instructor:F.64.b1564བསྡིགས་པའི་ལས་དང་། སྨད་པའི་ལས་དང་། བསྐྲད་པའི་ལས་དང་། ཕྱིར་དགྱེད་པའི་ལས་དང་།an act of censure, an act of demotion, an act of expulsion, an act of reconciliation,F.64.b1650མ་མཐོང་བས་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་ལས་དང་། ཕྱིར་མི་འཆོས་པས་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་ལས་དང་།an act of suspension for refusal to acknowledge, an act of suspension for refusal to make reparations,F.64.b1815ལྟ་བུ་དག་བྱེད་འདོད་པར་གྱུར་ན།If there is a desire to mete out such an actF.64.b1185ཨེ་མའོ་བདག་ཅག་གིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གི་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་སྤང་བར་བྱའོ་ཞེའམ། །‘Oh! I will discard the negative view that I have toward my preceptor or instructor,F.64.b239གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས།If he he should exert himself, then all is well.F.64.b855བྱེད་དུ་གཞུག་གོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །or cause another who feels sorrow toward my preceptor or instructor to dispel that sorrow.’F.65.a1005གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If he should exert himself, then all is well. A serious breach occurs if he should not exert himself.F.65.a1460འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་སྤོ་བ་དང་གཞི་ནས་སྤོ་བ་སྤྱད་ཟིན་པར་གྱུར་ན། །“If a demotion or a repeat demotion has already been imposed on a preceptor or an instructor,F.65.a1107འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བར་གྱུར་ན། །“If a preceptor or an instructor were to incur a transgression requiring saṅgha intervention,F.65.b304གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་ན་ལེགས། གལ་ཏེ་བརྩོན་པར་མི་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If he should exert himself, then all is well. A serious breach occurs if he should not exert himself.F.65.b406འདི་ལྟ་སྟེ་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་གིས་མགུ་བར་བྱ་བ་དང་གཞི་ནས་མགུ་བར་བྱ་བ་སྤྱད་ཟིན་པར་གྱུར་ན།“If a preceptor or an instructor has served out a probation or a repeat probation,F.65.b95དེ་ལ་དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།a monk ward or apprentice should plead with great vigor,F.65.b546ཨེ་མའོ་དགེ་འདུན་གྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་མགུ་བར་བྱ་བ་དང་གཞི་ནས་མགུ་བར་བྱ་བ་སྤྱད་ཟིན་པ་དག་ལ་དབྱུང་བ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་                    ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །‘Oh! The preceptor or instructor who has served out his probation or a repeat probation should be granted a reinstatement.’F.65.b772དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དེ་བཞིན་དུ་མཁན་པོ་དང་སློབ་                    དཔོན་དག་གིས་ཀྱང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ལ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ་ཞུ་བ་ནི་མ་གཏོགས་སོ།། །།“As monk wards and apprentices treat preceptors and instructors, just so should preceptors and instructors treat monk wards and
                   apprentices, but only if requested.”F.65.b937སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་དུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བར་དབྱར་གནས་པར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་སོ། །The Blessed Buddha pledged to pass the rainy season at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī.F.65.b1043དེའི་ཚེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་སྡེ་ལྗོངས་སུ་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་ཤིང་དེས་ལོ་གཅིག་ལོན་པ་ན་The venerable Upasena had pledged to pass that same rainy season in some distant place. After one year had passed,F.65.b1158ལྷན་ཅིག་གནས་པ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་སོ། །he took a ward, allowed his going forth and ordained him.F.65.b1216དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་སྡེ་དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་འདས་ནས་ཆོས་གོས་བྱས་པ་དང་ལྡན།After the rainy season had passed, Upasena took up his Dharma robes.F.65.b1285ཆོས་གོས་ཟིན་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ལོ་གཉིས་ལོན་པ་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ལོ་གཅིག་ལོན་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ།This monk of two years and his ward of one took up their begging bowls and Dharma robes,F.65.b1374མཉན་ཡོད་ག་ལ་བ་དེར་རྒྱུ་ཞིང་སོང་ནས་མཐར་གྱིས་རྒྱུ་ཞིང་འགྲོ་བ་ན་མཉན་ཡོད་དུ་ཕྱིན་ཏོ།set out for, and made their way in stages to Śrāvastī.F.65.b1429དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་སྡེས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་མཁོས་སུ་ཕབ་སྟེ་རྐང་པ་གཉིས་བཀྲུས་ནས་When they arrived, Upasena set down his begging bowl and Dharma robe, washed his feet,F.65.b1516བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས།and went to the Blessed One.F.65.b1545བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །Having bowed his head at the Blessed One’s feet, he sat off to one side.F.65.b1618སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་རྣམས་ལ།It is natural for blessed buddhas to welcome those monks that come to visit them with the words,F.65.b1715དགེ་སློང་ཁྱོད་ད་གཟོད་ག་ལས་འོངས་དབྱར་གང་དུ་གནས་པར་ཁས་བླངས་ཞེས་“Monk, where have you come from just now?F.66.a140སོ་སོར་ཀུན་དགའ་བར་བྱ་བ་འདིས་སོ་སོར་ཀུན་དགའ་བར་མཛད་པ་ཡིན་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་སྡེ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། །Where did you pledge to pass the rainy season?” And so the Blessed One asked Upasena these very questions.F.66.a377ཉེ་སྡེ་ཁྱོད་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་སུ་ཞིག་ཡིན། བཙུན་པ་བདག་གི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ལགས་སོ། །“Upasena, who is this noble son with you?” “Reverend, he is my ward.”F.66.a447ཉེ་སྡེ་ཁྱོད་ལོ་དུ་ལོན། ཁྱོད་ཀྱི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ལོ་དུ་ལོན།“Upasena, how many years have you passed as a monk? How many years has your ward passed?”F.66.a537བཙུན་པ་བདག་ནི་དགུང་ལོ་གཉིས་ལགས། བདག་གི་ལྷན་ཅིག་གནས་པས་ནི་དགུང་ལོ་གཅིག་ལགས་སོ། །“Reverend, I have passed two years while my ward has passed one.”F.66.a603དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One said to the monks,F.66.a247ཉེ་སྡེ་ཁྱོད་ད་གཟོད་ག་ལས་འོངས། དབྱར་གང་དུ་གནས་པར་ཁས་བླངས་བཙུན་པ་བདག་ད་གཟོད་ལྗོངས་ནས་མཆིས་ཏེ། དབྱར་ལྗོངས་སུ་གནས་པར་མཆིད་ཀྱིས་འཚལ་ཏོ།“Reverend, I have come from distant lands just now and I seek to speak with you about passing the rainy season in distant lands.”F.66.a638དགེ་སློང་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་ཉེ་སྡེས་དང་པོ་ཁོ་ནར་ཚོགས་བསྡུ་བར་བསམས་སོ། །“Monks, the noble son Upasena thought first only of gathering a following.F.66.a713དེ་ལྟ་བས་ན་ལོ་གཅིག་ལོན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱ།A monk who has passed one year should not allow going forth, should not grant ordination,F.66.a803གནས་སྦྱིན་པར་མི་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་མི་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་མི་བྱའོ། །should not serve as reliable instructors, should not accept charge of novices, nor should he live independently.F.66.a916ལོ་གཉིས་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ། ལོ་གསུམ་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ། ལོ་བཞི་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ།Nor should a monk of two years, nor a monk of three years, nor a monk of four years,F.66.a1001ལོ་ལྔ་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ། ལོ་དྲུག་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ། ལོ་བདུན་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ། ལོ་བརྒྱད་ལོན་པས་ཀྱང་མི་བྱ་སྟེ།nor a monk of five years, nor a monk of six years, nor a monk of seven years, nor a monk of eight years.F.66.a1106ལོ་དགུ་ལོན་པས་ཀྱང་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱ། །Even a monk of nine years should not allow going forth, should not grant ordination,F.66.a1304ལོ་བཅུ་ལོན་པས་ནི་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ།A monk of ten years may allow going forth, may grant ordination,F.66.a1369གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །may accept charge of novices, may serve as reliable instructors, and may live independently.F.66.a1462དེ་དག་བྱེ་བྲག་མེད་པར་བྱིས་པ་དང་། རྨོངས་པ་དང་། མི་གསལ་བ་དང་།“For those lacking in such particulars, who are immature, dense,F.66.a1527མི་མཁས་པ་དག་གིས་ཀྱང་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་དེ།dim-witted, or unskilled, to allow going forth—F.66.a1574ཀྱེ་མ་དེ་དག་བདག་ཉིད་མ་དུལ་བར་གཞན་དུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ནི་གནས་མེད་ལ།alas! It is impossible for those who have not disciplined themselves to discipline others.F.66.a1665བདག་ཉིད་མ་ཞི་བར་གཞན་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་།It is impossible for those who have not brought calm to themselves to bring calm to others,F.66.a1757བདག་ཉིད་མ་གྲོལ་བར་གཞན་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་དང་།for those who have not themselves been freed to free others,F.66.b357བདག་ཉིད་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པར་གཞན་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་བྱེད་པ་དང་།for those who have not themselves reached quiescence to bring others to quiescence,F.66.b441བདག་ཉིད་འདམ་ལས་མ་རྒལ་བར་གཞན་འདམ་ལས་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ནི་གནས་མེད་དོ།། །།or for those who have not themselves emerged from the muck to free others from the muck.”F.66.b531རྒན་ཞུགས་བྱིས་པ། རྨོངས་པ། མི་གསལ་བ། མི་མཁས་པ་ཞིག་གིས་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞིག་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས།Once, an elder who was immature, dense, dim-witted, and unskilled allowed a follower from another tīrthika tradition to go forth and
                   granted him ordination.F.66.b688དེས་དུས་དང་དུས་སུ་གདམས་ངག་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་མ་ཐོབ་ནས་བསླབ་པ་ཕུལ་ཏེ་ཉམས་པར་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་But, not having received counsel or instruction at any time, the convert offered back his training and fell away,F.66.b802བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།at which point the monks appealed to the Blessed One.F.66.b856བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One replied,F.66.b881དེ་ལྟ་བས་ན་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། །“In the light of such events, only monks with ten years and five qualities may allow going forth,F.66.b1078ལྔ་གང་ཞེ་ན། བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བཅུ་ལོན་པའམ་ལྷག་པ་དང་།What are those five qualities? That such a monk has been ordained for ten years or more,F.66.b1167ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱི་ནད་གཡོག་བྱེད་དམ་བྱེད་དུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་།is able to nurse wards or apprentices or enlist others to do so,F.66.b1232ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ལ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་པ་སེལ་ཏམ་སེལ་དུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་།is able to assuage the guilt of wards or apprentices or enlist others to do so,F.66.b1312ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་། ཉེ་གནས་རྣམས་ལ་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་བྱུང་བ་སྤོང་ངམ་སྤོང་དུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་།is able to repudiate the deviant views that have arisen in wards or apprentices or enlist others to do so,F.66.b1419ཕྱོགས་གང་དུ་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་མངོན་པར་མི་དགའ་ན་དེ་ལ་དོར་བའམ་འདོར་དུ་འཇུག་ནུས་པ་སྟེ། །and is able to allay unhappiness or enlist others to do so wherever he is, should wards or apprentices feel sad.F.69.a282གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་དང་། མཉམ་པར་བཞག་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, exert themselves energetically, are wise, and are
                   skilled in meditative absorption may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live
                   independently.F.69.a571གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་                    གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། སློབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། སློབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་།
                   སློབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། སློབ་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། སློབ་པའི་རྣམ་                    པར་གྲོལ་བ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ།
                   གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have the whole of a trainee’s ethics, the whole of a trainee’s concentration, the whole of a
                   trainee’s wisdom, the whole of a trainee’s freedom, and the whole of a trainee’s knowledge and vision of freedom may allow going forth,
                   grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.69.a940གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། མི་སློབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་                    སློབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་སློབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་སློབ་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་།
                   མི་སློབ་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have the whole ethics of one beyond training, the whole of a non-trainee’s concentration, the
                   whole of a non-trainee’s wisdom, the whole of a non-trainee’s freedom, and the whole of a non-trainee’s knowledge and vision of freedom may
                   allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independentlyF.69.a940གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། མི་སློབ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་                    སློབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་སློབ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་སློབ་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་།
                   མི་སློབ་པའི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have the whole ethics of one beyond training, the whole of a non-trainee’s concentration, the
                   whole of a non-trainee’s wisdom, the whole of a non-trainee’s freedom, and the whole of a non-trainee’s knowledge and vision of freedom may
                   allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independentlyF.68.b261གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་                    གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་།
                   ཤེས་རབ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ།
                   ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have perfect ethics, perfect concentration, perfect wisdom, perfect freedom, and perfect knowledge
                   and vision of freedom may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live
                   independently.F.68.b545གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་དང་། དྲན་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, exert themselves energetically, are wise, and are
                   mindful may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.68.b809གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་དང་། ནང་དུ་ཡང་དག་བཞག་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, exert themselves energetically, are wise, and are
                   flawlessly introspective may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live
                   independently.F.68.a999གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། དད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་།
                   ཐོས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། གཏོང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have perfect faith, perfect ethics, perfect apprehension, perfect generosity, and perfect wisdom
                   may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.68.a659གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ལྷག་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་། ལྷག་པའི་འདུལ་བ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་།
                   ལྷག་པའི་སོ་སོར་ཐར་པ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ།
                   གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and are able to inspire wards or apprentices to train
                   in higher conduct, higher monastic discipline, and higher individual liberation may allow going forth, grant ordination, accept charge of
                   novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.68.a363གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་                    པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། ལྷག་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་པ་དང་།
                   ལྷག་པའི་འདུལ་བ་ལ་སློབ་པ་དང་། ལྷག་པའི་སོ་སོར་ཐར་པ་ལ་སློབ་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and train in higher conduct, higher monastic
                   discipline, and higher individual liberation may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable
                   instructors, and live independently.F.67.b1གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་                    གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་མདོ་སྡེ་འཛིན་དུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་། འདུལ་བ་འཛིན་དུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་། མ་མོ་འཛིན་དུ་འཇུག་ནུས་པ་སྟེ།
                   ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་                    ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and are able to inspire wards or apprentices to retain
                   the sūtras, the vinaya, and the mātṛkā may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and
                   live independently.F.67.b301གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པ་དང་། ལྷག་པའི་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པ་དང་། ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་                    ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and train in the training of higher ethics, the
                   training of higher attention, and the training of higher wisdom may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as
                   reliable instructors, and live independently.F.67.b619གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་།
                   ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ལྷག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་། ལྷག་པའི་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་དང་།
                   ལྷག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་ནུས་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་                    སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and are able to inspire wards or apprentices to train
                   in the training of higher ethics, the training of higher attention, and the training of higher wisdom may allow going forth, grant
                   ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.67.a775གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། མདོ་སྡེ་ལ་གསལ་བ་དང་།
                   འདུལ་བ་ལ་གསལ་བ་དང་། མ་མོ་ལ་གསལ་བ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and elucidate the sūtras, the vinaya, and the mātṛkā
                   may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.67.a521གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། མདོ་སྡེ་རིག་པ་དང་།
                   འདུལ་བ་རིག་པ་དང་། མ་མོ་རིག་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and know the sūtras, the vinaya, and the mātṛkā may
                   allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.67.a257གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། མདོ་སྡེ་ལ་མཁས་པ་དང་།
                   འདུལ་བ་ལ་མཁས་པ་དང་། མ་མོ་ལ་མཁས་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and are learned in the sūtras, the vinaya, and the
                   mātṛkā may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.66.b1532གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་                    ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དང་། མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། མདོ་སྡེ་འཛིན་པ་དང་།
                   འདུལ་བ་འཛིན་པ་དང་། མ་མོ་འཛིན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who have ethics, have received many teachings, and retain the sūtras, the vinaya, and the mātṛkā may
                   allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.69.b394གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། བྱུང་བ་ཤེས་པ་དང་། བཅས་པ་ཤེས་པ་དང་། རྗེས་སུ་བཅས་པ་ཤེས་པ་དང་།
                   བཀག་པ་ཤེས་པ་དང་། གནང་བ་ཤེས་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who know how training comes about, know what it entails, know its details, know what is prohibited,
                   and know what is allowed may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors, and live
                   independently.F.69.b678གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། བར་དུ་གཅོད་པ་ཤེས་པ་དང་། བར་དུ་གཅོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པ་དང་།
                   སྨྲ་བ་པོ་དང་། རྗེས་སུ་སྟོན་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་གནས་འཆར་གཞུག་ནུས་པ་སྟེ།
                   ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who know what hinders the training, know what does not hinder it, are able to expound on it, instruct
                   it, and provide a reliable instructor to their wards and apprentices may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices,
                   serve as reliable instructors, and live independently.F.69.b1008གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། བར་དུ་གཅོད་པ་ཤེས་པ་དང་། བར་དུ་གཅོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པ་དང་།
                   སྨྲ་བ་པོ་དང་། རྗེས་སུ་སྟོན་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་རེ་ཞིག་གི་གནས་འཆར་གཞུག་ནུས་པ་སྟེ།
                   ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་                    བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who know what hinders the training, know what does not hinder it, are able to expound on it, instruct
                   on it, and provide a reliable instructor to their wards and apprentices may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices,
                   serve as reliable instructors, and live independently.F.70.a334གཞན་ཡང་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །ལྔ་གང་ཞེ་ན། ལྟུང་བ་ཤེས་པ་དང་། ལྟུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པ་དང་། ཡང་བ་ཤེས་པ་དང་།
                   ལྕི་བ་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པ་དང་རྒྱས་པ་བཀླགས་པ་དང་ཐོན་པ་སྟེ། ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།
                   བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ། དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །“Alternatively, monks with ten years who know what constitutes an offense, know what does not constitute an offense, know what is light,
                   know what is weighty, and can recite the Prātimokṣasūtra and read and recite its supplements may allow going forth, grant ordination, accept
                   charge of novices, serve as reliable instructors, and live independently.F.70.a686སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ།Upasena asked the Blessed Buddha, “Reverend, the Blessed One has said,F.70.a757བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ། གནས་སྦྱིན་པར་བྱ།
                   དགེ་ཚུལ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་བདག་ཉིད་ཀྱང་མི་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ན།‘Those with ten years and five qualities may allow going forth, grant ordination, accept charge of novices, serve as reliable instructors,
                   and live independently.’F.70.a921བཙུན་པ་དགེ་སློང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་དྲུག་བཅུ་ལགས་ལ། དེས་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པ་དང་། རྒྱས་པ་བཀླགས་པ་དང་། ཐོན་པ་མ་ལགས་ན་What then, reverend, if a monk has been ordained for sixty years but cannot recite the Prātimokṣasūtra or cannot read or recite its
                   supplements?F.70.a1066དེས་ཀྱང་གཞན་ལ་གནས་པས་མཆིས་པར་བགྱིའམ།Should he take up residence with another?”F.70.a1109ཉེ་བ་འཁོར་དེས་ཀྱང་གཞན་ལ་གནས་པས་འདུག་པར་བྱའོ། །“Upasena, he should live in residence with another.”F.70.a1162བཙུན་པ་དེ་ལ་ཇི་སྐད་ཅེས་བགྱི།“Reverend, how should he be addressed?”F.70.a1202ཉེ་བ་འཁོར་གནས་བརྟན་བྱིས་པ་ཞེས་བྱའོ། །“Upasena, he should be called an immature elder.”F.70.a1252གང་ལ་གནས་པས་མཆིས་པར་བགྱི།“Where should he take up residence?”F.70.a1289གལ་ཏེ་ཆེས་རྒན་པ་ཡོད་ན་ཆེས་རྒན་པ་ལ་གནས་པས་འདུག་པར་བྱའོ། །“If there is a senior exemplar, he should take up residence with a senior exemplar.F.70.a1373གལ་ཏེ་ཆེས་རྒན་པ་མེད་ན་ཆེས་གཞོན་པ་ལ་གནས་པར་འདུག་པར་བྱའོ། །If there is no senior exemplar, he should take up residence with a junior exemplar.”F.70.a1458བཙུན་པ་ཅི་ལགས་དེས་དེ་ལ་ཐམས་ཅད་བགྱིའམ།“What, reverend, should the exemplar be accorded?”F.70.a1509ཉེ་བ་འཁོར་ཐམས་ཅད་བྱ་སྟེ། འདུད་པ་འབའ་ཞིག་མ་གཏོགས་སོ།། །།“Upasena, he should be accorded with all of the above except prostrations.”F.70.a1585སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་འོད་མའི་ཚལ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་སུ་དབྱར་གནས་པར་ཞལ་གྱིས་བཞེས་སོ། །The Blessed Buddha pledged to pass the rainy season in the Kalandakanivāpa at the Bamboo Grove near Rājagṛha,F.70.a1695དེའི་ཚེ་ན་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་དགེ་སློང་གནས་བརྟན་དག་ནི་ཉུང་གསར་བུ་དག་ནི་མང་དུ་དབྱར་གནས་པར་ཁས་བླངས་སོ། །at which point a small number of elder monks and a large number of new ones promised to pass the rainy season at Rājagṛha.F.70.b234དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་འདས་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།After the three months of monsoon had passed, the Blessed One instructed the venerable Ānanda,F.70.b329ཀུན་དགའ་བོ་སོང་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་དགེ་སློང་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལྷོའི་རི་བོ་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུར་གཤེགས་ཀྱིས།“Go to the monks, Ānanda, and tell them, ‘The Tāthagata will travel the realm.F.70.b408ཁྱེད་ཅག་ལས་གང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་ཐབས་ཅིག་ལྷོའི་རི་བོ་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་བར་སྤྲོ་བ་དེས་ཆོས་གོས་ཀྱི་ལས་གྱིས་ཤིག །As your task will be to accompany the Tāthagata on his travels through the realm, happily ready your Dharma robes.’F.70.b524ཅེས་བསྒོ་ཅིག །ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་བཙུན་པ་བཀའ་བཞིན་འཚལ་ཞེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའ་མཉན་ནས།” Heeding the Blessed One’s instruction, Ānanda replied, “I shall do as the Reverend instructs.”F.70.b621དགེ་སློང་རྣམས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལྷོའི་རི་བོ་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུར་གཤེགས་ཀྱིས།To the monks, he said, “Venerables, the Tāthagata will travel the realm.F.70.b694ཁྱེད་ཅག་ལས་གང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་ཐབས་ཅིག་ལྷོའི་རི་བོ་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་བར་སྤྲོ་བ་དེས་ཆོས་གོས་ཀྱི་ལས་གྱིས་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་བ་དང་།Your task is to accompany him on his travels, so you should happily ready your Dharma robes.”F.70.b788དགེ་སློང་གནས་བརྟན་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་“Venerable Ānanda,” replied the elder monks,F.70.b833བདག་ཅག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་ཐབས་ཅིག་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་མི་ནུས་སོ། །“we cannot travel the realm with the Blessed One,F.70.b883དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ཅག་རྒས་པའི་ཕྱིར་རོ། །for we are old.”F.70.b900དགེ་སློང་གསར་བུ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་སྨྲས་པ།And the new monks said,F.70.b924ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་བདག་ཅག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་ཐབས་ཅིག་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་མི་ནུས་སོ། །“Venerable Ānanda, we too cannot travel the realm with the Blessed One,F.70.b996དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ཅག་གསར་བུ་ཡིན་ལ་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་མི་འདོང་བས་for we are new and our preceptors and instructors will not go.F.70.b1059བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་མི་འདོང་ན་བདག་ཅག་མྱུར་དུ་ལྡོག་པ་དང་།If our preceptors and instructors do not go we must return swiftly and thus,F.70.b1136སྐྱེན་པར་ལྡོག་དགོས་པ་དང་། འདི་ལྟ་སྟེ་གནས་བཙལ་བས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བཙལ་བར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །those who have sought a reliable instructor will have to seek another yet again.”F.70.b1218དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དབྱར་ཟླ་བ་གསུམ་འདས་ནས་ཆོས་གོས་བྱས་པ་དང་ལྡན།After the three months of monsoon had passed, the Blessed One donned his Dharma robe.F.70.b1304ཆོས་གོས་ཟིན་པ་དང་ལྡན་ཞིང་འཁོར་ཉུང་ཤས་ཤིག་དང་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་བསྣམས་ཏེ་ལྷོའི་རི་བོ་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུར་གཤེགས་སོ། །He then set out to travel the realm with a small entourage, who carried with them their begging bowls and dharma robes.F.70.b1424སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལྗོངས་རྒྱུར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ནི་For blessed buddhas on a journey, it is natural to wonder about the behavior of those who accompany them.F.70.b1530ལ་ལས་ལེགས་པར་མ་སྦྱངས་པ་དང་། ལེགས་པར་མ་བགོས་པ་དང་།Were they properly trained? Were they properly clothed?F.70.b1586ཁུར་ཐོགས་པའམ། གཅིག་ཏུ་མ་གྱུར་ཏམ་སྙམ་པས་Did they carry their belongings or did they lack uniformity?F.71.a224སྐུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཡས་ནས་གླང་པོ་ཆེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གཟིགས་པ་མཛད་པ་ཡིན་པས།While wondering thus, blessed buddhas look upon them by turning to the right as an elephant would.F.71.a323དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྐུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཡས་ནས་གླང་པོ་ཆེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གཟིགས་སོ། །Thus, on his journey, the Blessed Buddha looked about by turning to the right as an elephant would.F.71.a423བཅོམ་ལྡན་འདས་ལྗོངས་རྒྱུར་གཤེགས་པས་སྐུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཡས་                    ནས་གླང་པོ་ཆེའི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་རྣམ་པར་གཟིགས་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཁོར་ཉུང་བར་གཟིགས་སོ། །When the Blessed Buddha had done so, he saw the Tāthagata’s entourage to be small.F.71.a506གཟིགས་ནས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པར་མཛད་པ་སྟེ།Though they see, blessed buddhas may inquire about what they already know.F.71.a581མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པ། མཁྱེན་ཀྱང་མི་རྨེད་པ།Though they already know, they may inquire—or, even though they know, they may not inquire.F.71.a673དུས་སུ་རྨེད་པ། དུས་ལས་ཡོལ་བར་མི་རྨེད་པ།They inquire when the time is right, not when the time has passed.F.71.a740དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ། དོན་དང་མི་ལྡན་པ་མི་རྨེད་པས་Their inquiries are meaningful, not meaningless.F.71.a789སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་མི་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་ཆུ་ལོན་གྱིས་ཟློག་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །In this way blessed buddhas dam the flow of meaningless inquiries.F.71.a856དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་དུས་མཁྱེན་པ་ཡིན་པས་As blessed buddhas know the time for a meaningful inquiry,F.71.a915སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་རྨས་པ།the Blessed Buddha asked Ānanda,F.71.a948ཀུན་དགའ་བོ་ད་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཁོར་ཉུང་བར་གྱུར་པའི་རྒྱུ་ནི་གང་ཡིན།“What is the cause due to which the Tāthagata’s companions are now so few?F.71.a1023རྐྱེན་ནི་གང་ཡིན།What are the circumstances for it?”F.71.a1059བཙུན་པ་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་འདིར་དགེ་སློང་གནས་བརྟན་དག་ནི་ཉུང་། གསར་བུ་དག་ནི་མང་དུ་དབྱར་གནས་པར་མཆིད་ཀྱིས་འཚལ་ཅིང་།“Reverend, a small number of elder monks and a large number of new monks discussed the matter during the rains retreat in Rājagṛha.F.71.a1191དགེ་སློང་གནས་བརྟན་རྣམས་ནི་འདི་སྐད་ཅེས།The elder monks said,F.71.a1213ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་བདག་ཅག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་ཐབས་ཅིག་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་མི་ནུས་སོ། །‘Venerable Ānanda, we cannot travel the realm with the Blessed One,F.71.a1281དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ཅག་རྒས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་མཆི།for we are old.’F.71.a1298དགེ་སློང་གསར་བུ་རྣམས་ཀྱང་འདི་སྐད་ཅེས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་བདག་ཅག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་ཐབས་ཅིག་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་མི་ནུས་སོ། །And the new monks said, ‘Venerable Ānanda, we too cannot travel the realm with the Blessed One,F.71.a1394དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ཅག་གསར་བུ་ཡིན་ལ་བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་མི་འདོང་བས་for we are new and our preceptors and instructors will not go.F.71.a1458བདག་ཅག་གི་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་མི་འདོང་ན་མྱུར་དུ་ལྡོག་པ་དང་། སྐྱེན་པར་ལྡོག་དགོས་པ་དང་།f our preceptors and instructors do not go, we must return swiftly and thus,F.71.a1535འདི་ལྟ་སྟེ་གནས་བཙལ་བས་ཡང་དང་ཡང་དུ་བཙལ་བར་བྱ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མཆི་སྟེ།those who have sought a reliable instructor will have to seek another yet again.’F.71.a1617བཙུན་པ་ད་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཁོར་ཉུང་བར་གྱུར་པའི་རྒྱུ་ནི་དེ་ལགས།Reverend, that is the cause due to which the Tāthagata’s companions are now so few;F.71.a1701རྐྱེན་ནི་དེ་ལགས་སོ། །those are the circumstances for it.”F.71.b680ཀུན་དགའ་བོ་དེ་ལྟ་བས་ན་ལོ་ལྔ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པས་མི་གནས་པར་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་བར་རྗེས་སུ་གནང་ངོ་། །“Ānanda, I therefore decree that those with five years and five qualities should travel the realm without a reliable instructor.F.71.b809ལྔ་གང་ཞེ་ན། ལྟུང་བ་ཤེས་པ་དང་། ལྟུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པ་དང་།What are those five qualities? That the monk knows what constitutes an offense, knows what does not constitute an offense,F.71.b932ཡང་བ་ཤེས་པ་དང་། ལྕི་བ་ཤེས་པ་དང་།knows what is light, knows what is weighty,F.71.b976སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པ་དང་། རྒྱས་པ་བཀླགས་པ་དང་། ཐོན་པ་སྟེ།and knows how to recite the Prātimokṣasūtra and its supplements.F.71.b1041ལོ་ལྔ་ལོན་པ་ཆོས་ལྔ་པོ་དེ་དག་དང་ལྡན་པས་མི་གནས་པར་ལྗོངས་རྒྱུར་འགྲོ་བར་བྱ་སྟེ།Those with five years and five qualities should travel the realm without a reliable instructor.F.71.b1137འདི་ལ་འགྱོད་པར་མི་བྱའོ། །Do not resent this.”F.71.b1158སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ།The venerable Upāli asked the Blessed Buddha,F.71.b1204བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་“Reverend, the Blessed One has said,F.71.b1339བཙུན་པ་དགེ་སློང་ལོ་དྲུག་ལགས་ལ།What about a revered monk of six years?F.71.b1379དེས་སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་གདོན་པ་དང་། རྒྱས་པ་བཀླགས་པ་དང་།If he recites the Prātimokṣasūtra and reads and recites its supplements,F.71.b1452ཐོན་པ་མ་ལགས་ན། དེས་ཀྱང་མི་གནས་པར་ལྗོངས་རྒྱུར་མཆི་བར་བགྱིའམ། ཉེ་བ་འཁོར་མི་བྱ་སྟེ།should he too travel the realm without a reliable instructor?” “Upāli, he should not stay.F.71.b1543དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན།‘Why is that?’ you ask.F.71.b1567ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པ་ལ་བཅའ་བ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཙུན་པ་ལོ་བཞི་ལགས་ལ།For those in possession of the five qualities are reliable.” “Reverend, as for one of four years,F.71.b1738ཐོན་པ་ལགས་ན། དེས་ཀྱང་མི་གནས་པར་ལྗོངས་རྒྱུར་མཆི་བར་བགྱིའམ། ཉེ་བ་འཁོར་མི་བྱ་སྟེ།should he too travel the realm without a reliable instructor?” “Upāli, he should not travel the realm without a reliable instructor.F.71.b1895ལོ་ལྔ་ལོན་པ་ལ་བཅའ་བ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །For those who have passed five years are reliable.”F.71.b1947བཙུན་པ་གསུམ་རིག་པ། དྲི་མ་གསུམ་སྤངས་ལ།“Reverend, as for one who has knowledge of the three and who has cast aside the three stains,F.71.b2041དེ་ལོ་ལྔ་མ་ལགས་ཤིང་ཆོས་ལྔ་དང་མི་ལྡན་ན་if he has not five years or the five qualitiesF.71.b2223།བར་སྡོམ་ལ། ལོ་བཅུ་འཛིན་དང་མཁས་པ་དང་། །རིག་དང་གསལ་དང་འཛིན་འཇུག་དང་། །A section index: The above section contains the following topics: Having passed ten years, retain, learned, Know, elucidate, able to
                   inspire others to retain,F.71.b2382སློབ་དང་སློབ་འཇུག་རྣམ་གཉིས་དང་། །ཕུན་སུམ་ཚོགས་གཉིས་རྣམ་པ་གསུམ། །Learn, able to inspire others to learn, The two sets of perfection, the lists of three,F.71.b2470སློབ་དང་མི་སློབ་བྱུང་ཤེས་དང་། །གནས་འཆའ་འཆར་གཞུག་ལྟུང་བ་ཤེས། །ལྷོ་ཡི་རི་ལ་རྒྱུ་བ་ཡི། །སྡེ་ཚན་ཡང་དག་བསྡུས་པ་ཡིན། །Trainee, non-trainee, knowing how training comes about, Providing reliability, seeking a reliable instructor, knowledge of offenses, And
                   traveling the realm.F.71.b2628གནས་ཀྱི་སྐབས་རྫོགས་སྷོ།། །།This concludes the section on what constitutes a reliable monk.F.71.b2703སྡོམ་ལ། མུ་སྟེགས་ཅན་དང་ཉི་ཤུ་དང་། །དགེ་ཚུལ་བཅྭ་ལྔ་མ་ལོན་པའོ། །A summary: Tīrthikas, twenty years, and Novices not yet fifteen.F.72.a1སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.72.a87དེའི་ཚེ་ན་རྒན་ཞུགས་བྱིས་པ། རྨོངས་པ། མི་གསལ་བ། མི་མཁས་པ་ཞིག་གིས་when an elder who was immature, dense, dim-witted, and unskilledF.72.a152གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞིག་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིངallowed a follower of another tīrthika tradition to go forth.F.72.a214བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་པ་ན་དགེ་སློང་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་རྩོད་པ་འགའ་ཞིག་བྱུང་ནས་བསླབ་པ་ཕུལ་ཏེ་The elder granted the tīrthika ordination, sparking a number of disputes between monks.F.72.a302སྔོན་གྱི་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དེ་ཉིད་དུ་སོང་བའི་སྐབས་དེ་After the tīrthika had offered back his training and returned to his community of tīrthikas,F.72.a395བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་བ་དང་།the monks asked the Blessed One about it.F.72.a437བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།This is how he responded:F.72.a463དགེ་སློང་དག་ཇི་ལྟར་མི་                    གཏི་མུག་ཅན་དེ་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་གྱ་ནོམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་སྤངས་ནས་སྔོན་གྱི་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དེ་ཉིད་དུ་སོང་བ་ལ་ལྟོས།“Monks, look at how that benighted man has turned his back on such a fine and well-proclaimed Dharma and Vinaya and returned to his
                   community of tīrthikas.F.72.a619དགེ་སློང་དག་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་ཁྱི་བཀྲེས་པའི་ཉམ་ཆུང་བས་ཡོངས་སུ་གཟིར་བ་ནི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་གྱ་ནོམ་པ་སྤངས་ནས་བཤང་                    བ་བཟའ་བར་བྱའོ་སྙམ་དུ་སེམས་སོ། །Monks, it seems to me he is behaving like a dog, wracked by hunger, but refusing fine food and fare and eating excrement instead.F.72.a749དགེ་སློང་དག་དེ་བཞིན་དུ་མི་གཏི་མུག་ཅན་དེས་ཀྱང་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་གྱ་ནོམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་སྤངས་ནས་Monks, this is how a benighted man acts who turns his back on such a fine and well-proclaimed Dharma and VinayaF.72.a861སྔོན་གྱི་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དེ་ཉིད་དུ་སོང་ངོ་། །and returns to his former community of tīrthikas.”F.72.a912དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།Then the Blessed One declared,F.72.a943དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་ཉེ་དུ་ཤཱཀྱ་དང་མེ་བ་རལ་བ་ཅན་མ་གཏོགས་པ་“Monks, apart from our Śākya kin and dreadlocked fire-worshippers,F.72.a1010སེམས་མགུ་བར་མ་གྱུར་པའི་མུ་སྟེགས་ཅན་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ། །the going forth of tīrthikas who do not have a sense of reverence should not be allowed nor should they be ordained.F.72.a1127གལ་ཏེ་ཉེ་དུ་ཤཱཀྱ་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱིས་འོངས་If perchance a Śākya kin should come under a tīrthika banner,F.72.a1189ཤིང་གལ་ཏེ་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འདོད་ན།and if perchance he should seek monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya,F.72.a1301དགེ་སློང་དག་དེ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ། །then, monks, his going forth should be allowed and he should be ordained.F.72.a1375དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན།Why is that?F.72.a1388དགེ་སློང་དག་ང་ནི་ཉེ་དུ་རྣམས་ལ་ཉེ་དུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །Because, monks, I give kin exceptions to kin.F.72.a1434གལ་ཏེ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་ཀུན་དུ་རྒྱུ་འོངས་If perchance a wanderer from another tīrthika order should come,F.72.a1499ང་གལ་ཏེ་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འདོད་ན།and he should seek monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya,F.72.a1598དགེ་སློང་དག་དེ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །then, monks, understand that he should be allowed to live in robes provided by a preceptor for four months.F.72.b795དགེ་སློང་དག་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་གནས་པ་སྤྱད་ནས་སེམས་མགུ་བར་གྱུར་ན་Monks, if, after having submitted to his station, the follower of another tīrthika order has a sense of reverence,F.72.b910རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ། །his going forth should be allowed and he should be ordained.”F.72.b972བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་When the Blessed One said that followers of other tīrthika orders should be allowed to live in robes provided by a preceptor for four
                   months,F.72.b1114གནས་པ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་མི་ཤེས་ནས།the monks were in a quandary, not knowing how such robes should be given.F.72.b1188བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་“Monks,” instructed the Blessed One,F.72.b1225འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།“if a follower of another tīrthika order wishing to go forth approaches any one of you,F.72.b1313དེས་དེ་ལ་བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དྲིས་ནས་གཟུང་བར་བྱའོ། །you should ascertain through questioning him whether he has any impediments.F.72.b1390བཟུང་ནས་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། དགེ་བསྙེན་ཉིད་དུ་ཁས་བླང་བས་Once you have ascertained this, have him take the threefold refuge and, after he commits himself to living as a lay devotee,F.72.b1515དགེ་བསྙེན་གྱི་སྡོམ་པ་སྦྱིན་པར་བྱའོ། །give him the lay devotee vows.F.72.b1546དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་འདུན་ཐམས་ཅད་འདུག་ཅིང་མཐུན་པར་གྱུར་པ་ལ་རྒན་རིམས་ཀྱིས་ཕྱག་འཚལ་དུ་བཅུག་ནས་ཙོག་ཙོག་པོར་འདུག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།Then, as the entire saṅgha sits in concord, have him prostrate to them in order of seniority before sitting in a squatting position.F.72.b1679ཐལ་མོ་སྦྱར་དུ་བཅུག་ནས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།Pressing his palms together, he should say, ‘Reverend saṅgha, please heed me.F.72.b1757བདག་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ཏེ།I, the tīrthika [tīrthika’s name], wish to renounce this identity and go forth.F.72.b1837བདག་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པར་དགེ་འདུན་ལ་གསོལ་ན།I, the tīrthika [tīrthika’s name], petition the saṅgha to allow me to live in robes provided by a preceptor for four months.F.72.b2069བགྱི་བ་ལ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པར་བགྱི་བ་སྩལ་དུ་གསོལ།might allow me to live in robes provided by a preceptor for four months.’“F.72.b1962ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་བདག་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་I, the tīrthika [tīrthika’s name], ask that the reverend and compassionate saṅgha, out of your compassion,F.72.b2143དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས།This should be repeated a second and a third time,F.72.b2194དེའི་འོག་ཏུ་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་གསོལ་བ་བྱས་ཏེ་ལས་བྱའོ། །after which a monk moves the petition be acted upon.F.72.b2247འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། འདུག་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།This is how the petition is made: while seated, the monk says, ‘Reverend saṅgha, please heed me.F.72.b2344མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ཏེ།This tīrthika [tīrthika’s name] wishes to renounce this identity and go forth.F.72.b2423མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པར་དགེ་འདུན་ལ་གསོལ་ན།This tīrthika has petitioned the saṅgha to allow him to live in robes provided by a preceptor for four months.F.72.b2534གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་གྱི་དུས་ལ་བབ་ཅིང་བཟོད་ན།If the reverend saṅgha can allow it,F.72.b2571དགེ་འདུན་གྱིས་གནང་བར་མཛོད་ཅིག་དང་།I ask the saṅgha to give its consent andF.73.a471དགེ་འདུན་གྱིས་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པ་གསོལ་ཏོ། །འདི་ནི་གསོལ་བའོ། །allow this tīrthika to live in robes provided by a preceptor for four months.’“F.73.a550ལས་ནི་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།The petition is acted upon thus: ‘Reverend saṅgha, please heed me.F.73.a203མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ནས།This tīrthika [tīrthika’s name] wishes to renounce this identity and go forth.F.73.a696མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་འདི་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་པར་དགེ་འདུན་ལ་གསོལ་ཏེ།Therefore, I ask the saṅgha that you allow him to live in robes provided by a preceptor for four months.F.73.a801ཚེ་དང་ལྡན་པ་གང་དག་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་བསྩལ་བར་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་ཅང་མ་གསུང་ཤིག །If the saṅgha were to permit this action, I would ask the venerables who can allow it to please remain silent.F.73.a912གང་དག་མི་བཟོད་པ་དེ་དག་ནི་གསུང་ཤིག །Those who cannot allow it, please speak up.’“F.73.a957འདི་ནི་ལས་བརྗོད་པ་དང་པོ་སྟེ།That is the first motion to act.F.73.a990དེ་བཞིན་དུ་ལན་གཉིས་ལན་གསུམ་དུ་བཟླས། །This should be repeated a second and a third time.F.73.a1471སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ། །Upāli asked the Blessed Buddha,F.73.a1374གོས་ནི་མཁན་པོ་ལས་སོ། །ལས་ནི་དགེ་ཚུལ་གྱི་གྲལ་རིམས་བཞིན་བྱའོ། །His robes are the preceptor’s responsibility. His duties are akin to those in the novice ranks.”F.73.a1217དགེ་འདུན་གྱིས་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་གང་ལ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་“For any tīrthika to whom the saṅgha gives its permission to live in robes provided by a preceptor for four months,F.73.a1333གནས་པ་བྱིན་པ་དེའི་ཟན་ནི་དགེ་འདུན་ལས་སོ།his food is the saṅgha’s responsibility.F.73.a1041དགེ་འདུན་གྱིས་བཟོད་ཅིང་གནང་ནས་དགེ་འདུན་གྱིས་མུ་སྟེགས་ཅན་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ་ཟླ་བ་བཞིའི་བར་དུ་མཁན་པོས་སྦྱར་བའི་གོས་དག་གིས་གནས་                    པ་སྩལ་ལགས་ཏེ། འདི་ལྟར་ཅང་མི་གསུང་བས་དེ་དེ་བཞིན་དུ་འཛིན་ཏོ།The saṅgha, by remaining silent, acknowledges its acceptance and gives its consent for the tīrthika [tīrthika’s name] to live in robes
                   provided by a preceptor for four months.F.73.a1503བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་“Reverend, the Blessed One has said,F.73.a1934ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་Speak too the praises of the Dharma and the Saṅgha, and speak them perfectly.F.73.a1829ཉེ་བ་འཁོར་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་མདུན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་པར་བྱ།“Upāli, in the presence of the follower of another tīrthika order, speak the Buddha’s praises perfectly.F.73.a1711བཙུན་པ་ཇི་ཙམ་གྱིས་ན་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སེམས་མགུ་བར་གྱུར་པ་ཞེས་བརྗོད་པར་བགྱི།If so, then reverend, by what measure may we say that a follower of another tīrthika order has a sense of reverence?”F.73.a1540གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་གནས་པ་སྤྱད་ནས་སེམས་མགུ་བར་གྱུར་ན་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ།‘If, after having submitted to his station, the follower of another tīrthika order has a sense of reverence,F.73.a1649བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ན། །his going forth should be allowed and he should be ordained.’F.73.b941དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན།Why?F.73.b946དགེ་སློང་དག་མེ་བ་རལ་པ་ཅན་དག་ནི་ལས་སྨྲ་བ་དང་། མེ་བ་རལ་པ་ཅན་དག་ནི་བྱ་བ་སྨྲ་བ་དང་།It is because, monks, they argue for karma, they argue for action,F.73.b1013རྒྱུ་སྨྲ་བ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་སྨྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །they argue for causes, and they argue for diligence.F.73.b838དགེ་སློང་དག་མེ་བ་རལ་པ་ཅན་དག་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ།“Monks, the going forth of dreadlocked fire-worshippers should be allowed and they should be ordained.F.73.b765ཉེ་བ་འཁོར་དེ་ཙམ་གྱིས་ན་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སེམས་མགུ་བ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Upāli, by that measure we may say the tīrthika has a sense of reverence.F.73.b1066དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་འདི་ལྟར་བསླབ་པར་བྱ་སྟེ། ལས་སྨྲ་བར་འགྱུར་བ་དང་།Therefore, monks, you too should train so that you come to argue for karma,F.73.b1142བྱ་བ་སྨྲ་བ་དང་། རྒྱུ་སྨྲ་བ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་སྨྲ་བར་འགྱུར་བར་བྱ་སྟེ། དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ།། །།for actions, for causes, and for diligence. Monks, that is how you should train.”F.73.b1238སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.73.b1324གང་གི་ཚེ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ཉེ་བ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་སར་པ་སྐྱེས་ཕྲན་གཞོན་ནུ་བཅུ་                    བདུན་སྡེའི་ཚོགས་དག་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་པ་when Mahāmaudgalyāyana allowed the going forth of Upāli and a band of seventeen healthy new youths, and ordained them.F.73.b469ཉེ་བ་འཁོར་གལ་ཏེ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད། ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་ཅིང་།“But, Upāli, when you speak perfectly the praises of the Buddha, the Dharma, and the Saṅgha,F.73.b562མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བསྔགས་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་པ་ན་ནང་བར་མི་བྱེད།and also speak perfectly of the tīrthikas’ unworthiness,F.73.b184་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བསྔགས་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །Speak perfectly of the tīrthikas’ unworthiness.F.73.b232ཉེ་བ་འཁོར་གལ་ཏེ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད། ཆོས་དང་དགེ་འདུན་གྱི་བསྔགས་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་Upāli, when you speak of these things perfectly,F.73.b281ཅིང་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བསྔགས་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་དག་པ་བརྗོད་པ་ན་ནང་བར་བྱེད། འཁྲུག་པར་བྱེད།if the follower of this other order becomes upset, disturbed, or angry,F.73.b353ཁྲོ་བར་བྱེད་ཅིང་ཡུལ་ཡུལ་པོར་འདུག་པར་བྱེད།or if he sits withdrawn or seethes with anger,F.73.b400ཁྲོ་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ན་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སེམས་མགུ་བར་མ་གྱུར་པ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱའོ།it can be said that the follower does not have a sense of reverence.F.73.b619འཁྲུག་པར་མི་བྱེད། ཁྲོ་བར་མི་བྱེད་ཅིང་ཡུལ་ཡུལ་པོར་འདུག་པར་མི་བྱེད། ཁྲོ་བ་སྐྱེད་པར་མི་བྱེད་ན།if the follower of this other tīrthika order does not become upset, disturbed, or angry, if he does not sit withdrawn or seethe with anger,
                   then,F.73.b1443དེའི་ཚེ་ན་དེ་དག་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་བཀྲེས་པའི་ཉམ་ཆུང་བས་ཡོངས་སུ་གཟིར་ནས་ངུའོ། །Come twilight, reduced and wracked by hunger as they were, they would cry outF.73.b1521བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཀུན་དགའ་ར་བའི་ནང་ན་བྱིས་པ་ཁྱེའུ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་ངུ་བའི་སྒྲ་གསན་ཏོ། །and the Blessed One would hear these great many cries from within the monastery’s grounds.F.74.a375གསན་ནས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པར་མཛད་པ་སྟེ།Though they hear, blessed buddhas may inquire about what they already know.F.74.a451མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པ། མཁྱེན་ཀྱང་མི་རྨེད་པ།Though they already know, they may inquire—or, even though they know, they may not inquire.F.74.a543དུས་སུ་རྨེད་པ། དུས་ལས་ཡོལ་བར་མི་རྨེད་པ།They inquire when the time is right, not when the time has passed.F.74.a610དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ། དོན་དང་མི་ལྡན་པ་མི་རྨེད་པས་Their inquiries are meaningful, not meaningless.F.74.a659སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་མི་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་ཆུ་ལོན་གྱིས་ཟློག་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །In this way blessed buddhas dam the flow of meaningless inquiries.F.74.a726དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་དུས་མཁྱེན་པ་ཡིན་པས་As blessed buddhas know the time for a meaningful inquiry,F.74.a785སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་རྨས་པ།the Blessed Buddha asked the venerable Ānanda,F.74.a832ཀུན་དགའ་བོ་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཀུན་དགའ་ར་བའི་ནང་ན་བྱིས་པ་ཁྱེའུ་རབ་ཏུ་མང་པོ་ངུ་བ་འདི་དག་སུ།“Who are these great many young boys who cry within the monastery’s grounds at twilight?”F.74.a922བཙུན་པ་འདི་དག་ནི་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ཉེ་བ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་སར་པ་སྐྱེས་ཕྲན་གཞོན་ནུ་བཅུ་བདུན་སྡེའི་ཚོགས་དག་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་“Reverend, it is Upāli and a band of seventeen healthy new youths whom Mahāmaudgalyāyana allowed to go forth, and has ordained.F.74.a1050བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བགྱིས་པ་དེ་དག་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་བཀྲེས་པའི་ཉམ་ཆུང་བས་ཡོངས་སུ་གཟིར་ཏེ་ངུ་བ་ལགས་སོ། །At twilight it is they who, reduced and wracked by hunger, cry out.”F.74.a1119ཀུན་དགའ་བོ་དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་དམ།“Ānanda, do monks grant ordination into the monkhood to persons who have not yet reached twenty years?”F.74.a1223བཙུན་པ་བགྱིད་དོ། །ཀུན་དགའ་བོ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ། །“Reverend, they do.” “Ānanda, ones so young should not be ordained.F.74.a1291དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཀུན་དགའ་བོ་གང་ཟག་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པས་ནི་Persons who are not yet twenty years of age cannot accept all they may be subjected toF.74.a1377གྲང་བ་དང་། ཚ་བ་དང་། བཀྲེས་པ་དང་། སྐོམ་པ་དང་།—the cold, the heat, the hunger, the thirst,F.74.a1422ཤ་སྦྲང་དང་། སྦྲང་བུ་མཆུ་རིངས་དང་། རླུང་དང་། ཉི་མ་དང་།the blowflies, the gadflies, the gnats, the wind, the sun,F.74.a1553ལུས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་པ་རྩུབ་པ་ཚ་བ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་སྲོག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་physical pains that are intolerable, oppressive, intense, dreadful, and life-threatening.F.74.a1481སྡིག་སྦྲུལ་དག་གི་རེག་པ་དག་དང་། གཞན་ལས་ཚིག་གི་ལམ་ངན་པ་སྨྲས་པ་དང་། ངན་པ་འོངས་པ་དག་དང་།the snakes, the abuse hurled at them, the bad that befalls them, or theF.74.a1643བྱུང་ངོ་ཅོག་དག་མི་བཟོད་ཅིང་ཟག་པ་དག་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་བྱ་བ་ཡང་མ་བཟོད་ཅིང་དང་དུ་ལེན་མི་ནུས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་།Their nature is such that they cannot abide or withstand their longing for defilements.F.74.a1731གང་ཟག་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་པ་ནི་“Persons who have reached twenty years of age, on the other hand, can accept all they may be subjected toF.74.b248ངན་པ་འོངས་པ་དག་དང་།the bad that befalls them,F.74.b275ལུས་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་པ་རྩུབ་པ་ཚ་བ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་སྲོག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་བྱུང་or the physical pains that are intolerable, oppressive, intense, dreadful, and life-threatening.F.74.b372ངོ་ཅོག་བཟོད་ཅིང་ཟག་པ་དག་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་བྱ་བ་ཡང་བཟོད་ཅིང་དང་དུ་ལེན་ནུས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །Their nature is such that they can abide and withstand their longing for defilements.”F.74.b459བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The Blessed One thought,F.74.b484ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་སྙམ་“All those shortcomings ensue from monks granting ordination into the monkhood to persons who have not yet reached twenty years.”F.74.b614ནས་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་Then he decreed, “In the light of this,F.74.b654དགེ་སློང་གིས་གང་ཟག་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ། །monks should not grant ordination into the monkhood to persons who have not yet reached twenty years.F.74.b756འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to be ordained approaches any of you, ask him if he has reached twenty years.F.74.b853མ་དྲིས་པར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you grant ordination without asking this, a serious breach occurs.”F.74.b949སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.74.b1035མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས། །when a householder living in Śrāvastī took a wife of equal casteF.74.b1853འདི་ཡང་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངམ། འཕགས་པ་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །“Is he to go forth as well?” “Yes, noble one, he is.”F.74.b1791དེས་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱེའུ་འདི་སུ་ཡིན། བུ་ལགས་སོ།The monk replied, “Who is this lad with you?” “He is my son.”F.74.b1100དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ།and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.74.b1749སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །he said, “Noble one, I seek to go forth.”F.74.b1173རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏོ། །The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desires gave birth to a son who was nurtured and grew until he was
                   big.F.74.b1315དེ་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཁྱིམ་བདག་དེ་ཉེ་དུ་ཟད་པར་གྱུར་ཅིང་ནོར་ཟད་པ་དང་།At a certain point, the householder’s kin had dwindled, his riches had dwindled,F.74.b1396ལོངས་སྤྱོད་ཟད་པར་གྱུར་ནས་དེས་བསམས་པ།and his possessions had dwindled, prompting the thought,F.74.b1453བདག་གིས་རྒས་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ནོར་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་ཀྱིས་“As I am grown old and cannot gain more riches,F.74.b1501རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་དེས་བུ་དེ་ལ་སྨྲས་པ།I shall go forth.” He then said this to his son,F.74.b1716དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་where they approached a monk andF.74.b1550དེས་སྨྲས་པ། ཡབ་གལ་ཏེ་ཁྱོད་རབ་ཏུ་འབྱུང་ན་བདག་ཀྱང་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་། །བུ་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག་ཅེས་                    དེས་དེ་ཁྲིད་ནས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ། །who replied, “Father, if you are to go forth, then I too shall go forth.” “Son, let us do just that!” said the householder. He took his son
