4070

Tibetan	ཊི་ཅེ་དཱ་ཤིའ་སྟེ་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཡེ་ཤེས་ལྡན་བྱ་བ།
Tibetan Alternate
Tibetan Definition	གསུང་རབ་རིན་པོ་ཆེ་སྤྱི་ལ་སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་དུས། རི་དྭགས་ཚལ་གྱི་དུས། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་མདོ་སྡེའི། ཤེར་ཕྱིན་གྱི། མྱང་འདས་ཀྱི་དུས་ཏེ་དུས་ཚིགས་ལྔས་བྱེ་བས་ཁོག་འབུབས་པའི་སྡོམ་དང་། ཏུན་མིན་ཏེ་གཅིག་ཆར་འཇུག་པའི་སྒོ། ཙི་ཡན་མིན་ཏེ་རིམ་གྱིས་འཇུག་པའི་སྒོ། བཱི་མི་སྟེ་གསང་བ་ཐུན་མོང་མིན་པའི། མ་ངེས་པའི། སྡེ་སྣོད་ཀྱི། རིག་པའི། རྣམ་པར་འབྱེད་པའི། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་སྒོ་སྟེ་འཇུག་སྒོ་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཅེས་པའི་ཐ་སྙད་ཅན་གྱི་སྲོལ་བཙུགས། ཞེན་ཏི་རྒྱལ་པོས་བསྐུལ་ནས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པ་ལ་སོགས་པའི་བསྟན་ཆོས་བམ་པོ་བཞི་བཅུར་ཉེ་བར་མཛད་ཅིང་། ཕལ་ཆེན་དང་། ཤེར་སྐོར་དང་། དམ་ཆོས་པད་དཀར། རྩ་བ་ཤེས་རབ། འབུམ་འགྲེལ་ཆེན་མོ་ལ་སོགས་པ་ཚོགས་པར་ཚོགས་བཤད་བྱས་པ་ལ་སློབ་མ་རྣམས་ཀྱིས་ཟིན་བྲིས་བཏབ་པས་བམ་པོ་ལྔ་བཅུ་བྱུང་། མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལུགས་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སུམ་ཅུར་བསྐོར་ནས་དགུང་ལོ་དྲུག་ཅུའི་ཐོག་ཁའི་ཧུའང་ལོ་བཅུ་བདུན་པ་དགུན་འབྲིང་གི་ཉེར་བཞི་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བཞུགས་བཞིན་པར་མྱ་ངན་ལས་འདས་སོ།
Tibetan Source
Wylie
Wylie Definition
Wylie Synonym
Sanskrit
English
English Definition
English Synonyms
Chinese
Chinese (Simplified)	智𫖮大师（538─597），陈、隋时僧人。中国佛教天台宗四祖，实为创始人。世称“天台大师”。俗称陈，字德安。祖籍颖川（今河南许昌）。后迁荆州华容（今湖北潜江西南）。其父为梁时大官。十八岁投湘州果愿寺法绪出家，二十岁受具足戒。二十三岁到光州大苏山拜慧思为师，学禅法，修行法华三昧。陈光大元年（567年），学成，去金陵讲《法华经》等，并传布禅法，博得官府和僧徒的敬服。陈太建七年（575年）入天台山建草庵。陈宣帝敕割天台山所在始丰县（今浙江天台）之“调”以供寺用，又蠲两户农民之赋役，供寺薪水。后应陈后主（582─589在位）诏请，回金陵讲《大智度论》、《仁王般若论》、《法华经》等。陈亡后，游化荆、湘二州，又往庐山讲经说法。隋开皇十一年（591）应晋王杨广之请到扬州为其授菩萨戒，受以“智者”之号，故又称“智者大师”。生前造大寺三十五处，度僧四千余，传业弟子三十二，其中著名的有灌顶等。卒后，杨广派人按遗图在天台山下造寺，并于登帝位后赐“国清寺”之匾额，著作很多，主要有《法华玄义》、《法华文句》、《摩诃止观》各十二卷，是天台宗代表性著作。（以上见《宗教词典》1030页）。《土官宗教源流镜史》说：“大师把佛的一代说法系统归纳为五个时期：华严时、鹿苑时、方等时、般若时和涅槃时。其说法之仪式归为八教：顿教直入之门、渐教次第门、秘密教不共之门、不定教之门、藏教之门、通教之门、别教之门、圆教之门等创立如是等的名言。大师应隋文帝之请，撰写《入法界次第》等著作近四十部。师于会中讲说《华严》、《般若》、《法华》、《中论》、《般若大疏》等，弟子为之笔录有五十部，以龙树论旨为主转法轮三十年，寿六十岁，于开皇十七年十一月二十四日，入三摩地中而般涅槃。”
Chinese (Traditional)	智顗大師（538─597），陳、隋時僧人。中國佛教天台宗四祖，實為創始人。世稱“天台大師”。俗稱陳，字德安。祖籍穎川（今河南許昌）。後遷荊州華容（今湖北潛江西南）。其父為梁時大官。十八歲投湘州果願寺法緒出家，二十歲受具足戒。二十三歲到光州大蘇山拜慧思為師，學禪法，修行法華三昧。陳光大元年（567年），學成，去金陵講《法華經》等，並傳布禪法，博得官府和僧徒的敬服。陳太建七年（575年）入天台山建草庵。陳宣帝敕割天台山所在始豐縣（今浙江天台）之“調”以供寺用，又蠲兩戶農民之賦役，供寺薪水。後應陳後主（582─589在位）詔請，回金陵講《大智度論》、《仁王般若論》、《法華經》等。陳亡後，遊化荊、湘二州，又往廬山講經說法。隋開皇十一年（591）應晉王楊廣之請到揚州為其授菩薩戒，受以“智者”之號，故又稱“智者大師”。生前造大寺三十五處，度僧四千餘，傳業弟子三十二，其中著名的有灌頂等。卒後，楊廣派人按遺圖在天台山下造寺，並於登帝位後賜“國清寺”之匾額，著作很多，主要有《法華玄義》、《法華文句》、《摩訶止觀》各十二卷，是天台宗代表性著作。（以上見《宗教詞典》1030頁）。《土官宗教源流鏡史》說：“大師把佛的一代說法系統歸納為五個時期：華嚴時、鹿苑時、方等時、般若時和涅槃時。其說法之儀式歸為八教：頓教直入之門、漸教次第門、秘密教不共之門、不定教之門、藏教之門、通教之門、別教之門、圓教之門等創立如是等的名言。大師應隋文帝之請，撰寫《入法界次第》等著作近四十部。師於會中講說《華嚴》、《般若》、《法華》、《中論》、《般若大疏》等，弟子為之筆錄有五十部，以龍樹論旨為主轉法輪三十年，壽六十歲，於開皇十七年十一月二十四日，入三摩地中而般涅槃。”
Chinese Definition
Page Number