                   and went to the Jetavana,F.75.a26དེས་དེ་ལ་ཆགས་པས་གཉི་ག་ཡང་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་As the monk had taken a liking to them, he allowed their going forth.F.75.a96དེའི་འོག་ཏུ་ཉི་མ་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་ཀུན་དུ་སྤྱད་པའི་ཆོས་དག་སློབ་ཏུ་བཅུག་ནས་For the next two or three days he trained them in their appropriate conduct,F.75.a173སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་དག་རི་དགས་ཀྱིས་རི་དགས་མི་སོས།and then said, “Gentlemen, game does not eat other game.F.75.a230མཉན་ཡོད་རྒྱ་ཆེ་ལ་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ཡབ་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་གྱིས་བསོད་སྙོམས་སྒྲུབས་ལ་འཚོ་བར་གྱིས་ཤིག །The whole of Śrāvastī is your field and fatherland, so seek out alms and live on them.”F.75.a318དེ་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ཆོས་གོས་དང་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་ཏེ།Early the next morning, the father put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes,F.75.a421དགེ་ཚུལ་དེ་ཉིད་དང་ལྷན་ཅིག་མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་སོ། །and went to beg alms in Śrāvastī with his novice son.F.75.a475དགེ་ཚུལ་དེས་སྲང་ཞིག་ན་ཁུར་བ་སྲེག་པ་མཐོང་ནས་དེས་སྨྲས་པ།Seeing a burnt piece of bread in the market, the novice said,F.75.a537ཡབ་བདག་ལ་ཁུར་བ་སྦྱིན་དུ་ཆུག་ཤིག །“Father, ask the shopkeeper to give me the bread.”F.75.a588དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་དགེ་ཚུལ་འདི་ལ་ཁུར་བ་བྱིན་ཅིག །“Sir, please give this novice bread,” said the father.F.75.a643དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་རིན་མ་མཆིས་པར་མི་གསོལ་གྱི།The shopkeeper replied, “Noble one, no one eats for free.F.75.a701འདི་ལྟར་ཀཱར་ཥཱ་པ་ཎ་དག་གི་སླད་དུ་གསོལ་ལོ། །So I would ask a few coins in return.”F.75.a740བཞིན་བཟངས་ཁོ་བོ་ཅག་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་པས་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ཀཱར་ཥཱ་པ་ཎ་དག་ག་ལ་ཡོད།“Sir, we are renunciants. How could we have a few coins?”F.75.a798དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་ཅི་ལགས་དགེ་ཚུལ་འདི་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་བསྐྱེད་དམ། འོན་ཏེ་ཁྱིམ་པས་བསྐྱེད།“Noble one, did you raise this novice while a renunciant or householder?”F.75.a872དེས་སྨྲས་པ། ཁྱིམ་པས་སོ། །“A householder.”F.75.a889དེ་ལྟ་ན་བསགས་པ་དེ་དག་སྩོལ་ཅིག །“Then give him what you earned while a householder.”F.75.a942དེས་སྨྲས་པ། དགེ་ཚུལ་འདི་བགྲང་བ་མང་པོ་དག་སློང་བར་བྱེད་ཀྱིས་ཚུར་ཤོག་འདོང་ངོ་ཞེས་“This novice is but one of many who beg. Come! Let us go!”F.75.a1001དེས་དེ་སོར་མོ་དག་ནས་བཟུང་སྟེ་འཕགས་པ་དང་། དེ་གན་རྒྱལ་དུ་འགྱེལ་ནས་ངུ་བར་བརྩམས་སོ། །Saying this, the father grabbed out for his son’s hand, but his son jumped back, fell down and began to cry.F.75.a1110དེ་གཉིས་སྐྱེ་བོ་ཕལ་པོ་ཆེའི་ཚོགས་ཀྱིས་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།A crowd of bystanders saw the two and asked,F.75.a1155ཤེས་ལྡན་དག་འདིའི་དགེ་ཚུལ་འདི་སུ་ཞིག་ཡིན། བུ་ཡིན་ནོ། །“Gentlemen, to whom does this novice belong?” “He is my son,” his father said.F.75.a1234དེ་དག་ཁྲག་གི་ཐིགས་པ་འདི་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་སྨོད་པར་བྱེད།“Why did you make the fruit of your loins go forth?” they asked.F.75.a1299ཕྱར་ཀ་གཏོང་བར་བྱེད། ཁ་ཟེར་བར་བྱེད་པའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།Since the bystanders denounced, disparaged, and insulted him, the monks asked the Blessed One about it,F.75.a1403བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།and the Blessed One thought,F.75.a1432ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་ལོ་བཅྭ་ལྔ་མ་ལོན་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་“All those shortcomings ensue from monks allowing persons who have not yet reached fifteen yearsto go forth.”F.75.a1542བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་གང་ཟག་ལོ་བཅྭ་ལྔ་མ་ལོན་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །Then he decreed, “That being the case, monks should not allow persons under fifteen years old to go forth.F.75.a1649འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་ལོ་བཅྭ་ལྔ་ལོན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to go forth approaches any of you, ask him if he has reached fifteen years.F.75.b108འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་ལོ་བཅྭ་ལྔ་ལོན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to go forth approaches any of you, ask him if he has reached fifteen years.F.75.b203མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།།If you allow going forth without so asking, a serious breach occurs.”F.75.b290སྡོམ་ལ། དགེ་ཚུལ་གཉིས་དང་བྲན་དང་ནི། །བུ་ལོན་ཆགས་དང་མ་གནང་དང་། །A summary: The chapters are of two novices, Those in servitude, debtors,F.75.b363ཞུ་བ་དང་ནི་ནད་པ་དང་། །ཤཱཀྱའི་སྡེ་ཚན་བསྡུས་པ་ཡིན། །Those without consent, Without consultation, invalids, and the Śākyas.F.75.b447སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.75.b533ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་དགའི་དགེ་ཚུལ་ཚེར་མ་དང་ཆེན་པོ་པ་གཉིས་when two of Upananda’s novices, Kaṇṭaka and Mahaka,F.75.b585གཅིག་ལ་གཅིག་གཞོགས་སྟེགས་དང་ཕྱར་གཡེང་དང་།flirted with, groped, and tickled one another.F.75.b632ལུས་ལ་རྡེག་པར་བྱེད་ཅིང་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་བུད་མེད་སྐྱེས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་དང་།They acted as a man does with a woman, or as a woman does with a man.F.75.b702སྐྱེས་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ལྟར་བྱེད་པའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།Once, when they were behaving like this, the monks asked the Blessed One about it,F.75.b785བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།and the Blessed One thought,F.75.b814ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་དགེ་ཚུལ་གཉིས་ཉེ་བར་འཇོག་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་“All those shortcomings ensue from monks placing two novices together.”F.75.b886བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་དགེ་ཚུལ་གཉིས་ཉེ་བར་གཞག་པར་མི་བྱའོ། །He then decreed, “In the light of this, monks should not place two novices together.F.75.b971ཉེ་བར་འཇོག་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you do so, a serious breach occurs.”F.75.b1011བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་གིས་དགེ་ཚུལ་གཉིས་ཉེ་བར་གཞག་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས། གཞན་སྤུན་གཉིས་ཤིག་འོངས་ཏེ།After the Blessed One had so decreed, sure enough, two brothers turned up, saying,F.75.b1094བདག་ཅག་གཉིས་ཅིག་ཅར་ལྷན་ཅིག་ཏུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་ངེས་པར་བྱས་ཏེ་ལྷགས་པ་ན།“We two shall go forth together, at the same time.” When that occurred,F.75.b1166དགེ་སློང་དག་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་མི་བྱེད་པས་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་པར་དོང་སྟེ།the monks did not allow their going forth so the two of them left without going forth.F.75.b743བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།the monks asked the Blessed One about it,F.75.b1434བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།and the Blessed One decreed,F.75.b1463གལ་ཏེ་སྤུན་གཉིས་ཤིག་འོངས་ཏེ་བདག་ཅག་གཉིས་ཅིག་ཅར་ལྷན་ཅིག་ཏུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་ངེས་པར་བྱས་ཏེ་ལྷགས་ན་“If two brothers turn up as they are sure to, saying, ‘We two shall go forth together, at the same time,’F.75.b1569རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱའོ། །their going forth should be allowed.F.75.b1606རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་གལ་ཏེ་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ན་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ།Once they have gone forth, they should be ordained if they have reached twenty years.F.75.b1253དེ་ཉིད་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་གཉིས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོའི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་When that proved to be an impediment to monkhood—the state of having gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya—F.75.b1692གལ་ཏེ་གཅིག་ལོ་ཉི་ཤུ་ལོན་ན་If one should have reached twenty years,F.76.a481དེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱ་ཞིང་ཅིག་ཤོས་དགེ་ཚུལ་དུ་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱའོ། །then he should be ordained while the other should be left a novice.F.76.a549གལ་ཏེ་གཉི་ག་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་ན་If neither has reached twenty years,F.76.a586གཅིག་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཉེ་བར་གཞག་པར་བྱ་ཞིང་། ཅིག་ཤོས་དགེ་སློང་གྲོགས་པོ་འགའ་ལ་གཏད་པར་བྱའོ། །then you should take charge of one while entrusting the other to a monk friend of yours.”F.76.a676གང་ལ་གཏད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The one he is entrusted to shall ordain him, for the Blessed One decreed,F.76.a750དེ་གང་གི་ཡིན་པ་དེས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ། །“Whoever that may be, it is he that should grant ordination.”F.76.a812དེས་མི་སྟེར་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།If ordination was not given, the Blessed One decreed,F.76.a866མི་སྟེར་བ་ལས་མཐུས་དགུག་པར་བྱའོ།། །།“Induce him to grant what was not given.”F.76.a928སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །While the Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s groveF.76.a1005མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེ་ལ་བྲན་མཁས་པ། ལེ་ལོ་མེད་པ།near Śrāvastī, there was a householder living in Śrāvastī with a clever servant who was industrious,F.76.a1106སྒྲུབ་ཕོད་པ། འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཞིག་ཡོད་དོ། །assured in his work, and the first to any task, no matter how small.F.76.a1175དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེས་བྲན་དེ་སྤྱོས་པ་དང་བྲན་དེས་བསམས་པ།At a certain point the householder insulted his servant, prompting the servant to think,F.76.a1264ཁྱིམ་བདག་འདི་མགུ་དཀའ་བར་གྱུར་པས་བདག་གིས་འདིའི་སེམས་སྲུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་“This householder is hard to please and I cannot guard my mind against his abuse.F.76.a1346ཀྱིས་འབྲོས་སུ་འགྲོ་སྙམ་མོ། །དེས་བསམས་པ། ཡུལ་གཏོང་བ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱིས་I ought to run away. But leaving one’s own land behind is hard,F.76.a1410ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་གིས་རྒྱལ་པོ་ལས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་ཐོབ་པས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་so instead I shall go forth among the ascetic sons of the Śākya, for they have secured from the king the liberty of a prince.”F.76.a1537སྙམ་ནས། དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ།With that he went to Jetavana,F.76.a1568དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།where he approached a monk and said,F.76.a1605འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.76.a1638དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ཏེ།After allowing his going forth and ordaining him,F.76.a1688གདམས་ངག་བྱིན་ནས་དེས་བརྩོན་པ་དང་།the monk gave him instructions.F.76.a1720འབད་པ་དང་། བརྩལ་བ་བྱས་པས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ།To these, the former servant applied himself with diligence, energy, and exertion so that he abandoned all disturbing emotionsF.76.a1847དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།and actualized arhatship, becoming an arhat free of attachment to the three realms,F.76.a1931བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ། ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ།for whom filth was equal to gold, for whom space was equal to the palm of his hand,F.76.a2015ཙན་དན་དང་སྟེའུར་མཉམ་པ་ལྟ་བུ།whose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwood,F.76.a2085རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིང་།and whose knowledge had rent open the shell.F.76.a2130རིག་པ་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ།He attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom.F.76.b553སྲིད་པ་དང་། འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ། དབང་པོ་དང་ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་།
                   རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །He turned his back on worldly gain, desires, and esteem, and was revered, honored, and praised by Indra and the gods who attend him.F.76.b686ཁྱིམ་བདག་དེ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་ནས་The householder, meanwhile, was feeling regret:F.76.b734དེས་བསམས་པ། དེ་བདག་གི་འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ན།“If my servant was first to all of my tasks, no matter how small,F.76.b800བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་སྤྱོས་སྙམ་མོ། །why did I insult him?F.76.b822དེས་བསམས་པ། གལ་ཏེ་ད་མཐོང་ན་བཟོད་པ་གསོལ་ལོ་སྙམ་ནས་If I see him now, I will beg his forgiveness.”F.76.b869དེས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་སྒོར་བསྡད་དོ། །With that he sat down at the gates to Śrāvastī.F.76.b917དགེ་སློང་དེ་ཡང་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ། མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་The next morning, the monk put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes, and was preparing to beg alms in
                   ŚrāvastīF.76.b1054ཁྱིམ་བདག་དེས་དེ་མཐོང་ནས་དེས་སྨྲས་པ།when the householder saw him and said,F.76.b1093བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ཁོ་བོའི་རིམ་གྲོ་སུས་བྱེད་པར་འགྱུར།“Sir, if you have gone forth, who will attend me?F.76.b1143ཚུར་ཤོག་འདོང་ཞེས་དེས་ལག་པ་བརྐྱང་སྟེ་དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་གཟུང་བར་བརྩམས་པ་དང་།Come back!” As the householder reached out to grab at him, the monk,F.76.b1212དེས་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་བ་ལྟར་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མངོན་པར་འཕགས་ནས་འབར་བ་དང་།like a kingly swan taken to wing, flew up into the sky above, blazingF.76.b1282གསལ་བ་དང་། ཆར་འབེབས་པ་དང་། གློག་འབྱིན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དག་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །and brilliant, as a miraculous show of rain and thunder began.F.76.b1345སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་མྱུར་དུ་སེམས་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་Because ordinary beings are quick to heed a miracle,F.76.b1398ཁྱིམ་བདག་དེ་ཤིང་ལྗོན་པ་རྩ་བ་ནས་བཅད་པ་བཞིན་དུ་དགེ་སློང་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་སྨྲས་པ།the householder dropped like a felled tree at the monk’s feet and asked,F.76.b1471འཕགས་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ། ཐོབ་བོ། །“Noble one, have you found such a store of qualities?” “I have.”F.76.b1536དེས་དེ་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟབས་པ་དང་།The householder provided the monk with all the provisions he would need,F.76.b1609ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱིམ་བདག་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་གི་བྲན་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་སྒྲ་གྲགས་སོ། །and word spread everywhere that the servant of this householder had gone forth and attained a store of qualities.F.76.b1723ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གྱིས་ཁྱིམ་བདག་ཆེ་གེ་མོའི་བྲན་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་ཐོས་ནས་དེས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ།When Prasenajit, the King of Kosala, heard that this servant had gone forth and attained a store of qualities, he summoned his ministers
                   and said,F.76.b1870ཤེས་ལྡན་དག་ང་ནི་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངའ་བདག་ཡིན་པས་“Gentlemen, as the ruler of all who have been crowned and anointed kṣatriya kings,F.76.b1953དེང་ཕྱིན་ཆད་འགའ་ཞིག་གི་བྲན་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་ན་དེས་མི་བཟློག་པར་བྱའོ། །I declare that henceforth any servant who should wish to go forth shall not be prevented from doing so.”F.76.b2058མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེ་ལ་བྲན་མཁས་པ། ལེ་ལོ་མེད་པ།In Śrāvastī there lived a different householder with a clever servant who was industrious,F.76.b2149སྒྲུབ་ཕོད་པ། འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཞིག་ཡོད་དོ། །assured in his work, and first to any task, no matter how small.F.77.a157དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེས་བྲན་དེ་སྤྱོས་པ་དང་བྲན་དེས་བསམས་པ།At a certain point the householder insulted his servant, prompting the servant to think,F.77.a246ཁྱིམ་བདག་འདི་མགུ་དཀའ་བར་གྱུར་པས་བདག་གིས་འདིའི་སེམས་སྲུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་ཀྱིས་འབྲོས་སུ་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །“This householder is hard to please and I cannot guard my mind against his abuse.F.77.a328དེས་བསམས་པ། ཡུལ་གཏོང་བ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱིས་I ought to run away. But leaving one’s own land behind is hard,F.77.a392ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་རྒྱལ་པོ་ལས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་ཐོབ་པས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ།so instead I shall go forth among the ascetic sons of the Śākya, for they have secured from the king the liberty of a prince.”F.77.a519དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།With that he went to Jetavana, where he approached a monk and said,F.77.a587འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.77.a620དེས་དེ་རབ་ཏུ་དབྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ཉི་མ་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་ཀུན་དུ་སྤྱད་པའི་ཆོས་དག་སློབ་ཏུ་བཅུག་ནས་སྨྲས་པ།After allowing his going forth and ordaining him, the monk trained him for the next two or three days in his appropriate conduct, and then
                   said,F.77.a765བཞིན་བཟངས་རི་དགས་ཀྱིས་རི་དགས་མི་སོས།“Sir, game does not eat other game.F.77.a801མཉན་ཡོད་རྒྱ་ཆེ་ལ་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ཡབ་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་གྱིས་བསོད་སྙོམས་སྒྲུབས་ལ་འཚོ་བར་གྱིས་ཤིག །The whole of Śrāvastī is your field and fatherland, so seek out alms and live on them.”F.77.a889ཁྱིམ་བདག་དེ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་ནས་དེས་བསམས་པ།The householder, meanwhile, was feeling regret:F.77.a937དེ་བདག་གི་འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ན། བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་སྤྱོས་སྙམ་མོ། །“If he was first to all of my tasks, no matter how small, why did I insult him?F.77.a1017དེས་བསམས་པ། གལ་ཏེ་ད་མཐོང་ན་བཟོད་པ་གསོལ་ལོ་སྙམ་ནས་If I see him now, I will beg his forgiveness.”F.77.a1064དེས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་སྒོར་བསྡད་དོ། །With that he sat down at the gates to Śrāvastī.F.77.a1112དགེ་སློང་དེ་ཡང་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་The next morning, the monk put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes,F.77.a1207མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ཁྱིམ་བདག་དེས་དེ་མཐོང་ནས་དེས་སྨྲས་པ།and was preparing to beg alms in Śrāvastī when the householder saw him and said,F.77.a1288བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ཁོ་བོའི་རིམ་གྲོ་སུས་བྱེད་པར་འགྱུར།“Sir, if you have gone forth, who will attend me?F.77.a1338ཚུར་ཤོག་འདོང་ཞེས་དེས་ལག་པ་བརྐྱང་སྟེ་དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་གཟུང་བར་བརྩམས་པ་དང་།Come back!” As the householder reached out to grab at him,F.77.a1397དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ཅག་ལ་རྒྱལ་པོས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་བྱིན་ནས་the monk said, “The king has given us a prince’s liberty.F.77.a1455གལ་ཏེ་རེག་པར་བྱེད་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ལག་པ་མཁྲིག་མ་ནས་གཅོད་དུ་གཞུག་གོ། །If you touch me, I shall cut your hand off at the wrist!”F.77.a1513དེ་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་རྣམས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ནི་ཚིག་པ་ཡིན་ནོ། །As such words put to flame the virtuous ways of the ascetic sons of the Śākya,F.77.a1592བྲམ་ཟེའི་ཚུལ་ནི་ཚིག་པ་ཡིན་ཏེ།and put to flame the ways of brahmins,F.77.a1631འདི་ལྟར་བྲན་ཡང་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྨོད་པར་བྱེད། ཕྱར་ཀ་གཏོང་བར་བྱེད། ཁ་ཟེར་བར་བྱེད་པའི་སྐབས་དེ་the allowing of this servant’s going forth was denounced, disparaged, and criticized.F.77.a1717བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The monks then asked the Blessed One about it, and he thought,F.77.b252བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།and he thought,F.77.b268ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་བྲན་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་“All those shortcomings ensue from monks allowing the going forth of servants.”F.77.b348བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་བྲན་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །Then he decreed, “That being the case, monks should not allow the going forth of servants.F.77.b439འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་བྲན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to go forth approaches any of you, ask him, ‘You are not a servant, are you?’F.77.b536མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.77.b617སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །While the Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.77.b709མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེ་ལ་བུ་ལོན་ཆགས་པ་ཞིག་གིས་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་འཇལ་བར་བྱེད་དོ། །a debtor was repaying the principle and interest of a debt in timely fashion to a householder living in Śrāvastī.F.77.b823དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཁྱིམ་བདག་དེས་བུ་ལོན་ཆགས་པ་དེ་མ་ཚོར་བ་ཁོ་ནར་བཟུང་ནས་སྨྲས་པ།At a certain point, the householder unexpectedly accosted the debtor, saying,F.77.b901དངོས་དང་སྐྱེད་ཅིག་ཅར་ཕུལ་ཅིག་ཅེས་“I demand you repay the principle and interest in their entirety all at once.”F.77.b980དེས་དེ་དུས་ཅུང་ཟད་ཅིག་ཏུ་བཟུང་སྟེ་བཏང་བ་དང་དེས་བསམས་པ།After agreeing to a short window for repayment, he released the debtor, who thought,F.77.b1065ཁྱིམ་བདག་འདི་མགུ་དཀའ་བར་གྱུར་པས་བདག་གིས་དངོས་དང་སྐྱེད་ཅིག་ཅར་འཇལ་མི་ནུས་ཀྱིས་འབྲོས་སུ་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །“This householder is hard to please and I cannot repay the principle and interest all at once.F.77.b1160དེས་བསམས་པ་ཡུལ་གཏོང་བ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱིས་I ought to run away. But leaving one’s own land behind is hard,F.77.b1224ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་གིས་རྒྱལ་པོ་ལས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་ཐོབ་པས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས།so instead I shall go forth among the ascetic sons of the Śākya, for they have secured from the king the liberty of a prince.”F.77.b1351དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།With that he went to Jetavana, where he approached a monk and said,F.77.b1419འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.77.b1452དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ཏེ་གདམས་ངག་བྱིན་ནས།After allowing the debtor’s going forth and ordaining him, the monk gave him instructions.F.77.b1543དེས་བརྩོན་པ་དང་། འབད་པ་དང་། བརྩལ་བར་བྱས་པས་To these, he applied himself with diligence, energy, and exertionF.77.b1610ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ།o that he abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship,F.77.b1680དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།becoming an arhat free of attachment to the three realms,F.77.b1738བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ། ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པས་for whom filth was equal to gold, for whom space was equal to the palm of his hand,F.77.b2033འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ།desires, and esteem, and was revered, honored,F.77.b1937་རིག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ། སྲིད་པ་དང་།He attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom. He turned his back on worldly gain,F.77.b1822སེམས་དང་ལྡན་པ། ཙན་དན་ཞག་ལོན་པར་བཞག་པ་ལྟ་བུ་རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིངwhose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwood, and whose knowledge had rent open the shell.F.78.a633དབང་པོ་དང་ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །praised by Indra and the gods who attend him.F.78.a679ཁྱིམ་བདག་དེ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་ནས་དེས་བསམས་པ།The householder, meanwhile, was feeling regret:F.78.a727དེ་བདག་ལ་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་འབུལ་བ་ཡིན་ན་བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་བཟུང་སྙམ་མོ། །“If he was giving me the principle and interest in a timely fashion, why did I accost him?F.78.a818དེས་བསམས་པ། གལ་ཏེ་ད་མཐོང་ན་བཟོད་པ་གསོལ་ལོ་སྙམ་ནས་If I see him now, I will beg his forgiveness.”F.78.a865དེས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་སྒོར་བསྡད་དོ། །With that he sat down at the gates to Śrāvastī.F.78.a913དགེ་སློང་དེ་ཡང་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་The next morning, the monk put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes,F.78.a1008མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་། ཁྱིམ་བདག་དེས་དེ་མཐོང་ནས་དེས་སྨྲས་པ།and was preparing to beg alms in Śrāvastī when the householder saw him and said,F.78.a1089བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ཁོ་བོ་ལ་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་སུས་འབུལ་བར་འགྱུར།“Sir, if you have gone forth, who will repay the principle and interest in a timely fashion?F.78.a1182ཚུར་ཤོག་འདོང་ཞེས་དེས་ལག་པ་བརྐྱང་སྟེ་དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་གཟུང་བར་བརྩམས་པ་དང་།Come back!” As the householder reached out to grab at him,F.78.a1241དེས་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་བ་ལྟར་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མངོན་པར་འཕགས་ནས་འབར་བ་དང་།the monk, like a kingly swan taken to wing, flew up into the sky above,F.78.a1313གསལ་བ་དང་། ཆར་འབེབས་པ་དང་། གློག་འབྱིན་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་དག་བྱ་བར་བརྩམས་སོ། །blazing and brilliant, as a miraculous show of rain and thunder began.F.78.a1384སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་མྱུར་དུ་སེམས་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་ཁྱིམ་བདག་དེ་ཤིང་ལྗོན་པ་རྩ་བ་ནས་As ordinary beings are quick to heed a miracle, the householder dropped like a felled treeF.78.a1475བཅད་པ་བཞིན་དུ་དགེ་སློང་དེའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་གཏུགས་ནས་སྨྲས་པ།at the monk’s feet and asked,F.78.a1505འཕགས་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ། ཐོབ་བོ།“Noble one, have you found such a store of qualities?” “I have attained them.”F.78.a1994དེང་ཕྱིན་ཆད་འགའ་ཞིག་གི་བུ་ལོན་ཆགས་པ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་ན་དེས་དེ་མི་བཟློག་པར་བྱའོ།། །I declare that henceforth any debtor who should wish to go forth shall not be prevented from doing so.”F.78.a1770ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གྱིས་ཁྱིམ་བདག་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་གི་བུ་ལོན་ཆགས་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་ཐོས་ནས། །When Prasenajit, the King of Kosala, heard this debtor had gone forth and attained a store of qualities,F.78.a1584དེས་དེ་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟབས་པ་དང་།The householder provided the monk with all the provisions he would need,F.78.a1657ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱིམ་བདག་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་གི་བུ་ལོན་ཆགས་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་སྒྲ་གྲགས་སོ།and word spread everywhere that the debtor of this householder had gone forth and attained a store of qualities.F.78.a1875དེས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ་ཤེས་ལྡན་དག་ང་ནི་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་རིགས་སྤྱི་བོར་དབང་བསྐུར་བ་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངའ་བདག་ཡིན་པས་he summoned his ministers and said, “Gentlemen, as the ruler of all who have been crowned and anointed kṣatriya kings,F.78.a2098།མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེ་ལ་བུ་ལོན་ཆགས་པ་ཞིག་གིས་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་འཇལ་བར་བྱེད་དོ། །In Śrāvastī, a different debtor was repaying the principle and interest of a debt in timely fashion to a householder.F.78.b119དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཁྱིམ་བདག་དེས་བུ་ལོན་ཆགས་པ་དེ་མ་ཚོར་བ་ཁོ་ནར་བཟུང་ནས་སྨྲས་པ།At a certain point, the householder unexpectedly accosted the debtor, saying,F.78.b197དངོས་དང་སྐྱེད་ཅིག་ཅར་ཕུལ་ཅིག་ཅེས་“I demand you repay the principle and interest in their entirety all at once.”F.78.b276དེས་དེ་དུས་ཅུང་ཟད་ཅིག་བཟུང་ནས་བཏང་བ་དང་། དེས་བསམས་པ།After agreeing to a short window for repayment, he released the debtor, who thought,F.78.b361ཁྱིམ་བདག་འདི་མགུ་དཀའ་བར་གྱུར་པས་བདག་གིས་དངོས་དང་སྐྱེད་ཅིག་ཅར་འཇལ་མི་ནུས་ཀྱིས་འབྲོས་སུ་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །“As this householder is hard to please and I cannot repay the principle and interest all at once, I ought to run away.F.78.b480དེས་བསམས་པ། ཡུལ་གཏོང་བ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱིས་But leaving one’s own land behind is hard,F.78.b523ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་གིས་རྒྱལ་པོ་ལས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་ཐོབ་པས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་so instead I shall go forth among the ascetic sons of the Śākya, for they have secured from the king the liberty of a prince.”F.78.b650སྙམ་ནས། དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།With that he went to Jetavana, where he approached a monk and said,F.78.b718འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.78.b751དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་ཉི་མ་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་ཀུན་དུ་སྤྱད་པའི་ཆོས་དག་སློབ་ཏུ་བཅུག་After allowing his going forth and ordaining him, for the next two or three days he trained him in his appropriate conduct,F.78.b875ནས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་རི་དགས་ཀྱིས་རི་དགས་མི་སོས།and then said, “Sir, game does not eat other game.F.78.b926མཉན་ཡོད་རྒྱ་ཆེ་ལ་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ཡབ་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་གྱིས་བསོད་སྙོམས་སྒྲུབས་ལ་འཚོ་བར་གྱིས་ཤིག །The whole of Śrāvastī is your field and fatherland, so seek out alms and live on them.”F.78.b1014ཁྱིམ་བདག་དེ་འགྱོད་པ་སྐྱེས་ནས་དེས་བསམས་པ།Meanwhile, the householder was feeling regret and thought,F.78.b1073དེ་བདག་ལ་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་འབུལ་བ་ཡིན་ན།“If he was repaying the principle and interest in timely fashion,F.78.b1139བདག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་གཟུང་སྙམ་མོ་དེས་བསམས་པ།why did I accost him?”F.78.b1162གལ་ཏེ་ད་མཐོང་ན་བཟོད་པ་གསོལ་ལོ་If I see him now, I will beg his forgiveness.”F.78.b1209སྙམ་ནས་དེས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་སྒོར་བསྡད་དོ། །With that he sat down at the gates to Śrāvastī.F.78.b1257དགེ་སློང་དེ་ཡང་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་The next morning, the monk put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes,F.78.b1352མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་།and was preparing to beg alms in ŚrāvastīF.78.b1394ཁྱིམ་བདག་དེས་དེ་མཐོང་ནས་དེས་སྨྲས་པ།when the householder saw him and said,F.78.b1433བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ཁོ་བོ་ལ་དུས་དང་དུས་སུ་དངོས་དང་སྐྱེད་སུ་འབུལ་བར་འགྱུར།“Sir, if you have gone forth, who will repay the principle and interest in timely fashion?F.78.b1524ཚུར་ཤོག་འདོང་ཞེས་དེས་ལག་པ་བརྐྱང་སྟེ། དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་གཟུང་བར་བརྩམས་པ་དང་དེས་སྨྲས་པ།Come back!” As the householder reached out to grab at him, the monk said,F.78.b1598ཁོ་བོ་ཅག་ལ་རྒྱལ་པོས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་བྱིན་པས་གལ་ཏེ་རེག་པར་བྱེད་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ལག་པ་མཁྲིག་མ་ནས་གཅོད་དུ་གཞུག་གོ། །“The king has given us a prince’s liberty. If you touch me, I shall cut your hand off at the wrist!”F.78.b1699དེ་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་རྣམས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་ནི་ཚིག་པ་ཡིན་ནོ། །As such words put to flame the virtuous ways of the ascetic sons of the Śākya,F.78.b1778བྲམ་ཟེའི་ཚུལ་ནི་ཚིག་པ་ཡིན་ཏེ།and put to flame the ways of brahmins,F.78.b1817འདི་ལྟར་བུ་ལོན་ཆགས་པ་ཡང་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྨོད་པར་བྱེད།the allowing of this debtor’s going forth was denounced, disparaged, and criticized.F.79.a176ཕྱར་ཀ་གཏོང་བར་བྱེད།disparaged, and criticized.F.79.a204ཁ་ཟེར་བར་བྱེད་པའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།The monks asked the Blessed One about it, andF.79.a250བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།the Blessed One thought,F.79.a275ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་བུ་ལོན་ཆགས་པ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་“All those shortcomings ensue from monks allowing the debtors’s going forth.”F.79.a353སྙམ་ནས་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་བུ་ལོན་ཆགས་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །Then the Blessed One decreed, “In the light of this, monks should not allow debtors’ going forth.F.79.a451འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་བུ་ལོན་ཆགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to be allowed to go forth approaches any of you, ask him, ‘You aren’t a debtor, are you?’F.79.a560མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.79.a655སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.79.a741མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས།when a householder living in Śrāvastī took a wife of equal casteF.79.a806དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.79.a879རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པ་The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desiresF.79.a957དེའི་བུ་བྱུང་ནས་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏོ། །then gave birth to a son who was nurtured and grew until he was big.F.79.a1026དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེས་བུ་དེ་སྤྱོས་པ་དང་། བུ་དེས་བསམས་པ།At a certain point, the householder insulted his son, prompting his son to think,F.79.a1108ཕ་འདི་མགུ་དཀའ་བར་གྱུར་པས་བདག་གིས་འདིའི་སེམས་སྲུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་ཀྱིས་འབྲོས་སུ་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །“This father of mine is hard to please and I cannot guard my mind against his abuse.F.79.a1193དེས་བསམས་པ། ཡུལ་གཏོང་བ་ནི་དཀའ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱིས་I ought to run away. But leaving one’s own land behind is hard,F.79.a1257ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་རྒྱལ་པོ་ལས་གཞོན་ནུའི་ཡོངས་སུ་སྤང་བ་ཐོབ་པས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་so instead I shall go forth among the ascetic sons of the Śākya, for they have secured from the king the liberty of a prince.”F.79.a1384སྙམ་ནས། དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ། །With that he went to Jetavana, where he approached a monk and said,F.79.a1452འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.79.a1485དེས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་བྱིན་ནས་གང་གིས་དེ་ཞུ་བར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ།After the monk gave him refuge and the precepts, the son requested him to serve as his monk petitioner,F.79.a1589གང་གིས་དེའི་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་དག་འབྲེག་པར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ་གང་གིས་དེའི་ཁྲུས་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ།as the monk who cuts his hair and beard, as the monk who oversees bathing,F.79.a1664གང་གིས་དེ་དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ་སྟེ།and as the monk who inducts him into the novitiate.F.79.a1716དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་གང་གིས་དེའི་ལས་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ།Then, after his going forth was allowed, he again requested him,F.79.b232དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་གང་གིས་དེའི་ལས་བྱེད་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ།Then, after his going forth was allowed, he again requested him, this time to serve as the monk officiant.F.79.b339གང་གིས་དེ་ལ་གསང་སྟེ་སྟོན་པའི་དགེ་སློང་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ།His final request to him was to serve as the monk who inquires into confidential matters.F.79.b429གང་དག་དེའི་ལས་ཀྱི་གནས་སུ་འཇུག་པར་འགྱུར་བའི་དགེ་སློང་དག་ལ་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་After the son had appealed to the monk to serve in all of these capacities,F.79.b505དེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ན། ཁྱིམ་བདག་དེ་འོངས་ནས་དྲིས་པ།the householder who was the ordinand’s father arrived during the ordination ceremony, and asked the monk,F.79.b611འཕགས་པ་ཁྱེའུ་འདི་འདྲ་བ་ཞིག་མཆིས་པ་གཟིགས་སམ།“Noble one, have you seen a lad fitting the description of my son?”F.79.b679དེས་སྨྲས་པ། དེ་ཞུ་བར་བྱེད། དེ་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་དག་འབྲེག་པར་བྱེད།The monk replied, “I petitioned on his behalf, I cut his hair and beard,F.79.b752དེ་ཁྲུས་བྱེད་དེ། དགེ་ཚུལ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྒྲུབ་པར་བྱེད། དེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་I oversaw his bath, I inducted him into the novitiate, and I ordained him.”F.79.b998དགེ་སྦྱོང་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་དང་། མཆོག་ཏུ་འདོད་པར་བྱ་བ་ཡང་དག་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྫོགས་པ་ཉིད་དང་།what constituted spiritual practice, how to attain perfect fulfillment of his greatest desire,F.79.b828དེ་དག་གིས་དེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་གྲིབ་ཚོད་གཞལ་ཞིང་ཉིན་མཚན་གྱི་ཆ་དང་། དུས་ཚིགས་བརྗོད་དེ།After the son was ordained, they measured the shadows and noted the time of day and the hour.F.79.b922ས་རྣམས་དང་། ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་རྣམས་དང་།They made sure he knew the foundations, what things brought about offenses,F.79.b1093ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མཉམ་པར་གྱུར་པ་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་བ་དང་།and how to practice the equally applicable ethical code.F.79.b1150ཚུལ་དང་འབྲེལ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་བ་དང་།They enjoined him to adhere to his role model,F.79.b1197དུལ་བར་གནས་པ་ཉིད་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་བ་དང་། དགོས་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱ་བ་དང་།to dwell in tranquility, to acquire what is needed,F.79.b1249མ་བརྗོད་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་བསྒྲུབ་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དང་།to do what he must do to fully understand his unspoken commitments,F.79.b1317གུས་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བ། ཤེས་རབ་མཆོག་གི་བསྟན་པ་ལ། །to heed what he reveres, and told him:F.79.b1356ཁྱོད་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་གྱུར། །དལ་དང་འབྱོར་པ་རྙེད་དཀའ་བས། །འདི་དག་ཇི་ལྟ་བཞིན་དུ་སྒྲུབས། །“You have been ordained Into the teachings of the most wise. To find leisure and opportunity is rare, So heed them perfectly.F.79.b1482མཛེས་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། །ཡོངས་སུ་དག་པ་བསྙེན་རྫོགས་པར། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རབ་མཁྱེན་ཏེ། །བདེན་པའི་མཚན་གྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ།Knowing all, the Perfectly Awakened One, Whose name denotes truth, proclaimed That going forth is for the gracious And ordination for the
                   pure.”F.79.b1627དང་། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཐབས་བརྗོད་པ་དང་བཅས་པ་ལ་ངེས་པར་སྦྱར་བར་བྱས་ཏེ།And they enjoined him in what he must practice and how.F.79.b1683དགེ་སློང་དེ་དག་ལངས་པ་དང་ཁྱིམ་བདག་དེ་འོངས་ཏེ་སྨྲས་པ།As the newly ordained monk committed to these things, his father the householder arrived and asked,F.79.b1783འཕགས་པ་དག་ཅི་ཁྱེད་ཅག་སྤུ་གྲི་ཐོགས་པ་འབའ་ཞིག་གིས་སྡོད་དམ།“Noble one, why are you just sitting there with a razor in your hand?F.79.b1853གལ་ཏེ་བདག་ལ་དད་པ་མ་མཆིས་པར་གྱུར་དུ་ལགས་ན་འདིའི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་རོ། །If he has lost faith in me, that will be an impediment to his living the holy life.F.79.b1937ཀྱེ་མ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཞག་བདུན་ནམ་བརྒྱད་ཅིག་བསྲེལ་ན་ཅི་ནོངས་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་Goodness! Where is the harm in waiting seven or eight days?”F.80.a255ཀྱེ་མ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཞག་བདུན་ནམ་བརྒྱད་ཅིག་བསྲེལ་ན་ཅི་ནོངས་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་Goodness! Where is the harm in waiting seven or eight days?”F.80.a316བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The monks then asked the Blessed One about it, and the Blessed One thought,F.80.a392ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་ཞག་བདུན་མི་བསྲེལ་བ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་“All those shortcomings ensue from monks not waiting seven or eight days for consent from the parents of one wishing to go forth.”F.80.a523བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ཕ་མ་གསོན་ཞིང་དེ་གཉིས་ཀྱིས་མ་གནང་བར་འོངས་ན་Then he decreed, “In the light of this, if someone approaches any of you, wishing to go forth, who has parents who are alive but have not
                   granted him consent,F.80.a682ཞག་བདུན་ནམ་བརྒྱད་བསྲེལ་བར་བྱའོ། །wait seven or eight days.”F.80.a709བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་ཞག་བདུན་ནམ་བརྒྱད་བསྲེལ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།But later, after the Blessed One had said, “If someone approaches you, wishing to go forth, wait seven or eight days,”F.80.a828རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ཕ་མས་གནང་བ་གཞན་དག་འོངས་ཤིང་ཡུལ་ཐག་རིང་བ་ཕ་མས་གཏམ་ཡང་མི་ཐོས་པ་དག་ཀྱང་others arrived, wishing to go forth, whose parents had granted them consent, as did others coming from afar whose parents could not be
                   consulted.F.80.a974འོངས་པ་ན། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་དག་ཀྱང་ཞག་བདུན་ནམ་བརྒྱད་སྲེལ་བར་བྱེད་པས་དེ་དག་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མ་ཐོབ་པར་དོང་སྟེ།When this occurred, the monks made them, too, wait seven or eight days, and so some left without having been allowed to go forth.F.80.a1104དེ་ཉིད་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་དག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོའི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་When that proved to be an impediment to monkhood, the state of having gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya,F.80.a1245བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།the monks asked the Blessed One about it,F.80.a1287བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།and the Blessed One decreed,F.80.a1316ཕ་མས་གནང་བ་གང་དག་འོངས་པ་དང་།“Whoever comes with his parents’ consent,F.80.a1358ཡུལ་ཐག་རིང་པོ་ཕ་མས་གཏམ་ཡང་མི་ཐོས་པ་གང་དག་འོངས་པ་དེ་དག་ནི་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་སྟེ།and whoever comes from so far away that his parents cannot be consulted, their going forth should be allowed.F.80.a1468འདི་ལ་འགྱོད་པར་མི་བྱའོ།། །།This you need not regret.”F.80.a1517སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.80.a1695དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །made love, and indulged all of their desires.F.80.a1603མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། །when a householder living in Śrāvastī took a wife of equal caste and together they sported,F.80.a1741རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས་The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desires then gave birth to a son,F.80.a1845དེས་ཆུང་མ་ལ་སྨྲས་པ། བཟང་མོ་ཡུ་བུ་ཅག་གི་བུ་ལོན་འཇལ་བར་བྱེད་པ་དང་། ནོར་སྤྱོད་པ་སྐྱེས་ཀྱིས།upon which occasion the householder said, “Mistress, as we must repay our debts and build our wealth,F.80.a1947ཁོ་བོ་ཟོང་ཐོགས་ཏེ་ཡུལ་གཞན་དུ་འགྲོའོ། །I shall go to trade in another land.”F.80.a1985རྗེའི་སྲས་དེ་བཞིན་མཛོད་ཅིག །“Son of a lord, do as you wish.”F.80.a2018དེ་ཟོང་ཐོགས་ཏེ་ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་བ་དང་།With that, he set out for another land to trade,F.80.b50དེ་དེ་ཉིད་དུ་ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏོ། །and in this land he suffered misfortune.F.80.b91མས་ཁྱེའུ་དེ་ཉེ་དུའི་མཐུ་དང་ལག་མཐུས་བསྙོད་ཅིང་གསོས་ཏེ་His wife gave guardianship of their son to relatives while supporting and providing for him through her own industry.F.80.b209བསྐྱེད་ནས། དེས་ཁྱེའུ་དེ་ཡིག་དཔོན་ལ་བཅོལ་བ་དང་།Once he had grown, she placed him under the tutelage of a court scribe.F.80.b281ཁྱེའུ་དེའི་ན་ཟླ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཡིག་འབྲུའི་ཡི་གེ་དག་ལོབས་ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་དག་བཀླག་པར་བརྩམས་སོ། །While other boys of the lad’s age had already mastered their letters and had begun to study the grammar treatises,F.80.b396དེ་ནི་ཡིག་འབྲུའི་ཡི་གེ་དེ་དག་ཉིད་ལ་སློབ་པར་བྱེད་པ་དང་།he was still struggling to learn his letters.F.80.b442དེའི་མ་ཡིག་དཔོན་གྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་སྨྲས་པ།His mother went to the court scribe and said,F.80.b488ཇོ་བོ་ཁྱེའུ་འདིའི་ན་ཟླ་ཁྱེའུ་དག་གིས་ཁྱོད་ལ་ཅི་འབུལ་བ་དེ་བདག་ཀྱང་ཁྱོད་ལ་འབུལ་ན།“Master, whatever the other boys of the lad’s age may offer you, I too will give you.F.80.b574ཁྱེའུ་འདིའི་ན་ཟླ་ཁྱེའུ་དག་གིས་ནི་ཡི་གེའི་ཡིག་འབྲུ་དག་ལོབས་ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་བསྟན་བཅོས་དག་བཀླག་པར་བརྩམས་ན།Those boys have already mastered their letters and have begun to study the grammar treatises,F.80.b668ཁྱེའུ་འདི་ནི་ད་དུང་ཡིག་འབྲུའི་ཡི་གེ་དག་སློབ་པར་བགྱིད་དོ། །while this lad is still learning his letters.”F.80.b715དེས་སྨྲས་པ། རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་རིག་པ་ལོབས་པར་འགྱུར་ཏེ།The court scribe replied, “There are two factors in honing one’s intelligence.F.80.b794གང་ལ་བདག་ཉིད་ལས་བྱུང་བའི་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་ཡོད་པ་དང་། གང་ལ་ཕྱི་རོལ་ལས་བྱུང་བའི་ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཡོད་པས་སོ། །The first is a sense of modesty, which pertains to oneself; another is a sense of propriety, which pertains to others.F.80.b913ཁྱེའུ་འདི་ལ་ནི་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་ཡང་མེད་ལ། ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཡང་མེད་དོ། །This lad has no modesty nor does he have any sense of propriety.F.80.b978འདི་ལྟར་ཁྱོད་ལ་ཡང་ཉེས་པ་ཡོད་དེ། ཁོ་བོས་འདི་གཞུས་པ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་ཤེད་བསྐྱེད་དོ། །For this, you too are at fault, for you object when I strike him.”F.80.b1045དེས་སྨྲས་པ། དེ་དེ་བཞིན་ནོ། །བདག་ལ་ནོངས་པ་དེ་མཆིས་ཏེ།“I am guilty of that, as you say,” she responded, “F.80.b1096ཁྱོད་ཀྱིས་གཞུས་པ་བདག་གིས་ཤེད་བསྐྱེད་དོ། །and I do object to your striking him.”F.80.b1135དུས་གཞན་ཞིག་ན་དེས་དེ་གཞུས་པ་དང་། དེ་ངུ་ཞིང་མའི་གན་དུ་སོང་ངོ་། །Another time, the court scribe struck him and the lad went off crying to his mother.F.80.b1220མས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་ངུ་།His mother asked him, “Son, why are you crying?”F.80.b1269མ་བདག་ཡིག་དཔོན་གྱིས་གཞུས་སོ། །“Mother, the court scribe struck me.”F.80.b1307མས་ཀྱང་དེ་གཞུས་པ་དང་ཁྱེའུ་དེས་བསམས་པ།His mother then struck him too, prompting the lad to think,F.80.b1367གཉི་གར་ཉེས་དམིགས་བྱུང་སྟེ། སྔོན་ནི་བདག་གནས་གཅིག་ཏུ་གཞུས་ན།“Both are at fault. Before I was only struck in one place.F.80.b1426ད་ནི་གནས་གཉི་གར་གཞུས་པས་བདག་གིས་གནས་གཉི་གར་གནོད་པ་མི་བཟོད་པས་འབྲོས་སོ་སྙམ་Now I am struck in both. I cannot bear being hurt in both places so I will run away.”F.80.b1512ནས་དེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་བ་དང་། དེ་ན་དགེ་ཚུལ་ཞིག་མེ་ཏོག་ཐུ་བ་དེ་དེས་མཐོང་ནས་ཁྱེའུ་དེས་སྨྲས་པ།With that, he set out for Jetavana, where he saw a novice picking flowers and said,F.80.b1596འཕགས་པ་ཁྱོད་རེ་བདེ། ཅིའི་ཕྱིར།“Noble one, you look so happy. Why?”F.80.b1633གང་གི་ཕྱིར་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་སོ། །ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་།“It is because I have gone forth. Why don’t you go forth?”F.80.b1692འཕགས་པ་བདག་སུས་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་འགྱུར། དེས་སྨྲས་པ།“Noble one, who can allow my going forth?” The novice said,F.81.a1448བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The Blessed One thought,F.81.a1473ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་དགེ་འདུན་ལ་མ་ཞུས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་བཀའ་སྩལ་པ།“All those shortcomings ensue from monks allowing going forth without consulting the saṅgha.F.81.a1409བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། །the monks appealed to the Blessed One.F.81.a1268དེ་ཉིད་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོའི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་When that proved to be an impediment to monkhood, the state of having gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya,F.81.a1138ཁྱོད་ཤཱཀྱའི་བུའི་རྐུན་མ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་འབྱུང་།Why have you gone forth amongst these thieving sons of the Śākya?F.81.a1204ཚུར་ཤོག་འདོང་ཞེས་དེས་དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་བཟུང་ནས་ཁྱིམ་དུ་ཁྲིད་དོ།Come back!” Grabbing him with both hands, she dragged him home.F.81.a1566དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་དགེ་འདུན་ལ་མ་ཞུས་པར་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ།That being the case, monks should not allow going forth without consulting the saṅgha.F.81.a1104ཁྱོད་ཀྱི་གཏམ་ཐོས་པ་ཡང་སུ་ཡང་མེད་ན།no one had heard any word of you.F.81.a962བུ་དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་ཚལ་དང་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གནས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་ཁོ་མོས་ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱིར་མ་བཙལ་བ་དེ་དག་གང་ཡོད་དེ། །“Son! I went searching for you among the ascetics in the forest, among the tīrthika communities, and in other places but everywhere I
                   looked,F.81.a673དེ་མཉན་ཡོད་དུ་སོང་སྟེ་སྒོར་བསྡད་པ་དང་།She went to Śrāvastī and waited at the gate.F.81.a615དྲིས་ན་དེའི་གཏམ་ཐོས་པ་ཡང་སུ་ཡང་མེད་དོ། །but wherever she asked, no one had heard any word of him.F.81.a481དེས་དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་ཚལ་དང་མུ་སྟེགས་ཀྱི་གནས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་བུ་འདྲི་ཞིང་སོང་སྟེ་She went searching for the boy, asking for word from the ascetics in the forest, among the tīrthika communities, and in other places;F.81.a424ཡིག་དཔོན་གྱིས་སྨྲས་པ། དེ་བྲོས་ཀྱིས་ཚོལ་དུ་སོང་ཤིག །the court scribe said. “You should go and look for him.”F.81.a392དེས་ཀྱང་སྨྲས་པ། བདག་གིས་ཀྱང་དེ་དེ་རིང་གཞུས་སོ།she replied. “He has run away,”F.81.a315སྨྲས་པ། ཁྱེའུ་དེ་ད་གར་མཆིས། དེ་དེ་རིང་ཁོ་བོས་གཞུས་སོ།who asked, “Where is the lad? Today I struck him.” “I too struck him today,”F.81.a129མཁན་པོ་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་གྱིས་འདི་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ།“Preceptor, this son of noble family seeks to go forth. I ask that you allow his going forth.”F.81.a18ཚུར་ཤོག་མཁན་པོའི་གན་དུ་འདོང་ཞེས་དེས་དེ་ཁྲིད་དེ་མཁན་པོའི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།“Come, let us go before a preceptor,” and led him away. When they arrived before a preceptor, the novice said,F.81.a224དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ངོ་། །དེའི་མ་ཡིག་དཔོན་གྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་And with that, the preceptor allowed his going forth. His mother went to the court scribe,F.81.a718དགེ་ཚུལ་དེ་ཡང་སྔ་དྲོ་ཤམ་ཐབས་བགོས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ།In the morning, the novice put on his lower robe, picked up his begging bowl and Dharma robes,F.81.a813ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་དགེ་ཚུལ་དེ་ཉིད་དང་མཉན་ཡོད་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་ཞུགས་པ་དང་དེས་དེ་and was preparing to beg alms in Śrāvastī with the ascetic attendant novice in tow.F.81.a897མཐོང་ནས་དེས་བྲང་བརྡུངས་ཏེ་སྨྲས་པ། །When she saw her son, she beat her fists on his chest and cried,F.81.a1653འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་དགེ་འདུན་ལ་ཞུར་གཞུག་པར་བྱའོ། །If someone wishing to go forth approaches any of you, have him petition the saṅgha.F.81.a1737མ་ཞུས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you allow going forth without consulting them, a serious breach occurs.”F.81.a1823སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་འོད་མའི་ཚལ་ཀ་ལན་ད་ཀའི་གནས་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Kalandakanivāpa in the Bamboo Grove near RājagṛhaF.81.b90རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་བྲམ་ཟེ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད།when a brahmin living in Rājagṛha took a wife of equal caste and together they sported,F.81.b178དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །made love, and indulged all of their desires.F.81.b224རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས་The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desires later gave birth to a sonF.81.b328བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏོ། །who was nurtured and grew until he was big.F.81.b372དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ན་བར་གྱུར་ནས་སྨན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བོར་བ་དང་མས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།At a certain point, he fell ill, and when every doctor had given up hope, his mother said to him,F.81.b470བུ་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་གསོས་འདི་ནི་སྨན་པའི་རྒྱལ་པོ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་གྱིས་“Son, the physician Kumārabhṛta is the unsurpassed king of doctors.F.81.b538འདིའི་གན་དུ་སོང་ཤིག །To him you must go.”F.81.b559དེ་འཚོ་བྱེད་ཀྱི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།He went before the physician and pleaded,F.81.b601འཚོ་བྱེད་བདག་ལ་གསོས་མཛོད་ཅིག །དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་ནི་གསོ་དཀའ་ལ་འདི་“Physician, please cure me.” “Sir,” replied the physician, “your condition is hard to cure.F.81.b693ལྟར་ཁོ་བོ་ཡང་གཞན་སུའི་གསོས་ཀྱང་མི་བྱེད་དེ།Neither I nor anyone else can cure you,F.81.b733ཁོ་བོ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པ་དང་།and I am physician to the Blessed Buddha and his community of disciplesF.81.b805རྒྱལ་པོ་བཙུན་མོའི་འཁོར་དང་བཅས་པ་གཉིས་ཀྱི་གསོས་བྱེད་དོ། །as well as to the king, the queen, and their court.”F.81.b858དེ་མའི་གན་དུ་སོང་བ་དང་མས་སྨྲས་པ།He went to his mother, who asked,F.81.b892བུ་ཁྱོད་འཚོ་བྱེད་ཀྱི་གན་དུ་སོན་ཏམ། མ་བདག་གིས་འཚོ་བྱེད་ཀྱི་གན་དུ་སོན་ན་“Son, did you go to the physician?” “Mother, I went to the physician,F.81.b962དེ་ན་རེ་ཁྱོད་ནི་གསོ་དཀའ་ལ། འདི་who told me my condition is hard to cure.F.81.b1058ཁོ་བོ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པ་དང་། །that he is physician to the Blessed Buddha and his community of disciplesF.81.b1185བུ་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་རབ་ཏུ་བྱུང་ཤིག །“In that case, son, go forth.”F.81.b1216མ་བདག་རིགས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ནས་“Mother, as I am of the highest caste,F.81.b1255ཇི་ལྟར་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་རིགས་སྣ་ཚོགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱ།how could I go forth into the mixed caste order of the ascetic sons of the Śākya?”F.81.b1338དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ཀྱི་ཀླད་པར་རྩྭ་ཀ་ཤ་དང་ཀུ་ཤ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རམ་ཅི་བབས་སོ་ཅོག །“Son, has your brain turned to hay? Or are you just babbling?”F.81.b1401དེ་འོད་མའི་ཚལ་དུ་སོང་སྟེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།He went to the Bamboo Grove, where he approached a monk and said,F.81.b1467འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.81.b1500དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་དང་དེ་འཁུན་ཞིང་འདུག་གོ། །As soon as the monk allowed his going forth, he sat down, moaning.F.81.b1567དེས་སྨྲས་པ། ཅིའི་ཕྱིར་འཁུན་ཅིང་འདུག །The monk asked him, “Why do you sit and moan?”F.81.b1614མཁན་པོ་བདག་བྲོ་འཚལ་ཏོ། །“Preceptor, I am unwell.”F.81.b1640དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཅི་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་འདི་ལྟར་ན་བར་གྱུར་ཏམ།“Sir, why have you fallen ill upon going forth?”F.81.b1699མཁན་པོ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་འདི་ལྟར་བྲོ་འཚལ་བར་མ་གྱུར་གྱི།“Preceptor, I have not fallen ill upon going forth.F.81.b1751བདག་བྲོ་འཚལ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་།I was already unwell when I went forth.”F.82.a53བདག་བྲོ་འཚལ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །I was already unwell when I went forth.”F.82.a94ཅིའི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་ལ་མ་སྨྲས།“Why did you not tell me?”F.82.a121དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་ལ་སྨྲས་སམ་ཅི།“Preceptor,” he replied, “what would you have said to me?”F.82.a180དེ་མི་དགའ་བར་གྱུར་ཅིང་འདུག་པ་དང་། དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ལྷགས་ཏེ་སྨྲས་པ།The preceptor was seated, unhappy, when his wards and apprentices happened by and asked,F.82.a269མཁན་པོ་ཁྱོད་ཅིའི་སླད་དུ་མི་དགྱེས་ཤིང་བཞུགས།“Preceptor, why do you sit here thus, so unhappy?”F.82.a320བུ་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ན་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བས་ཁོ་བོས་ནད་བྲང་ཉེ་བར་གཞག་གོ། །“Boys, I have allowed the going forth of an invalid son of noble family, so I will have to place him in the infirmary.”F.82.a440དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ནི་གཉིས་ཏེ།“Preceptor,” they replied, “the Blessed One has said there are two types of saints,F.82.a524ཁུར་མ་བླངས་པ་ལེན་པར་མི་བྱེད་པ་དང་། གང་ཁུར་བླངས་པ་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས་those who do not assume burdens they do not bear and those who carry through to the end those burdens they bear.F.82.a637ཁུར་བླངས་པ་འདི་མཐར་ཕྱིན་པར་མཛོད་ཅིག །You must carry through to the end this burden you bear.”F.82.a694དེ་དག་ཕན་ཚུན་སྨྲ་ཞིང་འཁོད་པ་ན་འཚོ་བྱེད་ཀྱང་ཕྱོགས་དེར་འོངས་ནས་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།As they stood discussing the matter amongst themselves, the physician passed by and they inquired of him,F.82.a800འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུ་འདིའི་ནད་ཅི་ཡིན་ལྟོས་ཤིག །“Physician Kumārabhṛta! What illness is this? Please have a look.”F.82.a867དེས་སྨྲས་པ། བྲོ་ལྕི་སྟེ།“It is a grave illness,” he replied.F.82.a904འདི་ལྟར་རྒྱལ་པོས་འདིའི་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་སྦྱར་ཅིང་བདག་གིས་འདིའི་གསོས་བགྱིས་ལ།“Have the king provide all that is required and I shall try to cure him.F.82.a977འཕགས་པ་དག་གིས་བྲོ་གཡོག་མཛད་ན་རིང་པོ་མི་ཐོགས་པ་ཁོ་ནར་སོས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་དེས་དེའི་གསོས་བྱས་པ་དང་དེ་སོས་པར་གྱུར་ཏོ། །But he will only recover quickly if you noble ones nurse him.” The physician then treated the invalid and he was cured.F.82.a1097དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་བདག་གང་གི་དོན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བའི་དོན་དེ་བདག་གིས་ཐོབ་ཀྱིས་མཆིའོ། །The newly cured monk said, “Preceptor, I have achieved the aim I had in going forth.”F.82.a1183དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་སམ། མཁན་པོ་མ་བགྱིས་སོ། །“Son, have you actualized arhatship?” he asked. “No, preceptor, I have not.”F.82.a1260འོ་ན་ཅི་ཁྱོད་ཀྱིས་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུའམ། ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བའི་འབྲས་བུའམ།“Well then, have you actualized a non-returner’s fruition? A once-returner’s fruition?F.82.a1347རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་བྱས་སམ། མཁན་པོ་མ་བགྱིས་ཏེ།A stream-enterer’s fruition?” “No, preceptor, I have not.F.82.a1405བདག་བྲོ་འཚལ་བས་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ད་བདག་སོས་པར་གྱུར་ཏོ། །But I was unwell. Then I went forth and now am cured.”F.82.a1460དེས་སྨྲས་པ། བུ་གང་དུ་འགྲོ། མཁན་པོ་སྡུམ་པར་འཆིའོ། །He asked, “Son, where will you go?” “I will return home, preceptor.”F.82.a1529དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་གང་གི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་“Sir,” the preceptor said, “having gone forth in the well-proclaimed Dharma and Vinaya,F.82.a1617དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་བུ་བཞི་པོ་དག་ལས་དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་བུ་གང་ཡང་རུང་བ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན།you have not attained any of the four fruitions of spiritual practice for which it was taught.F.82.a1712ཁྱོད་དད་པས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཆུད་གཟན་ནས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དམ།Do you seek to squander the offerings of the faithful and invite misfortune?”F.82.a1790དེས་དེའི་ཚིག་ཚིག་མ་ཡིན་པར་བྱས་ཏེ་སོང་ནས།Dismissing his preceptor’s words, the monk departed.F.82.b54དེ་བྱས་པ་ཤེས་པས་འཚོ་བྱེད་ལ་ལོ་མ་དག་དང་། མེ་ཏོག་དག་དང་། འབྲས་བུ་དག་དང་། སོ་ཤིང་དག་སྟོབས་པར་བྱེད་དོ། །Knowing what had been done for him, he gave the physician sprigs, flowers, fruits, and sticks of neem.F.82.b157འཚོ་བྱེད་ཀྱིས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་ཁོ་བོ་ལས་ཅི་ཞིག་འདོད།“Sir, what would you like from me?” asked the physician.F.82.b214དེས་སྨྲས་པ་ཅི་ཡང་མི་འཚལ་ཏེ། འདི་ལྟར་བདག་བགྱིས་པ་འཚལ་བས་ཁྱོད་ལ་ལོ་མ་དག་དང་། མེ་ཏོག་དག་དང་། འབྲས་བུ་དག་དང་།
                   སོ་ཤིང་དག་སྟོབས་པར་བགྱིད་དོ། །He replied, “I seek nothing in return. I have sought you out in order to give you these offerings.”F.82.b314དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་ལ་ཁོ་བོས་ཅི་ཞིག་བྱས།“Sir, what did I do for you?” he asked.F.82.b354བདག་བྲོ་འཚལ་བ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་གསོས་བགྱིས་སོ། །“You cured me when I was unwell.”F.82.b388དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོས་མི་དྲན་ནོ། །“I don’t recall that,” replied the physician.F.82.b434བདག་གིས་ཁྱོད་དགོངས་པར་བགྱིའོ་ཞེས་དེས་དེ་དྲན་པར་བྱས་པ་དང་འཚོ་བྱེད་ཀྱིས་སྨྲས་པ།“I will refresh your memory,” he said, and reminded him.F.82.b491བཞིན་བཟངས་གང་གི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་At this point the physician said, “Sir, having gone forth in the well-proclaimed Dharma and Vinaya,F.82.b591དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་བུ་བཞི་པོ་དག་ལས་དགེ་སྦྱོང་གི་འབྲས་བུ་གང་ཡང་རུང་བ་ཐོབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན།you have not attained any of the four fruitions of spiritual practice for which it was taught.F.82.b686ཁྱོད་དད་པས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཆུད་གཟན་ནས་ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་གྱུར་ཏམ།Do you seek to squander the offerings of the faithful and invite misfortune?”F.82.b764འཚོ་བྱེད་ཀྱིས་བསམས་པ། འདི་ནི་བདག་གི་བྱ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱིས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འགྲོ་སྙམ་མོ། །Then physician thought to himself, “This is my responsibility and my responsibility alone, so I must go see the Blessed One.”F.82.b890དེ་ནས་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་གསོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་The physician Kumārabhṛta went to see the Blessed OneF.82.b944ཕྱིན་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །and on arriving, bowed his head at the Blessed One’s feet before taking a seat off to one side.F.82.b1040མཐའ་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་གསོས་ཀྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །As he sat off to one side, the physician requested the Blessed One,F.82.b1108བཙུན་པ་འཕགས་པ་འདི་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་བྲོ་འཚལ་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བགྱིད།“Reverend, the noble monks’ allowing the going forth of invalid sons of noble familiesF.82.b1195བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བགྱིད་པས་བཙུན་པ་རེ་ཞིག་རྒྱལ་པོའི་མཛོད་དང་བང་བ་དག་ཀྱང་བསྲབས་པ་དང་།and their ordination will, at some point, cause even the king’s treasury and stores to dwindle, diminish,F.82.b1301ཡོངས་སུ་བས་པ་དང་།and come to an end.F.82.b1321ཡོངས་སུ་གཏུགས་པར་འགྱུར་ལ། བདག་གི་ལུས་ཀྱང་དལ་ཞིང་འཕགས་པ་དག་གི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་ཉམས་པར་འགྱུར་བས།It will cause even my body to flag, and the virtuous endeavors of noble beings to wane.F.82.b1409ཀྱེ་མ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་གང་གིས་O Blessed One! It would be good if you, in your compassion,F.82.b1469འཕགས་པ་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་བྲོ་འཚལ་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བགྱིད་པ་དྲན་པར་བགྱི་བ་ཅུང་ཞིག་བཅའ་བ་མཛད་ན་ལེགས་སོ། །would give some consideration to prohibiting the noble ones from allowing the going forth of invalid sons of noble families and ordaining
                   them.”F.83.a725བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་གསོས་ལ་ཅང་མི་གསུང་བས་གནང་ངོ་། །By keeping silent, the Blessed One assented to the physician’s request.F.83.a797དེ་ནས་འཚོ་བྱེད་གཞོན་ནུས་གསོས་ཀྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཅང་མི་གསུང་བས་གནང་བར་རིག་ནས།Understanding the Blessed One’s silence to be assent,F.83.a851བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སོང་ངོ་། །the physician bowed his head at the Blessed One’s feet and took his leave.F.83.a926བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ། ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་ནད་པ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་The Blessed One thought, “All those shortcomings ensue from monks allowing the going forth of invalids.”F.83.a1031བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་ནད་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །Then he decreed, “That being the case, monks should not allow the going forth of invalids.F.83.a1122འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་If someone wishing to go forth approaches any of you,F.83.a1176དེས་དེ་ལ་ནད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །ask him, ‘You are not an invalid, are you?’F.83.a1220མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.83.a1300སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་སེར་སྐྱའི་གནས་ན་ནྱ་གྲོ་དྷའི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །While the Blessed Buddha was resident at the Banyan Grove near Kapilavastu,F.83.a1376གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སེར་སྐྱའི་གནས་ཀྱི་ཤཱཀྱ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱིམ་དག་ནས་he allowed the going forth of members from each Śākya family in Kapilavastu.F.83.a1453རེ་རེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་དེ་དག་གི་གན་དུ་ཉེ་དུ་དག་ལྷགས་ནས། དེ་དག་ཉེ་དུ་ལྷགས་པ་དེ་དག་ལ་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །Their relatives came to see the newly ordained, who taught the Dharma to their assembled family members,F.83.a1901རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་གིས་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ན་ཤཱཀྱ་མོ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྙིང་རྗེ་རྗེ་སྐད་དུ་ངུ་བའི་སྒྲ་ཐོས་སོ།King Śuddhodana heard the sound of a great many Śākya women crying out in misery.F.83.a1809མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་རྗེ་སྐད་དུ་ངུའོ། །Overwhelmed by grief, the Śākya women cried out in misery in the twilight. In the twilight,F.83.a1558དེ་དག་ཆོས་ཐོས་ནས་དེ་ཉིད་དུ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་ན་and they in turn, upon hearing the Dharma, sought to go forth on the spot.F.83.a1633ཤཱཀྱ་མོ་ལ་ལའི་ནི་ཕ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་། ལ་ལའི་ནི་མིང་པོ། །ལ་ལའི་ནི་ཁྱིམ་ཐབ། ལ་ལའི་ནི་སྐུད་པོ།
                   །ལ་ལའི་ནི་བུ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་དེ་དག་མྱ་ངན་གྱིས་ནོན་ནས་Among those who, upon hearing the Dharma, were allowed to go forth on the spot were the fathers of some Śākya women, their brothers-in-law,
                   their husbands, brothers, and sons.F.83.a1983ཐོས་ནས་ཀྱང་ཤཱཀྱ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།Hearing their cries, he asked the Śākyas,F.83.a2025ཤེས་ལྡན་དག་ཅིའི་ཕྱིར་མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཤཱཀྱ་མོ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་སྙིང་རྗེ་རྗེ་སྐད་དུ་ངུ་།“Gentlemen, why do so many Śākya women cry out in misery in the twilight?”F.83.a2100དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ལྷ་འཕགས་པ་“Your Majesty,” they replied,F.83.a2130འདི་དག་གིས་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བགྱིད། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བགྱིད་དེ།“the going forth of certain noble ones and sons of noble families has been allowed, and they have been ordained without the consent of
                   their parents.F.83.a2280ཤཱཀྱ་མོ་ལ་ལའི་ནི་ཕ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་། ལ་ལའི་ནི་མིང་པོ། ལ་ལའི་ནི་ཁྱིམ་ཐབ། ལ་ལའི་ནི་སྐུད་པོ། ལ་ལའི་ནི་བུ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་དེ་དག་མྱ་ངན་                    གྱིས་ནོན་ནས་The going forth of the fathers, brothers-in-law, husbands, brothers, and sons of some Śākya women has also been allowed.F.83.b382རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་གིས་བསམས་པ། འདི་ནི་བདག་གི་བྱ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱིས།“This is my responsibility and my responsibility alone,” thought King Śuddhodana,F.83.b464བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འགྲོའོ་སྙམ་མོ།“so I must go to see the Blessed One.”F.83.b330མཚན་མོའི་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་རྗེ་སྐད་དུ་ངུའོ། །the Śākya women cry out in misery in the twilight.”F.83.b503དེ་ནས་རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས།King Śuddhodana went to see the Blessed One and on arriving,F.83.b564བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ། །bowed his head at the Blessed One’s feet before taking a seat off to one side.F.83.b643ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་གིས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །The king then said to the Blessed One,F.83.b682བཅོམ་ལྡན་འདས་བདག་ལ་དམ་པ་འོས་སོ། །“Blessed One, I have a worthy suit.F.83.b718བདེ་བར་གཤེགས་པ་བདག་ལ་དམ་པ་འོས་སོ། །Tathāgata, I have a worthy suit.”F.83.b752རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་དམ་པ་ལས་འདས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ན།“Great king, if you insist on passing up the boons of the tathāgatas, arhats, and perfectly complete buddhas,F.83.b862ཁྱོད་ལ་དམ་པ་ཅི་ཞིག་སྦྱིན་སྨྲོས་ཤིག །tell me, what favor could I grant you?”F.83.b902འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བརྙེས་སླ་བ་གང་ལགས་པའོ། །“One that noble beings would find easy.”F.83.b943གལ་ཏེ་རྙེད་སླ་བ་ཡིན་ན་སྦྱིན་ནོ། །“If I find it easy, I shall grant it.”F.83.b982བཙུན་པ་གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཁྲུངས་པ་དེའི་ཚེ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་ལ།“Reverend, when the Blessed One was born, the Blessed One was destined to become king of the world.F.83.b1082བདག་ཀྱང་ནམ་མཁའི་ངོས་ལ་རྒྱུ་ཞིང་གླིང་བཞི་དག་ཏུ་རྗེས་སུ་མཆིའོ་སྙམ་པས་I even thought I would soar through the sky and see the four continents,F.83.b1155བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་བ་མི་ཆུང་བ་དང་ལྡན་པ་ལས།my delight and pleasure being not inconsiderable.F.83.b1205བཙུན་པ་གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་“Reverend, when the Blessed One became a renunciant,F.83.b1258བདག་གི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བར་རེ་བ་གང་ལགས་པ་དེ་མ་མཆིས་པར་གྱུར་ཏོ། །what hopes I had for you to become king of the world were dashed.F.83.b1324གཞན་ཡང་གཞོན་ནུ་མཛེས་དགའ་འདི་སྟོབས་ཀྱིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་རེ་བ་ཙམ་དུ་གྱུར་པ་ལས་So instead, I went on to think that the prince Sundarananda would conquer and become king of the world.F.83.b1894བཙུན་པ་གཞན་ཡང་ཕ་མ་དག་ནི་བུ་ལ་བག་དྲོ་བར་གྱུར་པ་ལགས་ན།“Reverend, if only it were otherwise and your parents could have found satisfaction in you!F.83.b1707གང་གི་ཚེ་གཞོན་ནུ་སྒྲ་ཅན་ཟིན་བཟང་པོ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་When those hopes were shown to be just that, and the prince Rāhulabhadra became a renunciant,F.83.b1801བདག་གི་རྒྱལ་པོ་དངོས་བཙན་པར་རེ་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ཡང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐམས་ཅད་དུ་མ་མཆིས་པར་གྱུར་ཏོ། །what hopes I had for becoming a king of real command were completely and utterly dashed too.F.83.b1605གཞན་ཡང་གཞོན་ནུ་སྒྲ་ཅན་ཟིན་བཟང་པོ་འདི་དངོས་བཙན་པའི་རྒྱལ་པོར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་རེ་བ་ཙམ་དུ་གྱུར་པ་ལས།So instead, I then went on to think that the prince Rāhulabhadra would become a king of real command.F.83.b1428གང་གི་ཚེ་གཞོན་ནུ་མཛེས་དགའ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ན་When those hopes were shown to be just that, and the prince Sundarananda became a renunciant,F.83.b1522བདག་གི་སྟོབས་ཀྱི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བར་རེ་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ཡང་མ་མཆིས་པར་གྱུར་ཏོ།the hopes I had for conquering and for becoming king of the world were dashed too.F.84.a93བཙུན་པ་འཕགས་པ་འདི་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བགྱིད། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བགྱིད་པས།Reverend, these noble monks are allowing the going forth of sons of noble families and ordaining them without their parents’ consent.F.84.a227ཀྱེ་མ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་གང་གིས་O Blessed One! It would be good if, in your compassion,F.84.a283འཕགས་པ་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བགྱིད་པར་དྲན་པར་བགྱི་བ་ཅུང་ཞིག་བཅའ་བ་མཛད་ན་ལེགས་སོ། །you were to give some consideration to prohibiting the noble ones from allowing the going forth of sons of noble families and their
                   ordination without their parents’ consent.”F.84.a459བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་ལ་ཅང་མི་གསུང་བས་གནང་ངོ་། །By keeping silent, the Blessed One assented to King Śuddhodana.F.84.a523དེ་ནས་རྒྱལ་པོ་ཟས་གཙང་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཅང་མི་གསུང་བས་གནང་བར་རིག་ནས།Understanding the Blessed One’s silence to be assent,F.84.a577བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སོང་ངོ་། །King Śuddhodana bowed his head at the Blessed One’s feet and took his leave.F.84.a654བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The Blessed One thought,F.84.a679ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་                    པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་“All those shortcomings ensue from monks allowing the going forth of sons of noble families and their ordination without their parents’
                   consent.”F.84.a825ནས་བཀའ་སྩལ་པ།He then decreed,F.84.a842དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ། །“In the light of this, monks should not allow the going forth of sons of noble families or ordain them without their parents’
                   consent.F.84.a977འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན་དེས་དེ་ལ་ཕ་མས་གནང་ངམ། ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone approaches any of you wishing to go forth, ask him, ‘Have your parents given their consent?’F.84.a1081མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.84.a1153བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་གིས་རིགས་ཀྱི་བུ་ཕ་མས་མ་གནང་བ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།After the Blessed One had decreed, “A monk should not allow the going forth of sons of noble families or ordain them without their parents’
                   consent,”F.84.a1655བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།the monks asked the Blessed One about it, and he decreed,F.84.a1713ཕ་མས་མ་གནང་བ་ཡུལ་ཐག་རིང་པོ་ཕ་མས་གཏམ་ཡང་མི་ཐོས་པ་གང་དག་འོངས་ན་དེ་དག་ནི་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱ་སྟེ། འདི་ལ་འགྱོད་པར་མི་བྱའོ།།“Those who come without their parents’ consent from faraway lands where their parents cannot be consulted should be allowed to go
                   forth.F.84.a1514དེ་ཉིད་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་དག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་                    དངོས་པོའི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་དེ་When that proved to be an impediment to monkhood, the state of having gone forth and been ordained in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya,F.84.a1303དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་དག་ཀྱང་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་མི་བྱེད་པས་the monks did not allow others to go forth who came,F.84.a1451དེ་དག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་པར་དོང་སྟེ།Thus, their going forth not allowed, the hopefuls turned back.F.84.a1356ཕ་མས་མ་གནང་བ་ཡུལ་ཐག་རིང་བ་ཕ་མས་གཏམ་ཡང་མི་ཐོས་པ་གཞན་དག་འོངས་ན། །།without their parents’ consent, from faraway lands where their parents could not be consulted.F.84.b385སྡོམ་ལ། བྱ་རོག་སྐྲོད་དང་སུན་ཕྱུང་དང་། །རྐུ་ཐབས་གནས་དང་མ་ནིང་དང་། །དུད་འགྲོ་དང་ནི་མུ་སྟེགས་ཅན། །མ་བསད་པ་དང་ཕ་བསད་པའོ། །A summary: Scaring away a crow, violators, Impostors, paṇḍakas, Creatures, tīrthikas, Matricides, and patricides. Scaring Away a
                   Crow.F.84.b520སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.84.b606གང་གི་ཚེ་འཕགས་སྐྱེས་པོ་མི་གཏི་མུག་ཅན་གྱིས་སེར་སྐྱའི་གནས་ན་གནས་པའི་ཤཱཀྱ་ཁོན་མེད་པ་དང་།when the ignorant Virūḍhaka had slaughtered the Śākya inhabitants of Kapilavastu,F.84.b688མི་འགྲན་པ་དང་། མི་འཁུ་བ་དག་བསད་པ་although they had not been aggressive, antagonistic, or thieving.F.84.b754དེའི་ཚེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོའི་སྲིང་མོའི་བུ་གཉིས་ཤིག་ཕ་མས་བོར་ནས།The two sons of the venerable Ānanda’s younger sister were left orphaned,F.84.b828དེ་དང་དེ་ན་འཁྱམ་པ་ལས་མཉན་ཡོད་ཀྱི་ཚོང་པ་དག་ཟོང་ཐོགས་ཏེ་སེར་སྐྱའི་གནས་སུ་དོང་བ་དང་། དེ་དག་གིས་དེ་གཉིས་བཞིན་གཟུགས་ལས་ངོ་ཤེས་ནས་སྨྲས་པ།and were wandering aimlessly when traders from Śrāvastī on their way to Kapilavastu on business recognized the two good-looking lads and
                   asked,F.84.b972ཁྱེའུ་གཉིས་ཁྱོད་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་གང་ན། དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་སྐྱེས་པོ་མི་གཏི་མུག་ཅན་གྱིས་བསད་དོ། །“Boys, where are your parents?” “They were killed by the ignorant Virūḍhaka,” they replied.F.84.b1064མཉན་ཡོད་ན་ཁྱེད་གཉིས་ཀྱི་ཞང་པོ་བཙུན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་དགེ་སློང་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་འདུག་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེར་མི་འདོང་།“If your uncle, the famous monk known as reverend Ānanda, is staying in Śrāvastī, why don’t you go there?”F.84.b1171དེས་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ཅག་སུ་ཞིག་གིས་དེར་ཁྲིད་པར་འགྱུར། ཁོ་བོ་ཅག་གིས་བཀྲིའོ། །They replied, “Who would take us there?” “We will take you.”F.84.b1232དེ་དག་གི་ཟོང་སྒྱུར་ནས་རིན་བླངས་ཏེ་ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་ཁྲིད་ནས་མཉན་ཡོད་དུ་དོང་སྟེ།After they traded their goods and made a profit, the traders set out for Śrāvastī with the two boys in tow.F.84.b1340དེ་དག་གིས་ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་སྒོར་བོར་བ་དང་།They left the boys at the gate of the Jetavana,F.84.b1388ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་དེ་གཉིས་བཞིན་གཟུགས་ལས་ངོ་ཤེས་ནས་དེས་སྨྲས་པ།where the venerable Ānanda recognized them and asked,F.84.b972ཁྱེའུ་གཉིས་ཁྱེད་གཉིས་ཀྱི་ཕ་མ་གཉིས་གང་ན།“Boys, where are your parents?”F.84.b1474དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་སྐྱེས་པོ་མི་གཏི་མུག་ཅན་གྱིས་བསད་དོ། །“They were killed by the ignorant Virūḍhaka.”F.84.b1520ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཉེ་དུ་ལ་མཉེས་གཤིན་པ་ཡིན་པས་དེས་ཉེ་དུ་དང་བྲལ་བ་ཐོས་ནས་མཆི་མས་བརྣངས་ཏེ་འདུག་གོ། །Because Ānanda cared for his kin, on hearing of their death he became choked with tears.F.84.b1609དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱེའུ་འདི་གཉིས་སུ་དག་ཅིག་ཡིན།The monks asked him, “Venerable Ānanda, who are these two lads?”F.84.b1674སྲིང་མོའི་བུ་དག་གོ། །“They are my sister’s boys.”F.84.b1703ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་འདི་གཉིས་སྡུད་པར་མི་བྱེད།“Why don’t you take them in?”F.84.b1860དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཁྱེའུ་འདི་གཉིས་ཀྱིས་དགེ་སློང་དག་ལ་ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུ་དག་འབུལ་ན།“If these two boys offer the monks herbs, flowers, and fruits,F.84.b1733དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ནི་ལྟོ་འགྲངས་ཙམ་གྱི་བསོད་སྙོམས་བླངས་ནས་ཕྱིར་འབྱུང་ན་ཁོ་བོས་འདི་གཉིས་ལ་གང་ནས་སྦྱིན།“I barely get enough from begging to fill my own stomach,” he replied. “Where out there can I get enough to provide for them?”F.85.a64དགེ་སློང་དག་ཀྱང་འདི་གཉིས་ལ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལྷག་མ་སྦྱིན་པར་འགྱུར་རོ། །in return the monks will give them the leftovers from their begging bowls.”F.85.a140དེས་དེ་གཉིས་བསྡུས་ནས་དགེ་སློང་དག་ལ་ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུ་དག་འབུལ་དུ་གཞུག་པར་བརྩམས་པ་དང་།After being taken in, the boys began to offer the monks herbs, flowers, and fruits,F.85.a224དགེ་སློང་དག་ཀྱང་དེ་གཉིས་ལ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལྷག་མ་སྦྱིན་པར་བྱེད་དོ། །and in return the monks gave them the leftovers from their begging bowls.F.85.a298དེ་དག་གིས་དེ་གཉིས་ལ་ཞག་ཉུང་ཤས་ཤིག་བྱིན་ནས་ཡང་མི་སྦྱིན་པར་བརྩམས་པ་དང་།After a few days of giving the two their leftovers, they stopped.F.85.a364ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལྟོ་འགྲངས་ཙམ་གྱི་བསོད་སྙོམས་བླངས་ནས་ཕྱིར་འབྱུང་བར་བྱེད་ཅིང་དེ་ཕྱེད་ནི་བདག་ཉིད་ཟ་བར་བྱེད།So Ānanda went out and about begging alms, but received only just enough to fill his own stomach.F.85.a462ཕྱེད་ནི་དེ་གཉིས་ལ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་ན་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ་རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་། སྐམ་པ་དང་། ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ། །Eating half himself and giving the other half to the two boys, he became pallid, emaciated, feeble, withered, thin, and weak.F.85.a588སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པར་མཛད་པ་སྟེ།Although they know, blessed buddhas may inquire about what they already know.F.85.a666མཁྱེན་བཞིན་དུ་རྨེད་པ། མཁྱེན་ཀྱང་མི་རྨེད་པ།Though they already know, they may inquire—or, even though they know, they may not inquire.F.85.a758དུས་སུ་རྨེད་པ། དུས་ལས་ཡོལ་བར་མི་རྨེད་པ།They inquire when the time is right, not when the time has passed.F.85.a826དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ། དོན་དང་མི་ལྡན་པ་མི་རྨེད་པས་heir inquiries are meaningful, not meaningless.F.85.a874སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་མི་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་ཆུ་ལོན་གྱིས་ཟློག་པར་མཛད་པ་ཡིན་ནོ། །In this way blessed buddhas dam the flow of meaningless inquiries.F.85.a941དེ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ནི་དོན་དང་ལྡན་པ་རྨེད་པ་ལ་དུས་མཁྱེན་པ་ཡིན་པས་As blessed buddhas know the time for a meaningful inquiry,F.85.a1000སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་རྨས་པ།the Blessed Buddha asked the monks,F.85.a1036དགེ་སློང་དག་ཅིའི་ཕྱིར་དགེ་སློང་ཀུན་དགའ་བོ་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ་རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་། སྐམ་པ་དང་། ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར།“Monks, why has the monk Ānanda become pallid, emaciated, feeble, withered, thin, and weak?”F.85.a1129དེ་དག་གིས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོའི་སྲིང་མོའི་བུ་གཉིས་ཤིག་ཕ་མས་བོར་ནས་“Blessed One,” they replied, “since the two sons of the venerable Ānanda’s younger sister were orphaned,F.85.a1234ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་གཡར་བལྟམ་གྱི་བསོད་སྙོམས་བླངས་ནས་སླར་འབྱུང་ཞིང་དེ་ཕྱེད་ནི་བདག་ཉིད་འཚལ་བར་བགྱིད།he has gone out receiving only enough alms to fill his own mouth, half of which he takes for himself while the other half he gives to
                   them.F.85.a1374ཕྱེད་ནི་དེ་གཉིས་ལ་སྩོལ་བས་དེས་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་འདི་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ་རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་། སྐམ་པ་དང་།
                   ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ། །This has reduced the venerable Ānanda to such a state.”F.85.a1430དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then asked the venerable Ānanda,F.85.a1479ཀུན་དགའ་བོ་ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་མི་འབྱིན་ཏམ།“Will you not allow these two boys’ going forth?”F.85.b100བཅོམ་ལྡན་འདས་རབ་ཏུ་འབྱིན་ཏོ། །“Blessed One, I will allow their going forth.”F.85.b147བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་དགེ་འདུན་གྱི་ཟན་སྦྱིན་པར་རྗེས་སུ་གནང་ངོ་། །The Blessed One decreed, “In the light of that, I give permission for food given to the saṅgha to be given to those wishing to go
                   forth.”F.85.b285བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་དགེ་འདུན་གྱིས་ཟན་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ནས།After the Blessed One gave permission for food that has been given to the saṅgha to be given to those wishing to go forth,F.85.b408དགེ་སློང་དག་གིས་ཞག་ཉུང་ཤས་ཤིག་བྱིན་ནས་སྨོད་པར་བརྩམས་སོ། །the monks gave them food for a few days and then began to complain.F.85.b476དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་ཡང་ལན་གཉིས་སུ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then asked Ānanda a second time,F.85.b525ཀུན་དགའ་བོ་ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་མི་འབྱིན་ཏམ།“Did you refuse to allow these two boys’ going forth?”F.85.b580བཙུན་པ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་དགུང་ལོ་བཅྭ་ལྔ་མ་ལགས་སོ། །“Reverend, the two of them are not yet fifteen.”F.85.b629ཁྱེའུ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་དགེ་འདུན་གྱི་སྐོས་མལ་ནས་བྱ་རོག་སྐྲོད་ནུས་སམ། བཙུན་པ་རྡོ་ཐོག་གོ། །“Can the two boys scare crows away from the saṅgha’s sleeping quarters?” “Reverend, they can throw stones.”F.85.b737ཀུན་དགའ་བོ་དེ་ལྟ་བས་ན་ལོ་བདུན་ལོན་པ་བྱ་རོག་སྐྲོད་ནུས་པ་ཡོངས་སུ་སྤང་བས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་རྗེས་སུ་གནང་ངོ་། །“In that case, Ānanda, I give my permission to allow freely the going forth of those as young as seven years old, provided they can scare
                   away crows.”F.85.b888ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་དེ་གཉིས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ངོ་། །Ānanda then allowed the two to go forth.F.85.b929རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་ཀློག་ཏུ་གཞུག་པར་བརྩམས་པ་དང་།After Ānanda’s nephews went forth, Ānanda began to teach them to read,F.85.b1000དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཞག་ཉུང་ཤས་ཤིག་བཀླགས་ནས་མི་ཉན་པར་བརྩམས་པ་དང་།but after a few days of study they began to misbehave.F.85.b1055ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ལ་སྨྲས་པ།The venerable Mahāmaudgalyāyana asked Ānanda,F.85.b1101ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་དགེ་ཚུལ་འདི་གཉིས་ཅིའི་ཕྱིར་ཀློག་ཏུ་མི་གཞུག །“Why do you not make these two novices study?”F.85.b1148དེས་སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་བདག་ལ་མཉན་པར་མི་བྱ་བར་སེམས་ན་བདག་གིས་ཇི་ལྟར་བྱ།“Elder,” replied Ānanda, “they do not listen to me. I do not know what to do,F.85.b1226བདག་གིས་འདི་གཉིས་ཀློག་ཏུ་གཞུག་གོ། །but I must compel these two novices to study.”F.85.b1273དེས་སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག །Mahāmaudgalyāyana replied, “Elder, do as you say.”F.85.b1324དེས་དེ་གཉིས་ཀློག་ཏུ་གཞུག་པར་བརྩམས་སོ། །So Ānanda began to make the two novices study.F.85.b1371དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་ལ་ཡང་ཞག་ཉུང་ཤས་ཤིག་བཀླགས་ནས་དེ་ལ་ཡང་མི་ཉན་པར་བརྩམས་པ་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་སྨྲས་པ།But again, after a few days, the two of them began to misbehave, and Ānanda asked Mahāmaudgalyāyana,F.85.b1472གནས་བརྟན་དགེ་ཚུལ་འདི་གཉིས་ཅིའི་ཕྱིར་ཀློག་ཏུ་མི་གཞུག །“Elder, why can I not make these two novices study?”F.85.b1525དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་འདི་གཉིས་ཀྱིས་བདག་ལ་ཡང་མི་མཉན་པར་བརྩམས་སོ། །“Ānanda, these two will not yet listen to me either.”F.85.b1579ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་དགེ་ཚུལ་འདི་གཉིས་རེ་ཞིག་ཡིད་བྱུང་བར་གྱིས་ཤིག །“Elder, the two novices must be given a little scare.”F.85.b1634ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་དེ་གཉིས་ལ་སྨྲས་པ།The venerable Mahāmaudgalyāyana said to the two,F.86.a50དགེ་ཚུལ་གཉིས་ཉིན་མོ་སྤྱོད་དུ་འདོང་ངོ་། །“Novices, let’s do our daily practice.”F.86.a90དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བཞུད་དོ། །སྟན་ཁྱེར་ཅིག །“Yes, noble one.” “Bring something to sit on.”F.86.a137ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་དགེ་ཚུལ་དེ་གཉིས་ཁྲིད་ནས་ཉིན་མོ་སྤྱོད་དུ་སོང་ངོ་། །Mahāmaudgalyāyana then took the two novices for their daily practice.F.86.a207དེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དག་ཏུ་སྤྲུལ་ཏེ།On the way, Mahāmaudgalyāyana conjured up an apparition of beings in the hell realms,F.86.a293དེ་ན་གཅོད་པ་དང་། འཚེག་པ་དང་། རྡུང་བ་དང་། འདྲལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་དག་གྲག་གོ། །who cried out from being cut, sliced, crushed, and hacked to pieces.F.86.a362དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་འདི་ཅི་ལགས། དེས་སྨྲས་པ། དེང་ལ་ལྟོས་ཤིག །The two boys exclaimed, “Noble one, what is this?” “Have a closer look,” he replied.F.86.a447དེ་གཉིས་དེར་དོང་བ་དང་ཇི་ཙམ་ན་གཅོད་པ་དང་། འཚེག་པ་དང་། རྡུང་བ་དང་། འདྲལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལས་དག་བྱེད་ཅིང་།
                   དེ་ན་ཁ་ཅིག་ནི་སོག་ལེ་དག་གིས་འཚེག་པར་བྱེད།The two of them approached and found what was being done there—the cutting, the slicing, the crushing, and the hacking to pieces.F.86.a577ཁ་ཅིག་ནི་རང་ཐག་དག་གིས་འཐག་པར་བྱེད།Some were being sliced apart by saws,F.86.a615ཁ་ཅིག་ནི་ཟངས་པོ་ཆེ་ཁོལ་བ་དག་གི་ནང་དུ་འཇུད་པར་བྱེད་དེ།some were being ground in mills,F.86.a648དེ་ན་ལྕགས་ཀྱི་ཟངས་པོ་ཆེ་གཉིས་ཤིག་ཁོལ་ཞིང་འདུག་པ་མཐོང་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།and some were being melted down in boiling vats. When they saw two boiling iron vats standing there empty, they asked,F.86.a767ཤེས་ལྡན་དག་འདི་གཉིས་སུ་སུ་ཡང་མི་གཞུག་གམ། དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། སུ་ཡང་མི་གཞུག་སྟེ།“Gentlemen, will no one be put into these two?” “No,” they replied.F.86.a835འདི་ལྟར་འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོའི་སྲིང་མོའི་བུ་གཉིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་“For the two sons of noble Ānanda’s sister have gone forth and yet lazily pass their time.F.86.a926ལེ་ལོས་འདའ་བར་བྱེད་པ་དེ་གཉིས་ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་ན་འདིར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་དེ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དུ་བཞག་གོ། །When their time has come and they die, they will be reborn here, so these two vats have been reserved for them.”F.86.a1039དེ་གཉིས་ཤིན་ཏུ་སྐྲག་ནས་གལ་ཏེ་ཤེས་ན་དེང་ཉིད་དུ་བཅུག་པར་འོང་ངོ་སྙམ་ནས་Terrified, they thought, “If we’re recognized, they’ll put us in those vats this very day,”F.86.a1131ཕྱོགས་བཞིར་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ནས།and began to look all about them.F.86.a1165དེ་གཉིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོའི་གན་དུ་དོང་བ་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་སྨྲས་པ།They went to Mahāmaudgalyāyana, who asked,F.86.a1208ཁྱེད་ཀྱིས་མཐོང་ངམ། འཕགས་པ་མཐོང་ངོ་། །“Did you see something?” “Noble one, we did.”F.86.a1254དེ་ན་ཅི་ཡོད། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དག་མཆིས་སོ། །“What?” “Beings in the hell realms.”F.86.a1291དེ་ན་ཅི་བྱེད།“What were they doing there?”F.86.a1321དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། གཅོད་པ་དང་། འཚེག་པ་དང་། རྡུང་བ་དང་། འདྲལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལས་དག་བགྱིད་ཅིང་“They were doing all sorts of things—cutting, slicing, crushing, hacking to pieces,”F.86.b359འདི་ལྟར་འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོའི་སྲིང་མོའི་བུ་གཉིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་For the two sons of noble Ānanda’s sister have gone forth and yet lazily pass their time.F.86.b449ལེ་ལོས་འདའ་བར་བྱེད་པ་དེ་གཉིས་ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་ན་འདིར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་དེ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དུ་བཞག་གོ་ཞེས་མཆིའོ། །When their time has come and they die, they’ll be reborn here, so these two have been reserved for them.’ ”F.86.b557དགེ་ཚུལ་གཉིས་དེ་ལྟར་ན་ཉེས་དམིགས་འདི་དག་དང་།Then Mahāmaudgalyāyana advised, “Thus, novices, knowing that disadvantages such as these,F.86.b647གཞན་དག་ཀྱང་ལེ་ལོས་འབྱུང་བར་འགྱུར་བས་བརྩོན་འགྲུས་གྱིས་ཤིག །and others too, accrue from laziness, apply yourselves diligently.”F.86.b715དེ་གཉིས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་བཀླག་པར་བྱ་བར་བརྩམས་ཤིང་།The two nephews began to apply themselves to their studies with diligence.F.86.b1840དེ་གཉིས་ན་ལྷའི་བུ་སུ་ཡང་མི་འདུག་པ་མཐོང་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།Seeing no gods in either palace, they inquired,F.86.b1738སུ་གྷོ་ཥ་ཀ་དག་གི་སྒྲ་དག་སྒྲོགས་ཤིང་དེ་ན་གཞལ་མེད་ཁང་མལ་ཆ་དང་སྟན་བཤམས་པ་ལྷའི་བུ་མོ་དག་གིས་ཡོངས་སུ་གང་བ་གཉིས་ཤིག་ཡོད་དེ། །and the sughoṣak to where there stood two palaces strewn with beds and divans replete with goddesses.F.86.b1650དེ་གཉིས་དེར་དོང་བ་དང་། ཇི་ཙམ་ན་པི་བང་དང་། འོད་མ་དང་། བལ་ལ་རི་དང་། མ་ཧ་ཏི་དང་།The two of them approached and followed the sounds of the vīṇā, ektara, balari, mahāti,F.86.b1589འཕགས་པ་འདི་ཅི་ལགས། དེས་སྨྲས་པ། དེང་ལ་ལྟོས་ཤིག“Noble one, what is this?” “Have a closer look,” he replied.F.86.b1488དེ་ན་པི་བང་དང་། འོད་མ་དང་། བལ་ལ་རི་དང་། མ་ཧ་ཏི་དང་། སུ་གྷོ་ཥ་ཀ་དག་གི་སྒྲ་དག་གྲག་གོ། །དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། །along with the sounds of the vīṇā, ektara, balari, mahāti, and the sughoṣak. The two boys exclaimed,F.86.b1419དེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་ཕྱོགས་གཅིག་ཅིག་ཏུ་ལྷ་དག་སྤྲུལ་ཏེ། །On the way, Mahāmaudgalyāyana conjured up an apparition of the gods,F.86.b1349དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་དེ་གཉིས་ཁྲིད་ནས་ཉིན་མོ་སྤྱོད་དུ་སོང་ངོ་།Mahāmaudgalyāyana then took the two novices for their daily practice.F.86.b1264ཕྱོགས་གཞན་དུ་བཞུད་ཀྱི་དེར་ནི་མི་བཞུད་དོ། །སྟན་ཁྱེར་ཅིག །“we will go, but we will not return to that one place.” “Bring something to sit on.”F.86.b1158ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་དེ་གཉིས་ལ་སྨྲས་པ། དགེ་ཚུལ་གཉིས་ཉིན་མོ་སྤྱོད་དུ་འདོང་ངོ་། །དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བཞུད་དེ། །Mahāmaudgalyāyana said to the two, “Novices, let’s go for our daily practice.” “Noble one,” they replied,F.86.b1122གནས་བརྟན་ད་ནི་གཟེངས་སྟོད་ཅིག“Elder, now they must be inspired.”F.86.b1080ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོ་དེ་གཉིས་ཡིད་བྱུང་བར་བྱས་ཟིན་ཏོ།“Ānanda, the two have become dispirited.”F.86.b963དེ་གཉིས་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ་རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་། སྐམ་པ་དང་། ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར་ནས་དེས་སྨྲས་པ།Thus it was that the two of them became pallid, emaciated, feeble, withered, thin, and weak. Mahāmaudgalyāyana said,F.86.b790གལ་ཏེ་སྔ་དྲོ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དྲན་ན་ནི་If they thought of the beings in the hell realms in the morningF.86.b855ཟན་ཟ་བར་ཡང་མི་བྱེད་ལ། གལ་ཏེ་ཕྱི་དྲོ་དྲན་ན་ནི་ཟས་དེ་སྐྱུག་པར་འགྱུར་བས་they would not even eat; if they thought of them in the afternoon, they would vomit up what they had eaten.F.86.b228མཆིས་པ་མཐོང་ནས་བདག་ཅག་གིས་ཤེས་When we saw two boiling iron vats standing empty, we asked,F.86.b288ལྡན་དག་འདི་གཉིས་སུ་སུ་ཡང་མི་གཞུག་གམ་ཞེས་བགྱིས་ན། དེ་དག་གི་མཆིད་ནས་སུ་ཡང་མི་གཞུག་སྟེ།‘Gentlemen, will no one be put into these two?’ And they replied, ‘No.F.87.a239ཤེས་ལྡན་དག་ཅིའི་ཕྱིར་གཞལ་མེད་ཁང་འདི་གཉིས་ན་ལྷའི་བུ་སུ་ཡང་མི་འདུག །“Mistresses, are there no gods in either of these palaces?”F.87.a299དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། སུ་ཡང་མི་འདུག་གོ། །ཅིའི་ཕྱིར།“No, there are none.” “Why is that?”F.87.a1387དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཕྱག་གི་སེན་མོའི་རྩེ་མོས་རྡུལ་དག་བཞེས་ནས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།Then, taking dirt from the tip of his fingernail, the Blessed One asked the monks,F.87.a1226དེ་གཉིས་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པས་བཀླག་པར་བྱ་བར་བརྩམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་དང་། ཇི་ཙམ་ན་གླེང་གཞི་དང་། ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པ་ལས།The two of them began to apply themselves to their studies and receive instructions. After a time, they came across the following passage
                   in the Nidānasaṃyukta:F.87.b210བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཕྱག་གི་སེན་མོའི་རྩེ་མོས་རྡུལ་དག་བཞེས་པ་གང་དག་ལགས་པ་དེ་དག་ནི་ཉུང་བ་དང་།“Reverend, the dirt the Blessed One takes from the tip of his fingernail is less,F.87.b292ཉུང་ངུ་དང་། ཉུང་ཤས་དང་། ཉུང་ཟད་ལགས་ཏེ།much less, a great deal less, entirely less.F.87.b337དེ་དག་དོགས་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་དང་བསྐྲུན་ན་If we used those specks to produce all the dirt on the earth,F.87.b399བརྒྱའི་ཆར་ཡང་ཉེ་བར་མི་མཆི། སྟོང་གི་ཆ་དང་། བརྒྱ་སྟོང་གི་ཆ་དང་།it would not amount to even one hundredth, it would not amount to one thousandth of it, or one hundred thousandth of it;F.87.b520གྲངས་དང་། ཆ་དང་། བགྲང་བ་དང་། དཔེ་དང་། རྒྱུར་ཡང་ཉེ་བར་མི་མཆིའོ། །it would not equal, match, number, compare to, or cause it.”F.87.b581བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་“Monks,” the Blessed One replied,F.87.b615ས་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་“sentient beings equal in number to the particles of dirt on the earthF.87.b686སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among hell realm beings only to be reborn among hell realm beings,F.87.b757སེན་མོའི་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་while sentient beings equal in number only to the particles of dirt on the tip of my fingernail die among hell realm beingsF.87.b881མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།and are reborn among humans.F.87.b981སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among hell realm beings only to be reborn among animals,F.87.b1266སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among hell realm beings only to be reborn among spirits,F.87.b1746ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།and are reborn among gods.F.88.a757སེན་མོའི་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་while sentient beings equal in number only to the particles of dirt on the tip of my fingernailF.88.a1718སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །die among hell realm beings and are reborn among gods.F.88.a910ས་ལ་གནས་པས་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་“Sentient beings equal in number to the particles of dirt on the earthF.88.a1266སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among hell realm beings only to be reborn among spirits,F.88.a2410དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among animals only to be reborn among animals,F.88.a2557དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among animals and are reborn among humans.F.88.a2675དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among animals only to be reborn among hell realm beings,F.88.a2950དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among animals only to be reborn among spirits,F.88.a3362དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among animals and are reborn among gods.F.88.b757སེན་མོའི་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་while sentient beings equal in number only to the particles of dirt on the tip of my fingernailF.88.b3362དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །die among animals and are reborn among gods.F.88.b910ས་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་“Sentient beings equal in number to the particles of dirt on the earthF.88.b2950དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among animals only to be reborn among spirits,F.88.b4014ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among spirits only to be reborn among spirits,F.88.b4161ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among spirits and are reborn among humans.F.88.b4279ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among spirits only to be reborn among hell realm beings,F.88.b4554ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among spirits only to be reborn among animals,F.88.b4966ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among spirits and are reborn among gods.F.89.a757སེན་མོའི་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་while sentient beings equal in number only to the particles of dirt on the tip of my fingernailF.89.a4966ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །die among spirits and are reborn among gods.F.89.a910ས་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་“Sentient beings equal in number to the particles of dirt on the earthF.89.a4554ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among spirits only to be reborn among animals,F.89.a5618ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among gods only to be reborn among hell realm beings,F.89.a5772ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among gods and are reborn among gods.F.89.a5885ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among gods only to be reborn among animals,F.89.a6142ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among gods only to be reborn among spirits,F.89.a6399མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among humans only to be reborn among hell realm beings,F.89.a6555མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ།die among humans and are reborn among humans.F.89.a6672མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི། །die among humans only to be reborn among animals,F.89.b910ས་ལ་གནས་པས་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་“Sentient beings equal in number to the particles of dirt on the earthF.89.b6935མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་གྱི།die among humans only to be reborn among spirits,F.89.b757སེན་མོའི་རྩེ་མོ་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་དག་ནི་while sentient beings equal in number only to the particles of dirt on the tip of my fingernailF.89.b7081མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །die among humans and are reborn among humans.”F.89.b7128ཞེས་གསུངས་པ་འཁོར་ལོ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བ་བླགས་པ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།Upon reading this chapter, called “Repeating Like a Wheel,” the two boys asked Mahāmaudgalyāyana,F.89.b7226འཕགས་པ་བདག་ཅག་གིས་ཀྱང་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དང་། དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་བགྱིའམ།“Noble one, will we too die among gods and humans only to be reborn among hell realm beings, animals, and spirits?”F.89.b7342དེས་སྨྲས་པ།
                   བཞིན་བཟངས་གཉིས་འགྲོ་བ་ལྔ་པའི་འཁོར་བར་ཇི་སྲིད་དུ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྒྱུན་ཆད་པར་མ་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཟོ་ཆུན་རྒྱུད་མོའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོངས་སུ་འཁོར་བར་བྱ་དགོས་སོ། །“Gentlemen, so long as the continuum of disturbing emotions remains uninterrupted, you must spin like a waterwheel through the cycle of
                   five migrations.”F.89.b7496དེ་གཉིས་ཡིད་བྱུང་ནས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།Disheartened, they spoke this verse:F.89.b7533གང་ཕྱིར་མི་གནས་ལྷ་རྣམས་མི་བཟང་སྟེ། །འཚོ་བ་ཐུང་བའི་མི་རྣམས་མི་བཟང་ངོ་། །“Being a god, who cannot stay a god, is no good. Being a human, whose life is short, is no good.F.89.b7630གང་ན་ཞི་མེད་སྲིད་པ་མི་བཟང་སྟེ། །མྱ་ངན་འདས་པ་མཆོག་ཅེས་བདེ་གཤེགས་གསུང་། །Being in saṃsāra, where there is no peace, is no good. That is why, said the Sugata, nirvāṇa is supreme.F.89.b7735འཕགས་པ་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་ཅག་འཁོར་བར་འཁོར་བ་ན་སླན་ཆད་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བདག་ཅག་ལ་ཆོས་བསྟན་དུ་གསོལ།“Noble one, henceforth, come what may, as we cycle through saṃsāra we must avoid engaging with such disturbing emotions, so please, we ask
                   that you teach us the Dharma.”F.89.b7905ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོས་དེ་གཉིས་ཀྱི་བསམ་པ་དང་། བག་ལ་ཉལ་བ་དང་། ཁམས་དང་། རང་བཞིན་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་Mahāmaudgalyāyana knew their thoughts, their tendencies, their characters, and their natures.F.89.b7999གང་ཐོས་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ།Drawing on all he had heard, he taught them the Dharma so that they abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship,F.89.b8127དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ། བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ།becoming arhats free of attachment to the three realms, for whom filth was equal to gold,F.89.b8217ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ། ཙན་དན་དང་སྟེའུར་མཉམ་པ།who knew space like the palm of their hands, whose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwood,F.89.b8332རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིང་། རིག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ།whose knowledge had rent open the shell. They attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom.F.89.b8435སྲིད་པ་དང་། འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ། དབང་པོ་དང་ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་།
                   མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་བསྟན་པ་བྱས་སོ། །They turned their backs on worldly gain, desires, and esteem and were revered, honored, and praised by Indra and the gods who attend
                   him.F.90.a669དེ་གཉིས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་མེ་ཏོག་དག་ཐུ་ཞིང་འདོང་བ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When the monks saw the two novices miraculously flying through the air, picking flowers, they asked one another,F.90.a782ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་གཉིས་གང་དག་ཡིན། ཆེ་གེ་མོ་དང་ཆེ་གེ་མོ་ཡིན་ནོ། །“Venerables, who are those two?” One said, “They are the two novices, kin to Ānanda.”F.90.a868དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བདག་ཅག་ལྷུང་བཟེད་ནག་པོར་ཟོས་ནས་“Our begging bowls are black with wear.F.90.a908སོ་དག་ལྷུང་ཞིང་མགོ་སྐྱ་བོར་གྱུར་ཀྱང་བདག་ཅག་གིས་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཡང་མ་ཐོབ་ན།Our teeth are falling out and our hair turns grey, and yet we have not achieved even stillness of mind.F.90.a1012ཚེ་དང་ལྡན་པ་འདི་གཉིས་དང་པོ་ལོ་བདུན་ཁོ་ན་ལོན་ཏེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་Venerable, if these two were but seven years old when they went forthF.90.a1082ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་པས་and yet abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship,F.90.a1150བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀུན་དགའ་བོ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་བོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་དེ་ནི་ལེགས་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །then the Blessed One spoke well when he said, ‘Ānanda, awakening is attained through diligence.’ ”F.90.a1249དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།In doubt, the monks went to he who severs all doubts, the Blessed Buddha, and asked,F.90.a1334བཙུན་པ་དགེ་ཚུལ་འདི་གཉིས་ཀྱིས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ལོ་བདུན་ཁོ་ན་ལགས་ན་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ།“Reverend, what actions have these two novices done that the fruition of such an act should lead them to go forth at the mere age of
                   seven,F.90.a1474བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འདུལ་བ་ལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་བཅའ་བ་མཛད་པ་གང་ལགས་པ་དེ་འདི་གཉིས་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་ནས་and that the Blessed One exempted them alone from the vinaya guidelines he laid down for his disciples,F.90.a1578བག་ཡངས་སུ་མཛད་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བགྱིས།allowing them to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship?”F.90.a1653བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One responded,F.90.a1680དགེ་སློང་དག་འདི་གཉིས་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ། རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ།“Monks, these two themselves performed the actions—which have accrued a heap of karma, whose results have matured,F.90.a1795འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ། གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་which follow their course like an irrigation channel, which inevitably come to be—F.90.a1878བསགས་པས་འདི་གཉིས་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར།o who else will experience the actions they theselves have performed and accrued?F.90.a1960དགེ་སློང་དག་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།Monks, actions which have been performed and accrued do not ripen upon the external elements.F.90.a2054ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར་གྱི།They do not ripen upon the element of water, upon the element of fire, nor upon the element of wind.F.90.a2345ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས།“Actions never waste away, Not even after one hundred eons.F.90.a2155འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་།Likewise, virtuous and non-virtuous actions which have been performed and accrued come to fruition upon the aggregates, elements,F.90.a2285སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ། །and seats of the senses of the one who performed them, for:F.90.b61རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད། །When the time and the conditions Are right, they alight upon embodied beings.F.90.b139དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་“Monks, earlier in this fortunate eon, when the lifespan of beings lasted twenty thousand years, there appeared in the worldF.90.b264སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་།a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha,F.90.b327ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།a knowledgeable and venerable one, a sugata, one who knew the world,F.90.b396སྐྱེས་བུ་གདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men,F.90.b462སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the Blessed Buddha Kāśyapa.F.90.b490དེ་དགེ་སློང་གི་འཁོར་ཉི་ཁྲི་དང་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ། །“With his following of twenty thousand monks, he lived and stayed in the Deer Park of Ṛṣipatana near Vārāṇasī.F.90.b601བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་ཁྱིམ་བདག་ཕན་ཚུན་བཤེས་པ་གཉིས་ཤིག་གཞོན་ནུའི་གནས་སྐབས་སུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་ན་In Vārāṇasī there lived two householders and friends, who had wished to go forth in their youth,F.90.b698དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཉེ་དུ་དག་ལས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་མ་ཐོབ་ནས།but had not received leave to go forth from their relatives.F.90.b759གང་གི་ཚེ་ལང་ཚོ་ཡོལ་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཉེ་དུ་དག་ལ་བལྟས་ཏེ་ཡང་དག་                    པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ངོ་། །At a certain point, after their youth had faded, they abdicated in favor of their relatives and went forth into the teachings of the
                   perfectly awakened Buddha Kāśyapa.F.90.b927འདི་ནི་ཆོས་ཉིད་དེ་རྟག་ཏུ་གཞོན་རིམ་གྱིས་ལས་བྱ་བ་ཡིན་པས་As was natural given their junior status, they were always expected to perform errands,F.90.b1015དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་རྒན་ཞུགས་འདི་གཉིས་དེང་ཤིག །and so the monks would order them about, saying,F.90.b1064རྒན་ཞུགས་འདི་གཉིས་ཁྱེད་ཅིག་ཅེས་བསྒོའོ།‘You two retired devotees! Go do this!’F.90.b1354དེ་ན་འདི་གཉིས་ཀྱི་ཚེ་ཇི་སྲིད་བར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་Though they lived the holy life for the remainder of their lives,F.90.b1420ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་འཆི་བའི་ཚེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།they did not achieve any of the host of qualities. So later, as they died, they said this prayer:F.90.b1217ཁྲོ་བར་བྱེད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་གཞོན་པའི་གནས་སྐབས་སུ་རབ་ཏུ་མ་བྱུང་ན་ད་ཅིའི་ཕྱིར་ཁྲོ། །Thus when the one became angry, the other would say, ‘Retired devotee, if you couldn’t go forth when you were young, why get angry
                   now?’“F.90.b1104དེ་ན་གཅིག་ནི་སྤྲོ་རིང་བའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན། ཅིག་ཤོས་ནི་སྤྲོ་ཐུང་བའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དེ་and ‘You two retired devotees! Bring me that!’“One of them had a placid nature but the other was quick-tempered.F.90.b1518བདག་ཅག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་ལ་ཚེ་ཇི་སྲིད་བར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་ན་‘We have lived the holy life for what remained of our lives under the Blessed One, the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha,
                   the hallowed and unsurpassed Kāśyapa,F.90.b1696ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་སྟེ།but we have achieved none of the host of qualities.F.90.b2102བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་མ་ལ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་ཐུབ་པ་ན་“In the future, when the lifespans of beings last one hundred years,F.90.b1748བདག་ཅག་གིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་བར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་Therefore, may the roots of virtue from having lived the holy life for what remained of our lives ensure that at the mere age of seven we
                   go forth into the teachings of the Blessed Buddha Śākyamuni,F.91.a835དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།will become the tathāgata, the arhat, the perfectly awakened Buddha,F.91.a905རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།he knowledgeable and venerable one, the sugata, the one who knows the world,F.91.a983སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་he unsurpassed guide who tames beings, the teacher to gods and men, the Blessed Buddha Śākyamuni.”F.91.a1263དགེ་སློང་དག་དེ་ལ་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན་ཁྱིམ་བདག་གཉིས་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་དགེ་ཚུལ་འདི་གཉིས་ཡིན་ཏེ།“Monks, the two householders of that time are now these two novices.F.91.a1332དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེས་ད་ལྟར་ལོ་བདུན་ཁོ་ན་ལོན་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ།And due to the prayer that they made, they have gone forth at the mere age of seven,F.91.a1417ངས་འདུལ་བ་ལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་བཅས་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་གཉིས་ཁོ་ན་ལ་བརྟེན་ནས་and I have exempted them alone from the vinaya guidelines I laid down for my disciples,F.91.a1505བག་ཡངས་སུ་བྱས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་སོ། །allowing them to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.”F.91.a1591སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡུལ་ཀ་ཤི་དག་ཏུ་ལྗོངས་རྒྱུ་ཞིང་གཤེགས་པ་ན་ཕྱོགས་གཅིག་ཅིག་ཏུ་བྱོན་པ་དང་འཛུམ་པ་མཛད་དོ། །While the Blessed Buddha was journeying and passing through Kāśī, he arrived at a place and smiled.F.91.a1691ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ན་གང་གི་ཚེ།As is natural,F.91.a1706སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་འཛུམ་པ་མཛད་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཞལ་ནས་འོད་ཟེར་སྔོན་པོ་དང་། སེར་པོ་དང་། དམར་པོ་དང་། དཀར་པོ་དང་། བཙོད་ཀ་དང་། ཤེལ་དང་།
                   དངུལ་གྱི་ཁ་དོག་ལྟ་བུ་དག་བྱུང་ནས་ཁ་ཅིག་ནི་འོག་ལོགས་སུ་འདོང་།when blessed buddhas smile, blue, yellow, red, white, maroon, crystalline, and silvery rays of light emerge from their mouths, some
                   streaming downwards and some streaming upwards.F.91.a1886ཁ་ཅིག་ནི་སྟེང་ལོགས་སུ་འདོང་བས་གང་དག་འོག་ལོགས་སུ་འདོང་བ་དེ་དག་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཡང་སོས་དང་།Those that streamed downwards proceeded to the hell realms of Sañjīva,F.91.a1957ཐིག་ནག་དང་། བསྡུས་གཞོམ་དང་། ངུ་འབོད་དང་། ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་དང་། ཚ་བ་དང་། རབ་ཏུ་ཚ་བ་དང་། མནར་མེད་པ་དང་། ཆུ་བུར་ཅན་དང་། །Kālasūtra, Saṅghāta, Raurava, Mahāraurava, Tapana, Pratāpana, Avīci, Arbuda,F.1.b0གང་གིས་འཆིང་རྣམས་ཡང་དག་རབ་བཅད་ཅིང་། །མུ་སྟེགས་ཚོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རབ་བཅོམ་སྟེ། །སྡེ་དང་བཅས་པའི་བདུད་རྣམས་ངེས་བཅོམ་ནས།
                   །བྱང་ཆུབ་འདི་བརྙེས་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།Homage to he who severed the bonds, Destroyed the whole host of tīrthikas, Vanquished the armies of Māra, And thus discovered this
                   awakening.F.91.b191པད་མ་ལྟར་གས་པ་དང་། པད་མ་ལྟར་གས་པ་ཆེན་པོར་དོང་སྟེ།Padma, and Mahāpadma.F.91.b213སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཚ་བ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཏུ་བསིལ་བར་གྱུར་ཏེ་འབབ་པར་བྱེད་ལ།Alighting on and cooling those in the hot hells and alighting on andF.91.b282སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་གྲང་བ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཏུ་ནི་དྲོ་བར་གྱུར་ཏེ་འབབ་པར་བྱེད་དོ། །warming those in the cold hells,F.91.b522དེ་དག་དད་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྤྲུལ་པ་གཏོང་བར་མཛད་དེ།To engender faith in them, the Blessed One sent an emanation which,F.91.b590དེ་དག་གིས་སྤྲུལ་པ་མཐོང་ནས་འདི་སྙམ་དུ་when they saw it, prompted them to think,F.91.b632ཤེས་ལྡན་དག་བདག་ཅག་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ལ། གཞན་དུ་སྐྱེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ།“Gentlemen, we have not died and moved on, nor have we been born elsewhere.F.91.b708འདི་ལྟར་སེམས་ཅན་སྔོན་མ་མཐོང་བ་འདིའི་མཐུས་བདག་ཅག་གི་གནོད་པའི་བྱེ་བྲག་དག་རྒྱུན་ཆད་པར་གྱུར་ཏོ་སྙམ་དུ་སེམས་སོ། །Rather, the various harms inflicted on us have been interrupted by a being we have never seen before.”F.91.b811དེ་དག་སྤྲུལ་པ་ལ་སེམས་མངོན་པར་དད་པར་གྱུར་ནས་Through the faith they felt in the emanation,F.91.b857སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ལས་དེ་ཟད་པར་བྱས་ནས་གང་དུ་བདེན་པ་དག་གི་སྣོད་དུ་གྱུར་པར་འགྱུར་བའི་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ལེན་པར་བྱེད་དོ།the karma that led them to experience the hell realms was exhausted and they took rebirth as gods or humans, forms in which they became fit
                   vessels for the truth.F.91.b1099སུམ་བཅུ་རྩ་གསུམ་དང་། འཐབ་བྲལ་དང་། དགའ་ལྡན་དང་།Trāyastriṃśa, Yāma, TuṣitaF.91.b1126འཕྲུལ་དགའ་དང་། གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་དང་། ཚངས་རིས་དང་།Nirmāṇarati, Paranirmitavaśavartina, Brahmakāyikā,F.91.b1177ཚངས་པའི་མདུན་ན་འདོན་དང་། ཚངས་ཆེན་དང་། འོད་ཆུང་དང་། ཚད་མེད་འོད་དང་།Brahmapurohita, Mahābrahman, Parīttābha ApramāṇābhaF.91.b1229འོད་གསལ་དང་། དགེ་ཆུང་དང་། ཚད་མེད་དགེ་དང་། དགེ་རྒྱས་དང་།Ābhāsvara, Parīttaśubha Apramāṇaśubha, Śubhakṛtsna,F.91.b1281སྤྲིན་མེད་དང་། བསོད་ནམས་སྐྱེས་དང་། འབྲས་བུ་ཆེ་དང་། མི་ཆེ་དང་།Anabhraka, Puṇyaprasava, Bṛhatphala, Abṛha,F.91.b1325མི་གདུང་དང་། གྱ་ནོམ་སྣང་དང་། ཤིན་ཏུ་མཐོང་དང་།Atapa, Sudṛśa, Sudarśana, and Akaniṣṭha.F.91.b1020འོག་མིན་གྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་དོང་ནས་Those rays of light that streamed upwards reached the gods ofF.91.b1366མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། སྟོང་པ་དང་། བདག་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་སྒྲོགས་པར་བྱེད་ཅིང་Resonating with the words “impermanence,” “subject to suffering,” “empty,” and “selfless,”F.91.b1082རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞི་དང་།Cāturmahārājika,F.91.b1457ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཉིས་པོ།the rays of light proclaimed these two verses:F.92.a485བརྩམ་པར་བྱ་ཞིང་འབྱུང་བར་བྱ། །སངས་རྒྱས་བསྟན་ལ་འཇུག་པར་བྱ། །“Take action! Go forth! Apply yourself to the Buddha’s teachings!F.92.a551འདམ་བུའི་ཁྱིམ་ལ་གླང་ཆེན་བཞིན། །འཆི་བདག་སྡེ་ནི་གཞོམ་པར་བྱ། །As an elephant does a mud hovel, Destroy Yama’s minions!F.92.a608གང་ཞིག་རབ་ཏུ་བག་ཡོད་པར། །ཆོས་འདུལ་འདི་ལ་སྤྱོད་འགྱུར་བ། །He who with great care Trains in the Dharma and VinayaF.92.a663སྐྱེ་བའི་འཁོར་བ་རབ་སྤངས་ནས། །སྡུག་བསྔལ་ཐ་མར་བྱེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ཡང་སྨྲས་སོ། །Abandons the cycle of rebirth And ends suffering once and for all!”F.92.a731དེ་ནས་འོད་ཟེར་དེ་དག་གིས་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བྱུལ་ནས་The rays of light then unfurled through the worlds of the great billionfold universe,F.92.a817བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱི་སླད་བཞིན་སླད་བཞིན་དུ་རྗེས་སུ་འདོང་སྟེ།so that they would, in the future, be drawn into the Blessed One’s sphere.F.92.a892དེ་ལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་འདས་པའི་ལས་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྣམ་ལོགས་སུ་ནུབ་པར་འགྱུར་རོ། །If the Blessed One was about to foretell actions of the past, the rays of light would fade into the space behind the Blessed One.F.92.a1022མ་འོངས་པའི་ལས་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་མདུན་ལོགས་སུ་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell actions of the future, the rays of light would fade into the space before the Blessed One.F.92.a1154སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ཞབས་ཀྱི་མཐིལ་དུ་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell rebirth as a hell realm being, the rays of light would fade into the soles of his feet.F.92.a1283དུད་འགྲོར་སྐྱེ་བར་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ལོང་བུར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell rebirth as an animal, the rays of light would fade into his ankle.F.92.a1391ཡི་དགས་སུ་སྐྱེ་བར་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ཞབས་ཀྱི་མཐེ་བོར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell rebirth as a spirit, the rays of light would fade into his big toe.F.92.a1500མིར་སྐྱེ་བར་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་པུས་མོར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell rebirth as a human, the rays of light would fade into his knee.F.92.a1605སྟོབས་ཀྱི་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ཕྱག་མཐིལ་གཡོན་པར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell a reign as a powerful king of the world, the rays of light would fade into the palm of his left
                   hand.F.92.a1748འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ཕྱག་མཐིལ་གཡས་པར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell a reign as a king of the world, the rays of light would fade into the palm of his right
                   hand.F.92.a1883ལྷར་སྐྱེ་བར་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ལྟེ་བར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell rebirth as a god, the rays of light would fade into his navel.F.92.a1987ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་ཞལ་དུ་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell a śrāvaka’s awakening, the rays of light would fade into his mouth.F.92.a2096རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་མཛོད་སྤུར་ནུབ་པར་འགྱུར།If the Blessed One was about to foretell a pratyekabuddha’s awakening, the rays of light would fade into the tuft of hair at his
                   brow.F.92.a2231བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལུང་སྟོན་པར་བཞེད་ན་ནི་གཙུག་ཏོར་དུ་ནུབ་པར་འགྱུར་རོ། །If the Blessed One was about to foretell unsurpassed, complete and perfect awakening, the rays of light would fade into the uṣṇīṣa at his
                   crown.F.92.a2376དེ་ནས་འོད་ཟེར་དེ་དག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ལན་གསུམ་བསྐོར་བ་བྱས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་ཀྱི་མཐིལ་དུ་ནུབ་བོ། །The rays of light then circled the Blessed One three times and faded into the soles of his feet.F.92.a2473དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་ཞུས་པ།The venerable Ānanda then pressed his palms together and said to the Blessed One,F.92.a2555བཙུན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་རྒྱུ་མ་མཆིས་རྐྱེན་མ་མཆིས་པར་འཛུམ་པ་མི་མཛད་ན།“Reverend, not without cause or condition do tathāgatas, arhats, perfectly awakened buddhas smile.F.92.b279བཙུན་པ་འཛུམ་པ་མཛད་པའི་རྒྱུ་ནི་གང་ལགས།If so, reverend, what then has caused you to smile?F.92.b331རྐྱེན་ནི་གང་ལགས། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཡང་གསོལ་པ།What condition has occasioned it?” And then he asked again in verse:F.92.b400ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་སྟོང་གིས་བཀྲ་བ་ཡི། །ཚོགས་རྣམས་ཞལ་གྱི་སྒྲོས་ནས་བྱུང་གྱུར་ཏེ། །“A mass made brilliant by a thousand colors Emerged from your mouth,F.92.b469དེ་ཡིས་ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྣང་བགྱིས་པ། །ཉི་གདུགས་བདལ་བར་གྱུར་པ་ཇི་བཞིན་ནོ། །Illuminating every direction, So why bother with a parasol?F.92.b529རྒོད་བྲལ་ཞུམ་དང་རྒྱགས་པ་རབ་སྤངས་ལ། །སངས་རྒྱས་འགྲོ་བ་མཆོག་གི་རྒྱུར་གྱུར་པ། །Not brazen, nor dejected, nor self-satisfied, You have become a buddha, the best of beings,F.92.b621རྒྱལ་བ་དགྲ་ཐུལ་བྱེད་རྒྱུ་མ་མཆིས་པར། །རྩ་བ་དུང་ལྟར་དཀར་འཛུམ་སྟོན་མི་མཛད། །A victorious tamer of enemies. Not without cause Do you flash a smile white like a conch or lotus root.F.92.b725དེ་སླད་བརྟན་པ་རང་བློ་དུས་མཁྱེན་ནས། །ཐུབ་པ་ཁྱུ་མཆོག་དགེ་སྦྱོང་སྐྱེ་དབང་པོ། །Your mind thus knows when the time is right to proclaim. Supreme sage! Master of spiritual practitioners!F.92.b831ཉན་པའི་སྐྱེ་བོ་སོམ་ཉི་ལྡན་རྣམས་ལ། །ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་པ་གསུང་ཚིག་བརྟན་པ་དང་། །དམ་པ་དགེ་བ་དག་གིས་བསལ་དུ་གསོལ། །For your disciples who doubt, Dispel their uncertainty with words Reliable, sublime, and virtuous.F.92.b930ཚྭ་ཆུ་རི་རྒྱལ་ལྟ་བུར་བརྟན་པ་ཡི། །སངས་རྒྱས་མགོན་རྣམས་གློ་བུར་འཛུམ་མི་སྟོན། །Steady as a mountain or the salty sea, Lord buddhas do not smile accidentally.F.92.b1009བརྟན་པ་ཇི་སླད་འཛུམ་པ་སྟོན་མཛད་པ། །སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་རྣམས་དེ་ནི་ཉན་པར་འཚལ། །Steady as you are, this group is eager to hear The reason for your smile.”F.92.b1084བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། ཀུན་དགའ་བོ་དེ་དེ་བཞིན་ནོ། །The Blessed One replied, “Ānanda, it is like this.F.92.b1135དེ་དེ་བཞིན་ཏེ། ཀུན་དགའ་བོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་རྒྱུ་མེད་རྐྱེན་མེད་པར་འཛུམ་པ་མི་མཛད་དེ།Not without cause or condition do tathāgatas, arhats, perfectly awakened buddhas smile. Ānanda,F.92.b1231ཀུན་དགའ་བོ་ཕྱོགས་འདི་ཉིད་དུ་གཡོན་ཅན་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་གིས་དགེ་སློང་མ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་ལུས་བསྐྱོད་པས་སུན་ཕྱུང་སྟེ།a great many sinister men here have violated a great many nuns by bodily forcing themselves upon them.F.92.b1334དེ་དག་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །For this, when they die, they will pass from this life to be reborn among the denizens of hell.”F.92.b1431དེ་ནས་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེ་ལོགས་སུ་ཐལ་མོ་སྦྱར་བ་བཏུད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །A monk then went to where the Blessed One was, pressed his palms together and bowed, appealing to him in these words:F.92.b1549བཙུན་པ་གཡོན་ཅན་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་གིས་དགེ་སློང་མ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་ལུས་བསྐྱོད་པས་སུན་ཕྱུང་བ་གང་དག་ལགས་པ་དེ་དག་གི་ནང་ནས་གཅིག་བདག་ལགས་སོ། །“Reverend, I am one of the many sinister men who have bodily and forcibly violated nuns.”F.92.b1639མི་གཏི་མུག་ཅན་ཁྱོད་ཀྱིས་ཀྱང་དགེ་སློང་མ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་ལུས་བསྐྱོད་པས་སུན་ཕྱུང་ངམ།“Fool, have you really committed this act?”F.92.b1683བཙུན་པ་བདག་གིས་ཀྱང་དགེ་སློང་མ་རབ་ཏུ་མང་པོ་དག་ལུས་བསྐྱོད་པས་སུན་ཕྱུང་ངོ་། །“Reverend, indeed I have.”F.93.a1དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then decreed to the monks,F.93.a44དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་“Monks, a person who has violated a nun is one who will not flourish in the Dharma and the Vinaya.F.93.a248འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you,F.93.a302དེས་དེ་ལ་དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘You have not violated a nun, have you?’F.93.a359མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།། །།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.93.a442སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.93.a528མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་འོངས་སོ། །when a householder of Śrāvastī came to the Jetavana.F.93.a581དགེ་སློང་དག་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་མེད་པ་ན་དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་འབྱིན་པར་བྱེད་དེ།When monks are not free from desire, it leads to transgressions requiring saṅgha intervention.F.93.a676ཁ་ཅིག་གཞོན་ནུའི་གནས་སྐབས་སུ་ལྟུང་བ་བྱུང་ནས་རྒན་པོར་གྱུར།Some incur transgressions in their youth and then grow old,F.93.a736ཁ་ཅིག་ནི་རྒན་པོའི་གནས་སྐབས་ན་ལྟུང་བ་འབྱིན་པར་བྱེད་དོ། །and others incur transgressions in their maturity.F.93.a787དེ་དག་གིས་གང་གི་ཚེ་དགེ་སློང་མདོ་སྡེ་འཛིན་པ་དང་།When such a transgression occurs, the monks who retain the sūtras,F.93.a854འདུལ་བ་འཛིན་པ་དང་། མ་མོ་འཛིན་པ་རྣམས་ལས་ཐོས་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཆོས་བཞིན་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ།retain the vinaya, and retain the mātṛkā impose, in accord with the Dharma, a sentence on the offender.F.93.a958དེ་དག་ཡོངས་སུ་སྤོ་བ་དང་མགུ་བར་བྱ་བར་སྤྱོད་པ་ན་དགེ་འདུན་ལ་རིམ་གྲོ་བྱེད་ཅིང་དེ་ན་The offender must serve the saṅgha while undergoing his full demotion or probation.F.93.a1042ཁ་ཅིག་ནི་བཏུང་བ་འདྲིམ་པར་བྱེད། ཁ་ཅིག་ནི་བསིལ་ཡབ་ཐོགས་ཏེ་གཡོབ་པར་བྱེད་དོ། །According to some, this service includes providing the saṅgha with drinks. According to others, it includes fanning them.F.93.a1164ཇི་ཙམ་ན་ཁྱིམ་བདག་དེས་དེ་ན་At a certain point, the householder from ŚrāvastīF.93.a1214གནས་མལ་བཟང་པོ་དག་བཤམས་ཤིང་ཁ་ཟས་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་མཐོང་ནས་དེས་བསམས་པ།saw a spread of fine shelters with choice food laid out for the community and thought,F.93.a1301འདི་དག་གི་ཆོས་ནི་བཟང་ན་“Though there is some good to their teaching,F.93.a1347འདི་ལྟར་འདི་དག་ལ་སྐྱོན་ཡང་ཡོད་དེ།there are faults too—F.93.a1432དྲུག་སྡེ་དག་གིས་ཐོས་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When the group of six heard him say this, they asked,F.93.a1486ཁྱིམ་བདག་ཅི་ཟེར།“What did you say, householder?”F.93.a1519འཕགས་པ་ཁྱེད་ཅག་གི་ཆོས་ནི་བཟང་ན་འདི་ལྟར་ཁྱེད་ཅག་ལ་སྐྱོན་ཡང་མཆིས་སོ། །“Noble ones, though there is some good to your teaching, you too have faults.”F.93.a1598ཁྱིམ་བདག་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་སྐྱོན་ཅི་ཡོད།“Householder, what are our faults?”F.93.a1634དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དག་ཁྱེད་ཅག་ལ་རྗེས་དང་གུས་པ་མ་མཆིས་ཏེ། རྒན་པ་རྒན་པ་དག་ལས་བགྱིད་དུ་སྩོལ་ཏོ།“Noble ones,” he replied, “you lack honor and respect for the elders by putting them to work.”F.93.a143དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་དགེ་སློང་མ་སུན་ཕྱུང་བ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ།Therefore, monks, I would exclude from this Dharma and the Vinaya those persons who have violated a nun.F.93.a1368འདི་དག་ལ་རྗེས་དང་གུས་པ་མེད་དེ། རྒན་པ་རྒན་པ་དག་ལས་བྱེད་དུ་འཇུག་གོ་སྙམ་ནས་དེ་སྐད་སྨྲས་པ་དང་། །they lack honor and respect for those elders they put to work.”F.93.a1729རྒན་པ་དག་ལ་ཡང་ལས་བྱེད་དུ་གཞུག་དགོས་པ་ཡོད་དོ། །“There is a reason we put even elders to work.”F.93.b49འཕགས་པ་དག་ཁྱེད་ཀྱི་ནང་དུ་ང་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ན་ཡང་ལས་བགྱིད་དུ་སྩོལ་ཏམ།“Noble ones, if I were to go forth, would you put me to work too?”F.93.b116དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཁྱོད་པས་གང་ཆེས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ན་ཡང་དེ་ཡང་ངེད་ཀྱིས་ལས་བྱེད་དུ་གཞུག་ན་ཁྱོད་ལྟ་ཅི་སྨོས།They replied, “What would you say if someone much more distinguished than you were to go forth and we put even him to work?”F.93.b241དེས་བསམས་པ། གལ་ཏེ་བདག་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་བདག་ཀྱང་འདི་དག་གིས་ལས་བྱེད་དུ་བཅུག་པར་འགྱུར་གྱིས།The householder thought, “If I were to go forth, they would also put me to work.F.93.b322ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཞིག་བྱའོ་སྙམ་མོ། །I must find some way around it.”F.93.b355ཁྱིམ་བདག་དེ་མཁས་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་པས་དེས་དགེ་སློང་དག་གི་གན་ནས་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པའི་ཆོས་དག་བསླབས་སོ། །As the householder was possessed of a natural intelligence, while in the monks’ company he learned how to conduct himself.F.93.b478བསླབས་ནས་མཐའ་འཁོབ་ཅིག་ཏུ་སོང་སྟེHaving learned that, he set off for a remote land,F.93.b529་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་བྲེགས་ནས་གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་བགོས་ཏེ་འདུག་པ་དང་།where he shaved off his hair and beard, donned saffron robes, and settled down.F.93.b609ཇི་ཙམ་ན་དགེ་སློང་མཆོད་རྟེན་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་དག་ཕྱོགས་དེ་ནས་After a time, monks who were paying homage to stūpas passed by.F.93.b673འོང་ཞིང་འགྲོ་བར་བྱེད་པ་དེ་དག་གིས་དེ་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།When the pilgrims saw him they said,F.93.b710གནས་བརྟན་མཉན་ཡོད་ན་ཆོས་ཀྱི་རྗེ་མངོན་སུམ་དུ་བཞུགས་ཤིང་“Elder, in Śrāvastī there resides one who is verily a lord of Dharma.F.93.b780དེ་ན་དུས་དང་དུས་སུ་ལྷའི་གཟུགས་དག་ཀྱང་སྣང་།Around him, gods are always appearing in the flesh.F.93.b832སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་དག་ཀྱང་འབྱུང་། ལྷའི་སྒྲ་དག་ཀྱང་གྲག །Vast lights also appear, divine sounds are heard,F.93.b882ཀུན་ཤེས་པ་བརྡ་སྤྲོད་པ་དག་ཀྱང་གྲག །ལོངས་སྤྱོད་གཉིས་པོ་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་དང་། ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱང་ཡོད་ན་as are the auguries of all-knowing beings, and the two forms of wealth—material wealth and the wealth of Dharma—are to be had.F.93.b1009ཅིའི་ཕྱིར་མཉན་ཡོད་དུ་མི་འགྲོ།Why then do you not go to Śrāvastī?”F.93.b1046དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་ཉིད་དུ་འདུག་པར་བྱའོ། །“Venerables, I shall remain right here.”F.93.b1087དེ་དག་གིས་དེ་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྨྲས་པ།They implored him again and again,F.93.b1446དེ་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་དག་གིས་དུས་བསྐྱེད་པ་ན་མཉན་ཡོད་དུ་སོང་ངོ་། །At the urging of his brethren, he set off for Śrāvastī.F.93.b1502ཇི་ཙམ་ན་དེས་དེ་ན་གནས་མལ་བཟང་པོ་བཤམས་ཤིང་ཁ་ཟས་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་མཐོང་ནས་དེས་བསམས་པ།In time, he saw the spread of fine shelters with choice food laid out for the community there and thought,F.93.b1609གལ་ཏེ་བདག་གྲལ་གྱི་དང་པོར་འདུག་ན་ནི་ཡོན་བཤད་པ་བྱ་དགོས་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས་“If I sit in the front row, I’ll be called upon to demonstrate my knowledge.”F.93.b1687དེས་སྟན་གཅིག་བོར་ནས་སྟན་གཉིས་པ་ལ་འདུག་གོ། །Passing by the first seat, he sat down on the second.F.94.a296ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་ཤེས་ཀཽཎྜི་ནྱ་འོངས་ནས་དེས་བསམས་པ།When the all-knowing Kauṇḍinya arrived, he thought,F.94.a348བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་སྣམ་སྦྱར་གྱི་རྒྱལ་མཚན་འཆང་བ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་བསྟན་ན་འདི་སུ་ཞིག་ཡིན་སྙམ་མོ། །“If the Blessed One declared that I am first among those who wear the monk’s mantle standard, then who is this?”F.94.a461ཇི་ཙམ་ན་བསམས་པ་དང་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ཞིག་ཡིན་པར་མཐོང་ནས་དེས་དེ་སེ་གོལ་གྱི་སྒྲས་བསྐྲད་དོ།On thinking it over, Kauṇḍinya saw that he was an impostor and dismissed him with a snap of his fingers.F.94.a716དགེ་སློང་གནས་བརྟན་གནས་བརྟན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་སེ་གོལ་གྱི་སྒྲས་བསྐྲད་དོ།and all the eldest of elder monks then also dismissed him with the snap of their fingers.F.94.a650ལག་བཟངས་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་དང་། ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ་དང་། །Subāhu, the venerable Śāriputra, the venerable Mahāmaudgalyāyana,F.94.a566ཚེ་དང་ལྡན་པ་རྟ་ཐུལ་དང་། བཟང་ལྡན་དང་། རླངས་པ་དང་། མིང་ཆེན་དང་། གྲགས་པ་དང་། གང་པོ་དང་། དྲི་མེད་དང་། བ་ལང་བདག་དང་། །The venerable Aśvajit, Bhadrika, Vāṣpa, Mahānāman, Yaśas, Pūrṇa, Vimala, Gavāmpati,F.94.a806ཇི་ཙམ་ན་དྲུག་སྡེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་བ་དང་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།Some time later he approached the group of six, and they asked him,F.94.a874གནས་བརྟན་ཁྱོད་ལོ་དུ་ལོན།“Elder, how many years have you passed?”F.94.a915དེས་ན་ཚོད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་ཁོ་བོ་ལོ་དྲུག་བཅུ་ལོན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་།“If you’re asking my age, I have seen sixty years,” he replied.F.94.a979དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་ལོ་དྲུག་བཅུ་མ་བཞེས་ན་འདིས་ག་ལ་ལོན།They asked, “If the Blessed One himself has not passed sixty years, how could you?”F.94.a1063དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་པོ་གང་ཡིན།And they asked him, “Retired devotee, who is your preceptor?”F.94.a1125དེས་སྨྲས་པ། དགེ་སྦྱོང་གཽ་ཏ་མའི་མཁན་པོ་གང་ཡིན།He replied, “Who is the ascetic Gautama’s preceptor?”F.94.a1179དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་རྒན་ཞུགས་འདི་ནི་རང་གིས་རྟགས་བླངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་They exclaimed, “Venerables, this retired devotee claims he has taken up these signifiers on his own.”F.94.a1282དེ་དག་གིས་དེ་ལག་པ་དང་རྐང་པ་དག་ནས་བཟུང་སྟེ་རྒན་པའི་མཐར་ཁྲིད་ནས་སྨྲས་པ།With this, they grabbed him by his arms and legs, dragged him before the senior monks and said,F.94.a1378དགེ་འདུན་བཙུན་པ་རྣམས་གསན་དུ་གསོལ།“Reverend saṅgha, please listen!F.94.a1411འཇིག་རྟེན་ན་རང་བྱུང་གཅིག་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལགས་ན་གཉིས་པ་ནི་རྒན་ཞུགས་འདི་ལགས་སོ། །If the Blessed One was the first self-ordained one in this world, this retired devotee is the second.F.94.a1513འདི་ནི་གསོལ་བའོ་ཞེས་སྨྲས་ནས་རྒན་པའི་མཐའ་ནས་བསྐྲད་དོ། །Or so he claims.” And with that they dismissed him from the senior monks’ presence.F.94.a1597དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then addressed the monks:F.94.a1639དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས།“Monks, this impostor is one who will not flourish in the Dharma and the Vinaya;F.94.a1720དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །therefore, I would exclude impostors from this Dharma and Vinaya.F.94.a1786འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན། དེས་དེ་ལ་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །If someone wishing to go forth approaches any of you, ask him, ‘You are not an impostor, are you?’F.94.a1885མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.94.b361སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ།Venerable Upāli asked the Blessed One,F.94.b400བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གང་ཟག་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་བསྙིལ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ན།“Reverend, if the Blessed One says an impostor should be excluded,F.94.b467བཙུན་པ་ཇི་ཙམ་གྱིས་ན་གང་ཟག་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ལགས།then reverend, what constitutes an impostor?”F.94.b513ཉེ་བ་འཁོར་གང་ཚུན་ཆད་ནས་དགེ་སློང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གསོ་སྦྱོང་གི་ལས་དག་ལན་གཉིས་སམ་གསུམ་དུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་གྱུར་ན་དེ་ཙམ་གྱིས་ན་གང་ཟག་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པ་ཡིན་ནོ།། །།“Upāli, anyone who has participated in the purification two or three times with sound monks is thereby an impostor.”F.94.b640སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.94.b726མཉན་ཡོད་ན་བྲམ་ཟེ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད།when a brahmin living in Śrāvastī took a wife of equal casteF.94.b787དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །རྩེ་བར་བྱེད།and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.94.b860དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་ཆུང་མ་ལ་སེམས་ཅན་ཞུགས་པར་གྱུར་ཏོ། །The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desires soon conceived a child.F.94.b962དེ་ཟླ་བ་བརྒྱད་དམ་དགུ་འདས་ཏེ་After eight or nine months,F.94.b990བཙས་པ་ལས་མ་ནིང་སྐྱེས་པ་འདྲ་བ་བུད་མེད་ཀྱང་མ་ཡིན་སྐྱེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་པ་ཞིག་བྱུང་ནས་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེ་བར་གྱུར་ཏོ། །a paṇḍaka child was born who, though resembling a boy, was neither female nor male. Still, they nurtured and raised the child until it grew
                   up.F.94.b1134དེ་ཁྱེའུ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད་པ་ན་དེ་དེ་དག་ལ་མཚན་མ་སྟོན་པར་བྱེད་ནས་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།While the child was playing with a group of children, he showed them his sex organs, at which point they asked him,F.94.b1250ཁྱོད་ཅི་ཡིན། དེས་སྨྲས་པ། བདག་མ་ནིང་ངོ་། །“What are you?” He replied, “I’m a hermaphrodite.”F.94.b1301དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ནི་བྲམ་ཟེ་ཡིན་པས་“You’re a brahmin,” they said.F.94.b1332ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱིམ་དུ་མི་སྙན་པ་གྲགས་པར་གྱུར་ན་མི་རུང་གིས་དེ་ལྟ་མ་བྱེད་ཅིག །“It’s not right to bring ill repute upon your family, so do not behave like this.”F.94.b1415དེ་དག་གིས་དེའི་ཕ་མ་ལ་སྨྲས་པ།They said to his parents,F.94.b1441ཁྱོད་ཀྱིས་མ་ནིང་འདི་འདི་ལྟ་འདི་ལྟ་བྱེད་ཀྱིས་ཟློག་ཤིག །“You must stop this hermaphrodite of yours from behaving like this.”F.94.b1510དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།His parents then said to him,F.94.b1540མ་ནིང་བདག་ཅག་ནི་བྲམ་ཟེ་ཡིན་པས་“Hermaphrodite, we are brahmins.F.94.b1645དེ་དེ་དག་གིས་བཟློག་ཀྱང་མི་འདུག་གོ།Though this put a stop to that, the hermaphrodite did not linger.F.94.b1573བདག་ཅག་གི་ཁྱིམ་དུ་མི་སྙན་པར་གྲགས་པར་གྱུར་ན་མི་རུང་གིས་དེ་ལྟ་མ་བྱེད་ཅིག །It is not right to bring ill repute upon our family. Do not behave so.”F.94.b1711དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་བ་དང་།He went to Jetavana and, after some time,F.94.b1753ཇི་ཙམ་ན་དེས་དགེ་སློང་གཞོན་ནུ་གཞོན་ནུ་དག་མཐོང་ནས་དེས་བསམས་པ།he saw a group of young monks and thought,F.94.b1796བདག་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ན་“If I were to go forth,F.94.b1820་འདི་དག་བདག་ལ་སྐྱེས་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཞིང་བདག་ཀྱང་འདི་དག་ལ་བུད་མེད་ཀྱི་བྱ་བ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།they could play the role of a male for me while I could play the role of a female for them.”F.95.a269དེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།He then approached a monk and said,F.95.a305འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.95.a338དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཕ་མས་གནང་ངམ།“Have your parents given you their permission?” asked the monk.F.95.a402དེས་སྨྲས་པ། མ་གནང་ངོ་། །“They have not.”F.95.a419སོང་ལ་ཕ་མ་ལ་གསོལ་ཅིག །“Go and ask your parents.”F.95.a446དེ་ཕ་མའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།He went to his parents and said,F.95.a479ཡབ་ཡུམ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Father, Mother, I seek to go forth.”F.95.a517དེ་གཉིས་དེས་ཡོངས་སུ་གདུངས་པས་བསམས་པ།Depressed, the two of them thought,F.95.a553བདག་ཅག་འདི་དང་བྲལ་བར་བྱས་རབ་ཏུ་འབྱུང་ལ་རག་གོ་སྙམ་ནས།“His going forth will require our parting with him.”F.95.a606དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། མ་ནིང་གནང་ངོ་། །Then they said to him, “Hermaphrodite, we give you our permission.”F.95.a674དེ་དགེ་སློང་གི་ནང་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་ཕ་མས་གནང་གིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ།He went to the monk and said, “Noble one, my parents have given me permission, so please allow my going forth.”F.95.a786དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་པ་དང་།After his going forth was allowed and he was granted ordination,F.95.a851དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱི་མདུན་དུ་མཚན་མ་སྟོན་པར་བྱེད་ནས། དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།he exposed his sex organs in the presence of monks, whereupon they asked him,F.95.a929ཁྱོད་མ་ནིང་ཡིན་ནམ་ཅི།“What are you? A hermaphrodite?”F.95.a962དེས་སྨྲས་པ། ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།When he acknowledged that he was, the monks appealed to the Blessed One,F.95.a1035དེ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།and the Blessed One said to the monks,F.95.a1074དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་མ་ནིང་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས།“A paṇḍaka is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya; therefore,F.95.a1151དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་མ་ནིང་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །I would exclude paṇḍakas from this Dharma and Vinaya.F.95.a1205འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you,F.95.a1259དེས་དེ་ལ་མ་ནིང་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །ask him, ‘You are not a paṇḍaka, are you?’F.95.a1302མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.95.a1374དགེ་སློང་དག་མ་ནིང་ནི་ལྔ་པོ་འདི་དག་ཡིན་ཏེ། ལྔ་གང་ཞེ་ན།“Monks, there are five kinds of paṇḍaka. What are they?F.95.a1430སྐྱེས་ནས་མ་ནིང་དང་། ཟླ་བ་ཕྱེད་པའི་མ་ནིང་དང་། འཁྱུད་ནས་ལྡང་བའི་མ་ནིང་དང་། ཕྲག་དོག་ཅན་གྱི་མ་ནིང་དང་། ཉམས་པའི་མ་ནིང་ངོ་། །Congenital hermaphrodites, sequential hermaphrodites, fetishists, voyeurs, and those who are sexually impaired.F.95.a1542དེ་ལ་སྐྱེས་ནས་མ་ནིང་གང་ཞེ་ན། གང་སྐྱེས་ནས་བུད་མེད་ཀྱང་མ་ཡིན་སྐྱེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའོ། །What is a congenital hermaphrodite? One who is born neither a female nor a male.F.95.a1623ཟླ་བ་ཕྱེད་པའི་མ་ནིང་གང་ཞེ་ན། གང་ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་བུད་མེད་ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་སྐྱེས་པར་འགྱུར་བའོ། །What is a sequential hermaphrodite? Someone who is female for half the month yet becomes male during the other half.F.95.a1740འཁྱུད་ནས་ལྡང་བའི་མ་ནིང་གང་ཞེ་ན། གང་ལ་གཞན་དག་གིས་འཁྱུད་ན་དབང་པོ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའོ། །What is a fetishist? One who becomes erect if embraced by another.F.95.a1807ཕྲག་དོག་ཅན་གྱི་མ་ནིང་གང་ཞེ་ན། གང་ལ་གཞན་དག་རྩོལ་བ་མཐོང་ན་དབང་པོ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའོ། །What is a voyeur? One who becomes erect at the sight of others’ exertion.F.95.b508ཉམས་པའི་མ་ནིང་གང་ཞེ་ན། གང་གི་དབང་པོ་ནད་ཀྱིས་ཉམས་པའམ་མཚོན་གྱིས་བཅད་པའོ། །What is a person who is sexually impaired? One whose sex organ has been rendered impotent by disease or one who has been castrated.F.95.b640དེ་ལ་མ་ནིང་སྔ་མ་བཞི་པོ་སྐྱེས་ནས་མ་ནིང་དང་། ཟླ་བ་ཕྱེད་པའི་མ་ནིང་དང་། འཁྱུད་ནས་ལྡང་བའི་མ་ནིང་དང་།
                   ཕྲག་དོག་ཅན་གྱི་མ་ནིང་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་“If the first four types of paṇḍaka—congenital hermaphrodites, sequential hermaphrodites, fetishists, and voyeurs—F.95.b754རབ་ཏུ་མ་བྱུང་ན་ནི་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ་ལ། རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ནི་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །have not gone forth, you should not allow their going forth.F.95.b815དེ་ལ་ཉམས་པའི་མ་ནིང་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རབ་ཏུ་མ་བྱུང་ན་ནི་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ་ལ།If they have gone forth, they should be expelled.F.95.b865རབ་ཏུ་བྱུང་ན་ནི་གལ་ཏེ་འགྱུར་བ་མི་སྟེན་ན་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱའོ། །།As for paṇḍaka who are sexually impaired, if theyF.95.b1259སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །While the Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.95.b1351ཀླུ་རྣམས་ཀྱི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་ལུས་ལ་ཉིན་མོ་བྱེ་མ་མེའི་མདོག་ལྟ་བུ་ལན་གསུམ་འབབ་ཅིང་the nāgas thrice felt fiery sand fall from the heavens upon them,F.95.b1417དེས་དེ་དག་རུས་པའི་ཀེང་རུས་ཙམ་ཞིག་ལུས་པར་བྱེད་དོ། །reducing their bodies to mere skeletons.F.95.b1458ཀླུ་གཞོན་ནུ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་ཞིག་གི་ལུས་ལ་ཉིན་མོ་བྱེ་མ་མེའི་མདོག་ལྟ་བུ་ལན་གསུམ་འབབ་ཅིང་After fiery sand thrice fell from the heavens upon a young nāga,F.95.b1523དེས་དེ་རུས་པའི་ཀེང་རུས་ཙམ་ཞིག་ལུས་པར་བྱས་པ་དང་དེས་མ་ལ་སྨྲས་པ།reducing his body to that of a mere skeleton, he asked his mother,F.95.b1590མ་བདག་གིས་ཡུན་ཇི་སྲིད་ཅིག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་འདི་ལྟ་བུ་མནག་པར་བགྱི་འཚལ།“Mother, how long must I endure such suffering?”F.95.b1639བུ་ཇི་སྲིད་དུ་རིས་མཐུན་པ་ཡོད་ཀྱི་བར་དུའོ། །“Son, for as long as you are in this life.”F.95.b1683དེ་ན་ཀླུ་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་དང་མཐུ་ཆེ་བ་གཞན་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་གི་ལུས་ལ་བྱེ་མ་མེའི་མདོག་ལྟ་བུ་མི་འབབ་ནས་དེས་སྨྲས་པ།Through all of this, fiery sand had not fallen on other nāgas who possessed miraculous powers and great might, prompting him to ask,F.95.b1816མ་འདི་དག་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འབབ།“Mother, why did it not fall upon them?F.95.b1855མས་སྨྲས་པ། འདི་དག་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ། མཐུ་ཆེ་བ།” His mother replied, “It did not fall upon them because they possess miraculous powers and great might;F.95.b1960བསྐལ་པར་གནས་པ། ས་འཛིན་པ།they live for eons and they sustain the earth.F.95.b2007འདབ་ཆགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདབ་བཟངས་ཀྱིས་དབྱུང་བར་མི་ནུས་པ་ཡིན་པས་Even the garuḍa Suparṇi could not dislodge them.”F.95.b2057དེ་ན་ཀླུ་ཕྲ་མོ་གཞན་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་གི་ལུས་ལ་བྱེ་མ་མེའི་མདོག་ལྟ་བུ་མི་འབབ་ནས་དེས་སྨྲས་པ།Through all of this, fiery sand had not fallen on a number of scrawny nāgas either, prompting him to ask,F.95.b2163མ་འདི་དག་ལ་ནི་རིགས་ན་འདི་དག་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འབབ།“Mother, why did it not fall upon those of their type?”F.95.b2219མས་སྨྲས་པ། འདི་དག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་བླངས་པས་དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་ལ་མི་འབབ་བོ། །“It did not fall upon them because they took refuge and adopted the precepts in the presence of the Blessed One.”F.95.b2333དེས་སྨྲས་པ། གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་བདག་གིས་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་བླང་ངོ་། །“If that is so, then I too shall take refuge and adopt the precepts in the presence of the Blessed One.”F.96.a106མས་སྨྲས་པ། བུ་ཚེ་གཅིག་གི་སྡུག་བསྔལ་ནི་བླའི་ཚེ་རབས་མང་པོའི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ།“Son, a single life’s suffering is easy to bear, that of many lifetimes is not.F.96.a186གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ནས་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་བླངས་ནས་If you take refuge and adopt the precepts in the presence of the Blessed One,F.96.a264ཡང་དག་པར་མ་བསྲུངས་ན་but then do not properly heed them,F.96.a300ཡུན་རིང་པོར་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྡུག་བསྔལ་མནག་པར་བྱ་དགོས་སོ། །you will have to endure suffering as a denizen in the hell realms for a long time to come.”F.96.a392དེས་བསམས་པ། སྡུག་བསྔལ་འདི་བས་ཆེས་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཀྱིས།The young nāga thought, “What suffering could be worse than my present suffering?F.96.a474བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་ལེན་དུ་འགྲོའོ་སྙམ་ནས།I shall take refuge and adopt the precepts in the presence of the Blessed One.”F.96.a554དེ་བྲམ་ཟེའི་ཆ་ལུགས་སུ་མངོན་པར་སྤྲུལ་ནས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་བ་དང་།Conjuring up the appearance of a brahmin, he set off for Jetavana,F.96.a621ཇི་ཙམ་ན་དེས་དགེ་སློང་དག་བསམ་གཏན་དང་། ཀློག་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་བརྩོན་ཞིང་གནས་པ་མཐོང་ངོ་། །where he saw monks applying themselves to and abiding in meditation, recitation, yoga, and concentration.F.96.a727མཐོང་ནས་ཀྱང་དད་པ་སྐྱེས་ཏེ། དེས་བསམས་པ།Upon seeing them, he felt faith and thought,F.96.a772ཇི་ཇེ་དང་པོར་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་བླང་ངམ། འོན་ཏེ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱ་སྙམ་མོ། །“Oh my! Should I first take refuge and adopt the precepts or go forth?”F.96.a844དེས་ཡང་བསམས་པ། རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་On thinking it over, he decided, “I shall go forth,”F.96.a897དེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །and with that he approached a monk and said, “Noble one, I seek to go forth.”F.96.a975དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ནི་གསར་བུ་ཡིན་པས་གནས་བརྟན་གཞན་འགའ་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་སོང་ཤིག །“As I am new, you should go to someone else, an elder.”F.96.a1031དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་གིས་གཞན་ངོ་འཚལ་བ་མ་མཆིས་ཏེ།“Noble one, I do not know anyone else.F.96.a1070འདི་ལྟར་བདག་ཐོག་མར་ཁོ་ནར་འཕགས་པའི་གན་དུ་མཆིས་པས་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་བདག་དགེ་སློང་འགའ་ཞིག་ལ་གཏད་པར་གསོལ།This is my first time in the presence of a noble being, so I ask you, please, introduce me to a monk.”F.96.a1173དགེ་སློང་དེའི་མཁན་པོ་དགོན་པ་པ་ཞིག་དགོན་པ་ན་འདུག་པས་དེས་དེ་ཁྲིད་དེ་དེའི་གན་དུ་སོང་ནས་སྨྲས་པ།As the new monk’s preceptor was a hermit living in the forest, the monk took the nāga disguised as a brahmin to see him and said,F.96.a1303མཁན་པོ་རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་གྱིས་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ།“Preceptor, as this noble son seeks to go forth, I ask that you allow him to go forth.”F.96.a1391དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་The preceptor replied, “My dear sir, the Blessed OneF.96.a1444དགེ་སློང་དག་གཤན་པ་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་ནི་བླའི་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་ཡལ་བར་བོར་བ་ནི་མི་རུང་ངོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས།said, ‘Monks, one could accept being pressed into work as a butcher, but it is not right to leave the life once you have gone forth and
                   been ordained.’F.96.a1596འདི་ཡང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་འགྲོ་བར་འགྱུར་ལ།This brahmin would go to the hellsF.96.b245ཁོ་བོ་ཡང་ལྟུང་བ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བས་ཁོ་བོ་འདི་རབ་ཏུ་མི་འབྱིན་ཏོ། །I too would fall, so I will not ordain him.”F.96.b290དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོས་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་འབའ་ཞིག་མཛོད་ཅིག་དང་། བདག་གིས་འདི་བསླབ་པར་བགྱི་ཞིང་ཀློག་ཏུ་སྩལ་བར་བགྱིའོ། །“Please, preceptor,” the monk replied, “all you need do is allow his going forth and I shall undertake to train and instruct him.”F.96.b421དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་སྨྲས་པ།After the preceptor had allowed the nāga’s going forth and ordained him, the preceptor said to the monk,F.96.b526བཞིན་བཟངས་འདི་ཉིད་ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་པོ་གཅིག་པ་ཡིན།“My dear sir, you and he now share a preceptor.F.96.b574འདི་ཉིད་སློབ་དཔོན་ཡིན་གྱིས་ཁྱོད་ཀྱིས་འདི་ཉིད་ལ་དྲི་བར་བྱ། ཁྱོད་ཀྱིས་འདི་ཉིད་ལ་བཀླག་པར་བྱའོ། །As his instructor, you must quiz him, you must instruct himF.96.b635ཁྱོད་ཀྱིས་འདི་ཉིད་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །and you must train him.”F.96.b660དེས་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་བཀླགས་པས་དེས་དེ་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་ཀློག་ཏུ་གཞུག་པར་བརྩམས་པ་དང་།The monk recited the Ekottarikāgama and then had the nāga repeat it.F.96.b729དེས་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པས་ཁ་ཏོན་དུ་ལྷོགས་ནས་དགེ་སློང་སློབ་དཔོན་དེ་As he did so with great vigor, it took on the cadence of a prayer.F.96.b796ཤིན་ཏུ་མིག་གང་སྟེ་དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།The monk instructor’s eyes lit up with joy and the monk said to the nāga disguised as a brahmin,F.96.b893བཞིན་བཟངས་ཅི་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བསོད་སྙོམས་ལ་འཇུག་པར་བྱའམ། འོན་ཏེ་སོ་སོར།“My dear sir, shall we seek alms together or on our own?”F.96.b951དེས་བསམས་པ། བདག་གིས་མིའི་ཟས་ཀྱིས་འཚོ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས།The nāga disguised as a brahmin thought, “I cannot live on the things humans eat;F.96.b1033བདག་ཀླུའི་གནས་སུ་སོང་ལ་བདུད་རྩི་ཟོས་ཤིང་ཟོས་ཤིང་ཕྱིར་འོང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས།I had better return to the land of nāgas, where I can imbibe ambrosia, and return once I’ve eaten.”F.96.b1133དེས་སྨྲས་པ། སློབ་དཔོན་སོ་སོར་འཇུག་པར་བྱའོ། །“Instructor, let us seek them on our own.”F.96.b1176དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་དེ་ལྟར་གྱིས་ཤིག །དེ་ཀླུའི་གནས་སུ་ལྷའི་བདུད་རྩི་ཟོས་ནས་ཕྱིར་འོང་ངོ་། །“Very well, my dear sir,” replied the monk. The nāga would drink the ambrosia of the gods in the land of nāgas and then return.F.96.b1304ཀླུ་རྣམས་ནི་གཉིད་ཆེ་བ་ཡིན་པས་དེ་གང་གི་ཚེ་གཉིད་ལོག་ནས་As nāgas require a lot of sleep, he would soon fall into slumber.F.96.b1370ལངས་པ་དེའི་ཚེ་ན་དགེ་སློང་དེ་བསོད་སྙོམས་བླངས་ནས་ཕྱིར་འོང་ངོ་། །The monk would return later from his alms round as the nāga was rising from his nap.F.96.b1455ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དགེ་སློང་དེས་བསོད་སྙོམས་གློ་བུར་བ་རྙེད་ནས་དེས་དེ་བླངས་ཏེ་ཕྱིར་འོངས་པ་དང་།One day, the monk received alms right away, took them, and headed home.F.96.b1527ཇི་ཙམ་ན་གནས་ཁང་ན་མགར་བའི་སྦུད་པ་འབུད་པ་ལྟ་བུའི་སྒྲ་ཐོས་ནས་དེས་གཏན་པའི་བུ་ག་ནས་བལྟས་ན།As he drew near, he heard a sound, like a smith pumping his bellows, coming from his hut.F.96.b1617གནས་ཁང་དེ་ཐམས་ཅད་ཀླུའི་ལུས་བསྐྱིལ་བས་གང་བ་མཐོང་ནས་Looking through the keyhole, he saw the entire hut filled with the coiled up body of a nāgaF.96.b1709དེས་སྤྲུལ་པ་སྤྲུལ་པ་ཞེས་སྒྲ་ཕྱུང་བ་དང་། དེ་སྒྲ་ལ་མཁས་པས་and cried out, “A trickster! A shape-shifter!” Understanding well what such words meant,F.96.b1798མྱུར་བ་མྱུར་བ་ཁོ་ནར་སད་ནས་རང་བཞིན་གྱི་ཆ་ལུགས་མི་སྣང་བར་བྱས་ཏེ་དེ་སྤྲུལ་པའི་ཆ་ལུགས་སུ་འདུག་གོ། །the nāga hastily transformed, cloaking his natural appearance and reverting to his conjured look.F.96.b1896དགེ་སློང་དག་ལྷགས་ནས་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། འདི་ཅི་ཡིན།Monks gathered around and asked him, “What is the matter?”F.96.b1955དེས་སྨྲས་པ། སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །“He’s a shape-shifter,” the monk replied.F.97.a1དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པས་རྟག་ཏུ་ཁ་ཏོན་ལ་བརྩོན་པ་ཡིན་ན་They said, “This venerable applies himself diligently, always making an effort in his recitations.F.97.a100ཅི་ཁྱོད་འདི་ལ་སེར་སྣ་བྱེད་དམ།Why do you begrudge him?”F.97.a126དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་སེར་སྣ་མི་བྱེད་དེ། འདི་ལྟར་འདི་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །“I do not begrudge him in the least. It is just that he’s a shape-shifter.”F.97.a202དེ་དག་ཕན་ཚུན་སྨྲ་བ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱང་ཕྱོགས་དེར་གཤེགས་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།While they were conferring, the Blessed One passed by and inquired,F.97.a270འདི་ཅི་ཡིན།“What is the matter?”F.97.a292དགེ་སློང་དག་གིས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་སྤྲུལ་པ་ལགས་སོ། །“Blessed One, he’s a shape-shifter.”F.97.a329བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་སྤྲུལ་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས།The Blessed One replied, “A shape-shifter is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya; therefore,F.97.a437དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་སྤྲུལ་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །I would exclude shape-shifters from this Dharma and Vinaya.F.97.a497འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you,F.97.a551དེས་དེ་ལ་སྤྲུལ་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །ask him, ‘You are not a shape-shifter, are you?’F.97.a600མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.F.97.a672དགེ་སློང་དག་ཀླུའི་རང་བཞིན་ལྔ་པོ་འདི་དག་ཡིན་ལ་ལྷག་མ་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །Monks, a nāga’s nature is characterized by five things; the rest are emanations.F.97.a753ལྔ་གང་ཞེ་ན།What are these five?F.97.a774རང་བཞིན་གྱིས་སྐྱེ་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་འཆི་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་ཉལ་བ་དང་།Nāgas are born a natural birth, they die a natural death, they sleep a natural sleep,F.97.a860རང་བཞིན་གྱིས་ཟ་བ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འཁྲིག་པའི་ཆོས་སྟེན་པར་བྱེད་པའོ། །they are nourished naturally, and they procreate naturally—these are the qualities they exhibit.”F.97.a958བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། བཞིན་བཟངས་ཁྱོད་ཀྱིས་ཕུང་པོ་འདི་དག་གིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་ཐོབ་པར་མི་ནུས་ཀྱིས།The Blessed One said to the nāga, “My dear sir, with this body of yours you cannot attain any of a host of qualities,F.97.a1076དགེ་སློང་རྣམས་ལ་མ་འཚེ་བར་སོང་ཤིག །so leave and do no harm to the monks.”F.97.a1115དེས་བསམས་པ། འབབས་པར་ག་ལ་བྱ་སྙམ་ནས་དེས་སཱ་ལའི་དགོན་པ་ཞིག་ཏུ་སོང་ནས་གཙུག་ལག་ཁང་རྟ་བབས་མཐོན་པོ་དང་ལྡན་པ།The nāga, not knowing where he might wind up, eventually came upon a forest of śāla trees, where he conjured up a monastery with a high
                   gate,F.97.a1257མཐོངས་ཁུང་དང་། སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་དང་། ལན་ཀན་གྱིས་བརྒྱན་པ།skylights, and latticed windows. It was adorned with balustrades,F.97.a1323སྙིང་དང་མིག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ།beguiling to the heart and beautiful to the eye,F.97.a1372མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་སུ་གྱུར་པ། ཁྲི་དང་། ཁྲིའུ་དང་། ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞིག་སྤྲུལ་ཏེwith a staircase to the upper level, and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.97.a1465དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་། འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་དོ། །To visiting monks and wanderer monks, he provided all the supplies they needed.F.97.a1545རྒན་ཞུགས་ཤིག་གཙུག་ལག་ཁང་དེར་དབྱར་གནས་ནས་མཉན་ཡོད་དུ་སོང་ངོ་། །After passing the rainy season at the monastery, a retired devotee left for Śrāvastī,F.97.b87དྲུག་སྡེ་དག་གི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་where, as was their wont, the group of six disciples thought,F.97.b149འདིར་བདག་ཅག་གིས་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་འོངས་ཤིང་ལྷགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ཆོས་བསྟན་པར་བྱ།“Here, it is we who teach the Dharma to the brahmins and householders that come and assemble.F.97.b243རྒོལ་བ་དག་ཀྱང་ཚར་གཅད་པར་བྱ། རང་གི་གྲགས་པ་ཡང་བསྒྲག་པར་བྱའོ། །It is we who trounce our adversaries and it is we who spread the fame of our order.”F.97.b602དེས་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་རྒན་ཞུགས་མགོ་སྤྲ་བའི་མེ་ཏོག་ལྟར་སྐྱ་བ་སྨིན་མ་འཕྱང་བ་ཞིག་འོང་བ་དེ་མཐོང་ནས་When he saw, approaching off in the distance, a retired devotee with a head as white as an āgati flower and drooping eyebrows,F.97.b328སྙམ་པས་དྲུག་སྡེ་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བསAs the group of six did whatever their self-appointed duties called for,F.97.b401་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་སྒོ་སྟོང་པར་མི་འཇོག་པས་they would never leave the gate into Jetavana unattended.F.97.b459ཉེ་དགའ་ནང་པར་སྔར་ལངས་ཏེ་སོ་ཤིང་བོར་ནས་སྣམ་སྦྱར་དམར་སེར་གྱོན་ཏེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་སྒོ་ན་འཆག་ཅིང་འདུག་གོ།Upananda rose early one morning, cast aside his toothbrush, donned his orange ceremonial robe, and took up his post at the gate into
                   Jetavana.F.97.b729དེས་བསམས་པ། འདི་ནི་དགེ་སློང་གནས་བརྟན་འགའ་ཞིག་ཡིན་གོར་མ་ཆག་སྙམ་ནས་Upananda thought, “No doubt this is one of our elder monks.”F.97.b790དེས་བསུ་སྟེ་གནས་བརྟན་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་ཞེས་བྱས་པ་དང་Going out to greet him, he said, “Welcome, elder, welcome.”F.97.b850དེས་སྨྲས་པ། སློབ་དཔོན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །“Homage to you, instructor,” replied the retired devotee.F.97.b908ཉེ་དགའས་བསམས་པ། ཀྱེ་མ་འདི་ནི་རྒན་ཞུགས་ཞིག་སྟེ།Upananda thought, “My! Why, I don’t recognize this retired devotee as one of our instructors,F.97.b1002སློབ་དཔོན་ཡང་མི་ཤེས། མཁན་པོ་ཡང་མི་ཤེས་སོ་སྙམ་ནས་nor do I recognize him as one of our preceptors.”F.97.b1052དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ག་ལས་འོངས།Upananda then asked him, “Retired devotee, where have you come from?”F.97.b1122སཱ་ལའི་དགོན་པ་ནས་སོ། །“From the śāla forest.”F.97.b1146ཅི་དེ་ན་གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དམ།“Why? Is there a monastery there?”F.97.b1802ཉེ་དགའས་སྨྲས་པ། ཡོད་དེ། སཱ་ལའི་དགོན་པ་ན་གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དོ།“Indeed I have. There is a monastery in the śāla forest.”F.97.b1774ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོས་པ་ཅུང་ཞིག་ཡོད་དམ།“Have you heard some news?”F.97.b1688དག་ལ་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་བདག་ཅག་གིས་ཡུན་ཇི་སྲིད་ཀྱིས་བྲེལ་བ་སྤང་བར་བྱ།said to the group of six, “We venerables must put off our other business for a time.”F.97.b1646ཉེ་དགའ་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་སོང་སྟེ་དྲུག་སྡེ་So Upananda went to the assembly hall andF.97.b1520དྲུག་སྡེ་དག་གི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་གང་ཅུང་ཟད་ཅི་ཐོས་པ་དེ་ཕྱེ་འབྲེད་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་གཅིག་ཏུ་འདུས་ནས་ཕན་ཚུན་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་As was their wont, when one among the group of six heard the slightest news they all gathered in the afternoon to discuss it.F.97.b1372དེ་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ནོ། །དེ་ན་ཅི་ཡོད།“It is a monastery.” “What’s there?”F.97.b1409དེ་ན་དགེ་སློང་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་གནས་ཏེ།“A monk caretaker lives thereF.97.b1439དེས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་དོ།and provides visiting monks and wanderer monks with all the supplies they need.”F.97.b1324གང་ན་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ནི་ཕོངས་པ་ཡིན་ནོ།but if it lacks all the trappings, it is poor.”F.97.b1279གང་ན་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་ནི་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ལ།If it is fully outfitted, it is a monastery,F.97.b1245གཙུག་ལག་ཁང་ནི་ཅི་འདྲ། ཕོངས་པ་ནི་ཅི་འདྲ།“What is it like? How is it poor?F.97.b1181དེས་སྨྲས་པ། གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དོ། །ཅི་དེ་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་ཕོངས་པ་ཡིན། །“Yes, there is.” “What type is it?” “Oh, it is but a poor one.”F.98.a59དེ་ན་ཅི་ཡོད། དེ་ན་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་གནས་ཏེ།“What’s there?” “A monk caretaker lives thereF.98.a105དེས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་ཀྱིས།and provides visiting monks and wanderer monks with all the supplies they need.F.98.a185ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་དེར་འདོང་ངོ་། །Come, let us pay a visit.”F.98.a212དེ་དག་དེར་འདོང་བ་དང་། དེས་དེ་དག་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་འོང་བ་མཐོང་ནས་The expelled nāga, who was now disguised as an elderly monk caretaker, saw the six approaching from off in the distance,F.98.a333དེས་བསམས་པ། གནས་ངན་ལེན་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དེ་དག་འདིར་འོངས་སོ་སྙམ་མོ། །and thought, “So those rogues have come here.F.98.a379དེས་ཡང་བསམས་པ། བདག་གིས་འདི་དག་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟབས་ན། འདི་དག་གིས་བདག་ལ་ཅི་བྱར་ཡོད་སྙམ་ནས།How would they treat me if I were to provide them with all the supplies they need?”F.98.a463དེས་དེ་དག་ལ་རྒན་རིམས་ཀྱིས་གནས་མལ་ཡང་ཏོག་དང་། ཁང་པ་བརྩེགས་པ་དག་བསྐོས་ཤིང་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་བསྟབས་སོ། །With that thought, he allocated, in order of seniority, canopied beds and terraced cottages and provided them with all the supplies they
                   needed.F.98.a608དེ་དག་ཉི་མ་ཉུང་ཤས་ཤིག་འཁོད་ནས་སྨྲས་པ།A few days after they had settled in, they said,F.98.a657དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་རྒན་ཞུགས་འདི་ལ་འདུ་བ་ཡང་མི་སྣང་འགོད་པ་ཡང་མི་སྣང་བས་བདག་ཅག་གིས་འདི་ལ་གྲངས་དག་འདེབས་སུ་གཞུག“Nanda and Upananda, this retired devotee has no obvious source of income, nor any obvious record of allocations.F.98.a771གོ་ཞེས་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།We should make him account for what is here.”F.98.a817རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ལ་འདུ་བ་ཡང་མི་སྣང་།They said to him, “Retired devotee, you have no obvious source of income,F.98.a891འགོད་པ་ཡང་མི་སྣང་བས་ཚུར་ཤོག་གྲངས་ཐོབ་ཤིག །nor any obvious record of allocations. Come and account for them.”F.98.a958དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དག་ཅུང་ཟད་ཉམས་པའམ་གཅིག་ཏུ་མ་གྱུར་ཏམ།“Noble ones,” he replied, “are you merely displeased or utterly disappointed?”F.98.a1037དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཉམས་པར་མ་གྱུར་ཏེ་“We are not just ‘merely displeased,’F.98.a1671དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག །Retired devotee, we order you to comply.”F.98.a1549དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་ཉིན་ཞག་བདུན་གྱིས་རྒན་ཞུགས་འདིས་ཅི་ཞིག་ཟོས་པར་གྱུར་ཏེ་དེ་བཞིན་བྱའོ། །The group declared, “Nanda and Upananda, record whatever supplies this retired devotee receives over the next seven days.F.98.a1525དེས་སྨྲས་པ། ཉིན་ཞག་བདུན་ནའོ། །“How about seven days?”F.98.a1452དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། མི་རུང་ངོ་། །དེས་སྨྲས་པ། ཟླ་བ་བདུན་ནའོ། །དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། མི་རུང་ངོ་། །“That’s impracticable.” “How about seven months?” “Still impracticable.”F.98.a1427དེས་སྨྲས་པ། ལོ་བདུན་ནའོ། །“How about seven years?”F.98.a1341དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ལོ་བཅུ་གཉིས་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་གཙུག་ལག་ཁང་འདི་སྒོ་འཕར་ཡང་ཟོས་པར་འགྱུར་རོ། །“Retired devotee, in twelve years even the doors of this temple will have collapsed.”F.98.a1272དེས་སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་དག་གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་བགྱིའོ། །ཇི་ཙམ་ན་བྱ། ལོ་བཅུ་གཉིས་ནའོ།“Elders, I will comply. How long must I keep records? Twelve years?”F.98.a1127དྲུག་སྡེ་དག་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཉིད་དུ་དབྱར་གནས་ན་དེ་དག་གིས་འདུ་བ་ཡང་མི་ཤེས། འགོད་པ་ཡང་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་བདག་ཅག་སྨད་པར་འགྱུར་རོ།‘The group of six passed the rainy season at that very monastery and yet they know nothing of its income and know nothing of its
                   allocations.’ ”F.98.a1075ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་for our brethren would denounce us if it were said,F.98.b165དེས་བསམས་པ། ཞག་བདུན་ལོན་ན་གཙུག་ལག་ཁང་འདི་མི་སྣང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས། །The nāga, disguised as the retired devotee, thought, “I shall make this monastery disappear once the seven-day period is up.”F.98.b481དྲུག་སྡེ་དག་གིས་དེ་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When the group of six saw this they said,F.98.b411ལ་ལ་ལ་ནི་རྔུལ་ཟན། ལ་ལ་ལ་ནི་ལྷུང་བཟེད། ལ་ལ་ལ་ནི་ལྷུང་བཟེད་ཆུང་ངུ་འབུལ་བར་བྱེད་དོ།to some undershirts, to some begging bowls, and to some small plates.F.98.b291དེས་དེ་ནས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་དེས་པ་དེས་པ་རྣམས་ལ་ལ་ལ་ལ་ནི་སྣམ་སྦྱར་འབུལ་བར་བྱེད། ལ་ལ་ལ་ནི་བླ་གོས། ལ་ལ་ལ་ནི་ཤམ་ཐབས།To some of the poorer brethren, the nāga proceeded to offer ceremonial robes, to some upper robes, to some lower robes,F.98.b523དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་རྒན་ཞུགས་འདི་ཕྱོགས་ཚོལ་གྱིས་ཞག་བདུན་འདས་ནས་ཕྱོགས་དང་བཅས་ནས་རྩ་ནས་གདོན་ཏོ། །“Nanda and Upananda, investigate this retired devotee and after seven days, evict him along with his partisans.”F.98.b764དེ་དག་ཀྱང་ས་སྒྲེ་བོ་ལ་ཉལ་ཞིང་འཁོད་ནས་སྨྲས་པ། །The group of six, who awoke from their sleep on a piece of dry ground, said,F.98.b636དེས་ཀྱང་ཞག་བདུན་འདས་ནས་དེ་དག་ཉལ་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་མི་སྣང་བར་བྱས་ནས་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་སོང་ངོ་།After seven days had passed, the retired devotee made the monastery vanish as the group of six slept, and fled to the seashore.F.98.b841དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་ལོངས་ལ་རྡོ་རྒྱུས་ལོང་ཤིག་དང་གྲངས་འདེབས་སུ་གཞུག་གོ། །“Nanda and Upananda, get up and fetch some chalk so we may check the accounts.”F.98.b921དེ་དག་གིས་ཇི་ཙམ་ན་བདག་ཅག་ས་སྒྲེ་བོ་ལ་ཉལ་བར་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When they noticed they had been sleeping on a piece of dry ground, they realized,F.98.b1237བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།the Blessed One replied,F.98.b1153སུ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།When the monks asked the Blessed One, “Who was this being? A god, a nāga, a yakṣa?”F.98.b1098གཙུག་ལག་ཁང་མི་སྣང་བར་བྱས་ཏེ་སོང་བ་དེ་ལྷའམ། ཀླུའམ། གནོད་སྦྱིན་ནམ།causing him to flee and make his monastery disappear.”F.98.b1003བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་མངོན་པར་དད་པ། སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་། དགེ་འདུན་ལ་མཆོད་པ་བྱེད་པ་ཞིག་བདག་ཅག་གིས་ཐོ་བཙམས་ནས་“We have opposed one who trusted in the Blessed One and served the Buddha, Dharma, and Saṅgha,F.98.b1262དགེ་སློང་དག་དགེ་སློང་ཞལ་ཏ་བྱེད་པ་དེ་ནི་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ།“That monk caretaker was a shape-shifter and yet this was so:F.98.b1324གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དྲུག་སྡེ་དག་གིས་ཐོ་བཙམས་པར་མ་གྱུར་ན་བསྟན་པ་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་།
                   དགེ་འདུན་དག་ལ་མཆོད་པ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །if the group of six had not opposed him, he would have served the Buddha, Dharma, and Saṅgha for as long as the teachings remained.”F.98.b1457བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The Blessed One reflected,F.98.b1484ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་གཙུག་ལག་ཁང་གང་ན་འདུ་འགོད་མི་མངོན་པ་དེར་གྲངས་འདེབས་སུ་འཇུག་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་“All those shortcomings ensue from the monks’ forcing him to account for the monastery’s income and allocations that had no obvious source
                   or recipient.”F.98.b1638བཀའ་སྩལ་པ། དེ་ལྟ་བས་ན་གང་ན་འདུ་བ་ཡང་མི་མངོན་འགོད་པ་ཡང་མི་མངོན་པ་དེར་The Blessed One then decreed, “A monk should not be forced to account for income and allocations with no obvious source and
                   recipients.F.98.b1774ཡང་དགེ་སློང་གིས་གྲངས་འདེབས་སུ་གཞུག་པར་མི་བྱའོ། །གང་ན་འདུ་བ་ནི་མངོན་ལ་འགོད་པ་མི་མངོན་པ་དེར་A monk should not be forced to account for those items for which the receipt is evident but its allocation is obscure.F.99.a1952ཉེ་དགའས་བསམས་པ། ཀྱེ་མ་འདི་ནི་རྒན་ཞུགས་ཤིག་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཡང་མི་ཤེས་མཁན་པོ་ཡང་མི་ཤེས་སོ་སྙམ་ནས།Upananda thought, “My! I don’t recognize this retired devotee as one of our instructors, nor do I recognize him as one of our
                   preceptors.”F.99.a1802དེས་བསམས་པ། འདི་ནི་དགེ་སློང་གནས་བརྟན་འགའ་ཞིག་ཡིན་གོར་མ་ཆག་སྙན་ནས་Upananda thought, “No doubt this is one of our elder monks.” Going out to greet him,F.99.a1887དེས་དེ་བསུ་སྟེ་གནས་བརྟན་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་ཞེས་བྱས་པ་དང་དེས་སྨྲས་པ། སློབ་དཔོན་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །he said, “Welcome, elder, welcome.” “Homage to you, instructor.”F.99.a1675དེས་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་རྒན་ཞུགས་མགོ་སྤྲ་བའི་མེ་ཏོག་ལྟར་སྐྱ་བ་སྨིན་མ་འཕྱང་བ་ཞིག་འོང་བ་དེ་མཐོང་ནས་When he saw, approaching off in the distance, a retired devotee with a head as white as an āgati flower and drooping eyebrows,F.99.a1398རང་གི་གྲགས་པ་ཡང་བསྒྲག་པར་བྱའོ་སྙམ་པས་དྲུག་སྡེ་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་སྒོ་སྟོང་པར་མི་འཇོག་པས་As the group of six did whatever their self-appointed duties called for, they would never leave the gate into Jetavana unattended.F.99.a1529ཉེ་དགའ་ནང་པར་སྔར་ལངས་ཏེ་སོ་ཤིང་བོར་ནས་སྣམ་སྦྱར་དམར་སེར་གྱོན་ཏེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་གྱི་སྒོ་ན་འཆག་ཅིང་འདུག་གོ། །One day, Upananda rose early in the morning, cast aside his toothbrush, donned his orange mantle, and took up his post at the gate into
                   Jetavana.F.99.a256གང་ན་འགོད་པ་ནི་མངོན་ལ་འདུ་བ་མི་མངོན་པ་དེར་ཡང་དགེ་སློང་གིས་གྲངས་འདེབས་སུ་གཞུག་པར་མི་བྱའོ། །A monk should not be forced to account for those items of which the allocation is evident but its receipt is obscure.F.99.a374གང་ན་འདུ་བ་དང་འགོད་པ་མངོན་པ་དེར་ནི་དགེ་སློང་གིས་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཚོད་རིག་པར་བྱའོ།།A monk should mindfully and attentively monitor those items of which both the receipt and its allocation are evident.”F.99.a1220འདིར་བདག་ཅག་གིས་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་འོངས་ཤིང་ལྷགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ཆོས་བསྟན་པར་བྱ། རྒོལ་བ་དག་ཀྱང་ཚར་གཅད་པར་བྱ། །“Here, it is we who teach the Dharma to the brahmins and householders who come and assemble. It is we who trounce our adversaries and it is
                   we who spread the fame of our order.”F.99.a1175དྲུག་སྡེ་དག་གི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་As was their wont, the group of six thought,F.99.a1089རྒན་ཞུགས་ཤིག་གཙུག་ལག་ཁང་དེར་དབྱར་གནས་ནས་མཉན་ཡོད་དུ་སོང་ངོ་། །After passing the rainy season at the monastery, a retired devotee left for Śrāvastī.F.99.a980དེ་དག་གིས་དེ་ལ་ཆོས་ཐོས་ནས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་དོ།After hearing the Dharma, they provided visiting monks and wanderer monks with all the supplies they needed.F.99.a851དེར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཀླུ་དག་བྲམ་ཟེ་དང་། ཁྱིམ་བདག་གི་ཆ་བྱད་ཀྱིས་མངོན་དུ་ལྷགས་ནས་དེ་དག་དེ་ལ་ཆོས་ཉན་པར་བྱེད་དོ།Ocean nāgas, in the guise of brahmins and householders, gathered there and listened to the shape-shifting nāga teach the Dharma.F.99.a493དེའི་འོག་ཏུ་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་སོང་སྟེ་After his encounter with the group of six, the shape-shifting nāga fled to the seashore,F.99.a582གཙུག་ལག་ཁང་རྟ་བབས་མཐོན་པོ་དང་ལྡན་པ། མཐོངས་ཁུང་དང་སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་དང་ལྡན་པ། ལན་ཀན་གྱིས་བརྒྱན་པ། སྙིང་དང་མིག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ།
                   མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་སུ་གྱུར་པ། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཉིས་པ་ཞིག་སྤྲུལ་ཏེ།where he conjured up a second monastery with a high gate, skylights, and latticed windows. It too was adorned with balustrades, beguiling
                   to the heart and beautiful to the eye, with a staircase to the upper level and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.99.b140དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ག་ལས་འོངས།Upananda then said to him, “Retired devotee, where have come from?”F.99.b208རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་ནས་སོ། །“I’ve come from the seashore.”F.99.b239ཅི་དེ་ན་གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དམ།“Why? Is there a monastery there?”F.99.b274དེས་སྨྲས་པ། གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དོ། །“Yes, there is,” he replied.F.99.b303ཅི་དེ་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་ཕོངས་པ་ཡིན།“What type is it?” “Oh, it is but a poor one.”F.99.b350གཙུག་ལག་ཁང་ནི་ཅི་འདྲ། ཕོངས་པ་ནི་ཅི་འདྲ།“What is the monastery like? How is it poor?F.99.b395གང་ན་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པ་ནི་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ལ། གང་ན་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་དེ་ནི་ཕོངས་པ་ཡིན་ནོ། །If it is fully outfitted, it is a monastery, but if it lacks all the trappings, it is poor.”F.99.b488དེ་གཙུག་ལག་ཁང་ཡིན་ནོ། །དེ་ན་ཅི་ཡོད།“It is a monastery.” “What’s there?”F.99.b525དེ་ན་དགེ་སློང་ཆོས་སྨྲ་བ་གནས་ཏེ། དེ་དེ་ན་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་ཅིང་“A monk preacher lives there, where he teaches the Dharma to brahmins and householders.F.99.b613དེ་དག་གིས་དེ་ལ་ཆོས་ཐོས་ནས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་དོ། །After hearing the Dharma, they provide visiting monks and wanderer monks with all the supplies they need.”F.99.b720དྲུག་སྡེ་དག་གི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་གང་ཅུང་ཟད་ཅི་ཐོས་པ་དེ་ཕྱི་འབྲེད་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཚེ་གཅིག་ཏུ་འདུས་ནས་ཕན་ཚུན་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་As was their wont, when one among the group of six heard the slightest news they all gathered in the afternoon to discuss it.F.99.b846ཉེ་དགའ་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་སོང་སྟེ་དྲུག་སྡེ་དག་ལ་སྨྲས་པ།So Upananda went to the assembly hall and said to the group of six,F.99.b914ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་བདག་ཅག་གིས་ཡུན་ཇི་སྲིད་ཀྱིས་བྲེལ་བ་སྤང་བར་བྱ།“We venerables must put off our other business for a time.”F.99.b974ཁྱོད་ཀྱིས་ཐོས་པ་ཅུང་ཞིག་ཡོད་དམ། ཉེ་དགའས་སྨྲས་པ་ཡོད་དེ།“Have you heard some news?” “Indeed I have,” Upananda replied.F.99.b1037རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་ན་གཙུག་ལག་ཁང་ཡོད་དོ། །དེ་ན་ཅི་ཡོད།“There is a monastery on the seashore.” “What’s there?”F.99.b1181དེ་དག་གིས་དེ་ལས་ཆོས་ཐོས་ནས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྟོབས་པར་བྱེད་ཀྱིས།Upon hearing the Dharma from him, they provide visiting monks and wanderer monks with all the supplies they need.F.99.b1295ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་དེར་འདོང་ངོ་། །Come, let us pay a visit.”F.99.b1322དེ་དག་དེར་དོང་བ་དང་། དེས་དེ་དག་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་འོང་བ་མཐོང་ནས་The debarred nāga, now disguised as a monk preacher, saw the six approaching from off in the distance,F.99.b1425དེས་བསམས་པ། གནས་ངན་ལེན་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དེ་དག་འདིར་ཡང་འོངས་སོ་སྙམ་མོ། །and thought, “Ah! Those rogues have arrived.F.99.b1470དེས་ཡང་བསམས་པ། བདག་འདི་དག་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་རག་ལུས་པ་མེད་ན་འདི་དག་གིས་བདག་ལ་ཅི་བྱར་ཡོད་སྙམ་མོ། །What would they do if I refused to demurely acquiesce to them?”F.99.b1534དེས་ནས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཀླུ་ད་དག་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་གི་ཆ་ལུགས་ཀྱིས་མངོན་དུ་ལྷགས་པ་དང་། དེས་དེ་དག་ལ་ཆོས་བསྟན་ཏོ། །The ocean nāgas, in the guise of brahmins and householders, then gathered there and he taught them the Dharma.F.99.b1645དེ་དག་གིས་དེ་ལས་ཆོས་ཐོས་ནས་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དང་འགྲོ་བར་ཆས་པ་རྣམས་ལ་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟབས་པ་དང་དྲུག་སྡེ་After hearing the Dharma, they provided the visiting monks and wanderer monks with all the supplies they needed,F.100.a225དག་གིས་སྨྲས་པ། དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་རྒན་ཞུགས་འདིས་ཅི་ཞིག་ཤེས།at which point the group of six said, “Nanda and Upananda, what does this retired devotee know?”F.100.a322གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའོ། །“The Ekottarikāgama.”F.100.a344འདི་ནི་རེ་ཞིག་རྫུབས་པས་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ཆོས་སྟོན་གྱིས་དགེ་སློང་འདི་དག་ནི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ཆོས་སྒྲོགས་པ།
                   རིགས་པ་དང་གྲོལ་བའི་སྤོབས་པ་ཅན་ཤ་སྟག་ཡིན་ན། ཅིའི་ཕྱིར་འདི་དག་ལ་གསོལ་བ་མི་འདེབས།“If these monks here are all versed in the three piṭakas, are teachers of Dharma in their own right, and possessed of intelligence and
                   untrammeled confidence, why does he, a savant who can only teach the Ekottarikāgama, not request teachings from them?”F.100.a598དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ཀྱིས་ཅི་ཤེས། དེས་སྨྲས་པ། །They said to the nāga, disguised as the monk preacher, “What do you know, retired devotee?”F.100.a712དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། རྒན་ཞུགས་ཁྱོད་ནི་རེ་ཞིག་རྫུབས་པས་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ཆོས་སྟོན་གྱི།“You are a savant who only teaches the Ekottarikāgama whileF.100.a772དགེ་སློང་འདི་དག་ནི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ཆོས་སྒྲོགས་པ། རིགས་པ་དང་གྲོལ་བའི་སྤོབས་པ་ཅན་ཤ་སྟག་ཡིན་ན།these monks here are all versed in the three piṭakas, are teachers of Dharma in their own right, and possessed of intelligence and
                   untrammeled confidence.F.100.a927ཅིའི་ཕྱིར་འདི་དག་ལ་གསོལ་བ་མི་འདེབས།Why do you not request teachings from them?”F.100.a972དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དག་བདག་གིས་བཟློག་གམ་ཅི་ན་ཁྱེད་ཅིའི་ཕྱིར་ཆོས་མི་སྟོན།“What? Nobles ones, do I stop them? Why do you not teach the Dharma?”F.100.a1042དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་རྒན་ཞུགས་འདི་བདག་ཅག་དང་མི་མཐུན་པར་བྱེད་ཀྱིས་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་ལས་བྱའོ། །“Nanda and Upananda, this retired devotee is at odds with us. We will act to evict him.”F.100.a1131དེས་བསམས་པ། གལ་ཏེ་བདག་ལ་གནས་ནས་དབྱུང་བའི་ལས་བྱས་ན་ཀླུའི་གནས་སུ་ཡང་སྐབས་མི་རྙེད་དོ་སྙམ་ནས་Thinking, “If they move to evict me, I won’t find a place among the nāgas either,”F.100.a1214དེས་དེ་དག་ཉལ་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་མི་སྣང་བར་བྱས་ཏེ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་ཞུགས་སོ། །then, while the group of six were sleeping, the nāga made the monastery vanish and slipped into the ocean.F.100.a1321དེ་དག་བྱེ་མའི་ཐང་ལ་ཉལ་ཞིང་འཁོད་འཁོད་ནས་སྨྲས་པ།On waking on the sandy beach, the group of six said,F.100.a1374དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་ལོངས་ལ་སེང་གེའི་ཁྲི་ཤོམས་ཤིག་དང་ཆོས་བསྟན་པར་བྱའོ། །“Nanda and Upananda, get up and erect a lion throne from which we shall teach the Dharma.”F.100.a1465དེ་དག་གིས་ཇི་ཙམ་ན་བདག་ཅག་བྱེ་མའི་ཐང་ལ་ཉལ་བ་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།When they noticed they had slept on a sandy beach, they said,F.100.a1527བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་མངོན་པར་དད་པ། སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་།
                   དགེ་འདུན་ལ་མཆོད་པ་བྱེད་པ་ཞིག་བདག་ཅག་གིས་ཐོ་བཙམས་ནས་གཙུག་ལག་ཁང་མི་སྣང་བར་བྱས་ཏེ་སོང་བ་དེ་“We opposed one who trusted in the Blessed One and served the Buddha, Dharma, and Saṅgha, causing him to flee and make his monastery
                   disappear.”F.100.a1672ལྷའམ། ཀླུ་འམ། གནོད་སྦྱིན་ནམ། སུ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།When the monks asked the Blessed One, “Who was this being? A god, a nāga, a yakṣa?”F.100.a1757བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་དགེ་སློང་ཆོས་སྨྲ་བ་དེ་ནི་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ།he Blessed One replied, “That monk preacher was a shape-shifter and yet this was so:F.100.b171གལ་ཏེ་དགེ་སློང་དྲུག་སྡེ་དག་གིས་ཐོ་བཙམས་པར་མ་གྱུར་ན་བསྟན་པ་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་སངས་རྒྱས་དང་། ཆོས་དང་།
                   དགེ་འདུན་དག་ལ་མཆོད་པ་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །If the group of six monks had not opposed him, he would have served the Buddha, Dharma, and Saṅgha for as long as the teachings
                   remained.”F.100.b310བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།The Blessed One thought,F.100.b335ཉེས་དམིགས་གང་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་མ་གསོལ་བར་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་བཀའ་སྩལ་པ།“All those shortcomings ensue from the monks’ teaching without being requested to do so.”F.100.b425དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་མ་གསོལ་བར་ཆོས་བསྟན་པར་མི་བྱའོ། །With that he said, “A monk should not teach without first having been asked to do so.F.100.b511དགེ་སློང་མ་གསོལ་བར་ཆོས་སྟོན་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If a monk teaches without first having been asked to do so, a serious breach occurs.F.100.b596དེའི་ངོར་མགྲོན་དུ་བོས་པ་ལ་ནི་ལྟུང་བ་མེད་དོ། །If he is invited to do so, then no transgression ensues.”F.100.b724མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་སངས་རྒྱས་འཚོ་ཞེས་བྱ་བ་ཕྱུག་པ་ནོར་མང་བ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བ་ཞིག་འདུག་པ་Buddharakṣita, a wealthy householder with much riches and goods who lived in Śrāvastī,F.100.b811དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །took a wife of equal caste and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.100.b911ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་གདུལ་བ་ལ་ལྟོས་པས་དེའི་ཁྱིམ་དུ་སོང་སྟེ།Looking to guide them, the venerable Śāriputra went to their house andF.100.b982དེས་ཁྱིམ་བདག་དེ་ཆུང་མ་དང་བཅས་པ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བསླབ་པའི་གཞི་དག་ལ་བཞག་གོ། །enjoined the householder and his wife to seek refuge and pledge to uphold the precepts.F.100.b1070ཇི་ཙམ་ན་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཁྱིམ་བདག་དེའི་ཆུང་མ་ལ་སེམས་ཅན་ཞུགས་པར་གྱུར་ཏོ། །Some time afterwards, the householder’s wife conceived a child.F.100.b1134ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་སེམས་ཅན་དེ་ངེས་པར་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་ནས་Knowing this being was certain to become one of the fortunate, the venerable ŚāriputraF.100.b1221ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་མེད་པར་དེའི་ཁྱིམ་དུ་སོང་བ་དང་ཁྱིམ་བདག་དེས་རྐང་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྨྲས་པ།visited the family without any ascetic attendants in his wake. Prostrating at his feet, the householder asked,F.100.b1332ཅི་འཕགས་པ་ལ་སླད་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་མ་མཆིས་སམ། །“Does the noble one have no ascetic attendants?”F.100.b1690དེས་སྨྲས་པ། ཁྱིམ་བདག་ཐབས་ཡིན་ནོ། །“Householder, I accept.”F.100.b1715དེ་ཟླ་བ་བརྒྱད་དམ་དགུ་འདས་པ་དང་ཁྱེའུ་གཟུགས་བཟང་བ། བལྟ་ན་སྡུག་པ།After eight or nine months had passed a boy was born, well proportioned, pleasing to the eye,F.100.b1595གལ་ཏེ་བུ་ཕོ་ཞིག་བཙས་པར་གྱུར་ན་དེ་བདག་གིས་འཕགས་པའི་སླད་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་དུ་འབུལ་ལོ།If she should give birth to a boy, I will offer him as an ascetic attendant to the noble one.”F.100.b1550འཕགས་པ་བདག་གི་མཆིས་འབྲང་འདི་ལ་སེམས་ཅན་ཞིག་ཞུགས་པར་གྱུར་གྱིས།“Noble one, my spouse has conceived a child.F.100.b1473འདི་ལྟར་ཁྱོད་ལྟ་བུ་དག་ལས་ཐོབ་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ཁོ་བོའི་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་དུ་འགྱུར་རོ།It’s those who issue from people like you who become my ascetic attendants.”F.100.b1381དེས་སྨྲས་པ། ཁྱིམ་བདག་ཅི་ཁོ་བོའི་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་རྩྭ་ཀ་ཤའི་བྱིངས་སམ། ཀུ་ཤའི་བྱིངས་ནས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རམ།“Householder,” he replied, “do you think my ascetic attendants simply sprout up like weeds?F.101.a95མཛེས་པ། གསལ་བ། གསེར་གྱི་མདོག་འདྲ་བ། མགོ་གདུགས་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པ།handsome, radiant, with a golden complexion, a head shaped well like a parasol,F.101.a175ལག་པ་རིང་བ། དཔྲལ་བའི་དབྱེས་ཆེ་བ། སྨིན་མ་འཇར་བ། སྣའི་གཟངས་མཐོ་བ་ཞིག་བཙས་སོ། །long arms, a broad forehead, eyebrows that meet, and a prominent nose.F.101.a246བཙས་ནས་དེའི་ཉེ་དུ་དག་འདུས་ཤིང་ལྷགས་ནས་དེ་ཉི་མ་བདུན་གསུམ་ཉི་ཤུ་གཅིག་ཏུ་བཙས་པའི་བཙས་སྟོན་རྒྱ་ཆེར་བྱས་ནས་Three weeks, or twenty-one days, after the birth, relatives came and gatheredF.101.a324ཁྱེའུ་མིང་ཅིར་གདགས་ཞེས་མིང་འདོགས་པར་བྱེད་དོ། །to celebrate his birth in grand style, during which time they discussed what name should be chosen for the boy.F.101.a436གཞན་དག་གིས་སྨྲས་པ།
                   ཁྱེའུ་འདི་སངས་རྒྱས་འཚོའི་བུ་ཡིན་པས་ཁྱེའུ་འི་མིང་དགེ་འདུན་འཚོར་གདགས་སོ་ཞེས་དེའི་མིང་དགེ་འདུན་འཚོ་ཞེས་བྱ་བར་བཏགས་སོ། །Some said, “Since the boy is Buddharakṣita’s son, the boy should be named Saṅgharakṣita,” and thus he was named Saṅgharakṣita.F.101.a563དེ་དག་གིས་ཁྱེའུ་དགེ་འདུན་འཚོ་འོ་མ་དང་། ཞོ་དང་། མར་དང་། ཞུན་མར་དང་། མར་གྱི་སྙིང་གུ་དང་།
                   གཞན་ཡང་ཡོ་བྱད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གཙོ་བོ་གཙོ་བོ་དག་གིས་སྲིང་བར་བྱེད། སྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་རྫིང་ན་གནས་པའི་པད་མ་བཞིན་དུ་མྱུར་དུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །Fortified with milk, curd, butter, ghee, cream, and other nourishing foods, the boy Saṅgharakṣita grew quickly, shooting up like a lotus in
                   a pond.F.101.a711གང་ཁོ་ནའི་ཉིན་མོ་དགེ་འདུན་འཚོ་བཙས་པ་དེ་ཁོ་ནའི་ཉིན་མོ་ཚོང་པ་ལྔ་བརྒྱ་དག་གི་བུ་དག་ཀྱང་བཙས་ཏེ།On the very day Saṅgharakṣita was born, that same day sons were also born to five hundred merchants,F.101.a812དེ་དག་ཀྱང་རིགས་དང་མཐུན་པའི་མིང་དག་བཏགས་སོ། །each of whom was given a name appropriate to his patrilineage.F.101.a875གང་གི་ཚེ་ཁྱེའུ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་དེ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བའི་དུས་ཤེས་ནས་In time the boy Saṅgharakṣita grew up and the venerable Śāriputra knew it was time to allow his going forth.F.101.a1288དེ་ནས་ཁྱིམ་བདག་སངས་རྒྱས་འཚོས་དགེ་འདུན་འཚོ་ལ་སྨྲས་པ། །The householder Buddharakṣita then said to Saṅgharakṣita,F.101.a1217འདུག་ནས་ཀྱང་ཁྱིམ་བདག་སངས་རྒྱས་འཚོ་ལ་བརྡ་བྱ་བར་བརྩམས་སོ།As he sat, Śāriputra signaled to prompt the householder Buddharakṣita.F.101.a1088ཁྱིམ་བདག་སངས་རྒྱས་འཚོས་རྐང་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་སྟན་བཏིང་བ་དང་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་འདུག་གོ།After prostrating at Śāriputra’s feet, the householder Buddharakṣita laid out a seat and invited the venerable Śāriputra to sit.F.101.a984གདུལ་བ་ལ་ལྟོས་པས་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་མེད་པར་གཅིག་པུ་དེའི་ཁྱིམ་དུ་སོང་བ་དང་So, looking to guide them, he went alone without any ascetic attendants in his wake to the boy’s house.F.101.a1346བུ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་མའི་རུམ་ན་འདུག་ཅིང་མ་བཙས་པ་ཉིད་ནས་“Son, when you were in your mother’s womb, before you were even born,F.101.a1416འཕགས་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་ཕྱི་བཞིན་འབྲང་བའི་དགེ་སྦྱོང་དུ་ཕུལ་གྱིས་ཁྱོད་སོང་ལ་འདི་ལ་བསྙེན་བཀུར་གྱིས་ཤིག །I offered you as an ascetic attendant to the noble Śāriputra. Go and serve him.”F.101.a1497དེ་སེམས་ཅན་སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་ཡིན་པས་འཛུམ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ།As this was to be Saṅgharakṣita’s last life as a sentient being, a smile had already spread across his face and,F.101.a1610འཇིགས་པ་མེད་ཅིང་བཞིན་ཉམས་པ་མེད་པ་དང་། དམན་པ་མེད་པས་དེ་ལྟར་བགྱིའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ནས་without apprehension, neither crestfallen nor gloomy, he pledged to do as he was told.F.101.a1697དེ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུའི་ཕྱི་བཞིན་ཕྱི་བཞིན་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །With that he became the venerable Śāriputra’s attendant apprentice and follower.F.101.b282དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་དེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་After the venerable Śāriputra had allowed his going forth and given him ordination,F.101.b366ཀུན་དུ་སྤྱོད་པའི་ཆོས་དག་བསླབས་ཏེ་ལུང་བཞི་ཀློག་ཏུ་བཅུག་གོ། །he taught Saṅgharakṣita how Dharma practitioners conduct themselves and made him recite the Four Āgamas.F.101.b471ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན།Some time later,F.101.b488ཚོང་པ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དག་གི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དེ་དག་གིས་ཕན་ཚུན་གྲོས་བྱས་ཏེ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འདོང་བའི་ཟོང་སྟ་གོན་བྱས་ནས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཕགས་པ་དང་།after assembling merchandise to bring on their journey across the ocean, the five hundred sons of the five hundred merchants conferred and
                   decided to bring, along with their goods, a noble monk across the ocean.F.101.b700དེ་དག་འདི་སྙམ་སེམས་ཏེ། ཤེས་ལྡན་དག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནི་འཇིགས་པ་དུ་མས་ཀུན་དུ་གང་བ་ཡིན་པས་“Gentlemen, the ocean is full of many terrors.F.101.b747བདག་ཅག་གིས་གང་བདག་ཅག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ནང་དུ་དོང་བ་རྣམས་ལ་ཆོས་སྟོན་པར་འགྱུར་བའི་འཕགས་པ་འགའ་ཞིག་གཤེགས་སུ་གསོལ་ན།
                   དེས་བདག་ཅག་བདེ་ལེགས་སུ་འགྱུར་སྙམ་ནས།So those of us that journey across the ocean would do well to ask for the company of a noble one who might teach us the Dharma.”F.101.b876དེ་དག་གིས་དཔྱད་པར་བརྩམས་ཏེ་སྨྲས་པ། སུ་གཤེགས་སུ་གསོལ།Beginning their search, they asked, “Who shall we ask to come?”F.101.b955ཤེས་ལྡན་དག་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ་ཡིན་པས་བདག་ཅག་གིས་འདི་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱའོ།“Gentlemen, we should ask our peer, the noble Saṅgharakṣita, for we grew up together playing in the dirt with him.”F.101.b940གཞན་དག་གིས་སྨྲས་པ། །Some answered,F.101.b1071དེ་ནས་དེ་དག་དེའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་རྐང་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས་སྨྲས་པ།They went to him, prostrated at his feet, and said,F.101.b1205བདག་ཅག་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཕགས་ན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནི་འཇིགས་པ་དུ་མས་ཀུན་དུ་གང་བ་ལགས་པས་so if we set out upon the ocean, an ocean full of many terrors,F.101.b1123འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ་ལགས་ཏེ།“Noble Saṅgharakṣita, we grew up together playing in the dirt with you, our peer,F.101.b1269འཕགས་པས་བདག་ཅག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ནང་དུ་མཆིས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་བསྟན་ན་དེས་བདག་ཅག་བདེ་ལེགས་སུ་འགྱུར་བ་ལགས་ཀྱིས།we would do well were the noble one to teach Dharma to those of us crossing the ocean.F.101.b1356དེའི་སླད་དུ་འཕགས་པ་བདག་ཅག་དང་ཐབས་ཅིག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་གཤེགས་པར་གསོལ།Therefore, noble one, we ask that you come with us across the ocean.”F.101.b1426དེས་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་ཁོ་བོ་ལ་རང་དབང་མེད་ཀྱིས་དེང་ལ་མཁན་པོ་ལ་ཞུས་ཤིག །“Gentlemen,” he replied, “as I am not at liberty to do as I please, you should put your request to my preceptor.”F.101.b1540དེ་དག་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ།
                   ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །They went to the venerable Śāriputra, bowed their heads at his feet, and said,F.101.b1619འཕགས་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིག །“Noble Śāriputra, please give us your attention.F.101.b1668འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ་ལགས་ཏེ།We grew up together playing in the dirt with our peer, the noble Saṅgharakṣita.F.102.a242རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནི་འཇིགས་པ་དུ་མས་an ocean full of many terrors,F.102.a273ཀུན་དུ་གང་བ་ལགས་པས་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་བདག་ཅག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ནང་དུ་མཆིས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་བསྟན་ན་དེས་བདག་ཅག་བདེ་ལེགས་སུ་འགྱུར་ལགས་ཀྱིས།we would do well were the noble one to teach Dharma to those of us crossing the ocean.F.102.a360དེའི་སླད་དུ་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་དང་ཐབས་ཅིག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་གཏང་བར་གསོལ།For that reason, we ask that you send the noble Saṅgharakṣita with us across the ocean.”F.102.a449དེས་སྨྲས་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ལ་ཞུས་ཤིག་དང་ཁོ་བོས་ཟློག་པར་མི་བྱེད་དོ། །“Ask the Blessed One himself and I will not object.”F.102.a502དེ་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་དོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །They went to the Blessed One, bowed their heads at his feet, and said,F.102.a573བཅོམ་ལྡན་འདས་མཁྱེན་པར་མཛད་དུ་གསོལ།“Blessed One, please give us your attention.F.102.a129འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ་ལགས་ཏེ།We grew up together playing in the dirt with our peer, the noble Saṅgharakṣita.F.102.a209བདག་ཅག་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཕགས་ན་So if we set out upon the ocean,F.102.a938བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ། ཅི་ཚོང་པ་འདི་དག་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་དམ། འོན་ཏེ་མེད་སྙམ་ན་ཡོད་པར་གཟིགས་སོ། །The Blessed One considered whether or not these merchants had any meager roots of virtue and saw that they did.F.102.a1050སུ་ལ་རག་ལུས་སྙམ་ནས་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་འཚོ་ལ་རག་ལུས་པར་གཟིགས་ནས།Considering who their awakening hinged on, he saw that it hinged on the monk Saṅgharakṣita.F.102.a1142དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then said to the venerable Saṅgharakṣita,F.102.a1200དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཇུག་ཏུ་སོང་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་འཇིགས་པ་དང་འཇིགས་སུ་རུང་བ་དག་བཟོད་པར་གྱིས་ཤིག །“Saṅgharakṣita, you shall go on this journey across the ocean and face your fears along with what provokes them.”F.102.a1314ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཅང་མི་སྨྲ་བར་དང་དུ་བླངས་སོ། །With his silence, the venerable Saṅgharakṣita assented to the Blessed One.F.102.a1389དེ་ནས་ཚོང་པ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དེ་དག་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དང་ལྷན་ཅིག་དགེ་མཚན་དང་། བཀྲ་ཤིས་དང་། བདེ་ལེགས་སུ་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཏེ།After performing rites for protection, good luck, and success, the five hundred merchants together with the venerable SaṅgharakṣitaF.102.a1521ཤིང་རྟ་དག་དང་། ཁུར་དག་དང་། སྤྱད་དག་དང་། གླེ་བ་དག་དང་། རྔ་མོ་དག་དང་། བ་ལང་དག་དང་། བོང་བུ་དག་གིས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འདོང་བའི་ཟོང་ཁྱེར་ཏེ།carried their goods to the ocean in carts, on poles, in baskets and hampers, and on camels, bullocks, and donkeys.F.102.b323རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཕགས་ནས་མཐར་གྱིས་གྲོང་དང་། གྲོང་རྡལ་དང་། ཡུལ་འཁོར་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དང་།
                   ཚོང་རྡལ་དག་ཏུ་རྣམ་པར་རྒྱུ་བ་ན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ནས་Setting out for the ocean, they passed in stages through villages, towns, countryside, kingdoms, and markets until they reached the ocean
                   shore,F.102.b468དེ་དག་གིས་ལམ་གྱིས་དུབ་པ་བསལ་ཏེ།where they paused to recover from the weariness of the road.F.102.b682ལན་གསུམ་དྲིལ་བསྒྲགས་ནས་ནོར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་ཞུགས་སོ། །After calling out three times, they set out upon the ocean in pursuit of riches.F.102.b763ཇི་ཙམ་ན་དེ་དག་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་དོང་བ་དག་གི་གྲུ་བོ་ཆེ་དེ་ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་བཟུང་ནས་Part of the way into their voyage, they and their seafaring ship were held up by nāgas.F.102.b529ཟོང་རྙིང་པ་ལྔ་བརྒྱས་གྲུ་བོ་ཆེ་སྦྱར་ནས་ཞོ་ཤས་འཚོ་བ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་སྟོབས་པར་བྱེད་པ་དང་། སེལ་བར་བྱེད་པ་དང་། རྐྱལ་ཆེན་དང་། གྲུ་པ་དང་།
                   རླུང་ཡོར་ཐོགས་པ་དག་ཁྲིད་དེ།For five hundred denarii they obtained a ship and hired five hundred crew members to serve as stewards, cleaning staff, divers, deck hands,
                   and riggers.F.102.b851དེ་དག་ཞི་བ་དང་། ཆུ་ལྷ་དང་། ལུས་ངན་དང་། བརྒྱ་བྱིན་དང་། ཚངས་པ་ལ་སོགས་པ་ལྷ་རྣམས་ལ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་འདི་ན་The merchants began to implore Śiva, Varuṇa, Kubera, Śakra, Brahmā, and other gods,F.102.b935ལྷའམ། ཀླུའམ། གནོད་སྦྱིན་ནམ། དྲི་ཟའམ། གང་གནས་པ་དེ་བདག་ཅག་ལ་ཅི་འདོད་པ་སྨྲ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་གསོལ་བ་གདབ་པར་བརྩམས་པ་དང་།“Whoever it is that dwells here, be they gods, nāgas, yakṣas, or gandharvas, may they tell us what they desire!”F.102.b1048དེ་ནས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནས་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ངེད་ལ་བྱིན་ཅིག་ཅེས་སྒྲ་ཕྱུང་ངོ་།From the ocean there came a voice, saying, “Give us the noble Saṅgharakṣita!”F.102.b1648བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་། བཙུན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་བདག་ཅག་ལ་གནང་བ་ལགས་པThe Blessed One and the venerable Śāriputra have entrusted you to us,F.102.b1718ས་བདག་ཅག་ཁྱོད་དང་ཐབས་ཅིག་འགུམ་པ་དང་དུས་བགྱིད་པ་ནི་བླའི། ཁྱོད་ཡོངས་སུ་གཏང་བར་ནི་མི་བགྱིའོ།so we would sooner die and face our death with you than turn you over.”F.102.b1568དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་ཁྱོད་ནི་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ། །“Noble one, you are our peer. We grew up together playing in the dirt with you.F.102.b1537དེས་སྨྲས་པ། ཅིའི་ཕྱིར་མི་སྦྱིན།“Why do you not give me over?”F.102.b1439དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནས་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ངེད་ལ་བྱིན་ཅིག་ཅེས་སྒྲ་བྱུང་ངོ་། །“Noble one,” they replied, “a voice from the ocean has said, ‘Give us the noble Saṅgharakṣita!’ ”F.102.b1356ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་དེ་དག་ལ་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་ཅི་ཟེར།The venerable Saṅgharakṣita said to them, “What are you talking about, gentlemen?”F.102.b1214བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་བཙུན་པ་ཤཱ་རིའི་བུས་བདག་ཅག་ལ་གནང་བ་ཡིན་པThe Blessed One and the venerable Śāriputra have entrusted him to us,F.102.b1284ས་བདག་ཅག་འདི་དང་ལྷན་ཅིག་འཆི་བ་དང་དུས་བྱེད་པ་ནི་བླའི། འདི་ཡོངས་སུ་གཏང་བར་ནི་མི་བྱའོ། །so we would sooner die and face our death with him than turn him over.”F.102.b1126དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ནི་བདག་ཅག་གི་ནེའུ་ལྡངས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ས་རྡུལ་ལ་ལྷན་ཅིག་རྩེ་རྩེ་བ། །“The noble Saṅgharakṣita is our peer. We grew up together playing in the dirt with him.F.103.a223ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་བསམས་པ།The venerable Saṅgharakṣita thought,F.103.a260བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་ལ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཇུག་ཏུ་སོང་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་འཇིགས་པ་དང་འཇིགས་སུ་རུང་བ་དག་བཟོད་པར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་འདི་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས།“This must be what the Blessed One meant when he said to me, ‘Saṅgharakṣita, you shall go on this journey across the ocean and face your
                   fears along with what provokes them.’ ”F.103.a437དེས་ལྷུང་བཟེད་དང་ཆོས་གོས་ཐོགས་ཏེ་བདག་ཉིད་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་མཆོང་བར་བརྩམས་པ་དང་། དེ་ནས་ཚོང་པ་དེ་དག་གིས་དེས་དེ་ལྟར་བརྩམས་པ་མཐོང་Taking up his begging bowl and Dharma robe, he prepared to jump into the sea. Seeing him prepare to jump,F.103.a543ནས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཅི་མཛད་ཅི་མཛད།the merchants shouted, “Noble Saṅgharakṣita! What are you doing? What are you doing?”F.103.a629དེ་དེ་དག་དེ་ལྟར་བཟློག་བཞིན་དུ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་མཆོངས་པ་དང་།As they tried to stop him, Saṅgharakṣita jumped into the seaF.103.a690དེ་མ་ཐག་ཁོ་ནར་ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་གྲུ་བོ་ཆེ་དེ་བཏང་ངོ་། །and at the very moment he did so, the nāgas released the ship.F.103.a753ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཡང་ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་ཁྲིད་དེ་ཀླུའི་གནས་སུ་ཞུགས་སོ།Taking the venerable Saṅgharakṣita, the nāgas returned to the land of the nāgas.F.103.a997འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་ཀྱི་དྲི་གཙང་ཁང་ལགས་སོ། །འདི་ནི་གཙུག་ཏོར་ཅན་དང་། ཐམས་ཅད་སྐྱོབ་དང་།
                   འཁོར་བ་འཇིག་དང་། གསེར་ཐུབ་དང་། འོད་སྲུང་གི་དྲི་གཙང་ཁང་ལགས་སོ། །“Noble Saṅgharakṣita, this shall be the sanctuary of the perfectly awakened Buddha Vipaśyin, while these shall be the sanctuaries of the
                   perfectly awakened Buddhas Śikhin, Viśvabhū, Krakucchanda, Kanakamuni, and Kāśyapa.F.103.a1218འདི་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པའི་དྲི་གཙང་ཁང་ལགས་སོ། །This shall be the sanctuary of the Blessed One Śākyamuni.”F.103.a1277དེས་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་མཆོད་རྟེན་དག་ལ་ཕྱག་འཚལ་ནས་ཀླུའི་ཚོགས་ཀྱི་གུང་ལ་སྟན་བཤམས་པ་ཉིད་ལ་འདུག་གོ། །After prostrating to the shrines with them, Saṅgharakṣita sat on the seat they had arranged at the center of the assembled nāgas.F.103.a1407དེ་ནས་ཀླུ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཐལ་མོ་སྦྱར་ནས་གསོལ་བ་བཏབ་པ།The nāgas joined their palms and supplicated him:F.103.a1457འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ལ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་དང་།“Noble Saṅgharakṣita, though the Blessed One’s sūtrasF.103.a1511མ་མོ་རབ་ཏུ་གནས་ན། བདག་ཅག་ཀླུ་རྣམས་ནི་མི་ཁོམ་པར་སྐྱེས། ལོག་པར་ལྟུང་བའི་ལུས་དང་ལྡན་པས།and mātṛkā have taken root among gods and humans, we nāgas were born into this cursed state with fallen forms!F.103.a1622ཀྱེ་མ་འཕགས་པས་བདག་ཅག་ལ་མདོ་སྡེའི་མཐའ་རབ་ཏུ་གནས་པར་མཛད་དུ་གསོལ།O noble one, please see that the ultimate sūtras take root among us!”F.103.a1692དེས་དེ་ལྟར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་སོ། །Saṅgharakṣita assented with the words, “I shall do just that.”F.103.a834དེ་ནས་ཀླུ་དེ་རྣམས་ཀླུའི་བུ་མོ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་འཛུམ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེSmiling at one another, the nāgas and their nāga womenF.103.a889་ཡ་མཚན་སྐྱེས་ནས་མིག་ཚུགས་སུ་ལྟ་ཞིང་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་མཆོད་རྟེན་དེ་དག་ལ་ཕྱག་འཚལ་དུ་གཞུག་པར་བརྩམས་ཏེ་སྨྲས་པ།watched in amazement as they invited the venerable Saṅgharakṣita to pay homage to a set of shrines, saying,F.103.a1755དེ་ནས་སྤྲུལ་པ་དེས་ཀླུ་གཞོན་ནུ་གསུམ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་ནས་གཅིག་ལ་སྨྲས་པ།The shape-shifter who had fled his seaside monastery for the land of the nāgas after being confronted by the group of six then chose three
                   nāga youths and said to the first,F.103.a1929རེ་ཞིག་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་ཡང་དག་པར་ལྡན་པ་ལྷོགས་ཤིག །“You shall memorize the Saṃyuktāgama.”F.103.b214གཉིས་པ་ལ་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་བར་མ་ལྷོགས་ཤིག །To the second he said, “You shall memorize the Madhyamāgama.”F.103.b276གསུམ་པ་ལ་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་རིང་པོ་ལྷོགས་ཤིག །To the third he said, “You shall memorize the Dīrghāgama.F.103.b334ཁོ་བོས་ཀྱང་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་བརྗོད་པའི་སྐབས་དེ་དག་ཉིད་ལ་གསལ་བར་བྱའོ། །The nāgas can learn how to recite the Ekottarikāgama by listening to me recite it.”F.103.b418དེ་དག་གིས་བཀླག་པར་བརྩམས་ནས་དེ་ན་When the young nāgas began to recite,F.103.b456གཅིག་ནི་མིག་བཙུམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད་དོ། །the first closed his eyes as he sought to memorize the Saṃyuktāgama,F.103.b525གཉིས་པ་ནི་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཏེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད་དོ། །the second turned his back as he sought to memorize the Madhyamāgama,F.103.b595གསུམ་པ་ནི་ཐག་རིང་པོར་འདུག་སྟེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད་དོ། །while the third sat off in the distance as he sought to memorize the Dīrghāgama.F.103.b676དེ་དག་གི་ནང་ནས་སྤྲུལ་པ་དེ་ཉིད་ནི་སྔོན་གྱི་བག་ཆགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་གུས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཞེ་ས་དང་བཅས་པ་དང་།Because the shape-shifter had greater exposure to Buddhist customs than the others, he was respectful, deferential,F.103.b792འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོག་མར་འགྲོ་བ་ཡིན་པས་དེ་ནང་བར་སྔར་ལངས་ཏེ།and came first to all of their chores. He would rise early and say,F.103.b860འཕགས་པ་བཞེངས་ལ་ཚེམས་ཤིང་འོར་ཅིག །“Noble ones, get up and brush your teeth.F.103.b902བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་མཆོད་རྟེན་ལ་ཕྱག་མཛོད་ཅིག །Pay homage to the gathering of blessed ones and their shrines.F.103.b1258དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་ནོངས་པ་ཅི་མཆིས།“Noble one,” the shape-shifter asked, “what are their failings?”F.103.b1323འདི་དག་ཐམས་ཅད་གུས་པ་མེད་པ་དང་ཞེ་ས་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། རེ་ཞིག་གཅིག་ནི་མིག་བཙུམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད།“They lack respect and deference. The first closes his eyes as he seeks to memorize the Saṃyuktāgama,F.103.b1425གཉིས་པ་ནི་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཏེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད།the second turns his back as he seeks to memorize the Madhyamāgama,F.103.b1493གསུམ་པ་ནི་ཐག་རིང་པོར་འདུག་སྟེ་ལུང་ནོད་པར་བྱེད་དོ། །while the third sits off in the distance as he seeks to memorize the Dīrghāgama.F.103.b1574ཁྱོད་འབའ་ཞིག་གུས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཞེ་ས་དང་བཅས་པ་དང་འཕྲལ་གྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོག་མར་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། །You alone are respectful, deferential, and come first to all of your chores.”F.103.b1652དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དེ་དག་ནི་གུས་པ་མ་མཆིས་པ་དང་། ཞེས་མ་མཆིས་པ་མ་ལགས་ཏེ།“Noble one,” the shape-shifter replied, “it is not that they lack respect and deference.F.103.b1741རེ་ཞིག་མིག་བཙུམས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་གང་ལགས་པ་ནི་མིག་གདུག་པ་ལགས་སོ། །The one who closes his eyes as he seeks to memorize the Saṃyuktāgama has noxious eyes that burn;F.103.b1838རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་གང་ལགས་པ་ནི་དབུགས་གདུག་པ་ལགས་སོ། །the one who turns his back as he seeks to memorize the Madhyamāgama has noxious breath;F.103.b1926ཐག་རིང་པོར་མཆིས་ཏེ་ལུང་ནོད་པ་གང་ལགས་པ་དེ་ནི་རེག་པ་གདུག་པ་ལགས་སོ།and the one who sits off in the distanceas he seeks to memorize the Dīrghāgama has a noxious touch.F.103.b1148དེས་སྨྲས་པ། འདི་དག་དྲན་པ་དང་ལྡན་པས་འཛིན་པར་ནི་འགྱུར་ན་འདི་ལྟར་འདི་དག་ལ་ཉེས་པ་ཡོད་དོ།Saṅgharakṣita replied, “Even if with their good memories they remember them, they still have certain faults.”F.103.b1069སྤྲུལ་པ་དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་འདི་དག་གིས་ལུང་རྣམས་བཀླགས་ན་ཅི་འཛིན་ཏམ་འོན་ཏེ་མི་འཛིན། །“Noble one, if nāga youths recite the Āgamas, will they remember them or not?”F.103.b965བཤོས་གསོལ་ཅིག །གཟིམས་མལ་ཤོམས་ཤིག་ཅེས་སྨྲ་བར་བྱེད་དོ། །ཇི་ཙམ་ན་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རིམ་གྱིས་ལུང་རྣམས་བཀླགས་པ་དང་། །Eat and make the bed.” Once, as they were all reciting their respective Āgamas, the shape-shifter said,F.104.a375བདག་གཅིག་པུ་ནི་མཆེ་བ་གདུག་པ་ལགས་སོ། །I myself have noxious fangs.”F.104.a405དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་སྐྲག་ནས་བསམས་པ།Frightened, the venerable Saṅgharakṣita thought,F.104.a454བདག་ཁོ་བོ་དགྲ་བོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདུག་པ་ལྟ་སྙམ་ནས།“Look! I am living among my mortal enemies,”F.104.a499དེ་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ། རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་སྐམ་པ་དང་ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ། །and he grew pallid, emaciated, feeble, withered, thin, and weak.F.104.a564ཀླུ་སྤྲུལ་པས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་ཁྱོད་ཅིའི་སླད་དུ་སྐྱ་བོ་བསེང་བསེང་པོ། །རིད་པ་དང་། ཉམ་ཆུང་བ་དང་། རྐེ་བ་དང་། སྐམ་པ་དང་། ལུས་མ་ཐོབ་པར་གྱུར།The shape-shifting nāga asked, “Noble one, why have you become pallid, emaciated, feeble, withered, thin, and weak?”F.104.a681དེས་སྨྲས་པ།
                   ཁོ་བོ་ནི་དགྲ་བོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདུག་སྟེ་གང་གི་ཚེ་ཁྱེད་ཅག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་འཁྲུགས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ན་ཁོ་བོ་མིང་ཙམ་ཞིག་ལུས་པར་འགྱུར་རོ། །“I am among enemies so the moment I do anything to upset you, I shall be reduced to naught but a memory.”F.104.a787དེས་སྨྲས་པ། བདག་ཅག་འཕགས་པ་ལ་གནོད་པ་མི་བགྱིད་དེ།“We do not intend to harm the noble one.F.104.a828འདི་ལྟར་འཕགས་པ་སླར་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་གཤེགས་བཞེད་དམ་ཅི།However, given the situation, does the noble one wish to return to Jambudvīpa?”F.104.a908དེས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་ཁོ་བོ་འདི་ན་དགའ་བ་མེད་པས་འགྲོ་འདོད་དོ། །“My dear sir, I do. I do not care for this place.”F.104.a959དེ་ནས་ཀླུ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་གྲོས་བྱས་ཏེ།The nāgas discussed the matter amongst themselvesF.104.a1009གང་གི་ཚེ་གྲུ་བོ་ཆེ་དེ་ཕྱོགས་དེར་འོངས་པ་དེའི་ཚེ་ན་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བཏེག་སྟེ་གྲུ་བོ་ཆེའི་ནང་དུ་བཞག་གོ། །and when the noble Saṅgharakṣita’s ship passed by on its return journey, they raised him from the waters and placed him onboard the
                   ship.F.104.a1147དེ་ནས་ཚོང་པ་དེ་དག་འཛུམ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་ཡ་མཚན་སྐྱེས་ནས་མིག་ཚུགས་སུ་ལྟ་ཞིང་སྨྲས་པ།Smiles broke out upon the merchants’ faces as they stared in amazement and cried out,F.104.a1233འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ། །“Welcome back, noble Saṅgharakṣita, welcome back!”F.104.a1284བྱོན་པ་ལེགས་སོ་དེས་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་Saṅgharakṣita said, “Gentlemen!F.104.a1316ཁོ་བོས་ནི་ཀླུའི་གནས་སུ་ཀླུ་རྣམས་ལ་ལུང་བཞི་པོ་དག་རབ་ཏུ་གནས་པར་བྱས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་གྱིས་ཤིག །Rejoice, for I have seen to it that the Four Āgamas have taken root in the land of nāgas!”F.104.a1407དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པ་འདི་ནི་སྟོན་པའི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་བགྱི་བ་ལགས་ཏེ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །“Noble one, we do! We rejoice in this good you have done for others, for this is the job of those who go forth.”F.104.a1520དེ་ནས་ཚོང་པ་དེ་དག་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དང་ལྷན་ཅིག་ཚོགས་ཤིང་ཀུན་དགའ་བཞིན་དུ་མཐར་གྱིས་རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ཏོ། །Reunited and happy, the merchants and the venerable Saṅgharakṣita completed the journey back to shore.F.104.a1623ཇི་ཙམ་ན་ཐམས་ཅད་ངལ་ཞིང་དུབ་པས་གཉིད་ལོག་པ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཡང་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ལ་བལྟ་བར་བརྩམས་སོ།On arriving, all were tired and weary. As his companions slept, the venerable Saṅgharakṣita turned his gaze to the ocean.F.104.b226བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་དག་ལྔ་པོ་འདི་དག་ནི་བལྟ་བས་ཆོག་མི་ཤེས་ཤིང་མཐོང་ན་མི་མཐུན་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ།The Blessed One has said, “Monks, there are five things one never tires of looking at and which are in no way displeasing to the eye.F.104.b360ལྔ་གང་ཞེ་ན།What are the five?F.104.b491དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་Sumeru, the king of mountains; and a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha—F.104.b409དགེ་སློང་དག་གླང་པོ་ཆེ་ཅང་ཤེས་གཞོན་ཤ་ཅན་དང་། འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་། རྒྱ་མཚོ་དུག་ཅན་པ་དང་། རིའི་རྒྱལ་རྒྱལ་པོ་རི་རབ་དང་།a clever and youthful elephant; a king of the world; the ocean with its monsters;F.104.b379ནི་བལྟ་བས་ཆོག་མི་ཤེས་ཤིང་One never tires of looking atF.104.b312མཐོང་ན་མི་མཐུན་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ།and which are in no way displeasing to the eye.F.104.b577་མཐོང་ན་མི་མཐུན་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས།these five things are in no way displeasing to the eye.”F.104.b1255ཤེས་ལྡན་དག་བདག་ཅག་གིས་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བོར་བ་མ་ལེགས་པ་བྱས་ཀྱིས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་བྱའོ། །“Gentlemen, it is not good that we have left the noble Saṅgharakṣita behind. We must turn around.”F.104.b1354ཡང་བསམས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་པས་འདི་ལྟར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་But then, on reflection, it occurred to them, “The noble Saṅgharakṣita possesses miraculous powers and great might.F.104.b1470ཡང་དུས་ལ་མ་བབ་ན་དེ་ད་ལྟ་སྐམ་ལ་ཕྱིན་ན་དུས་ལ་བབ་པར་ག་ལ་འགྱུར།If he did not meet his end in the ocean, how could he meet his end while traveling on dry land?F.104.b1566དེ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་པས་དེ་ཆེས་སྔོན་དུ་སོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཡོད་དོ་སྙམ་ནས་With his miraculous powers and great might, he must have gone far ahead of us and be waiting there now.”F.104.b1671སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་ཚུར་ཤེག་འདོང་ཞེས་དེ་དག་འཕགས་སོ། །With the call, “Gentlemen, come, let us go!” they set out.F.104.b1165དེ་དག་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཀུན་དུ་ཚོལ་བ་ན་ཡི་ཆད་པར་གྱུར་ཅིང་མ་མཐོང་ངོ་། །དེ་ནས་དེ་དག་བཞིན་ཉམས་ཤིང་དམན་པར་གྱུར་ཏེ་སྨྲས་པ། །After searching everywhere to no avail, they gave up. Dispirited and downcast, they said,F.104.b1730ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཡང་བྱེ་མའི་ཐང་སྟོང་པ་ལ་Saṅgharakṣita sees the effects of actions with his own eyes.F.104.b634དེ་ཡུན་རིང་དུ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ལ་ལྟ་བ་ན་དུབ་པས་ཐོ་རངས་གཉིད་སྟུག་པོས་ནོན་ཏོ། །Saṅgharakṣita gazed long at the ocean until just before dawn when, fatigued, he was overcome by a deep sleep.F.104.b744དེ་ནས་ཚོང་པ་དེ་དག་ཁལ་དག་བཀལ་ཏེ་འཕགས་ནས་Not long after, the merchants loaded the pack animals and set out.F.104.b811མཚན་མོ་ནམ་ནངས་པ་ན་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་མི་སྣང་ནས།But because it was in the wee hours of the morning, they could not see the venerable SaṅgharakṣitaF.104.b910དེ་དག་བརྟད་ཅིང་ཤེས་ལྡན་དག་འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ག་རེ་ཞེས་ཕན་ཚུན་དུ་བལྟ་བར་བརྩམས་པ་དང་།and they began to look and ask one another, “Gentlemen, what has happened to the noble Saṅgharakṣita?”F.104.b1013དེ་ན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་མདུན་དུ་སོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཕྱི་བཞིན་འོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དབུས་ནས་འགྲོའོ་ཞེས་ཟེར་རོ།Some suggested he had gone ahead while others said he was still coming from behind and still others said he was traveling in the middle of
                   the caravan.F.104.b1791ཉི་མ་འཆར་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་དག་གིས་ཕོག་ནས་སད་པ་དང་། ཇི་ཙམ་ན་ཅི་ཡང་When the sun rose, its rays struck the venerable Saṅgharakṣita as he lay asleep on the empty, sandy beach, waking him from his
                   slumber.F.104.b1927མི་སྣང་ནས་དེས་བསམས་པ། ཚོང་པ་དེ་དག་ནི་དོང་ན་ད་ཇི་ལྟར་བྱ།Seeing no one around, he thought, “What will I do if the merchants have left?F.104.b2005གར་བབ་བབ་ཏུ་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །They might have gone in any direction!”F.104.b2045ཚེ་དང་ལྡན་པ་དེ་སྙིང་སྟོབས་ཆེ་བས་སོང་བ་དང་ལམ་མི་སྣང་ནས་With great courage, the venerable Saṅgharakṣita set out but he could see no trail.F.105.a84དེས་ཕན་ཚུན་བཙལ་ནས་ལམ་སྲང་ཞིག་མཐོང་ནས་དེ་དེར་ཞུགས་པ་དང་།After searching about, he spied a narrow path and set off upon it.F.105.a151ཇི་ཙམ་ན་ས་ལའི་དགོན་པ་ཞིག་ན་གཙུག་ལག་ཁང་རྟ་བབས་མཐོན་པོ་དང་ལྡན་པ།After a time, he saw, in a forest of śāla trees, a monastery with a high gate, skylights, and latticed windowsF.105.a263མཐོངས་ཁུང་དང་། སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་དང་། ལན་ཀན་གྱིས་བརྒྱན་པ། སྙིང་དང་མིག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ།It was adorned with balustrades, beguiling to the heart and beautiful to the eye,F.105.a345མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་སུ་གྱུར་པ། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ།with a staircase to the upper level and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.105.a437ཤིང་ལྗོན་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བ། རྫིང་བུ་དང་མཚེའུས་ཉེ་བར་མཛེས་པར་བྱས་པ།It was surrounded by a variety of trees, and graced with pools and ponds,F.105.a593དེ་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་བགོས་ཤིང་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ།When he saw the resident monks, finely dressed and well trained,F.105.a658སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་པ་དག་མཐོང་ནས་གུས་པ་དང་བཅས་པས་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་ངོ་།living peacefully in this glorious and heavenly abode, he respectfully approached them.F.105.a511ངང་པ་དང་། ཁྲུང་ཁྲུང་དང་། རྨ་བྱ་དང་། ནེ་ཚོ་དང་། རི་སྐེགས་དང་། ཁུ་བྱུག་མངོན་པར་སྒྲ་འབྱིན་པ། ལྷའི་གནས་ལྟར་དཔལ་གྱིས་འབར་བ་ཞིག་དང་། །ringing with the sounds of swans, cranes, peacocks, parrots, mynahs, and cuckoos.F.105.a746དེ་ནས་དེ་དག་གུས་པར་སྒྲིམ་པ་དང་བཅས་པས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།With a show of respect, they said to him,F.105.a788བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་ཁྱོད་ད་གཟོད་ག་ལས་བྱོན།“Welcome, reverend Saṅgharakṣita, welcome. From where have you come just now?”F.105.a867དེས་ཇི་ལྟར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་བརྗོད་པ་དང་། དེ་ནས་དེ་དག་གིས་ངལ་སོར་བཅུག་སྟེ།After he explained everything that had happened,F.105.a916ལམ་གྱི་དུབ་པ་བསལ་ནས་གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཁྲིད་དོ། །they let him rest and once he recovered from the fatigue of the road, they led him into the monastery.F.105.a1019ཇི་ཙམ་ན་སྟན་བཟང་པོ་བཤམས་པ་དང་། ཁ་ཟས་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།Once there, he saw that fine seats had been arranged and choice foods laid out. They asked him,F.105.a1115བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་མི་སྐྱེམས་སམ། མི་སྦྲེབས་སམ། །“Reverend Saṅgharakṣita, are you not thirsty? Are you not hungry?”F.105.a1668དེ་དག་འཁོད་པ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཅིང་དེ་དག་གི་རང་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱང་ལྕགས་ཀྱི་ཐོ་བ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་གྱུར་ཏོ།As soon as they sat down, the monastery vanished and each of their begging bowls turned into iron clubs of different sorts.F.105.a1182དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་སྐོམ་མོ། །བཀྲེས་སོ། །“Venerables,” he replied, “I am thirsty and I am hungry.”F.105.a1240དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་གསོལ་ཅིག །“Then partake, reverend Saṅgharakṣita.”F.105.a1280དེས་སྨྲས་པ། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བཟའོ། །“I will eat with the saṅgha.”F.105.a1310དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་ཤུལ་གྱིས་དུབ་པ་ལགས་ཀྱིས་ད་གསོལ་ཅིག །“Reverend Saṅgharakṣita, you are tired from your travels, so eat now.F.105.a1380སླད་ཀྱིས་འདིར་ཉེས་དམིགས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །Later the food will have spoiled.”F.105.a1415དེས་ཉེས་དམིགས་མཐོང་བས་ཟོས་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ་འདུག་གོ། །Seeing the fault in waiting, Saṅgharakṣita ate and then took a seat off to one side.F.105.a1500ཇི་ཙམ་ན་དེ་དག་དྲོ་ལ་བབ་སྟེ།Some time later, the meal was laid out andF.105.a1543གཎྜཱི་བརྡུངས་པ་ན་རང་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་ཏེ་when the wooden beam was struck, the monks filed in, each carrying his own begging bowl,F.105.a1632གྲལ་རིམས་བཞིན་འཁོད་དོ།and sat down in order of seniority.F.105.b805དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འཛམ་བུའི་གླིང་པའི་མི་རྣམས་ནི་ཡིད་ཆེས་པར་དཀའ་བས་ཁྱེད་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །“Reverend Saṅgharakṣita,” they replied, “the people of Jambudvīpa are skeptical, so you will not believe us.”F.105.b915དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོས་མངོན་སུམ་ཁོ་ནར་མཐོང་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར།“Why would I not believe what I have seen with my own eyes?”F.105.b976དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ཏེ།“Reverend Saṅgharakṣita, we were disciples of the perfectly awakened Buddha Kāśyapa.F.105.b1061ཇི་ཙམ་ན་བདག་ཅག་གིས་ཟན་གྱི་གྲལ་དུ་འཐབ་མོ་བགྱིས་པས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བདག་ཅག་ཉི་ཚེ་བའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ།While in the meal queue, we fought and, as the fruition of that karma, have been born as denizens of an ephemeral hell.F.105.b1181བདག་ཅག་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དག་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཀྱང་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །As soon as we die and pass from this life, we will be reborn among the denizens of hell and will have to live there in such straits.F.105.b1314བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེའི་སླད་དུ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་གཤེགས་ནས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། །Reverend Saṅgharakṣita, once you have returned to Jambudvīpa, say to the brethren,F.105.b691དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།The venerable Saṅgharakṣita approached them and asked,F.105.b746ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་སུ་ཡིན། ལས་གང་གིས་འདིར་སྐྱེས།“Who are you, venerables? What karma has led you to this?”F.105.b1397དཔེར་ན་འོད་སྲུང་གི་དགེ་སློང་དག་ལྟར་ཟན་གྱི་གྲལ་དུ་ཐབ་མོ་མ་བྱེད་ཅིག །‘Venerables, do not fight in the food queue like Kāśyapa’s monks.F.105.b1463སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུའི་སྐལ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་བར་མ་བྱེད་ཅིག་Do not act so as to accrue the fortune for that mass of suffering.’F.105.b1531ཅེས་དོན་འདི་རྒྱ་ཆེར་བརྗོད་ན་ལེགས་སོ། །It would be good if you were you to explain our plight at length.”F.105.b1598དེས་དེ་ལྟར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ཏེ་སོང་ངོ་། །After agreeing to do just that, Saṅgharakṣita departed.F.105.b1654ཇི་ཙམ་ན་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ས་ལའི་དགོན་པ་ཞིག་ན་གཙུག་ལག་ཁང་གཉིས་པ་རྟ་བབས་མཐོན་པོ་དང་ལྡན་པ།After some time, he saw again as before, in a forest of śāla trees, a second monastery with a high gate, skylights, and latticed
                   windows.F.105.b1792མཐོངས་ཁུང་དང་། སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་དང་། ལན་ཀན་གྱིས་བརྒྱན་པ། སྙིང་དང་མིག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ།It was adorned with balustrades, beguiling to the heart and beautiful to the eye,F.105.b1874མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་སུ་གྱུར་པ། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ། །with a staircase to the upper level, and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.105.b570ཇི་ཙམ་ན་དྲོ་ཡོལ་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ཕྱིར་བྱུང་ཞིང་དགེ་སློང་དེ་དག་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་སོ། །As soon as the mealtime ended, the monastery reappeared as before while the monks also resumed their peaceful demeanors.F.105.b378དེ་ནས་དེ་དག་ཇི་སྲིད་དུ་དྲོ་མ་ཡོལ་གྱི་བར་དུ་ལྕགས་ཀྱི་ཐོ་བ་དེ་དག་གིས་ཕན་ཚུན་གླད་པ་བཅོམ་ནས་For the remainder of the meal, they bludgeoned each other over the head with their iron clubs,F.105.b473དེ་དག་གླད་པ་ཞོམ་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བས་ཉེན་ནས་ཉམ་ཐག་པའི་སྐད་འབྱིན་ཏོ། །cracking their skulls open and inflicting unbearable pain that caused them to cry out pitifully.F.105.b254དེ་དག་འཁོད་པ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཅིང་དེ་དག་གི་རང་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱང་ལྕགས་ཀྱི་ཐོ་བ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་གྱུར་ཏོ།As soon as they sat down, the monastery vanished and each of their begging bowls turned into iron clubs of different sorts.F.106.a314ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ།and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.106.a370ཤིང་ལྗོན་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བ།It was surrounded by a variety of trees,F.106.a411རྫིང་བུ་དང་མཚེའུས་ཉེ་བར་མཛེས་པར་བྱས་པ། ངང་པ་དང་། ཁྲུང་ཁྲུང་དང་། རྨ་བྱ་དང་། ནེ་ཙོ་དང་། རི་སྐེགས་དང་། ཁུ་བྱུག་དག་མངོན་པར་སྒྲ་འབྱིན་པ། །and graced with pools and ponds, ringing with the sounds of swans, cranes, peacocks, parrots, mynahs, and cuckoos.F.106.a679དེ་ནས་དེ་དག་གིས་གུས་པ་དང་སྒྲིམ་པ་དང་བཅས་པས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ།With a show of respect, they said to him, “Welcome, reverend Saṅgharakṣita, welcome.F.106.a646གུས་པ་དང་བཅས་པས་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་ངོ་།he respectfully approached them.F.106.a526ལྷའི་གནས་ལྟར་དཔལ་གྱིས་འབར་བ་ཞིག་དང་། དེ་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་བགོས་ཤིང་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ། སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་པ་དག་མཐོང་ནས་When he saw the resident monks, finely dressed and well trained, living peacefully in this glorious and heavenly abode,F.106.a764ཁྱོད་ད་གཟོད་ག་ལས་བྱོན།From where have you come just now?”F.106.a800དེས་ཇི་ལྟར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་བརྗོད་པ་དང་། དེ་ནས་དེ་དག་གིས་ངལ་སོར་བཅུག་སྟེ། ལམ་གྱིས་དུབ་པ་བསལ་ནས་After he explained everything that had happened, they let him rest and once he recovered from the fatigue of the road,F.106.a919གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཁྲིད་དོ། །they led him into the monastery.F.106.a952ཇི་ཙམ་ན་སྟན་བཟང་པོ་བཤམས་པ་དང་། ཁ་ཟས་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་དག་མཐོང་ནས་Once there, he saw that fine seats had been arranged and choice foods laid out.F.106.a1032དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་མི་སྐྱེམས་སམ། མི་སྦྲེབས་སམ།They asked him, “Reverend Saṅgharakṣita, are you not thirsty? Are you not hungry?”F.106.a1115དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་སྐོམ་མོ། །བཀྲེས་སོ། །“Venerables, I am thirsty and I am hungry.”F.106.a1159དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་གསོལ་ཅིག །“Then partake, reverend Saṅgharakṣita.”F.106.a1199དེས་སྨྲས་པ། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བཟའོ། །“I will eat with the saṅgha.”F.106.a1229དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་ཤུལ་གྱིས་མཉེལ་བ་ལགས་ཀྱིས་ད་གསོལ་ཅིག །“Reverend Saṅgharakṣita, you are fatigued from your travels, so eat now.F.106.a1302སླད་ཀྱིས་འདིར་ཉེས་དམིགས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །Later the food will have spoiled.”F.106.a1337དེས་ཉེས་དམིགས་མཐོང་བས་ཟོས་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ་འདུག་གོ། །Seeing the fault in waiting, he ate and then took a seat off to one side.F.106.a1411ཇི་ཙམ་ན་དེ་དག་དྲོ་ལ་བབ་སྟེ་གཎྜཱི་བརྡུངས་པ་ན་རང་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་ཏེ་Some time later, the meal was laid out and when the wooden beam was struck, the monks filed in, each carrying his own begging bowl,F.106.a1543གྲལ་རིམས་བཞིན་དུ་འཁོད་དོ། །and sat down in order of seniority.F.106.a1579དེ་དག་འཁོད་པ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་མི་སྣང་བར་གྱུར་ཅིང་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་དེ་དག་ཀྱང་ལྕགས་ཁུ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །As soon as they sat down, the monastery vanished and the food and drink turned into molten iron.F.106.a1676དེ་ནས་དེ་དག་ཇི་སྲིད་དྲོ་མ་ཡོལ་གྱི་བར་དུ་ལྕགས་ཁུ་དེ་དག་གིས་ཕན་ཚུན་གཏོར་ནས་For the remainder of the meal, they doused one another in molten iron,F.106.a1747དེ་དག་ལུས་ཚིག་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བས་ཉེན་ནས་ཉམ་ཐག་པའི་སྐད་འབྱིན་ཏོ། །scalding their bodies and inflicting unbearable pain that caused them to cry out pitifully.F.106.a1839ཇི་ཙམ་ན་དྲོ་ཡོལ་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ཕྱིར་བྱུང་ཞིང་དགེ་སློང་དེ་དག་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་སོ། །As soon as the mealtime ended, the monastery reappeared as before while the monks also resumed their peaceful demeanors.F.106.b122དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།The venerable Saṅgharakṣita approached them and asked,F.106.b177ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་སུ་ཡིན། ལས་གང་གིས་འདིར་སྐྱེས།“Who are you, venerables? What karma has led you to this?”F.106.b236དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འཛམ་བུའི་གླིང་པའི་མི་རྣམས་ནི་ཡིད་ཆེས་པར་དཀའ་བས་ཁྱོད་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །“Reverend Saṅgharakṣita,” they replied, “the people of Jambudvīpa are skeptical, so you will not believe us.”F.106.b346དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོས་མངོན་སུམ་ཁོ་ནར་མཐོང་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར།“Why would I not believe what I have seen with my own eyes?”F.106.b407དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ཏེ།“Reverend Saṅgharakṣita, we were disciples of the perfectly awakened Buddha Kāśyapa.F.106.b492ཇི་ཙམ་ན་དགེ་འདུན་ལ་སྣུམ་བག་གི་རྙེད་པ་བྱུང་ཞིང་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དག་ཀྱང་ལྷགས་པ་ན།Once the saṅgha had received a supply of rich food and when a group of visiting monks turned up,F.106.b589བདག་ཅག་སེར་སྣས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དག་གིས་ཇི་སྲིད་དུ་དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དག་མ་དོང་བ་དེ་སྲིད་དུ་བཟའ་བར་མི་བྱའོ་ཞེས་དེ་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་ཅིང་ཚིག་ཏུ་ཡང་རྗོད་ལ།those of us overcome by greed thought and even said, ‘We should not serve the food until the visiting monks have left.’F.106.b709ཞག་བདུན་གྱི་བར་དུ་དུས་མ་ཡིན་པར་ཡུལ་ངན་པ་བྱུང་ནས་དེས་བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་དེ་དག་རུལ་ཅིང་མ་རུང་བར་གྱུར་པ་དེ་ལྟར་བགྱིས་ཏེ།For seven days, an unseasonable rain fell, spoiling the food and drink, leaving it unsuitable for consumption.F.106.b820དག་ཅག་གིས་དད་པས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཆུད་གསན་པས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བདག་ཅག་ཉི་ཚེ་བའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ།Thus we wasted what had been given in faith and, as the fruition of that karma, have been born as denizens of an ephemeral hell.F.106.b949བདག་ཅག་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དག་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཀྱང་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །As soon as we die and pass from this life, we will be reborn among the denizens of a great hell and will have to live there in such
                   straits.F.106.b1090བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེའི་སླད་དུ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་གཤེགས་ནས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་ལྟ་སྟེ།Reverend Saṅgharakṣita, once you have returned to Jambudvīpa, say to the brethren, ‘Venerables,F.106.b1186དཔེར་ན་འོད་སྲུང་གི་དགེ་སྦྱོང་དག་ལྟར་དད་པས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཆུད་མ་གཟོན་ཅིག །do not waste what has been given in faith like Kāśyapa’s monks.F.106.b1250སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུའི་སྐལ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་བར་མ་བྱེད་ཅིག་ཅེས་དོན་འདི་རྒྱ་ཆེར་བརྗོད་ན་ལེགས་སོ། །Do not act so as to accrue the fortune for that mass of suffering.’ It would be well were you to explain our plight at length.”F.106.b1378དེས་དེ་ལྟར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ནས་སོང་ངོ་། །After agreeing to do just that, Saṅgharakṣita departed.F.106.b1434ཇི་ཙམ་ན་ཡང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་སཱ་ལའི་དགོན་པ་ཞིག་ན་གཙུག་ལག་ཁང་གསུམ་པ་རྟ་བབས་མཐོན་པོ་དང་ལྡན་པ།After some time, he saw again as before, in a forest of śāla trees, a third monastery with a high gate, skylights, and latticed
                   windows.F.106.b1571མཐོངས་ཁུང་དང་། སྐར་ཁུང་དྲ་བ་ཅན་དང་། ལན་ཀན་གྱིས་བརྒྱན་པ། སྙིང་དང་མིག་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ། །It was adorned with balustrades, beguiling to the heart and beautiful to the eye,F.107.a677དེ་ནས་དེ་དག་གུས་པ་དང་སྒྲིམ་པ་དང་བཅས་པས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ་བྱོན་པ་ལེགས་སོ། །With a show of respect, they said to him, “Welcome, reverend Saṅgharakṣita, welcome.F.107.a762ཁྱོད་ད་གཟོད་ག་ལས་བྱོན།From where have you just now come?”F.107.a798དེས་ཇི་ལྟར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་བརྗོད་པ་དང་། དེ་ནས་དེ་དག་གིས་ངལ་སོར་བཅུག་སྟེ་ལམ་གྱིས་དུབ་པ་བསལ་ནས་After he explained everything that had happened, they let him rest and once he recovered from the fatigue of the road,F.107.a917གཙུག་ལག་ཁང་དུ་ཁྲིད་དོ། །they led him into the monastery.F.107.a950ཇི་ཙམ་ན་སྟན་བཟང་པོ་བཤམས་པ་དང་། ཁ་ཟས་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་དག་མཐོང་ནས་Once there, he saw that fine seats had been arranged and choice foods laid out.F.107.a1030དེ་དག་གིས་དེ་ལ་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་མི་སྐྱེམས་སམ། མི་སྦྲེབས་སམ།They asked him, “Reverend Saṅgharakṣita, are you not thirsty? Are you not hungry?”F.107.a1113དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་སྐོམ་མོ། །བཀྲེས་སོ། །“Venerables, I am thirsty and I am hungry.”F.107.a1157དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་གསོལ་ཅིག །“Then partake, reverend Saṅgharakṣita.”F.107.a1197དེས་སྨྲས་པ། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་བཟའོ། །“I will eat with the saṅgha.”F.107.a1227དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་ཤུལ་གྱིས་མཉེལ་བ་ལགས་ཀྱིས་ད་གསོལ་ཅིག །“Reverend Saṅgharakṣita, you are fatigued from your travels, so eat now.F.107.a1300སླད་ཀྱིས་འདིར་ཉེས་དམིགས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །Later the food will have spoiled.”F.107.a1335དེས་ཉེས་དམིགས་མཐོང་བས་ཟོས་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་སོང་སྟེ་འདུག་གོ། །Seeing the fault in waiting, he ate and then took a seat off to one side.F.107.a1409ཇི་ཙམ་ན་དེ་དག་དྲོ་ལ་བབ་སྟེ་གཎྜཱི་བརྡུངས་ན་Some time later, the meal was laid out and when the wooden beam was struck,F.107.a1485རང་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་ཏེ་གྲལ་རིམས་བཞིན་དུ་འཁོད་དོ། །the monks filed in, each carrying his own begging bowl, and sat down in order of seniority.F.107.a1577དེ་དག་འཁོད་པ་དང་དེ་དག་གི་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་འབར་རབ་ཏུ་འབར་ཀུན་དུ་རབ་ཏུ་འབར་ཞིང་མེ་ལྕེ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ནས་སྲེག་པར་བརྩམས་སོ། །As soon as they sat down, the monastery caught alight, burst into flames, and was engulfed in a fire that began to burn as a single, giant
                   inferno.F.107.a1725དེ་ནས་དེ་དག་ཇི་སྲིད་དུ་དྲོ་མ་ཡོལ་གྱི་བར་དུ་མེ་ལྕེ་དེས་བསྲེགས་ནས་For the remainder of the meal, the fire raged,F.107.a1772དེ་དག་ལུས་ཚིག་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བས་ཉེན་ནས་ཉམ་ཐག་པའི་སྐད་འབྱིན་ཏོ། །burning their bodies and inflicting unbearable pain that caused them to cry out pitifully.F.107.a1863ཇི་ཙམ་ན་དྲོ་ཡོལ་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དེ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ཕྱིར་བྱུང་ཞིང་དགེ་སློང་དེ་དག་ཀྱང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་སོ།As soon as the mealtime ended, the monastery reappeared as before while the monks also resumed their peaceful demeanors.F.107.a276མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐེམ་སྐས་སུ་གྱུར་བ། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་དང་ཡོ་བྱད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ།with a staircase to the upper level and perfectly outfitted with beds, seats, and supplies.F.107.a368ཤིང་ལྗོན་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བསྐོར་བ། རྫིང་བུ་དང་མཚེའུས་ཉེ་བར་མཛེས་པར་བྱས་པ།It was surrounded by a variety of trees, and graced with pools and ponds,F.107.a442ངང་པ་དང་། ཁྲུང་ཁྲུང་དང་། རྨ་བྱ་དང་། ནེ་ཙོ་དང་། རི་སྐེགས་དང་། ཁུ་བྱུག་དག་མངོན་པར་སྒྲ་འབྱིན་པ།ringing with the sounds of swans, cranes, peacocks, parrots, mynahs, and cuckoos.F.107.a524ལྷའི་གནས་ལྟར་དཔལ་གྱིས་འབར་བ་ཞིག་དང་། དེ་ན་དགེ་སློང་ལེགས་པར་བགོས་ཤིང་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ།
                   སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་གནས་པ་དག་མཐོང་ནས་གུས་པ་དང་བཅས་པས་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་ངོ་། །When he saw the resident monks, finely dressed and well trained, living peacefully in this glorious and heavenly abode, he respectfully
                   approached them.F.107.b122དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།The venerable Saṅgharakṣita approached them and asked,F.107.b177ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་སུ་ཡིན། ལས་གང་གིས་འདིར་སྐྱེས།“Who are you, venerables? What karma has led you to this?”F.107.b236དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་འཛམ་བུའི་གླིང་པའི་མི་རྣམས་ནི་ཡིད་ཆེས་པར་དཀའ་བས་ཁྱེད་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །“Reverend Saṅgharakṣita,” they replied, “the people of Jambudvīpa are skeptical, so you will not believe us.”F.107.b346དེས་སྨྲས་པ། ཁོ་བོས་མངོན་སུམ་ཁོ་ནར་མཐོང་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར།“Why would I not believe what I have seen with my own eyes?”F.107.b407དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ཏེ“Reverend Saṅgharakṣita, we were disciples of the perfectly awakened Buddha Kāśyapa.F.107.b492ཇི་ཙམ་ན་བདག་ཅག་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་དང་སྡིག་པའི་ཆོས་ཅན་དུ་གྱུར་ནས།In time, our ethics became lax and we became dissolute.F.107.b548དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་བདག་ཅག་གཙུག་ལག་ཁང་ནས་When the ethical monks evicted us from the monastery,F.107.b602བསྐྲད་པ་དང་བདག་ཅག་གཙུག་ལག་ཁང་སྟོང་པ་ཞིག་ཏུ་འཁོད་དོ། །we took up in an empty monastery.F.107.b636ཇི་ཙམ་ན་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་གཅིག་ཅིག་རྒྱུ་བ་ན་དེར་ཕྱིན་པ་དང་། དེ་ནས་བདག་ཅག་ལ་བློ་སྐྱེས་པ།After a while, an ethical monk happened by, which gave us an idea.F.107.b703འདི་གཅིག་པུས་བདག་ཅག་གི་ཡོན་སྦྱོང་བར་འགྱུར་གྱིས་འདུག་ལ་རག་གོ་སྙམ་པ་དང་། དེ་དེ་ཉིད་དུ་འདུག་གོ། །We thought, ‘He alone can purify patronage. We must get him to stay,’ and so he stayed.F.107.b791ཇི་ཙམ་ན་དེའི་ཞར་གྱིས་ཡང་དགེ་སློང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་མང་པོ་དག་ལྷགས་ནས་དེ་དག་གིས་བདག་ཅག་དེ་ནས་བསྐྲད་དོ། །And in time, as a result of that, many ethical monks gathered there, who then proceeded to evict us.F.107.b892དེ་ནས་བདག་ཅག་མི་བཟོད་པ་སྐྱེས་པ་དག་གིས་ཤིང་དང་། རྩྭ་དང་། ལྕི་བ་སྐམ་པོ་དག་བཅེར་ཏེ་གཙུག་ལག་ཁང་ལ་མེ་བཏང་ནས་Those of us who could not bear this piled wood, straw, and dried dung and set fire to the monastery,F.107.b993དེར་དགེ་སློང་བསླབ་པ་འདོད་པ་མང་པོ་དག་བསྲེགས་པས་burning many of the monks intent on training there.F.107.b1045ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་བདག་ཅག་ཉི་ཚེ་བའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ།As the fruition of that karma, we have been born as denizens of an ephemeral hell.F.107.b1128བདག་ཅག་འདི་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་གང་ལགས་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་ཀྱང་མཆིས་པར་འགྱུར་རོ། །As soon as we die and pass from this life, we will be reborn among the denizens of hell and will have to live there in such straits.F.107.b1261བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་དེའི་སླད་དུ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་གཤེགས་ནས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་Reverend Saṅgharakṣita, once you have returned to Jambudvīpa, say to the brethren,F.107.b1344ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འོད་སྲུང་གི་དགེ་སྦྱོང་ལྟར་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་དག་ལ་སྡང་བའི་སེམས་མ་སྐྱེད་ཅིག །‘Venerables, do not nurse hatred for your brethren as Kāśyapa’s monks did.F.107.b1419སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུའི་སྐལ་བ་ཅན་དུ་འགྱུར་བར་མ་བྱེད་ཅིག་ཅེས་དོན་འདི་རྒྱ་ཆེར་བརྗོད་ན་ལེགས་སོ། །Do not act so as to accrue the fortune for that mass of suffering.’ It would be well were you to explain our plight at length.”F.108.a1141དེས་དེ་ལྟར་བྱའོ་ཞེས་ཁས་བླངས་ཏེ་སོང་ངོ་།After agreeing to do just that, Saṅgharakṣita departed.F.108.a1197ཇི་ཙམ་ན་སེམས་ཅན་རྩིག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཀ་བ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཤིང་ལྗོན་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ལོ་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། མེ་ཏོག་འདྲ་བ་དག་དང་།
                   འབྲས་བུ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཐག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕྱགས་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕོར་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། གཏུན་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕྲུ་བ་འདྲ་བ་དག་དང་།
                   རྐེད་པ་ཆད་པ་ཆུ་རྒྱུས་ཀྱིས་བཟུང་བ་དག་འདོང་བ་ཡང་མཐོང་ངོ་།On his journey, the venerable Saṅgharakṣita saw beings shaped like walls, pillars, trees, leaves, flowers, fruit, rope, brooms, bowls,
                   mortars and pestles, pots, and even beings cut at the waist, their bodies held together by tendons.F.108.a1725ཤེས་ལྡན་དག་ཉོན་ཅིག །ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་སྨྲ་བ་མང་བ་ཡིན་པས་“Listen, gentlemen. These ascetic sons of the Śākya tend to preach a great deal.F.108.a1806འདི་ལ་སུས་ཀྱང་ཚིག་སྦྱིན་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་དེ་དག་གིས་ཁྲིམས་སུ་བྱ་བ་བཅས་ཏེ་འཁོད་དོ། །Let none of us offer a single word in response.” Having made this pact, they remained where they were.F.108.a1687དེ་ནས་དེ་དག་གིས་གྲོས་བྱ་བར་བརྩམས་པ་and began to confer with one another:F.108.a1608དེ་དག་གིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་འོང་བ་མཐོང་ངོ་། །The seers saw the venerable Saṅgharakṣita approaching from off in the distanceF.108.a1432ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཡང་མཐར་གྱིས་ལྗོངས་སུ་སོང་བ་དང་།Saṅgharakṣita’s sermon leads five hundred seers to the truth.F.108.a1494ཇི་ཙམ་ན་བསྟི་གནས་ཤིག་ན་དྲང་སྲོང་ལྔ་བརྒྱ་ཙམ་འཁོད་དེ། །Eventually, the venerable Saṅgharakṣita reached a settlement with an ashram where there lived five hundred seers.F.108.a1909ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཡང་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་དེ་དག་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་བསྟི་གནས་བརྙ་བར་བརྩམས་པ་ན་With a peaceful demeanor, Saṅgharakṣita approached them, but when he requested a place to stay,F.108.a2005འགས་ཀྱང་ཚིག་མ་སྟེར་ཏོ།they gave not a word in response.F.108.a2039དེ་ན་དྲང་སྲོང་བསོད་ནམས་འདོད་པ་གཅིག་ཅིག་གིས་སྨྲས་པ།A single seer, intent on merit, said,F.108.a2077ཁྱོད་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་བསྟི་གནས་མི་བརྙན་ཏེ་འདི་ལྟར་ཁྱེད་ལ་ཉེས་པ་ཡོད་དོ། །“Why do we not give you a place to stay? It is because you have a fault.F.108.a2150ཁྱེད་ནི་སྨྲ་བ་མང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་དམ་ཚིག་གིས་བརྙ་བར་བྱ་སྟེ།You tend to preach a lot. You must therefore swear an oath:F.108.a2210གལ་ཏེ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་སྨྲ་ན་བརྙན་ནོ། །I will give you a place if you refrain from giving even the slightest sermon.”F.108.a2289ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་སྨྲས་པ། དྲང་སྲོང་དེ་བཞིན་དུ་བྱས་མི་སྨྲའོ། །“Seer, as you instruct, I shall not preach,” replied Saṅgharakṣita.F.108.a2357དེ་ན་དྲང་སྲོང་གཅིག་ཅིག་ལྗོངས་རྒྱུར་སོང་བ་དེའི་སྤྱིལ་བུ་སྟོང་པར་འདུག་པ་དེ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ལ་འདིར་ཉོལ་ཅིག་ཅེས་བརྙན་ནོ། །The seer took Saṅgharakṣita to an unoccupied thatched hut in the settlement and told him he could sleep there.F.108.a2468ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་སྤྱིལ་བུ་དེ་ཆག་ཆག་བཏབ། ཕྱག་དར་བྱས། བ་ལང་གི་ལྕི་བ་སར་པས་བྱུག་པ་བྱས་སོ། །Saṅgharakṣita sprinkled water on, swept, and applied fresh cow dung to the dirt floor of the thatched hut.F.108.a2575དེ་དག་གིས་དེ་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་གཙང་སྦྲ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །On seeing this, the seers said, “Gentlemen, these ascetic sons of the Śākya are sanitary.”F.108.a2666ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་སྤྱིལ་བུའི་ཕྱི་རོལ་དུ་རྐང་པ་གཉིས་བཀྲུས་ཏེ་སྤྱིལ་བུར་ཞུགས་ནསSaṅgharakṣita washed his feet outside the thatched hut before going back inside.F.108.a2747་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་ལུས་དྲང་པོར་བསྲང་ནས་དྲན་པ་ཕྱོགས་པར་བཞག་སྟེ་འདུག་གོ། །Sitting down, he crossed his legs, held his body erect, and rested in mindfulness.F.108.b165དེ་ནས་བསྟི་གནས་དེ་ན་ལྷ་མོ་ཞིག་འདུག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་མཚན་མོ་ཐུན་དང་པོ་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནསA goddess living in the ashram went to the venerable Saṅgharakṣita during the evening watchF.108.b257དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཆོས་བསྟན་དུ་གསོལ།and said, “Noble Saṅgharakṣita, please teach the Dharma.”F.108.b315དེས་སྨྲས་པ། ལྷ་མོ་ཁྱོད་བདེ་བར་གྱུར་ཅིག །ཁོ་བོས་ཁྲིམས་སུ་བྱ་བས་བསྟི་གནས་རྙེད་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་མཐོང་ངམ།“Goddess, I wish you well but did you not see I obtained this resting place by making a pact?F.108.b409ཅི་ཁོ་བོ་བསྐྲད་པར་འདོད་དམ། དེས་བསམས་པ།Would you like me to be kicked out?” The goddess thought,F.108.b467རབ་ཏུ་བྱུང་བ་འདི་ངལ་གྱིས་འདི་ལྟར་གུང་ཐུན་ལ་འོང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་དེ་གུང་ཐུན་ལ་འོངས་ཏེ་“This renunciant is tired, so I shall return during the night watch.” She returned during the night watchF.108.b631དེས་སྨྲས་པ། སྲིང་མོ་ཁྱོད་ཁ་རོག་མི་སྡོད་པས་ཁོ་བོ་ངེས་པར་བསྐྲད་པར་འདོད་དམ།“Sister, you just can’t leave it be! You must want me to be kicked out!”F.108.b704དེས་བསམས་པ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་འདི་ད་དུང་གཉིད་ཀྱིས་མྱོས་ཀྱིས་ཐུན་ཐ་མ་ལ་འོང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས་She thought, “This renunciant is still groggy from sleep. I shall return during the final watch.”F.108.b802དེ་ཐུན་ཐ་མ་ལ་འོངས་ཏེ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཅིའི་སླད་དུ་གཟིམས།She returned during the final watch and said, “Noble Saṅgharakṣita, why do you sleep?F.108.b888མཚན་མོའི་དགུང་སངས་ཀྱིས་བཞེངས་ལ་ཆོས་བསྟན་དུ་གསོལ།I woke you in the middle of the night and asked you to teach the Dharma.”F.108.b962དེས་སྨྲས་པ། སྲིང་མོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐྲད་དོ།“Sister, you are trying by every means to get me kicked out!”F.108.b1159འདི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འཇིགས་པ་དང་འཇིགས་སུ་རུང་བ་བཟོད་པར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་མ་སྩལ་ཏམ། །Did the Blessed One not say you must face your fears along with what provokes them?”F.108.b1024དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་མཚན་མོའི་དགུང་སངས་པས་གལ་ཏེ་བསྐྲད་ན་ཡང་ཅིར་འགྱུར་བཞུད་དོ་འཚལ།“Noble one, the darkness of night has passed. Even if you were kicked out, why would it matter? You’d be seeking to leave soon
                   anyway.F.108.b1244ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་བསམས་པ། སྲིང་མོ་འདི་ཟེར་བ་ནི་བདེན་ཏེ།“Sister, what you say is true. I must get going regardless of whether I am kicked out.F.108.b1331གལ་ཏེ་ཁོ་བོ་བསྐྲད་ན་འགྲོ་ལ་རག་གིས་འདི་ལྟར་འདི་དག་ནི་བྲམ་ཟེ་ཡིན་པས་བྲམ་ཟེ་དང་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་བརྗོད་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས།Since these people are brahmins, I should recite a verse the brahmins themselves take to be true.”F.108.b1430དེས་བྲམ་ཟེའི་སྡེ་ཚན་འདི་སྐད་ཅེས།Saṅgharakṣita then began to recite the Brāhmaṇavarga:F.108.b1484སོམ་ཉི་མ་རྒལ་གཅེར་བུའི་སྤྱོད་པ་དང་། །རལ་པ་རྫབ་དང་སྣ་ཚོགས་ཟས་དང་ནི། །So long as doubt remains, going naked With matted hair, smeared in mud; a motley diet;F.108.b1571ཐང་ལ་ཉལ་དང་རྡུལ་དང་དྲི་མ་དང་། །ཙོག་བུའི་སྤོང་བས་མི་དག་འབྱུང་མི་འགྱུར། །Sleeping rough, unwashed and smelly; And never squatting, do not make men pure.F.108.b1651འབྱུང་པོ་ཀུན་ལ་འཚེ་བ་རྣམ་སྤངས་ཏེ། །ཆོས་སྤྱོད་ཞི་དུལ་ཡང་དག་སྡོམ་པ་དང་། །But he who forsakes violence toward all who live; Acts with virtue; is pacific, subdued, and restrained;F.108.b1756ཚངས་སྤྱོད་ལྡན་པ་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་གྱུར་ཀྱང་། །དེ་ཉིད་བྲམ་ཟེ་དགེ་སྦྱོང་དགེ་སློང་ཡིན། །And aspires to purity, even if he be bedecked in jewelry, That is a brahmin, an ascetic, a monk.F.109.a705འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན།Thus did I hear at one time.F.109.a734བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed One was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī.F.109.a626དེའི་འོག་ཏུ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་གྲོང་ཁྱེར་ལྟ་བུའི་མདོ་གདོན་པར་བརྩམས་སོ། །After that Saṅgharakṣita began to recite the Nagaropama Sūtra:F.109.a370དེ་དག་གིས་དེ་ཐོས་ནས་དེ་དག་གིས་བསམས་པ།On hearing this verse, the seers thought,F.109.a412བྲམ་ཟེ་དང་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཟེར་རོ་སྙམ་ནས་གཅིག་ཉེ་བར་འོངས་སོ། །“This monk’s verses express the real meaning of ‘brahmin.’ ”F.109.a474དེ་བཞིན་དུ་གཉིས་པ་དང་། གསུམ་པ་ནས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བར་དུ་ཉེ་བར་ལྷགས་པ་དང་། ལྷ་མོ་དེས་ཅི་ནས་ne seer drew near, then a second and a third, until they all surrounded him,F.109.a551ཀྱང་དེ་དག་གཅིག་གིས་གཅིག་མི་མཐོང་བ་དེ་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་སོ། །at which point the goddess charmed them so they could not see one another.F.109.a817དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One said to the monks,F.109.a852དགེ་སློང་དག་སྔོན་ང་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་མ་རྒྱས་པའི་ཚེ་གཅིག་པུ་དབེན་པར་སོང་སྟེ་“Monks, before I achieved perfect awakening and became a perfect buddha, I went alone into the wild.F.109.a953ནང་དུ་ཡང་དག་བཞག་པ་ན་སེམས་ལ་སེམས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་འདི་ལྟ་བུ་བྱུང་སྟེ།While inwardly absorbed, this perfect thought arose in my mind:F.109.a1017ཀྱེ་མ་འཇིག་རྟེན་འདི་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏེ།‘Ah! This world is prone to suffering,F.109.a1056འདི་ལྟ་སྟེ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། རྒ་བར་འགྱུར་འཆི་བར་འགྱུར། ཉམས་པར་འགྱུར། འབྱུང་བར་འགྱུར་ཡང་for we are born, we age, we die, we deteriorate, and then it all happens again.F.109.a1136འོན་ཀྱང་སེམས་ཅན་འདི་དག་གིས་རྒ་ཤི་བས་བླ་མ་ཡོད་བཞིན་དུ་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རབ་ཏུ་མི་ཤེས་སོ་སྙམ་ནསAnd though a higher state exists, beings who age and die know nothing of the perfect remedies that exist.’F.109.a1243ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་རྒ་ཤི་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་རྒ་ཤི་འབྱུང་སྙམ་དུ་“I then pondered what was needed for birth to occur and what conditions contribute to the occurrence of birth.F.109.a1354ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་སྐྱེ་བ་ཡོད་ན་རྒ་ཤི་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་རྒ་ཤི་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is becoming, there will be birth, and becoming contributes to the
                   occurrence of birth.F.109.a1512ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་སྐྱེ་བ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་སྐྱེ་བ་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for becoming to occur and what conditions contribute to the occurrence of becoming.F.109.a1629འདི་ལྟར་སྲིད་པ་ཡོད་ན་སྐྱེ་བ་འབྱུང་ཞིང་སྲིད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་བ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is grasping, there will be becoming, and grasping contributes to the
                   occurrence of becoming.F.109.b1946ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་རེག་པ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་རེག་པ་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན། །“I then pondered what was needed for contact to occur and what conditions contribute to the occurrence of contact.F.109.b1663ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་ཚོར་བ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་ཚོར་བ་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for sensation to occur and what conditions contribute to the occurrence of sensation.F.109.b1782འདི་ལྟར་རེག་པ་ཡོད་ན་ཚོར་བ་འབྱུང་ཞིང་རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ།On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is contact, there will be sensation, and contact contributes to the
                   occurrence of sensation.F.109.b1499འདི་ལྟར་ཚོར་བ་ཡོད་ན་སྲིད་པ་འབྱུང་ཞིང་ཚོར་བའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲིད་པ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is sensation, there will be craving, and sensation contributes to
                   the occurrence of craving.F.109.b1384ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་སྲེད་པ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་སྲེད་པ་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for craving to occur and what conditions contribute to the occurrence of craving.F.109.b1222འདི་ལྟར་སྲེད་པ་ཡོད་ན་ལེན་པ་འབྱུང་ཞིང་སྲེད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ལེན་པ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is craving, there will be grasping, and craving contributes to the
                   occurrence of grasping.F.109.b1105ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་ལེན་པ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་ལེན་པ་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for grasping to occur and what conditions contribute to the occurrence of grasping.F.109.b2061འདི་ལྟར་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཡོད་ན་རེག་པ་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་རྐྱེན་གྱིས་རེག་པ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there are seats for the six senses, there will be contact, and seats for
                   the six senses contribute to the occurrence of contact.F.109.b2255ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for the seats of the six senses to occur and what conditions contribute to the occurrence of the seats of
                   the six senses.F.109.b2410འདི་ལྟར་མིང་དང་གཟུགས་ཡོད་ན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འབྱུང་ཞིང་མིང་དང་གཟུགས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there are name and form, there will be seats for the six senses, and name
                   and form contribute to the occurrence of seats for the six senses.F.109.b2616ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་མིང་དང་གཟུགས་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་མིང་དང་གཟུགས་འབྱུང་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what was needed for name and form to occur and what conditions contribute to the occurrence of name and form.F.109.b2743འདི་ལྟར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡོད་ན་མིང་དང་གཟུགས་འབྱུང་ཞིང་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་མིང་དང་གཟུགས་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is consciousness, there will be name and form, and consciousness
                   contributes to the occurrence of name and form.F.109.b2927ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་ཡོད་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་ཞིང་རྐྱེན་གང་གིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་སྙམ་པ་ལས།“I then pondered what was needed for consciousness to occur and what conditions contribute to the occurrence of consciousness.F.110.a3054ངའི་ཡིད་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནས་ཕྱིར་ལོག་ཅིང་དེ་ཕན་ཆད་དུ་འཇུག་པར་མི་བྱེད་དེ།By reversing the conception of ‘I,’ one will not incite what follows from that.F.110.a3134འདི་ལྟ་སྟེ། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་མིང་དང་གཟུགས།“Thus consciousness contributes to name and form,F.110.a3184མིང་དང་གཟུགས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་རྐྱེན་གྱིས་རེག་པ།name and form contribute to the seats of the six senses, the seats of the six senses contribute to contact,F.110.a3292རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ། ཚོར་བའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲེད་པ།contact contributes to sensation, sensation contributes to craving,F.110.a3360སྲེད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ལེན་པ། ལེན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲིད་པ།craving contributes to grasping, grasping contributes to becoming,F.110.a3427སྲིད་པའི་རྐྱེན་གྱིས་སྐྱེ་བ། སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་རྒ་ཤི་དང་།becoming contributes to birth, birth contributes to aging and death,F.110.a3496མྱ་ངན་དང་། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། འཁྲུག་པ་རྣམས་འབྱུང་སྟེ།and the occurrence of sorrow, lamentation, suffering, unhappiness, and strife.F.110.a3575དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་འབའ་ཞིག་པ་འདི་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་མོ། །And that is how, I thought, this whole huge mass of suffering comes to be.F.110.a3650ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་རྒ་ཤི་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགག་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what must be absent for aging and death not to occur and what must cease for aging and death to cease.F.110.a3770འདི་ལྟར་སྐྱེ་བ་མེད་ན་རྒ་ཤི་མི་འབྱུང་ཞིང་། སྐྱེ་བ་འགགས་པས་རྒ་ཤི་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no birth, no aging and death will occur, and the cessation of
                   birth arrests aging and death.F.110.a3937ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་སྐྱེ་བ་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་སྐྱེ་བ་འགག་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what must be absent for birth not to occur and what must cease for birth to cease.F.110.a4037འདི་ལྟར་སྲིད་པ་མེད་ན་སྐྱེ་བ་མི་འབྱུང་ཞིང་། སྲིད་པ་འགགས་པས་སྐྱེ་བ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no becoming, no birth will occur, and the cessation of becoming
                   arrests birth.F.110.a4190ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་སྲིད་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་། གང་འགགས་པས་སྲིད་པ། འགག་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what must be absent for becoming not to occur and what must cease for becoming to cease.F.110.a4296འདི་ལྟར་ལེན་པ་མེད་ན་སྲིད་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་ལེན་པ་འགགས་པས་སྲིད་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no grasping, no becoming will occur, and the cessation of
                   grasping arrests becoming.F.110.a4455ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་ལེན་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་ལེན་པ་འགག་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what must be absent for grasping not to occur and what must cease for grasping to cease.F.110.a4561འདི་ལྟར་སྲེད་པ་མེད་ན་ལེན་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་སྲེད་པ་འགགས་པས་ལེན་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no craving, no grasping will occur, and the cessation of craving
                   arrests grasping.F.110.a4718ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་སྲེད་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་། གང་འགགས་པས་སྲེད་པ་འགག་སྙམ་དུ་ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།“I then pondered what must be absent for craving not to occur and what must cease for craving to cease.F.110.b4822འདི་ལྟར་ཚོར་བ་མེད་ན་སྲེད་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་ཚོར་བ་འགགས་པས་སྲེད་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no sensation, no craving will occur, and the cessation of
                   sensation arrests craving.F.110.b5546ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འགག་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for the seats of the six senses not to occur and what must cease for the seats of the six senses to
                   cease.F.110.b5690ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་མིང་དང་གཟུགས་མེད་ན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་མི་འབྱུང་ཞིང་མིང་དང་གཟུགས་འགགས་པས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there are no name and form, no seats of the six senses will occur, and the
                   cessation of name and form arrests the seats of the six senses.F.110.b4981ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་ཚོར་བ་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་ཚོར་བ་འགག་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for sensation not to occur and what must cease for sensation to cease.F.110.b5089ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་རེག་པ་མེད་ན་ཚོར་བ་མི་འབྱུང་ཞིང་རེག་པ་འགགས་པས་ཚོར་བ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no contact, no sensation will occur, and the cessation of contact
                   arrests sensation.F.110.b5248ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་རེག་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་རེག་པ་འགག་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for contact not to occur and what must cease for contact to cease.F.110.b5352ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་མེད་ན་རེག་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འགགས་པས་རེག་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there are no seats for the six senses, no contact will occur, and the
                   cessation of the seats for the six senses arrests contact.F.110.b5894ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་མིང་དང་གཟུགས་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་མིང་དང་གཟུགས་འགག་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for name and form not to occur and what must cease for name and form to cease.F.110.b6010ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མེད་ན་མིང་དང་གཟུགས་མི་འབྱུང་ཞིང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགགས་པས་མིང་དང་གཟུགས་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no consciousness, no name and form will occur, and the cessation
                   of consciousness arrests name and form.F.110.b6189ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for consciousness not to occur and what must cease for consciousness to cease.F.110.b6305ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་འདུ་བྱེད་རྣམས་མེད་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་འདུ་བྱེད་རྣམས་འགགས་པས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no conditioning, no consciousness will occur, and the cessation
                   of conditioning arrests consciousness.F.111.a6482ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། གང་མེད་ན་འདུ་བྱེད་རྣམས་མི་འབྱུང་ཞིང་གང་འགགས་པས་འདུ་བྱེད་རྣམས་འགག་སྙམ་དུ་“I then pondered what must be absent for conditioning not to occur and what must cease for conditioning to cease.F.111.a6596ང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན།
                   འདི་ལྟར་མ་རིག་པ་མེད་ན་འདུ་བྱེད་རྣམས་མི་འབྱུང་ཞིང་མ་རིག་པ་འགགས་པས་འདུ་བྱེད་རྣམས་འགག་གོ་སྙམ་དུ་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མངོན་པར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཏོ། །On proper reflection, I realized this perfectly and as it is: if there is no ignorance, no conditioning will occur, and the cessation of
                   ignorance arrests conditioning.F.111.a6765འདི་ལྟ་སྟེ་མ་རིག་པ་འགགས་པས་འདུ་བྱེད་རྣམས་འགག་འདུ་བྱེད་རྣམས་འགགས་པས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགག །“Thus the cessation of ignorance arrests conditioning, the cessation of conditioning arrests consciousness,F.111.a6873རྣམ་པར་ཤེས་པ་འགགས་པས་མིང་དང་གཟུགས་འགག །མིང་དང་གཟུགས་འགགས་པས་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འགག །the cessation of consciousness arrests name and form, the cessation of name and form arrests the seats of the six senses,F.111.a6995སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་འགགས་པས་རེག་པ་འགག །རེག་པ་འགགས་པས་ཚོར་བ་འགག །the cessation of the seats of the six senses arrests contact, the cessation of contact arrests sensation,F.111.a7101ཚོར་བ་འགགས་པས་སྲེད་པ་འགག །སྲེད་པ་འགགས་པས་ལེན་པ་འགག །the cessation of sensation arrests craving, the cessation of craving arrests grasping,F.111.a7188ལེན་པ་འགགས་པས་སྲིད་པ་འགག །སྲིད་པ་འགགས་པས་སྐྱེ་བ་འགག །the cessation of grasping arrests becoming, the cessation of becoming arrests birth,F.111.a7273སྐྱེ་བ་འགགས་པས་རྒ་ཤི་དང་། མྱ་ངན་དང་། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་། འཁྲུག་པ་རྣམས་འགག་སྟེ།the cessation of birth arrests aging and death, and sorrow, lamentation, suffering, unhappiness, and strife.F.111.a7382དེ་ལྟར་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་འབའ་ཞིག་པ་འདི་འགག་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་མོ།།And that is how, I thought, this whole huge mass of suffering comes to cease.F.111.a7460དགེ་སློང་དག་ང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ་ངས་སྔོན་གྱི་ལམ་དང་། སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་།
                   སྔོན་གྱི་ལམ་སྲོལ་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུ་འདོང་བ་རྙེད་དོ་སྙམ་མོ། །“Monks, I thought of this as an old path I had found, an old route, an old trail which seers of old have traveled and traversed.F.111.a7589འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་མི་ཞིག་དགོན་པ་ནགས་མཆོག་ཏུ་འཁྱམ་ཞིང་འགྲོ་བ་ན་སྔོན་གྱི་ལམ་དང་།It is analogous to this: Say that a person wanders, passing through a great forest,F.111.a7673སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་ལམ་སྲོལ་སྔོན་གྱི་མི་རྣམས་དོང་and discovers an old path, an old route,F.111.a7714ཞིང་རྗེས་སུ་འདོང་བ་ཞིག་རྙེད་ནས་དེ་དེའི་རྗེས་སུ་སོང་བ་དང་། སྔོན་གྱི་གྲོང་ཁྱེར་དང་།
                   སྔོན་གྱི་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་ཀུན་དགའ་ར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ།an old trail which people of old have traveled and traversed and he follows it until he sees an old city and a king’s delightful old
                   palace,F.111.a7855ཚལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། རྫིང་བུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། བཟང་བ་ནགས་དང་ལྡན་པ། དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཞིག་with its resplendent gardens, resplendent groves, resplendent pools, and fine hedges.F.111.a7941མཐོང་ཞིང་མཐོང་ནས་ཀྱང་དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། བདག་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་On seeing it, he thinks, “I shall go and speak to the king!”F.111.a8002བརྗོད་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས། དེ་རྒྱལ་པོའི་གན་དུ་སོང་སྟེ་ལྷ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅིགHe goes to the king and says, “Your majesty, please grant me your attention.F.111.b8400ལྷས་དེ་གྲོང་ཁྱེར་བགྱིད་དུ་གསོལ་ལ། དེ་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་བགྱིད་དུ་སྩོལ་ཅིག་དང་།Your Majesty, allow me to restore the city, allow me to restore the king’s palace.”F.111.b8484དུས་གཞན་ན་དེ་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་འབྱོར་པ། རྒྱས་པ། བདེ་བ། ལོ་ལེགས་པ། སྐྱེ་བོ་དང་མི་མང་པོས་བལྟམ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་In time, the king’s palace prospers and thrives, crops are bountiful and the land teems with animals and people.F.111.b8597དེ་བཞིན་དུ་དགེ་སློང་དག་ངས་ཀྱང་སྔོན་གྱི་ལམ་དང་། སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་།
                   སྔོན་གྱི་ལམ་སྲོལ་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུ་འདོང་བ་རྙེད་དོ།“Just so, monks, I too have found an old path, an old route, an old trail which seers of old have traveled and traversed.F.111.b8258སྔོན་གྱི་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་ཀུན་དགའ་ར་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། ཚལ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། རྫིང་བུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། བཟང་བ་ནགས་དང་ལྡན་པ།
                   དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཞིག་མཐོང་སྟེ་I saw an old city and the king’s delightful old palace, with its resplendent gardens, resplendent groves, resplendent pools, and fine
                   hedges.F.111.b8128སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་ཤུལ་སྲོལ་སྔོན་གྱི་མི་རྣམས་མཆིས་ཤིང་རྗེས་སུ་མཆི་བ་ཞིག་རྙེད་ནས་བདག་དེའི་རྗེས་སུ་མཆིས་པ་དང་།
                   སྔོན་གྱི་གྲོང་ཁྱེར་དང་། །when I discovered an old path, an old route, an old trail which people of old have traveled and traversed and I followed it untilF.111.b8719དགེ་སློང་དག་སྔོན་གྱི་ལམ་དང་། སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་ལམ་སྲོལ་སྔོན་དྲང་སྲོང་རྣམས་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུ་འདོང་བ་དེ་གང་ཞེ་ན།Monks, what is this old path, this old route, this old trail which seers of old have traveled and traversed?F.111.b8828འདི་ལྟ་སྟེ། འཕགས་པའི་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་པ་འདི་ལྟ་སྟེ།It is this, the Noble Ones’ Eightfold Path,F.111.b8872ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་། ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་ངག་དང་། ཡང་དག་པའི་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་། ཡང་དག་པའི་འཚོ་བ་དང་། ཡང་དག་པའི་རྩོལ་བ་དང་།
                   ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཏེ།which consists of right view, right thought, right speech, right action, right livelihood, right effort, right recollection, and right
                   concentration.F.111.b9022དགེ་སློང་དག་འདི་ནི་སྔོན་གྱི་ལམ་དང་། སྔོན་གྱི་བགྲོད་པ་དང་། སྔོན་གྱི་ལམ་སྲོལ་སྔོན་གྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་གཤེགས་ཤིང་རྗེས་སུ་འདོང་བ་ཡིན་ནོ། །“Monks, this is the old path, the old route, the old trail which seers of old have traveled and traversed.F.111.b9129ངས་དེར་སོན་ཅིང་དེར་སོན་པ་ན་རྒ་ཤི་མཐོང་།I reached it and on reaching it, I saw aging and death,F.111.b9185རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། རྒ་ཤི་འགོག་པ་དང་། རྒ་ཤི་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་མཐོང་སྟེ།and I saw the origins of aging and death, the cessation of aging and death, and the path that leads to the cessation of aging and
                   death.F.111.b9322སྐྱེ་བ་དང་། སྲིད་པ་དང་། ལེན་པ་དང་། སྲེད་པ་དང་། ཚོར་བ་དང་། རེག་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་། མིང་དང་གཟུགས་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་།
                   འདུ་བྱེད་རྣམས་མཐོང་I saw birth, becoming, grasping, craving, sensation, contact, the seats of the six senses, name and form, consciousness, and
                   conditioning.F.111.b9461ཞིང་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་འགོག་པ་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་མཐོང་སྟེ།And I saw the origins of conditioning, the cessation of conditioning, and the path that leads to the cessation of conditioning.F.112.a9589ངས་རང་གི་མངོན་པར་ཤེས་པས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་ནས་དགེ་སློང་རྣམས་དང་། དགེ་སློང་མ་རྣམས་དང་།And so, having been perfectly awakened by my perception, I proclaim it to an array of monks, nuns,F.112.a9688དགེ་བསྙེན་རྣམས་དང་། དགེ་བསྙེན་མ་རྣམས་དང་། གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་དང་། དགེ་སྦྱོང་དང་། བྲམ་ཟེ་དང་སྤྱོད་པ་ཅན་དང་།
                   ཀུན་དུ་རྒྱུ་སྣ་ཚོགས་དག་ལ་བརྗོད་དོ། །laymen, laywomen, tīrthikas, ascetics, brahmins, sādhus, and wanderers. “F.112.a9761དེ་ལ་དགེ་སློང་གིས་ཀྱང་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་ན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཞིང་རིགས་པ་དང་ལྡན་པ། ཆོས་དང་ལྡན་པ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །And when a monk perfectly accomplishes it, he too becomes an accomplished adept, sagacious, righteous, and an agent of virtue.F.112.a9888དགེ་སློང་མ་དང་། དགེ་བསྙེན་དང་། དགེ་བསྙེན་མས་ཀྱང་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་ན་And when a nun, a layman, or a laywoman perfectly accomplishes it,F.112.a9955སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཞིང་། རིགས་པ་དང་ལྡན་པ། ཆོས་དང་ལྡན་པ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ།they too become accomplished adepts, sagacious, righteous, and agents of virtue.F.112.a10097སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་ཕན་པ། ཡང་དག་པར་གྱུར་པ། ལྷ་དང་མིའི་བར་དག་ལ་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཏོན་ཅིང་། །of benefit to a great many beings, prodigious, and teaches widely and perfectly among gods and humans.”F.112.a10036དེ་ལྟར་ན་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་འདི་ནི་རྒྱ་ཆེ་བ།“Thus it is that such a one who lives purely is magnanimous,F.112.a10201དེ་ནས་མཇུག་ཏུ། འབྱུང་པོ་གང་དག་འདིར་ནི་ལྷགས་གྱུར་ཅིང་། །སའམ་འོན་ཏེ་བར་སྣང་འཁོད་པ་དག །སྐྱེ་དགུ་རྣམས་ལ་རྟག་ཏུ་བྱམས་བྱེད་ཅིང་།
                   །ཉིན་དང་མཚན་དུ་ཆོས་ཀྱང་སྤྱོད་གྱུར་ཅིག །Saṅgharakṣita closed his sermon with the dedication: “May all who live here gathered On the earth or in the sky Be always kind to
                   creatures, And practice Dharma night and day.”F.112.a10378ཅེས་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པ་དང་།
                   དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བདེན་པ་མངོན་པར་རྟོགས་མ་ཐག་ཏུ་ཕྱིར་མི་འོང་བའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་སྟེ་རྫུ་འཕྲུལ་ཡང་མངོན་པར་བསྒྲུབས་སོ། །All present realized the truths and in that moment achieved the fruit of a non-returner and with it, miraculous abilities.F.112.a10501དེ་ནས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ལེགས་པར་གསུངས་སོ། །ལེགས་པར་གསུངས་སོ་ཞེས་མགྲིན་གཅིག་ཏུ་སྒྲ་ཕྱུང་ངོ་། །In one voice they cried out, “Well said, reverend Saṅgharakṣita, well said!”F.112.a10578དེ་ནས་ལྷ་མོ་དེས་རྫུ་འཕྲུལ་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་དེ་བརྟུལ་བ་དང་།The goddess then released them from the miraculous spell they were underF.112.a10651གཅིག་གིས་གཅིག་མཐོང་བར་གྱུར་ཏོ། །so they came to see one another again.F.112.a10690དེ་དག་གིས་གཅིག་གིས་གཅིག་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།As they caught sight of one another, they exclaimed,F.112.a10743ཀྱེ་ཁྱོད་ཀྱང་འོངས་སམ། ཁྱོད་འོངས་སམ། ཁོ་བོ་འོངས་སོ། །ལེགས་སོ། །“Oh! You too were here?” “You were here?” “I was here.” “Good!”F.112.a10807དེ་དག་གིས་འབྱོར་པ་རྙེད་ཅིང་རྙེད་ནས་སྨྲས་པ།The seers had discovered a mighty state and having discovered it, proclaimed,F.112.a10885བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་བདག་ཅག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་གནང་ན་“Reverend Saṅgharakṣita, if it is permitted, we would obtain the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed Dharma and
                   Vinaya.F.112.a11030བདག་ཅག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བགྱིའོ། །We would live the holy life in the Blessed One’s presence.”F.112.a11090དེས་འཛུམ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་སྨྲས་པ།Smiling, Saṅgharakṣita said,F.112.a11119ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་སྤོབས་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཞུམ་པ་མེད་པ་དགེ་བ་དང་ལྡན་པ་ལེགས་སོ་ལེགས་སོ། །“Venerables, your great and dauntless self-confidence is noble. It is excellent! It is excellent!F.112.b111བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་ཕན་ཡོན་ལྔ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་བའི་མཁས་པས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལ་མོས་པ་ཁོ་ནར་རིགས་ཏེ།It is excellent! What is more, the Blessed One said, ‘Five advantages rightly come only to the wise with perfect vision who aspire to going
                   forth.’F.112.b259ལྔ་གང་ཞེ་ན།What are those five?F.112.b284མཁས་པས་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ལ་མོས་པར་བྱ་བ་ཁོ་ནར་རིགས་པ་དང་།It is only the wise with perfect vision who aspire to going forthF.112.b350ཞེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མཐོང་བའི་about whom it may rightly be said,F.112.b385བདག་གིས་རང་གི་དོན་མ་འདྲེས་པ་རྗེས་སུ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་‘He will pursue his aim without diversion.’F.112.b534བདག་གང་དག་གི་བྲན་དང་། མངག་གཞུག་པ་དང་། བསྒོ་བ་དང་། རང་དབང་མེད་དང་། དགའ་མགུར་འགྲོར་མེད་པ་ཡིན་པ་དེ་དག་གི་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་།
                   བསྟོད་པར་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་‘I make offerings to and praise those who are slave, agent, or emissary to no one, those who are independent and not in anyone’s
                   service.’F.112.b778གྲུབ་པ་དང་། བདེ་བ་བླ་ན་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་‘He will attain the unsurpassed accomplishment and bliss of nirvāṇa.’F.112.b953གྲུབ་པ་དང་། བདེ་བ་བླ་ན་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འཐོབ་པ་ལས་ཉམས་ན་ཡང་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ་‘Even should he fail to attain the unsurpassed accomplishment and bliss of nirvāṇa, he will be reborn among gods.’F.112.b1174རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཉན་ཐོས་དམ་པ་ཡང་དག་པར་སོང་བ། ཡང་དག་པར་ཞུགས་པ།
                   སྐྱེས་བུ་དམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་བསྔགས་སོ་Buddhas, the saintly disciples of buddhas who have reached perfection and entered perfection, and saintly beings praise renunciants in many
                   ways.’ ”F.112.b1323་རབ་ཏུ་བྱུང་ཤིག །དེའི་ཕྱིར་ཅི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངམ། འོན་ཏེ་ཁོ་བོ་ལས།Saṅgharakṣita continued, “So, you shall go forth. But will you go forth before the Blessed One or before me?”F.112.b1433དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་རོ། །“Before the Blessed One,” the seers replied.F.112.b1478ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་སྨྲས་པ། གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་ཚུར་ཤེག །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འདོང་ངོ་། །“In that case, come, let us go to the Blessed One.”F.112.b1530དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། བཙུན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཅི་བདག་ཅག་གི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་བཞུད་དམ། འོན་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས།“Reverend Saṅgharakṣita, shall we travel under our own miraculous powers or under your miraculous powers?”F.112.b1637ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་ཐོས་ནས་ཉམ་ང་བར་གྱུར་ཏེ།Hearing this pained the venerable Saṅgharakṣita,F.113.a50དེས་བསམས་པ། བདག་གི་མཐུས་འདི་དག་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་ཐོབ་ན། བདག་ནི་གཟིངས་ལྟ་བུར་གྱུར་པ་ལྟ་སྙམ་ནས།who thought, “If they have attained such a store of qualities due to my influence, it looks as if I am but a raft to them.”F.113.a174དེ་བཞིན་ཉམས་ཤིང་གྱུར་ཏེ་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁྱེད་ཁོ་བོ་ལ་བྱ་བ་ཅུང་ཞིག་ཡོད་ཀྱིས།Dispirited, he replied, “Venerables, I have a small task to perform, so please wait here for a bit.”F.113.a275རེ་ཞིག་ཡུད་ཙམ་ཞིག་སྡོད་ཅིག་ཅེས་དེ་ཤིང་ལྗོན་པ་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་བརྟེན་ནས་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ཏེ་ལུས་དྲང་པོར་བསྲང་ནས་དྲན་པ་ཕྱོགས་པར་བཞག་སྟེ་འདུག་གོ། །And with that, he sat down at the base of a tree, his legs crossed, his body erect, and rested in mindfulness.F.113.a386བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མང་དུ་ཐོས་པ་ལ་ཕན་ཡོན་ལྔ་ཡོད་དེ། ལྔ་གང་ཞེ་ན།The Blessed One said, “There are five benefits to being well versed in the teachings. What are they?F.113.a487ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཁམས་ལ་མཁས་པ་དང་།One becomes knowledgeable about the aggregates, knowledgeable about the constituents,F.113.a573སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་མཁས་པ་དང་།knowledgeable about the seats of the senses, knowledgeable about interdependent arising,F.113.a662དེའི་གདམས་ངག་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་གཞན་ལ་རག་མ་ལས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་and one need not rely on others for instructions or further teachings on them.”F.113.a742གསུངས་པས་དེས་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པས་འཁོར་བའི་འཁོར་ལོ་ཆ་ལྔ་པ་གཡོ་བ་དང་མི་གཡོ་བ་འདི་ཉིད་རིག་སྟེ།Thus, by applying himself diligently, Saṅgharakṣita came to understand saṃsāra’s ever-revolving five cycles.F.113.a851འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཉམས་པ་དང་། ལྟུང་བ་དང་། རྣམ་པར་འཐོར་བ་དང་།
                   རྣམ་པར་འཇིག་པའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས།It being by nature subject to degradation, decline, dispersal, and destruction, all of Saṅgharakṣita’s conditioning was overwhelmed and he
                   abandoned all disturbing emotions.F.113.a1764སྲིད་པ་དང་། འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ།He turned his back on worldly gain, desires, and esteem,F.113.a1821དབང་པོ་དང་ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ།and was revered, honored, and praised by Indra and the gods who attend him.F.113.a1704རིག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ།He attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom.F.113.a1659རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིང་།and whose knowledge had rent open the shell.F.113.a1589ཙན་དན་དང་སྟེའུར་མཉམ་པ།whose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwood,F.113.a1539ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ།for whom space was equal to the palm of his hand,F.113.a1505བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ།for whom filth was equal to gold,F.113.a1314བདག་གི་སྐྱེ་བ་ཟད་དོ། །ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་དོ། །བྱ་བ་བྱས་སོ། །སྲིད་པ་འདི་ལས་གཞན་མི་ཤེས་སོ་ཞེས་“My births have come to an end, I have lived the holy life, I have done what needed doing, I will know no lives after this one.”F.113.a1443གོ་བར་བྱེད་ཅིང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།Thus he became an arhat, free of desire for the three realms,F.113.a1277མངོན་སུམ་དུ་བྱས་ཏེ་བསྒྲུབས་ནས་With his achievement, he understood,F.113.a1025འབྱུང་བར་བྱེད་པ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པའི་མཐའ་བླ་ན་མེད་པ་དེ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་རང་གི་མངོན་པར་ཤེས་པས་He perceived that he had, in that very life, actualized the unsurpassed aim of the holy lifeF.113.a1118རིགས་ཀྱི་བུ་དག་གང་གི་ཕྱིར་སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་དག་བྲེགས་ཏེ་གོས་ངུར་སྨྲིག་དག་བགོས་ནས་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་དད་པས་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་for which the sons of noble families, with perfect faith, cut their hair, shave their beards, don the saffron robes, and go forth from home
                   into homelessness.F.113.b455དེས་དེ་དག་ལ་སྨྲས་པ། ཤེས་ལྡན་དག་ཁོ་བོའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་གྲྭ་ནས་ཟུང་ཤིག་དང་། ཁོ་བོའི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་འདོང་བར་བྱའོ། །Saṅgharakṣita said to the seers, “Gentlemen, hold on to the corner of my robe and we shall travel under my miraculous powers.”F.113.b582དེ་དག་དེའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་གྲྭ་ལ་འཇུས་པ་དང་།The seers grabbed hold of his robe,F.113.b618དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ངང་པའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་མ་བརྐྱང་པ་ལྟར་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་སོང་ངོ་། །and the venerable Saṅgharakṣita, like a swan spreading its wings, flew with his miraculous powers up into the sky above.F.113.b1852དེ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་ཕྱིན་ནས་Saṅgharakṣita went to the Blessed One,F.113.b1891བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་གོ།bowed his head at his feet, and sat off to one sideF.113.b1781དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐྱེས་ནི་འདི་ལྟར་གདུལ་བ་ལས་གཞན་པ་ལྟ་བུ་མེད་དོ། །There is no gift for the Tathāgata like these, the gift of disciples.”F.113.b1713དགེ་སློང་དག་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་སྐྱེས་དང་བཅས་ཤིང་འོང་སྟེ།“Monks, this monk Saṅgharakṣita comes with gifts for the Tathāgata.F.113.b1627དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་འཚོ་ཐག་རིང་པོ་ནས་འོང་བ་མཐོང་ངམ། བཙུན་པ་མཐོང་ངོ་། །“Monks, do you see Saṅgharakṣita coming from off in the distance?” “We do, reverend.”F.113.b1587གཟིགས་ནས་ཀྱང་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། །Though he saw them, he asked the monks,F.113.b1499བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་སྐྱེས་དང་ཆས་ཏེ་ཐག་རིང་པོ་ཁོ་ན་ནས་འོང་བ་གཟིགས་སོ། །From off in the distance, the Blessed One saw Saṅgharakṣita approaching with his gifts.F.113.b1439དེའི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དགེ་སློང་གི་འཁོར་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མའི་གུང་ལ་བཞུགས་ཏེ་ཆོས་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །who was seated in the midst of hundreds of monks, teaching.F.113.b1356དེ་ནས་དེས་རིགས་ཀྱི་བུ་སྟོང་པོ་དེ་དག་ཁྲིད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་ངོ་།Saṅgharakṣita then led the one thousand sons of noble families to the Blessed One,F.113.b1302ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བབས་པ་དང་། དེ་དག་གིས་རྫས་མཁོས་སུ་ཕབ་བོ། །Saṅgharakṣita descended and they secured their wares.F.113.b1182དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་བདག་ཅག་ཀྱང་རབ་ཏུ་འབྱུང་གིས་བོབས་ལ་བདག་ཅག་རྫས་མཁོས་སུ་འབེབས་ཀྱི་བར་དུ་རེ་ཞིག་གཞེས་སུ་གསོལ།The merchants replied, “Noble Saṅgharakṣita, we too will go forth, so please alight and sit while we secure our wares.”F.113.b998རིགས་ཀྱི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་འདི་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འདོད་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འགྲོའོ།“These five hundred sons of noble families seek monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma in the Blessed One’s
                   presence, so we are going to the Blessed One.”F.113.b914འཕགས་པ་དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་བྱོན་ཏམ། བྱོན་པ་ལེགས་སོ། །ཁོ་བོ་འོངས་སོ། །གང་དུ་བཞུད། དེས་སྨྲས་པ།“Noble Saṅgharakṣita! Is that you? Welcome!” “I have come.” “Where are you headed?”F.113.b818དེ་དག་གིས་དེ་མཐོང་ནས་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། །the five hundred merchants were securing their wares when they saw Saṅgharakṣita and exclaimed,F.113.b739ཇི་ཙམ་ན་ཚོང་པ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་དེ་དག་རྫས་མཁོས་སུ་འབེབས་པར་བྱེད་པ་ན། །Saṅgharakṣita leads an entourage of one thousand to the Buddha. Along the way,F.114.a92ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །before requesting the Blessed One,F.114.a127བཙུན་པ་རིགས་ཀྱི་བུ་སྟོང་པོ་འདི་དག་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འཚལ་ན།“Reverend, these one thousand sons of noble families seek monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed DharmaF.114.a253བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་འདི་དག་རབ་ཏུ་དབྱུང་དུ་གསོལ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ། །in the Blessed One’s presence. I ask that the Blessed One have compassion and allow their going forth.F.114.a1745དེ་ནས་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་ཞུས་པ།The venerable Saṅgharakṣita asked the Blessed Buddha,F.114.a1799བཙུན་པ་འདི་ན་བདག་གིས་སེམས་ཅན་རྩིག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཀ་བ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཤིང་ལྗོན་པ་འདྲ་བ་དག་དང་།“Reverend, I have seen beings shaped like walls, pillars, trees,F.114.a356བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་དག་ལ་དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་I ask that he ordain them.” By saying to them, “Come, join me, monks,”F.114.a427དགེ་སློང་དག་ཚུར་ཤོག་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱོད་ཅིག་ཅེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་།the Blessed One could allow their going forth. So he said, “Come, monks, join me in living the holy life.”F.114.a534དེ་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའི་མཇུག་ཁོ་ནར་སྐྲ་བྱི་བ་དང་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པར་གྱུར་ཏེ།It was only after the Blessed One had said this that their hair fell out and they were clothed in robes,F.114.a639སྐྲ་དང་ཁ་སྤུ་ཞག་བདུན་སྐྱེས་པ་ཙམ་དང་། ལག་པ་ན་ལྷུང་བཟེད་དང་བྱ་མ་བུམ་ཐོགས་པ་དང་།with but a week’s worth of hair and beard, alms bowl and water pitcher in hand.F.114.a719དགེ་སློང་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལོ་བརྒྱ་ལོན་པའི་སྤྱོད་ལམ་ལྟ་བུར་གནས་པར་གྱུར་ཏོ། །Having completed their approach to monkhood, they stood with the deportment of monks who had been ordained for one hundred years.F.114.a849ཡང་སྨྲས་པ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཚུར་ཤོག་བཀའ་སྩལ་པས། །སྐྲ་བྱི་སྣམ་སྦྱར་གྱོན་པའི་ལུས་ལྡན་ཞིང་། །མོད་ལ་དབང་པོ་རབ་ཞིར་གནས་གྱུར་ཏེ། །As was said, Hair tonsured and body clad in robes From the Tathāgata’s call to come forth, That moment, their senses were perfectly
                   stilledF.114.a989སངས་རྒྱས་དགོངས་པས་ལུས་གཟུགས་བཀབ་པར་གྱུར།And their bodies garbed by the Buddha’s mind.F.114.a1035དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་དག་ལ་གདམས་ངག་སྩལ་ནས།The Blessed One gave them instructions,F.114.a1075དེ་དག་གིས་བརྩོན་པ་དང་། འབད་པ་དང་། བརྩལ་བས་to which they applied themselves with diligence, effort, and exertion,F.114.a1146ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ།abandoning all disturbing emotions and actualizing arhatship.F.114.a1208དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།Thus they became arhats, free of desire for the three realms,F.114.a1270བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ། ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ།for whom filth was equal to gold, for whom space was equal to the palm of his hand,F.114.a1354ཙན་དན་དང་སྟེའུར་མཉམ་པ།whose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwoodF.114.a1424རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིང་and whose knowledge had rent open the shell.F.114.a1469རིག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ།They attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom.F.114.a1531སྲིད་པ་དང་། འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་། བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ།They turned their backs on worldly gain, desires,F.114.a1581དབང་པོ་དང་། ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ།and esteem, and were revered, honored, and praised by Indra and the gods who attend him.F.114.b120ལོ་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། མེ་ཏོག་འདྲ་བ་དག་དང་། འབྲས་བུ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཐག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་།leaves, flowers, fruit, rope,F.114.b150ཕྱགས་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕོར་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། གཏུན་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕྲུ་བ་འདྲ་བ་དག་དང་།brooms, bowls, mortars and pestles,F.114.b1494སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ། བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men.F.114.b1362སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། །a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha, a knowledgeable and venerable one, a sugata, one who knew the world,F.114.b1192དགེ་འདུན་འཚོ་སྔོན་བྱུང་པ་འདས་པའི་དུས་ན་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་“Saṅgharakṣita, in a time now passed, during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.114.b1312སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the Blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world,F.114.b1560དེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་པ་ན་དེ་དག་དེའི་ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ཏོ། །Those beings you saw were his disciples when he lived and dwelt in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī.F.114.b1666དགེ་འདུན་འཚོ་ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྩིག་པ་འདྲ་བ་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ནི་དགེ་སློང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན།“Saṅgharakṣita, when those beings you saw who were shaped like walls were monks,F.114.b1747དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་རྩིག་པ་མཆིལ་མས་མ་རུང་བར་བྱས་པས་they defaced a wall belonging to the saṅgha with their spit.F.114.b342བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་འདུན་འཚོ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ།“Saṅgharakṣita,” replied the Blessed One, “those being themselves performed the actionsF.114.b186རྐེད་པ་ཆད་པ་ཆུ་རྒྱུས་ཀྱིས་བཟུང་བ་མཐོང་ན།and pots, as well as beings cut at the waist, their bodies held together by tendons.F.114.b271བཙུན་པ་དེ་དག་གིས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན། ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་དེ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར། །Reverend, what actions did they perform for it to ripen in such ways?”F.114.b1114ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས། །རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད།When the time and the conditions Are right, they alight upon embodied beings.F.114.b1054ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི།“Actions never waste away, Not even after one hundred eons.F.114.b954ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ།fruition upon the aggregates, elements, and seats of the senses of the one who performed them, for:F.114.b864འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་Likewise, virtuous and non-virtuous actions which have been performed and accrued come toF.114.b660དགེ་འདུན་འཚོ་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།“Saṅgharakṣita, actions which have been performed and accrued do not ripen upon the external elements.F.114.b763ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར།They do not ripen upon the element of water, upon the element of fire, nor upon the element of wind.F.114.b429རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ། འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ། གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་བསྩགས་པས་དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་—which have accrued a heap of karma, whose results have matured, which follow their course like an irrigation channel, which inevitably
                   come to be—F.114.b576བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར། །so who else will experience the actions they themselves have performed and accrued?F.115.a206ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཀ་བ་འདྲ་བ་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ཀྱང་དགེ་སློང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན།“When those beings you saw who were shaped like pillars were monks,F.115.a274དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ཀ་བ་སྣབས་ཀྱིས་མ་རུང་བར་བྱས་པས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཀ་བ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །they defaced a pillar belonging to the saṅgha with their mucus. As the fruition of that act, they have come to resemble pillars.F.115.a403ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཤིང་ལྗོན་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ལོ་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། མེ་ཏོག་འདྲ་བ་དག་དང་།
                   འབྲས་བུ་འདྲ་བ་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ཀྱང་དགེ་སློང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན།“When those beings you saw who were shaped like trees, leaves, flowers, and fruit were monks,F.115.a497དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ཤིང་ལྗོན་པ་དང་། ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུ་དག་གང་ཟག་གི་ལོངས་སྤྱོད་དུ་སྤྱད་པས་they used trees, leaves, flowers, and fruit belonging to the saṅgha for their own ends.F.115.a585ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཤིང་ལྗོན་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ལོ་མ་འདྲ་བ་དག་དང་། མེ་ཏོག་འདྲ་བ་དག་དང་། འབྲས་བུ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །As the fruition of that act, they have come to resemble trees, leaves, flowers, and fruit.F.115.a676ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཐག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་། ཕྱགས་མ་འདྲ་བ་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ཀྱང་དགེ་སློང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན། །“When those beings you saw who were shaped like rope and brooms were monks, they used rope and brooms belonging to the saṅgha for their own
                   ends.F.115.a1295དེ་དག་གིས་བསམས་པ། དུས་ཡོལ་བ་ལྟ་སྙམ་ནས། རེ་བ་མེད་པར་གྱུར་ཏེ་བཞིན་གྱུར་ཅིང་ཉམས་ཏེ་The novices thought, ‘It would seem we are too late,’ and left dispirited, with expressions of resignation.F.115.a1403དོང་བས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཕོར་པ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །As the fruition of that act, those monks have come to resemble bowls. “F.115.a1474ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གཏུན་འདྲ་བ་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ཀྱང་དགེ་སློང་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན།When those beings you saw who were shaped like mortars and pestles were monks,F.115.a1553དེ་དག་ལ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་ལས་དག་བྱུང་ནས་དེ་ན་དགེ་ཚུལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཅིག་དམ་ཞག་པར་བསྐོས་པ་དེ་ལ་དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།they were in charge of begging bowls and they said to an arhat novice who had at the time been appointed keeper of the seals,F.115.a1679དགེ་ཚུལ་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་གཏུན་དུ་འབྲུ་མར་གྱི་ཚིགས་མ་ཉུང་བ་ཞིག་རྡུངས་ཏེ་‘Novice, we have quite a bit of grain to grind in the mortar,F.115.a1202སྨྲས་པ། ཁོ་བོ་ཅག་གིས་ཕོར་པ་བཀྲུས་པ་མ་མཐོང་ངམ། སྐོམ་འཐུངས་ཟིན་ཏོ།they replied, ‘Do you not see we are washing the bowls? The drinks have already been drunk.’“F.115.a1159དགེ་ཚུལ་དེ་དག་སེར་སྣས་དཀྲིས་ཏེ་“Seized by stinginess towards the novices,F.115.a1099དགེ་ཚུལ་དག་ཅི་དགེ་འདུན་ལ་སྐོམ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རམ།‘Do novices get whatever drinks are provided to the saṅgha?’F.115.a1016དགེ་སློང་གློ་བུར་དུ་འོངས་པ་དག་ལྷགས་ནས་དེ་དག་གིས་དགེ་ཚུལ་དེ་དག་ལ་དྲིས་པ། །When they were washing the bowls, some visiting monks arrived and asked the monks,F.115.a895ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཕོར་པ་འདྲ་བ་དག་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ནི་“When those beings you saw who were shaped like bowlsF.115.a949དགེ་ཚུལ་སྐོམ་གྱི་གཙང་སྦྱོར་དུ་གྱུར་པ་ན་དེ་དག་ཕོར་པ་འཁྲུ་བར་བྱེད་པའི་ཚེ།were monks, they were in charge of providing clean drinking water.F.115.a822དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་ཐག་པ་དང་ཕྱགས་མ་གང་ཟག་གིས་ལོངས་སྤྱོད་དུ་སྤྱད་པས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཐག་པ་འདྲ་བ་དག་དང་།
                   ཕྱགས་མ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །As the fruition of that act, they have come to resemble rope and brooms.F.115.b286དེས་སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་དག་བདག་བྲེལ་གྱིས་རེ་ཞིག་ཡུད་ཙམ་ཞིག་གཞེས་ཤིག་དང་། སླད་ཀྱིས་གསོལ་ལོ། །“The arhat novice replied, ‘Elders, I’m busy at the moment. Please wait a bit. I shall give it to you later.’“F.115.b396དེ་དག་མི་བཟོད་པ་སྐྱེས་ནས་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་དྲག་པོས་སྨྲས་པ།Feeling impatient, the monks became enraged and said,F.115.b450དགེ་ཚུལ་གལ་ཏེ་ཁོ་བོ་ཅག་གཏུན་ལ་རེག་ཏུ་རུང་ན་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་ཁྱོད་ཉིད་གཏུན་དུ་བཅུག་སྟེ།‘Novice, if we wanted to use the mortar, we could toss you into the mortar and grind you too!F.115.b544བརྡུང་བར་ཡང་བྱ་ན། འབྲུ་མར་ཚིགས་མ་ཉུང་ཞིག་ལྟ་ཅི་སྨོས།To say nothing of a bit of grain!’“F.115.b579དགེ་ཚུལ་དེས་བསམས་པ། འདི་དག་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་དྲག་པོས་དཀྲིས་པས་The arhat novice thought, ‘They are enraged.F.115.b624གལ་ཏེ་བདག་གིས་འདི་དག་ལ་ལན་བཏབ་ན་ལྷག་པར་ཡང་རབ་ཏུ་འཁྲུགས་པར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།If I respond to them, it will only inflame their anger further,’F.115.b689དེས་ཅང་མི་སྨྲ་བར་བསྡད་ནས་གང་གི་ཚེ་དེ་དག་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་དང་བྲལ་བ་དེའི་ཚེ་ན་གན་དུ་སོང་སྟེ་so he remained silent. “After a time their rage passed, and when it did he went to themF.115.b777སྨྲས་པ། གནས་བརྟན་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་བདག་སུ་ལགས་པ་མཁྱེན་ཏམ།and said, ‘Elders, do you know who I am?’“F.115.b819དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཤེས་ཏེ། ཁྱོད་ནི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་དགེ་ཚུལ་ཡིན་ནོ། །They replied, ‘Yes, we know. You are but a novice who has gone forth for the perfectly awakened Buddha Kāśyapa.F.115.b931ཁོ་བོ་ཅག་ཀྱང་དགེ་སློང་ཡིན་ནོ། །We, however, are monks.’“F.115.b957གནས་བརྟན་དག་གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ལགས་ཀྱིས་ཀྱང་འདི་ལྟར་བདག་གིས་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་བགྱི་བ་གང་ལགས་པ་དེ་བགྱིས་སོ།‘Elders, though that is so, since going forth, I have done all that needed to be done.F.115.b1044ཅི་ཞིག་བྱས། ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བགྱིས་སོ། །What is that? I have abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship.F.115.b1125ཁྱེད་ནི་འཆིང་བ་མཐའ་དག་གིས་བཅིངས་པ་ལགས་ལ། བདག་ནི་འཆིང་བ་མཐའ་དག་ལས་ངེས་པར་གྲོལ་བ་ལགས་ན།While you are bound by all bonds, I have been definitively freed from all bonds.F.115.b1206ཁྱེད་ཀྱིས་ངག་གི་ལས་རྩུབ་པོ་བརྗོད་ཀྱིས་སྡིག་པ་སྡིག་པ་ལས་ཤོགས་ཤིག་དང་། །As you have spoken harshly, you must confess your wrongs as wrong!F.115.b1349དེ་དག་གིས་སྡིག་པ་སྡིག་པ་ལས་བཤགས་ཀྱང་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་གཏུན་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །Although the monks confessed their wrongs as wrong, the actions came to fruition, causing them to resemble mortars and pestles. “F.115.b1478ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཕྲུ་བ་འདྲ་བ་གང་དག་མཐོང་བ་དེ་དག་ནི་དགེ་འདུན་རྣམས་ལ་རིམ་གྲོར་བྱེད་པའི་ལྷ་འབངས་སུ་གྱུར་ཏེ།Those beings you saw who were shaped like pots were formerly bondmen in the service of the saṅgha.F.115.b1273དེ་ལྟར་ན་ལས་བསྲབས་པ་ཉིད་དང་། ཡོངས་སུ་ཟད་པ་དང་། ཡོངས་སུ་མཐར་ཐུག་པར་འགྱུར་རོ།Doing so will wither away the act, exhaust it, and finally put it to rest.’“F.115.b1577དེ་དག་སྨན་སྐོལ་བར་བྱེད་པ་ན། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་མི་སྙན་པར་སྨྲས་པ་དང་།Once as they were boiling medicinal herbs, the monks spoke offensively to them,F.115.b1657དེ་དག་སེམས་རབ་ཏུ་ཁྲོས་པས་ཕྲུ་བ་དེ་དག་བཅག་པས། ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཕྲུ་བ་འདྲ་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ།whereupon they broke the pots in anger. As the fruition of that act, they have come to resemble pots.F.116.a302དགུན་གྱི་རྙེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དབྱར་གྱིར་བསྒྱུར་བས་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་རྐེད་པ་ཆད་པ་ཆུ་རྒྱུས་ཀྱིས་བཟུང་བ་དག་ཏུ་གྱུར་ཏོ། །As the fruition of that act, they have become beings cut at the waist, their bodies held together by tendons.”F.116.a484དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།In doubt, the monks asked he who severs all doubts, the Blessed Buddha,F.116.a556བཙུན་པ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགེ་འདུན་འཚོས་ལས་ཅི་ཞིག་བགྱིས་ན།“Reverend, what is it that Saṅgharakṣita has done,F.116.a607ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཕྱུག་པ་ནོར་མང་བ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེས་ཤིང་that the ripened fruit of that action has led him to be born into a rich household with ample wealth and possessions,F.116.a725དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བགྱིས་པ་དང་། གདུལ་བའི་དོན་ཆེན་པོ་བགྱིས་པར་གྱུར།to actualize arhatship, and to inspire the conversion of so many?”F.116.a792བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་དགེ་འདུན་འཚོ་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ཚོགས་རྙེད་པ།“Monks,” replied The Blessed One, “Saṅgharakṣita himself performed the actions—which have accrued a heap of karma,F.116.a907རྐྱེན་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ། འོད་པ་བཞིན་དུ་ཉེ་བར་གནས་པ། །whose results have matured, which follow their course like an irrigation channel,F.116.a1ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྐེད་པ་ཆད་པ་ཆུ་རྒྱུས་ཀྱིས་བཟུང་བ་གང་དག་མཐོང་བ་“And when the beings you saw who were cut at the waist, their bodies held together by tendons,F.116.a96དེ་དག་ཀྱང་དགེ་སློང་རྙེད་པ་སྟོབས་པ་དག་ཏུ་གྱུར་པ་ན།were monks in charge of supplies,F.116.a131དེ་དག་སེར་སྣས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པས་རྙེད་པ་བསྒྱུར་ཏེ། དབྱར་གྱི་རྙེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དགུན་གྱིར་བསྒྱུར།hey were overcome by stinginess and switched supplies, swapping the summer supplies with those for the winter and switching the winter
                   supplies with those for the summer.F.116.a989གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དག་བྱས་ཤིང་བསགས་པས།
                   དགེ་སློང་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་གཞན་སུ་ཞིག་གིས་སོ་སོར་མྱོང་བར་འགྱུར།which inevitably come to be—so who else will experience the actions he himself has performed and accrued?F.116.a1095དགེ་སློང་དག་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་སའི་ཁམས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར།Monks, actions which have been performed and accrued do not ripen upon the external elements.F.116.a1189ཆུའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། མེའི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར། རླུང་གི་ཁམས་ལ་མི་འགྱུར།They do not ripen upon the element of water, upon the element of fire, nor upon the element of wind.F.116.a1290འདི་ལྟར་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དག་ནི་Likewise, virtuous and non-virtuous actions which have been performed and accruedF.116.a1372ཟིན་པའི་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དག་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པར་འགྱུར་ཏེ།come to fruition upon the aggregates, elements, and seats of the senses of the one who performed them, for:F.116.a1480ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་བའང་ཚོགས་དང་དུས། །“Actions never waste away, Not even after one hundred eons.F.116.a1540རྙེད་ན་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཉིད། །When the time and the conditions Are right, they alight upon embodied beings.F.116.a1618དགེ་སློང་དག་སྔོན་བྱུང་བ་འདས་པའི་དུས་ན། བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན་“Monks, in a time now passed, during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.116.a1730སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་the Blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world, a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha,F.116.a1843རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།a knowledgeable and venerable one, a sugata, one who knew the world,F.116.a1912སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།an unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men.F.116.b361དེ་བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ། །While the Blessed Buddha Kāśyapa lived and dwelt in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī,F.116.b452དེའི་བསྟན་པ་ལ་འདི་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཞལ་ཏ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིང་དེ་ལ་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ལྔ་བརྒྱ་ཡོད་པར་གྱུར་ཏོ། །Saṅgharakṣita went forth into his teachings and served as a custodian, living together with five hundred others.F.116.b565རི་བྲགས་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་དེ་ཡང་ཕལ་ཆེར་དེ་ལ་མངོན་པར་དད་པར་གྱུར་ཏོ། །“Most of the community of people who lived in that hilly fastness came to have great faith in him.F.116.b664དེ་ནས་དེས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པ་ན་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་བོ། །Though he lived purely his entire life he never attained any of the store of qualities.F.116.b752དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ན་བར་གྱུར་ནས་དེ་ལ་རྩ་བ་དང་། སྡོང་བུ་དང་། ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་།Then one day he fell ill and though he was ministered to with medicinal roots, stalks, leaves, flowers,F.116.b856འབྲས་བུའི་སྨན་དག་གིས་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ཀྱང་ནད་དེ་ཉེ་བར་ཞི་བར་མ་གྱུར་ཅིང་ཉམ་དམས་ནས་དེ་འཆི་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་སྨོན་ལམ་འདི་སྐད་ཅེས།and fruits, the illness would not subside. In despair, as he was dying, he made this prayer:F.116.b949བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་ལ་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པ་ན་‘Though I have spent my entire life living the holy life under Kāśyapa, the blessed tathāgata, perfectly awakened Buddha, and unsurpassed
                   object of veneration,F.116.b1109ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འགའ་ཡང་མ་ཐོབ་སྟེ།I have not attained any of the store of qualities.F.116.b1887དྲིས་པ། མཁན་པོས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་ཅུང་ཟད་བརྙེས་པ་མཆིས་སམ། །asked, ‘Preceptor, have you attained any of the store of qualities?’“F.116.b2079དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ།“They said,F.116.b1957དེས་སྨྲས་པ་མེད་དོ། །དེ་དག་གིས་དྲིས་པ། སྨོན་ལམ་ཇི་སྐད་བཏབ། དེས་སྨྲས་པ། འདི་དང་འདི་སྐད་ཅེས་སོ། །‘No, I have not,’ he replied. “They asked, ‘What prayers have you made?’“He replied by explaining the prayer he had made.F.116.b1835དེ་ནས་དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དག་ལྷགས་ཏེ་“The monk caretaker’s wards then approached him andF.116.b1765ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་གདབ་པར་བརྩམས་སོ།and go on to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.’F.116.b1160བདག་གིས་ཚེ་ཇི་སྲིད་པར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་May these roots of virtue from having spent my entire life living the holy lifeF.116.b1426བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ཁྱོད་མ་འོངས་པའི་དུས་ན་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་ཐུབ་པ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་‘Young brahmin, in the future, when the lifespan of beings is one hundred years, you will become the tathāgata,F.116.b1538དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ།the arhat, the perfectly awakened Buddha, the knowledgeable and venerable one,F.116.b1617བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ།the sugata, the one who knows the world, the unsurpassed guide who tames beings,F.116.b1240བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གིས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་བླ་མ་ལ།ensure that I go forth into the teachings of Buddha Śākyamuni, regarding whom the blessed tathāgata and perfectly awakened Buddha Kāśyapa
                   prophesied to the young brahmin Uttara, saying,F.116.b1698སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ལུང་བསྟན་པ་དེའི་བསྟན་པ་ལ་བདག་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་the teacher to gods and men known as the Blessed Buddha Śākyamuni,F.117.a13བདག་ཅག་ཀྱང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཁན་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་‘May we too, by taking you, our preceptor, as our spiritual guide,F.117.a80བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཉིད་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་go forth into the teachings of that very Blessed OneF.117.a133ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག །and go on to abandon all disturbing emotions and actualize arhatship.’“F.117.a204དགེ་སློང་དག་དེ་ལ་དེའི་ཚེ་དེའི་དུས་ན་དགེ་སློང་ཞལ་ཏ་བྱེད་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དགེ་འདུན་འཚོ་འདི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །Monks, the monk who served as monk caretaker in that life was none other than the monk Saṅgharakṣita.F.117.a306དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་དྲང་སྲོང་ལྔ་བརྒྱ་པོ་འདི་དག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །His five hundred wards are none other than these five hundred seers.F.117.a375རི་བྲགས་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་ཚོང་པ་ལྔ་བརྒྱ་པོ་འདི་དག་ཡིན་ནོ། །The community of people who lived in that hilly fastness are none other than the five hundred merchants.F.117.a625འཆི་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་དེས་ནི་The prayers he made as he lay dyingF.117.a661ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཤིང་གདུལ་བའི་དོན་ཆེན་པོ་བྱས་པར་གྱུར་ཏོ། །have led to his abandoning all disturbing emotions, actualizing arhatship, and inspiring such a massive conversion.F.117.a777དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟར་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་ཡིན་ལ།“The ripened fruits of wholly negative actions are wholly negative,F.117.a845ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་ཡིན།while the ripened fruits of wholly positive actions are wholly positive,F.117.a918ལས་འདྲེན་མ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཡང་འདྲེན་མ་ཡིན་ནོ། །and the ripened fruits of mixed actions are mixedF.117.a969དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་ལས་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་དང་འདྲེན་མ་རྣམས་སྤངས་ཏེ་ལས་གཅིག་ཏུ་དཀར་བ་རྣམས་ལ་བཙལ་བར་བྱ་སྟེ།Monks, therefore abandon wholly negative and mixed actions and seek wholly positive actions.F.117.a1062དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ། །Monks, this is how you should train.”F.117.a1174དགེ་སློང་རྣམས་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ནས་ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཞུས་པ།In doubt, the monks asked he who had severed all doubts, the Blessed Buddha,F.117.b78བཙུན་པ་ཀླུ་གཞོན་ནུ་སྤྲུལ་པས་དང་པོ་གང་དུ་དད་པ་ཐོབ་པར་གྱུར།“Reverend, how did the youthful, shape-shifting nāga first gain faith?”F.117.b150བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདི་ཉིད་ལ་སྐྱེ་དགུའི་ཚེ་ལོ་ཉི་ཁྲི་ཐུབ་པ་ན།The Blessed One replied, “Monks, during this fortunate eon, when the lifespan of beings was twenty thousand years,F.117.b378རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ།a knowledgeable and venerable one, a sugata, one who knew the world,F.117.b315སྟོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་a teacher, a tathāgata, an arhat, a perfectly awakened buddha,F.117.b265་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འོད་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱུང་སྟེ།the Blessed Buddha Kāśyapa appeared in the world,F.117.b447སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ། བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པan unsurpassed guide who tamed beings, a teacher to gods and men.F.117.b513དེ་དགེ་སློང་ཉི་ཁྲིའི་འཁོར་དང་། བཱ་རཱ་ཎ་སཱི་ན་དྲང་སྲོང་སྨྲ་བ་རི་དགས་ཀྱི་ནགས་ན་ཉེ་བར་རྟེན་ཅིང་བཞུགས་སོ། །He lived and dwelt with a following of twenty thousand monks in the Ṛṣipatana Deer Park near Vārāṇasī.F.117.b616དེ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལ་དགེ་སློང་དག་དགོན་པ་དང་། ཤིང་དྲུང་དང་།He taught the Dharma to his disciples, saying, ‘Monks, make your beds in forests and at the foot of trees;F.117.b723ཁྱིམ་གྱིས་སྟོང་པ་དང་། རི་སུལ་དང་། རི་ཕུག་དང་། རྩ་སྤྱིལ་དང་།in uninhabited places, mountain basins, mountain caves, and huts of straw;F.117.b798བླ་གབ་མེད་པ་དང་། དུར་ཁྲོད་དང་། ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའི་གནས་མལ་འདི་དག་ཏུ་བསམ་གཏན་གྱིས་ཤིག །in the open, in charnel grounds, in jungles, at the foot of mountains, and at the edges of forests, and there practice meditation.F.117.b929དགེ་སློང་དག་བག་ཡོད་པར་སྒྲུབས་ལ་ཕྱིས་འགྱོད་པར་མི་འགྱུར་བར་གྱིས་ཤིག །Monks, apply yourselves conscientiously and be sure you will have no regrets later.F.117.b1013འདི་ནི་ངའི་གདམས་ངག་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཆོས་སྟོན་པར་མཛད་དོ། །These are my instructions and my guidance.’“F.117.b1057བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས།After the Blessed One said this to the monks,F.117.b1103དགེ་སློང་རྣམས་དགོན་པ་དང་། ཤིང་དྲུང་དང་།the monks went to make their bed in forests and at the foot of trees;F.117.b1248བླ་གབ་མེད་པ་དང་། དུར་ཁྲོད་དང་། ནགས་ཁྲོད་དང་། རི་དྲུང་དང་། བས་མཐའི་གནས་མལ་དག་ཏུ་ཞུགས་སོ། །in the open, in charnel grounds, in jungles, at the foot of mountains, and and at the edges of forests.F.117.b1352ཁ་ཅིག་ནི་རི་རབ་ཀྱི་བང་རིམ་ན་བསམ་གཏན་བྱེད།Some practiced meditation on the slopes of Sumeru.F.117.b1403ཁ་ཅིག་ནི་གསེར་གྱི་རི་བདུན་པོ་དག་ན།Some practiced meditation on the seven golden mountains,F.117.b1460ཁ་ཅིག་ནི་མཚོ་ཆེན་པོ་མ་དྲོས་པ་ན། ཁ་ཅིག་ནི་རྫིང་བུ་དལ་གྱིས་འབབ་ན།some at Lake Anavatapta, some along gently lapping ponds,F.117.b1519ཁ་ཅིག་ནི་རྣལ་འབྱོར་པའི་སྐྱེ་བོ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་གྲོང་དང་། གྲོང་རྡལ་དང་། ཡུལ་དང་།nd some in villages, towns, regions,F.117.b1556ཡུལ་འཁོར་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་གི་ཕྱོགས་དེ་དང་དེ་དག་ན་བསམ་གཏན་བྱེད་དོ། །countryside, and kingdoms inhabited by like-minded yogis. “F.117.b1615ཇི་ཙམ་ན་ཀླུ་གཞོན་ནུ་སྐྱེས་ནས་Meanwhile, a young nāga born not long before thatF.118.a52རིང་པོ་མ་ལོན་པ་ཞིག་འདབ་ཆགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདབ་བཟངས་ཀྱིས་རི་རབ་ཀྱི་བང་རིམ་གྱི་སྟེང་དུ་དྲངས་པ་དང་།was carried off to the top shelf of Mount Sumeru by the garūḍa Suparṇi.F.118.a124ཇི་ཙམ་ན་དེས་དགེ་སློང་སྤྱོད་ལམ་ཞི་བས་བསམ་གཏན་དང་། ཀློག་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་ལ་རྗེས་སུ་བརྩོན་པ་དག་མཐོང་ངོ་།In time, the young nāga saw monks of pacific bearing diligently practicing meditation, recitation, and yoga.F.118.a233མཐོང་ནས་ཀྱང་དེའི་སེམས་མངོན་པར་དད་པར་གྱུར་ཏོ། །Seeing them caused great faith to well up in his mindF.118.a288དེ་སེམས་དད་པ་སྐྱེས་ནས་With his mind filled with faith,F.118.a341འཕགས་པ་བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་འདི་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བྱེ་བྲག་འདི་ལྟ་བུ་ལས་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ་‘These great and noble souls have been freed from sufferings such as mine.’F.118.a321སྙམ་དུ་སེམས་སྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་།it occurred to him,F.118.a417དེ་དེ་དག་ལ་སེམས་མངོན་པར་དད་པར་བྱས་ནས་དུས་ལ་བབ་པ་དང་།The young nāga placed great faith in them, and eventually his time came,F.118.a490ལས་དྲུག་ལ་བརྩོན་པའི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱིམ་ཞིག་ཏུ་སྐྱེས་ནས་ཇི་ཙམ་ན་བསྲིངས་ཤིང་བསྐྱེད་དེ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཏོ། །after which he was born into a brahmin family dedicated to the six duties, and in time he grew up under their nurture and care. “F.118.a619དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་གསུང་རབ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་He later went forth into the perfectly awakened and blessed Buddha Kāśyapa’s teachings and,F.118.a711དེས་བརྩོན་པ་དང་། འབད་པ་དང་། བརྩལ་བས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ།through diligence, effort, and exertion, abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship.F.118.a812དགྲ་བཅོམ་པ་ཁམས་གསུམ་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ།Thus he became an arhat, free of desire for the three realms,F.118.a874བོང་བ་དང་གསེར་དུ་མཉམ་པ། ནམ་མཁའ་དང་ལག་མཐིལ་དུ་མཚུངས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ།for whom filth was equal to gold, for whom space was equal to the palm of his hand,F.118.a958ཙན་དན་དང་སྟེའུར་མཉམ་པ།whose emotions had been cooled as if treated by a balm of sandalwood,F.118.a1028རིག་པས་སྒོ་ངའི་སྦུབས་དྲལ་བར་གྱུར་ཅིང་།and whose knowledge had rent open the shell.F.118.a1073རིག་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པ།He attained knowledge, clairvoyance, and discerning wisdom.F.118.a1133སྲིད་པ་དང་། འདོད་པའི་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པ།He turned his back on worldly gain, desires,F.118.a1178དབང་པོ་དང་། ཉེ་དབང་དང་བཅས་པའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱ་བ་དང་། རྗེད་པར་བྱ་བ་དང་། མངོན་དུ་སྨྲ་བར་བྱ་བར་གྱུར་ཏོ། །and esteem, and was revered, honored, and praised by Indra and the gods who attend him.F.118.a1266དེས་བསམས་པ། བདག་ག་ལས་ཤི་འཕོས། གང་དུ་སྐྱེས། ལས་གང་གིས་བྱས་སྙམ་ན།“On wondering, ‘Whence have I come? Where have I been born? What actions led to this?’F.118.a1353དེས་དུད་འགྲོ་ནས་ཤི་འཕོས་ཤིང་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་།he saw that he had been a creature who had died and passed on, had been born among humans,F.118.a1444ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་སེམས་མངོན་པར་དད་པར་བྱས་པས་སྐྱེས་པར་མཐོང་ངོ་། །and that he had given rise to great faith in great disciples.F.118.a1506དེས་ཕ་མ་ལ་བསམས་ཏེ། བདག་གི་ཕ་མ་ག་ལ་འདུག་སྙམ་ན། ཀླུའི་གནས་ན་འདུག་པར་མཐོང་ངོ་། །“He then thought of his mother and father from his previous life as a young nāga.F.118.a1588ཅི་བྱེད་སྙམ་ན། ཀླུའི་སྐྱེ་གནས་ན་ངུ་ཞིང་འདུག་པར་མཐོང་ནས་དེ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་དེར་སོང་སྟེ་དྲི་བར་བརྩམས་པ།On wondering, ‘Where are my parents?’ he saw that they were among the nāgas.F.118.b346དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་ཅག་གི་ཀླུ་གཞོན་ནུ་“They replied, ‘Noble one, our young nāgaF.118.b388སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལགས་པ་ཞིག་འདབ་ཆགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདབ་བཟངས་ཀྱིས་ཕྲོགས་ན། དེ་གར་མཆིས་མ་འཚལ་ཏོ། །was snatched shortly after his birth by the garūḍa Suparṇi. We do not know where to look for him.’“F.118.b487དེས་སྨྲས་པ། ཡབ་ཡུམ་དེ་ནི་བདག་ཉིད་ལགས་ཏེ།He replied, ‘Father, Mother, I am he.F.118.b525ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་ནས་ལས་དྲུག་ལ་བརྩོན་པའི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེས་ཏེ།After my time came and I died, I was born into a brahmin family dedicated to the six duties.F.118.b618ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་བསྟན་པ་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་I then went forth into the perfectly awakened and blessed Buddha Kāśyapa’s teachings and,F.118.b708ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བགྱིས་སོ། །through diligence, effort, and exertion, abandoned all disturbing emotions and actualized arhatship.’“F.118.b811འཕགས་པ་དེ་འདྲ་བར་སྐྱོན་ཆགས་པར་གྱུར་པ་དེ་བདག་ཅག་གིས་བདེ་འགྲོར་མཆི་བར་ཡང་མ་བསམས་ན།‘Noble one, given the wretched form you had, we never imagined you in the higher realms,F.118.b900དགྲ་བཅོམ་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ།to say nothing of arhatship!F.118.b929དེ་ནི་ངོ་མཚར་དང་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ལགས་ན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་བརྙེས་སམ། ཐོབ་བོ། །This is indeed amazing and marvelous! Did you find or attain such a store of qualities?F.118.b1017འཕགས་པ་ཁྱོད་ནི་བསོད་སྙོམས་བཞེད་པ་ལགས་ལ། བདག་ཅག་ནི་བསོད་ནམས་འཚལ་བ་ལགས་ཀྱིས།Noble one, you are an accepter of alms but we are seekers of merit,F.118.b1085ཁྱོད་འདི་ཉིད་དུ་གདུགས་རེ་རེ་ཞིང་གཤེགས་ཏེ། ཞལ་ཟས་ཀྱི་བྱ་བ་མཛོད་ལ་བཞུད་ཅིག །so every day you must come to this very place and take your meal before returning.’F.118.b1168དེས་དང་དུ་བླངས་ནས་དེས་རྟག་པར་ཀླུའི་གནས་སུ་བདུད་རྩི་ཟོས་ཤིང་ལྡོག་པར་བྱེད་དོ། །“After agreeing to that, every day he partook of ambrosia in the land of the nāgas before returning.F.118.b1269དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པའི་དགེ་ཚུལ་དེ་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།Some monks asked his novice ward,F.118.b1303དགེ་ཚུལ་ཁྱོད་ཀྱི་མཁན་པོ་འདི་གང་དུ་ཟོས་ཤིང་འོང་།‘Novice, where does your preceptor eat and return from?’“F.118.b1360དེས་སྨྲས་པ། མ་འཚལ་ཏོ། །The novice ward replied, ‘I have not inquired.’“F.118.b1409དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཀླུའི་གནས་སུ་ལྷའི་བདུད་རྩི་ཟོས་ཤིང་འོང་ན་‘If your preceptor partakes of ambrosia in the land of the nāgas before returning here,F.118.b1497ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འགྲོ།why do you not go with him?’“F.118.b1527དེས་སྨྲས་པ། དེ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་མཐུ་ཆེ་བ་ལགས་པས་དེས་མཆི་ན་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟར་མཆི།‘How could I accompany him when he uses his miraculous powers and great might to travel there?’“F.118.b1624དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། གང་གི་ཚེ་འདི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་འགྲོ་བ་དེའི་ཚེ་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་འདིའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་གྲྭ་ནས་ཟུང་ཤིག །‘When he travels with his miraculous powers, hold on to the corner of his robe.’“F.118.b1706དེས་སྨྲས་པ། མི་ལྟུང་ངམ། བཞིན་བཟངས་གལ་ཏེ་དེའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་གྲྭ་ལ་རིའི་རྒྱལ་པོ་རི་རབ་བཏགས་ན་‘Will I not fall?’“ ‘Dear sir, even if you were to hang Mount Sumeru from the corner of his robe, it would not fall.F.118.b1823དེ་ཡང་མི་ལྟུང་ན་ཁྱོད་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེ་དག་གིས་དེ་སྤྲོ་བར་བྱས་ནས།What need is there to speak of you?’“F.118.b1860གནས་གང་དུ་དེ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་མི་སྣང་བར་བྱེད་པ་དེར་སོང་སྟེ་བསྡད་པ་དང་།With their encouragement, the novice ward went to where his preceptor used his miraculous powers to disappear, and waited.F.118.b1983དེ་ཡང་མི་སྣང་བར་བྱེད་ནས། དེས་ཀྱང་ཆོས་གོས་ཀྱི་གྲྭ་ནས་བཟུང་སྟེ། དེ་གཉིས་སྟེང་གི་ནམ་མཁའ་ལ་དོང་ངོ་། །When his preceptor disappeared, the novice ward grabbed hold of the corner of his preceptor’s robe and together they rose into the sky
                   above.F.119.a267ཇི་ཙམ་ན་ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་མཐོང་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱིར་སྟན་གཉིས་བཤམས་ཤིང་དཀྱིལ་འཁོར་ཡང་གཉིས་བྱས་སོ། །After a time, the nāgas caught sight of them and arranged two seats along with two plates of offerings for them. “F.119.a381དེས་བསམས་པ། ཅིའི་ཕྱིར་སྟན་བཤམས་པ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་གཞན་འདི་བྱས་སྙམ་ནས།The preceptor thought, ‘Why have they set out this second seat and plate of offerings?’F.119.a469དེས་རྒྱབ་ཏུ་བལྟ་བར་བརྩམས་པ་དང་། ཇི་ཙམ་ན་དགེ་ཚུལ་དེ་མཐོང་ནས། དེས་སྨྲས་པ།Looking behind him, he saw the novice and asked,F.119.a518བུ་ཁྱོད་ཀྱང་འོངས་སམ། མཁན་པོ་མཆིས་སོ། །‘Son, you too have come?’“ ‘Yes, preceptor, I have.’“F.119.a572ལེགས་སོ། །ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་བསམས་པ།‘Good.’“The nāgas thought,F.119.a599འཕགས་པ་འདི་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེ་བ་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་པས་ལྷའི་བདུད་རྩི་ཞུ་བར་ནུས་ན།‘This noble one has miraculous powers and great might and so can digest divine ambrosia.F.119.a688འཕགས་པ་འདིས་ནི་ཞུ་བར་མི་ནུས་ཀྱིས། འདི་ལ་ཁ་ཟས་ཐ་མལ་པ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་སྙམ་ནས།But this noble novice cannot. We had better give him ordinary food.’F.119.a757དེ་རྣམས་ཀྱིས་གཅིག་ལ་ནི་ལྷའི་བདུད་རྩི་བྱིན་ནོ། །“To the preceptor, they gave divine ambrosia,F.119.a803དགེ་ཚུལ་ལ་ནི་ཁ་ཟས་ཐ་མལ་པ་བྱིན་ནོ། །but to the novice they gave ordinary food.F.119.a846དགེ་ཚུལ་དེ་དེའི་ལྷུང་བཟེད་ཐོགས་པ་ཡིན་པས་Because the novice generally tended to the preceptor’s begging bowl,F.119.a915དེས་མཁན་པོ་ལ་ལྷུང་བཟེད་བླངས་པ་དང་། དེ་འབྲས་ཅན་གྱི་གཟེགས་མ་གཅིག་ཆགས་ནས།he picked up the preceptor’s begging bowl and on doing so, saw that a single grain of rice had stuck to it.F.119.a1023དགེ་ཚུལ་དེས་དེ་ཁར་བཅུག་སྟེ་མྱངས་ན་ལྷའི་བདུད་རྩི་ཡིན་ནས།The novice put it in his mouth and on tasting it, knew it to be divine ambrosia.F.119.a1104དེས་བསམས་པ། ཀླུ་རྣམས་ནི་སེར་སྣ་ཅན་ཡིན་ཏེ།He thought, ‘These nāgas are stingy.F.119.a1141ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཁོད་པ་གཉིས་ལ། གཅིག་ལ་ནི་ལྷའི་བདུད་རྩི་བྱིན་ལ། གཅིག་ལ་ནི་ཁ་ཟས་ཐ་མལ་པ་བྱིན་ནོ་སྙམ་མོ།Two sit down together and to one they give divine ambrosia but to the other they give ordinary food.’“F.119.a1290བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡོན་གནས་བླ་ན་མེད་པ་འོད་སྲུང་གི་སྤྱན་སྔར་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པ་གང་ཡིན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་བདག་ཀླུ་འདི་གནས་འདི་ནས་ཉམས་པར་བྱས་ཏེ་འདི་ཉིད་དུ་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་‘May these roots of virtue from living the holy life under the guidance of the perfectly awakened and blessed Buddha Kāśyapa, an
                   unsurpassed object of veneration, ensure that I be born right here after I have left this land of the nāgas.’ “F.119.a1243དེ་ནས་དེ་མི་བཟོད་པ་སྐྱེས་པས་བདག་གིས་Unable to bear it, he made a misguidedF.119.a1282སྨོན་ལམ་ལོག་པར་བཏབ་བོ། །prayer,F.119.a1530ལས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དག་ནི་ལུས་རྗེ་བ་ལ་མི་ལྟོས་པས།As prodigious and complete actions are not contingent on a change of bodyF.119.a1605ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་དེའི་ལག་པ་གཉིས་ནས་ཆུ་འཛག་པར་གྱུར་ཅིང་།in that very life water began to drip from the novice’s hands,F.119.a1668ཀླུ་དེ་ཡང་ཀླད་པའི་ནད་ཀྱིས་བཏབ་པར་གྱུར་ནས་དེས་འཕྲིགས་ཏེ་སྨྲས་པ།while the nāga host began to suffer a throbbing headache, prompting him to demand of the preceptor,F.119.a1768འཕགས་པ་དགེ་ཚུལ་འདིས་སེམས་མི་བཟང་བ་བསྐྱེད་ཀྱིས།‘Noble one, this novice has given rise to an ignoble wish.F.119.a1827འདི་ཟློག་ཤིག །Make him repudiate it!’“F.119.a1851དེས་དགེ་ཚུལ་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་སྨྲས་སོ། །The preceptor said to the novice,F.119.a1885བུ་འདི་དག་ལ་སེམས་མི་བཟང་བ་བསྐྱེད་པ་བཟློག་ཤིག །དེས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་སྨྲས་པ།‘Son, reject your ignoble wish to be among them.’“Then the novice spoke this verse: “F.119.a1971སེམས་ནི་ཐག་རིང་གྱུར་པ་སྟེ། །‘This wish is so far-reaching,F.119.a2002འདི་ལྟར་འདི་ན་གནས་བཞིན་དུ། །བདག་གི་ལག་ཏུ་ཆུ་འཛགས་པས། །བཟློག་པར་བགྱི་བར་མི་ནུས་སོ། །As I stay here in this land With water falling from my hands I lack the power to reject it.’F.119.b34འདི་ལྟར་འདི་ན་གནས་བཞིན་དུ། །བདག་གི་ལག་ཏུ་ཆུ་འཛགས་པས། །བཟློག་པར་བགྱི་བར་མི་ནུས་སོ། །As I stay here in this land With water falling from my hands I lack the power to reject it.’F.119.b127དེས་ཀླུ་དེ་གནས་དེ་ནས་ཉམས་པར་བྱས་ནས་དེ་ཉིད་དུ་སྐྱེས་ཏེ། དགེ་སློང་དག་ཀླུ་གཞོན་ནུ་སྤྲུལ་པས་དང་པོར་དེར་དད་པ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཏོ།།“Thus, he lost his life in the land of the nāgas only to be reborn again in that very place.F.119.b532དེས་བསམས་པ། ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་གི་བཟང་ལ།he thought, “As far as culinary pleasures are concerned, these ascetic sons of the Śākya have it good.F.119.b635ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་བདག་ཅག་གི་བཟང་བས་དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་ལ།But as far as the wealth of Dharma is concerned, ours is better.F.119.b700ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་འདིར་བྱ་ཞིང་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་དེར་བྱའོ་སྙམ་ནས།So I shall go forth and take my meals here while taking my Dharma among my tīrthika brethren.”F.119.b795དེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།With that thought, he approached a monk and said,F.119.b845འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth”;F.119.b878དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་སོ། །his going forth was allowed, and he was granted ordination.F.119.b938མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ནི་བཅུ་བཞི་པ་ཡིན་ལ།As the tīrthikas’ purification takes place on the fourteenth day of the month,F.119.b1017དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ནི་བཅྭ་ལྔ་པ་ཡིན་པས་while the monks’ purification takes place on the fifteenth day of the month,F.119.b1094དེ་ཚེས་བཅུ་བཞི་ལ་ནི་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད། ཚེས་བཅྭ་ལྔ་ལ་ནི་དགེ་སྦྱོང་རྣམས་ཀྱིའོ། །he would participate in the tīrthikas’ purification on the fourteenth day and the monks’ on the fifteenth.F.119.b1201ཅི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཞག་བྲི་བར་གྱུར་ནས། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱི་གསོ་སྦྱོང་བཅུ་བཞི་པ་ལ་བབ་པ་དང་།After some time, a day was skipped and the monks’ purification fell on the fourteenth,F.119.b1288དེ་ལ་ཐེ་ཙོམ་སྐྱེས་ཏེ།which caused him some consternation:F.119.b1325ཅི་དེར་འགྲོ་བར་བྱ་འམ། འོན་ཏེ་འདི་ཉིད་དུ་གསོ་སྦྱོང་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱ་སྙམ་པ་ལས།“Should I join them there or participate in the purification here?”F.119.b1393དེ་ལ་བློ་སྐྱེས་པ་ཤཱཀྱའི་བུའི་དགེ་སྦྱོང་འདི་དག་ནི་དེས་པ་འགྲོགས་ན་བདེ་བ་ཡིན་ལ་བདག་གི་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ནི་ངང་ཚུལ་ངན་པ་ཡིན་པས་Then he had an idea: “These ascetic sons of the Śākya are more easy-going, but my brethren are bad-tempered.F.119.b1502གལ་ཏེ་མ་སོང་ན་བདག་གི་ཚུལ་ཤིང་ཡང་ཕྱུང་བར་འགྱུར།If I don’t join them, they may even revoke my credentials,F.119.b1668དེ་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སོང་ངོ་།And so he attended the tīrthikas’ purification.F.119.b1561སྤང་ལེབ་ཁྲིའུ་ཡང་བསྒྱུར་བར་འགྱུར། སློང་ཕོར་ཡང་ཁས་བུབ་པར་འགྱུར། ཁར་བ་ཡང་བོར་བར་འགྱུར།
                   ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཀྱང་ཕྱུང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས། །reassign my seat plank, turn my alms-bowl upside down, throw out my staff, and evict me from their ranks.”F.119.b1716ཇི་ཙམ་ན་དགེ་སྐོས་རྒན་པའི་མཐའ་ལོགས་སུ་འགྲེང་སྟེ། །།Meanwhile, the disciplinarian stood at the end of the senior monks’ row.F.119.b220སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།And that, monks, is how the youthful, shape-shifting nāga first gained faith.”F.119.b437བཟའ་བ་དང་བཏུང་བ་བསོད་པའི་སྤྱི་བུངས་བཤམས་པ་མཐོང་ནས་When this tīrthika saw the fine seats arranged there and the array of communal food and drink,F.119.b310ཇི་ཙམ་ན་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞིག་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་ཕྱིན་པ་དང་། དེས་དེ་ན་སྟན་བཟང་པོ་བཤམས་པ་དང་།The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī, when a tīrthika arrived at the Jetavana.F.120.a122དགེ་སློང་རྣམས་བསྔོས་པ་ན་དེ་མི་སྣང་ནས་དེས་དྲི་བར་བརྩམས་པ།When the monks were counted, the disciplinarian noticed that the monk, who was still committed to his tīrthika order, was missing so he
                   asked,F.120.a265ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཞིག་འདིར་འོངས་སམ། དེའི་འདུན་པ་ཡང་འོངས་སམ།“Venerables, has the monk [monk’s name] come or sent his consent?”F.120.a332དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། མ་འོངས་སོ། །“No.”F.120.a338བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཕྱོགས་བཞིར་བལྟས་ནས་གསོ་སྦྱོང་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པས།After looking around him into the four directions, the Blessed One declared, “Let us perform the purification.”F.120.a450དགེ་སློང་དེ་དག་གིས་ཕྱོགས་བཞིར་བལྟས་ཏེ་གསོ་སྦྱོང་བྱས་སོ། །The monks then looked around them into the four directions and performed the purification.F.120.a541དེའི་འོག་ཏུ་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་དགེ་སློང་དེ་འོངས་པ་དང་། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ།Later that same day, the monk arrived and the monks asked him,F.120.a604ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་གང་ནས་འོངས།“Venerable, where have you come from?”F.120.a643དེས་སྨྲས་པ། ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་དག་གི་གན་ནས་སོ། །“From the company of my brethren.”F.120.a678ཁྱོད་ཀྱི་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་དག་སུ་ཡིན།“Who are your brethren?”F.120.a703མུ་སྟེགས་ཅན་དག་ཡིན་ཏེ། ཁོ་བོ་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་ཁྱེད་ཅག་གི་གན་དུ་བྱེད་ལ།
                   ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་དེ་དག་གི་གན་དུ་བྱེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་“The tīrthikas, for I enjoy my food with you and my Dharma with them.”F.120.a774བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། དེ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The monks then asked the Blessed One about it, and the Blessed One decreed,F.120.a850དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་འདི་ནི་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ།“Monks, this person is a convert to a tīrthika order.F.120.a1308སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ། །The venerable Upāli asked the Blessed One,F.120.a1236མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.120.a1183དེས་དེ་ལ་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །You are not a convert to a tīrthika order, are you?F.120.a1112འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you, you should ask,F.120.a904དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་A person who is a convert to a tīrthika order is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya.F.120.a1005དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ།Therefore, I would exclude from this Dharma and Vinaya those persons who are converts to a tīrthika order.F.120.a1351བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གང་ཟག་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ན།“Reverend, since the Blessed One has said, ‘I would exclude from this Dharma and Vinaya those persons who are converts to a tīrthika
                   order,’F.120.a1492བཙུན་པ་ཇི་ཙམ་གྱིས་ན་གང་ཟག་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་བསྙིལ་བར་བགྱི་བ་ལགས།then reverend, what is it that makes those persons who are converts to a tīrthika order fit for exclusion?”F.120.a1693དེ་ཙམ་གྱིས་ན་གང་ཟག་མུ་སྟེགས་ཅན་ཞུགས་པ་བསྙིལ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ།།and for that alone I would exclude from this Dharma and Vinaya those persons who are converts to a tīrthika order.”F.120.a1600ཉེ་བ་འཁོར་གང་ཚུན་ཆད་ནས་རྒྱལ་མཚན་འདི་འཆང་ཞིང་ལྟ་བ་དེ་ལ་དགའ་བས་དེར་སྐྱ་རེངས་འཆར་བར་བྱེད་ན། །།“Upāli, he who bears this banner while still being enamored with that view invites the dusk,F.120.b1སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.120.b87མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་when a householder living in Śrāvastī took a wife of equal casteF.120.b152དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །and together they sported, made love, and indulged all of their desires.F.120.b225རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས་དེས་ཆུང་མ་ལ་སྨྲས་པ།The wife with whom he had sported, made love, and indulged all of his desires then gave birth to a son, after which the householder said to
                   her,F.120.b370བཟང་མོ་འུ་བུ་ཅག་གི་བུ་ལོན་འཁོར་བར་བྱེད་པ། ནོར་སྤྱོད་པ་བཙས་པས་“Noble woman, our debts are spinning out of control and cutting into our savings,F.120.b452ཁོ་བོ་ཟོང་ཐོགས་ཏེ་ཡུལ་གཞན་དུ་འགྲོ་བར་བྱའོ། །so I will take some merchandise to sell in another land.”F.120.b510དེས་སྨྲས་པ། རྗེའི་སྲས་དེ་བཞིན་མཛོད་ཅིག །She replied, “Son of a lord, do as you wish.”F.120.b556དེ་ཟོང་ཐོགས་ཏེ་ཡུལ་གཞན་དུ་སོང་བ་དང་།The householder departed with his merchandise for another land where,F.120.b626དེ་ཉིད་དུ་ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏོ། །through indiscretion, he came to misfortune.F.120.b671དེས་ཀྱང་བུ་དེ་ཉེ་དུའི་སྟོབས་དང་ལག་མཐུས་བསྙོད་ཅིང་གསོས་ཏེ་བསྐྱེད་དོ། །And so his wife, with the help of relatives and by her own industry, fed and nurtured their son as he grew.F.120.b779དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ནེའུ་ལྡངས་དང་ལྷན་ཅིག་ཁྱིམ་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་སོང་བ་ན།In time, the lad went with a peer to a house,F.120.b825ཁྱིམ་དེའི་སྟེང་ན་བུ་མོ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་དེའི་སྟེང་དུ་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་འཕངས་པ་དང་། དེས་བུ་མོ་དེ་མཐོང་ངོ་། །where a girl sitting on the house’s roof threw down a bouquet of flowers to catch his notice.F.120.b919ནེའུ་ལྡངས་དེས་སྨྲས་པ། གྲོགས་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁྱིམ་དེར་བརྡ་མ་བྱས་སམ།His peer asked, “Friend, you haven’t arranged a rendezvous at this house, have you?”F.120.b1004དེས་སྨྲས་པ། དེ་ཡིན་ཏེ། ཁོ་བོས་བརྡ་བྱས་སོ། །“Indeed I have, and that is our signal,” the lad replied.F.120.b1062དེས་སྨྲས་པ། གྲོགས་པོ་ཁྱིམ་འདི་ན་ཡ་ང་བ་ཡིན་གྱིས་མ་འཇུག་ཤིག །“Friend, this house is ill-omened, don’t go in.F.120.b1110ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏ་རེ་ཞེས་I warn you, through indiscretion you will come to suffering.”F.120.b1172དེས་ཉིན་ཐོག་ཐག་ཏུ་འཕྱན་དུ་བཅུག་སྟེ།The lad’s friend then led him on a long detour that took the entire day,F.120.b1245མའི་གན་དུ་ཁྲིད་ནས་སྨྲས་པ།eventually leading him back to his mother, to whom the lad’s friend said,F.120.b1319མ་ཁྱོད་ཀྱི་བུ་འདིས་ཁྱིམ་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་ཏུ་བརྡ་བྱས་པ།“Ma’am, your son here has arranged a rendezvous at a girl’s house.F.120.b1386ཁོ་བོས་ཉིན་ཐོག་ཐག་ཏུ་བསྲུངས་ཀྱིས་མཚན་མོ་སྲུངས་ཤིག །I have safeguarded him the whole day, but you must safeguard him through the night.F.120.b1470ཁྱིམ་དེ་ནི་ཡ་ང་བ་ཡིན་གྱིས་འཇུག་ཏུ་མ་གཞུག་ཅིག །ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏ་རེ།That house is ill-omened. Do not let him go in. Beware, through indiscretion he will come to suffering.”F.120.b1575དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་མོ་ལ་བསྙད་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལེགས་པར་བྱས་སོ། །She said, “Son, you have done well to inform me.”F.120.b1625དེས་ཁྱེའུ་དེ་ཁྱིམ་གྱི་ནང་དུ་མལ་བཅས་ཏེ་གྱོ་མོ་གཉིས་དང་། ཆུ་དང་། ས་དག་བཞག་ནས་ཁྱིམ་དེར་བཅུག་སྟེ།She arranged a bed for her son in the house, along with two clay chamber pots, water, and fresh earth cover, and installed her son in the
                   house, saying,F.120.b1778བདག་ཉིད་སྒོར་ཁྲི་བཅས་ནས་ཉལ་ལོ། །“I myself will sleep on a cot by the door.”F.120.b1822དེས་སྨྲས་པ། མ་སྒོ་ཕྱེ་ཤིག །“Mother, open the door.”F.120.b1847བུ་ཅིའི་ཕྱིར།“Why, son?”F.120.b1859གཅིར་འགྲོའོ། །“I must go out and urinate.”F.120.b1888དེས་སྨྲས་པ། བུ་འདི་ཉིད་དུ་ཁོ་མོས་གྱོ་མོ་བཞག་གིས་དེར་གཅིས་ཅིག །“Son, I have placed a chamber pot there. Urinate in that.”F.120.b1947དེས་ཡུད་ཙམ་ཞིག་བསྡད་དེ་སྨྲས་པ།He sat down for a bit and then said,F.121.a13བཤང་དུ་འགྲོའོ། །“I must go out and defecate.”F.121.a43དེས་སྨྲས་པ། བུ་འདི་ཉིད་དུ་ཁོ་མོས་གྱོ་མོ་དང་། ཆུ་དང་། ས་བཞག་གིས་འདི་ཉིད་དུ་བཤང་བ་བྱོས་ཤིག །“Son, I have placed a chamber pot, water, and fresh earth cover there. Defecate in that.”F.121.a133དེས་ཡང་ཡུད་ཙམ་ཞིག་བསྡད་དེ་སྨྲས་པ། མ་སྒོ་ཕྱེ་ཤིག །Again, he sat for a bit before saying, “Mother, open the door.”F.121.a197དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་གང་དུ་འགྲོ་འདོད་པ་ཁོ་མོས་མི་ཤེས་སམ་ཅི།“Son, do you think I don’t know where you want to go?F.121.a251ཁོ་མོས་སྒོ་དབྱེ་བར་མི་ནུས་སོ། །I cannot open the door for you.”F.121.a284མ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་བསད་དོ། །“Mother, I shall kill you.”F.121.a312དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁོ་མོ་ཤི་བ་ནི་བླའི། ཁོ་མོ་བུ་ཤི་བ་ལ་ལྟ་ནི་མི་ཕོད་དོ། །“Son, I can face my own death, but I couldn’t bear watching my son die.”F.121.a385འདོད་པ་སྟེན་པས་ནི་སྡིག་པའི་ལས་མི་བྱ་བ་ཅི་ཡང་མེད་པས་In the pursuit of passion, there is nothing he would not do.F.121.a446སྙིང་རྗེ་མེད་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་བཏང་བ་His mind merciless, and forsaking all thought of future lives,F.121.a509དེས་རལ་གྲི་ཤུབས་ནས་ཕྱུང་སྟེ་དེའི་མགོ་དྲུངས་ནས་བཅད་དེ་ས་ལ་བསྒྱེལ་ཏོ། །he unsheathed his knife and cut off his mother’s head at the neck, which tumbled to the floor.F.121.a604དེས་མ་བསད་ནས་སོང་བ་དང་། སེམས་ཅན་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ་འདར་བས།Having killed his mother, he left, trembling like a man who has committed a sin.F.121.a685བུ་མོ་དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།The girl with whom he had a rendezvous said to him,F.121.a737རྗེའི་སྲས་འདི་ན་སུ་ཡང་མ་མཆིས་ཏེ། བདག་བུ་མོ་དང་གཉིས་སུ་བས་ཀྱིས་མ་བསྙེངས་ཤིག །“Son of a lord, there is no one, there is no other girl but me. Do not be afraid.”F.121.a820དེས་བསམས་པ། དེ་འདི་ལ་སྨྲས་ན་དགའ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།Thinking, “She will be pleased if I tell her what I’ve done,”F.121.a882དེས་སྨྲས་པ། བཟང་མོ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱིར་མ་བསད་དོ། །he said, “Noble woman, I have killed my mother for your sake.”F.121.a945དེས་སྨྲས་པ། ཅི་མ་མའམ། འོན་ཏེ་སྐྱེད་མ་མོ།“What? Your wet nurse or the woman who gave birth to you?”F.121.a1004དེས་སྨྲས་པ། སྐྱེད་མ་མོའོ། །“The woman who gave birth to me.”F.121.a1038དེས་བསམས་པ། འདི་ཡོན་ཏན་དག་མངོན་པར་མི་ཤེས་ཏེ་མ་གསོད་པར་བྱེད་པས་“He has killed his mother without regard for her importance to him,” thought the girl.F.121.a1125གང་གི་ཚེ་བདག་ལ་ཁྲོ་བ་སྐྱེས་ན། བདག་ལ་གནས་སྐབས་ཅི་ཞིག་འབྱུང་བར་འགྱུར་སྙམ་ནས།“What chance would I stand if at some point he became angry with me?”F.121.a1195དེས་སྨྲས་པ། རྗེའི་སྲས་བདག་སྟེང་གི་ཁང་ཐོག་ཏུ་འཛེགས་ནས་སླར་མཆི་བའི་བར་དུ་རེ་ཞིག་ཡུད་ཙམ་ཞིག་གཞེས་ཤིག །Then she said to the lad, “Son of a lord, please wait a moment while I climb up to the roof of the house.”F.121.a1302དེས་སྨྲས་པ། དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག །དེ་ནས་དེ་སྟེང་གི་ཁང་ཐོག་ཏུ་འཛེགས་ནས་“Go ahead,” he replied. On reaching the roof,F.121.a1348ཆོམ་རྐུན་པ་ཆོམ་རྐུན་པ་ཞེས་སྒྲ་ཕྱུང་བ་དང་། དེས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་ནས་བྲོས་ཏེ་she cried out, “A thief! A thief!” The lad, scared and frightened,F.121.a1415རང་གི་ཁྱིམ་དུ་སོང་ནས་སྒོ་དྲུང་དུ་རལ་གྲི་བཞག་སྟེ་fled back to his own house and laid his knife at the doorstepF.121.a1477ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། ཁོ་བོའི་མ་བསད་ནས་བྲོས་སོ་ཞེས་སྒྲ་ཕྱུང་ནས་before crying out, “That thief has been here! He has killed my mother and fled!”F.121.a1558དེས་དེའི་མའི་རོ་དེ་བཀུར་སྟི་བྱས་ཏེ་སོང་ངོ་། །After performing rites of veneration over his mother’s corpse, the lad left home.F.121.a1640སེམས་ཅན་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པས་ནི་But a person who has done wrong finds no serenity,F.121.a1691བརྟན་པ་མི་རྙེད་པས་དེ་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དང་། དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་གནས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།so he sought out tīrthika communities and communities of ascetics and asked,F.121.a1768ཤེས་ལྡན་དག་ལས་ཅི་ཞིག་བྱས་ན་སྡིག་པའི་ལས་ཟད་པར་འགྱུར།“Gentlemen, what can one do to expunge an evil act?”F.121.b264དེ་ན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་མེར་ཞུགས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དུག་ཟོ་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །To that, some said, “Immolate yourself”; some said, “Take poison”;F.121.b331ཁ་ཅིག་ན་རེ་གཡང་སར་མཆོངས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཐག་པས་འགེགས་ཏེ་ཤི་ཤིག་ཅེས་ཟེར་ཏེ།some said, “Jump off a cliff”; and some said, “Strangle yourself with a rope.”F.121.b410ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཤི་བའི་ཐབས་སྟོན་པར་བྱེད་ཀྱི་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཐབས་སྟོན་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །All of them recommended some form of suicide; none could offer any means of expiation.F.121.b497དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་བ་དང་། དེས་དེ་ན་དགེ་སློང་ཞིག །Later, he went to the Jetavana, where he posed his question to a monk,F.121.b568གང་གིས་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ། །དགེ་བ་ཡིས་ནི་འགོག་བྱེད་དེ། །ཉི་ཟླ་སྤྲིན་ནས་བྱུང་བ་ལྟར། །འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་དེར་སྣང་འགྱུར། །who recited a verse: “He who has done some wrong May curb it through virtue To bring light to this life, As the sun and moon appear from
                   behind clouds.”F.121.b721ཞེས་ཁ་ཏོན་ཟེར་བ་ཐོས་ནས། དེས་བསམས་པ།On hearing this verse, the lad thought,F.121.b761སྡིག་པའི་ལས་ཀྱང་དགག་པར་ནུས་ཀྱིས་འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་ནས།“Ah! Even wrongdoing can be checked! I shall go forth among these people.”F.121.b836དེ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །He then approached the monk and said, “Noble one, I seek to go forth.”F.121.b907དེས་དེ་རབ་ཏུ་བྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས།After his going forth was allowed and he was ordained,F.121.b962དེས་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་ཏེ་བཀླག་པར་བརྩམས་སོ། །he applied himself diligently and began to recite the scriptures.F.121.b1028དེས་ཀློག་ཅིང་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་ན་In reciting and saying prayers,F.121.b1060སྡེ་སྣོད་གསུམ་བཀླགས་ཤིང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། རིགས་པ་དང་གྲོལ་བའི་སྤོབས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་ཏོ། །he recited and mastered the Three Piṭaka and gained the confidence born of knowledge and freedom.F.121.b1158དེ་ལ་དགེ་སློང་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་བརྩོན་འགྲུས་འདིས་ཅི་ཞིག་དོན་དུ་གཉེར་The monks asked him, “Venerable, what motivates such diligence in you?”F.121.b1230དེས་སྨྲས་པ། སྡིག་པའི་ལས་ཟད་པར་བྱའོ། །“I must expunge a wrongdoing,” he replied.F.121.b1273ཁྱོད་ཀྱིས་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་བྱས།“What wrongdoing are you guilty of?”F.121.b1310མ་བསད་དོ། །“I killed my mother.”F.121.b1332ཅི་མ་མའམ། འོན་ཏེ་སྐྱེད་མ་མོ་ཡིན།“Your wet nurse or the woman who gave birth to you?”F.121.b1385དེས་སྨྲས་པ། སྐྱེད་མ་མོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་“My birth mother.”F.121.b1404བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་། དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The monks asked the Blessed One about it, and he said to the monks,F.121.b1472དགེ་སློང་དག་འདི་ནི་གང་ཟག་མ་བསད་པ་བསྙིལ་བར་འོས་པ་ཡིན་ཏེ།“Monks, a person who has killed his mother is fit to be excluded from the community,F.121.b1557དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་མ་བསད་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་for a person who has killed his mother is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya. For that reason,F.121.b1668དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་མ་བསད་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །monks, you should exclude from this Dharma and Vinaya those persons who have killed their mothers.F.121.b1767འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་པ་ན་If someone wishing to go forth approaches any of you,F.121.b1821དེས་དེ་ལ་མ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘Are you not a matricide?’F.121.b1864མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.121.b1936དེས་བསམས་པ།The monk who had killed his mother thought,F.122.a45ཅི་འབབས་པར་བྱའམ། མཐའ་འཁོབ་ཏུ་འགྲོ་བར་བྱ་སྙམ་ནས།“Where will I wind up? I must go into the wilds.”F.122.a95དེ་མཐའ་འཁོབ་ཏུ་སོང་སྟེ།And with that, he went into the wilds,F.122.a134ཁྱིམ་བདག་ཅིག་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་བྱས་སོ། །where a householder became his follower.F.122.a175དེས་མངོན་པར་དད་པས་དེའི་ཕྱིར་གཙུག་ལག་ཁང་རྩིག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།Out of deep devotion, the householder had a monastery erected for the monk,F.122.a251དེ་ཕྱོགས་དང་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ན་འཁོད་པས་དགེ་སློང་དག་གནས་ཤིང་དེའི་གདམས་ངག་གིས་མང་པོ་དག་གིས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་སོ། །where monks from various regions and lands came to live, many of whom went on to actualize arhatship under his guidance.F.122.a372དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ན་བར་གྱུར་ནས་Sometime later, the monk matricide fell ill.F.122.a417རྩ་བ་དང་། སྡོང་བུ་དང་། ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུའི་སྨན་དག་གིས་རིམ་གྲོ་བྱས་ན།Although the other monks ministered to him with medicinal roots, stalks, leaves, flowers, and fruits,F.122.a519ཉམ་དམས་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས།he continued to get worse.F.122.a546དེས་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The monk matricide then told his wards,F.122.a586ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁོ་བོའི་ཕྱིར་དགེ་འདུན་ལ་བསྲོ་ཁང་གྱིས་ཤིག །“Venerables, prepare a sweat-chamber for the saṅgha and for me.”F.122.a651དེ་རྣམས་ཀྱིས་དེའི་ཕྱིར་བསྲོ་ཁང་བགྱིས་སོ། །His monk wards then prepared a sweat-chamber for him.F.122.a705བསགས་པ་ཀུན་གྱི་མཐའ་ཟད་ཅིང་། །མཐོན་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཐའ་ལྟུང་འགྱུར། །All accumulation ends in depletion; All climbs end in falls;F.122.a766ཕྲད་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བ་སྟེ། །གསོན་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡིན། །All meetings end in separation; All life ends in death.F.122.a822ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་དེ་ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་སོ། །So his time came and he died, and he was reborn among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment.F.122.a938དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞིག་གིས་བདག་གི་མཁན་པོ་གང་དུ་སྐྱེས་ཞེས་སེམས་པར་ཞུགས་ནས་One of his arhat wards entered into meditation to find out where his preceptor had been rebornF.122.a1033དེ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན་མ་མཐོང་ཞིང་མི་དང་།and began searching for him among the gods, but he did not see him there.F.122.a1107དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟས་ན་དེ་ཡང་མ་མཐོང་ངོ་། །Nor did he see him when he looked among humans, animals, and spirits.F.122.a1177སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན།When he began to search among the denizens of hell,F.122.a1229སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་པར་མཐོང་ནས།he saw that his preceptor had been reborn among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment.F.122.a1339དེས་བསམས་པ། མཁན་པོ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་མང་དུ་ཐོས་པ།The arhat ward wondered, “If my preceptor was ethical, learned,F.122.a1403ཆོས་ཀྱི་འཁོར་སྡུད་སྡུད་པ་ཡིན་ན།and attracted a following with the Dharma,F.122.a1446དེས་ལས་ཅི་ཞིག་བྱས་ན་དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་སྙམ་ནས་what did he do that it should lead him to be reborn among the denizens of Avīci?”F.122.a1528བསམས་ན་མ་བསད་པ་ཡིན་པར་མཐོང་ངོ་He then saw that it was matricide.F.122.a1563མནར་མེད་པའི་འོད་ཟེར་དག་གིས་ཕོག་པ་དང་སྨྲས་པ་ཀྱེ་མ་བསྲོ་ཁང་འདི་མེ་རེ་ཚ་ཞེས་སྨྲས་པ་Struck by the fiery light of Avīci, the monk matricide cried, “Oh! The heat in this sweat-chamber is too much!”F.122.a1675དང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མས་ཐོ་བ་བླངས་ཏེ་མགོར་བསྣུན་ནས་As soon as he cried out, the guardians of hell lifted their maces and clubbed him on the head,F.122.a1770སྐལ་ཆད་ཁྱོད་ཀྱི་བསྲོ་ཁང་ག་ལ་ཡོད་འདི་ལྟར་འདི་shouting, “Hapless fool! Where is this sweat-chamber of yours?F.122.a1833ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །This is Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment!”F.122.b326དེ་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་དུས་ལ་བབ་ནས་This virtuous thought brought the former monk matricide’s time in hell to an end,F.122.b408རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་སོ། །and he was reborn among the gods in the realms of the Four Great Kings.F.122.b480ལྷའི་བུའམ། ལྷའི་བུ་མོའི་ཆོས་ཉིད་ནི་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་ལ་སེམས་གསུམ་སྐྱེ་སྟེ།It is in the nature of gods and goddesses to have three thoughts shortly after birth:F.122.b566གང་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དང་གང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་ལས་གང་གིས་སྐྱེས་པའོ། །where they have passed on from, where they have been born, and what action has caused that rebirth.F.122.b666དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དང་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་།Thus the former monk matricide saw he had passed from among the denizens of hell and been reborn among the gods in the realms of the Four
                   Great KingsF.122.b816དགེ་འདུན་ལ་བསྲོ་ཁང་གི་ཁྲུས་བྱས་པས་སྐྱེས་པ་མཐོང་ངོ་། །due to his having washed the sweat-chamber for the saṅgha.F.122.b875དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ་Then the young god, who had formerly been a denizen of hell, had this thought:F.122.b954གང་གི་ཕྱིར་བདག་ཞག་ལོན་པར་གནས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བལྟ་བ་དང་བསྙེན་བཀུར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འགྲོ་བ་ནི་བདག་གི་ཚུལ་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་གྱིས། །“It would not be right of me to spend a day here without going to see and pay my respects to the Blessed One.F.122.b1720དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུའི་བསམ་པ་དང་། བག་ལ་ཉལ་བ་དང་། ཁམས་དང་རང་བཞིན་ཐུགས་སུ་ཆུད་ནས་གང་ཐོས་ནས་As the young god sat on a seat, the Blessed One intuited his thoughts, propensities, disposition, and natureF.122.b1465བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་set out to see the Blessed One.F.122.b1497ཕྱིན་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་མེ་ཏོག་དག་གིས་མངོན་པར་གཏོར་ཏེ།On his arrival, he strewed the flowers before the Blessed OneF.122.b1559བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་འདུག་པ་དང་།and bowed his head at the Blessed One’s feet before taking a place off to one side.F.122.b1643འདི་ལྟར་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུའི་ཁ་དོག་གི་མཐུས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་ཐམས་ཅད་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་ཏོ།The colors of the young god filled the whole of Jetavana with a great light.F.122.b1829འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་བསྟན་པ་མཛད་དོ།and proceeded to teach the Dharma he needed to hear in order to fully realize each of the Noble Ones’ four truths,F.122.b1944རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་དེ་ལྟ་བུརthus actualizing the fruit of a stream-entererF.122.b1991སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུས་སྟན་དེ་ཉིད་ལ་འདུག་བཞིན་དུ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རིའི་རྩེ་མོ་ཉི་ཤུ་མཐོ་བ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་བཅོམ་སྟེ། །by decimating with the lightning bolt of wisdom the mountain of belief in the transient aggregates with its twenty tall peaks.F.122.b1152དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་རྣ་ཆ་གདུབ་ཀོར་གཡོ་ཞིང་དྲི་མ་མེད་པ་ཐོགས་ཏེ།The young god donned a pair of glittering hooped earrings that swung to and fro,F.122.b1233དོ་ཤལ་དང་སེ་མོ་དོས་བརྒྱན་པའི་ལུས་ཀྱིས་ལྷའི་ཨུཏྤལ་དང་། པད་མ་དང་། ཀུ་མུ་ད་དང་། པད་མ་དཀར་པོ་དག་གིས་ཐུ་བ་བཀང་སྟེ་ཁ་དོག་ཤིན་ཏུ་འདས་པས་adorned his body with two pearl necklaces, one long and one medium in length, filled the folds of his skirt with the dazzling colors of
                   divine blue lotus flowers, lotuses, water lilies, and white lotuses,F.122.b1438མཚན་མོ་ལ་བབ་པ་དང་།and when night had fallen,F.122.b1064བདག་ཞག་ལོན་པར་མ་གནས་པ་ཁོ་ནར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བལྟ་བ་དང་། བསྙེན་བཀུར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །Thus, before the day is out, I shall go to see and pay my respects to the Blessed One.”F.123.a399དེས་བདེན་པ་མཐོང་ནས།Upon seeing the truth,F.123.a465བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་ལ་གང་མཛད་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་བདག་ལ་ཕས་ཀྱང་མ་བགྱིས།“Reverend, what the Blessed One has done for me, my father did not do for me,F.123.a543མས་ཀྱང་མ་བགྱིས། རྒྱལ་པོས་ཀྱང་མ་བགྱིས། ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་བགྱིས།nor did my mother, nor did the king, nor did the gods,F.123.a598སྔོན་གྱི་ཕ་མེས་དག་གིས་ཀྱང་མ་བགྱིས། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དག་གིས་ཀྱང་མ་བགྱིས།nor did my ancestors, nor did ascetics or brahmins,F.123.a650བྱམས་པ་དང་། མཛའ་བཤེས་དང་། རྩ་ལག་གི་ཚོགས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་བགྱིས་ཏེ།nor did my circle of loved ones and friends, nor did my forebears.F.123.a741ཁྲག་དང་མཆི་མའི་རྒྱ་མཚོ་ནི་བསྐམས། རུས་པའི་རི་དག་ལས་ནི་བསྒྲལ།dried up the ocean of blood and tears, freed me from mountains of bones,F.123.a814ངན་སོང་གི་སྒོ་དག་ནི་བཀུམ། མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་སྒོ་དག་ནི་ཕྱེ།shut the door to miserable realms, opened the door to higher realms and liberation,F.123.a898སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དང་། དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་དག་ནས་ནི་རྐང་པ་ཕྱུང་།dragged me up by the leg from among the denizens of hell, animals, and spirits,F.123.a978ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ནི་བཞག་གོ་and installed me among gods and humans.”F.123.a422ཞེས་ལན་གསུམ་དུ་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ། །the young god spoke this panegyric thrice:F.123.a1019ཡང་སྨྲས་པ། ཁྱོད་མཐུས་རབ་དྲག་ཉེས་པ་མང་ལྡན་པའི། །ངན་སོང་ཤུལ་བཀག་བསོད་ནམས་རབ་ལྡན་པའི། །The young god spoke again: “Because of you, the path to miserable realms Of terrible and diverse punishments is blockedF.123.a1139མཐོ་རིས་འགྲོ་བ་ཕྱེ་ཞིང་བདག་གིས་ནི། །མྱ་ངན་འདས་པའི་ཤུལ་ཡང་ཐོབ་པར་གྱུར། །And the road to higher realms of great merit has opened. I have even found the way to nirvāṇa.F.123.a1234ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ཁྱོད་བརྟེན་བདག་གིས་ནི། །དེ་རིང་སྐྱོན་བྲལ་དག་པའི་མིག་ཐོབ་ཅིང་། །“By relying on you, one of utter purity, I have today gained flawless, pure vision,F.123.a1318གོ་འཕང་ཞི་བ་འཕགས་པ་དགྱེས་ཐོབ་སྟེ། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་རྒལ་བར་གྱུར། །Have gained the pacific state pleasing to saints, And crossed over the seas of suffering.F.123.a1408འགྲོ་བར་ལྷ་མིན་མི་དང་ལྷས་མཆོད་པ། །སྐྱེ་དང་རྒ་དང་ན་འཆི་བྲལ་བ་པོ། །“Honored in the world by demi-gods, gods, and men; Free from birth, aging, illness, and death;F.123.a1503སྲིད་པ་སྟོང་དུ་མཐོང་བར་རབ་དཀོན་པ། །ཐུབ་པ་དེ་རིང་ཁྱོད་མཐོང་འབྲས་བུ་མཆིས། །To see you once in a thousand lives is rare— Today, sage, seeing you has proved fruitful.F.123.a1593དེ་ནས་འདུད་བྱས་དོ་ཤལ་རབ་འཕྱང་བས། །ཞབས་ལ་ཕྱག་འཚལ་རངས་པ་སྐྱེས་གྱུར་ནས། །“As I bow with my necklace hanging low, Prostrate at your feet, I feel jubilant.F.123.a1674དགྲ་ཐུལ་གཡས་ནས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་བྱས་ཏེ། །ལྷ་ཡི་འཇིག་རྟེན་མངོན་ཕྱོགས་མཁའ་ལ་སོང་། །Circling the one who has tamed his enemies I turn to the heavens and fly into the sky.”F.123.a1762དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་ཚོང་པ་ཁེ་སྤོགས་རྙེད་པ་ལྟ་བུ་དང་།The young god then departed like a trader who has made a profit,F.123.a1827ཞིང་པ་ལོ་ཏོག་འབྱོར་པ་ལྟ་བུ་དང་། དཔའ་བོ་གཡུལ་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་ལྟ་བུ་དང་།a farmer who has reaped his crops, a warrior who has won a battle,F.123.a1894ནད་པ་ནད་ཐམས་ཅད་ལས་ཡོངས་སུ་ཐར་པ་ལྟ་བུར་གྱུར་ཏེ།or an invalid who has been delivered from all his ills,F.123.a1950ཆ་ལུགས་གང་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འོངས་པའི་ཆ་ལུགས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་གནས་སུ་སོང་ངོ་། །and, in the dress in which he arrived in the Blessed One’s presence, returned home.F.123.a2034དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟས་ཀྱི་གྲལ་དུ་འདུག་སྟེ།One of the young god’s former wards, an elder in the saṅgha and an arhat, was seated in the meal row,F.123.b103དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་གཞན་ཞིག་དགེ་འདུན་ལ་ཆུ་འགྲིམ་པར་བྱེད་དོ། །while another of his wards was distributing water to the saṅgha.F.123.b168ཇི་ཙམ་ན་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དེས་ཆུ་ཁ་ཕོར་དུ་བླངས་ནས་སོར་མོའི་རྩེ་མོས་རེག་ན་ཤིན་ཏུ་གྲངས་ནས་After a time, the saṅgha elder lifted his cup of water. It felt extremely cold to the touch of the tip of his fingers,F.123.b342མཁན་པོ་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པ་ན་ཟངས་ཁུ་བསྐོལ་བ་འཐུང་ངོ་སྙམ་ནས།the preceptor drinks molten copper among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment.”F.123.b287དེས་བསམས་པ། བདག་ཅག་ནི་ཆུ་ཤིན་ཏུ་གྲང་མོ་འདི་ལྟ་བུ་འཐུང་ན།and he thought, “While we drink water as cold as this,F.123.b446དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན་མི་སྣང་ངོ་། །Yet when this arhat elder then searched for his preceptor among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment, his preceptor
                   was nowhere to be seen.F.123.b610དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་དང་། མི་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་གཞན་རྣམས་སུ་ཡང་རྣམ་པར་བལྟས་ན།When the arhat elder searched for him among the animals, spirits, and denizens of other hells,F.123.b705དེ་རྣམས་ན་ཡང་མི་སྣང་ནས།he was nowhere to be seen there either.F.123.b745ལྷ་རྣམས་ཀྱི་བར་གྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན།And so he began to search for him among the gods.F.123.b795རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ་There he saw that his preceptor had been reborn among the gods in the realm of the Four Great Kings and,F.123.b900ལྷར་གྱུར་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བདེན་པ་མཐོང་བར་བྱས་ཏེ་having become a god, saw the truth in the Blessed One’sF.123.b956ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདུག་པ་མཐོང་ནས་presence before returning to remain among the gods.F.123.b1091ཀྱེ་མ་སངས་རྒྱས། ཀྱེ་མ་ཆོས། ཀྱེ་མ་དགེ་འདུན། ཀྱེ་མ་ཆོས་ཀྱི་ལེགས་པར་གསུངས་པ་ཉིད།“O Buddha! O Dharma! O Saṅgha! O the well-spoken DharmaF.123.b1147འདི་ལྟར་སྡིག་པ་བྱེད་པ་ལོག་པར་ལྟུང་བར་སོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་གིས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་by which even wrongdoers led into such fallen states can attain such a collection of qualities!”F.123.b1008འཛུམ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དད་པ་ཐོབ་ནས།Smiling, the arhat elder gained faith in the Blessed OneF.123.b1065ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ། །and spoke this panegyric:F.123.b1244མཁན་པོ་གཅིག་པ་དེས་དེ་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་། མཆོག་ཏུ་དགའ་བ་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།A student of the same preceptor saw him looking jubilant, pleased, and overjoyed and asked,F.123.b1336ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་མཁན་པོ་དུས་ལ་བབ་པས་བདག་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དུ་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ནས་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་གྱུར་ཏམ།“Venerable, are you so jubilant, pleased, and overjoyed by the thought that now that the preceptor’s time has come, you are the saṅgha
                   elder?”F.123.b1479དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་རེ་ཞིག་ཁྱོད་ཀྱི་དྲི་བའི་ལན་གདབ་པའི་དུས་མ་ཡིན་གྱིས།The arhat elder replied, “Venerable, now is not the time to answer your question.F.123.b1561དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་དྲིས་ཤིག་དང་དེར་ཁྱོད་ཀྱི་དྲི་བའི་ལན་གདབ་པའི་དུས་ལ་བབ་པར་འགྱུར་རོ། །Ask me when we are among the saṅgha and that will prove the time to answer your question.”F.123.b1652ཇི་ཙམ་ན་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཚོགས་ཤིང་འཁོད་པ་ན།Later, after the monks of the saṅgha gathered and were seated,F.123.b1715དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་གྱིས་མཁན་པོ་གཅིག་པ་དེ་ལ་དྲིས་པ།the saṅgha elder asked their preceptor’s student,F.123.b1765ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེའི་ཚེ་ཅི་སྨྲས་“Venerable, what was it you wanted to ask me?”F.123.b1812དེས་སྨྲས་པ།
                   ཁྱོད་ལ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་མཁན་པོ་དུས་ལ་བབ་པས་བདག་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དུ་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ནས་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་གྱུར་ཏམ་ཞེས་སྨྲས་སོ། །“I asked you, ‘Venerable, are you so jubilant, pleased, and overjoyed by the thought that now that the preceptor’s time has come, you are
                   the saṅgha elder?’ ”F.124.a160དེས་སྐབས་དེ་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་དེ་ལ་རྒྱ་ཆེར་བརྗོད་པ་དང་།While seated among the saṅgha, the arhat elder explained the situation at length to his fellow student.F.124.a264དེ་ཡང་ཡི་རངས་ཤིང་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱང་His fellow student then also rejoiced, as did the saṅgha,F.124.a348ཀྱེ་མ་སངས་རྒྱས། ཀྱེ་མ་ཆོས། ཀྱེ་མ་དགེ་འདུན།“O Buddha! O Dharma! O Saṅgha!F.124.a379་མ་ཆོས་ཀྱི་ལེགས་པར་གསུངས་པ་ཉིད་འདི་ལྟར་སྡིག་པ་བྱེད་པ་ལོག་པར་ལྟུང་བར་སོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་གིས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་O the well-spoken Dharma by which even wrongdoers led into fallen states can attain such a collection of qualities!”F.124.a322ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ།།who spoke this panegyric:F.124.a508སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī,F.124.a594མཉན་ཡོད་ན་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་འདུག་པ་དེས་རིགས་མཉམ་པ་ལས་ཆུང་མ་བླངས་ནས་when a householder living in Śrāvastī took a wife of equal casteF.124.a659དེ་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་དོ། །and together they sported, made love, and indulged all their desires.F.124.a729རྩེ་བར་བྱེད། དགའ་བར་བྱེད། དགའ་མགུར་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་བུ་བྱུང་ནས།The wife with whom he had sported, made love, and indulged all his desires later gave birth to a son.F.124.a831དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ནེའུ་ལྡངས་དང་ལྷན་ཅིག་ཁྱིམ་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་སོང་བ་ན་In time, the lad went with a peer to a house,F.124.a877ཁྱིམ་དེའི་སྟེང་ན་བུ་མོ་ཞིག་འདུག་པ་དེས་དེའི་སྟེང་དུ་མེ་ཏོག་གི་ཆུན་པོ་འཕངས་པ་དང་། དེས་བུ་མོ་དེ་མཐོང་ངོ་། །where a girl sitting on the house’s roof threw down a bouquet of flowers to catch his attention.F.124.a974ནེའུ་ལྡངས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། གྲོགས་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁྱིམ་དེར་བརྡ་མ་བྱས་སམ།His peer asked, “Friend, you haven’t arranged a rendezvous at this house, have you?”F.124.a1059དེས་སྨྲས་པ། དེ་ཡིན་ཏེ། ཁོ་བོས་བརྡ་བྱས་སོ། །“Indeed I have, and that is our signal,” the lad replied.F.124.a1117དེས་སྨྲས་པ། གྲོགས་པོ་ཁྱིམ་འདི་ནི་ཡ་ང་བ་ཡིན་གྱིས་མ་འཇུག་ཤིག །“Friend, this house is ill-omened, don’t go in.F.124.a1165ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏ་རེ་ཞེས་I warn you, through indiscretion you will come to suffering.”F.124.a1227དེས་ཉིན་ཐོག་ཐག་འཕྱན་དུ་བཅུག་སྟེ་ཕའི་གན་དུ་ཁྲིད་ནས་སྨྲས་པ།The lad’s friend then led him on a long detour that took the entire day, eventually leading him back to his father, to whom the lad’s
                   friend said,F.124.a1374ཡབ་ཁྱོད་ཀྱི་བུ་འདིས་ཁྱིམ་ཆེ་གེ་མོ་ཞིག་ཏུ་བརྡ་བྱས་པ།“Sir, your son here has arranged a rendezvous at a girl’s house.F.124.a1439ཁོ་བོས་ནི་ཉིན་ཐོག་ཐག་ཏུ་བསྲུངས་ཀྱིས། ད་ཁྱོད་ཀྱིས་མཚན་མོ་སྲུངས་ཤིག །I have safeguarded him the whole day so you must safeguard him through the night.F.124.a1521ཁྱིམ་དེ་ནི་ཡ་ང་བ་ཡིན་གྱིས་འཇུག་ཏུ་མ་གཞུག་ཅིག །That house is ill-omened. Do not let him enter.F.124.a1569ཚུལ་མ་ཡིན་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་ཏ་རེ།Beware, through indiscretion he will come to suffering.”F.124.a1626དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་ལ་བསྙད་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་ལེགས་པར་བྱས་སོ། །“Son, you have done well to inform me.”F.124.a1666དེས་ཁྱེའུ་དེ་ཁྱིམ་གྱི་ནང་དུ་མལ་བཅས་ཏེ། གྱོ་མོ་གཉིས་དང་། ཆུ་དང་། ས་དག་བཞག་ནས་He arranged a bed for his son in the house, along with two clay chamber pots, water, and fresh earth cover,F.124.a1774ཁྱིམ་དེར་བཅུག་སྟེ། བདག་ཉིད་སྒོར་ཁྲི་བཅས་ནས་ཉལ་ལོ། །and installed his son in the house, saying, “I myself will sleep on a cot by the door.”F.124.a1862དེས་སྨྲས་པ། ཡབ་སྒོ་ཕྱེ་ཤིག །“Father, open the door.”F.124.a1887བུ་ཅིའི་ཕྱིར།“Why, son?”F.124.a1899གཅིར་འགྲོའོ། །“I must go out to urinate.”F.124.a1927དེས་སྨྲས་པ། བུ་འདི་ཉིད་དུ་ཁོ་བོས་གྱོ་མོ་བཞག་གིས་དེར་གཅི་ཤིག“Son, I have placed a chamber pot there. Urinate in that.”F.124.b1བུ་འདི་ཉིད་དུ་ཁོ་བོས་གྱོ་མོ་བཞག་གིས་དེར་གཅི་ཤིག །“Son, I have placed a chamber pot there. Urinate in that.”F.124.b60དེས་ཡུད་ཙམ་ཞིག་བསྡད་དེ་སྨྲས་པ། ཡབ་སྒོ་ཕྱེ་ཤིག །He sat down for a bit and then said, “Father, open the door.”F.124.b122བུ་ཅིའི་ཕྱིར། བཤང་དུ་འགྲོའོ། །“Why, son?” “I must go out to defecate.”F.124.b163དེས་སྨྲས་པ། བུ་འདི་ཉིད་དུ་ཁོ་བོས་གྱོ་མོ་དང་། ཆུ་དང་། ས་དག་བཞག་གིས་འདི་ཉིད་དུ་བཤང་བ་བྱོས་ཤིག །“Son, I have placed a chamber pot, water, and fresh earth cover there. Defecate in that.”F.124.b253དེས་ཡང་ཡུད་ཙམ་ཞིག་བསྡད་དེ་སྨྲས་པ། ཡབ་སྒོ་ཕྱེ་ཤིག །Again, he sat for a bit before saying, “Father, open the door.”F.124.b317དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁྱོད་གང་དུ་འགྲོ་འདོད་པ་ཁོ་བོས་མི་ཤེས་སམ་ཅི། ཁོ་བོས་སྒོ་དབྱེ་བར་མི་ནུས་སོ། །“Son, do you think I don’t know where you want to go? I cannot open the door for you.”F.124.b404ཡབ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་བསད་དོ། །“Father, I shall kill you.”F.124.b432དེས་སྨྲས་པ། བུ་ཁོ་བོ་ཤི་བ་ནི་བླའི། ཁོ་བོ་བུ་ཤི་བ་ལ་ལྟ་ནི་མི་ཕོད་དོ། །“Son, I can face my own death, but I couldn’t bear watching my son die.”F.124.b505འདོད་པ་སྟེན་པས་ནི་སྡིག་པའི་ལས་མི་བྱ་བ་ཅི་ཡང་མེད་པས་In the pursuit of passion, there is nothing he would not do.F.124.b566སྙིང་རྗེ་མེད་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་བཏང་བ་དེས་རལ་གྲི་ཤུབས་ནས་ཕྱུང་སྟེ།His mind merciless and forsaking all thought of future lives,F.124.b628དེའི་མགོ་དྲུངས་ནས་བཅད་དེ་ས་ལ་བསྒྱེལ་ཏོ། །he unsheathed his knife and cut off his father’s head at the neck, which tumbled to the floor.F.124.b723དེས་ཕ་བསད་ནས་སོང་བ་དང་སེམས་ཅན་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ་འདར་བས་Having killed his father, he left, trembling like a man who has committed a sin.F.124.b804བུ་མོ་དེས་དེ་ལ་སྨྲས་པ།The girl with whom he had a rendezvous said to him,F.124.b856རྗེའི་སྲས་འདི་ན་སུ་ཡང་མ་མཆིས་ཏེ། བདག་བུ་མོ་དང་གཉིས་སུ་བས་ཀྱིས་མ་བསྙེངས་ཤིག །“Son of a lord, there is no one, there is no other girl but me. Do not be afraid.”F.124.b939དེས་བསམས་པ། དེ་འདི་ལ་སྨྲས་ན་དགའ་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་ནས།Thinking, “She will be pleased if I tell her what I’ve done,”F.124.b1001བཟང་མོ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕ་བསད་དོ། །he said, “Noble woman, I have killed my father for your sake.”F.124.b1064དེས་སྨྲས་པ། ཅི་ཕ་བའམ། འོན་ཏེ་སྐྱེད་ཕ།“What? Your foster father or the man who fathered you?”F.124.b1120དེས་སྨྲས་པ། སྐྱེད་ཕའོ། །“The man who fathered me.”F.124.b1147དེས་བསམས་པ། འདི་ཡོན་ཏན་དག་མངོན་པར་མི་ཤེས་ཏེ་ཕ་གསོད་པར་བྱེད་པས་The girl thought, “He has killed his father without regard for his importance to him.F.124.b1233གང་གི་ཚེ་བདག་ལ་ཁྲོ་བ་སྐྱེས་ན། བདག་ལ་གནས་སྐབས་ཅི་ཞིག་འབྱུང་བར་འགྱུར་སྙམ་ནས་What chance would I stand if at some point he became angry with me?”F.124.b1302དེས་སྨྲས་པ། རྗེའི་སྲས་བདག་སྟེང་གི་ཁང་ཐོག་ཏུ་འཛེགས་ནས་སླར་མཆི་བའི་བར་དུ་རེ་ཞིག་གཞེས་ཤིག་དེས་སྨྲས་པ།Then she said to the lad, “Son of a lord, please wait a moment while I climb up to the roof of the house.”F.124.b1409དེ་ན་དེ་བཞིན་གྱིས་ཤིག་དེ་སྟེང་གི་ཁང་ཐོག་ཏུ་འཛེགས་ནས་ཆོམ་རྐུན་པ་ཆོམ་རྐུན་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྒྲ་“Go ahead.” On reaching the roof, she cried out, “A thief! A thief!”F.124.b1478ཕྱུང་བ་དང་། དེ་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་ནས་བྲོས་ཏེ་རང་གི་ཁྱིམ་དུ་སོང་ནས་སྒོ་དྲུང་དུ་རལ་གྲི་བཞག་སྟེ་The lad, scared and frightened, fled back to his own house, and laid his knife at the doorstepF.124.b1573ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། ཁོ་བོའི་ཕ་བསད་ནས་བྲོས་སོ་ཞེས་སྒྲ་ཕྱུང་ནས།before crying out, “The thief has been here! He has killed my father and fled!”F.124.b1653དེས་ཕའི་རོ་དེ་བཀུར་སྟི་བྱས་ཏེ་སོང་ངོ་། །After performing rites of veneration over his father’s corpse, the lad left home.F.124.b1735སེམས་ཅན་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པས་ནི་བརྟན་པ་མི་རྙེད་པས་But a person who has done wrong finds no serenity,F.124.b1786དེ་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དང་དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་ནགས་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་སོང་སྟེ་དྲིས་པ།so he sought out tīrthika communities and communities of ascetics and asked,F.125.a211ཤེས་ལྡན་དག་ལས་ཅི་ཞིག་བྱས་ན་དེས་སྡིག་པའི་ལས་ཟད་པར་འགྱུར།“Gentlemen, what can one do to expunge an evil act?”F.125.a264དེ་ན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་མེར་ཞུགས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དུག་ཟོ་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །To that, some said, “Immolate yourself”; some said, “Take poison”;F.125.a331ཁ་ཅིག་ན་རེ་གཡང་སར་མཆོངས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཆུར་མཆོངས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་རོ། །some said, “Jump off a cliff”; some said, “Drown yourself”;F.125.a391ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཐག་པས་འགེགས་ཏེ་ཤི་ཤིག་ཅེས་ཟེར་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཤི་བའི་ཐབས་སྟོན་པར་བྱེད་ཀྱི། ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཐབས་སྟོན་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །and some said, “Strangle yourself with a rope.” All of them recommended some form of suicide; none could offer any means of
                   expiation.F.125.a526དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་སོང་བ་དང་། དེས་དེ་ན་དགེ་སློང་ཞིག །Later, he went to the Jetavana, where he posed his question to a monk, who recited a verse:F.125.a618གང་གིས་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ། །དགེ་བ་ཡིས་ནི་འགོག་བྱེད་དེ། །“He who has done some wrong May curb it through virtue To bring light to this life,F.125.a702ཉི་ཟླ་སྤྲིན་ནས་བྱུང་བ་ལྟར། །འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་དེ་སྣང་འགྱུར། །As the sun and moon appear from behind clouds.”F.125.a750ཞེས་ཁ་ཏོན་ཟེར་བ་ཐོས་ནས་དེས་བསམས་པ།On hearing this verse, the lad thought,F.125.a790སྡིག་པའི་ལས་ཀྱང་དགག་པར་ནུས་ཀྱིས། འདི་དག་གི་ནང་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་བྱའོ་སྙམ་ནས།“Ah! Even wrongdoing can be checked! I shall go forth among these people.”F.125.a865དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །He then approached the monk and said, “Noble one, I seek to go forth.”F.125.a936དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་དེས་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་ཏེ་བཀླག་པར་བརྩམས་སོ། །After his going forth was allowed and he was ordained, he applied himself diligently and began to recite the scriptures.F.125.a1057དེས་ཀློག་ཅིང་ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་ན་སྡེ་སྣོད་གསུམ་བཀླགས་ཤིང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་ལྡན་པ།In reciting and saying prayers, he recited and mastered the Three PiṭakasF.125.a1131རིགས་པ་དང་གྲོལ་བའི་སྤོབས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་ཏོ། །and gained the confidence born of knowledge and freedom.F.125.a1188དེ་ལ་དགེ་སློང་དག་གིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་བརྩོན་འགྲུས་འདིས་ཅི་ཞིག་དོན་དུ་གཉེར།The monks asked him, “Venerable, what motivates such diligence in you?”F.125.a1260དེས་སྨྲས་པ། སྡིག་པའི་ལས་ཟད་པར་བྱའོ། །“I must expunge a wrongdoing,” he replied.F.125.a1303ཁྱོད་ཀྱིས་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་ཞིག་བྱས།“What wrongdoing are you guilty of?”F.125.a1340ཕ་བསད་དོ་“I killed my father.”F.125.a1362ཅི་ཕ་བའམ། འོན་ཏེ་སྐྱེད་ཕ་ཡིན།“Your foster father or the man who fathered you?”F.125.a1412དེས་སྨྲས་པ། སྐྱེད་ཕ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་“The man who fathered me.”F.125.a1439དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།The monks asked the Blessed One about it,F.125.a1481དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།and he said to the monks,F.125.a1507དགེ་སློང་དག་འདི་ནི་གང་ཟག་ཕ་བསད་པ་བསྙིལ་བར་འོས་པ་ཡིན་ཏེ།“Monks, a person who has killed his father is fit to be excluded from the community.F.125.a1592དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་ཕ་བསད་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་A person who has killed his father is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya.F.125.a1682དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་ཕ་བསད་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །For that reason, you should exclude from this Dharma and Vinaya those persons who have killed their fathers.F.125.a1791འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པར་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you,F.125.b407དེས་དེ་ལ་ཕ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘Are you not a patricide?’F.125.b450མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.125.b522དེས་བསམས་པ། ཅི་དེ་འབབས་པར་བྱའམ། མཐའ་འཁོབ་ཅིག་ཏུ་འགྲོ་བར་བྱ་སྙམ་ནས།The monk who had killed his father thought, “Where will I wind up? I must go into the wilds.”F.125.b617དེས་མཐའ་འཁོབ་ཏུ་སོང་སྟེ་ཁྱིམ་བདག་ཅིག་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་བྱས་སོ། །nd with that, he went into the wilds, where a householder became his follower.F.125.b696དེས་མངོན་པར་དད་པས་དེའི་ཕྱིར་གཙུག་ལག་ཁང་རྩིག་ཏུ་བཅུག་སྟེ།Out of deep devotion, the householder had a monastery erected for the monk,F.125.b772དེར་ཕྱོགས་དང་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ན་འཁོད་པའི་དགེ་སློང་དག་གནས་ཤིང་དེའི་གདམས་ངག་གིས་མང་པོ་དག་གིས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱས་སོ། །where monks from various regions and lands came to live, many of whom went on to actualize arhatship under his guidance.F.125.b893དེ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ན་བར་གྱུར་ནས་Some time later, the monk patricide fell ill.F.125.b939རྩ་བ་དང་། སྡོང་བུ་དང་། ལོ་མ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། འབྲས་བུའི་སྨན་དག་གིས་རིམ་གྲོ་བྱས་ན་ཉམ་དམས་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས།Although the other monks ministered to him with medicinal roots, stalks, leaves, flowers and fruits, he continued to get worse.F.125.b1067དེས་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ཁོ་བོའི་ཕྱིར་དགེ་འདུན་ལ་བསྲོ་ཁང་གྱིས་ཤིག །The monk patricide then told his wards, “Venerables, construct a sweat-chamber for the saṅgha and for me.”F.125.b1174དེ་རྣམས་ཀྱིས་དེའི་ཕྱིར་བསྲོ་ཁང་བྱས་སོ། །His monk wards then built a sweat-chamber for him.F.125.b1225བསགས་པ་ཀུན་གྱི་མཐའ་ཟད་ཅིང་། །མཐོན་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཐའ་ལྟུང་འགྱུར། །ཕྲད་པའི་མཐའ་ནི་འབྲལ་བ་སྟེ། །All accumulation ends in depletion; All climbs end in falls; All meetings end in separation;F.125.b1318གསོན་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡིན། །All life ends in death.F.125.b1342ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་དེ་ཤི་ཤིང་དུས་ལ་བབ་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་སོ། །So his time came and he died, and he was reborn among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment.F.125.b1458དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞིག་གིས་བདག་གི་མཁན་པོ་གང་དུ་སྐྱེས་ཞེས་སེམས་པ་ལ་ཞུགས་ནས།One of his arhat wards entered into meditation to find out where his preceptor had been reborn andF.125.b1557དེས་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན་མ་མཐོང་began searching for him among the gods, but he did not see him there.F.125.b1627ཞིང་མི་དང་། དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན།Nor did he see him when he looked among humans, animals, and spirits.F.125.b1697སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་པར་མཐོང་ནས་When he began to search among the denizens of hell, he saw that his preceptor had been reborn among the denizens of Avīci, the Great Hell
                   of Unrelenting Torment.F.125.b1859དེས་བསམས་པ། མཁན་པོ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ། མང་དུ་ཐོས་པ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་སྡུད་སྡུད་པ་ཡིན་ན་དེས་ལས་ཅི་ཞིག་བྱས་ན།The arhat ward wondered, “If my preceptor was ethical, learned, and attracted a following with the Dharma,F.125.b1966དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་སྐྱེས་སྙམ་ནས་བསམས་ན།what did he do that it should lead him to be reborn among the denizens of Avīci?”F.125.b2048ཕ་བསད་པ་ཡིན་པར་མཐོང་ངོ་། །He then saw that it was patricide.F.125.b2083དེ་མནར་མེད་པའི་འོད་ཟེར་དག་གིས་ཕོག་པ་དང་སྨྲས་པ།Struck by the fiery light of Avīci, the former monk patricide exclaimed,F.125.b2156ཀྱེ་མ་བསྲོ་ཁང་འདི་མེ་རེ་ཚ་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་།“Oh! The heat in this sweat-chamber is too much!”F.125.b2206སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མས་ཐོ་བ་བླངས་ཏེ་མགོར་བསྣུན་ནས་སྐལ་ཆད་ཁྱོད་ལ་བསྲོ་ཁང་ག་ལ་ཡོད།As soon as he cried out, the guardians of hell lifted their maces and clubbed him in the head, shouting, “Hapless fool! Where is this
                   sweat-chamber of yours?F.126.a282འདི་ལྟར་འདི་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་སོ། །This is Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment!”F.126.a337དེ་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་དུས་བྱས་ནས་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་སོ། །This virtuous thought brought the monk patricide’s time in hell to an end and he was reborn among the gods in the realms of the Four Great
                   Kings.F.126.a483ལྷའི་བུའམ་ལྷའི་བུ་མོའི་ཆོས་ཉིད་ནི་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་ལ་སེམས་གསུམ་སྐྱེ་སྟེ།It is in the nature of gods and goddesses to have three thoughts shortly after birth:F.126.a569གང་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དང་། གང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་།where they have passed on from, where they have been born,F.126.a628ལས་གང་གིས་སྐྱེས་པའོ། །and what action has caused that rebirth.F.126.a669དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཤི་འཕོས་པ་དང་། རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་པ་དང་།
                   དགེ་འདུན་ལ་བསྲོ་ཁང་གི་ཁྲུས་བྱས་པས་སྐྱེས་པ་མཐོང་ངོ་། །Thus the former monk patricide saw that he had passed from among the denizens of hell and been reborn among the gods in the realms of the
                   Four Great Kings due to his having washed the sweat-chamber for the saṅgha.F.126.a883དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་དེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ།The young god then had this thought:F.126.a1913རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་སུམ་དུ་བྱས་པ་The young god then actualized the fruit of a stream-entererF.126.a1973འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རིའི་རྩེ་མོ་ཉི་ཤུ་མཐོ་བ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྡོ་རྗེས་བཅོམ་སྟེ།by decimating with the lightning bolt of wisdom the mountain of belief in the transient aggregates with its twenty tall peaks.F.126.a1802དེ་ལྟ་བུར་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་བསྟན་པར་མཛད་དོ། །proceeded to teach the Dharma he needed to hear in order to fully realize each of the Noble Ones’ four truths.F.126.a1683དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུའི་བསམ་པ་དང་། བག་ལ་ཉལ་བ་དང་། ཁམས་དང་།
                   རང་བཞིན་ཐུགས་སུ་ཆུད་ནས་གང་ཐོས་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུས་སྟན་དེ་ཉིད་ལ་འདུག་བཞིན་དུ་Then, as the young god sat on a seat, the Blessed One intuited his thoughts, propensities, disposition, and nature andF.126.a1522བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞབས་གཉིས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་འདུག་པ་དང་།and bowed his head at the Blessed One’s feet before taking a place off to one side.F.126.a1606འདི་ལྟར་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུའི་ཁ་དོག་གི་མཐུས་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་ཐམས་ཅད་སྣང་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་ཁྱབ་པར་གྱུར་ཏོ།The colors of the young god filled the whole of Jetavana with a great light.F.126.a1404མཚན་མོ་ལ་བབ་པ་དང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ག་ལ་བ་དེར་སོང་སྟེ་and when night had fallen, set out for the Blessed One.F.126.a1460ཕྱིན་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་མེ་ཏོག་གིས་མངོན་པར་གཏོར་ཏེ།On his arrival, he strewed the flowers before the Blessed OneF.126.a920གང་གི་ཕྱིར་བདག་ཞག་ལོན་པར་གནས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བལྟ་བ་དང་། བསྙེན་བཀུར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འགྲོ་བ་ནི་བདག་གི་ཚུལ་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་གྱིས།“It would not be right of me to spend a day here without going to see and pay my respects to the Blessed One.F.126.a1030བདག་ཞག་ལོན་པར་མ་གནས་པ་ཁོ་ནར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བལྟ་བ་དང་། བསྙེན་བཀུར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་འགྲོའོ་སྙམ་མོ། །Thus, before the day is out, I shall go to see and pay my respects to the Blessed One.”F.126.a1118དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་རྣ་ཆ་གདུབ་ཀོར་གཡོ་ཞིང་དྲི་མ་མེད་པ་ཐོགས་ཏེ།The young god donned a pair of glittering hooped earrings that swung to and fro,F.126.a1199དོ་ཤལ་དང་སེ་མོ་དོས་བརྒྱན་པའི་ལུས་ཀྱིས་adorned his body with two pearl necklaces, one long and one medium in length,F.126.a1277ལྷའི་ཨུཏྤལ་དང་། པད་མ་དང་། ཀུ་མུ་ད་དང་། པད་མ་དཀར་པོ་དག་གིས་ཐུ་བ་བཀང་སྟེ། ཁ་དོག་ཤིན་ཏུ་འདས་པས་filled the folds of his skirt with the dazzling colors of divine blue lotus flowers, lotuses, water lilies, and white lotuses,F.126.b531དེས་བདེན་པ་མཐོང་ནས་བཙུན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་ལ་གང་མཛད་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་བདག་ལ་ཕས་ཀྱང་མ་བགྱིས།“Reverend, what the Blessed One has done for me, my father did not do for me,F.126.b609མས་ཀྱང་མ་བགྱིས། རྒྱལ་པོས་ཀྱང་མ་བགྱིས། ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་བགྱིས།nor did my mother, nor did the king, nor did the gods,F.126.b664སྔོན་གྱི་ཕ་མེས་དག་གིས་ཀྱང་མ་བགྱིས། དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་དག་གིས་ཀྱང་མ་བགྱིས།nor did my ancestors, nor did ascetics or brahmins,F.126.b716བྱམས་པ་དང་། མཛའ་བཤེས་དང་། རྩ་ལག་གི་ཚོགས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་བགྱིས་ཏེ།nor did my circle of loved ones and friends, nor did my forebears.F.126.b783ཁྲག་དང་མཆི་མའི་རྒྱ་མཚོ་ནི་བསྐམས། རུས་པའི་རི་དག་ལས་ནི་བསྒྲལ།For the Blessed One has dried up the ocean of blood and tears, freed me from mountains of bones,F.126.b880ངན་སོང་གི་སྒོ་དག་ནི་བཀུམ། མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་སྒོ་དག་ནི་ཕྱེ།shut the door to miserable realms, opened the door to higher realms and liberation,F.126.b964སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དང་། དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་དག་ནས་ནི་རྐང་པ་ཕྱུང་།dragged me up by the leg from among the denizens of hell, animals, and spirits,F.126.b1044ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ནི་བཞག་གོ་ཞེས་ལན་གསུམ་ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ། །and installed me among gods and humans.”F.126.b1085ཡང་སྨྲས་པ། ཁྱོད་མཐུས་རབ་དྲག་ཉེས་པ་མང་ལྡན་པའི། །ངན་སོང་ཤུལ་བཀག་བསོད་ནམས་རབ་ལྡན་པའི། །The young god spoke again: “Because of you, the path to miserable realms Of terrible and diverse punishments is blockedF.126.b1205མཐོ་རིས་འགྲོ་བ་ཕྱེ་ཞིང་བདག་གིས་ནི། །And the road to higher realms of great merit has opened.F.126.b1262མྱ་ངན་འདས་པའི་ཤུལ་ཡང་ཐོབ་པར་གྱུར། །I have even found the way to nirvāṇa.F.126.b1300ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་ཁྱོད་བརྟེན་བདག་གིས་ནི། །“By relying on you, one of utter purity,F.126.b1341དེ་རིང་སྐྱོན་བྲལ་དག་པས་མིག་ཐོབ་ཅིང་། །I Have today gained flawless, pure vision,F.126.b1384གོ་འཕང་ཞི་བ་འཕགས་པ་དགྱེས་ཐོབ་སྟེ། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་རྒལ་བར་གྱུར། །I have gained the pacific state pleasing to saints And crossed over the seas of suffering.F.126.b1475འགྲོ་བར་ལྷ་མིན་མི་དང་ལྷས་མཆོད་པ། །སྐྱེ་དང་རྒ་དང་ན་འཆི་བྲལ་བ་པོ“Honored in the world by demi-gods, gods, and men; Free from birth, aging, illness, and death;F.126.b1570སྲིད་པ་སྟོང་དུ་མཐོང་བར་རབ་དཀོན་པ། །ཐུབ་པ་དེ་རིང་ཁྱོད་མཐོང་འབྲས་བུ་མཆིས། །To see you once in a thousand lives is rare— Today, sage, seeing you has proved fruitful. “F.126.b1661དེ་ནས་འདུད་བྱས་དོ་ཤལ་རབ་འཕྱང་བས། །ཞབས་ལ་ཕྱག་འཚལ་རངས་པ་སྐྱེས་གྱུར་ནས། །As I bow with my necklace hanging low, Prostrate at your feet, I feel jubilant.F.126.b1741དགྲ་ཐུལ་གཡས་ནས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་བྱས་ཏེ། །Circling clockwise he who has tamed his enemiesF.126.b1789ལྷ་ཡི་འཇིག་རྟེན་མངོན་ཕྱོགས་མཁའ་ལ་སོང་། །I turn to the heavens and fly into the sky.”F.126.b1834དེ་ནས་སྔོན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་ལྷའི་བུ་ཚོང་པ་ཁེ་སྤོགས་རྙེད་པ་ལྟ་བུ་དང་།The young god then departed like a trader who has made a profit,F.126.b1899ཞིང་པ་ལོ་ཏོག་འབྱོར་པ་ལྟ་བུ་དང་། དཔའ་བོ་གཡུལ་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་ལྟ་བུ་དང་།a farmer who has reaped his crops, a warrior who has won a battle,F.126.b1966ནད་པ་ནད་ཐམས་ཅད་ལས་ཡོངས་སུ་ཐར་བ་ལྟ་བུར་གྱུར་ཏེ།or an invalid who has been delivered from all his ills,F.126.b2022ཆ་ལུགས་གང་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འོངས་པའི་ཆ་ལུགས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་གནས་སུ་སོང་ངོ་།and, in the dress in which he arrived in the Blessed One’s presence, returned home.F.127.a2099དེས་སྨྲས་པ།
                   ཁྱོད་ལ་ཁོ་བོས་ཁྱོད་མཁན་པོ་དུས་ལ་བབ་པས་བདག་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དུ་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ནས་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་གྱུར་ཏམ་ཞེས་སྨྲས་སོ།“I asked you, ‘Venerable, are you so jubilant, pleased, and overjoyed by the thought that now that the preceptor’s time has come, you are
                   the saṅgha elder?’F.127.a1994དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་གྱིས་མཁན་པོ་གཅིག་པ་དེ་ལ་དྲིས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཀྱིས་དེའི་ཚེ་ཅི་སྨྲས། །the saṅgha elder asked the student of the same preceptor, “Venerable, what was it you wanted to ask me?”F.127.a1931ཇི་ཙམ་ན་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ཚོགས་ཤིང་འཁོད་པ་ན་Later, after the monks of the saṅgha gathered and were seatedF.127.a1840དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་དྲིས་ཤིག་དང་། དེར་ཁྱོད་ཀྱི་དྲི་བའི་ལན་གདབ་པའི་དུས་ལ་བབ་པར་འགྱུར་རོ།Ask me when we are among the saṅgha and that will prove the time to answer your question.”F.127.a1783དེས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་རེ་ཞིག་ཁྱོད་ཀྱི་དྲི་བའི་ལན་གདབ་པའི་དུས་མ་ཡིན་གྱིས།“Venerable, now is not the time to answer your question.F.127.a1640ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་མཁན་པོ་དུས་ལ་བབ་པས་བདག་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དུ་གྱུར་ཏོ་སྙམ་ནས་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་གྱུར་ཏམ། །“Venerable, are you so jubilant, pleased, and overjoyed by the thought that now that the preceptor’s time has come, you are the saṅgha
                   elder?”F.127.a1548མཁན་པོ་གཅིག་པ་དེས་དེ་རངས་ཤིང་མགུ་བ་དང་མཆོག་ཏུ་དགའ་བར་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།A student of the same preceptor saw him looking jubilant, pleased, and overjoyed and asked,F.127.a1312འཛུམ་པ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དད་པ་ཐོབ་ནས།Smiling, the arhat elder gained faith in the Blessed OneF.127.a1395ཀྱེ་མ་སངས་རྒྱས། ཀྱེ་མ་ཆོས། ཀྱེ་མ་དགེ་འདུན། ཀྱེ་མ་ཆོས་ཀྱི་ལེགས་པར་གསུངས་པ་ཉིད“O Buddha! O Dharma! O Saṅgha! O the well-spoken DharmaF.127.a1451འདི་ལྟར་སྡིག་པ་བྱེད་པ། ལོག་པར་ལྟུང་བར་སོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་གིས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འདི་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་by which even wrongdoers led into such fallen states can attain such a collection of qualities!”F.127.a1369ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ།and spoke this panegyric:F.127.a909དུད་འགྲོ་དང་། ཡི་དགས་དང་། མི་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་གཞན་རྣམས་སུ་ཡང་རྣམ་པར་བལྟས་ན་དེ་རྣམས་ན་ཡང་མི་སྣང་ནས།When the arhat elder searched for his preceptor among the animals, spirits, and denizens of other hells, he was nowhere to be seen there
                   either.F.127.a782དེས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པར་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན་མི་སྣང་ངོ་།then searched for his preceptor among the denizens of Avīci, the Great Hell of Unrelenting Torment, he was nowhere to be seen.F.127.a1054ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་རྣམ་པར་བལྟ་བར་བརྩམས་ན།And so he began to search for him among the gods.F.127.a1104རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ཀྱི་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ།There he saw his preceptor had been reborn among the gods in the realm of the Four Great Kings and,F.127.a1204ལྷར་གྱུར་པས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བདེན་པ་མཐོང་བར་བྱས་ཏེ། ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་འདུག་པ་མཐོང་ནས་having become a god, saw the truth in the Blessed One’s presence before returning to remain among the gods.F.127.a273དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟས་ཀྱི་གྲལ་དུ་འདུག་སྟེ་One of the young god’s former wards, an elder in the saṅgha and an arhat, was seated in the meal row,F.127.a375དེའི་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་གཞན་ཞིག་དགེ་འདུན་ལ་ཆུ་འགྲིམ་པར་བྱེད་དོ། །while another of his wards was distributing water to the saṅgha.F.127.a440ཇི་ཙམ་ན་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་བརྟན་དེས་ཆུ་ཁ་ཕོར་དུ་བླུགས་ནས་After a time, the saṅgha elder lifted his cup of water.F.127.a496སོར་མོའི་རྩེ་མོས་རེག་ན་ཤིན་ཏུ་གྲངས་ནས་It felt extremely cold to the touch of the tip of his fingers,F.127.a559དེས་བསམས་པ། བདག་ཅག་ནི་ཆུ་ཤིན་ཏུ་གྲང་མོ་འདི་ལྟ་བུ་འཐུང་ན་མཁན་པོ་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་མནར་མེད་པ་ན་ཟངས་ཁུ་བསྐོལ་བ་འཐུང་ངོ་སྙམ་ནས།and he thought, “While we drink water as cold as this, the preceptor drinks molten copper among the denizens of Avīci, the Great Hell of
                   Unrelenting Torment.” Yet when this arhat elder, a former ward of the monk patricide,F.127.b348ཀྱེ་མ་སངས་རྒྱས། ཀྱེ་མ་ཆོས། ཀྱེ་མ་དགེ་འདུན། ཀྱེ་མ་ཆོས་ཀྱི་ལེགས་པར་གསུངས་པ་ཉིད།“O Buddha! O Dharma! O Saṅgha! O the well-spoken DharmaF.127.b404འདི་ལྟར་སྡིག་པ་བྱེད་པ། ལོག་པར་ལྟུང་བར་སོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་གིས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དེ་ལྟ་བུ་ཐོབ་བོ་ཞེས་by which even wrongdoers led into fallen states can attain such a collection of qualities!F.127.b322ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་ཆེད་དུ་བརྗོད་དོ།། །who spoke this panegyric:F.127.b160དེས་སྐབས་དེ་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་དེ་ལ་རྒྱ་ཆེར་བརྗོད་པ་While seated among the saṅgha, the arhat elder explained the situation at length to his fellow student.F.127.b264དང་དེ་ཡང་ཡི་རངས་ཤིང་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱང་His fellow student then also rejoiced, as did the saṅgha,F.127.b514།སྡོམ་ལ། དགྲ་བཅོམ་བསད་དང་དགེ་འདུན་དབྱེན། །A summary: Killing an arhat, causing a schism in the saṅgha,F.127.b575ངན་སེམས་ཀྱིས་ནི་ཁྲག་ཕྱུང་དང་། །ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་པོ་དང་། །Maliciously drawing blood, and Suffering one of the four defeatsF.127.b640གནས་ནས་དབྱུང་བ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །And three types of suspension.F.127.b689སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī.F.127.b823བདེན་པ་དག་ལ་བཀོད་པ་ན། །One established in the truthsF.127.b775གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ལྟང་བྲང་གི་ཚལ་གསེབ་ཏུ་When, in the thick of Yaṣṭī Forest, the BlessedF.127.b853མ་ག་དྷཱའི་རྒྱལ་པོ་བཟོ་སྦྱངས་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་ལྷ་བརྒྱད་ཁྲི་དང་།the King of Magadha, Bimbisāra of the Guilds, along with 80,000 godsF.127.b922མ་ག་དྷཱའི་བྲམ་ཟེ་དང་ཁྱིམ་བདག་འབུམ་ཕྲག་དུ་མ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་and hundreds of thousands of Magadhan brahmins and householders,F.127.b987དེས་རང་གི་ཡུལ་དུ་དྲིལ་བསྒྲགས་པ་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ།Bimbisāra had the bells rung throughout his land and this pronouncement was read:F.127.b1069ངའི་ཡུལ་དུ་སུས་ཀྱང་ཆོམ་རྐུན་མི་བྱའོ། །“No one shall steal in my lands.F.127.b1102གང་ཞིག་བྱེད་པ་ན་ངས་དེ་ཡུལ་མེད་པར་བྱ་ཞིང་སྐྱིན་པ་ནི་ང་ཉིད་ཀྱི་མཛོད་དང་བང་བ་ནས་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བསྒོའོ། །If anyone does so, I will banish them and provide recompense from my own stores and treasury.”F.127.b1197གང་གི་ཚེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གཞོན་ནུའི་དཔེའི་མདོ་སྡེས་བཏུལ་བ་དེའི་ཚེ་ན་When the Blessed One used the analogies of the Daharopama Sūtra to subdue Prasenajit,F.127.b1283དེས་ཀྱང་དྲིལ་བསྒྲགས་པ་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ། །the King of Kosala, Prasenajit too had the bells rung throughout his land and this pronouncement was read:F.127.b1423གང་ཞིག་བྱེད་ན་དེ་གསད་པའི་གྱོད་ལ་བསྐྲིན་ཅིང་སྐྱིན་པ་ནི་If anyone does so, they will face capital punishmentF.127.b1476ང་ཉིད་ཀྱི་མཛོད་དང་བང་བ་ནས་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བསྒོ་བ་དང་།and I will provide recompense from my own stores and treasury.”F.127.b1540དེ་ནས་ཡུལ་མ་ག་དྷཱའི་ཆོམ་རྐུན་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དང་། ཡུལ་ཀོ་ས་ལའི་ཆོམ་རྐུན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ས་མཚམས་ཀྱི་བར་དུ་དོང་སྟེ།At this, the robbers and bandits of Magadha and Kosala all moved to the borderlands.F.127.b1625འཁོད་ནས་ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་ནས་དོན་མཐུན་འོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །ཡུལ་ཀོ་ས་ལ་ནས་དོན་མཐུན་འོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །From their camps, they sacked merchant caravans traveling between Magadha and Kosala.F.127.b1711ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དོན་མཐུན་བསེལ་བ་དང་བཅས་པ་ཡུལ་མ་ག་དྷཱ་ནས་ཡུལ་ཀོ་ས་ལར་འཕགས་པ་དང་།On one occasion, a caravan of merchants set out from Magadha for Kosala with an armed escort.F.128.a2002ཤེས་ལྡན་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་རྒྱལ་པོས་དྲིལ་བསྒྲགས་པ་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ། །“Gentlemen, I, the king, had the bells rung and announced,F.128.a1967དེ་ནས་རྒྱལ་པོས་དེ་རྣམས་ལ་སྨྲས་པ།The king then said to the bandits,F.128.a1887སྨྲས་པ། ལྷ་ཆོམ་རྐུན་པ་དག་ནི་འདི་དག་ལགས་སོ། །རྐུན་རྫས་ནི་འདི་དག་ལགས་སོ། །and said, “Your Majesty, these are the bandits and these are the stolen goods.”F.128.a1769དྲུག་བཅུ་ནི་གསོན་པོར་བཟུང་སྟེ་དེས་རྐུན་རྫས་དེ་ཡང་ཁྱེར་ནས་རྒྱལ་པོའི་དྲུང་དུ་སོང་སྟེ་Taking sixty of the bandits who had been captured alive, General Virūḍhaka returned to the king with the stolen goodsF.128.a1693དེ་རྣམས་ལས་ཁ་ཅིག་ནི་རྐུན་རྫས་བོར་ཏེ་བྲོས་སོ། །ཁ་ཅིག་ནི་བསད་དོ།Some of the bandits abandoned their spoils and fled while some were killed.F.128.a1623དབུས་སུ་དུང་དང་། རྔ་པ་ཊ་ཧའི་སྒྲ་དག་གིས་སྐྲག་པར་བྱས་པ་དང་།struck fear into their hearts with the sound of conchs and war-drums.F.128.a1547དམག་དཔོན་འཕགས་སྐྱེས་པོས་དེ་དག་ཕྱོགས་བཞིར་བསྐོར་ནས་General Virūḍhaka had them surrounded and, once the bandits were hemmed in,F.128.a157ཤེས་ལྡན་དག་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་དེ་ནི་གདུག་པ་ཕ་རོལ་གནོན་པ་ཡིན་པས་བདག་ཅག་ལ་སྐྱིན་པ་སྦྱིན་དུ་འཇུག་ནུས་པ་ཡིན་ན།“Gentlemen, King Prasenajit is belligerent and ruthless. And if he will recompense us our losses,F.128.a255བདག་ཅག་གིས་ཅིའི་ཕྱིར་བསེལ་བ་ལ་གླ་སྦྱིན་པར་བྱ།why do we pay the wages for an armed escort?F.128.a300འདི་དག་ཉིད་ནས་ཕྱིར་བཟློག་གོ་ཞེས་The escort can turn back now.”F.128.a331དེ་དག་ཕྱིར་བཟློག་སྟེ་དོན་མཐུན་དེ་ཚོགས་ཉུང་ངུར་ཆས་པ་དང་།The escort turned back as the caravan of traders continued, reduced in numbers.F.128.a411ཆོམ་རྐུན་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བྱ་མ་རྟ་བཙུགས་ཏེ་བསྡད་པ་དང་།The bandits, though, had posted a lookout who was lying in wait andF.128.a479དེས་དེ་མཐོང་ནས་ཤེས་ལྡན་དག་དོན་མཐུན་ཚོགས་ཉུང་ངུས་འོངས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་བཏང་སྙོམས་སུ་འཁོད་ཅེས་སྨྲས་པ་དང་། །when he caught sight of them he asked, “Gentlemen, why do you sit indifferent when a small caravan of traders is approaching?”F.128.a737དགྲ་བཅོམ་པ་དག་ནི་མ་བསམས་པར་ཤེས་པ་དང་མཐོང་བ་མི་འཇུག་པས་དགྲ་བཅོམ་པ་དོན་མཐུན་དེ་དང་འགྲོ་བ་ཞིག་ཀྱང་སྲོག་དང་ཕྲལ་ལོ། །Without reflection, arhats do not have access to prescience and insight; and so the life of an arhat traveling with the merchants was also
                   taken.F.128.a689ཁ་ཅིག་ནི་ཟོང་བོར་ཏེ་བྲོས་སོ།other merchants abandoned their goods and fled.F.128.a606དེ་ནས་ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་དག་གིས་དེར་ཚོང་པ་ཁ་ཅིག་ནི་སྲོག་དང་ཕྲལ་ལོ།With that, the bandits set upon the caravan, taking the lives of some merchants asF.128.a1015ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་སྨྲས་པ།Pressing their palms together they said,F.128.a1056ལྷ་ཁྱོད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བདག་ཅག་ཚོང་བར་མི་རུང་བར་རྣམ་པར་བཞག་གོ། །“Your Majesty, in your lands we have been reduced to a state where we are not fit to be merchants!”F.128.a883དེ་ན་དོན་མཐུན་གང་དག་བྲོས་པ་དེ་དག་མགོ་དང་ལུས་རྡུལ་གྱིས་ཡོག་སྟེ་ཀླད་པའི་སྐྲ་ཡོགས་ནས་ཀུ་ཅོ་འདོན་ཅིང་ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གྱི་དྲུང་དུ་ཕྱིན་ནས་Those merchants who had fled sought out King Prasenajit, their faces and bodies smeared with dirt, howling, their hair in disarray.F.128.a1156ཅི་ཞིག་བྱས། བདག་ཅག་ཆོམ་རྐུན་པ་དག་གིས་བཅོམ་མོ། །“What happened?” “We were sacked by bandits.”F.128.a1202ཕྱོགས་གང་དུ། ག་གེ་མོ་ཞིག་ཏུའོ། །“In what region?” “In a region near the borderlands.”F.128.a1256རྒྱལ་པོས་དམག་དཔོན་འཕགས་སྐྱེས་པོ་ལ་བསྒོ་བ།The king commanded his general Virūḍhaka,F.128.a1298རྐུན་རྫས་དང་ཆོམ་རྐུན་པ་དག་མྱུར་དུ་ཁུག་ཤིག །“Bring me the stolen goods and the bandits. And be quick about it!”F.128.a1366དེས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་བསྒོ་ནས་As Virūḍhaka set out at the head of the four branches of the armed forces,F.128.a1441ཕྱིར་བྱུང་བ་དང་ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་དག་ཀྱང་གོ་ཆ་ཕུད་ནས་བག་ཡངས་སུ་སཱ་ལའི་དགོན་པ་ཞིག་ན་རྐུན་རྫས་བགེད་ཅིང་འཁོད་པ་ལས།the bandits were sitting around unconcerned with their armor off in a śāla forest, dividing their spoils.F.128.b95ངའི་ཡུལ་དུ་སུས་ཀྱང་ཆོམ་རྐུན་མི་བྱའོ། །‘No one shall steal in my lands.F.128.b128གང་ཞིག་བྱེད་ན་དེ་གསད་པའི་གྱོད་ལ་བསྐྲིན་ཅིང་སྐྱིན་པ་ནི་ང་ཉིད་ཀྱི་མཛོད་དང་། བང་བ་ནས་སྦྱིན་ནོ་ཞེས་If anyone does so, they will face capital punishment and I will provide recompense from my own stores and treasury.’F.128.b245མ་ཐོས་སམ། དེ་དག་གིས་སྨྲས་པ། ལྷ་ཐོས་སོ། །Did you not hear?” “We heard, Your Majesty.”F.128.b290འོ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་ཚོང་པ་དག་བཅོམ། ལྷ་འཚོ་བ་མ་མཆིས་སོ། །“Well then, why did you rob the merchants?” “We have no other means of making a living, Your Majesty.”F.128.b393ཅིའི་ཕྱིར་སྲོག་དང་ཕྲལ། འཇིགས་པ་ཉེ་བར་བསྟན་པའི་སླད་དུའོ། །“Why did you take life?” “To instill fear.”F.128.b437ཁྱོད་ཀྱིས་འཇིགས་པ་དེ་འདྲ་བ་ཉེ་བར་བསྟན་པ་དང་། ད་སྔོན་སུས་ཀྱང་མ་མཐོང་བ་གང་ཡིན་པའི་འཇིགས་པ་དེ་འདྲ་བ་ཉེ་བར་བསྟན་པར་བྱའོ། །“You may have instilled some fear but the fear I instill today shall be like none ever seen before.”F.128.b538དེ་ནས་རྒྱལ་པོས་བློན་པོ་རྣམས་ལ་བསྒོ་བ། ཤེས་ལྡན་དག་དེང་ལ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་སོད་ཅིག །The king then ordered his ministers, “Gentlemen, execute all of these men today.”F.128.b620དེ་དག་གིས་ལམ་པོ་ཆེ་དང་། སྲང་དང་། ལམ་གྱི་བཞི་མདོ་དང་། སུམ་མདོ་རྣམས་སུ་རྗེས་སུ་སྒྲོགས་ཤིང་As they were being led to the execution grounds, their sentences were proclaimed along the high roads and side streets, at intersections
                   and crossroads.F.128.b773གསད་པར་ཁྲིད་པ་ན་ཆོམ་རྐུན་པ་ཞིག་ལམ་དོག་པར་བྲོས་ཏེ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་དུ་དགེ་སློང་གི་གན་དུ་སོང་སྟེ་སྨྲས་པ།In the commotion, one bandit escaped in the midst of a crowded street and approached a monk in the Jetavana and said,F.128.b891འཕགས་པ་བདག་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འཚལ་ལོ། །“Noble one, I seek to go forth.”F.128.b924དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་སོ། །ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་དག་ཀྱང་བསད་དོ། །The monk allowed the bandit’s going forth and ordained him while the other bandits were being executed.F.128.b1028བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་དག་རང་གི་རྒུད་པ་དང་། གཞན་གྱི་རྒུད་པ་དང་། རང་གི་འབྱོར་པ་དང་།
                   གཞན་གྱི་འབྱོར་པ་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སོ་སོར་རྟོགས་ཤིག །The Blessed One had advised, “Monks, again and again you should be able to scrutinize your own failings, others’ failings, your own
                   strengths, and others’ strengths.F.128.b1194དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན།Why is that so?F.128.b1210དགེ་སློང་དག་རང་གི་རྒུད་པ་དང་། གཞན་གྱི་རྒུད་པ་ནི་ཀུན་དུ་སྐྱོ་བར་འགྱུར་བའི་གནས་ཡིན་ལ།Because your own failings and others’ failings act as a spur to disenchantment,F.128.b1290རང་གི་འབྱོར་པ་དང་། གཞན་གྱི་འབྱོར་བ་ཡང་ཀུན་དུ་སྐྱོ་བར་འགྱུར་བའི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །while your own strengths and others’ strengths also act as a spur to disenchantment.”F.128.b1376ཞེས་གསུངས་པས་ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དགེ་སློང་རྣམས་དུར་ཁྲོད་རྒྱུར་འདོང་བ་ན་In the light of this advice, the monks had taken to visiting the charnel ground.F.128.b1887འདི་ནི་བདག་གི་ཕུ་ནུའོ། །འདི་ནི་ཁུ་བོའོ།This is my brother. This is my uncle on my father’s side.F.128.b1835དེས་སྨྲས་པ། འདི་ནི་བདག་གི་ཕའོ། །The bandit turned monk replied, “This is my father.F.128.b1754དེས་སྐད་ཕྱུང་སྟེ་ངུ་བར་བརྩམས་པ་དང་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་ཆོ་ངེས་འདེབས།When he began to sob, the monks asked, “Venerable, why do you make such a fuss?”F.128.b1661དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་འདི་གསར་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡིན་ཡང་བསམ་པ་འདི་འདྲ་བར་བཟང་ངོ་།The monks said, “Venerables, though he has only newly gone forth, he has such a kind heart.”F.128.b1457དགེ་སློང་དེ་ཡང་དེ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་དུར་ཁྲོད་རྒྱུར་སོང་བ་ལས་དེས་ཆོམ་རྐུན་པ་དེ་དག་བསད་པ་མཐོང་ནས་མཆི་མས་བརྣངས་ཏེ་འདུག་པར་གྱུར་པ་དང་། །When the time came for the monks to visit the charnel grounds again, the bandit turned monk accompanied them, and there he saw that the
                   other bandits had been executed. He stood still, choked with tears.F.129.a150དེ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། འདི་རྣམས་ཀྱིས་དགྲ་བཅོམ་པ་སྲོག་དང་ཕྲལ་ལམ།“These men took the life of an arhat,” said the monks.F.129.a205དེས་སྨྲས་པ། ཕྲལ་ལོ་ཞེས་ཟེར་བའི་སྐབས་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།When the bandit turned monk admitted they had taken the life of an arhat, the monks asked the Blessed One about it,F.129.a321བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་གང་ཟག་འདི་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་ཡིན་ཏེ།and the Blessed One decreed, “Monks, this person has killed an arhat.F.129.a391གང་ཟག་དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་ནི་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པས་A person who has killed an arhat is one who will not flourish in the Dharma and Vinaya.F.129.a479དགེ་སློང་དག་ཁྱེད་ཀྱིས་གང་ཟག་དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་ཆོས་འདུལ་བ་འདི་ལས་བསྙིལ་བར་བྱའོ། །Therefore, monks, you should exclude from this Dharma and Vinaya those persons who have killed an arhat.F.129.a584འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་འོངས་ན།If someone wishing to go forth approaches any of you,F.129.a638དེས་དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་བསད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘You are not a killer of an arhat, are you?’F.129.a699མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད། བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth and grant ordination without asking this, a serious breach occurs.”F.129.a824སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ།The venerable Upāli asked the Blessed Buddha,F.129.a984ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འཚལ་ན།again seeks monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya in the Blessed One’s presence,F.129.a870བཙུན་པ་གང་གིས་སྔོན་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་འདུན་ཕྱེ་བ་དེ་གལ་ཏེ་“Reverend, if a person who caused a schism among the Tathāgata’s saṅgha disciples in a previous ordination careerF.129.a1106རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བགྱིའམ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བགྱི།should his going forth be allowed or not?”F.129.a1149ཉེ་བ་འཁོར་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ།“Upāli, his going forth should not be allowed.F.129.a1261དེས་དེ་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘You have not caused a schism in the saṅgha, have you?’F.129.a1333མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ།If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.129.a1495བཙུན་པ་གང་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བ་གལ་ཏེ་“Reverend, if a person who has maliciously drawn blood from a tathāgata seeks monkhood,F.129.a1838དེས་དེ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་ཕྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །you should ask, ‘You have not maliciously drawn blood from a tathāgata, have you?’F.129.b196མ་དྲིས་པར་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow going forth without asking this, a serious breach occurs.”F.129.b303སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཉེ་བ་འཁོར་གྱིས་ཞུས་པ།The venerable Upāli asked the Blessed Buddha,F.129.b349བཙུན་པ་སྔོན་གང་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་ན་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་ལས་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་བྱུང་བ་“Reverend, if a person who has fallen by committing any of the four actions leading to defeat during a previous ordination careerF.129.b479དེ་གལ་ཏེ་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་འཚལ་ན།seeks monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya,F.129.b565རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བགྱིའམ། རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བགྱི།should his going forth be allowed or not?”F.129.b1ཉེ་བ་འཁོར་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །“Upāli, his going forth should not be allowed.F.129.b48དེ་ལྟ་བས་ན་འགའ་ཞིག་གི་གན་དུ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བར་འདོང་བ་འོངས་ན།Therefore, if someone wishing to go forth approaches any of you,F.129.b720དེས་དེ་ལ་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་བཞི་ལས་ལྟུང་བ་གང་ཡང་རུང་བ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲི་བར་བྱའོ། །།you should ask, ‘You have not fallen by committing any of the four acts leading to defeat, have you?’F.129.b921སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ། །The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī.F.129.b1007དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ།The Blessed One then said to the monks,F.129.b1047དགེ་སློང་དག་གལ་ཏེ་གང་ཟག་མ་མཐོང་བས་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་བབས་པ་ཞིག་ཡང་ཕྱིར་འོངས་ནས།“Monks, if a person who has been suspended for refusing to acknowledge a transgression returnsF.129.b1142ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ལྟུང་བ་མཐོང་གིས་བདག་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་གསོལ་ཞེས་ཟེར་ན་and says, ‘Venerables, I acknowledge the transgression. Please allow my going forth,’F.129.b1228དེ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱའོ། །then you should allow his going forth.F.129.b1267རབ་ཏུ་ཕྱུང་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དག་ལྟུང་བ་བཤགས་པར་བྱས།Once he has gone forth, if he says, ‘Venerables, I confess my transgression.F.129.b1344བདག་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མཛད་དུ་གསོལ་ཞེས་ཟེར་ན་Please grant me ordination,’F.129.b1373བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱའོ། །then he should be granted ordination.F.129.b1411ཇི་སྟེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ནས་ལྟུང་བ་མ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་ན།If perchance, after being ordained, he should say, ‘I do not acknowledge the transgression,’F.129.b1959སྡིག་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བའི་རྣམ་པ་མི་གཏོང་བས་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ།། །and suspensions meted out for refusing to give up deviant views.”F.129.b1870མ་མཐོང་བས་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཕྱིར་མི་འཆོས་པས་གནས་ནས་ཕྱུང་བ་དང་།The same conditions apply to suspensions meted out for refusing to amend one’s behavior,F.129.b1504གལ་ཏེ་དགེ་འདུན་ཚོགས་པ་ཡོད་ན་ཡང་མ་མཐོང་བས་གནས་ནས་དབྱུང་བར་བྱའོ།then, provided there is a majority within the saṅgha, he should be suspended for refusing to acknowledge the transgression.F.129.b1749འདི་ལྟར་གང་ཟག་གིས་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོ་རྙེད་པར་དཀའ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།for it is difficult for a person to find monkhood, to go forth and be ordained in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.F.129.b1628གལ་ཏེ་ཚོགས་པ་མེད་ལ་ཇི་སྟེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་ན་ལེགས་པར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ཡིན་ཏེ། །།In the event that there is no majority within the saṅgha and he has been ordained, the ordination is to be judged valid,F.130.a1120སྡོམ་ལ། ལག་རྡུམ་དག་དང་རྐང་རྡུམ་དང་། །An index: Those with missing hands, missing legs,F.130.a1170ལག་སོར་ཟླུམ་པོར་འཇས་པ་དང་། །མཆུ་མེད་ལུས་ལ་རྨ་མཚན་ཅན། །Those with hands of webbed fingers, With no lips, whose bodies are marked,F.130.a1245རྒན་ཆེས་པ་དང་གཞོན་ཆེས་དང་། །ཐེང་པོ་སྨད་འཆར་ཞར་བ་དང་། །The very old, the very young, The lame, those with deformed lower parts, those missing an eye,F.130.a1462བུད་མེད་ཀྱིས་དུབ་ཁུར་གྱིས་དུབ། །མི་གང་ལམ་གྱིས་དུབ་རྣམས་དང་། །Those worn out by women, worn out by burdens,F.130.a1340ལག་སོར་རྡུམ་སྒུར་མིའུ་ཐུང་དང་། །ལྦ་བ་ལྐུགས་པ་འོན་པ་དང་། །རྟེན་འཕྱེ་དང་ནི་རྐང་འབམ་དང་། །Missing hands, hunchbacks, dwarves, Those with goiters, the mute, the deaf, Those with mobility aids, with elephantiasis,F.130.a1508ཡ་ཟ་མ་ལུག་གཏའ་གམ་དང་། །དེ་ལྟ་བུ་ཡི་མི་རྣམས་ནི། །Those people worn out by the road, With debilitating digestive disorders and cretins.F.130.a1594དྲང་སྲོང་ཆེན་པོས་དགག་པ་མཛད། །མཛེས་པ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བ་དང་། །The great seer forbade People such as this.F.130.a1638རྫོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རབ་མཁྱེན་ཏེ། །བདེན་པའི་མཚན་གྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །Knowing all, the Perfectly Awakened One, Whose name denotes truth, proclaimedF.130.a1716ཡོངས་སུ་དག་པ་བསྙེན་རྫོགས་པར། །That going forth is for the gracious And ordination for the pure.F.130.a1སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་མཉན་ཡོད་ན་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།The Blessed Buddha was resident at the Jetavana, Anāthapiṇḍada’s grove near Śrāvastī.F.130.a2800དེས་དེ་རབ་ཏུ་ཕྱུང་ཞིང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་སོ།And with that he allowed his going forth and ordination.F.130.a2695ཉེ་དགའས་སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་ཐུགས་རྗེས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱིས། ཁོ་བོས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་“Dear sir, the Blessed One’s teachings are characterized by compassion. I shall allow your going forth.”F.130.a2616དེས་སྨྲས་པ། འཕགས་པ་བདག་ལག་པ་མ་ཚང་བ་སུ་ཞིག་གིས་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བགྱིད།He replied, “Noble one, as I have no hands, no one will allow me to go forth.F.130.a2579བཞིན་བཟངས་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་། །“Dear sir, why do you not go forth?”F.130.a2486ཇི་ཙམ་དུས་གཞན་ཞིག་ན་ཉེ་དགའ་ཀུན་དུ་འཁྱམ་པས་མི་ལག་རྡུམ་ཞིག་མཐོང་ནས་སྨྲས་པ།Some time later, Upananda was out for a stroll when he saw a man missing his hands and said,F.130.a2394ད་ནི་ལྷུང་བཟེད་ནག་པོ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་དབྲོག་པར་མི་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་འདྲ་བ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་གྲོས་བྱས་སོ།Let’s allow to go forth the sort that these black begging bowl carriers won’t snatch away.”F.130.a2338བདག་ཅག་གིས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་བ་རྣམས་འདི་དག་གིས་འཕྲོག་པར་བྱེད་ཀྱིས། །Everyone we allow to go forth, they up and snatch away!F.130.a2208དེ་ནས་དེ་དག་གིས་གྲོས་བྱ་བར་བརྩམས་པ།When this came up in conversation,F.130.a2243དགའ་བོ་ཉེ་དགའ་ལྷུང་བཟེད་ནག་པོ་ཅན་འདི་དག་ནི་བཙས་འཕྲོག་པ་དང་འདྲ་སྟེ།Nanda and Upananda said, “These black begging bowl carriers might as well be snatching babies!F.130.a2124སྟོན་པའི་བཀའ་ལུང་གིས་དུས་གསུམ་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་བལྟ་བ་འབའ་ཞིག་བྱེད་དོ།On the advice of the Teacher, they would on occasion simply look in on their wards.F.130.a2039གང་གི་ཚེ་ཤེས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་དགེ་སློང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱེད་དེ། །Once the wards could recognize a rogue, they were entrusted as wards to sound monks.F.130.a1883དྲུག་སྡེ་དག་གི་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་ནི་As was their wont, the group of sixF.130.a1919གང་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དང་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱས་པ་དེས་ཇི་སྲིད་དུ་འདི་དག་ནི་གནས་ངན་ལེན་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་མི་ཤེས་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེ་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་བྱེད་ལ། །kept as wards anyone whose going forth had been allowed and who had been ordained, but who could not recognize a rogue.F.130.b163དེ་ནས་ཞག་གཉིས་སམ་གསུམ་ཞིག་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པའི་ཆོས་རྣམས་བསླབས་ནས་After two or three days of teaching him how Dharma practitioners conduct themselves,F.130.b248སྨྲས་པ། བཞིན་བཟངས་རི་དགས་ཀྱིས་རི་དགས་མི་སོས།Upananda said, “Dear sir, game does not eat other game.F.130.b304མཉན་ཡོད་རྒྱ་ཆེ་ལ་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་ཡབ་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པས་བསོད་སྙོམས་རྒྱུས་ལ་འཚོ་བར་གྱིས་ཤིག །The whole of Śrāvastī is your field and fatherland, so seek out alms and live on them.”F.130.b392དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་ཇི་ལྟར་བསོད་སྙོམས་རྒྱུ་བར་བགྱི།“Preceptor, how am I to go begging alms?”F.130.b434དེས་སྨྲས་པ། ཁྱོད་ཀྱིས་དེ་ཙམ་ཡང་མི་ཤེས་སམ། ངས་ཁྱོད་ལ་བསྟན་པར་བྱའོ་ཞེས་“Do you not know even that much? I will show you.”F.130.b485དེས་དེའི་ཤམ་ཐབས་ནི་སྲད་བུས་བཅིངས། ཆོས་གོས་ནི་ཚེར་མས་གཏུར་ཏེ་བསྐོན།Upananda tied the handless monk’s lower robe on with a cord, fastened his Dharma robe up with a pin,F.130.b586དཔུང་པ་གཡོན་པར་ནི་ལྷུང་བཟེད་ཀྱི་སྣོད་བཞག །དཔུང་པ་གཡས་པར་ནི་ཁར་གསིལ་བཏགས་སོ། །placed his begging bowl in the crook of his left arm, and nestled his monk’s staff in the crook of his right arm.F.130.b700དེ་ནས་དེ་མཉན་ཡོད་དུ་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་ཞུགས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱིས་བྲང་བརྡུངས་ནས་སྨྲས་པ།The handless monk had entered Śrāvastī on his rounds when a woman beat on his chest and cried,F.130.b795འཕགས་པ་སུས་ཁྱོད་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་ལག་པ་གཉིས་བཅད།“Noble one! Who cut off the hands of a renunciant?”F.130.b847དེས་སྨྲས་པ། སྲིང་མོ་ཁྱིམ་པ་ནས་ཁོ་བོའི་ལག་པ་ཆད་དེ།“Sister,” he replied, “my hands were cut off when I was still a householder.F.130.b924རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་ཆད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །They were not cut off after I went forth.”F.130.b967སུས་རབ་ཏུ་ཕྱུང་། དེས་སྨྲས་པ། མཁན་པོ་ཉེ་དགའས་སོ། །“Who allowed your going forth?” “The preceptor Upananda.”F.130.b1025དེ་རྣམས་ཀྱིས་སྨྲས་པ། གནས་ངན་ལེན་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དེ་མ་གཏོགས་པས་གཞན་སུ་ཞིག་འདི་ལྟ་བུ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ཅེས་ཟེར་བའི་སྐབས་The people said, “Who else but a rogue would allow the going forth of someone like him?”F.130.b1114དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་གསོལ་པ་དང་།The monks then asked the Blessed One about it,F.130.b1161བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགོངས་པ།and the Blessed One thought,F.130.b1190ཉེས་དམིགས་གང་ཅུང་ཟད་ཅི་བྱུང་བ་དེ་ནི་དགེ་སློང་དག་ལག་རྡུམ་རབ་ཏུ་འབྱིན་པ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ནས་བཀའ་སྩལ་པ།“All those shortcomings ensue from the monks allowing the going forth of those without hands.”F.130.b1285དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟ་བས་ན་དགེ་སློང་གིས་ལག་རྡུམ་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་མི་བྱའོ། །རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད།Then the Blessed One decreed, “Monks, in light of this, monks should not allow going forth, nor grant ordination, to those who are missing
                   hands.F.130.b1431བསྙེན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །A serious breach occurs if you allow their going forth and grant them ordination.F.130.b1513ལག་རྡུམ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་རྐང་རྡུམ་དང་།Just as it is so for those missing hands, it is also so for those missing legs,F.130.b1594ལག་སོར་ཟླུམ་པོར་འཇས་པ་དང་། མཆུ་མེད་པ་དང་། ལུས་ལ་རྨ་མཚན་ཅན་དང་། རྒན་ཆེས་པ་དག་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །hose with hands of webbed fingers, those with no lips, those whose bodies are marked, or the very old.F.130.b1697དགེ་སློང་དག་གཞོན་ཆེས་པ་དག་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ནས་Monks, if you allow the going forth of those who are too young,F.130.b1761དེ་དག་གིས་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་བཤང་གཅིས་མ་རུང་བར་བྱེད་ནས།they will spoil the saṅgha’s bedding with urine and feces.”F.130.b1821བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དེ་དག་ཀྱང་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །The Blessed One decreed, “Their going forth should not be allowed either.”F.131.a612ཐེང་པོ་དག་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།“The going forth of the lame is also being allowed,” the Blessed One said.F.131.a687དེ་དག་ཀྱང་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །“Neither should their going forth be allowed.”F.131.a1453རབ་ཏུ་འབྱུང་བའི་གཞི་རྫོགས་སྷོ།Thus concludes “The Chapter on Going Forth.”F.131.a935དེ་ལྟ་བུ་དག་ཀྱང་རབ་ཏུ་དབྱུང་བར་མི་བྱའོ། །the Blessed One said. “People such as they should not be allowed to go forth.F.131.a1013རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ན་འགལ་ཚབས་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །If you allow them to go forth, a serious breach occurs.”F.131.a1070དགེ་སློང་དག་བུད་མེད་ཀྱིས་དུབ་པ་དང་། ཁུར་གྱིས་དུབ་པ་དང་།“Monks, the going forth of those worn out by women, those worn out by burdens,F.131.a1149ལམ་གྱིས་དུབ་པ་དང་། ཡ་ཟ་མ་ལུག་དང་། །those worn out by the road, those with debilitating digestive disorders,F.131.a1394བསྡུ་བར་བྱ་བའི་སྐབས་སོ། །There are also other cases that warrant further exclusion.F.131.a734སྨད་འཆལ་དང་། ཞར་བ་དང་། ལག་སོར་རྡུམ་པོ་དང་། སྒུར་པོ་དང་། མིའུ་ཐུང་དང་། ལྦ་བ་ཅན་དང་། ལྐུགས་པ་དང་། འོན་པ་དང་། རྟེན་འཕྱེ་དང་།
                   རྐང་འབམ་དག་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ནས་“The going forth of loose women, those missing an eye, those missing hands, hunchbacks, dwarves, those with goiters, the mute, the deaf,
                   cripples, and those with elephantiasis are also being allowed,”F.131.a1222གཏའ་གམ་བ་དག་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་ནས་and cretins are also being allowed,”F.131.a665བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ།the Blessed One said.F.33.a557གང་གི་ཕྱིར་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་། སུའི་ཆོས་ལ་ནི་དགའ་ཞེས་དྲིའོ་སྙམ་དུ་རིག་ནས་Why have you gone forth? Whose Dharma do you favor?’ ”F.47.b450དེ་ཉིད་དེའི་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་རབ་ཏུ་འབྱུང་བ་དང་།the going forth, ordination, and monkhood in the well-proclaimed Dharma and Vinaya.F.47.b585དེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་མ་ཕྱིན་པ་ཁོ་ནར་བར་མ་དོར་རྒྱུན་ཆད་ཅིང་ཤི་བར་གྱུར་ཏེ།while coming to see the Blessed One, died en routeF.47.b636བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དགེ་སློང་གི་དངོས་པོར་འགྱུར་བའི་བར་ཆད་དུ་གྱུར་པའི་སྐབས་དེand thus was prevented from obtainingF.26.a1427བྱིས་པའམ་མཁས་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དག་ནི་Whether you be childish or wise,F.45.b799གཅིག་ཏུ་གནག་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་གནག་པ་ཡིན་ལ།The ripened fruits of wholly negative actions are wholly negative,F.65.a385དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།
                   ཨེ་མའོ་དགེ་འདུན་གྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་ནན་ཐུར་གྱི་ལས་འདི་ལྟ་བུ་དག་མི་བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།a monk ward or apprentice should plead with great vigor, ‘Oh! The saṅgha should not mete out such disciplinary acts to my preceptor or
                   instructor.’F.65.a1201དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།
                   ཨེ་མའོ་དགེ་འདུན་གྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་དག་ལ་སྤོ་བ་དང་གཞི་ནས་སྤོ་བ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།a monk ward or apprentice should plead with great vigor, ‘Oh! The saṅgha should impose a demotion or a repeat demotion on those preceptors
                   and instructors.”F.65.a1554དགེ་སློང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་དང་ཉེ་གནས་རྣམས་ཀྱིས།
                   ཨེ་མའོ་དགེ་འདུན་གྱིས་མཁན་པོ་དང་སློབ་དཔོན་སྤོ་བ་དང་གཞི་ནས་སྤོ་བ་སྤྱད་ཟིན་པ་དག་ལ་མགུ་བར་བྱ་བ་དང་གཞི་ནས་མགུ་བར་བྱ་བ་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བརྩོན་པ་ཤས་ཆེན་པོ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ།a monk ward or apprentice should plead with great vigor, ‘Oh! The preceptor or instructor upon whom a demotion or a repeat demotion has
                   been imposed should be given a probation or a repeat probation instead.’F.87.a337འཕགས་པ་ཀུན་དགའ་བོའི་སྲིང་མོའི་བུ་གཉིས་རབ་ཏུ་བྱུང་ནས་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་ཤིང་སྤྱོད་པ་དེ་The two sons of noble Ānanda’s sister have gone forth, and since they act and apply themselves diligently,F.87.a444གཉིས་ཤི་ཞིང་དུས་ལ་བབ་ན་འདིར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་དེ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དུ་བཞག་གོ། །when their time has come and they die, they will be reborn here, so these two have been reserved for them.F.87.a552དེ་གཉིས་ཡོངས་སུ་དགའ་ནས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་མཽད་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོའི་གན་དུ་དོང་བ་དང་།Overjoyed, they went to Mahāmaudgalyāyana,F.87.a612ཁྱེད་ཀྱིས་མཐོང་ངམ། འཕགས་པ་མཐོང་ངོ་། །“Did you see something?” “Noble one, we did.”F.87.a658དེ་ན་ཅི་ཡོད། ལྷ་དག་མཆིས་སོ། །“What?” “Gods.”F.87.a674དེ་ན་ཅི་བྱེད།“What were they doing?”F.87.a699པི་བང་དང་། འོད་མ་དང་། བལ་ལ་རི་དང་། མ་ཧ་ཏི་དང་།
                   སུ་གྷོ་ཥ་ཀ་དག་གི་སྒྲ་དག་སྒྲོགས་ཤིང་དེ་ན་གཞལ་མེད་ཁང་མལ་ཆ་དང་སྟན་བཤམས་པ་ལྷའི་བུ་མོ་དག་གིས་ཡོངས་སུ་གང་བ་གཉིས་ཤིག་མཆིས་ཏེ།We could hear the sounds of the vīṇā, ektara, balari, mahāti, and the sughoṣak, and found two palaces strewn with beds and divans replete
                   with goddesses,F.87.b84དགེ་སློང་དག་ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། ངས་སེན་མོའི་རྩེ་མོས་རྡུལ་དག་བླངས་པ་གང་དག་ཡིན་པ་དང་། ས་ལ་གནས་པའི་རྡུལ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་གང་མང་སྙམ། །“Monks, what do you think? Which is more, the dirt I take from the tip of my fingernail or the dirt that is upon this earth?”F.117.a480འདིས་དེར་ཆོས་དང་ལྡན་པས་ཞལ་ཏ་བྱས་པ་གང་ཡིན་པའི་ལས་དེའི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཕྱུག་ཅིང་ནོར་མང་བ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེས་སོ།Hence, now the ripened fruit of the venerable custodian’s action has led him to be born into a rich household with ample wealth and
                   possessions.